View Full Version : ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΕΡΙΚΛΗ
hidefnick
27/07/2006, 08:56
Σήμερα το πρωι έγινε ατύχημα στο ποτάμι, περίπου στις 07:00.
Αν κάποιος είδε κάτι ας στείλει πμ.
hidefnick
27/07/2006, 12:52
Τελικά πάντα φεύγουν πρώτοι αυτοί που θα έπρεπε να φύγουν τελευταίοι.
Γέλιο, ζώντάνια, ευγένεια και χίλια άλλα καλά έφυγαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Ποτέ δεν έψαξα το γιατί στον θάνατο, και δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες, αλλά κάποια πράγματα είναι άδικα.
Θα κρατήσω στη μνήμη μου μόνο το σαβατόβραδο στον Tiesto, που τόσο ανυπομονούσε να δεί και που τόσο πολύ τον ανέβασε τελικά......
:eyepop: :sad: :sad: :sad: :sad:
Εκτός από τα ειλικρινή μου συλληπητήρια να σου πώ το εξής που πιθανόν να μην μπορείς να το νοιώσεις αν πρώτα δεν το έχεις βιώσει....
Ναι, είναι κρίμα νέα παλληκάρια γεμάτα ζωή να χάνονται ΑΛΛΑ είναι καλύτερα να φεύγει κάποιος ξαφνικά από το να τον βλέπεις για μεγάλο χρονικό διάστημα να υποφέρει περιμένοντας να... «ταξιδέψει»...
:sad:
hidefnick
27/07/2006, 14:28
Αρχικά δημιουργήθηκε από gojakla
:eyepop: :sad: :sad: :sad: :sad:
Εκτός από τα ειλικρινή μου συλληπητήρια να σου πώ το εξής που πιθανόν να μην μπορείς να το νοιώσεις αν πρώτα δεν το έχεις βιώσει....
Ναι, είναι κρίμα νέα παλληκάρια γεμάτα ζωή να χάνονται ΑΛΛΑ είναι καλύτερα να φεύγει κάποιος ξαφνικά από το να τον βλέπεις για μεγάλο χρονικό διάστημα να υποφέρει περιμένοντας να... «ταξιδέψει»...
:sad:
Το έχω βιώσει με φίλο και συμμαθητή. 10 χρόνια φυτό στο σπίτι. Τα αδέλφια του είχαν ασπρίσει από τα 20 τους. Και εμείς οι υπόλοιποι είχαμε απομακρινθεί. Δεν υπήρχε καμία επαφή......
Μία αναπηρική καρέκλα θα ήταν ότι χειρότερο για τον Περικλή, αλλά κάπως καλύτερο για τους γύρω του.
Αρχικά δημιουργήθηκε από wiredgr
Το έχω βιώσει με φίλο και συμμαθητή. 10 χρόνια φυτό στο σπίτι. Τα αδέλφια του είχαν ασπρίσει από τα 20 τους. Και εμείς οι υπόλοιποι είχαμε απομακρινθεί. Δεν υπήρχε καμία επαφή......
Άρα καταλαβαίνεις ΚΑΙ τί εννοώ ΚΑΙ το καλοπροαίρετο των γραφόμενών μου...
Μία αναπηρική καρέκλα θα ήταν ότι χειρότερο για τον Περικλή, αλλά κάπως καλύτερο για τους γύρω του.
Οι γύρω του θα πονέσουν ούτως ή άλλως... σε τέτοιες περιπτώσεις σκέφτεσαι τον άνθρωπο και το δικό του καλό.
Αν και η αναπηρική καρέκλα δεν εντάσσεται σε αυτό που εγώ λέω... πολλοί άνθρωποι σε αναπηρικό καροτσάκι ζούν, κάνουν οικογένεια, συνεχίζουν με δύναμη και θάρρος, βάζοντάς μας τα γυαλιά...
Οι περιπτώσεις που λέω εγώ είναι εκείνες που σε οδηγούν στο «ταξίδι» στα σίγουρα συνοδευόμενες από πόνο...
:sad:
Leipsippos
27/07/2006, 14:59
Καθε μερα σκεφτομαι αν αξιζει τον κοπο, τωρα ειδικα ακομα πιο πολυ.
Τι να αλλο πω παρα κριμα για τον Περικλη και συλλυπητηρια σε οσους αφηνει πισω.
xtapodias
27/07/2006, 15:48
:sad: :sad:
adam_tsouk
27/07/2006, 17:03
:sad: :sad:
VanDiemen
27/07/2006, 17:08
ο καλός Θεούλης τον πήρε κοντά του..
Αρχικά δημιουργήθηκε από VanDiemen
ο καλός Θεούλης τον πήρε κοντά του..
Για τα περί καλού Θεούλη... δεν ξέρω πια... :mad: :mad: :mad:
medieval
27/07/2006, 20:12
:sad:
hidefnick
28/07/2006, 08:00
ALLO ENA POST GIA TON PERIKLI
http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&postid=455522#post455522
Vezouvios
28/07/2006, 08:14
:sad:
danaos75
28/07/2006, 08:57
:(
georgeboy
28/07/2006, 09:50
:(
CyBeRseXX
28/07/2006, 11:29
:(
hidefnick
28/07/2006, 22:41
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε.
Δεν κατάφερα να μπώ στην εκκλησία, και δεν ακολούθησα την πομπή στον τάφο. Δεν δάκρυσα καν. Πήγα και πλάκωσα το guzzi στην κηφισίας, και μετά έκανα ένα τσιγάρο πάνω από τον τάφο.
Τι νόημα θα είχε άλλωστε. Κάποιος πολύ φίλος, με όλη τη σημασία της λέξης, πήρε τον δρόμο χωρίς επιστροφή. Δεν θα τον ξαναδώ ποτέ........
Κάτι τέτοιες στιγμές κατανοώ την πίστη των ανθρώπων στον θεό, στην μεταθάνατο ζωή, στο "θα ξανασυναντηθούμε". Είναι οι στιγμές που πραγματικά λυπάμαι τον εαυτό μου που δεν μπορώ να μπώ σε τέτοια τριπάκια.
Ευχαριστώ τον Νίκο για τον επικείδιο που είπε, όχι διαβάζοντάς, αλλά από την καρδιά του. Και αυτός χωρίς ένα δάκρυ, γιατί όπως πολύ σωστά είπε, τα δάκρυα δεν ταιριάζουν σε έναν άνθρωπο που σκόρπιζε την χαρά την αισιοδοξία και το γέλιο. Σε έναν άνθρωπο που σε έπερνε τηλέφωνο το πρωί για να σου βάλει να ακούσεις μουσική, έτσι χωρίς λόγο.....για να πάει καλά η μέρα.
Σε έναν από τους λίγους ανθρώπους, που έχω γνωρίσει, που αγαπούσαν τη ζωή τόσο πολύ και προσπαθούσαν να την ζήσουν όσο πιο πολύ, όσο πιό δυνατά μπορούσαν. Ίσως γιατί τελικά να ήταν γραφτό ότι θα τελείωνε τόσο σύντομά.
Ελπίζω να κάνω λάθος Περικλή μου και να καταφέρουμε να ξανασυναντηθούμε εκεί ψηλά. Και να μπορούμε να χορεύουμε και να γελάμε για πάντα. Μέχρι τότε ας σε προσέχουν και ας σε έχουν καλά οι αγγέλοι και εμείς θα φροντίσουμε την Αννα- Μαρία και την Σάσα όσο καλύτερα μπορούμε.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΑΝΤΖΙΟΠΟΥΛΟΣ
1971-2006
REST IN PEACE
PS Αισθάνομαι τόσο κουρασμένος, τόσο μόνος και τόσο γέρος αυτή τη στιγμή......
Nikoskazer2000
29/07/2006, 01:37
Δε μπορείς να κάνεις τίποτε φίλε όμως :( . Αυτός είναι και ο λόγος που ολοι μας, το λέμε/δεν το λέμε, φοβόμαστε το θάνατο.
Γιατί είμαστε ολοι ανύμποροι μπροστά του...
Συλλυπητήρια κι' απο 'μενα. Ζωή σε 'σένα και σ' ολους τους αγαπημένους σου.
57334
:sad:
Καλο του ταξιδι.
:sad:
antonis21
29/07/2006, 10:11
δακρυσα.. δεν εχω κατι να πω........:sad:
Innersense
29/07/2006, 14:51
"Αραγε θα θυμάται κάποιος τ' όνομά μας
της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια
τα πάθη μας, τις λύπες, τα δεινά μας
Αραγε υπήρξαμε ποτέ... ...στα όνειρά μας"
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.