Ρε λες trip III - The ultimate journey (till the next one) [Αρχείο]

Nik0s_Dk

24/04/2025, 11:00

Τρία χρόνια νωρίτερα μπήκα στον μαγικό κόσμο των ταξιδιών με τη μοτοσυκλέτα. Ένα όνειρο παιδικό, μια επιθυμία νεανική και, εν τέλει, μια κατάκτηση ώριμη. Νιώθω περήφανος που τα τελευταία 3 χρόνια κατάφερα να γυρίσω, παρέα με τον καλύτερό μου φίλο, τον Νικόλα (MaG3), τόσες χώρες, βουνά, λίμνες και ποτάμια. Φάγαμε παρέα πολλή βροχή, με ή χωρίς αδιάβροχα, και μετρήσαμε χιλιάδες χιλιόμετρα (περίπου 20.000 στα 3 χρόνια) σε ταξίδια, χωρίς καμία εμπειρία, καμία οργάνωση, αλλά με άπειρη διάθεση, πολλή ανυπομονησία και πολλές ατυχίες. Στο τέλος της ημέρας, κάθε ένα από τα 3 ταξίδια μας αποζημίωσε και με το παραπάνω, μας έδωσε εικόνες για 2 ζωές, μας χάρισε ιστορίες, μα πάνω απ' όλα μας έκανε αυτό που φανταζόμασταν: ταξιδευτές σε 2 ρόδες...

Θυμάμαι ότι, στα σχόλια μετά το τέλος του πρώτου ταξιδιού (https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=161392), ο καλός μου φίλος gavros έγραψε πως “όσο συνεχίζεις με τις εκτός συνόρων εξορμήσεις, α) θα τις αποζητάς περισσότερο και β) θα σου φαίνονται όλο και πιο παιχνιδάκι.” Και μετά από 3 χρόνια, καταλαβαίνω πως όχι μόνο είχε δίκιο, αλλά πως το ταξίδι είναι ένα μικρόβιο που ο μόνος τρόπος να το καταπολεμήσεις είναι να το κάνεις (https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=162505).

Θεωρώ πως υπάρχουν 3 είδη ταξιδιού:
1. Το ταξίδι για το ταξίδι.
2. Το ταξίδι για τα χιλιόμετρα.
3. Το ταξίδι που συνδυάζει το α και το β.
Μέχρι σήμερα, τα ταξίδια μας με τον MaG3 τείνουν να ανήκουν στην κατηγορία β. Η χαρά της οδήγησης, του δρόμου, του τυχαίου. Δεν περπατήσαμε τις πόλεις που είδαμε, δεν μάθαμε την ιστορία τους, δεν γευτήκαμε τις γεύσεις τους. Όχι τουλάχιστον όπως θα γινόταν σε ένα ταξίδι ας πούμε κανονικό. Αυτό που ψάξαμε και, εν τέλει, βρήκαμε ήταν η χαρά του ανθρώπου που οδηγεί χωρίς περιορισμούς, που είναι ελεύθερος ψυχικά, σωματικά και ψυχολογικά. Καμία δέσμευση, καμία κούραση δεν υπήρχε κάθε φορά που περνούσαμε τα σύνορα και βγαίναμε από την Ελλάδα. Και αυτό ήταν, θαρρώ, η κινητήριος δύναμή μας.

Και κάτι τελευταίο πριν ξεκινήσει το ταξίδι μας... Όσοι το σκέφτεστε, κάντε το. Όσοι φοβάστε, παλέψτε με τον εαυτό σας και κάντε το. Η ζωή είναι μικρή, τα χρόνια περνάνε, και αν όχι τώρα... πότε;

Λίγο πριν το ταξίδι (και λίγο μετά)

Η φετινή χρονιά για μένα ήταν ιδιαίτερα ψυχοφθόρα, έντονη και επίπονη, σε τέτοιο βαθμό που επηρέασε πολύ τόσο την ψυχολογία μου όσο και τη σωματική μου κατάσταση. Έτσι, πλησιάζοντας οι μέρες να ξεκινήσει το ταξίδι, μπορώ να ομολογήσω πως δεν ένιωθα τον ίδιο ενθουσιασμό των προηγούμενων ετών. Ήθελα πάρα πολύ να γίνει αυτό το ταξίδι, είχαμε φτιάξει ένα εξαιρετικό (αχαχαχαχα) πλάνο με τον MaG3, και δεν μπορούσα να σκεφτώ το ενδεχόμενο να μη γίνει. Και κάπως έτσι, τα ξημερώματα της 3ης Αυγούστου, έμελλε να είναι η αρχή ενός τρομερού ταξιδιού.

Ενός ταξιδιού που έμελλε να είναι το τελευταίο που με συνόδευε με τα τηλέφωνα τα μηνύματα, τις ευχές, τις προτροπές, τις “παραγγελιές” για φωτογραφίες και κάθε τι άλλο που ίσως ξεχνάω, η μητέρα μου που πια θα με συνοδεύει από κοντά, φύλακας άγγελος ή ό,τι άλλο.. Το ταξίδι το έζησε μαζί μου το κείμενο δε το πρόλαβε.. Δε πειράζει. Αρκεί που γυρίσαμε “παρέα” όλα αυτά τα 20000 πλας χιλιόμετρα..

Nik0s_Dk

24/04/2025, 11:04

Η πρωινή συνάντηση ήταν προαπαιτούμενο της εκκίνησης του ταξιδιού. Η απόφαση ήταν να φτάσουμε όσο πιο μακριά γίνεται και να γλιτώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερη ζέστη. Ως εκ τούτου, το πρωινό καφεδάκι στην Λένορμαν, λίγο πριν βουτήξουμε στην εθνική, ήταν, ας πούμε, η έναρξη της νέας αυτής περιπέτειας.

461606

Πρώτη μεγάλη στάση της ημέρας για καφέ και... πρωινό (άφιξη κατά τις 11) ήταν στην Καστοριά. Μετά από συζήτηση ώρας με έτερο μηχανόβιο που γύριζε μετά από 7ήμερο στο Μαυροβούνιο, ανταλλαγή απόψεων για το ταξίδι και διάφορα γύρω από τις μηχανές, συνεχίσαμε το ταξίδι περνώντας τα σύνορα της Αλβανίας με μια σχετική ταλαιπωρία, διάσχιση της γείτονας χώρας με συνοπτικές διαδικασίες και είσοδο στο Μαυροβούνιο, με τελικό προορισμό της ημέρας την Ποντγκόριτσα.

461607

461608

Ακόμα μια φορά που περάσαμε την Αλβανία χωρίς να δώσουμε τον πρέποντα σεβασμό στη χώρα. Είμαι σίγουρος πως κρύβει πολλές ομορφιές και σίγουρα μελλοντικά θα θέλαμε να την εξερευνήσουμε. Παρόλα αυτά και παρά το γεγονός πως κάναμε αντίστροφα το περσινό μας κατέβασμα, περνώντας πάλι από το Πόγραδετς και ανεβαίνοντας προς τα βόρεια σύνορα απολαύσαμε, όσο μας το επέτρεπε η βιασύνη μας, και το άγχος μας ίσως, τη διαδρομή πλάι στη λίμνη, το ανέβασμα παράλληλα στο ποτάμι, ακόμα και το "εντουρο" πέρασμα από τα έργα που έκαναν σε διάφορα σημεία. Γράφω εδώ και μου το τάζω, να περάσω τα σύνορα στην χώρα αυτή και να βρω κάθε κρυφό σημείο της.

Στην είσοδο της πόλης της Ποντγκόριτσα, κατά τη διάρκεια του ανεφοδιασμού μας, μας έπιασε και η πρώτη μπόρα. "Μπόρα ήταν, πέρασε", θα πω σε αυτό το σημείο. Διαμονή σε τίμιο ξενοδοχείο έξω από την πόλη, θέα φαράγγι με ποτάμι, και το πρώτο βράδυ μακριά από την Αθήνα (αρκετά μακριά, τολμώ να πω) ήταν γεγονός. Δεν ξέρω πως να περιγράψω την ατμόσφαιρα μιας μέρας που ξυπνάς στην Αθήνα και κοιμάσαι σε μια χαράδρα κάπου 900 χιλιόμετρα μακρυά. Το γεγονός είναι πως μια δροσερή μπύρα έκλεισε ιδανικά τη μέρα.

461609

461610

Nik0s_Dk

24/04/2025, 11:23

Η δεύτερη μέρα είχε ευχάριστες εκπλήξεις σε τέτοιο βαθμό που μας έκανε να βάλουμε το pin στον χάρτη για επανάληψη της διαδρομής. Φεύγοντας από το ξενοδοχείο, πήραμε μια διαφορετική διαδρομή από την προβλεπόμενη και ίσως ήταν από τις καλύτερες αποφάσεις του ταξιδιού. Η μαγεία του ταξιδιού είναι η τυχαία ανακάλυψη, και βρεθήκαμε ξαφνικά σε έναν δρόμο μαγικό (Ε80) ανάμεσα στα βουνά, δίπλα στον ποταμό Μοράτσα. Το τοπίο επιβλητικό, η διαδρομή μαγευτική, και μέχρι να καταλάβουμε τι βλέπουμε, είχαμε βγει από το φαράγγι. Δεν ξέρω καν αν προλάβαμε να βγάλουμε μια φωτογραφία, καθότι αποσβολωμένοι και χαμένοι στη μαγεία του φαραγγιού, πίστεψα ότι θα κρατήσει για πάντα. Τρίτη φορά πέρασμα από το Μαυροβούνιο, και είχε πάλι κάτι να μας εκπλήξει. Η συνέχεια του δρόμου δεν ήταν συγκινητική ωστόσο ήταν οδηγικά πολύ δυνατή και ανεβαίνοντας τα βουνά η θέα μας αποζημίωνε.

461611

461612

461613

Συνεχίσαμε τον δρόμο μέχρι τα σύνορα με τη Βοσνία, έχοντας περάσει γραφικούς δρόμους πάνω από θεόρατα όρη του Μαυροβουνίου, με το πράσινο να κυριαρχεί και να καλύπτει τα πάντα. Τι ωραίο το πράσινο που δεν καίγεται... Στα σύνορα με τη Βοσνία ένιωσα λίγο σαν να γύρισα κάποιες δεκαετίες πίσω στον χρόνο. Ένα κτίριο βγαλμένο από άλλες εποχές, μικρό, ίσα που χωρούσαν 2-3 άτομα. Ένας φρουρός - συνοριοφύλακας που, μόλις του είπαμε ότι είμαστε από την Ελλάδα, άνοιξε τα σύνορα (νομίζω δεν κοίταξε καν τα διαβατήριά μας), και να 'μαστε στην πιο πράσινη χώρα που έχω ταξιδέψει ποτέ... Θα μπορούσα να γίνω γραφικός και να μιλήσω για τις 50 αποχρώσεις του πράσινου, και οριακά θα μπορούσε να ισχύει. Διασχίσαμε τη χώρα από το ένα άκρο της στο άλλο και, εκτός από μια πόλη και περίπου 12 λεπτά διαδρομής, όπου σχεδόν δεν υπήρχε ούτε κάκτος, παντού κυριαρχούσαν τα πανύψηλα δέντρα, που δημιουργούσαν μια διαδρομή βγαλμένη από κάποια παραμύθια... Γκοράζντε, Σακόλατς, Κλαντάνι, Ζιβίνιτσε, μερικά από τα χωριά που περάσαμε. Χωριά ξεχασμένα από τον χρόνο, άνθρωποι με πόνο στα πρόσωπα και μέρη γεμάτα ιστορία. Κάπου σε αυτό το σημείο καταγράφουμε την πρώτη “εμπειρία” ζωής. Ακολουθούμε gps, ωραίος επαρχιακός ορεινός δρόμος, χωμένος στο δάσος και στο πράσινο. Κάποια στιγμή η άσφαλτος γίνεται τσιμέντο. Κάποια στιγμή το τσιμέντο γίνεται χώμα.. Κάποια στιγμή το χώμα νεροφάγωμα.. Ακάθεκτοι, ασταμάτητοι σαν έτοιμοι από καιρό προχωράμε προς τους ανεμόμυλους έτοιμοι για τη μεγάλη μάχη. Μπροστά ο ΜaG3 Πίσω γω. Να σου δυο γελάδια. Ενα αριστερά, ένα δεξά. Ανοίγει γκάζι να περάσει ο Νικόλας τρομάζει το δεξί γελάδι παίρνει φόρα και μου σβουρνάει (ξώφαλτση) κουτουλιά στο πόδι. Ζηλεύει το αριστερό γελάδι παίρνει φόρα και να σου, να μου τη σβουρίξει και αυτό. Αμ πως, ανοίγω γκάζι χάνομαι. Ακόμα και σήμερα δε πιστεύω ότι γελάδι με κουτούλησε.. Το πρώτο από τα διάφορα αυτού του οδοιπορικού.. Πάμε παρακάτω.

461614

461615

Στη Βοσνία δεν είχαμε σημαδέψει κάποιο μέρος να περάσουμε, οπότε τη διασχίσαμε κάθετα σχεδόν και περάσαμε στην “ευρωπαϊκή” Κροατία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Πόζεγκα. Εκεί μας περίμενε μια μεγάλη ταλαιπωρία μέχρι να βρούμε το κατάλυμα μας. Ωστόσο, με τη βοήθεια του Google Translate και μιας συμπαθέστατης Κροάτισσας, βρήκαμε το δωμάτιό μας, ξεφορτώσαμε τα μπαγκάζια μας και επιτέλους μιλήσαμε με Ελλάδα! (Για όσους κάνουν πρώτο ταξίδι στα Βαλκάνια, να θυμάστε ότι η τηλεφωνία είναι θέμα που πρέπει να λύσετε, καθότι δεν είναι όλες οι χώρες στην Ε.Ε. και δεν έχετε free τηλεφωνία και ίντερνετ. Με eSIM ίσως λύνεται το πρόβλημα, αλλά εμείς δε βρήκαμε κάποια να δουλεύει σωστά, οπότε η προσπάθεια απέτυχε). Η ταλαιπωρία όμως ήταν τόση μεγάλη που αποφασίσαμε να μην κινηθούμε καθόλου, να ξεκουραστούμε και να φύγουμε νωρίς το πρωί. Και παλι θα πω πως και η Βοσνία άξιζε λίγο παραπάνω την προσοχή μας ωστόσο το "μεγάλο πλάνο" για να επιτευχθεί, χρειαζόταν θυσίες. Πολλές θυσίες..

Nik0s_Dk

24/04/2025, 11:46

Η τρίτη μέρα είχε και σκοπό και προορισμό και (δυστυχώς) δεν ήταν η Κροατία στο πλαίσιο της εκδρομής... (σ.τ.σ: Ξέρω σχεδόν σίγουρα ότι όσοι το διαβάζετε χωρίς να ξέρετε πού πηγαίνει αυτό το παραμύθι, θα λέτε "μα καλά, οι τρέλες πέρασαν Αλβανία, Μαυροβούνιο, Βοσνία, Κροατία και δεν είχαν κάτι να δουν;" Τουναντίον, όλες αυτές οι χώρες έχουν πιθανόν άπειρα πράγματα να δει κανείς. Εμείς, παρόλα αυτά, είχαμε κάτι άλλο στο μυαλό μας. Μείνετε μαζί μας ως την ημέρα 20 και πιστεύω ότι κάτι θα σας αρέσει, ίσως και να σας ανταμείψει).

Περάσαμε γρήγορα την Κροατία, χρησιμοποιώντας δρόμο ταχείας κυκλοφορίας (ναι, δυστυχώς σε αυτό το ταξίδι υποπέσαμε σε αυτό το αμάρτημα κάποιες φορές) και μπήκαμε στην 4η χώρα του ταξιδιού, και μια από τις ομορφότερες που ενδεχομένως αξίζει ένα ταξίδι εξ ολοκλήρου μόνη της. Στόχος ήταν να περάσουμε το πάσο Βριστς (Vrsic Pass). Η Σλοβενία είναι και αυτή μια χώρα με πολύ πράσινο, ιδιαίτερα τοπία και καταπληκτική φύση. Πηγαίνοντας παράλληλα με τον Σάβο ποταμό βρεθήκαμε σε ένα φεστιβάλ με χιλιάδες σκηνές και τροχόσπιτα και φυσικά άπειρο κόσμο (για όσους κάνουν κάμπινγκ σκεφτείτε ένα οικόπεδο σε μέγεθος 2 3 γηπέδων ποδοσφαίρου χωρίς ούτε μια υποψία ίσκιου.

461616

Μπορεί να περάσαμε από το μεγαλύτερο event των βαλκανίων ειδάλλως δε μπορώ να σκεφτώ γιατί τόσοι άνθρωποι ήντουσαν κάτω από το λιοπύρι). Αφού αφήσαμε πίσω και το φεστιβάλ και την περιέργεια μας μπήκαμε δειλά στους πρόποδες των σλοβενικών Άλπεων. Σε προσωπικό επίπεδο θεωρώ πως οι διαδρομές δίπλα από το υγρό στοιχείο, μα ποτάμι μα λίμνη μα θάλασσα είναι πάντα κάτι πολύ ιδιαίτερο. Είναι η σιωπηλή παρέα δίπλα σου, που σου ξεκουράζει το μυαλό και σου διώχνει κάθε δεύτερη σκέψη.. Έτσι λειτουργούσε για μένα. Και κάθε φορά που η ψυχή μου κιότευε και το μυαλό μου χανόταν ήταν πάντα δίπλα μου και μου ψιθύριζε να συνεχίσω.

461617

461618

461619
Ανεβαίνοντας τις Άλπεις προς το πάσο συναντάμε κάμποσους τρελούς σαν εμάς που τριγυρνούν στην Ευρώπη συλλέγοντας τις δικές τους εικόνες. Λίγο πριν την κορυφή του πάσου, κάνουμε στάση σε ένα οροπέδιο, για φαΐ, ανάσες και προγραμματισμό της επόμενης στάσης. Ακόμα ένα ταξίδι που οι στάσεις μας γινόντουσαν last minute, και μαντέψτε. Οριακά δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα! Αφού αποφασίσαμε πως φέτος η σκηνή μας θα ήταν χρηστικό αξεσουάρ και όχι συνοδευτικό επιλέξαμε να προσπεράσουμε το χωριό Φιλαχ στην Αυστρία, και να μείνουμε σε ένα κάμπινγκ δίπλα στην λίμνη Worthersee. Αλλά θα φτάσουμε σε αυτό..

461620

461621

Φτάνοντας στην κορυφή του πάσου σταματήσαμε για λίγο να απολαύσουμε το τοπίο, την ηρεμία και ένα ζευγάρι Κινέζων που έβγαζε τις φωτογραφίες του γάμου τους με φόντο τη θέα από κει ψηλά. Η διαδρομή άξιζε τον κόπο και όπως είπα στην αρχή όλα όσα “έγραφαν” στον σκληρό μας, μας έδιναν έξτρα ώθηση για τον επόμενο στόχο. Το κατέβασμα ήταν σχετικά γρήγορο, με τις χαρακτηριστικές φουρκέτες των βουνίσιων δρόμων. Ωστόσο έπρεπε να φτάσουμε στην Λίμνη γιατί εκτός του ότι δεν είχαμε βρει ονλαιν κράτηση, δε ξέραμε πληρότητες και τέλος έκλειναν γύρω στις 8 τοπική. Περνώντας το Φιλαχ μπήκαμε στον δρόμο που κύκλωνε τη λίμνη αφού φάγαμε 2 3 ήττες από κάποια πλήρη κάμπινκγ βρήκαμε ένα με ελεύθερο χώρο και στήσαμε. Φαγητό, μπυρίτσα και μια βόλτα τριγύρω ήταν το κλείσιμο της μέρας.

461622

461623

Nik0s_Dk

24/04/2025, 12:07

Η επόμενη μέρα μας βρίσκει να ξυπνάμε νωρίς σχετικά να μαζεύουμε και να βάζουμε πλώρη για την Αυστρία και πιο συγκεκριμένα το πάσο Gloβlockner την ψηλότερη κορυφή της Αυστρίας και από τα ψηλότερα πάσα στην Ευρώπη. Στόχος ήταν να περάσουμε κάμποσες ώρες εκεί και να φτάσουμε μέχρι Σάλτσμπουργκ μέσω Χολστατ. Αμ δε...

461625

461626

Ξεκινήσαμε πρωί άνετοι και ωραίοι και παρότι στο gps βάζαμε διαδρομή χωρίς διόδια πάντα έβγαζε. Είχαμε πληροφορηθεί την προηγούμενη, ότι για να ανέβεις το πάσο με μηχανή είχε διόδια 33 ευρώ.. Ανα μηχανή... Παρότι το σκεφτήκαμε λίγο ακολουθήσαμε τη διαδρομή και εν τέλει τα πληρώσαμε. Θα πω πως μέσα στα έξοδα ενός ταξιδιού τόσο μεγάλου θα ήταν το λιγότερο βλακώδες να πούμε πως δεν θα δώσουμε χ ποσό για να περάσουμε μια ακόμα διαδρομή. Και ναι άξιζε. Και ναι, ακόμα δεν ξέρουμε έχουμε πάει στην Κορυφή του Groβlockner.

461627

461628

Ξεκινήσαμε την άνοδο μαζί με εκατοντάδες άλλα μηχανάκια και ελάχιστα αυτοκίνητα.. Κάθε στροφή κάθε φουρκέτα είχε κάτι να σου πει, κάτι να δείξει και μοιραστεί μαζί σου. Παρόλα αυτά, μετά από λάθος δρόμο βρεθήκαμε σε ένα χαμηλότερο πάσο και κει ξεκίνησε ο γολγοθάς της μέρας. Έπειτα από κακή, κάκιστη συνεννόηση (ίσως η πρώτη και μοναδική στα 3 χρόνια ταξιδιών με τον Νικόλα) βρεθήκαμε να ανεβοκατεβαίνουμε σε διαφορετικά μέρη του βουνού, χωρίς σήμα, με μια απόγνωση να βρούμε ο ένας τον άλλο. Ολη αυτή ταλαιπωρία μας στοίχισε πάρα πολύ σε ώρες και εν τέλει “αναγκαστήκαμε” να αλλάξουμε ελαφρώς το πλάνο. Παρόλα αυτά αφού βρεθήκαμε συνεχίσαμε παρέα προς το πάσο. Στο τέλος του δρόμου ΧΙΛΙΑΔΕΣ μηχανές και άνθρωποι από κάθε μέρος της Ευρώπης. Ήταν τουλάχιστον συγκλονιστικό να βλέπεις με πόσους ανθρώπους μοιράζεσαι το ίδιο όνειρο.. Παρόλα αυτά όπως είπα και πριν, ποιος ξέρεις αν ανεβήκαμε εν τέλει ως την κορυφή? Αλλα και πάλι.. Ποιος νοιάζεται?

461629

461630

Οι χαμένες ώρες μας οδήγησαν σε εναλλακτικό πλάνο διαμονής στο Χόλστατ. Και ναι άξιζε και με το παραπάνω. Ένα μαγικό χωριό χωμένο στα βουνά, με μια λίμνη να κατοπτρίζει τα γραφικά σπιτάκια στα νερά της. Ναι υπερτουριστικό, αλλά ναι υπερόμορφο. Και υπερακριβό! Το κάμπινγκ και δω, μας έλυσε τα χέρια και εφόσον είχαμε φτάσει νωρίς είχαμε αρκετό χρόνο να γυρίσουμε το χωριό και να περπατήσουμε δίπλα στη λίμνη. Ζήλεψα λίγο τον Νικόλα που ξύπνησε (ή τον ξύπνησα με το ροχαλητό μου? Ποιος ξέρει..) νωρίς πολύ και είδε την αυγή στην λίμνη. Και τον ζήλεψα πολλές φορές θα πω. Φέτος το έζησε αρκετά διαφορετικά και καλύτερα από μένα. Ελπίζω να μη του το χάλασα πολύ.. Όταν ο ήλιος έδυσε πήρα λίγο χρόνο μόνος μου δίπλα στη λίμνη και κάπως λίγο ενώθηκα με τον χώρο και τον χρόνο. Το είχα κάπως ανάγκη..

461631

461632

Nik0s_Dk

24/04/2025, 12:36

Μέρα 5η

Η πέμπτη μέρα του ταξιδιού ίσως ήταν από τις πιο μέτριες οδηγικά μέρες. Φεύγοντας το πρωί από το Χόλστατ και έχοντας στο μυαλό μας ότι χάσαμε μια μέρα από το πρόγραμμα αποφασίσαμε να ανέβουμε όσο ψηλότερα αντέχαμε στην Γερμανία. Ωστόσο για να μην είναι εντελώς άδεια από διαδρομές και εντελώς μονότονη οδηγικά αποφασίσαμε να περάσουμε από τις Βαυβαρικές Αλπεις και τον German Alpine Road. Ο δρόμος που περάσαμε δεν μας άφησε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Και πάλι, μπορεί να πήραμε τον δρόμο τον στραβό. Παρόλα αυτά η διαδρομή εκείνη τελείωσε αδιάφορα και γρήγορα και πήραμε τον δρόμο μέσω της Οτομπαν όπου και με τα πολλά καταλήξαμε στο Μάνχαϊμ. Συμπαθητική πόλη, συμπαθητικό ξενοδοχείο, αλλά αδιάφορη μέρα.. Μέσα στο πρόγραμμα και αυτό.
461634

461633

461635

Μέρα 6η

Το ταξίδι μόλις συμπλήρωσε το 1/4 του και μεις ήδη βρισκόμαστε κάπου στο κέντρο της Ευρώπης.. Ήδη θα μπορούσε να είναι ένα γεμάτο ταξίδι, με τα όλα του. Αλλά εχθρός του καλού το καλύτερο και εχθρός ενός μακρινού προορισμού, ο μακρύτερος..

Ξεκινάμε πρωί, έχοντας αποφασίσει ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΕΘΝΙΚΗ. Και αυτό ήταν δέσμευση, όσο τουλάχιστον περνούσε από το χέρι μας. Φεύγουμε λοιπόν από το Μανχαϊμ με πρώτο προορισμό της μέρας το Λουξεμβούργο. Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, έπρεπε να πιούμε έναν καφέ βρε αδερφέ. Η διαδρομή μέχρι το Λουξεμβούργο όχι κάτι ιδιαίτερο. Πιστεύω πως οι διαδρομές στην Γερμανία είτε δεν υπάρχουν είτε είναι ελάχιστες αξιόλογες. ΟΚ είναι πολλά τα μέρη που δεν έχουμε πάει αλλά...
461636

461637
Αφού περάσαμε τα σύνορα του Λουξεμβούργο η πρώτη μας στάση είναι για βενζίνη.. 1.52. 6000 κατά κεφαλήν μηνιαίο εισόδημα, και 1.52 η βενζίνη.. Γροθιά στο κατεψυγμένο ήταν αυτό. Μπήκαμε στην πόλη, παρκάραμε νόμιμα σε ένα πεζοδρόμιο (είχε θέσεις για μοτό) και βόλτα στην πόλη για γρήγορο καφεδάκι. Μαγνητάκι δεν πήρα ωστόσο επιφυλάσσομαι για την επόμενη μου επίσκεψη αν όταν και εφόσον πάω προς τα κει ξανά!

Φεύγουμε λοιπόν, συνεχίζοντας βόρεια προς το Βέλγιο. Δυστυχώς σε ενα βενζινάδικο ο Νικ έχασε τα γυαλιά ηλίου του αλλά μάλλον ήταν και η ελάχιστη και μικρότερη απώλεια μας. Διασχίσαμε το Βέλγιο περνώντας από πολλά μικρά χωριουδάκια με μια γαλλική εσάνς αλλά όχι γαλλικά.

461638

Ενδιαφέρον προορισμός το Βέλγιο, και σίγουρα με πολλές πόλεις που αξίζει να αφιερώσεις χρόνο. Άρα όχι για μας, όχι για αυτό το ταξίδι!!! Συνέχιζουμε βόρεια και με το που μπαινουμε στην Γαλλία αρχίζει λίγο ο καιρός να μας το χαλάει. Ξεκινάει ψιλή βροχή και μερικές δεκάδες χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στο Καλαί ξεκινάει μια δυνατή βροχή. Ήταν και η πρώτη φορά που κάπως ίσως μπήκε η ιδέα (ακόμα και αν δεν το παραδεχτήκαμε ποτέ) να πούμε οτι οκ ας γυρίσουμε. Παρόλα αυτά δε λυγίσαμε και φτάσαμε στο πανδοχείο μας στεγνοί, καθώς μετά το πάθημα του πρώτου ταξιδιού, είχαμε αδιάβροχα μαζί μας.
461639
Υπνος και ανυπομονησία για την επόμενη μέρα που ξεκινούσε με μια μεγάλη πρόκληση. Οδήγηση στο αντίθετο (για μας) ρεύμα.. Ναι, την επόμενη μέρα η Γηραιά Αλβιώνα μας περίμενε..

Nik0s_Dk

24/04/2025, 12:55

Μέρα 7η 9/8
Είχαμε φροντίσει να έχουμε κλείσει τα εισιτήρια για το φέρι που θα μας πέρναγε στο Ντόβερ, αρκετά νωρίς (2 μέρες πριν χχχ) γιατί όσο πλησίαζε η ημερομηνία η τιμή ανέβαινε προς τα πάνω αρκετά και επιπλέον δεν είναι σίγουρο ότι θα χωράγαμε. Ωστόσο όπως παρατηρήσαμε είχαμε την τιμητική μας αφού στο πήγαινε ήμασταν 2 μοτοσυκλέτες μόνο που περνούσαμε με το φέρι και να σας πω κάτι? Μπράβο μας και μαγκιά μας. Αφού ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά σχετικά γρήγορα, τελωνεία, διαβατήρια, εισιτήρια και ότι άλλο, παρατήσαμε τα μηχανάκια στην ορισμένη από τους ανθρώπους του λιμανιού θέση μπροστά από τα 4τροχα οχήματα, και ήπιαμε καφεδάκι με θέα την Μάγχη και τις φώκιες που “λιάζονταν” στην παραλία.

461640

461641

Η ώρα του απόπλου έφτασε και να σου βρισκόμαστε στο στενό της Μάχγης. Παρότι θαλασσόλυκο δε με λες πέρασα μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού στην πρύμνη του πλοίου με τον αέρα να λυσσομανά αλλά έστω για λίγο ένιωσα την αύρα των ταξιδιών που μου εξιστορούσε λειψά ο πατέρας μου.

Το ταξίδι ήταν σύντομο και το Ντόβερ με τα κλιφς του φάνηκε στον ορίζοντα. Η ώρα έφτασε. Κατεβαίνουμε από το πλοίο για τα πρώτα 10 15 χλμ ταμπέλες ενημέρωναν πως πλέον οδηγούμε από τα αριστερά.. Και να σου μου σκάει η επιφοίτηση. Τόσα χρόνια στην Αθήνα που οδηγάω στο αντίθετο, δεν ήμουν παράνομος, προετοιμασία για το ταξίδι στην Αγγλία έκανα!

461642

Στάση για ανεφοδιασμό και σύντομη κουβέντα με σύντροχο Γερμανό.
-Γεια σας παιδιά
-Γειαααα
-Ευτυχώς έχει ωραίο καιρό. (λιακάδα όντως). Μακάρι να κρατήσει. Από που έρχεστε?
-Από Αθήνα..
-ΑΠΟ ΠΟΥ????
- Έλα μωρέ δίπλα είναι!

Τολμώ να πω ότι δεν ήταν ούτε η πρώτη μα ούτε και η τελευταία φορά που κάποιος σύντροχος έπαθε μικρο τσότσο λέγοντας από που ερχόμασταν... Και σε πόσες μέρες..

Περνώντας στο ΗΒ όπως καταλαβαίνετε κερδίζουμε μια ώρα στο ρολόι καθώς επίσης κερδίζουμε φως όσο ανεβαίνουμε βορειότερα, πράγμα που σημαίνει ότι οι διαδρομές μας πλέον θα είναι πιο άνετες σε θέμα χρόνου και ορατότητας. Οχι ότι
μέχρι εκείνο το σημείο μας είχε πιάσει νύχτα, απλώς θα ήταν ακόμα πιο άνετα.

Ανεβαίνοντας την Αγγλία ο δρόμος μας βγάζει μέσα από το Λονδίνο που βιώνουμε την κίνηση των προαστίων και σιχτηρίζουμε την ώρα και την στιγμή.. Μην μπορώντας να κάνουμε και πολλά με υπομονή ξεμπερδεύουμε και εξαφανιζόμαστε από το λονδίνο με προορισμό το Σέφιλντ! Πριν από αυτό όμως το πιν μας στον χάρτη μας επιβάλλει να περάσουμε Από το Peak District National Park. Μέχρι εκείνο το σημείο, παρότι οι επιλογές στο gps ήταν μακρυά από αυτοκινητόδρομους διόδια κλπ όλες μας οι διαδρομές ήταν σε έναν αυτοκινητόδρομο. Δεν ξέρω άν κάναμε κάτι τόσο λάθος αλλά όσο ήμασταν στην Αγγλία, έμοιαζε να μην υπάρχει άλλη επιλογή.

461645

Βγαίνοντας από τον κεντρικό για το Peak District όμως τα πάντα αλλάζουν. Ο ήλιος έδυε και έντυνε το απέραντο πάρκο με εκείνο το νοσταλγικό χρώμα του ηλιοβασιλέματος. Μερικές φορές, αν όχι πάντα, και αν δεν είσαι και Κορτάσαρ (χιλιανός Συγγραφέας που ανήκει στους κλασικούς) δε μπορείς να περιγράψεις αυτό που βλέπεις. Η εικόνα είναι στο μυαλό σου μα τα λόγια δεν μπορούν να το περιγράψουν. Ομοίως και δω. Λιμνούλες μικρές να κατοπτρίζουν τον δύοντα ήλιο, το αεράκι να παρασέρνει σε έναν αέναο χορό τα φυτά και ο ουρανός καταγάλανος με λευκά σημάδια, σύννεφα διάσπαρτα να δίνουν τη δική τους νότα. Να, κάπως έτσι ήταν..

461643

461644

461646

Η ώρα περνούσε και για το Σέφιλντ είχαμε ακόμα χιλιόμετρα να διανύσουμε, οπότε ανεβάσαμε ρυθμούς και το βραδάκι φτάσαμε στο χοτέλ όπου ξεφορτώσαμε και με τα πόδια κάναμε μια βόλτα προς το κέντρο της πόλης για φαΐ κυρίως αλλά και για ξεμούδιασμα.. Επιστροφή στο ξενοδοχείο ύπνος και πρωινό ξύπνημα!

Nik0s_Dk

24/04/2025, 13:09

Την 8η μέρα μιας και ήμασταν στην ποδοσφαιρομάνα Αγγλία αποφάσισα να χώσω λίγο τον Νικ να κάνουμε και ολίγον αθλητικό τουρισμό, οπότε και το έσυρα σε ουκ ολίγα γήπεδα για την αγορά απαραίτητων κασκόλ (ψευτοσυλλέκτης γαρ). Μια βόλτα από το γήπεδο της Σέφιλντ καθώς και από το Χίλσμπορο ήταν για μένα προαπαιτούμενο για να συνεχίσουμε! Είχε και αυτό το κομμάτι το ενδιαφέρον του. Έπειτα από την αναγκαία σπατάλη χρημάτων συνεχίσαμε για ακόμα πιο βόρεια με στόχο την Γλασκώβη ή το Φόλκιρκ. Όπου μας έβγαζε! Τα χιλιόμετρα απέκτησαν ένα ενδιαφέρον όταν και κάποια στιγμή είδαμε εκ δεξιών μας το Νότιο Κομμάτι της Βόρειας θάλασσας.

461649

461650

461651

461652

Ναι εκείνης που καταπίνει καράβια σε κάτι θεόρατα κύματα? Ναι αυτή! Χωρίς κύμα ωστόσο! Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα αργότερα είχαμε την χαρά να “ακουμπήσουμε” ελάχιστα την θάλασσα αυτή. Στην πορεία μας προς τα πάνω αποφασίσα(με) να περάσουμε και από το Νιουκάστλ για μια βόλτα έξω από το Saint James Park (γήπεδο της ομώνυμης ομάδας του Νεόκαστρου) για την αγορά, τι άλλου, ενός κασκόλ ακόμα.!! ( Ο Νικ ως μη φαν τόσο του ποδοσφαίρου βρήκε ενδιαφέροντα τα Pins των ομάδων και τολμώ να πω ότι τον έθισα σε ένα περίεργο χόμπι συλλογής κονκάρδων! Χααχαχχα). Η συνέχεια στο ανέβασμα δεν είχε, ή δεν βρήκα, κάτι το ενδιαφέρον οπότε και φτάσαμε μέχρι το ξενοδοχείο κάπου έξω από την Γλασκώβη, καθώς δεν θέλαμε να μπλέξουμε σε κίνηση ή στις περίεργες πράσινες ζώνες που δεν ξέρουμε και σήμερα ακόμα τι είναι. Αν και όταν έρθει κάποια κλήση θα σας ενημερώσουμε φαντάζομαι..

461653

Nik0s_Dk

24/04/2025, 13:36

Μέρα 9η 11/8

Έχοντας μπει για τα καλά στη Σκωτία καταλαβαίνουμε πως το ταξίδι πλέον αποκτά μια άλλη γλύκα και ο αρχικός στόχος, αυτός που είχε μπει τυχαία ένα βράδυ στο Μπουλούκι στον Νέο Κόσμο μεταξύ μπύρας και ρακής ήταν πια πάρα μα πάρα πολύ κοντά. Ξεκινήσαμε την άνοδο περνώντας έξω από το Στίρλινγκ βλέποντας το θεόρατο μνημείο του Γουίλιαμ Γουάλας (Freeeedooooooom για τους γνώστες) και συνεχίσαμε τον δρόμο προς τον βορρά.

461654

Η διαδρομή μας πέρασε από το χιονοδρομικό κέντρο του Γκλενσι όπου και συναντήσαμε δεκάδες συντρόχους. Βρετανούς κυρίως, με το βλέμμα τους να μην καταλαβαίνει τι σημαίνει το GR στις πινακίδες μας. Ο δρόμος ανάμεσα στα βουνά ήταν το κάτι άλλο. Ίσως από τις καλύτερες οδηγικές εμπειρίες του ταξιδιού. Το τοπίο μαγευτικό, τα βουνά που δεν μοιάζουν με τίποτα από όσα είχαμε δει τόσο σε αυτό όσο και σε προηγούμενα ταξίδια. Ενα μαγευτικό μωβ χρώμα από κάποια (άγνωστα για με) φυτά και μυρωδιές βουνού και καθαρού αέρα ήταν μια σύνθεση ονειρεμένη. Αφού κάναμε μια σύντομη στάση στο καφέ του χιονοδρομικού συνεχίσαμε προς το Αμπερντίν.

461655

461657

461658

Το Αμπερντίν ήταν προσωπική επιλογή να περάσουμε ωστόσο παρότι ο καιρός ήταν άψογος δεν το περπατήσαμε καθώς είχαμε χιλιόμετρα πολλά μπροστά μας. Παρόλα αυτά περάσαμε μια γρήγορα βόλτα από το γήπεδο της ομώνυμης ομάδας αλλά και πάλι ελέω αγώνα δεν βρήκα κασκόλ αλλά έβγαλα μια φώτο το άγαλμα του Σερ Αλεξ Φέργκιουσον που τον λατρεύουν ως θεό.

461656

461659

Στη συνέχεια οδηγηθήκαμε προς την ανατολική ακτή της Σκωτίας όπου βρεθήκαμε ξανά να ατενίζουμε την Βόρεια Θάλασσα. Μια σύντομη στάση στην παραλία του Μπόνταμ ήταν και το σημείο όπου για πρώτη φορά αγγίξαμε τα παγωμένα νερά της. Θα πω σε αυτό το σημείο ότι κάποιοι κάνουν μπάνιο σε αυτό το μέρος.. Δεν ξερω πως.. Φεύγοντας περάσαμε από το γραφικό Πίτερχεντ και φτάσαμε στο Κουλέν όπου και φάγαμε τα πρώτα fish and chips μας σε έναν λόφο με θέα τη θάλασσα παρέα με τους γλάρους.

461660

461661

461663

Επόμενη στάση το κάστρο της διανυκτέρευσής μας. Ναι δεν το λέω αστεία.. Μας φιλοξένησε για ένα βράδυ το Craiglynne Hotel Και ναι ήταν φανταστικό. Όχι τόσο το δωμάτιο αλλά η όψη του! Παρόλα αυτά μας εξυπηρέτησε ειδικά αφού την ώρα που φτάναμε ξεκίνησε η βροχή.. Δεν μας είχε λείψει αλλά ήρθε και θα να μαζί μας σε αρκετά επεισόδια ακόμα.. Μια μπύρα στο μπαρ του ξενοδοχείου επισφραγίζει το κλείσιμο μιας πετυχημένης μέρας..

461662

Nik0s_Dk

24/04/2025, 14:02

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και αυτή η μέρα μας ανάγκασε από νωρίς να βάλουμε τα αδιάβροχα μας. Μιας και είχαμε φτάσει ως εκεί η επίσκεψη στην πολυδιαφημισμένη λίμνη του Λοχ Νες ήταν νομίζω ένα μαστ. Οχι τόσο για την ίδια τη λίμνη (όχι δα κάτι εξωπραγματικό, ειδικά αφού δεν είδαμε και την Νεσι..) αλλά για το σουβενίρ σοπ που τιμήσαμε δεόντως. Συνέχεια και εν μέσω βροχής φτάσαμε στο Ινβερνές όπου και κάτω από καταρρακτώδη βροχή πλέον κατεβαίνουμε πεζή για κάποιες προμήθειες μεταξύ των οποίων και ένα σλιπινγκ μπαγκ ιδανικό για τον καιρό που είχαμε συναντήσει, και ναι εν τέλει χρειάστηκε.. Ένα γρήγορο καφεδάκι και ξανά στον δρόμο με σκοπό να ξεκινήσουμε τον ξακουστό (?) δρόμο της βόρειας Σκωτίας. Τον NC500 .. Το λες και ειρωνεία να κάνω τον NC500 με ένα NC750… Ο North Coast παρόλα αυτά ήταν το ultimate point αυτού του ταξιδιού. Και Μόλις ξεκινούσε!

461664

461665

461666

461667

Όπως και πριν η διαδρομή είναι με θέα τη θάλασσα και η θέα πολλές φορές κόβει την ανάσα. Ο αέρας δυσκολεύει και πάλι λίγο την οδήγηση αλλά όχι σε κουραστικό βαθμό. (Την προηγούμενη μέρα όταν είχαμε βρεθεί πάλι παράλληλα με την θάλασσα υπήρχαν ηλεκτρονικές σημάνσεις για πολύ ΠΟΛΎ έντονους ανέμους. )

Ο καιρός μας κάνει τη χάρη και πια έχει σταματήσει να βρέχει οπότε απολαμβάνουμε και το οδηγικό σκέλος της διαδρομής. Πολλές κάμερες στη Σκωτία, όλες ΜΑ ΟΛΕΣ ανενεργές. Ήταν έναν ενδιαφέρον στατιστικό αυτό. Προορισμός της ημέρας πριν ψάξουμε για διανυκτέρευση ήταν το Dunnet Head, το βορειότερο ηπειρωτικό σημείο της Βρετανίας. Εκεί όπου ο Βόρειος Ατλαντικός σμίγει με τη Βόρεια Θάλασσα, κι ο άνεμος κουβαλά μνήμες απ’ τις άκρες του κόσμου. Ενα σημείο μαγικό, τα κλιφς θεόρατα και σε μένα μου βγήκε η χαρά της περιπέτειας. Άφησα για λίγο τον Νικόλα μονάχο και κατευθύνθηκα προς την άκρη των Κλιφς (και λιγο παρακάτω μερικές φορές) με την ελπίδα ότι θα καταφέρω να δω Puffins να φωτογραφίσω, μια ελπίδα που πέθανε σύντομα αφού τα Puffins δεν ήταν εκεί (η ήταν καλά κρυμμένα). Αφού χαιρετήσαμε 2 Ιταλούς αναβάτες ( νομίζω Ιταλοί) που είχε πιάσει κουβέντα ο MaG3 και αλληλοβοηθηθήκαμε στο να βγάλουμε φώτο με φόντο τον φάρο και το απέραντο μπλε του Ατλαντικού, ζαλωθήκαμε την πραμάτεια μας και ξεκινήσαμε για .... ουπς. Δεν είχαμε κλείσει κάτι για διαμονή.. Χμμμ. Booking 0. Airbnb 0, καταλύματα στον δρόμο 0.. Πάμε και ότι βγει, στη χειρότερη φρι κάμπινγκ στο πλάι στον δρόμο!

461668

461669

461670

461671

Nik0s_Dk

24/04/2025, 14:12

Περνώντας από διάφορα χωριά, Thurso, Melvich κλπ πέφτει το μάτι μας σε ένα Χόστελ λίγο έξω από το χωριό Durness. Να πω εδώ πως στα περισσότερα μέρη δεν υπήρχε ψυχή ζώσα, όχι άνθρωπος, ούτε σκυλί στο δρόμο.. Το λες και λίγο τρομαχτικό.. Ψυχή στο Χόστελ, την κάτσαμε λέω μέσα μου, με τα πολλά βρίσκω την ρεσεψιόν και με άψογη ελληνική προφορά ζητάω 2 κρεβάτια από έναν σκωτσέζο! Με τα πολλά και με τα λίγα, δεν έχει δύο έχει ένα. Μας δίνει ένα τεράστο τιπ βέβαια, υπάρχει σε 5 χλμ κάμπινκγ (σσ δεν το ειχε το μαπς). Βάζουμε πλώρη λοιπόν για το καμπ και 8παρα 25 τοπική μπαίνουμε στη ρεσεψιόν! Χώρο για σκηνή, τσεκ, φαΐ? Έκλεισε πριν 5 λεπτά η κουζίνα μας. Αν πάτε γρήγορα υπάρχει μια παμπ που κλείνει η κουζίνα της στις 8. 8 Παρά έξω από την παμπ. Φουριόζοι και έτοιμοι να φάμε και καπνιστό γλάρο, ζητάμε φαΐ, sorry guys kitchen closed 10 min ago.

461672

461673

461674

Παρότι σε ότι αφορά προμήθειες ήμασταν κατά βάση συνετοί και είχαμε πάντα κάτι για φαΐ, ψηλά στη Σκωτία δεν βρήκαμε ούτε ένα σούπερ μάρκετ ή κάτι ανοιχτό και τα πάντα έκλεινα 730 με 8. Απίθανο.. Αφού αποδεχόμαστε τη μοίρα μας, παραγγέλνουμε μια μπύρα και πιάνουμε την κουβέντα από που ερχόμαστε που πάμε κλπ. Παίρνουμε την μπύρα και καθόμαστε σε ένα τραπέζι και ξαφνικά έρχεται η κοπέλα-κυρία του μπαρ, ο μάγειρας λέει αν θέλετε σας φτιάχνει στα γρήγορα fish and chips θέλετε??? Το κατεβάσαμε αμάσητο θα τολμήσω να πω και το χαρήκαμε περισσότερο τόσο πολύ που δεν το φαντάζεστε.

461675

461677

Το Durness σαν μέρος ήταν στα πιν μας για έναν ιδιαίτερο λόγο. Υπάρχει μια παραλία που μοιάζει μαγική και είχα πει πως αν πάω θα ήθελα να βουτήξω. Φαγωμένοι λοιπόν όπως ήμασταν λέω στον Νικ, πάμε θα βουτήξω. Ρε πάμε ρε να βγάλουμε και το Drone Κλπ.. Πάμε λοιπόν αράζουμε τα μηχανάκια βγάζω μαγιό πετάω ρούχα αλλάζω στην παραλία και ορμώ. Ακουμπάω το νερό, καρφιά στα πόδια. Κάνω μισό βημα ώς τον αστράγαλο, μουδιάζει η ψυχή μου. Περπατώ 3 4 λεπτά με το νέρο ίσα να ακουμπάει τη γάμπα και νιώθω την ανάσα του Άδη να παγώνει το είναι μου. Βγήκα χωρίς να νιώθω τα πόδια μου, καλτσες, ισοθερμικά, παντελόνι παπούτσια, τίποτα. Ένιωθα περπατούσα σε ξύλα. Πάνω από 2 ώρες για να συνέλθουν τελείως τα πόδια μου. Δεν μπόρεσα να βοηθήσω πολύ τον Νικ που έστηνε τη σκηνή, αλλά μέσα μου κρυφογελούσα που έστω για και λειψά, ακούμπησα τον Βόρειο Ατλαντικό.

461676

461678

Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά πια, στο βάθος φαινόντουσαν αστραπές και οι επικλήσεις στον Τουτάτη να μη φτάσει τουλάχιστον ως το πρωί η βροχή έπιασαν τόπο. Κοιμηθήκαμε στην υγρασία και το κρύο (ναι είχε κρύο). Αν μη τι άλλο όμως είχαμε καταφέρει σε 10 μέρες να φτάσουμε στο πικ του ταξιδιού μας. Από κει και πέρα ξεκινούσε ο κατήφορος..

Nik0s_Dk

24/04/2025, 14:49

Το πρωινό ξύπνημα ήταν μια δύσκολη διαδικασία για μένα αυτήν την μέρα. Πολλές οι δυσκολίες του ύπνου, αρκετό κρύο, δυνατός αέρας όλο το βράδυ που ταρακουνούσε τη σκηνή και γενικότερα αρκετή ανησυχία. Ο MaG3 από την άλλη κοιμήθηκε πιο άνετα από μένα για να τον ξυπνήσω από το ροχαλητό μου κατά τις 6 630 όπου μάλλον ήταν και η ώρα του πιο βαθύ ύπνου μου. Παρόλο το πρωινό ξύπνημα του όμως έκανε τις βόλτες του και είδε ανατολή ηλίου στον Ατλαντικό. Να τα λέμε και αυτά.
461679

461680

Αφού με τα πολλά σηκώθηκα και γω ξεκινήσαμε γοργά το μάζεμα καθώς οι ψιχάλες εμφανίστηκαν νωρίς και δυστυχώς για μας, μας έκαναν έντονη παρέα για τις επόμενες 2 μέρες. Μόλις φορτώσαμε τα μηχανάκια συνεχίσαμε τον NC500 περνώντας πια από τα άγρια τοπία των Highlands παρέα άλλοτε με ψιχάλα άλλοτε με πιο έντονη βροχή. Το γεγονός πως ο δρόμος, παρότι ιδιαίτερα στενός, δεν είχε πολλή κίνηση και μας επέτρεπε να χαζό-χαζεύουμε τις λίμνες από τη μια μεριά (Inchard, Laxford κλπ) και τα βουνά από την άλλη. Στάση στο Assynt Viewpoint, φωτό και συνέχεια προς το Ullapool, ψαροχώρι στα δυτικά της Σκωτίας, όπου κάνουμε απαραίτητη στάση για καφέ, τροφή, σουβενίρ και ανεφοδιασμό.

461681

461682

Όπως τόνισα και στην αρχή πολλά πράγματα δε τα βάλαμε στο πλάνο να τα δούμε, κάστρα, ή άλλα αξιοθέατα που ίσως άξιζε να ασχοληθούμε ωστόσο κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Εμείς επιλέξαμε να πάρουμε τον δρόμο προς το Isle of Sky. Όπως καταλαβαίνετε η διαδρομή περιλάμβανε ακόμα περισσότερη οδήγηση μέσα από τα πάρκα των Highlands, μαγευτικά τοπία και συνέχεια μιας εντυπωσιακής διαδρομής που όδευε προς το τέλος της.

461683

461684

461685

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και η μέρα σήμερα δεν έμοιαζε ευοίωνη. Περνώντας την απίστευτη γέφυρα του Isle of Sky ο ασκός του Αιόλου είχε ανοίξει (κυριολεκτικά μάλλον) και οι αέρηδες μας αντιμετώπιζαν σαν σαΐτα σε τυφώνα. Για την ώρα δεν έβρεχε ωστόσο δε κράτησε πάρα πολύ αυτό. Αφού περάσαμε το Portree ξεκινήσαμε προς το βορεiότερο μέρος του νησιού, το Duntulm. Και δυστυχώς το χειρότερο (καιρικά) σενάριο έγινε πραγματικότητα. Αέρηδες πολλών μποφόρ σε συνδυασμό με ένα σύννεφο που ήρθε να μας πει ένα γεια έκαναν την κατάσταση αδύνατη σχεδόν οδηγικά, και σίγουρα το ποσοστό απόλαυσης της διαδρομής έπεσε στα τάρταρα. Οριακά κρατούσαμε ίσια τις μηχανές, με τον άνεμο να λυσσομανάει και τη βροχή να μας δέρνει. Το isle of sky είναι μαγικό. Καταρράκτες και λιμνούλες, και πράσινο και άγρια τοπία και μαγικά χρώματα. Εμείς πήραμε ίσα μια τζούρα από αυτό και ίσως πρώτη φορά είπαμε να κόψουμε στη μέση τη διαδρομή και να φύγουμε. Ούτε στο Talisker Πήγαμε να πιούμε ένα σφηνάκι, ούτε καταρράκτες καθαρά είδαμε, οριακά ούτε μια φωτογραφία δε βγάλαμε. Τι έχει σημασία? Σημασία έχει ότι πήγαμε. Προσπαθήσαμε. Φτάσαμε, τα καταφέραμε. Και δε πειράζει. Ακόμα αυτό μια εμπειρία είναι.

461686

461687

Φύγαμε λοιπόν γοργά με τη βροχή να μας ακολουθεί. Σκεφτήκαμε να σταματήσουμε στο Fort William για διαμονή και τα ρέστα αλλά.... Φτάνοντας στο Fort έχει κόψει η βροχή, οπότε σταματάμε για να δούμε online τι παίζει για να μείνουμε. Μαντέψτε... ΤΙΠΟΤΑ. Και κάπου κει αρχίζει το round 2 της ημέρας. Αναζήτηση στέγης, και έπειτα φαγητού. Λίγο ανάποδα από ότι μας λέει η θεωρία του Μάσλοου για τις ανθρώπινες ανάγκες, αλλά who cares again. Μετά από πολύωρη αναζήτηση βρήκαμε το πιο ακριβό κατάλυμα της φετινής μας διαδρομής δίπλα στη λίμνη Earn. Αφού το κλείσαμε για πάσα βεβαιότητα χωριστήκαμε με τον Νικόλα αφενός έπρεπε να φτάσουμε νωρίς για το check in, αφετέρου έπρεπε να πάρουμε προμήθειες. Σούπερ μάρκετ εγώ τσεκ ιν ο MaG3.

Η βροχή είχε σταματήσει όταν ξεκίνησα εγώ προς τα πίσω. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι στον παραλιακό δρόμο που πήρα είχε πάρα πολλά σπιτάκια που νοικιάζονταν και δεν υπήρχαν στο νετ, και φυσικά είχαν διαθεσιμότητα. Δεν ρώτησα ποτέ τιμή κλπ είχε ήδη γίνει κράτηση στο Hotel οπότε ανέβασα ρυθμό ώστε να προλάβω τον Νικόλα. Μου φάνηκε πάρα πολύ αγχωτικό να χωριστούμε τόσες ώρες. Όταν είσαι “ομάδα” νομίζω ότι πάντα θα έχεις στο μυαλό σου τον συμπαίκτη σου, μη γίνει κάτι, ό,τι ρε παιδί μου, από το πιο απλό έως το πιο μεγάλο. Παρόλα αυτά φτάσαμε με διαφορά 10 15 λεπτών και εν τέλει όλα ήταν καλά. Η θέα στη λίμνη μαγική, το ξενοδοχείο πολύ καλό και η νυφική σουίτα δική μας.. Το χάνι μουν στα καλύτερα του!

461688

Nik0s_Dk

24/04/2025, 15:02

Το πρωί η μέρα μας χαμογελούσε, Καλός καιρός, συμπαθητική θερμοκρασία, ότι έπρεπε δηλαδή για να κατέβουμε ως το Λίβερπουλ, τη μοναδική μεγάλη πόλη που μείναμε. Ξεκινώντας από το ξενοδοχείο για να βγούμε στον κεντρικό κάναμε μερικά χιλιόμετρα προς τα πίσω παράλληλα στη λίμνη. Η διαδρομή που την κάναμε στο μισοσκόταδο χτες ήταν πανέμορφη τη μέρα. Και λίγα λέω. Μια στάση σε ένα distillery εεε έπρεπε να γίνει..

461689

461690

461691

Βγήκαμε στον κεντρικό, προσπεράσαμε την Γλασκόβη από τα προάστια και συνεχίσαμε την κάθοδο με σκοπό πριν φτάσουμε στο λιμάνι να περάσουμε από τη Lake District Area. Να ήταν η κούραση? Να έφταιγε το όχι άλλη Αγγλία? Παρότι είχε μια χ ομορφιά η διαδρομή δεν εντυπωσιαστήκαμε οπότε φύγαμε μπορώ να πω βιαστικά προς το Λίβερπουλ.

Ως μεγάλη πόλη δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε μέρος να μείνουμε, κλείσαμε ιντερνετικά, ωστόσο με έκπληξη η κοπέλα στη ρεσεψιόν παύλα παμπ του χοτελ μας προέτρεψε να πάμε στο άλλο ξενοδοχείο τους που είχε χώρο-πάρκινγκ για μηχανές γιατί δεν ήταν ασφαλές να τις αφήσουμε στο δρόμο.. Χμμμμ δε θυμάμαι αν μας είχε ανησυχήσει ποτέ πριν αυτό ... ότι και να σημαίνει..

Φτάσαμε λοιπόν στο άλλο χοτέλ, μια τρύπα θα πω εδώ, και το πάρκινγκ για τις μηχανές ήταν ένας χώρος-ξυλοκατασκευή που είχε μέσα 2 κάδους σκουπιδιών. Αυτό χωρούσε. Με λίγο τέτρις και λίγο ξεφόρτωμα τις χωρέσαμε και απολαύσαμε μια βόλτα στο νυχτερινό Λίβερπουλ. Ωραία πόλη έμοιαζε. Άδεια μεν ωστόσο αυτό ίσως να ήταν που την έκανε ωραία.

461692

461693

Nik0s_Dk

24/04/2025, 15:11

Μέρα 13η 15/8

Καταλαβαίνοντας από γιορτές και αργίες ξυπνήσαμε το πρωί και κάναμε την απαραίτητη δέηση στον Ναό του Λίβερπουλ, το Ανφιλντ και έπειτα στο παρεκκλήσι, το Γκούντισον Παρκ και κινήσαμε νότια!

461694

461695

Θέλαμε να κατέβουμε από την Ουαλία που φαινόταν να έχει όμορφες διαδρομές. Ωστόσο με το που περάσαμε το Ρέξαμ, και το γήπεδο της Ρέξαμ φυσικά (με Dead Pool Πρόεδρο θα πω εδώ) ο καιρός μας τα ξανά χάλασε.

461697 Κυρίως λόγω της ταλαιπωρίας των προηγούμενων ημερών αποφασίσαμε να το κόψουμε προς Μπέρμιγχαμ και έπειτα να κατέβουμε προς το Stonehedge. Έστω να το δούμε απέξω. Αμ πως. Ενώ πάμε στην είσοδο, ο χώρος είναι πραγματικά ένα τεράστιο ατελείωτο πάρκο, η εικόνα που έχω δε συνάδει με την πληροφορία ότι οι πέτρες φαίνονται από τον δρόμο οπότε κινάμε για τον προορισμό διανυκτέρευσης. Στον δρόμο συναντώ κίνηση και μες στα νεύρα που έχουμε κάνει μια παράκαμψη για το τίποτα, προσπερνάω τους πάντες και βγαίνω στον κεντρικό. Παρατηρώ ότι ο Νίκος δεν είναι στο οπτικό μου πεδίο οπότε κόβω και εμφανίζεται μετά από λίγο και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος.

-Μαλάκα το είδες?
- Ποιο?
- Τι ποιο ρε μαλάκα, το Στοουχεντζ.
-Που?
- Τι που ρε μαλάκα, γιατί είχε τόση κίνηση πίσω?
And it was this moment I knew. I am stupid as fuck.

461696

Με τα πολλά και λίγα κινήσαμε περίπου για μια μιάμιση ώρα ακόμα σε έναν αυτοκινητόδρομο ώστε να φτάσουμε στο ξενοδοχείο σύντομα. Στα ενδιαφέροντα της διαδρομής το τσίγκλισμα και το οδηγικό παιχνίδισμα με μια σύντροχο Εγγλέζα. Ps πολλές γυναίκες οδηγοί στας Ευρώπας.
Φτάσαμε στο χοτέλ (ανάκτορο μάλλον) και εναποθέσαμε. Καθότι είχα κάποιες δουλείες με Ελλάδα εγώ έμεινα πίσω και ο MaG3 Πήγε για laundry. Θα αφήσω ένα κενό εδώ να μας πει αν θέλει ο MaG3 την ιστορία του με το.. Laundry..
End of day!
461699
461698

Nik0s_Dk

24/04/2025, 15:19

Η σημερινή μέρα είχε 2 βασικές επιθυμίες. Μια να φύγουμε από την Αγγλία και να κατέβουμε όσο μπορούμε πιο χαμηλά στην Γαλλία και δεύτερη να φάμε όσο το δυνατό λιγότερο βροχή. Και αν για το πρώτο μέρος τα πάντα τα ορίζαμε εμείς για το δεύτερο έπρεπε να μας φερθεί και λίγο καλά η τύχη..

Πρωινό ξύπνημα και καφές, και αναχώρηση να προλάβουμε το φέρι για το Καλαί από το Ντόβερ. Μέχρι το Ντόβερ δεν έγινε απολύτως τίποτα ενδιαφέρον οδηγικά, οπτικά ή με όποιον άλλο τρόπο. Μοναδικό ενδιαφέρον στη διαδρομή να κοιτάμε τις πινακίδες από τις νταλίκες και να βάζουμε στοιχήματα αν θα βρούμε νταλίκα από Ελλάδα. Τελικά δεν βρήκαμε...

Φτάσαμε στο Ντόβερ που σαν πόλη έχει μια ιδιαίτερη φυσική ομορφιά με τα κλιφς του και τις παραλίες που φαίνονταν από μακριά. Αναμονή μικρή για το καράβι, επιβίβαση και μετά από μια ώρα και κάτι, οδηγούμε ξανά στη σωστή μεριά του δρόμου...

461700

Μέχρι ώρας οι συνθήκες ήταν ιδανικές, ούτε κρύο ούτε ζέστη και σίγουρα όχι βροχή.. Αμμμ πως.. Η Γαλλία είχε άλλες σκέψεις για μας.

461701

Στο καράβι είχαμε κοιτάξει λίγο προς τα που θέλαμε να πάμε και αποφασίσαμε να φτάσουμε στην Ρουέν ή αν αντέχαμε μέχρι το Εβρέ. Εν τέλει, να μην τα πολυλογώ, φτάσαμε στο Εβρέ, παρότι το καλωσόρισμα των Γάλλων ήταν κάπως...υγρό.. Ναι, έβρεχε, ναι ξανά, ναι είχαμε αδιάβροχα, και παραδόξως ναι τα βάλαμε..

Φαγητό σε εξαίρετο μπεργεράδικο και ύπνος βαθύς.. Η κάθοδος και η επιστροφή στα πάτρια είναι πια στο μυαλό μας..

Nik0s_Dk

24/04/2025, 15:27

Πρωινό με καφεδάκι και γαλλικό κρουασάν από παραδοσιακό φούρνο.. Δε ξέρω για σας, ωστόσο για μένα που το πρωινό μου εδώ και 20 χρόνια ως ενήλικας είναι ένας καφές, ε είναι το μοναδικό πράγμα που ζηλεύω που δεν έχω στην Ελλάδα. Πείτε όοοο,τι θέλετε αλλά αυτό το κρουασάν δε το έχω ξαναφάει. Και στο περσινό ταξίδι και στο φετινό είναι το χάι λαιτ μου σε φαγητό...
461705
Κινάμε πάλι απροσδιόριστα χωρίς κάποιο συγκεκριμένο πλάνο, εκτός του ότι πάμε νότια με σκοπό την επόμενη να περάσουμε από.. ε ας το δούμε την επόμενη.

Έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 3 διαδρομές και ως γνωστόν η μεσαία είναι πάντα η καλύτερα και μπορώ να πω πως δεν χάσαμε παρότι η διαδρομή που διανύσαμε ξεπέρασε 550 χιλιόμετρα..

Μέχρι το Σαιν Πουρσαίν συρ Σιουλ (συγνώμη δε έκανα εγώ την βάφτιση) η διαδρομή δεν είχε κάτι το ιδιαίτερα αξιοσημείωτο. Ωστόσο από εκείνο το σημείο και μετά κάπως κάτι άλλαξε καθότι χωθήκαμε στον μαγικό φυσικό πάρκο Livradois Forez..

Η φύση είναι κάτι υπέροχο, μαγικό. Κάποια στιγμή του καλοκαιριού, λίγο πριν το ταξίδι, γνώρισα μια μικρή σαμάνα μάγισσα, ψηλά σε ένα βουνό, και μου δίδαξε τα μυστικά της φύσης, κάτω από την πανσέληνο, δίπλα σε λίμνες και ποτάμια ,την επαφή με το δάσος και τη ζωή που προσφέρει, το γείωμα και τις ενέργειες που μαγικά μας χαρίζει απλόχερα η φύση. Και να που μετά από λίγο καιρό βρίσκομαι σε ένα μέρος που μου πήρε όλη την κούραση, με γέμισε ενέργεια, με γέμισε χρώματα και μυρωδιές της γης και μου έδειξε πως η μαγεία είναι πραγματική..
461702

461703

461704

461706

Συνεχίσαμε με τον Νικόλα να οδηγάμε χαζεμένοι έως ότου φτάσαμε στο χωριό Μπελβιου Λα Μοντανιε όπου και αποφασίσαμε να μείνουμε, η ώρα είχε περάσει. Φαγητό δεν είχε, είχε όμως μπύρα όπου την απολαύσαμε και κοιμηθήκαμε.

Nik0s_Dk

24/04/2025, 15:41

Πρωινό ξύπνημα και καθόδου συνέχεια.. Μιας και Γαλλία είχαμε περάσει και πέρσι είπαμε να προσπαθήσουμε να βάλουμε σημεία που δεν είχαμε ξαναδεί, ε και όσο να ναι δεν έχει έλλειμμα η Γαλλία από προορισμούς...
Κατεβαίνουμε από τα βουνά προς την Αβινιόν όπου και θα αποφασίζαμε τη συνέχεια της πορείας μας..

Όμορφος επαρχιακός δρόμος, χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις μέχρις ότου ξεκίνησε μια ανηφορική διαδρομή που μας έβγαλε στο Belvedere de Villefort, ένα σημείο με πανοραμική θέα του φράγματος του ποταμού Altier και της χαράδρας που συνέχιζε την ήρεμη πορεία του.. Γοητευτική θέα, ηρεμία και αρκετοί σύντροχοι σταματούσαν για μια φωτογραφία.. Είπαμε και μεις να βγάλουμε το drone, αλλά κάτι που βιαζόμασταν κάτι που έβγαλε κάτι περιορισμούς, ε περιοριστήκαμε και μεις σε λίγες λήψεις κοντινές και φύγαμε..

461707

461708

461709

Για να σπάσουμε την ρουτίνα λοξοδρομήσαμε από τον δρόμο προς το Αβινιόν, το παρακάμψαμε και πήγαμε προς Mont Ventoux, άλλο ένα από τα εκατοντάδες βουνά της Γαλλίας όπου και μας υποδέχτηκες με την άγρια ομορφιά του κ αι τον τρελό του αέρα που μας παρέσερνε.. Μαγική θέα, υπέροχο βουνό, ακριβό χοτ ντογκ αλλά έπρεπε να φάμε και έτσι κάναμε το combo! Επόμενη στάση για ανεφοδιασμό και πλάνο, ήταν το Pertuis.

461710

461711

461712

Δεύτερη φορά που περνάω λίγα χιλιόμετρα από Aix En Provence που θέλω να επισκεφτώ το μνήμα του Καμύ.. Που θα πάει θα πάω.. Φτάνοντας στο Pertuis στην τυπική καθημερινή μας αναζήτηση για στέγη δε μπορούμε να βρούμε τίποτα. Στόχος της επόμενης μέρας είχε τεθεί η διάσχιση (τουλάχιστον αυτό) του φαραγγιού της Verdon.. Κορώνα γράμματα λοιπόν και ξεκινάμε προς το φαράγγι ψάχνοντας στην τύχη που θα μείνουμε.. Και η τύχη μας έκλεισε το μάτι.. Camping, το πιο φθηνό που βρήκαμε σε όλο το ταξίδι στην αρχή του Φαραγγιού.. Τι καλύτερο μπορούσες να ζητήσεις? Πίτσα? Είχε και από αυτό.. Παραγγείλαμε, στήσαμε, γυρίσαμε να φάμε, ήπιαμε την μπύρα μας και κάπως εξαντλημένοι πέσαμε για ύπνο..

461715

461714

461713

Nik0s_Dk

24/04/2025, 16:01

Αναχώρηση λίγο πριν της 10 και φύγαμε για το φαράγγι. Μερικές φορές νιώθω πως αυτό που βλέπεις είναι αδύνατο να περιγραφεί.. Η διαδρομή στο φαράγγι είναι σαγηνευτική. Διαδρομή ανάμεσα στα βράχια με θέα τη λίμνη Saint Croix. Ευτυχώς η κίνηση είναι περιορισμένη και έχουμε χρόνο να απολαύσουμε τη θέα, τη διαδρομή και ό,τι άλλο μπορεί να προσφέρει η στιγμή εκείνη..

461716

461717

461718

Κάποια στιγμή φεύγοντας από τη λίμνη ανοίγει ο MaG3 την ενδοεπικοινωνία και μου λέει πως δεν νιώθει οκ το φρένο το μπροστινό. Μάλλον έχει υπερθερμανθεί και δεν πιάνει.. Σταματάμε για λίγο να δούμε τι και πως, φαίνονται ολα οκ συνεχίζουμε και σε ένα φανάρι έργων σε στην άνοδο προς τις Αλπεις σταματάω και μετά από 3 σεκ, μπουμ... Δε σταμάτησε το μηχανάκι του MaG3 ποτέ και με φίλησε. Ευτυχώς ούτε πτώση είχαμε ούτε κάτι σοβαρό, μια μικρή ρωγμή στη βαλίτσα την αριστερή αλλα όλα καλά! Δατ γουός φαν !!

461719

461720

Μιας και η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε στην Ιταλία κοιτάξαμε τις επιλογές μας και παρότι ήθελα να ξαναπεράσω από το Col De La Bonete αποφασίσαμε να ανέβουμε πιο βόρεια και να περάσουμε από ένα διαφορετικό πάσο, το Col de Agnel. Σε συνέχεια της ημέρας και σε αυτό το κομμάτι η διαδρομή είναι μαγική καθώς ανεβαίνοντας τις Άλπεις de haute provence περνάμε πλάι από τη λίμνη de Serre Poncon, όπου μετά δυσκολίας κατάφερα να ακολουθήσω τη σύντροχο που πήγαινε γοργά και όμορφα..

461721

461722

461723

461724

Πολύ διασκεδαστικό κομμάτι οδηγικά αυτό πλάι στη λίμνη και το χάρηκα ιδιαίτερα. Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε ώσπου και φτάσαμε τα Γαλλο-ιταλικά σύνορα στην κορυφή του πάσου του Angel όπου τιμήσαμε ζεστή σοκολάτα και γλυκάκι για δύναμη για τη συνέχεια. Η κάθοδος, όπως και κάθε κάθοδος νομίζω σε αυτό το ταξίδι έβγαζε μια κούραση. Στάση για φαΐ και όλως τυχαίως διαμονή στο ίδιο ξενοδοχείο που μείναμε και πέρσι έξω από το Bra. Μπαίνοντας στην Ιταλία ήδη νομίζω σκεφτόμαστε την επιστροφή που πλησιάζει..

Nik0s_Dk

24/04/2025, 16:13

Το πλάνο για την Ιταλία ήταν ταυτόχρονα το δυσκολότερο και το πιο βιαστικό.. Νομίζω μετά από 17 μέρες στο δρόμο, η κούραση έχει αρχίσει και χτυπάει κόκκινο.. Ωστόσο ψάχνουμε να δούμε τι μπορούμε να βάλουμε σε αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού. Πρώτη επιλογή ήταν διανυκτέρευση κάπου στα πέριξ της Βερόνα ώστε να κάνουμε τον γύρο της Λίμνης Γκάρντα και να περάσουμε μια φανταστική διαδρομή προς το Parco dell'Alto Garda Bresciano ωστόσο διαβάσαμε πως ήταν κλειστή για μήνες μετά από κατολίσθηση και έτσι κάψαμε την ιδέα.

461726

Ξεκινήσαμε προς Τορίνο όπου και τρίτωσε ας πούμε η ατυχία καθώς για 3η φορά είχα παρόλίγο κονέξιο με την πτώση. Σε μια ευθεία του επαρχιακού, ο Νικόλας βγάζει φλας να προσπεράσει μια νταλίκα(διπλής κατεύθυνσης δρόμος από μια λωρίδα καθε δρόμος) και φεύγει. Κανω να δω και γω γιατί δεν είχα ορατότητα και για χιλιοστά πέρασε έταιρη νταλίκα όπου μου έξυσε την πλαϊνή βαλίτσα. Η αλήθεια είναι ότι ακούστηκε ένας πολύ δυνατός γδούπος, γύρισα είδα οτι η βαλιτσα είναι εκεί οπότε συνέχισα μέχρι τη στιγμή που θα κάναμε κάποια στάση..

461727

Μπήκαμε στο Τορίνο όπου περάσαμε από το γήπεδο της Γιούβε, και έξω από το γήπεδο της Τορίνο και εν τέλει κάναμε μια βόλτα στο κέντρο ψάχνοντας την μπουτίκ της Γιούβε. Μικρή στάση ήταν οπότε δεν είδαμε και πολλά και συνεχίσαμε έχοντας πάρει την απόφαση να κατέβουμε χαμηλά. Φτάσαμε λοιπόν στον Αγιο Μαρίνο όπου κάναμε μια μικρή βόλτα, βρήκαμε συμπαθητικό χοτέλ και αφήσαμε την πραμάτεια μας και πήγαμε για φαγητό σε μια τρατορία πιτσαρία εκεί κοντά..

Nik0s_Dk

24/04/2025, 16:19

Ξυπνάμε το πρωί στο Σαν Μαρίνο με προορισμό τον νότο, όσο νοτιότερα τόσο το καλύτερο. Την επόμενη το βράδυ θα φεύγαμε από Μπρίντιζι για Ηγουμενίτσα έτσι αποφασίσαμε να καταπιούμε όσα χιλιόμετρα μπορούμε για να μαστε άνετοι την τελευταία μέρα. Σταματήσαμε σε ένα μαγαζί στον άγιο Μαρίνο με μοτοσυκλετιστικά ήδη γιατί ο Νικόλας εδώ και 10 μέρες δε μπορούσε να ανοίξει τη ζελατίνα στο κράνος του γιατί έσπασε ο μηχανισμός στήριξης ωστόσο για πολλοστή φορά δε βρήκαμε κάτι, άσε που και οι τιμές στον Άγιο παραήταν...

461728

461730

Την προηγούμενη το βράδυ, καθώς χάζευα στο Ισταγκράμ (https://www.instagram.com/nik0s_dk/), μου πέταξε μια σελίδα (Η γεωγραφία είναι πολύ κουλ) (αξίζει για τους αγεωγραφιτ) ένα κάστρο στο κέντρο της Ιταλίας. Τo Calascio. Νικόλα πάμε? Ε γιατί να μη δε πάμε? Και πήγαμε.. Οι διαδρομές στην Ιταλία δεν είχαν κάτι το τρομερά ενδιαφέρον, ούτε οδηγικά ούτε σε θέα κλπ. οπότε θα ήταν μια ευχάριστη νότα στη διαδρομή..

461732

Περίπου 300 χιλιόμετρα μετά φτάνουμε στην περιφέρεια της L’Aquila όπου και θα πηγαίναμε προς το χωριό και κατ επέκταση στο κάστρο. Συμπαθητική διαδρομή και το κάστρο δέσποζε ψηλά στην κορυφή του βουνού.. Φτάνοντας στον χώρο τρώμε το πρώτο και μεγαλύτερο άκυρο. Όχι μηχανάκια, μόνο πόδια.. 3 χιλιόμετρα ανέβασμα.. 3 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ, ΡΕ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΡΕ??????????
Τέλος πάντων, χρόνο είχαμε είπαμε να το προσπαθήσουμε.. Κάποια στιγμή ο Νικόλας κουράζεται και μου λέει να φύγω μπροστά και με τα σταράκια και το τζιν μου το κόβω κάθετα από το βουνό γιατί δε τη πάλευα να κάνω τόσο δρόμο. Και ως γνωστόν ο πιο σύντομος (χιλιομετρικά) δρόμος είναι ευθεία. Και να πω την αμαρτία μου μια χαρά πήγε. Κέρδισα πάνω από 1.5 χιλιόμετρο και έφτασε πολύ πιο γρήγορα από το προσδοκώμενο.. Κουράστηκα? Ναι. Είχε πλάκα? Ναι! Θα το ξανάκανα? Ναι! Άρα όλα καλά! Έφτασα λοιπόν στο κάστρο όπου πραγματικά άξιζε τον κόπο να το επισκεφτεί κανείς. Καλύτερα βέβαια με τα βαν που έχουν για να μεταφέρουν τον κόσμο, αλλά το μάθαμε πολύ αργά...

461729

461731

461733

Κατέβασμα ανάσες και συνέχεια μέχρι το χωριό Bojano Που γιόρταζε τον Άγιο Βαρθολομαίο και χαζέψαμε το βράδυ στην μικρή πλατεία τους εορτασμούς, τα τραγούδια και τις χαρές.. Μείναμε σε ενα ωραίο Χοστελοξενοδοχείο που νομίζω ακόμα και σήμερα ο ιδιοκτήτης μου στέλνει μηνύματα να κάνω θετική αξιολόγηση στο μπούκινγκ.. Ακόμα δεν έχω κάνει!
Γυρίσαμε στο δωμάτιο και ήταν το τελευταίο βράδυ του ταξιδιού στο εξωτερικό (δε μετράω το βράδυ του πλοίου την επόμενη)..

Nik0s_Dk

24/04/2025, 16:23

Ξυπνήσαμε μαζέψαμε, ήπιαμε καφέ και φύγαμε για το Μπρίντεζι. Χωρίς πολλά πολλά. Μια σύντομη στάση στη Ματέρα να ξαναδούμε την παλιά πόλη, να ξαναπάρουμε μαγνητάκια και να φάμε.... Pucca.. Ναι οπως το διαβάζετε λέγεται..

461734

461735

Μπαίνουμε σε τεκαουγει μαγαζί, με μια χαρωπή όμορφη εργαζόμενη Ιταλίδα να μας ρωτά τι θα πάρουμε και μιας και είχαμε χρόνο πιάσαμε και την κουβέντα. Από που είστε, αααα από Ελλάδα, Μαλααακααα χααχαχαχαχαχ. Γιατί πήρατε πίτσα, έπρεπε να πάρετε pucca.. Εξηγούμε τι σημαίνει pucca στην Ελλάδα ξεκαρδίζετε και στην εξαγωγή πολιτισμού της είπα την επόμενη φορά που θα δει Ελληνα να τον καλωσορίσει λέγοντας τους eat Pucca Malaka αλλά πάντα με χαμόγελο! Ο MaG3 αντιπρότεινε να μην ειπωθεί ποτέ αυτό ωστόσο ελπίζω μελλοντικά όποιος περάσει από Ματέρα και βρει το μαγαζάκι τυχαία, να φάει μια Pucca !!

Τα τελευταία χιλιόμετρα είναι διαδικαστικά. Οδεύουμε προς το Μπρίντιζι όπου και θα τελειώσει αυτό το 20ημερο ταξίδι. Παίρνουμε προμήθεις από την πόλη, πάμε προς το λιμάνι και περιμένουμε την ώρα της επιβίβασης. Συναντάμε εναν Ισπανό μοτοσυκλετιστή που πήγαινε σόλο Ελλάδα από Ισπανία... Η ωρα περνάει.. Το καράβι φτάνει. Η επιβίβαση αρχίζει.. Το ταξίδι μόλις τελείωσε..

461736

Nik0s_Dk

24/04/2025, 16:24

Σύνοψις

Μετά από τόσο καιρό είναι σίγουρο πως πολλά που έγιναν στον ταξίδι αυτό μπορεί να μην έχουν περάσει στα γραπτά. Σίγουρα όμως αυτό που μένει στο τέλος της ημέρας, είναι ότι πάλι, ο Νικόλας και γω, τα καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα και αυτό το ταξίδι. Είναι σημαντικό να ξέρεις πως έχεις κάποιον να σου καλύπτει τα νώτα, να σε προσέχει και να μπορεί να σε ανέχεται. Ναι, πολλές φορές σε ένα τόσο επίπονο και ζόρικο ταξίδι τα νεύρα μπορεί να χτυπήσουν κόκκινο, κάπου να τσαντιστείς, κάπου να μην καταλάβεις. Αλλά έτσι είναι τα ταξίδια.. Ειδικά με τους ανθρώπους που επιλέγεις να τους λες φίλους.

Αυτό το ταξίδι έκλεισε μια τριλογία ταξιδιών πολύ ιδιαίτερη, πολύ περίεργη και ταυτόχρονα εξαιρετικά όμορφη, ιδιάζουσα και τρελή. Είχε σχεδόν τα πάντα, κυρίως όμορφες στιγμές και ευτυχώς οι άσχημες είναι μαύρες τελίτσες σε έναν τεράστιο πολύχρωμο καμβά.

Όπως κάθε τριλογία που σέβεται τον εαυτό θα της, θα κάνει ένα διάλειμμα μέχρις ότου οι σεναριογράφοι καταπιαστούν πάλι με νέες περιπέτειες, σικουελ και πρίκουελ και τα λοιπά.

Για μένα όπως είπα στην αρχή ήταν δύσκολη χρονιά.. Συνεχίζει να είναι.. Venceremos.

Όλα στραβά γινήκανε και όλα είναι ωραία..

Εις το επανιδείν.

Νίκος Δ.

azar41

24/04/2025, 18:20

Εξαιρετικό,η μαγεία του απρογραμμάτιστου μαζί με μπόλικη όρεξη για οδήγηση είναι ωραίος συνδυασμός!
Το έχεις με την αφήγηση,μια χαρά μας μετέφερες τις εικόνες που είδες,ταξίδεψα μαζί σας!
Εύχομαι το επόμενο να είναι κοντά και εξίσου ενδιαφέρον!

Vassilis

24/04/2025, 18:23

Πολύ respect! Μπράβο, πραγματικά!

filipp0s

24/04/2025, 18:27

Ταξιδάρα! :beer::beer::beer:

katsar

24/04/2025, 18:29

Εντάξει δεν το λες ταξίδι, κανονικό Europe Tour κάνατε, υποκλίνομαι ,με το καλό στο επόμενο .
Ακόμα στην ...Γερμανία είμαι στο διάβασμα :lol:

Tsber

24/04/2025, 22:07

Φανταστικό ταξίδι σε διάρκεια, απόσταση και περιεχόμενο και εξαιρετική χημεία μεταξύ των δύο ταξιδευτών!

Μοναδική εμπειρία ζωής που δύσκολα μπορεί να προσεγγίσει ο καθένας, είστε φοβεροί και οι δυο, πολλά συγχαρητήρια και ευχαριστώ που ταξιδέψατε και εμάς στην άκρη της Ευρώπης και της Βρετανίας :beer:

taisteal

24/04/2025, 23:03

Μπράβο ρε μάγκες!!
Πραγματικά το ευχαριστηθηκα το ταξιδιωτικό σας
Μέρη γνώριμα και φανταστικά,ειδικά η Σκωτία.
Πάντα τέτοια!

:beer::beer::beer:

gior-gos

24/04/2025, 23:09

Διάβασα περίπου το μισό το πρωί στη δουλειά που είχα λίγο χρόνο. Αφού τελείωσα την ανάγνωση των πρώτων δύο ποστ ξεκίνησα να κάνω κάθε τόσο refresh ανυπομονώντας για τα επόμενα.
Η πρώτη μου μαντεψιά ήταν ότι θα πηγαίνατε Βαλκάνια ή κεντρική Ευρώπη· με το που διάβασα για Λουξεμβούργο και Βέλγιο κατάλαβα ότι είχα πέσει έξω πανηγυρικά και άνοιξα το google maps προσπαθώντας πάλι να μαντέψω τη συνέχεια του ταξιδιού σας. "Χμ μάλλον θα πάνε Ολλανδία κι από κει ή θα γυρίσουν πάλι από Γερμανία ή θα μπουν Δανία". Ξανά έξω πανηγυρικά!
Πριν λίγο διάβασα και το δεύτερο μισό κάνοντας copy paste τα ονόματα των τοποθεσιών στο google maps βλέποντας έτσι την διαδρομή σας.

Ταξιδάρα!

Έδωσες υλικό για μελλοντικά σχέδια.
Επίσης το γράψιμό σου πολύ ωραίο!
Όσο για τις δυσκολίες, λίγο υπομονή, όλα θέλουν το χρόνο τους.

Να είσαι γερός· στα επόμενα! :beer:

bulmont

24/04/2025, 23:22

Πάντα τέτοια!!!!!!!!!!!!!!

CorpseAlive

24/04/2025, 23:54

Θυμάμαι , ένα βράδυ στην Αιθανόλη αν δεν κάνω λάθος , μου είχες πει για το πλάνο .
Εκ τότε τα είχαμε πει και αφού επέστρεψες , περίμενα πως και πως αυτό το ταξιδιωτικό.

Μπράβο ρε μάγκες, γαμώ τα ταξίδια.
Κάνατε πραγματικότητα το όνειρο πολλών εδώ μέσα, ελπίζω και το δικό σας.

Καθηγητά, τα ρέστα μας σε κάποια μπύρα. :beer::beer::beer:

gaslion

25/04/2025, 08:53

Ωραίοι! Δυνατό tour!!

Nitse3

25/04/2025, 09:29

Το συγκεκριμένο πάνω κάτω roadtrip είναι πιστεύω όνειρο ζωής για πολλούς μοτοσικλετιστές, χίλια μπράβο για την υλοποίηση!!!

granazi

25/04/2025, 10:36

Μπράβο ρε Νικόλες
Μας ταξιδέψατε :beer:

Nostradamus

25/04/2025, 12:22

Ταξιδαρα ! Να ειστε γεροί κύριοι και να συνεχισετε να ταξιδευετε το σωμα και την ψυχή σας. :beer::beer:

p.s. Καποια στιγμή να κανετε μια αναφορα και στο κινεζακι. Πως ειναι στο δρομο, στο ταξιδι, τα καλα του, τα οποια στραβα του. Να μένουν αυτα..

o_gavros

25/04/2025, 17:03

συμπαθητική η βολτιτσα σας νεαρέ...

MaG3

26/04/2025, 13:46

Για το κινεζάκι αυτό που μπορώ να πω μετά από 24.000 χιλιόμετρα έναν χρόνο τώρα και μετά από αυτή τη μικρή βόλτα που κάναμε με τον Νίκο ~13.000 km που βγήκαν είναι πως είναι ότι πιο τίμιο έχω οδηγήσει και δεν έχει να ζηλέψει τπτ από μηχανές 2πλάσιας + αξίας. Το έχω ευχαριστηθεί κάργα!

Αυτό που για εμένα έχριζε αλλαγής day 0 και όχι λίγο πριν φύγουμε για τη βόλτα μας ήταν μια αλλαγή ελαστικών. Έβαλα τα Michelin Road 6 και το μηχανάκι έδινε απίστευτη αίσθηση φορτωμένο σα γαϊδούρι κανονικά. Έστριβε, κράταγε, φρέναρε (εκτός από μια φορά που ήταν δικιά μου μλκια) και γενικά δεν έδειξε αναξιόπιστο πουθενά.

Σε όλο το ταξίδι το μόνο που χρειάστηκε ήταν ~180 ml λάδι. Αυτό που επίσης ευχαριστήθηκα πολύ μιας και πήγαμε σε συνθήκες με κρύα, βροχές κλπ ήταν τα θερμενόμενα grip & σέλα. Πραγματικά χρήσιμα όταν οδηγάς πχ μέσα σε βροχή 6-8 ώρες.

Από καταναλώσεις στο ταξίδι μου έβγαλε μέση 4,67L/100, 3.84 χαμηλώτερη και 5,86 υψηλότερη και για πρώτη φορά στα ταξίδια μας δεν ήταν το NC που ξέραμε πως δε θα μείνει αν δεν έχουμε προνοήσει για τζίνα. Έβγαζε 400 χιλιόμετρα άνετα με το 20άρι ντεπίζιτο που έχει οπότε συνολικά το θεωρό πολύ καλή επιλογή τόσο για ταξίδια όσο και για καθημερινό.

Το βάρος του τέλος που πολλά λέγονται, προσωπικά δεν με ενόχλησε ποτέ, πέρα από εκείνη τη μέρα στο Λίβερπουλ που έπρεπε να τα στριμώξουμε μέσα στο ξύλινο σπιτάκι που οριακά χώραγαν. Αλλά την ίδια σχεδόν ταλαιπωρία είχε και το NC να μπει μέσα.