χα

[tai]

Καημό το είχε ο φίλος μας από τη Λάρισα να παέι μια φορά στο Παρίσι. Με τα πολλά λοιπόν, το παίρνει κάποτε απόφαση και πάει με εκείνες τις οργανωμένες εκδρομές που κάνουν τα μεγάλα πρακτορεία. Πήρε μαζί του και τη φωτογραφική του μηχανή να βγάλει και σλάϊτς τα αξιοθέατα από τη φημισμένη πόλη.
Με το που φτάσανε τους παρέλαβε ένας έλληνας ξεναγός και αρχίσανε τις βόλτες. "Εδώ βλέπετε τον Πύργο του Αϊφελ", έλεγε ο ξεναγός, κλικ-κλακ φωτογραφία ο φίλος μας. "Η Αψίδα του Θριάμβου", κλικ-κλακ ο φίλος μας. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που φτάσανε σε ένα δρόμο με μια υπόγεια γέφυρα.
-Εδώ σκοτώθηκε η πριγκήπισα Νταϊάνα, είπε ο ξεναγός.
-Μπααα και πως έγινε αυτό; ρώτησε ο Λαρισαίος, τραβώντας ένα ακόμα σλάϊτ.
-Ενα μόνο θα σου πω, του λέει με συνομωτικό ύφος ο ξεναγός. ΠΑΠΑΡΑΤΣΙ.
Σε λίγες μέρες τέλειωσε το ταξίδι και γύρισε ο άνθρωπός μας στη Λάρισα. Μια και δυό εμφάνισε το φιλμ και ένα βράδυ μάζεψε τους φίλους στο σπίτι του και μετά το φαγητό άρχισε να τους δείχνει τα σλάϊτς από το Παρίσι. Εδειξε τα διάφορα χαρακτηριστικά μνημεία μέχρι που κάποια στιγμή έφτασε στο δρόμο με τη γέφυρα.
-Εδώ σκοτώθηκε η Νταϊάνα, τους είπε με βαρύγδουπο ύφος. Κι αν θέλετε να μάθετε πως έγινε, ε λοιπόν παραπάτσ'


Κάποια μέρα, τρεις άντρες στεκόντουσαν στην ουρά μπροστά από το γραφείο του Αγ. Πέτρου. Ηταν μία ιδιαίτερα δύσκολη μέρα για τον Αγ. Πέτρο, μιας και τη συγκεκριμένη μέρα είχε πολύ δουλειά το "κατάστημα". Ετσι, στον πρώτο από τους τρεις ο οποίος φορούσε κουστούμι, ο Αγ. Πέτρος αναγκάστηκε να πει:
-Ξέρεις, ο παράδεισος κοντεύει να γεμίσει σήμερα, και μου ζητήθηκε να βάλω μέσα μόνο όσους είχαν φρικτό θάνατο. Για πές μου λοιπόν για το δικό σου.
Ο άντρας, παίρνει μία βαθειά ανάσα και αρχίζει να εξιστορεί...
-Για ένα χρονικό διάστημα, υποψιαζόμουν ότι η γυναίκα μου με απατούσε. Ετσι, μία μέρα αποφάσισα να γυρίσω νωρίτερα σπίτι για να την πιάσω στα πράσα. Μόλις έφτασα στο διαμέρισμά μου, στον 25ο όροφο, άρχισα να ψάνω το σπίτι, μιας και ήμουν σίγουρος ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει. Παρ'όλα αυτά σε καμία από τις συνηθισμένες κρυψώνες δεν βρήκα τίποτα. Τελικά βγήκα στο μπαλκόνι και όπως ήταν αναμενόμενο, είδα έναν άντρα κρεμασμένο από το κάγκελο να αιωρείται 25 ορόφους πάνω από τη γη. Χωρίς να το καλοσκεφτώ, και μέσα σε μεγάλο θυμό, άρχισα να τον χτυπάω με μανία, αλλά ο μπάσταρδος δεν έπεφτε με τίποτα. Ετσι, επέστρεψα στο διαμέρισμα και πήρα ένα σφυρί, με το οποίο άρχισα να του χτυπάω τα δάχτυλα. Σε κάποια στιγμή δεν άντεξε τον πόνο και έπεσε. Παρόλα αυτά, στάθηκε τυχερός γιατί έπεσε στους θάμνους και απλά ζαλίστηκε. Χωρίς να μπορώ πλέον να συγκρατήσω το θυμό μου, έτρεξα στην κουζίνα και άρπαξα το ψυγείο. Και έτσι όπως ήταν ζαλισμένος, του το πέταξα από τον 25ο όροφο στο κεφάλι, σκοτώνοντάς τον ακαριαία. Ολη αυτή η ένταση και ο θυμός με καταβάλλανε και εκείνη τη στιγμή έπαθα καρδιακή προσβολή και πέθανα εκεί στο μπαλκόνι.
-Χμ.. αρκετά άσχημη μέρα.. αρκετά φρικτός θάνατος, είπε ο Αγ. Πέτρος και τον άφησε να περάσει στον παράδεισο.
Ερχεται η σειρά του δεύτερου ο οποίος φοράει φόρμα γυμναστικής. Εν συντομία, ο Αγ. Πέτρος εξηγεί και σε αυτόν τις συνθήκες που επικρατούν και του ζητάει να του πει τη δικιά του ιστορία. Ετσι ο τύπος παίρνει και αυτός μια βαθειά ανάσα και αρχίζει...
-Ηταν μία πολύ παράξενη μέρα. Βλέπετε, έμενα στον 26ο όροφο μιας πολυκατοικίας και κάθε μέρα έβγαινα στο μπαλκόνι για γυμναστική. Εκείνη τη μέρα παραπάτησα και έπεσα από το μπαλκόνι. Για καλή μου τύχη, κατάφερα να πιαστώ από το κάγκελο του μπαλκονιού του απο κάτω ορόφου. Ηξερα ότι αν δεν ερχόταν κάποιος να με βοηθήσει, δεν θα άντεχα για πολύ. Σε κάποια στιγμή είδα έναν άντρα να τρέχει κατα πάνω μου και σκέφτηκα ότι ευτυχώς είχα σωθεί, μέχρι που ο άντρας άρχισε να με χτυπάει ανελέητα. Κρατήθηκα όσο καλύτερα μπορούσα, αλλά τότε μπήκε μέσα και γύρισε κρατώντας στα χέρια του ένα σφυρί με το οποίο άρχισε να μου χτυπάει τα δάχτυλα. Ο πόνος ήταν ανυπόφορος, έτσι άφησα τα χέρια μου. Για μιά φορά ακόμα στάθηκα τυχερός, και έπεσα στους θάμνους. Μόλις συνήλθα από την πτώση, πριν προλάβω να σκεφτώ τι ακριβώς είχε γίνει, ενα ψυγείο έπεσε από τον ουρανό πάνω μου και.. να μαι...
-Χμ, πολύ φρικτός ο θάνατός σου, του απαντάει ο Αγ. Πέτρος και χωρίς δεύτερη σκέψη τον βάζει μέσα στον παράδεισο.
Σε κάποια στιγμή έρχεται και ο τρίτος ο οποίος είναι εντελώς γυμνός. Ο Αγ. Πέτρος ζητάει και από αυτόν να του εξιστορίσει τον θάνατό του για τους προαναφερθείς λόγους. Και εκείνος του λέει...
-Δεν είμαι σίγουρος.. το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι όμως είναι ότι κρύφτηκα στο ψυγείο...


Ο λευκός ιεραπόστολος ζούσε ειρηνικά σε ένα αφρικάνικο χωριό εδώ κι ένα χρόνο περίπου. Μια μέρα ο αρχηγός του χωριού τον κάλεσε στη σκηνή του για να συζητήσουν για ένα μεγάλο πρόβλημα.
-Τι συμβαίνει αρχηγέ; ρώτησε ο ιεραπόστολος.
-Εσύ σε μεγκάλο μπελά! Χτες ανιψιά μου γκέννησε λευκό παιντί. Εσύ μόνος λευκός στο χωριό. Αποφασίσω αν εσύ ζήσεις.
Ο ιεραπόστολος κοίταξε πίσω από τον αρχηγό προς την πλαγιά του βουνού.
-Κοίταξε γέρο μου. Ξέρω ότι φαίνεται άσχημο. Αλλά είναι απλώς μια παραξενιά της φύσης. Λέγεται αλβινισμός. Η διαφορετικότητα δε σημαίνει τίποτε. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, κοίταξε εκείνο το κοπάδι με τα άσπρα πρόβατα που βόσκουν στο λόφο απέναντι.
-Τα βλέπω.
-Τότε θα πρόσεξες ότι στο κοπάδι υπάρχει κι ένα μαύρο πρόβατο. Είναι το μοναδικό μαύρο πρόβατο σε όλο το χωριό αρχηγέ.
-Εντάξει, εντάξει. Αν εσύ ντεν μιλήσεις, ντεν μιλήσω κι εγκώ, είπε χλωμιάζοντας ο αρχηγός.


Κάποτε ένα νιόπαντρο ζευγάρι, μετακομίζει σε ένα καινούριο σπίτι πάνω από τις γραμμές του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Αφού λοιπόν τακτοποιούνται, η γυναίκα συνειδητοποιεί ότι κάθε βράδυ, την ώρα που περνάει το τραίνο των 10, τα ρούχα στην ντουλάπα πέφτανε. Ετσι, την επόμενη κιόλας μέρα, παίρνει τηλέφωνο στον ξυλουργό και του λέει να έρθει να το κοιτάξει.
Το απογευματάκι, περνάει ο ξυλουργός από το σπίτι με τα σύνεργα. Αφού ρίχνει μια ματιά στην ντουλάπα, σκέφτεται ότι οι δονήσεις του τραίνου κουνάνε όλη την ντουλάπα και τα ρούχα πέφτουν. Ετσι, στηρίζει με βίδες την ντουλάπα στον τοίχο. Το ίδιο βράδυ, στις 10 η ώρα, περνάει το τραίνο και όπως ήταν αναμενόμενο, τα ρούχα ξαναπέφτουν. Εξαλλη η γυναίκα, ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον ξυλουργό και του εξηγεί. Εκπληκτος αυτός της λέει ότι θα περάσει να δει τι άλλο μπορεί να κάνει. Ετσι την επόμενη μέρα, πηγαίνει πάλι, και στηρίζει την ντουλάπα με σκοινιά και ξύλα, και φεύγει σίγουρος πλέον ότι τα ρούχα είναι αδύνατον να πέσουν.
Παρόλα αυτά μόλις περνάει το τραίνο των 10 τα ρούχα ξαναπέφτουν. Εξοργισμένη η γυναίκα, ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον ξυλουργό και του γνωστοποιεί την αποτυχία της μεθόδου του. Ετσι εκείνος αποφασίζει να πάει την ώρα που περνάει το τραίνο και να δει από κοντά τι ακριβώς συμβαίνει και τα ρούχα πέφτουν. Το ίδιο βράδυ λοιπόν κατά τις 9:30 και ενώ ο άντρας της τύπισσας έλειπε, ο ξυλουργός πηγαίνει σπίτι της και της λέει ότι θα μπει στην ντουλάπα για να δει τι ακριβώς συμβαίνει, πράγμα που γίνεται. Η γυναίκα, κλείνει την ντουλάπα και αφήνει τον ξυλουργό μέσα για να δει..
Εκείνη την στιγμή επιστρέφει σπίτι ο άντρας, και γεμάτος όρεξη φωνάζει στη γυναίκα του..
-Γυναίκα, ντύσου γρήγορα. Θα σε βγάλω έξω να φάμε και μετά θα πάμε σινεμά..
Ενθουσιασμένη η γυναίκα πηγαίνει στην τουαλέτα για να βαφτεί, ενώ ο άντρας πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα για να αλλάξει ρούχα. Οπως ανοίγει την ντουλάπα βλέπει τον ξυλουργό καθισμένο πίσω από τα ρούχα. Φανερά θυμωμένος ο άντρας τον ρωτάει με επιτακτική φωνή..
-Εσύ τι κάνεις εδώ;
και ο ξυλουργός...
-Αν σου πω ότι περιμένω το τραίνο των 10 θα με πιστέψεις;

[tai]

Κάποτε σε ένα μπαρ στο Κολωνάκι, μπαίνει ένας πολύ καλοντυμένος άντρας έτοιμος για την βραδυνή εξόρμηση προς αναζήτηση γυναίκας. Σ'ένα από τα τραπέζια κάθεται μία πολύ όμορφη κοπέλα μόνη της και πίνει το ποτό της κοιτάζοντας νωχελικά τριγύρω. Με το που τη βλέπει ο τύπος, θολώνει από την ομορφιά της και την πλησιάζει.
-Καλησπέρα, της λέει.
-Καλησπέρα, του απαντάει και αυτή.
-Θέλω να σου πώ ότι είσαι πολύ όμορφη και πολύ γλυκιά. Τα μάτια σου έιναι τέλεια, τα μαλλιά σου μεταξένια, το δέρμα σου λάμπει.. όσο για το κορμί σου.. τι να πει κανείς... Θέε μου είσαι τόσο, μα τόσο όμορφη.. πες μου μόνο το όνομά σου.
-Αναϊς, λέει η κοπέλα.
-Το περίμενα, απαντάει εκείνος, μια κούκλα σαν και σένα μόνο ένα τόσο όμορφο όνομα θα μπορούσε να έχει. Μα αλήθεια, από πού βγαίνει αυτό το θεσπέσιο όνομα;
-Από το Παναής.


Ο Γεράσιμος και η Αμαλία είναι ενα ζευγάρι ηλικιωμένο που παντρεύτηκε πριν απο σαράντα χρόνια. Θέλησε λοιπόν να γιορτάσει την τεσσαρακοστή επέτειο του γάμου τους στο ίδιο ξενοδοχείο, στο ίδιο δωμάτιο,με τα ίδια ακριβώς έπιπλα που υπήρχαν και τότε,και να φάνε ακριβώς το ίδιο βασιλικό γεύμα που είχαν φάει πριν από σαράντα ολόκληρα χρόνια.
Πραγματικά πλήρωσαν κάτι παραπάνω για τις απαιτήσεις τους αυτές και όλα ήταν όπως έπρεπε.
Μπαίνουν λοιπόν στο δωμάτιο (η συγκίνηση ήταν μεγάλη), γδύνονται εντελώς, όπως και τότε, και κάθονται στο πολύ μεγάλο τραπέζι να φάνε ο ένας απέναντι από τον άλλον.
-Γεράσιμε, λέει η Αμαλία με τρεμάμενη φωνη, πες μου....πες μου δεν είναι συγκινητικό, δεν είναι ανεπανάληπτο αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή; Σκέψου, πέρασαν σαράντα ολόκληρα χρόνια από εκείνη την πρώτη νύχτα του γάμου μας και βρισκόμαστε ακριβώς στο ίδιο δωμάτιο που ήμασταν και τότε με τα ίδια έπιπλα, το ίδιο κρεβάτι, γυμνοί και οι δύο όπως και τότε... Θεέ μου, πόσο μα πόσο ομορφα νιωθω... νιώθω ερωτευμένη όπως τότε, νιώθω τη ζεστασιά σου, την αγάπη σου... Ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά, νιώθω την κάψα μέσα μου... νιώθω τα στήθεια μου να καίνε, Γεράσιμε, για σένα....
-Ελα, λέει ο Γεράσιμος, άσε τις μαλακίες και βγάλε το βυζί σου από τη σούπα.


Ενας τύπος μπαίνει σε ένα από τα καλύτερα πορνεία του Λας Βέγκας και φωνάζει με έπαρση:
-Προσφέρω 5 εκατομμύρια σε οποιαδήποτε έρθει μαζί μου στην έρημο να το κάνουμε με το δικό μου τρόπο.
Δέχονται πολλές, οπότε αυτός διαλέγει μια θεογκόμενα και την πάει στην έρημο. Την ξαπλώνει κάτω και -μυστηριωδώς- το κάνουν δίχως έξαλλες ή βιτσιόζικες στάσεις all night long.
Η κοπέλα όπως ήταν φυσικό, ρωτάει:
-Μα καλά, ποιος είναι τελικά ο δικός σου τρόπος;
Αυτός σηκώνεται, ντύνεται, σκάει ένα χαμόγελο και της λέει:
-Με πίστωση...


Κάποια μέρα, σε ένα μπαρ που συχνάζουν μηχανόβιοι (κατά προτίμηση harelyάδες), με τα υπερμεγέθη μούσκουλα και την πέτσινη εμφάνιση, σκάει μύτη μία τύπα λες και είχε κατέβει από τον παράδεισο. Δίμετρη, ξανθό μαλί, γαλανό μάτι, βλέμμα λάγνο-ηδονικό, αγγελικό πρόσωπο, πόδι αλογίσιο, βυζί μπαλκόνι, και όλα αυτά τυλιγμένα σε προκλητικό μίνι φόρεμα.
Εκείνη τη στιγμή, την "μπανίζει" ο μηχανόβιος των μηχανόβιων.. και παθαίνει..
-Καθήστε καλά τσογλάνια, λέει στους υπόλοιπους, αυτό το γκομενάκι το θέλω για την πάρτη μου.
Πραγματικά, κανείς δεν κάνει κίνηση... ούτε καν μιλάει... ο τύπος την κοζάρει, φτιάχνει τα μανίκια του, τα μπατζάκια του.. πέρνει το ύφος του πολλά βαρύ-ωχ ξέχασα την κρεμάστρα στο jacket- είμαι ο γαμάω αυτοπροσωπίδης, την πλησιάζει και την χτυπάει ελαφρά στον ώμο. Η γκόμενα γυρίζει και τον κοιτάει.. εκείνος της λέει...
-Είσαι;
-Που και πότε, απαντάει εκείνη.
-Εε γάμα το, αν είναι να πιάσουμε την κουβέντα...

[tai]

Το τσίρκο Μεντράνο έρχεται στην Αθήνα τακτικά εδώ και πολλά χρόνια. Πριν 10 χρόνια που είχε ξανάρθει, πήγε ένας τύπος και αγόρασε 10 εισιτήρια κολλητά στην πρώτη σειρά και άραξε φαρδύς πλατύς, τα πόδια πάνω στη μια καρέκλα, το σακκάκι στην άλλη, τη τσάντα στη παράλλη...
Σε λίγο πλάκωσε πολύς κόσμος, ήτανε βλέπεις και η πρώτη μέρα. Τίγκα το τσίρκο και μερικοί δοκιμάσανε να καθίσουν στις άδειες θέσεις του τύπου. Μουλάρωσε αυτός και δείχνοντας τα εισιτήρια δεν άφηνε κανένα. Ορθιοι πολλοί, αραχτός αυτός, έγινε το έλα να δεις. Επεισόδια, φασαρία, βρισιές, γενική αγανάκτηση αλλά οι θέσεις παρέμεναν άδειες.
Σβήνουν τα φώτα και βγαίνει ένας κλόουν, βλέπει το τύπο, παίρνει χαμπάρι την όλη κατάσταση και λέει από τα μικρόφωνα, δείχνοντάς τον με το δάκτυλο:
-Μήπως ο κύριος είναι το πίσω μέρος ενός γαϊδάρου;
Γενική χαρά στο νοήμον κοινόν. "Μπράβο φίλε. Πές του τα του παλιομαλάκα. Μας έπρηξε τ' αρχίδια ο πούστης" φωνάζανε διάφοροι αγανακτισμένοι. Ο τυπάς κόμπλαρε τελείως και προσπαθούσε να βρεί κάτι να πει στον κλόουν. Ητανε και μαλακία η ερώτηση, τον γιουχάριζε και η γαλαρία, τάπαιξε τελείως και με νευρικές κινήσεις, φανερά τσαντισμένος τα μαζεύει και φεύγει άρον-άρον.
Από τότε η απάντηση στο σχόλιο του κλόουν του έγινε έμμονη ιδέα. Το έκανε σκοπό ζωής. Δίνει για πρώτη δέσμη, μπαίνει στη νομική και τελειώνει με άριστα. Στη συνέχεια κάνει ένα master στη γλωσσολογία 2 χρόνια και καπάκι άλλα 2 ένα PHD στην ειδική ετυμολογία και ρίζες της γλώσσας. Παρακολουθεί και καμμιά δεκαριά εξειδικευμένα σεμινάρια για αρχαίους συγγραφείς, διαβάζει και ένα τόνο βιβλία και γίνεται κινητή εγκυκλοπαίδεια της Ελληνικής Γλώσσας. Διακεκριμένος επιστήμονας που λένε.
Γεμάτος αυτοπεποίθηση, του την είχε στημένη του κλόουν. "Που θα πάει, δεν θα ξανάρθει;" σκεφτότανε , "θα τον σβήσω. Τι σκατά σπουδάζω τόσο καιρό"
Πράγματι, προχθές ήλθε πάλι το τσίρκο Μεντράνο, δέκα χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα που σημάδεψε τη ζωή του. Τα ίδια σκηνικά επαναλαμβάνονται: Δέκα εισιτήρια στη πρώτη γραμμή ο δικός σου, της πουτάνας από κόσμο, οι γνωστοί τσακωμοί κλπ. Ο τύπος ... το παπί.
Βγαίνει πάλι ο κλόουν (δέκα χρόνια πιο γερασμένος), τον κόβει και του ρίχνει τη μαγική ατάκα:
-Μήπως ο κύριος είναι το πίσω μέρος ενός γαϊδάρου;
Ο άνθρωπός μας, τον κοιτάει με ύφος υπεροπτικό και γεμάτος πια σιγουριά και αυτοπεποίθηση του λέει:
-Αει γαμήσου ρε μαλάκα !!!


Τι τα θες, τι τα μελετάς, νάσου ο Βασιλάκης ο Clinton μετά από μία σειρά διαβουλεύσεων επισκέπτεται την ελλάδα. Ο γνωστός μας πλέον στάρ της πολιτικής Κων/νος Σημίτης έχει στηθεί από τις 6 το απόγευμα στο αεροδρόμιο και τον περιμένει. Κατά τις 10, να σου το αεροπλάνο προσγειώνεται και ο Σημίτης τρέχει για να προυπαντήσει τον πολυσυζητημένο πλανητάρχη
Αφού λοιπόν κατεβαίνει από το αεροπλάνο, ο Σημίτης τον πιάνει από το χέρι και του λέει..
-Come with me Bill. Before you go to the hotel I'll show you Athens by night.
Παρά την κούρασή του, ο Βασιλάκης ακολουθεί τον Σημίτη και αρχίζουν να τρυγιρίζουν τα αξιοθέατα.. Μετά από ένα ξεγυρισμένο διπλόπιττο με γύρο και μπόλικο τζατζίκι, ο Σημίτης ανεβάζει τον Clinton στον Λυκαβητό, για να του δείξει από ψηλά την Αθήνα. Ετσι όπως ανεβαίνανε, ο Clinton παρατηρεί έναν τύπο που την είχε βγάλει έξω και κατάβρεχε τα βράχια.
-Oh dear, λέει ο Clinton, this is trully embarrassing, he's relieving himself in public!!!..
Ο Σημίτης, τσαντισμένος από τα σχόλια του Clinton τρέχει γρήγορα προς το μέρος του τύπου και του φωνάζει..
-ΕΙ ΕΣΥ!.. ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ;;;;;
Ο τύπος γυρνάει, βλέπει τον Σημίτη και απαντάει χωρίς ενδιασμούς...
-Αντε γαμήσου ρε μαλάκα...
Ο Clinton με ένα σαρδόνιο χαμόγελο λέει στον Σημίτη..
-You Greeks are pathetic.. This would be unimaginable in the States..
Ο Σημίτης ντροπιασμένος παίρνει τον Clinton και φεύγουνε.. Μετά από μερικούς μήνες, ο Clinton θέλωντας να ξεπληρώσει την υποχρέωση που είχε στον Σημίτη, τον καλεί στην Αμερική. Πράγματι λοιπόν, πηγαίνει στην Αμερική, και κατεβαίνοντας το βράδυ από το αεροπλάνο, τον πιάνει ο Clinton και αρχίζει να του δείχνει τα αξιοθέατα.
Σε κάποια στιγμή, οι δύο πολιτικοί φτάνουν κάτω από το άγαλμα της ελευθερίας, όπου ένας τύπος την έχει βγάλει έξω και κατουράει στη βάση του αγάλματος. Αμέσως ο Σημίτης αρχίζει να γελάει και λέει στον Clinton...
-So, we Greeks are pathetic eh? Look what he's doing over there...
Ο Clinton το βλέπει, και εξοργισμένος τρέχει προς το μέρος του τύπου φωνάζοντας ...
-HEY YOU, WHAT DO YOU THINK YOU ARE DOING ?? GET OUT OF HERE NOW!
Και ο τύπος...
-Αντε γαμήσου ρε μαλάκα!!


Κάποτε, στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, ο Clinton καλέι τον Γέλτσιν στο Λευκό Οίκο, για να τα βάλουν κάτω και να τα μιλήσουνε.. Πράγματι, καταφθάνει Ο Γέλτσιν στις ΗΠΑ, και μετά από μια σύντομη ξενάγηση πηγαίνει στον Λευκό Οίκο. Κάθεται λοιπόν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, και απλώνει τα χαρτιά του.
Ο Clinton τον διακόπτει..
-Χαλάρωσε Μπόρις.. πρώτα θα φάμε.. γιατί νηστικό αρκούδι δεν χορεύει.
Πατάει λοιπόν ένα τεράστιο κόκκινο κουμπί πάνω στο τραπέζι, και αμέσως 3 μανούλια βγαίνουν κρατώντας λογής λαχταριστά αιδέσματα, και τα ακουμπάνε μπροστά στον Clinton. O Clinton πέφτει αμέσως με τα μούτρα στο φαί..
Σε κάποια στιγμή επεμβαίνει ο Γέλτσιν..
-Ει.. Βασιλάκη.. εγώ δεν θα φάω;..
-Πάτα το κόκκινο κουμπί μπροστά σου, απαντάει ο Clinton..
Αμέσως ο Γέλτσιν, πατάει το κουμπί και ακούγεται ένας δυνατός ήχος καμπάνας.. αμέσως τρείς γεροδεμένοι τύποι μουκάρουν από τις πλαϊνές πόρτες, αρπάζουν τον Γέλτσιν και τον κάνουν τόπι στο ξύλο. Ο Γέλτσιν, δαρμένος μέχρι αηδίας, φεύγει γρήγορα ντροπιασμένος από την αίθουσα και επιστρέφει στην Ρωσία, ενώ ο Clinton, δεν μπορεί να συγκρατήσει τα γέλια του...
Ενα μήνα μετά, στα πλαίσια του ίδιου ειρηνευτικού σχεδίου, ο Γέλτσιν καλεί τον Clinton στο Κρεμλίνο, για να τα βάλουνε ξανά κάτω και να τα συμφωνήσουν.. Πράγματι, ο Clinton φτάνει στο Κρεμλίνο, και σαν την προηγούμενη φορά κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Clinton απλώνει τα χαρτιά του στο τραπέζι, αλλά αυτή τη φορά τον διακόπτει ο Γέλτσιν..
-Χαλάρωσε Βασιλάκη.. πρώτα θα φάμε.. γιατί νηστικό αρκούδι, όπως ξέρεις, δεν χορεύει..
Σαν σε καρμπόν επαναλαμβάνεται το σκηνικό. Ο Γέλτσιν πατάει ενα μεγάλο κόκκινο κουμπί πάνω στο τραπέζι, και αμέσως 3 πανύψηλες Ρωσσίδες μοντέλες, καταφθάνουν κρατώντας δίσκους με Ρώσικες σπεσιαλιτέ, και τις ακουμπάνε μπροστά του. Πέφτει λοιπόν με τα μούτρα στο φαϊ, όπου του Clinton αρχίζουν να του τρέχουν τα σάλια..
-Ει.. Μπόρις.. εγώ δεν θα φάω;.. λέει ενοχλημένος ο Clinton..
-Πάτα το κόκκινο κουμπί μπροστά σου, του λέει χαμογελόντας ο Γέλτσιν..
Ο Clinton σκέφτεται λίγο, και πριν πατήσει το κουμπί, φωνάζει τους μπράβους του να μαζευτούν γύρω του. Αφού σιγουρεύεται ότι είναι καλυμένος από παντού, πατάει το κουμπί. Αμέσως ακούγεται ένας δυνατός θόρυβος καμπάνας.. αλλά κατά τα άλλα δεν συμβαίνει τίποτα..
Ο Γέλτσιν συνεχίζει ακάθεκτος να σκουρδουλιάζει τα αιδέσματα με το πάσο του, ενώ το στομάχι του Clinton άρχισε να γουργουρίζει.. Πάνω στη μία ώρα, και ενώ ούτε ένα πιάτο σούπα δεν βγήκε για τον Clinton, ο Clinton σηκώνεται και λέει θυμωμένος στον Γέλτσιν..
-Κόιτα Μπορισάκο, βαρέθηκα να σε βλέπω να χλαπακιάζεις μόνος σου.. πάω πίσω στην Αμερική να φάω ότι θέλω..
Ο Γέλτσιν, πάλι με το πάσο του, καταπίνει τη μπουκιά του, και με σαρδόνειο ύφος λέει στον Clinton...
-Ποιά Αμερική;

[tai]

Ενα μουσείο αποφασίζει κάποια στιγμή, να μαζέψει οτιδήποτε είναι σχετικό με τον πρώην προθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά από μεγάλη έρευνα και υπέρογκα ποσά σε δαπάνες, η συλλογή αυτή θεωρείται πλήρης, και το μουσείο κατασκευάζει μία ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα για να εκθέσει όλα τα αντικέιμενα.
Κάποια στιγμή όμως, ένας περαστικός αφού βλέπει την συλλογή, πλησιάζει τον υπεύθυνο και του λέει...
-Φίλε μου, είναι εκπληκτική η δουλειά που έχεις κάνει.. αλλά σου λείπει το σημαντικότερο κομμάτι.
Ο υπεύθυνος τρελαίνεται...
-Δεν είναι δυνατόν αυτό.. τι μπορεί να λείπει;..
-Σου λείπει ο πίνακας που τιτλοφορείται, "Ο Ανδρέας στη Γενεύη".
-Αμάν, λέει ο υπεύθυνος, και που μπορώ να τον βρω αυτόν τον πίνακα;.. δίνω όσα όσα για να τον πάρω..
-Κοίτα φίλε μου, θα στον έδινα δωρεάν.. αλλά δυστυχώς, δεν τον έχω εγώ. Τον πίνακα τον έχει ένας Θιβετιανός, και φοβάμαι ότι θα πρέπει να πας μέχρι το Θιβέτ για να τον πάρεις..
-Και το συζητάς;.. αύριο κιόλας έφυγα για το Θιβέτ.
Πράγματι, την επόμενη μέρα ο υπεύθυνος της έκθεσης, κλείνει εισιτήριο για Θιβέτ. Αφου φτάνει στο Θιβέτ λοιπόν, ψάχνει να βρει τον τύπο που έχει τον πίνακα. Μετά από πολύ ψάξιμο, και αρκετό σκαρφάλωμα, τον βρίσκει. Ο Θιβετιανός του ζητάει 10 εκατομμύρια δρχ για να του δώσει τον πίνακα, ποσό που ο υπεύθυνος δεν σκέφτεται καθόλου και το δίνει αμέσως προκειμένου να πάρει τον πίνακα.
Ο Θιβετιανός, παίρνει τα χρήματα, και του τυλίγει με χαρτόνι τον πίνακα, σαν σουβλάκι στη λαδόκολα, για να τον πάρει ο υπεύθυνος στην Ελλάδα. Πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, πετάει ξανά για Ελλάδα. Φτάνοντας στο μουσείο, ανοίγει όλος αγωνία το περιτύλιγμα, και κοιτάει τον πίνακα.
Περασαν 10 λεπτά πριν καταφέρει ο υπεύθυνος να αρθρώσει λέξη από το σοκ. Στον πίνακα απεικονιζόταν η Μιμή μαζί με άλλους 2 τύπους να επιδίδονται σε Ρωμαϊκά όργια. Εξαλλος ο τύπος, παίρνει τηλέφωνο τον Θιβετιανό..
-Καλά ρε μαλάκα, τι πράγματα είναι αυτά, υποτίθεται ότι θα μου έδινες τον πίνακα με τίτλο "Ο Ανδρέας στη Γενεύη".. εγώ όμως βλέπω μόνο την Μιμή σε ιδιαίτερες πόζες με δύο τυπάδες... τι κοροϊδία είναι αυτή;;;..
-Δεν είναι κοροϊδία κύριε, απαντάει ο Θιβετιανός, αυτός είναι ο πίνακας..
-Καλά.. και ο Ανδρέας που είναι;...
-Στη Γενεύη κύριε...


Ηταν ο Τοτός στην 4η Δημοτικού μεσα στο μαθημα της αριθμητικής. Κάποια στιγμή η δασκάλα ρωτάει τους μαθητές, αν κάθονται τρία πουλάκια πάνω σε ένα δέντρο και ένας κακός κυνηγός σκοτώσει το ένα πόσα θα μείνουν πάνω στο δέντρο;
Με, όπως πάντα, υπερβολικό ζήλο σηκώνει το χέρι της η μικρή Ελενίτσα φωνάζοντας, "κυρία, κυρία, κυρία..."! Δίνει λοιπόν, η δασκάλα, τον λόγο στην Ελενίτσα η οποία με θάρρος απάντα πως θα μείνουν δύο πουλάκια πάνω στο δέντρο. "Μπράβο", λέει η δασκάλα στην Ελενίτσα, "Πολύ σωστή σκέψη!".
Ο Τοτός όμως, που είχε τσαντιστεί με όλη αυτή την σκηνή επίδειξης γνώσεων της Ελενίτσας, σηκώνει το χέρι του και λέει στην δασκάλα, "Εγώ κυρία νομίζω πως δεν θα μείνει κανένα πουλάκι πάνω στο δέντρο αφού και τα υπόλοιπα δύο θα τρομάξουν και θα φύγουν".
Η δασκάλα απαντά, "Τοτό, εδώ κάνουμε απλή αριθμητική αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέπτεσαι".
Κάθεται λοιπόν ο Τοτός για λίγη ώρα σκεπτικός και φανερά προσβεβλημένος, μέχρι που ξανασηκώνει το χέρι του,
-Κυρία, να σας κάνω μία ερώτηση;
-Και βέβαια Τοτό, απαντά η δασκάλα.
-Κάθονται τρεις γυναίκες σε ένα πάρκο και τρώνε παγωτό χωνάκι. Η πρώτη το γλύφει, η δεύτερη το δαγκώνει και η τρίτη το χώνει ολο βαθιά μέσα στο στόμα, ποιά απο τις τρεις είναι παντρεμένη;
-(Μετά απο λίγη σκέψη) Υποθέτω αυτή που το χώνει όλο μέσα στο στόμα της.
-Λάθος, απαντάει ο Τοτός, είναι αυτή που φοράει βέρα αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέπτεστε!!!


Μιά δασκάλα του δημοτικού ρώταγε κάποτε τα παιδιά με τι ασχολούνται οι γονείς τους.
-Εσένα Γιωργάκη η μαμά σου τι κάνει όλη μέρα;
Ο Γιωργάκης σηκώθηκε όρθιος και είπε με πολλή περιφάνεια:
-Είναι οδοντογιατρός κυρία!
-Πολύ ωραία! Εσένα Μαρία οι δικοί σου γονείς με τί ασχολούνται, ρώτησε στη συνέχεια ένα κοριτσάκι που φαινότανε κάπως φοβισμένο.
Αυτό σηκώθηκε και διστακτικά ψυθίρισε:
-Είναι ταχυδρόμος ο μπαμπάς μου κυρία και η μαμά μου δεν δουλεύει.
-Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τη δουλειά που κάνουν οι γονείς μας, είπε η δασκάλα θέλοντας να την εμψυχώσει. Εσένα Νίκο τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου, συνέχισε ρωτώντας ένα πιτσιρικά που φαινότανε διαολάκι.
Ο μικρός πετάχτηκε επάνω και με ζωηρό και περήφανο ύφος έριξε τη βόμβα:
-Εμένα κυρία ο μπαμπάς μου δουλεύει πιανίστας σε μπουρδέλο!
Κάγκελο η δασκάλα! Δεν πίστευε στ' αυτιά της. Το ίδιο απόγευμα μια και δυό πάει στο σπίτι του μπόμπιρα και χτυπάει αποφασιστικά το κουδούνι. Η πόρτα άνοιξε και στο κατώφλι φάνηκε ο περιβόητος μπαμπάς.
-Συγνώμη που σας ανησυχώ, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα με το μικρό. Ισχυρίζεται ότι δουλεύετε πιανίστας σε μπουρδέλο και μάλιστα περηφανεύεται γι' αυτό! Τι έχετε να πείτε;
-Κοιτάχτε να δείτε, άρχισε να λέει χαμογελώντας ο "αγοραίος μουσικός", στην πραγματικότητα είμαι προγραμματιστής αναλυτής συστημάτων, εξειδικευμένος σε θέματα επικοινωνίας με πρωτόκολλο TCP/IP σε περιβάλλον UNIX. Ε! λέγεται αυτό σε ένα παιδί 7 χρονών;!

[tai]

Είναι ένα πολυσύχναστο κουρείο σε μια συνοικία, ξέρετε από κείνα τα παλιά παραδοσιακά που βάλανε και λούσιμο, πήρανε δυό σεσουάρ, προσλάβανε και μια μικρή με φουστάνι ξέκωλο να λούζει και έγιναν "Κομω-τήρια Ανδρών".
Μια μέρα γύρω στις 11 το πρωί, μπαίνει ένας τύπος και ρωτάει τον ιδιοκτήτη:
-Σε πόσην ώρα μπορείτε να με πάρετε για κούρεμα;
-Σε δυό ώρες το νωρίτερο, του απαντά ο κουρέας υπολογίζοντας τους πελάτες που προηγούνται και ο φίλος μας ευχαριστεί και λέγοντας ότι δεν μπορεί να περιμένει τόσο, φεύγει βιαστικά.
Μετά από δυο - τρεις μέρες ξαναεμφανίζεται και ρωτάει πάλι την ίδια ερώτηση τον κουρέα.
-Είναι άλλοι 5 πελάτες που περιμένουν κύριε οπότε να υπολογίζετε τουλάχιστον δύο δυόμιση ώρες, του λέει πάλι ο κουρέας και ο τύπος ευχαριστώντας, ξαναφεύγει.
Το συμβάν αρχίζει να επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά και πάντοτε ο πελάτης είναι βιαστικός και φεύγει χω-ρίς να καταφέρει επιτέλους να κουρευτεί.
Ο κουρέας έχει αρχίσει να απορεί σοβαρά με την νοοτροπία του συγκεκριμένου που ποτέ δεν μοιάζει να έχει χρόνο, ώσπου μια μέρα φωνάζει τη μικρή του μαγαζιού και της λέει:
-Ρε συ Μαιρούλα, την επόμενη φορά που θα ξαναγίνει το ίδιο μ' αυτόν τον παπάρα, παρακολούθησέ τον για να μάθεις που πηγαίνει και ποιος είναι.
Ετσι μετά από δυό μέρες που ξαναήλθε ο τύπος, η Μαιρούλα βγαίνει κι αυτή από πίσω του για να τον πα-ρακολουθήσει.
Σε καμμιά ώρα γυρίζει οπότε με πολλή περιέργεια ο ιδιοκτήτης τη ρωτάει τι έμαθε. Χαμογελώντας τότε αυτή του απαντάει:
-To μυστήριο λύθηκε ! Ο τύπος μόλις έφυγε από εδώ πήγε στο σπίτι σας !!


Κάποτε ξεναγούσαν ένα φοιτητή μηχανικό σε ένα μεγάλο εργοστάσιο που έφτιαχνε προϊόντα από Λατέξ.
Πρώτα του έδειξαν μια γραμμή που παρήγαγε λαστιχένιες πιπίλες για μπιμπερό. Οι πιπίλες βγαίνανε με με-γάλη ταχύτητα ενώ ακουγότανε ένας δυνατός επαναληπτικός θόρυβος "χιςςςς ποπ, χιςςςς ποπ?"
-Το "χιςςςς" είναι ο θόρυβος που κάνει όταν χύνεται το υγρό λάστιχο στο καλούπι, ενώ το "ποπ" είναι που βγαίνει μια βελόνα και κάνει την τρύπα της πιπίλας, εξήγησε ο μηχανικός που έκανε την ξενάγηση.
Αργότερα, η ξενάγηση συνεχίστηκε σε ένα άλλο τμήμα, παραγωγής προφυλακτικών. Εκεί μια άλλη μηχανή, έβγαζε με μεγάλη ταχύτητα προφυλακτικά και έκανε ένα δυνατό θόρυβο "χιςςςς χιςςςς χιςςςς χιςςςς ποπ?"
-Το "χιςςς" το καταλαβαίνω, απόρησε ο φοιτητής, αλλά τι είναι αυτό το "ποπ" που ακούγεται που και που;
-Είναι ακριβώς το ίδιο που γίνεται και στη μηχανή των μπιμπερό, απάντησε ο ξεναγός, κάθε τέταρτο προφυ-λακτικό βγαίνει μια βελόνα και του κάνει μια τρύπα.
-Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι καλό για τις πωλήσεις των προφυλακτικών, παρατήρησε ο φοιτητής.
-Ναι αλλά είναι πολύ καλό για τις πωλήσεις των μπιμπερό !


Ηταν κάποτε μια διάσημη ζωγράφος. Από τα πρώτα χρόνια της καριέρας της είχε αρχίσει να έχει προβλήμα-τα με τα μάτια της. Σιγά σιγά η όρασή της εξασθενούσε και τη δυσκόλευε στη δουλειά της.
Επειδή η κατάστασή της χειροτέρευε συνέχεια, αποφάσισε να πάει στον καλύτερο χειρούργο οφθαλμίατρο της Αθήνας γιατί κατάλαβε ότι κινδύνευε να μην μπορεί να ξαναζωγραφίσει.
Ο γιατρός μετά από πολλές εξετάσεις, τη χειρούργησε με laser και της έκανε μια μακροχρόνια θεραπεία. Πράγματι, μετά από δύο μήνες η όραση της ζωγράφου είχε αποκατασταθεί τελείως, οπότε αυτή για να δείξει την ευγνωμοσύνη της προς το γιατρό, αποφάσισε να του διακοσμήσει με graffiti το ιατρείο του. Ζωγράφισε λοιπόν με ωραία χρώματα και μοντέρνα σχέδια τα δωμάτια του ιατρείου και στο τοίχο που ήταν ακριβώς α-πέναντι από την κυρία είσοδο, φιλοτέχνησε ένα τεράστιο εκφραστικό μάτι.
Μόλις τελείωσε, κάλεσε τα ΜΜΕ και έδωσε μια συνέντευξη τύπου που παρουσίασε το τελευταίο της έργο και διηγήθηκε στους δημοσιογράφους και τις λεπτομέρειες της ιστορίας. Η διακόσμηση έκανε πολύ αίσθηση και, όπως γίνεται πάντοτε σ' αυτές τις περιπτώσεις, αρχίσαν και οι συνεντεύξεις.
Ενας από τους δημοσιογράφους, παίρνοντας συνέντευξη από τον γιατρό, τον ρώτησε:
-Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση μόλις είδατε τη νέα διακόσμηση του ιατρείου σας και ειδικά αυτό το κα-ταπληκτικό τεράστιο μάτι;
Ο γιατρός χαμογέλασε και απάντησε:
-Είπα στον εαυτό μου δόξα τω Θεώ που δεν είμαι γυναικολόγος !


Είναι ένα σούπερ μάρκετ από εκείνα τα τεράστια που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη βρίσκει. Δυό τύ-ποι που τρέχουν με τα καροτσάκια τους και κάποια στιγμή σε μια γωνία, πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο με φόρα.
-Σιγά ρε φίλε, μας σκότωσες, λέει ο ένας. Γιατί τρέχεις σαν τρελλός;
-Αστα ρε γαμώτο, απαντά ο άλλος, έχασα τη γυναίκα μου και την ψάχνω.
-Ελα ρέ! Κι εσύ; Κι εγώ τα ίδια έπαθα. Πως είναι η δικιά σου;
-Να είναι ψηλή γύρω στα δύο μέτρα, ξανθιά, με μεγάλο στήθος, πόδι λαμπάδα και φοβερό πισινό. Η δικιά σου;
-Γάμησε ρε τη δικιά μου ! Πάμε να ψάξουμε τη δικιά σου !


Μια μέρα πάει ένας γέρος στο παθολόγο του ΙΚΑ και του λέει:
-Γιατρέ μου δεν ξέρω τι με έχει πιάσει αλλά κλάνω συνέχεια. Κάθε μισό λεπτό. Ευτυχώς που ούτε δυνατές είναι για να ακούγονται ούτε και βρωμάνε. Αλλά δεν πάει άλλο έτσι, θα χεστώ καμμιά φορά. Κάνε κάτι σε παρακαλώ.
Ο γιατρός αφού τον παρακολούθησε με προσοχή και τον εξέτασε του δίνει μια συνταγή και του λέει:
-Σούγραψα κάτι χαπάκια. Θα παίρνεις ένα πριν τα γεύματα και μετά από μια βδομάδα θα έλθεις να σε ξανα-δώ.
Πράγματι ο γέρος αγόρασε τα χαπάκια και τα έπαιρνε τακτικά πριν τα γεύματα ακολουθώντας τις συμβουλές του γιατρού. Μετά μια βδομάδα, νάσου τον πάλι στο ΙΚΑ στην ουρά για τον παθολόγο.
-Γιατρέ μου τα πήρα τα χαπάκια όπως μου είπες, του λέει, αλλά το κλάσιμο, κλάσιμο. Καμμία βελτίωση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τώρα βρωμάνε και απαίσια. Οσο περνάει ο καιρός τόσο ζέχνουνε στη κυριολεξία!
-Πολύ ωραία ! του λέει ο γιατρός, το πρόβλημα της όσφρησης το λύσαμε. Πάμε για την ακοή τώρα.


Κάποτε, πριν πολλά χρόνια (όσα και η ηλικία του ανεκδότου αυτού), ένας τύπος επισκεπτόταν κάθε εργάσι-μη μέρα την τράπεζα, και κατέθετε 500.000 μετρητά στο λογαριασμό του. Οπως ήταν φυσικό, ο τύπος αυτός είχε γίνει ο καλύτερος πελάτης. Παρ'όλα αυτά, ο διευθυντής της τράπεζας παραξενεύτηκε με αυτή την συνε-χή και σταθερή εισροή εισοδήματος. Ετσι, ένα πρωί αποφάσισε να μιλήσει στον πελάτη..
-Με συγχγωρείτε κύριε...
-Παρακαλώ, απαντάει ο τύπος...
-Είμαι ο Διευθυντής της τράπεζας, και.. ξέρετε.. χωρίς να θέλω να σας θίξω.. μου φαίνεται παράξενο που βάζετε κάθε μέρα 500.000 στο λογαριασμό σας.. που τα βρίσκετε τόσα λεφτά κάθε μέρα;
-Είναι απλό.. βάζω στοιχήματα...
-Μα είναι δυνατόν;.. ρωτάει παραξενεμένος ο Διεθυντής.. και τα κερδίζετε πάντα;
-Πάντα..
-Δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους μου..
-Να σας δώσω ένα παράδειγμα... βάζουμε στοίχημα 500.000 ότι άυριο μέχρι τις 12 η ώρα τα αρχίδια σου θα έχουν γίνει τετράγωνα;
Ο Διεθυντής έκπληκτος το σκέφτεται λίγο... στην αρχή φοβάται, αλλά τελικά ενδίδει..
-Εντάξει.. πάει το στοίχημα...
-Θα έρθω αύριο στις 12..
Φεύγει ο τύπος, περνάει και η μέρα... έρχεται η νύχτα και όλοι κοιμούνται ήσυχα ήσυχα.. όλοι.. εκτός από τον Διευθυντή της τράπεζας.. στριφογυρίζει στο κρεβάτι του, και κάθε 10 λεπτά πιάνει τα αρχίδια του για να διαπιστώσει προς ανακούφισή του ότι είναι ακόμα στρογγυλά..
Περνάει αυτή η μαρτυρική, για τον Διευθυντή, νύχτα. Το επόμενο πρωί στην τράπεζα, ο Διευθυντής έχει κλειστεί στο γραφείο του και κοιτάει μία το ρολόι και μία τα αρχίδια του. Στα τελευταία 10 λεπτά πριν τις 12, έχει βάλει το χέρι του στο βρακί του, και δεν λέει να τα αφήσει.
Με το που πάει 12, εμφανίζεται ο περίεργος τύπος, και πάει κατευθείαν στο γραφείο του διευθυντή. Με το που τον βλέπει ο Διεθυντής, πετάγεται και του λέει όλο χαρά..
-Στρογγυλά είναι!!!
-Για να δω.. κάνει ο τύπος..
Βάζει το χέρι του στο βρακί του Διεθυντή και του χουφτώνει τα αρχίδια..
-Πράγματι.. στρογγυλά είναι.. κέρδισες.. πάρε τα 500 χιλιάρικα, και του τα σκάει μπροστά στο τραπέζι..
-Εντάξει, λέει ο διευθυντής, αλλά τελικά μαλακίες μου έλεγες ότι κερδίζεις πάντα.. να που σήμερα έχασες..
-Νομίζεις φίλε, του λέει ο τύπος..
-Νομίζω;;.. δηλαδή;..
-Να βλέπεις εκείνο τον τύπο έξω από τη βιτρίνα που κοιτάει προς τα μέσα;
-Ναι..
-Ε, έβαλα στοίχημα 1.000.000 με αυτόν ότι μόλις μπω θα σου πιάσω τα αρχίδια...

[jimmis77]

:lol: :rotflmao: :lol: :rotflmao: :lol: :rotflmao: :rotflmao: :lol: :beer:

[gcrook]

Αρχικά δημιουργήθηκε από jimmis77



:eek: :eek: :eek:
Συγνωμη δηλαδη θελεις να μας πεις οτι διαβασες ολο αυτο το κατεβατο μεσα σε 3 λεπτα :hypnotize :look: :hypnotize :eek: :look:

[cityfly]

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[EVI]

εγω θελω τρεις μερες παντως



thank you God for copy paist


:eek: :eek: :eek: :eek:



:beer:

[gerodim]

Καλά, μία φορά τη βομάδα ο tai μας βάζει και κάνουμε διατριβή στα ανέκδοτα... :rotflmao:

[tifoefs]

:eek: :eek: :eek: :eek: :eek:

Καλα θα το διαβασω το βραδυ !

:uplate:

[jimmis77]

Αρχικά δημιουργήθηκε από gcrook
:eek: :eek: :eek:
Συγνωμη δηλαδη θελεις να μας πεις οτι διαβασες ολο αυτο το κατεβατο μεσα σε 3 λεπτα :hypnotize :look: :hypnotize :eek: :look:

βεβαιως,τσακ μπαμ:lol:

[devil's animal]

:rotflmao: :rotflmao: :bigcry: :rotflmao: :bigcry: :rotflmao: :bigcry:


ρε tai τα διαβαζεις ή τα βαζεις ετσι απο κεκτημενη ταχυτητα???
:eyepop: :eek: :eyepop:

[costas81]

ται εχει χαρη που ειναι τεραστιο το κειμενο αλλιως απο τις πρωτες κι ολας γραμμες εισαι για ανεμηστηρια!!!!