ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΕΔΩ, ΑΛΛΑ...

[kalgeorge]

Subject: FW: Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985


Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

[bartlal]

:a13: :a13:

:winka:

[KLX]

Για τίτλο θα πρέπει να βάλεις " Μια φορά κ' εναν καιρό "

Σήμερα όλα αυτά θεωρούνται un-cool και retro

[tifoefs]

Ξεχασες που οταν πηγαιναμε ακουρευτοι στο σχολειο ητανε παντα την ανοιξη για να φαμε αποβολη 2-3 μερες για κουρεμα και ητανε ευκαιρια για εκδρομη σε αγνωστα μερη !!

:D :D :D :D

[Alx 84]

Πιάνει κ εμένα αυτό!!!!!! Γιούπιιιιιιιιιιιι:a54: :a54: :a54: :a48: :a30: :a30:

[TATAR]

Βάζαμε ένα σκληρό χαρτόνι με ένα ξύλινο μανταλάκι στο "ψαλίδι" του ποδηλάτου για να βρίσκει στις ακτίνες και με το ¨φρρρρρ¨να φαντασιωνόμαστε οτι οδηγούσαμε μηχανάκι. Μοιραζόμαστε τα παιχνίδια μας με τους φίλους μας. Ρεφενέ το Σάββατο για να νοκιάσουμε το 50αρι SACHS απο το ποδηλατάδικο για μία πεντάλεπτη βόλτα ο καθένας. Να φουσκώνουμε σαμπρέλες φορτηγών για να κάνουμε βαρκάδα στη θάλασσα ή στο ποτάμι (το ποταμάκι του χωριού μου έχει γίνει πλέον χαβούζα) Να ανακαλύπτουμε τα βράδυα του καλοκαιριού τον ΛΟΥΝΤΕΜΗ και τον ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ.
:bigcry: :bigcry: :wave2:

[TROOPER]

:a23: :a23: :a23:

kala ta les re aderfe alla....
ekeino to iponooumeno gia ton olimpiako na min eixes....

toulaxiston emeis mporei na eimaste ta rezilia tis evropis alla paramenoume tis evropis!!!!!!!!!!!!
eseis ti ora paizete tou xronou oeo?????????:lol: :a22:

griiiiigora stis diamaxes!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:a29:

[thewhiteowl]

Μην αγχώνεστε, τα ίδια λέγανε και οι παπούδες μας για εμάς και τα ίδια θα λένε και τα παιδιά μας για τα εγγόνια μας, κ.ο.κ.. Το μόνο που αλλάζει είναι οι λεπτομέριες.

Εκεί που είσαι, ήμουν και εκεί που είμαι, θα 'ρθεις!
:a19:

[jtoros]

Πόσο αλήθεια είναι όλα τα παραπάνω!!!

Σήμερα τα 14χρονα δεν ξέρουν να κάνουν πλασέ ή μια σταυρωτή ντρίπλα, αλλά μας "έχουν" όλους στο Pro ή στο Counter Strike... :(

[john pap]

ΤΙ ΣΕ ΕΠΙΑΣΕ ΡΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ; ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ.Η ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ.ΚΟΙΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ :wave2:

[xastoukopsaro]

το μεγαλυτερο εξυχρονισμενο οπλο που ξεραμε ηταν η νεροβομβα... τα γονατα μας ηταν γεματα αιματα αλλα εμεις συνεχιζαμε να παιζουμε σας να μην ειχε συμβει τιποτα... στο σχολειο για να πουμε κατι ο ενας στον αλλο πετουσαμε χαρτακια και οχι σμσ με το κινητο.:nono: :nono: :nono:
η μεγαλυτερη σαπουνοπερα για παιδια στην τηλεοραση ηταν η φρουτοπια!!! φευγαμε με τα ποδηλατα και γυριζαμε ολη την αθηνα αλλα οι γονεις μας ηξεραν οτι ειμασταν "εδω γυρω"¨.....
και κατι αλλο που θυμηθηκα...
σε καθε γειτονια υπηρχε μια γρια η ενας γερος που εσκαγε τις μπαλες οταν επευταν στην αυλη του....


υ.γ. ποσοι αραγε απο τους νεους ξερουν τι ειναι η μακρυα γαιδουρα... η το ζορλι (ή κεραμιδακια, αναλογα με την περιοχη),η αμπαριζα...

υ.γ2... θυμαστε τα τραγουδακια που λεγαμε για να δουμε ποιος τα φιλαει?
ακατα μακατα σουκουτουμπε αμπε φαμπε ντομινε, ακατα μακατα σουκουτουμπε αμπε φαμπε βγε....
χαχαχα:lol: :lol: :lol: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

αραγε να τα λενε ακομα αυτα?

[George-3-]

Αρχικά δημιουργήθηκε από jtoros
Πόσο αλήθεια είναι όλα τα παραπάνω!!!

Σήμερα τα 14χρονα δεν ξέρουν να κάνουν πλασέ ή μια σταυρωτή ντρίπλα, αλλά μας "έχουν" όλους στο Pro ή στο Counter Strike... :(

Aρκετα 14χρονα ξερουν να κανουν ντριμπλες σαν τον Ροναλντινιο και τον Ανρι ομως.... μονο που δεν παιζουν στην αλανα αλλα στα 5χ5 με πληρη καταρτιση. Το ξερω απο τον ανηψιο μου... πορωνεται με την ΤV... κατεβαινει στην πυλωτη, χωραφι διπλα απο την πυλαωτη ή οπου μπορει μεχρι να βγαλει μια ντριμπλα που ειδε και δεν ειναι καν 14... ειναι 7

Γενικα το κειμενο ισχυει οπως ειπε και ο thewhiteowl

[kxIII]

:a23:

[pipis]

Εγω που ειμαι το 85 τι γινετε??? Με πιανει η οχι???

Εγω μεγαλωσα στην επαρχια σε ενα σπιτι σαν το μικρο σπιτι στο λειβαδι. (στην κυριολεξια το πιο κοντινο σπιτι ηταν 500μ) Το ποδηλατο ηταν απο τους καλυτερους συντροφους μου... Μεγαλωσα μεσα στα χωματα κ μεσα στα ζωα οχι αποκομενο απο τον εξω κοσμο, καθε αλλο οποτε ηθελα ημουν στην πολη 7χμ απο το σπιτι! Δεν ξερω αν τωρα ετσι οπως εχω συνηθησει θα το αντεχα αλλα τοτε ηταν παραδεισος για εμενα! Ολα αυτα που εγαψε ο kalgeorge πραγματικα ισχυαν! Το τονιζω οτι ισχυαν γιατι την τελευταια φορα που κατεβηκα στο χωριο μου πριν κανα μηνα, το απογευμα που βγηκα δεν ειδα παιδια εξω κ απορισα κ οταν ρωτησα που πηγαν ολοι μου ειπαν οι ειναι στο νετ καφε και ξημερωβραδιαζονται λεει εκει...
Οπως ειπε και καποιος πριν ετσι ελεγε κ ο παππους μας για εμας και ετσι λεμε κ εμεις για την νεα γενια... Αλλα οπως κ να το κανεις ειναι πολυ δυσκολο να βλεπω το ξαδερφακι μου 8 ετων να πηζει μπροστα απο μια οθονη... αχ... μηπως η συζητηση πρεπει να παει Moto Forum > Αναβάτης > Αναζητήσεις - Σκέψεις - Προβληματισμοί..



kalgeorge καλη δουλεια! :a10:

[icet]

Κατεβαίναμε ένα ''βουναλάκι'' που υπήρχε στη γειτονιά με καπάκι από τουαλέτα..., παίζαμε πόλεμο με τα παιδιά αποτον απέναντι δήμο(μας χώριζε ένα ποτάμι), είχαμε φτιάξει ομαδα ποδοσφαίρου , κατεβαίναμε μέσα σε ένα παραπόταμο του Κηφισού με τα ποδήλατα ή με τα πόδια και φτάναμε από τους Αγ. Αναργύρους μέχρι τη Λενορμαν ( για όσους ξέρουν) και ξανά πισω .....

Τελικά ήταν ωραία αυτά τα χρόνια.

[zolotas]

μας θυμισες τα παλια kalgeorge ,xastoukopsaro kai tatar........

του 72 ειμαι αλλα αυτα που θα μου μεινουν για παντα απο μικρος μεχρι και την δεκαετια του 80 και αρχες 90 ειναι .........

οι αλανες παιζοντας μπαλα........το χαρτονι στις ακτινες ποδηλατου.....το οτι δεν ειχα δωματιο δικο μου :mad: .......τα παρτυ με πορτοκαλαδες .........ο ενας μηνας διακοπες ........το στεκι στα ηλεκτρονικα ........ο ψαλτης

αργοτερα στεκι σε πλατειες για καμακι μπας και......η συμμορια με τα παπια.....οι πραγματικοι φιλοι .......τα λιγα μπαρακια με την καλη μουσικη και να γνωριζεις και τα συγκροτηματα......και οποιος εβρισκε γυναικα εξαφανιζοταν.........

:nono:

.......ωραιες καταστασεις..............:beer:

η φαση ειναι οτι βλεποντας παλιους μου συμμαθητες με γυναικα και παιδια ............αναρωτιεμαι αν ειμαι too fucking old .....η αυτοι βιαζονται .......


οσο για την νεα γενια ας κοιταξουν οι γονεις τους να μην τα καλομαθαινουν και πολυ .........πειθαρχια απο το σπιτι :mad:

[Kizoku]

Θυμάμαι πιστιρικάς (το εκτιμώ τώρα) τις απίστευτες φάσεις στο χωριό που μας έχανε το σπίτι όλη μέρα.
Από το πρωί ποδήλατα, ορειβασίες, αυτοσχέδια παιχνίδια, συλλόγή από καπάκια αναψυκτικών, οδήγηση με τον παππού και το Citroen LN του (Ελενάκι το λέγαμε), καλαμπόκια στα κάρβουνα και λουκουμάδες στην Υπάτη, παγωτό Lucky-Cup με το παιχνιδάκι.
Μόνο μεσημέρι τρώγαμε φαγητό κανονικό όλη την υπόλοιπη μέρα φτιάχναμε μόνοι μας κολατσιό με ψωμί φέτα και ντομάτα (που είχε και τη γεύση και το άρωμα της ντομάτας τότε) ή ψωμί βούτυρο-ζάχαρη και άπειρα λίτρα βυσινάδας και πορτοκαλάδας.
Και το βράδυ παροδοσιακά λαϊκά παραμύθια από τη Θεσσαλία απο τον παππού.

αααααχ!
Πολύ πιο αγνές και ανώθευτες εποχές.

[zolotas]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Kizoku
παγωτό Lucky-Cup με το παιχνιδάκι.


.....και καλα ψαχναμε παγωτο στο ψυγειο με το μη διαφανη καπακι και κλεβαμε τα δωρα απο τα lucky-cup........:D :a08:

[LINA]

Απλα....... ΣΩΣΤΟΣ !!!


τι μας θυμισες.......:sun:

[sotpag]

Και να σκεφτείς πως για εμάς στης «επαρχία» (ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η λέξη ) έχουμε ακόμα γειτονιές , πάνω από το σπίτι μου υπάρχουν παιδια που παίζουν μπάλα… (αλλά είναι παιδια με άλλη εθνικότητα … αν και αυτό είναι άλλο θέμα…)


Στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι τα παιχνίδια που είχαμε τότε…. Αυτά ήταν «επικίνδυνα» μόνο σωματικά και όχι πάντα… τα σημερινά διατρέχουν πιο πολλούς κινδύνους.


Όπως και τα κινούμενα σχέδια… ήταν πραγματικά παιδικά …



Ενώ τώρα μας πλασάρουν το αμερικάνικο όνειρο και τον πόλεμο , αλλά εκεί το Εθνικό Ραδιοσυμβούλιο :a31::a31::a31:


Το έχω πει και θα το λέω το παιδί αν δεν πέσει αν δεν τσακιστεί, αν δεν κυλιθεί στη λάσπη και αν δεν φάει τη σφαλιάρα του (εκεί που πρέπει , δεν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις – δεν νομίζω κάποιοι από εμάς να μην έχουμε φάει ξύλο…) δεν θα έχει ζήσει ποτέ σαν παιδί

[DimChios]

Αρχικά δημιουργήθηκε από bartlal
:a13: :a13:

:winka:



Εΐ, ψίτ.... :ninja:

Ναί, ναι... ΕΣΥ! :alien:

Γιατί σφυρίζεις? (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&threadid=23763)


:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

Τον ανεμιστήρα γρήγορα!!!

:smokin:

[maintenance]

Oταν στο Δημοτικό 197...κάτι, μας λέγανε για μονοήμερη εκδρομή στην βαρυμπόμπη, ή Θρακομακεδόνες...χεζόμασταν απο την χαρά μας για το "ταξίδι"..........................


Τα ΄φερε, τα ΄φερε ο καιρός..........και τώρα είναι η μόνιμη κατοικία μου, και το "ταξίδι" είναι καθημερινό.

Βοηθήστε τα σημερινά παιδιά, να νιώσουν λιγάκι τα δικά μας χρόνια, γιατί δυστυχώς, υπάρχουν πιτσιρίκια, που δεν έχουν δεί , ούτε χελώνες, φιδια, γαϊδουρια, και τα υπόλοιπα συμπαθή ζωάκια.

Ντομάτες, και φρούτα πουλάγανε στις γειτονιές, με κάρα.......
τα θυμάστε;

:rolleyes:

[Kortenaer]

Μια χαρα ειναι τα πιτσιρικια σημερα, αν μερικα ειναι χαζοχαρουμενα ειναι μονο επειδη φταινε οι γονεις τους που τους στελνουν απο το πρωι μεχρι το βραδι στα φροντιστηρια και ειναι υπερπροστατευτικοι και καταπιετικοι με διαφορους τροπους.
Σιγουρα ο ρολος του γονεα δεν ειναι ευκολος σημερα αυτο ειναι αληθεια. Θελει υπομονη να κατσεις να ασχοληθεις με το παιδι σου ειδικα οταν γυριζεις στις 8 το βραδι στο σπιτι. Ο Μακης ομως και η Εφη που μενουν στο επανω διαμερισμα με την υπομονη τους εχουν καταφερει ο μικρος τους Γιαννακης να ειναι πανεξυπνος και πολυ ωριμος για την ηλικια του.
Κατι τετοια πιτσιρικια που υπαρχουν πολλα πιστευω εμενα μου δινουν κουραγιο οτι η καινουργια "φουρνια" θα ειναι καλυτερη απο εμας.

Αλλωστε αν θελετε να θυμηθουμε τα παλια καποτε ελεγαν...
Ο μηλο κατω απο την μηλια θα πεσει...

[Alx 84]

Αρχικά δημιουργήθηκε από zolotas
.....και καλα ψαχναμε παγωτο στο ψυγειο με το μη διαφανη καπακι και κλεβαμε τα δωρα απο τα lucky-cup........:D :a08:

απατεώνεεεεες!!!!!!!

κορυφαίο παγωτάκι. το είχα ταράξει...

[bartlal]

Αρχικά δημιουργήθηκε από DimChios
Εΐ, ψίτ.... :ninja:

Ναί, ναι... ΕΣΥ! :alien:

Γιατί σφυρίζεις? (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&threadid=23763)


:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

Τον ανεμιστήρα γρήγορα!!!

:smokin:

για αυτο σφυριζα :winka: αλλα ειμαστε στις γενικες και κωλιομαι!
:beer: :beer: :beer: :beer:
:wave2:

[ironbum2]

Αρχικά δημιουργήθηκε από maintenance

Βοηθήστε τα σημερινά παιδιά, να νιώσουν λιγάκι τα δικά μας χρόνια, γιατί δυστυχώς, υπάρχουν πιτσιρίκια, που δεν έχουν δεί , ούτε χελώνες, φιδια, γαϊδουρια, και τα υπόλοιπα συμπαθή ζωάκια.


:rolleyes:


Πραγματικό περιστατικό από ημερήσια εκδρομή Αθηναικού σχολείου κάπου προς χαλκίδα....Σε κάποιο σημείο της διαδρομής τα παιδιά είδαν ένα εκτροφείο γουρουνιών. Όταν είδαν λοιπόν τα γουρούνια κάποια από τα παιδιά άρχιζαν να φωνάζουν "ΚΟΥΜΠΑΡΑΔΕΣ, ΚΟΥΜΠΑΡΑΔΕΣ...."

Όταν μου είπε η δασκάλα τους το περιστατικό έλιωσα στα γέλια... μάλλον όμως για κλάματα είναι....

[ironbum2]

και να συμπληρώσω μερικά ακόμα παιχνίδια....τότε παίζαμε μπίλιες, παίζαμε "πόλεμο" με φυσοκάλαμα, κυνηγούσαμε σπουργίτια με αυτοσχέδιες σφεντόνες και παρακαλάγαμε για ένα αεροβόλο........ στα πρώτα παιδικά πάρτυ τα αγόρια κάθονταν απέναντι από τα κορίτσια.....μίλαγε ο ΠΑΤΕΡΑΣ και "κλάναμε μέντες", τηλεόραση τις καθημερινές μέχρι τις 10 το βράδυ το πολύ κι αυτή ασπρόμαυρη( όταν πήραμε την πρώτη έγχρωμη στο χωριό, μαζεύονταν καμια 10 αριά φίλοι να δουμε τους ΝΤΙΟΥΚΣ)....

κι άλλο ένα περιστατικό.....πριν κανα 2 μήνες έβγαλα μια βόλτα στην παιδική χαρά τον ανιψιό μου. Εκεί λοιπόν ήταν και μια κυρία με την τετράχρονη κόρη της, η οποία κόρη έπαιζε με 1 αγοράκι αντίστοιχησ ηλικίας. Μετά από καμια ώρα περίπου η μητέρα του κοριτσιού της λέει οτι ήρθε η ώρα να φύγουνε. το κοριτσάκι βάζει τα κλάματα, η μητέρα επιμένει και τότε πετάγεται το τετράχρονο αγοράκι και της φωνάζει

"Άστο το κορίτσι μωρί κ@ριόλα να παίξει, μην σου γ@μήσω καμια Π@ν@γί@.......Φαγώθηκες να φύγεται....αφού δεν θέλει, τι της σκοτίζεις τ'@ρχίδι@ σκ@τοκ@ριόλ@???????"