PDA

View Full Version : Θυμαμαι......



kalesin
17/03/2006, 14:11
Ο διχρονος ηχος, που ξεσηκωνε κ ταραζε τα ησυχα καλοκαιρινα μεσημερια μας ηταν πολυ γνωστος. Ηταν κοινο μυστικο αναμεσα σε ολα τα παιδια οτι ο Παναγιωτης είχε πάρει πάλι το ΜΖ του πατέρα του την ωρα που κοιμοταν. Την ιδια ωρα περιπου ολοι γονεις κοιμουνται, αποκαμωμενοι απο τη ζεστη, την κουραση ή απλα απολαμβανοντας την ηρεμια των διακοπων. Επίσης την ιδια ωρα, ολα τα παιδια, προσπαθουν να βρουν τον καλυτερο τροπο αποδρασης απο το βαρετο κρεβατι, το πνιγηρο δωματιο, την παγιδα του επιβεβλημενου υπνου. Το παλιο κρεβατι τριζει λιγακι, οι γονεις γυρνανε λιγο στον υπνο τους, η ανασα κοβεται, τα πεδιλα στο χερι κ αλλη μια αποδραση εχει στεφτει με επιτυχια. Η ανακουφιστικη αισθηση του βρεμενου τσιμεντου στην αυλη που η μανα εχει καταβρεξει για να δροσισει το μεσημερι κ εξω απο την πορτα ο Γιαννης ο οποιος ειχε κανει την αποδραση τεχνη κ παντα ηταν ο πρωτος που ερχοταν να με παρει για να βρουμε τους υπολοιπους.
Μεσα σε λιγα λεπτα ειχαμε ολοι μαζευτει κ τρεχαμε στην πισω μερια του χωριου, εκει που η ατελειωτη αμμος, μεσα στην οποια ηταν χωμενο ολο το χωριο, ειχε δημιουργησει αμμολοφους οι οποιοι κατεληγαν στην παραλια. Εκει μερικες φορες βρισκαμε κ τον Παναγιωτη, να προσπαθει να κανει το ΜΖ του πατερα του να απογειωθει απο τον αμμολοφο. Επαιρνε φορα απο την μερια που ηταν τα σχοινα κ τα καλαμια κ τη αμμος ηταν λιγο πιο σκληρη κ προσπαθουσε να ανεβει με φορα για να κανει αλμα. Στους υπόλοιπους αμμολοφους τα ειχε καταφερει, ηταν πιο μικροι αλλωστε. Εκεινος ομως, “Το Τερας” οπως τον λεγαμε, του αντιστεκοταν. Θες γιατι ηταν μεγαλος, θες γιατι ηταν αποτομος, θες γιατι η αμμος του ηταν πολυ μαλακη, θες γιατι το μεγεθος του κ ο θρυλος που τον ειχε ζωσει τον ειχαν κανει φοβητρο, ποτε δεν ειχε καταφερει να ανεβει, ποσο μαλλον να κανει κ αλμα. Παντα καπου στα μισα της διαδρομης, το ΜΖ δεν τα καταφερνε κ ξαπλωνε κ μαζι του κ ο Παναγιωτης κ μαζι του κ οι ελπιδες μας. Κ ξανα κ ξανα κ ξανα μεχρι που εφτανε η ωρα που ξυπναγε ο πατερας του για να ανοιξει το καφενειο. Εκει κ αυτος, να σερβιρει καφεδες κ υποβρυχια με τα μαγουλα κατακοκκινα απο τα χαστουκια του πατερα του, ο οποιος παντα ξυπναγε λιγο πριν μπει στην αυλη νικημενο το ηρωικο ΜΖ.
Ο θρυλος λεει οτι μια φορα τα καταφερε, ανεβηκε “Το Τερας” κ μαλιστα ειχε αρκετη δυναμη για να σηκωσει εστω κ για μερικα εκατοστα κ τις 2 ροδες του πριν πεσει απο την αλλη μερια. Ο μοναδικος ισχυριζοταν οτι το ειχε δει ηταν ο “πεταλουδας” της παρεας, ο οποιος ορκιζοταν με το σθενος κ την αποφασιστικοτητα της ηλικιας μας, οτι δεν ελεγε ψεματα.
Να σας εξομολογηθω κατι; Δεν με ενοιαζε. Φυσικα ηθελα να τα καταφερει, αλα δεν με ενοιαζε. Ζουσα μονο για τις στιγμες εκει κατω απο το “Το Τερας” που εβλεπα το μηχανακι να γλυστραει στην αμμο, εβλεπα τα ματια του Παναγιωτη να γυαλιζουν κοιτωντας κατι που εκανα πολλα χρονια να δω κ εγω. Ζουσα για τις στιγμες που ξαπλωμενος στο κρεβατι-φυλακη, ακουγα το διχρονο κινητηρα να κατεβαινει προς τους αμμολοφους κ εγω ημουν ακομα εκει, παγιδευμενος στο ασταθες ροχαλητο του πατερα μου, ζουσα για τις στιγμες που εφτιαχνα στην παραλια αντιγραφα του Τερατος, κ προσπαθουσα να φανταστω πως ειναι να το ανεβαινεις με μια γκαζια, πως ειναι να φτανεις στην κορυφη του κ να καταφερνεις να πηδησεις απο πανω του. Να προσπαθεις ξανα κ ξανα κ ξανα, μεχρι που ολο σου το σωμα να μην εχει πια αχτυπητο μερος. Να προσπαθεις, ξεροντας οτι αν δοκιμασεις μερικες φορες ακομα, θα προλαβει να ξυπνησει ο πατερας

Τελικα μαλλον ο Γιαννης ειχε δικιο.. ενα βραδυ μετα απο λιγο καιρο, ειδα τον Παναγιωτη να κλεινει συνομωτικα το ματι, στον Κο Γιωργο, ο οποιος ηταν κ ο μοναδικος μεγαλος που τον υποστηριζε. Μετανάστης κατοικος Γερμανιας, με μια υπεροχα διατηρημενη πολεμικη BMW, την οποια χαζευαμε να γυαλιζει στον απογευματινο ηλιο. Οταν την εβγαζε βολτα, φορωντας τα πολεμικα γυαλια κ το δερματινο κρανος, οι γριες κρυβονταν πισω απο σφαλιστα παραθυρα κ οι γεροι του χωριου μουρμουριζαν αναθεματισμους πισω απο τα δοντια τους. Ο κος Γιωργος γελουσε κατω απο το λεπτο του μουστακι κ μερικες φορες την εδινε στον Παναγιωτη για να του δειξει πατηματα, θεση σωματος κ για να του κρατησει το μερακι ζωντανο. Στα 11χρονα ματια μας ο κος Γιωργος ο Μεταναστης ειχε αποκτησει μια εξωπραγματικη αυρα, ηταν στην ιδια σφαιρα σεβασμου κ δεους με τον Παπα Αριστειδη, οι δυνατες κ παντα απολυτα δικαιολογημενες φωνες του οποιου μας εμαθαν το σεβας.

kalesin
17/03/2006, 14:12
Καθε Σεπτεμβρη στην τσαντα με τις αναμνησεις, επαιρνα μαζι μου εκτος απο ολα τα αλλα κ λιγη αμμο απο το τερας. Παντα ειχα μεσα μου, τον πνιγμενο ηχο απο το χωμενο στην αμμο μηχανακι κ την εικονα απο τον γαλαζιο καπνο του να προσπαθει να τον σπρωξει στην κορυφη κ λιγο πιο περα. Κλεισμενος μεσα στο διαμερισμα στην Αθηνα, αρκουσε ο ηχος μιας εξατμισης να με βγαλει τρεχοντας στο μπαλκονι για να δω, να μυρισω, να ταξιδεψω πισω στο τερας.

Το επομενο καλοκαιρι, ο Παναγιωτης ηταν παλι εκει. Το ΜΖ οχι. Αυτος ελεγε οτι κολλησε η μηχανη κ τον πεταξε απο το δρομο, ο πατερας του υποστηριζε οτι οι ελιες δε φυτρωνουν ξαφνικα στη μεση του δρομου. Το σημαδι στο αριστερο χερι ηταν αρκετα τρομαχτικο απο μονο του κ υποστηριζε κ τις 2 ιστοριες κ αλλη μια. Αυτη που ελεγε οτι ο πατερας του Παναγιωτη αφου ειδε κ αποειδε, τελικα εβαλε την υπογραφη του κ το ολοδικο του μηχανακι ηταν γεγονος. Ενα βρωμικο Bultaco παρκαρισμενο μπροστα στην εισοδο του καφενειου, ηταν η καλυτερη αποδειξη οτι “Το Τερας” ηταν πια οριστικα νικημενο.
Αλλωστε ειχαμε πια αλλα πραγματα να μας συνεπαρουν. Θες γνωστοι του Κου Γιωργου, θες απο τυχη, το χωριο ειχε γινει το κεντρο του κοσμου για τους Γερμανους τουριστες, οι οποιοι το ειχαν καταλαβει με VW van κ ταξιδιαρικες BMW. Γεμισε ο κοσμος ξανθα μαλλια κ σκονισμενα δερματινα. Οι εξωγηινοι ειχαν προσγειωθει σε ενα μικρο παραθαλλασιο χωμενο στην αμμο χωριο, κ φορουσαν σκονισμενα δερματινα κ κρανη κ οδηγουσαν κατι περιεργες μοτοσυκλετες. Δεν εμοιαζαν καθολου με τα αρχαια διχρονα που κυκλοφορουσαν μεχρι τοτε στους δρομους μας. Δεν εμοιαζαν καν με αυτα που εβλεπα να κυκλοφορουν στους δρομους της Αθηνας. Στεκονταν περηφανα στην μεση του δρομου, με πασσαλακια αντισκοινων, sleeping bags κ μπρικια κ κατσαρολια να κρεμονται απο τις τεραστιες βαλιτσες τους. Οι νεοι μας ηρωες ειχαν παρει σαρκα κ οστα μπροστα στα ματια μας. Οταν δεν εβλεπαν οι μαναδες μας, μερικες φορες μας ανεβαζαν πανω στις σκονισμενες τους μοτοσυκλετες κ μας εκαναν βολτα. Ηταν η πρωτη φορα που ευχαριστησα σιωπηλα τη μανα μου κ τη συγχωρησα που μου ειχε σπασει τα νευρα να μαθω απο μικρος μια ξενη γλωσσα. Τα λιγα Αγγλικα μου, με ειχαν κανει τοσο πολυτιμο βοηθο των Γερμανων, οσο κ αξιοζηλευτο αναμεσα στα παιδια. Παντα ημουν εκει, πανω σε μια μοτοσυκλετα, να γυρναω ολο το χωριο.
Παντα ομως μεσα απο το γουργουρισμα των αλλοδαπων ηρωων, ακουγοταν ο ξερος ηχος της σκονισμενης Bultaco. Κ ξεραμε οτι ο Παναγιωτης ηταν παλι εξω κ παλευε με “Το Τερας” ξανα κ ξανα κ ξανα. Ενα βραδυ παλεψε κ με τον αντρα μιας Γερμανιδας οταν αυτη θελησε να μαθει απο πιο κοντα τις Ελληνικες ομορφιες.

kalesin
17/03/2006, 14:12
Κ κυλλουσαν τα καλοκαιρια κ οι χειμωνες. Κ οπως γεμιζε με μαυρο το μουστακι, γεμιζε κ το μυαλο με ηχους, μυρωδιες, εικονες κ γευσεις. Κ παντα υπηρχε ενα διτροχο καπου κοντα να τροφοδοτει τα συναισθηματα. Με δανεικα παπια, με κοπανες απο σχολεια κ φροντιστηρια, με εξοδους για σινεμα που κατεληγαν στη Θηβων, να βλεπουμε τα τερατα να περνανε χωρις αυριο. Με τον κουρσαρο του Παπακωσταντινου να μελλοποιει τις νυχτες μας. Παντα θεατης. Παντα απ' εξω. Ποτέ πανω στη μηχανη να παλευω με το τερας. Μια ζωη στην απ' εξω. Συνεπιβατης του ονειρου. Λαθρεπιβατης σε ονειρα αλλων. Με τα δικα μου ονειρα σε αναμονη. “Το ονειρο σας προωθειται.... παρακαλω περιμενετε”

Περιμενετε

Παρακαλω περιμενετε

Ξανα

Κ Ξανα

Κ Ξανα

Με δανεικες μηχανες. Να προσπαθω να μαζεψω σε λιγα λεπτα αρκετες εικονες για να κρατησουν την ψυχη μου ζωντανη. Ενα βραδυ προσπαθησα εκλεψα τη μηχανη ενος φιλου. Για μια βολτα στο τετραγωνο. Για να την παρκαρω λιγο πιο κατω κ να κανω ενα τσιγαρο κοιτωντας τη. Χωρις αλλους γυρω μου. Μονο εγω κ αυτη. Δεν την οδηγησα τελικα. Μου ηταν αρκετο να την κοιταω. Να φανταζομαι οτι ειναι δικια μου. Να την χαιδευω με τα ματια μου. Να ακολουθω τη γραμμη του ντεποζιτου με τα ακροδαχτυλα. Την πηγα πισω κ δεν ειχε καταλαβει κανεις τιποτα ευτυχως. Ποτε δεν του την ξαναζητησα για βολτα.

“Αν θες να κανεις το Θεο να γελασει, πες του τα σχεδια σου για το μελλον” ετσι δεν λενε; Αλιμονο... ολοι πιστευουμε οτι ειμαστε η εξαιρεση στον κανονα. Τελικα εκατσα πισω απο το τιμονι. Οχι πανω οπως ηθελα. Πισω. Κλεισμενος σε ενα κουτακι. Οι αναγκες, η ζωη, οι γονεις, οι γκομενες.... μεσα σε ενα κουτακι. Να οδηγω με τα παραθυρα παντα ανοιχτα για να με χτυπαει ο αερας. Να παιζω φωτα σε καθε μηχανη για να δωσω παρον. Με το ονειρο ακομα ζωντανο. Με το μυαλο γεματο απο τη μυρωδια κ τον ηχο ενος ΜΖ που παλευει με ενα αμμολοφο. Κ χανει. Ξανα κ ξανα μεχρι τη νικη.

Ωσπου μαζεψα κατι λεφτα, χρεωθηκα ακομα περ/ρα κ ενα απογευμα, ενα Astrea παρκαρε μπροστα στην πολυκατοικια. Δικο μου. Ολο δικο μου. Τι κ αν φωναζανε ολοι γυρω μου; τι κ αν η μανα μου δεν μου μιλαγε για πολυ καιρο; το ειχα, το εβλεπα, το αγκαλιαζα. Το γυαλιζα καθε Κυριακη. Ημουν ολοκληρος. Μπορει να μην ηταν αυτο που ονειρευομουν να παρω, αλλα δεν με ενοιαζε. Ημουν ομως αυτος που ονειρευομουν να ειμαι. Ολοκληρος.

Ενα Σαββατο πρωι δε το βρηκα εκει που το αφησα. Δεν το ξαναειδα ποτε. Δεν ξαναβρηκα ποτε το κομματι μου που εχασα. Εκλαψα παρακαλεσα θυμωσα εταξα σε γνωστους κ αγνωστους. Σε φιλους κ εχθρους. Σε αστυνομικους κ απατεωνες. Κλειστηκα μεσα. Δεν μπορουσα πια να ειμαι ολοκληρος. Δεν ηθελα να ειμαι ολοκληρος. Δεν ηθελα.

kalesin
17/03/2006, 14:13
Αλλαξα το κουτακι μου. Πηρα πιο καινουργιο. Δεν ηθελα να ακουμπησω ποτε ξανα μηχανη. Πεταξα τα περιοδικα μου. Εγινα ανθρωπος. Σταματησα να παιζω φωτα με τους μοτοσυκλετιστες στο δρομο. Τους ειχα προδωσει. Αφησα να μου κλεψουν το ονειρο. Προδωσα “Το Τερας”, προδωσα τον Παναγιωτη. Εβγαλα τις μοτοσυκλετες απο τη ζωη μου για 13 ολοκληρα χρονια. Μεχρι που ενα trans alp βρηκε θεση κατω απο το σπιτι μου. Μεχρι που το κρανος του μικρου αδερφου μου βρηκε τη θεση του στην καρεκλα της εισοδου κ το μπουφαν του στον καλογερο. Μεχρι που ανεβηκα πανω για να το κουνησω λιγο. Ποτε δεν τολμησα να το οδηγησω. Ουτε καν να το βαλω μπροστα. Ηταν ομως εκει. Να με ξυπναει απο το ληθαργο. Να μου ανοιγει την καρδια.

Περυσι το καλοκαιρι που ημουνα Ελλαδα κ πηγα στο χωριο, ενα μεσημερι αποφασισα να δω το τερας. Ποσο μικρο φαινοταν. Το ανεβηκα με τα ποδια. Κοιταξα περα κ ειδα το transalpακι να ερχεται απο μακρυα. Συμπαντικη συνομωσια. Εκανα νοημα στον αδερφο μου να ερθει κ να κατεβει απο τη μηχανη. Ανεβηκα πανω με ποδια κ καρδια που ετρεμαν. Πηρα φορα απο τα χορταρια που η αμμος ειναι πιο σκληρη κ ανοιξα το γκαζι.

Στην τριτη προσπαθεια τα καταφερα. Περασα απο την αλλη μερια. Δεν καταφερα να πεταξω απο πανω αλλα περασα. Το μονο που δεν καταφερα να κρατησω ηταν τα δακρυα μου οταν ο αδερφος μου με ρωτησε “θυμασαι τον Παναγιωτη;”

Μερικες μερες μετα ημουν πισω Κυπρο με τις βαλιτσες γεματες περιοδικα κ φυλλαδια. Το ονειρο ηταν κ παλι μπροστα μου. Η μαλλον πισω μου κ με εσπρωχνε με δυναμη. Τελος το απ' εξω. Τωρα πια απο μεσα. Καβαλα στο ονειρο. Με καθε πορο μου ανοιχτο να το ρουφαει.

Λιγο καιρο μετα ανακαλυψα το moto.gr. Βρηκα ξανα αυτο που ειχα διωξει απο τη ζωη μου. Αθελα σας μου ξυπνησατε κ παλι το ονειρο. Αθελα σας με κανατε παλι ολοκληρο.

kalesin
17/03/2006, 14:15
Ο Παναγιωτης ειναι καπου στην Αγγλια κ δενει μεταποιημενες μηχανες αυτοκινητων

Ο κος Γιωργος εχει πεθανει πια το ιδιο κ ο Παπα-Αριστειδης

Η παλια BMW του κου Γιωργου πουληθηκε για παλιοσιδερα

-edit- Γιαννης ο "πεταλούδας" πηρε 40 κιλα κ δουλευει security

:wave2: :wave2:

tsoukas77
17/03/2006, 15:30
Εξαιρετικη καταθεση ψυχης...

koutroulis
17/03/2006, 15:36
πολύ όμορφο


με έκανες να νοσταλγήσω κάτι περασμένα παιδικά χρόνια


ίσως όχι με μηχανές αλλα με πολλά αλλα


μπραβο και να μας ταξιδευεις συχνα


:wave2:

cityfly
17/03/2006, 15:39
:wave2: :wave2: :wave2:

McGyver
17/03/2006, 15:49
Respect αδερφέ...

saki_tsan
17/03/2006, 15:53
Ρε φιλε,με συγκινησες... :bigcry: Σοβαρα τωρα! Τοσο ομορφες αναμνησεις,λες και διαβαζα μυθιστορημα..!! Απλα,τελειο... :a18:

BIG BLACK
17/03/2006, 15:55
:a19: :sun:

sapila racing
17/03/2006, 15:55
:sun:

Μπράβο!

:sun:

powerphot
17/03/2006, 15:59
:rolleyes: :) :a013:

Tropeas
17/03/2006, 16:09
:a19: :a23:

byron
17/03/2006, 16:34
Πολύ καλό φίλε μου.......
Μη μείνεις με το φευγιό σου....
:beer:

kxIII
17/03/2006, 16:58
...μια γλυκιά μελαγχολία...
:(

jimmis77
17/03/2006, 19:36
:wave2:

AFTER
17/03/2006, 19:39
Δεν το διαβασα γιατι πρεπει να παω στην τουαλετα, αλλα για να σε επιβραβευουνε οι αλλοι κατι θα ξερουν

Ευγε λοιπον :beer: :wave2:

tai
17/03/2006, 21:15
:a013: :a23: :a18:

sloumos
17/03/2006, 21:51
:a18: :a20: :a19: :beer:

FestoNero
17/03/2006, 21:54
Βαλτοι εισαστε ολοι;;;

Καλα καλα, θα παρω και γω μηχανη...
Εξαιρετικο το κειμενο...


Αρχικά δημιουργήθηκε από AFTER
Δεν το διαβασα γιατι πρεπει να παω στην τουαλετα, αλλα για να σε επιβραβευουνε οι αλλοι κατι θα ξερουν

Ευγε λοιπον :beer: :wave2: :bigcry: :bigcry: :bigcry:

Druuna
19/03/2006, 21:16
:a23: :a23: :a23:

naxiotis
19/03/2006, 23:32
:a012: ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ:wave2:

H.A.Balafoutre
20/03/2006, 17:08
Να μας έχει ο Θεός καλά να μπορούμε ν'αποκτήσουμε μηχανή και να έχουμε πολλά και καλά χιλιόμετρα με αυτήν.


:a18: :a19:

lampros_fazer
20/03/2006, 19:52
:a19: :a46: :a46: :a46: :a013:

Η ελπίδα μπορεί να πεθαίνει πάντα τελευταία αλλά το όνειρο δεν πεθαίνει ποτέ...
Να'σαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα αποκτήσεις αυτό που επιθυμείς και ίσως να γίνεις και συ ο Παναγιώτης για άλλους...
Και γω αφού είδα και αποειδα στο παρελθον,δεν πίστευα οτι θα πάρω ποτε μηχανή..Ηρθε όμως κάποια στιγμη που όλα συμμάχησαν μαζί μου..

sotpag
20/03/2006, 23:09
Για κάποιους είναι η μηχανή για κάποιους άλλους …. Κάτι άλλο …

Μερικές φορές δεν έχει σημασία τι αλλά το πώς αγαπάς κάτι πως το θέλεις ….
Να μην το ξεχνάς όσο και αν η ζωή δεν σε αφήνει να πας κοντά του….
Να θέλεις εσύ και όχι η μόδα…
τότε κάτι θα γίνει, κάποτε θα βρεθεί μπροστά σου…..


αρκεί ΤΟ ΘΕΛΩ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ:wave2: :wave2:

nimbus
21/03/2006, 02:09
....έτσι απλά!:winka:

the_passenger
21/03/2006, 12:05
H πρώτη φορά που δάκρυσα διαβάζοντας κείμενο στο μοτο.. :blush: Μπράβο!

:a23: :a23: :a23:

DimChios
21/03/2006, 12:10
AΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ!!! :beer:
ΑΞΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΣΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΕ!!!

dio650gs
21/03/2006, 15:00
Ταξίδι τρελό.....:a23: :a23:

makis206
21/03/2006, 15:50
Καλεσίν :a012: !!


:beer: :beer: :beer:


:wave2:

mystique
21/03/2006, 15:58
:a013:

:wave2:

GeoGlx
21/03/2006, 19:08
Thanks :beer: :wave2:

pantiorix
23/03/2006, 23:41
filaraki de ksero to giati alla kathos diabaza to keimeno sou san na eblepa ton euato mou ta teleytaia 23 xronia.eimai 24 kai i proti kata dikia mou mixani einai gegonos.barethika na tis fantazome kai na oneiropolo.tora apla tin odigo kai katalabaino oti etsi eprepe na ginei:na tin steritho gia na katalabo tin aksia tis kai na tin bioso sto 100%
bale ta oneira sou odigo gia na gineis kaliteros anthropos<mou lege o makaritis o pappous mou> kai auto soy euxome kai go.:smilea:

argpap
01/04/2006, 12:16
Μπράβο για το γράψιμο σου..μπράβο για το κείμενο σου.

Πραγματικά ένιωσα σαν να διάβαζα για μένα..σαν να έγραψα εγώ το κέιμενο αυτό..Είμαι 32, εδώ και λίγο καιρό είναι στην κατοχή μου μία μοτό με την αιτιολογία οτι ΒΑΡΕΘΗΚΑ την κίνηση (σε γυναίκα, παιδία, φίλους) ...κακά τα ψέματα...το παιδικό όνειρο και ο κρυφός πόθος τόσα χρόνια με ανέβασαν πάνω στους 2 τροχούς.

Μπράβο ρε φίλε ... αι στο καλό δάκρυσα! :bigcry: :bigcry: :bigcry:

tifoefs
29/05/2006, 03:15
:a18:


:a46: :a46: :a46: :a46:


Αυτο σηκωνει :τσιπουρο: !!


:beer:

loufas
18/10/2006, 21:15
αργησα λιγο, μαλλον παρα πολυ να διαβασω το κειμενο και ειλικρινα απο την αρχη σχεδον του κειμενου βουρκωσα. σκεφτηκα να μην γραψω οτι δακρυσα γιατι ντρεπομουν, τωρα ομως ξερω οτι δεν ειναι ντροπη. αν και πολους μηνες μετα, μπραβο ρε φιλε. εχεις ψυχη.

:a19: :a19: :a46: :a46:

airamhag
18/10/2006, 23:00
αυτα ειναι........

hdbiker
11/11/2006, 06:09
DIAVAZWNTAS I SKEPSIS MOY PETAKSAN PISW,STO PAIDIKO PODHLATO MOY,ENA KOKKINO VELAMOS POY TOY EVAZA SKLIRO XARTONI STIS AKTINES GIA NA KANEI EKEINO TON AKSEXASTO THORYVO....TWRA ODHGW HARLEY ALLA EKEINOS O HXOS EINAI XARAGMENOS STHN MNHMH MOY.MAS SYGINISES FILE.:blush:

stavrogin
11/11/2006, 08:07
respect!!!!

Μικρή Λουλού
11/11/2006, 10:23
Mπραβο.
απλα,μπραβο..

Xrider
11/11/2006, 13:19
Ρε τι παιρνετε?????????????[SIZE=4]

Μικρή Λουλού
11/11/2006, 13:47
Αρχικά δημιουργήθηκε από Xrider
Ρε τι παιρνετε?????????????[SIZE=4]













που σημαινει..???

Xrider
11/11/2006, 13:58
Poio apo afta?


69074

Lupo
15/03/2007, 01:03
Η παιδική ιστορία πολλών από εμάς.
Οι παράμετροι είναι διαφορετικοί.
Η ιδέα είναι η ίδια.


kalesin
:a012:


:beer:
:wave2:

into chaos
15/03/2007, 15:29
πολυ καλο!!

:a19: κι απο μενα....

jen
20/03/2007, 18:14
:a23: :a23: :a23:
Η προσμονή μιας ζωής...

Akefalos
20/03/2007, 21:34
:a013:

EKEINOS
20/03/2007, 21:56
Μπραβο ρε παλικαρι που μας ξυπνησες την αθωωτητα του
παρελθοντος,σ'αυτο το κυνικο τωρα που ζουμε

crs-k
20/03/2007, 22:26
Αρχικά δημιουργήθηκε από Lupo
Η παιδική ιστορία πολλών από εμάς.
....................



Ρε τυμβωρυχε Lupo, τι πας και ξεθαβεις? :mad:



Καλα μου ειχε "ξεφυγει" τοσο καιρο ... :sick:



Γιατι επρεπε τωρα, κουρασμενος κι απογοητευμενος (απο μπολικα πραγματα τον τελευταιο καιρο), να δακρυζω κι ολας? :(








Φιλε kalesin (αν μου επιτρεπεις την τιμη να σε αποκαλω "φιλο") ...

Οι ανθρωποι που μπορουν και μοιραζονται ετσι ομορφα τις εικονες της ψυχης τους ...

... ΔΕΝ εχουν να φοβηθουν ΠΟΤΕ και ΤΙΠΟΤΑ !!!

Γιατι απλουστατα θα εχουν γυρω τους ΠΑΝΤΑ φιλους! :cool:





Σ' ευχαριστω που μοιραστηκες μαζι μας (μου) αυτην την αναμνηση ... :smilea:


:smokin: :beer: :wave2:

stratosZX10
25/03/2007, 22:25
θα μπορούσε να είναι βγαλμένο από το πιο όμορφο βιβλίο που γράφτηκε ποτέ....αλλά είναι βγαλμένο από μια ψυχή που δεν ξεχνάει και δεν μεγαλώνει ποτέ....μένει πάντα παιδί....

Lupo
25/03/2007, 22:35
Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
Ρε τυμβωρυχε Lupo, τι πας και ξεθαβεις? :mad:



Καλα μου ειχε "ξεφυγει" τοσο καιρο ... :sick:




Μου είχε διαφύγει και μένα, και το ανακάλυψα πρόσφατα,

αμέσως μετά την ανακάλυψη κάποιων πολύτιμων μνημείων σε θαμένους ναούς των Ίνκας που έκανα πρόσφατα! :D

και σκέφτηκα να ξαναφέρω στην επιφάνεια, αυτό το δώρο αναμνήσεων που μας έκανε ο kalesin.
:beer:

Sotirios
12/04/2007, 13:19
Χωρίς υπερβολή φίλε μου συγκινήθηκα,

να σαι πάντα καλά για να ζεις αυτό το όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Nikoskazer2000
13/04/2007, 00:30
:a18: ρε Kalesin! Πολύ ωραίο το ανάγνωσμά σου.

Λίγο-λίγο μου θυμίζεις και 'μενα και τους τσακωμούς που είχα με τους γονείς μου για το πάθος των 2 τροχών.

Αχ είμαι κι' ευαίσθητο αγόρι ρε φούστη μου...:bawl:

Ταξιδευτής
13/04/2007, 12:54
Αδελφε και συνοδοιπορε Kalesin, το κειμενο σου με ανατριχιασε.... Δακρυσα... Ποσες δικες μου στιγμες που θυμησες... Μου ηρθαν εικονες και μυρωδιες απο τα καλοκαιρια που ημασταν μικροι... Μεσημερια με νταλα ηλιο να κοβουμε βολτες στην αδεια πολη και στην εξοχη... Η πρωτη φορα που αντικρυσα και εγω μοτοσυκλετιστες με Γερμανικες πινακιδες, με εκεινες τις θηριωδεις (στα ματια ενος μικρου) μηχανες, τιγκα στα μπαγκαζια και τις σκηνες......

Το κειμενο σου θα επρεπε να δημοσιευτει φιλε.... Σε ευχαριστω ολοψυχα που μοιραστηκες μαζι μας αυτες τις αναμνησεις και την ψυχη σου...

Σου ευχομαι να παρεις εκεινη την κουκλα που θα κραταει παντα το Ονειρο σου ζωντανο...

Τι ατιμο πραγμα αυτη η μοτοσυκλετα.... Τοσοι ονειροπολοι και ταξιδευτες μαζεμενοι γυρω απο την ιδια Φωτια......

OzZzZzY
19/04/2007, 23:29
δεν γραφεις κανα σεναριακι για σηριαλ? :winka:

οντως εγραψες παλι..respect :smokin:

tifoefs
25/04/2007, 02:01
Ετοιμασου εχουμε χιλιομετρα μπροστα και χορευτριες σαμπας !!

:beer: :beer: :beer: