bodiless
21/07/2006, 17:17
Γεια χαρά σε όλους!.
Αν και σας παρακολουθώ αρκετό καιρό μόλις τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να σας γράψω για μια φοβερή εμπειρία που μου έτυχε με το καινούργιο μου (4άρων μηνών) V-Strom 650.
Πριν λίγο καιρό, επιστρέφοντας μετά από απουσία 2 εβδομάδων, όπου η μηχανή μου ήταν παρκαρισμένη και σκεπασμένη με την κουκούλα της, παρατηρώ ότι δεν δουλεύει το ένα από τα πίσω φλας. Επειδή όμως γενικά είχα πολύ δουλειά, κατάφερα να περάσω από τον μηχανικό μου μετά από καμιά 10αριά μέρες για να μου το αλλάξει, καθότι υπέθεσα ότι απλά θα είχε καεί. Φτάνω λοιπόν στο συνεργείο, βάζουμε νέο λαμπάκι αλλά … τίποτα. Κάποιο καλώδιο σκεφτόμαστε και ανοίγουμε την σέλα. Και τι να δούμε? Οι δύο χώροι που υπάρχουν από κάτω για μικροπράγματα ήταν γεμάτοι με μικρο…σκουπίδια! Κομματάκια φελιζόλ, σακουλίτσες, χορταράκια….! Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να μου πέσει το σαγόνι. Αμέσως όμως σκέφτηκα ότι μπορεί και να μπήκαν απόν τον αέρα μια και μένω σε περιοχή που γενικά την δέρνουν οι άνεμοι. Αφού τα καθαρίζουμε όλα, σκύβουμε να δούμε πιο μέσα πίσω από την εργαλειοθήκη όπου είναι τα καλώδια για τα πίσω φωτιστικά και τι βλέπουμε? Ξεσκισμένα, όλα.. Ποντικός!!! Απίστευτο? Οι αλήτες κάνανε φωλιά στη μηχανή μου και μου φάγανε όλα τα καλώδια. Ευτυχώς τους άρεσε εκεί και όχι πιο μπροστά κοντά στην μπαταρία και την ηλεκτρονική.
Και τώρα, τι κάνουμε μια και εκεί που μένω είναι εξοχικά? Μετά από πρόταση του μηχανικού, πάω και αγοράζω την ίδια μέρα ένα σακουλάκι μπαλάκια ναφθαλίνης και τα τοποθετώ εκεί καθότι υποτίθεται ότι τα ποντίκια δεν την πλησιάζουν. Περνάει μια μέρα χωρίς να ξανά ασχοληθώ με το θέμα, και την δεύτερη μέρα, επιστρέφοντας το απόγευμα από την δουλειά η οποία παρεμπίπτοντος είναι περίπου 30 χιλ. μακριά, σταματάω κάπου στη μέση της διαδρομής όπου είχα μια συνάντηση με κάποιον. Μια και είχα φτάσει νωρίς στο ραντεβού, σκέφτηκα να ανοίξω πάλι την σέλα για να δω μήπως και είχαν λιώσει οι ναφθαλίνες από την ζέστη. Και τι να δω ρε παιδιά? Μέσα-μέσα και δίπλα από τις ναφθαλίνες στρογγυλοκαθότανε ο αλήτης ο ποντικός!!!!!! Και είχε φάει εκτός από τα υπόλοιπα καλώδια, και το σακουλάκι που περιέχει τα συρματάκια που έχουμε για να κλειδώνουμε πράγματα κάτω από την σέλα. Το πιστεύεται ρε παιδιά? Τον πήγαινα και τον έφερνα τόσες μέρες στην δουλειά μου δηλαδή, μιλάμε για 60 χιλ. πάνε έλα! Ο καημένος καθότανε εκεί και με κοιτούσε καταφοβισμένος. Η αλήθεια είναι ότι τον συμπάθησα λίγο και ας μου έκανε χοντρή ζημιά. Ποντικός μηχανόβιος σκέφτηκα, άρα κάτι κοινό έχουμε εμείς οι δύο. Αλλά έπρεπε να τον διώξω καθότι την μηχανούλα μου την συμπαθώ πιο πολύ.
Η ιστορία κατέληξε ως εξής. Πήρα ένα ξύλο και τον έδιωξα από εκεί μέσα, τον είδα να σκαρφαλώνει μέχρι κάτω από τον κινητήρα και κάπου εκεί τον έχασα. Δεν τον είδα να φεύγει προς το έδαφος. Έβαλα αμέσως μπροστά για να φοβηθεί από τον θόρυβο και τους κραδασμούς αλλά και πάλι δεν το είδα να πηδάει κάτω. Έβγαλα, την εργαλειοθήκη και ότι άλλο είχα εκεί μέσα και έβαλα ποντικοφάρμακο. Κάθε πρωί, πριν βάλω μπρος, ανοίγω την σέλα για να δω τι γίνεται. Τα καλώδια, φύσες κτλ. θα τα αλλάξω όλα μαζί σε λίγες μέρες που θα πάω για το δεύτερο μου σέρβις. Τα βράδια βλέπω εφιάλτες όπου ποντίκια και άλλα παράξενα τέρατα κατασπαράζουν την μηχανή μου.
Φιλικά … ένας ποντικοχτυπημένος!
Αν και σας παρακολουθώ αρκετό καιρό μόλις τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να σας γράψω για μια φοβερή εμπειρία που μου έτυχε με το καινούργιο μου (4άρων μηνών) V-Strom 650.
Πριν λίγο καιρό, επιστρέφοντας μετά από απουσία 2 εβδομάδων, όπου η μηχανή μου ήταν παρκαρισμένη και σκεπασμένη με την κουκούλα της, παρατηρώ ότι δεν δουλεύει το ένα από τα πίσω φλας. Επειδή όμως γενικά είχα πολύ δουλειά, κατάφερα να περάσω από τον μηχανικό μου μετά από καμιά 10αριά μέρες για να μου το αλλάξει, καθότι υπέθεσα ότι απλά θα είχε καεί. Φτάνω λοιπόν στο συνεργείο, βάζουμε νέο λαμπάκι αλλά … τίποτα. Κάποιο καλώδιο σκεφτόμαστε και ανοίγουμε την σέλα. Και τι να δούμε? Οι δύο χώροι που υπάρχουν από κάτω για μικροπράγματα ήταν γεμάτοι με μικρο…σκουπίδια! Κομματάκια φελιζόλ, σακουλίτσες, χορταράκια….! Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να μου πέσει το σαγόνι. Αμέσως όμως σκέφτηκα ότι μπορεί και να μπήκαν απόν τον αέρα μια και μένω σε περιοχή που γενικά την δέρνουν οι άνεμοι. Αφού τα καθαρίζουμε όλα, σκύβουμε να δούμε πιο μέσα πίσω από την εργαλειοθήκη όπου είναι τα καλώδια για τα πίσω φωτιστικά και τι βλέπουμε? Ξεσκισμένα, όλα.. Ποντικός!!! Απίστευτο? Οι αλήτες κάνανε φωλιά στη μηχανή μου και μου φάγανε όλα τα καλώδια. Ευτυχώς τους άρεσε εκεί και όχι πιο μπροστά κοντά στην μπαταρία και την ηλεκτρονική.
Και τώρα, τι κάνουμε μια και εκεί που μένω είναι εξοχικά? Μετά από πρόταση του μηχανικού, πάω και αγοράζω την ίδια μέρα ένα σακουλάκι μπαλάκια ναφθαλίνης και τα τοποθετώ εκεί καθότι υποτίθεται ότι τα ποντίκια δεν την πλησιάζουν. Περνάει μια μέρα χωρίς να ξανά ασχοληθώ με το θέμα, και την δεύτερη μέρα, επιστρέφοντας το απόγευμα από την δουλειά η οποία παρεμπίπτοντος είναι περίπου 30 χιλ. μακριά, σταματάω κάπου στη μέση της διαδρομής όπου είχα μια συνάντηση με κάποιον. Μια και είχα φτάσει νωρίς στο ραντεβού, σκέφτηκα να ανοίξω πάλι την σέλα για να δω μήπως και είχαν λιώσει οι ναφθαλίνες από την ζέστη. Και τι να δω ρε παιδιά? Μέσα-μέσα και δίπλα από τις ναφθαλίνες στρογγυλοκαθότανε ο αλήτης ο ποντικός!!!!!! Και είχε φάει εκτός από τα υπόλοιπα καλώδια, και το σακουλάκι που περιέχει τα συρματάκια που έχουμε για να κλειδώνουμε πράγματα κάτω από την σέλα. Το πιστεύεται ρε παιδιά? Τον πήγαινα και τον έφερνα τόσες μέρες στην δουλειά μου δηλαδή, μιλάμε για 60 χιλ. πάνε έλα! Ο καημένος καθότανε εκεί και με κοιτούσε καταφοβισμένος. Η αλήθεια είναι ότι τον συμπάθησα λίγο και ας μου έκανε χοντρή ζημιά. Ποντικός μηχανόβιος σκέφτηκα, άρα κάτι κοινό έχουμε εμείς οι δύο. Αλλά έπρεπε να τον διώξω καθότι την μηχανούλα μου την συμπαθώ πιο πολύ.
Η ιστορία κατέληξε ως εξής. Πήρα ένα ξύλο και τον έδιωξα από εκεί μέσα, τον είδα να σκαρφαλώνει μέχρι κάτω από τον κινητήρα και κάπου εκεί τον έχασα. Δεν τον είδα να φεύγει προς το έδαφος. Έβαλα αμέσως μπροστά για να φοβηθεί από τον θόρυβο και τους κραδασμούς αλλά και πάλι δεν το είδα να πηδάει κάτω. Έβγαλα, την εργαλειοθήκη και ότι άλλο είχα εκεί μέσα και έβαλα ποντικοφάρμακο. Κάθε πρωί, πριν βάλω μπρος, ανοίγω την σέλα για να δω τι γίνεται. Τα καλώδια, φύσες κτλ. θα τα αλλάξω όλα μαζί σε λίγες μέρες που θα πάω για το δεύτερο μου σέρβις. Τα βράδια βλέπω εφιάλτες όπου ποντίκια και άλλα παράξενα τέρατα κατασπαράζουν την μηχανή μου.
Φιλικά … ένας ποντικοχτυπημένος!