PDA

View Full Version : Θεσσαλονίκη - Καλαμάτα - Θεσσαλονίκη...



Tsakalaki
28/07/2006, 10:25
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω…



- «Αντώνη καλημέρα…το γεμίζω;»
- «Ναι αρχηγέ….έχω πολύ δρόμο μπροστά μου…»
- «Για που το ‘βαλες;»
- «Τελικός προορισμός η Πελοπόννησος… λέω…έτσι διακοπές….λέω να κουράσω το Stromάκι μου…»
- «Ξέχνα το τότε….»
- «Τι εννοείς;»
- «Εσύ μπορεί να πέσεις στο τέλος ξερός…αυτό θα φωνάζει ακόμα «Βόλτα!!!» θα το δείς…»



Η απόφαση είχε παρθεί για πολλούς λόγους, με τον προορισμό να προέρχεται από την ανάγκη να πάω νότια, καθώς το νοτιότερο σημείο που είχα φτάσει με το Stromάκι μου ήταν το Τρίκερι στο Πήλιο… Ο αρχικός σχεδιασμός ανέφερε παραμονή στη Πελοπόννησο για 6-8 μέρες, όμως ως γνωστόν τα σχέδια γίνονται για να ανατρέπονται….Η συνολική διάρκεια αυτού του εγχειρήματος άγγιξε τις 80 ώρες όλες και όλες, στις οποίες διανύθηκαν 1979 χιλιόμετρα…. Δυσκολεύτηκαν πολύ να του δώσω τίτλο… Μπορεί να το δει κανείς και ως ένα ταξίδι Θεσσαλονίκη – Καλαμάτα – Θεσσαλονίκη. Μπορεί να το δει ως ένα cannonball με έναν συμμετέχοντα….Μπορεί ως «καλά τρελός είναι;;;». και πώς να μην το σκεφτείς αυτό όταν το όλο ταξίδι γίνεται από έναν άνθρωπο…..Ο διάλογος που υπάρχει στην αρχή είναι ο πρώτος που είχα από τη στιγμή που μηδένησα το κοντέρ κάτω από το σπίτι μου και είπα πως ξεκινάω το ταξίδι….ο Βενζινάς μου είχε τελικά δίκιο. Κουράστηκαν πάρα πολύ στο πρώτο μου ταξιδιωτικό εγχείρημα με το Stromάκι μου, και αυτό δεν κατάλαβε χριστό!!!! Το είχα στο μυαλό μου ως γύρο της Πελοποννήσου…..άλλο μου βγήκε βέβαια…


Δευτέρα 24 Ιουλίου Θεσσαλονίκη – Αθήνα


Ναι, ξεκίνησα να κάνω αυτά τα γαμημένα 504 χλμ που τα έχουν κάνει σύμβολο του διαχωρισμού των δυο πόλεων και της νοοτροπίας που τους χωρίζουν. Τα πρώτα χλμ ήταν όπως τα ήξερα κάθε φορά που αποφασίζω να κατηφορίσω. Γρήγορη πορεία μέχρι τη Κατερίνη, με το κοντέρ μέχρι εκεί που δεν πάει, κατέβασμα ταχύτητας στο τούνελ της Κατερίνης, για να τα δώσουμε όλα μέσα στο τούνελ και να ακούμε τη Yoshimura στερεοφωνικά για να γουστάρουμε λιγάκι, μετά τα στροφιλίκια στον Πλαταμώνα μαζί με τις νταλίκες. Ακολουθούν τα Τέμπη που πάτα με προβληματίζουν για ένα ειδικό λόγο. Το δυστύχημα με τα παιδιά που σκοτώθηκαν έγινε όταν κάλυπτα αυτού του είδους το ρεπορτάζ στην εφημερίδα, και είχα ασχοληθεί με το θέμα. Με είχε «πλακώσει» και από τότε τα Τέμπη έχουν «στοιχειώσει» στο μυαλό μου…Τεσπα…..Για πρώτη φορά έφτανα στην έξοδο για Βόλο και δεν θα έστριβα….Ένιωθα ότι έκανα ένα βήμα παραπάνω, το χάρηκα βρε αδερφέ….. Για Αθήνα είχα ακόμα πολύ δρόμο, και όπου μπορούσα πήγαινα τελικιασμένος. Με μια μικρή στάση, και έχοντας ξεκινήσει στις 10 το πρωι από τη Θεσσαλονίκη, στις 2 άρχισα να μπαίνω Αθήνα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάω Πειραιά…. Άμα δε δω θάλασσα κάτι παθαίνω… Ο αρχικός μου σχεδιασμός ήταν να μην γίνει διανυκτέρευση στην Αθήνα, αλλά στη Πελοπόννησο που ήταν και ο προορισμός, ο στόχος, το στοίχημα. Έλα όμως που την Δευτέρα το βράδυ στο θέατρο βράχων στο Βύρωνα έπαιζαν οι Deep Purple, το μεγαλύτερο συγκρότημα στον πλανήτη… Και 5 φορές που τους είχα δει μέχρι τότε, δεν ήταν αρκετές….


Τρίτη 25 Ιουλίου Αθήνα – Ναύπλιο – Καλαμάτα


Στις 10 το πρωί της Δευτέρας, επαναφορτώθηκα την τσάντα στους ώμους, ξαναγέμισα τη πίσω βαλίτσα με ζελατίνες, αδιάβροχα εργαλεία, και ότι άλλο είχα πάρει μαζί μου και ξεκίνησα για το ΝΟ1 στόχο. Αυτό που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ήταν τουλάχιστον να περάσω τον ισθμό, για ψυχολογικούς κυρίως λόγους. Να λέω ότι έχω πάει λίγο νότια… Αυτό έγινε με μεγάλη ευκολία και χωρίς να το πάρω χαμπάρι ιδιαίτερα. Έχοντας δει λίγο τον χάρτη, εμπιστεύτηκα τις πινακίδες που έβλεπα στο δρόμο και έλεγχαν Κόρινθος… ότι κάνουν όλοι δλδ. Διαπίστωσα πως η απόσταση είναι μικρή, κάτι που έφερε νέο επαναπροσδιορισμό των πλάνων…Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάω κάπου για ένα καφέ, και το Ναύπλιο φάνταζε ιδανικός προορισμός. Είχα να πάω σε αυτή τη πόλη από τότε που ήμουν φαντάρος, 7 χρόνια δλδ. Κούτσα- κούτσα το έκανα. Δεν μου έμεινε κάτι που την διαδρομή, που δεν έχει και κάτι το ιδιαίτερο… Καφές στο Ναύπλιο και ανάγνωση του χάρτη. «Τι κάνουμε τώρα boy;;;;; Για πού το βάζουμε;;;;» Μπάνιο σκέφτηκα και μετά βλέπουμε. Τελικά πήγα στο Κιβέρι. Τώρα, το Κιβέρι είναι, η Κιβέρι είναι θα σας γελάσω…ήρεμα πράγματα. Φυτεύτηκα σε ένα μπαράκι πάνω στη παραλία, έβγαλα τα δερμάτινα, την τσάτσα και τα μποτάκια και χαλάρωσα….βουτιά σε δροσερά νερά (εντάξει, όταν καίγεσαι από τη ζέστη και στάζεις από τον ιδρώτα, όλα τα νερά δροσερά σου φαίνονται…) και νέα ανάγνωση του χάρτη. «Ωραία boy…τώρα που πάμε; Τρίπολη; Σπάρτη; Καλαμάτα; Γύθειο; Μονεμβασιά;» Η αρχική σκέψη ήταν το Γύθειο, αλλά όπως κάθε αρχική σκέψη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ…Ξεκινώ το ταξίδι μην έχοντας αποφασίσει. «Έλα μωρέ τώρα…θα δεις κάποια πινακίδα, και όποια σου κάνει κλικ, αυτή θα ακολουθήσεις. Καλαμάτα λοιπόν…. Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω, ανεβαίνω ένα βουνό, ελπίζοντας να ξεκινήσει γρήγορα η κατάβασή του…Ναύπλιο, Τρίπολη, Μεγάπολη, Μερόπη, Πήδημα, Καλαμάτα. Και έτσι έφτασα στη πόλη η οποία φέτος συμπληρώνει 20 χρόνια από το σεισμό (σ.σ. 13-9-1986). Μια χαρά πόλη η Καλαμάτα, με τα παπάκια της, τις καφετέριές της, τη παραλία της. Είχα ακούσει τόσα πολλά για τη παραλία της Καλαμάτας, που σκέφτηκα ότι εκεί πρέπει να βρω ένα ξενοδοχείο να τη πέσω…Και έτσι έκανα. Ξεζαληκώθηκα, έβαλα το μαγιό και βουρ για τη θάλασσα. Στη παραλία βέβαια το μπάνιο, που αλλού…Όταν μπήκα στη Θάλασσα, ένιωσα ένα αίσθημα δικαίωσης… «Boy, έφτασες….Από τη Θεσσαλονίκη στη Καλαμάτα, και το Stromάκι σου ένα εδώ. Με αυτός ήρθες ρε θηρίο, μπράβο…» Ο ίδιος αποθέωνα τον εαυτό μου, τι να κάνεις….



Τετάρτη 26 Ιουλίου Καλαμάτα – Πάτρα


- «Φεύγεις; Πως σου φάνηκε»
- «Καλά ήταν»
- «Για πού το βάζεις τώρα;»
- «Δεν έχω ιδέα…»
- «Α, δεν έχεις πρόγραμμα, έτσι κατέβηκες από Θεσσαλονίκη;»
- «Ναι μωρέ. Το σχέδιο λέγεται «μπροστά εμείς, και δεν γαμείς…» Πάτρα λέω, αλλά κάπου να κάνω και ένα μπάνιο στο δρόμο»
- «θα σου πω που να πάς… Σταμάτα στη Ζαχάρω, εκεί κοντά….έχει ωραίες παραλίες…»
- «ΟΚ παίκτη, θα σε ακούσω»
- «Άντε, καλό δρόμο, και πάντα όρθιος…»


«Επιτέλους» είπα μέσα μου «και ένας άνθρωπος που με αντιμετώπισε λογικά, μου ευχήθηκε πάντα όρθιος». Ε, ναι ρε παιδιά. Είχα πήξει όλες αυτές τις μέρες από γνωστούς και αγνώστους από ευχές που συνοδευόταν από προτροπές να μην ξανακάνω ταξίδι με την μηχανή, και ότι είναι βλακείες να ταξιδεύω μόνος μου, και ότι πρέπει να βάλω μυαλό, και να προσέχω, να προσέχω, να προσέχω, κτλ…φτάνει ρε πούστηδες, στείλτε και λίγο θετική ενέργεια…. Και πού θα πάμε για καφέ;;;; Στη Πύλο… Μια χαρά μέρος…Ένιωσα σα να είμαι στο Πήλιο. Όλο το χωριό μαζεμένο στη πλατειά, κάτω από τον Πλάτανο….αυτά είναι γούστα….άντε πάλι ο χάρτης πάνω στο τραπέζι. «Και πως πάνε Πύργο τώρα boy;;;;» σκέφτηκα. Όπως πάνε τόσοι και τόσοι. Βάζουμε στο μυαλό μας χωριά – σημάδια και όπως είπαμε… «μπροστά εμείς, και δεν γαμείς»….Γιάλοβα, Χώρα, Γαργαλιάνοι, Φιλιατρά, Κυπαρισσία, Ζαχάρω, και έφτασες Πύργο….Φτάνοντας κοντά στη Ζαχάρω άρχισα να σκέφτομαι που να κατέβω για μπάνιο. Το ένστικτό μου πάντα με οδηγεί σε λάθος αποφάσεις. Πάντα όμως, είναι νόμος. έλεγα να βρω ένα μέρος με κόσμο, μουσικές κλπ… Είχα πάρει και βιβλίο για την Πελοπόννησο, το οποίο ούτε που το άνοιξα, ο μαλάκας…Τελικά το πήρα απόφαση. Θα κατέβω στον Κακόβατο….pas mal…pas mal…θα μου πεις ούτε γκομενάκια είχε, ούτε μουσική. Και, ρε αθεόφοβε Αντώνη τα κατάφερες. Βρήκες τη πρώτη ψαροταβέρνα που είχε βάλει ομπρέλες στη παραλία για τους λουόμενους… Αμέσως ξεφόρτωσα τα πράγματα, και βουρ για τη θάλασσα. «Ρε πούστη μου, ρηχά είναι εδώ boy» σκέφτηκα, αλλά όπως πάντα δεν χαλάστηκα….ένα παγωμένο τσάι (αν και θα μπορούσα να πιω άλλα19) και ερώτηση στο παλικάρι που ήταν μέσα από τον πάγκο ένας – ο θεός να το κάνει – μπιτς μπαρ, και έτρωγε καλαμαριάκια που είχε παραγγείλει από τη ψαροταβέρνα…

- «Μέχρι Πάτρα πόση ώρα είναι;»
- «Με τι είσαι;»
- «Με μηχανή….» (ολόκληρο κράνος έχω ακουμπήσει στο μπαρ ρε αρχηγέ, τον μαλάκα κάνεις;;;;;;;;;;;)
- «Σε 1 ώρα και ένα τέταρτο είσαι εκεί….»


Βουρ για Πάτρα…

Ακολουθεί η συνέχεια και το τέλος της μικρής και σύντομης περιπέτειας στη πελοπόννησο…

Tsakalaki
31/07/2006, 21:35
Ο δρόμος μέχρι τη Πάτρα άνετος, και χωρίς να υπάρχει κάτι που θα με έκανε να σταματήσω ή να παρακάμψω την πορεία μου. Φτάνω στην εν ενεργεία πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και αναζητώ ένα ξενοδοχείο το οποίο να μην μου πάρει πολλά λεφτά…δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα, καθώς το κέντρο της Πάτρας είναι γεμάτο μέτρια ξενοδοχείο τα οποία χρησιμοποιούν κυρίως εκείνοι που ταξιδεύουν με πλοίο… 30 Ευρώ και πολλά είναι σκέφτηκα. Λίγη ξεκούραση και στη συνέχεια μια βόλτα στους δρόμους της Πάτρας…ζέστη μετά από αρκετές ημέρες, κάτι που με υποχρέωσε να πνίξω τον καημό μου στις μπύρες, σε ένα μπαράκι που έπαιζε δυνατή μουσική σε έναν από τους πεζόδρομους της Πάτρας, από τους δεκάδες που διαθέτει. Είναι ένα κομμάτι της πόλης που μου θύμισε τον Βόλο…


Πέμπτη 27 Ιουλίου Πάτρα – Θεσσαλονίκη



Έχοντας πάρει την απόφαση ότι θα κάνω περίπου 700 χλμ για να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη, έβαλα πορεία για Πειραιά αρχικά, για κάποιους προσωπικούς λόγους. Ο δρόμος Πάτρα – Αθήνα είναι γνωστός στους περισσότερους από εσάς, καθότι δεν υπάρχει σημείο στο οποίο μπορείς να πεις πως θα είσαι άνετος και θα ανοίξεις το γκάζι σου λίγο περισσότερο. Μόνο όταν περάσεις τον Ισθμό και μετά, έχεις την ευκαιρία να το τρέξεις το ρημάδι… Τεσπα….Πειραιά λοιπόν, χωρίς να καταφέρω να κάνω αυτό που ήθελα, έτσι μετά από μια μικρή περιπέτεια στο λιμάνι, βουρ για Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια είναι πως όταν πέρασα το πέταλο του Μαλιακού, άρχισε να μου φεύγει ένα βάρος, αλλά να έρχεται η κούραση. Το κομμάτι των Τεμπών, το οποίο πάντα με απασχολούσε, αυτή τη φορά πέρασε σχεδόν μονορούφι, και όσο τα χλμ για Θεσσαλονίκη λιγόστευαν, ο κ@λ@ς μου πονούσε…δεν έχει να κάνει με την σέλα από το Stromάκι μου, την πολυθρόνα δηλαδή που διαθέτει το πολυεργαλείο της Suzuki, αλλά με το γεγονός πως δεν είχα κάνει ποτέ τόσα χλμ μαζεμένα….Άφιξη στη Θεσσαλονίκη, με τον πρώτο ειδικό χιλιομετρητή να έχει καταγράψει 1979 χλμ σε 80 ώρες

zephyr1
31/07/2006, 23:41
:a46:

:a013:

:beer: :beer:

Tsakalaki
02/08/2006, 16:13
Περνάω πλέον σε επιμέρους κεφάλαια του ταξιδιού….




ΔΙΟΔΙΑ



Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει το τι συμβαίνει με τα διόδια και τους μοτοσικλετιστές. Έχω την τύχη να έχω περάσει από όλα τα διόδια της Βορείου Ελλάδος, όσα βρίσκονται στην εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης αλλά και όλα όσα βρίσκονται στη Πελοπόννησο. Μέχρι πριν την κάθοδό μου κάτω από το Βόλο, ζούσα στον μεσαίωνα…. Νόμιζα πως οι μοτοσικλετιστές ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΔΙΟΔΙΑ. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που σταμάτησα σε διόδια, και ο διοδιάς ή η διοδιού (ατέρμονο Ελληνικό λεξιλόγιο…χιχιχιχιχι) με κοιτούσαν με απορία, και ένα βλέμμα που έλεγε : «Καλά βρε παλικάρι μου, τι σταματάς; Πλάκα κάνεις; Άντε καλό δρόμο». Μέχρι που πήγα να περάσω όπως είχα μάθει από τα πρώτα διόδια που βρίσκονται στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Αθήνας, και είναι κάτω από τη Λάρισα. Περνάω λοιπόν που λέτε όπως πάντα. Δίπλα από τα αυτοκίνητα, σηκώνω τη μαύρη ζελατίνα, «παίζω» τα φώτα, χαιρετάω και με το αριστερό χέρι, και πάω να περάσω…. Αμ δε….

- ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ, ΠΟΥ ΠΑΣ!!!!!!!!!
- $%^$@&@$&^@$&$&$ Τι έγινε;;;; Τι που πάω;;;;;

Σταματώ δυο μέτρα από το ταμείο, σβήνω το μηχανάκι, κατεβαίνω και πηγαίνω στον διοδια…

- Τι έγινε;
- Τι «τι έγινε»; Δεν θα πληρώσεις;
- #$%^@#$^$@^$&%^*&%^*@%^*@ (τον κοιτάω με απορία) Γιατί;
- Τι εννοείς γιατί;;;;;
- Καλά, μην αγχώνεσαι….έρχομαι…..


Και πλήρωσα. ΝΑΙ, ΠΛΗΡΩΣΑ ΔΙΟΔΙΑ…..

1,30 Ευρώ του έδωσα, και είναι η πρώτη φορά που στενοχωρήθηκα τόσο πολύ για ένα τόσο ευτελές ποσό….. Γιατί στενοχωρήθηκα; Όχι γιατί έχω την άποψη ότι εμείς με τις μηχανές είμαστε οι μάγκες και πρέπει να περνάμε «μπάι» από τα διόδια, και όταν μας λένε να πληρώνουμε θα πρέπει να κάνουμε λες και τους κάνουμε χάρη, να κατεβάζουμε τα μούτρα και να σταματάμε τη κυκλοφορία, βάζοντας το μηχανάκι μας στη μέση, βγάζοντας αργά κράνος και γάντια και άλλες μικρές καφρίλες. Απλά, γιατί είχα μάθει αλλιώς. Ένιωθα πως κατέρρευσε ένας άγραφος νόμος που στηριζόταν περισσότερο στη συμπάθεια προς το δίκυκλο που διασχίζει την εθνική οδό, η κάτι άλλο τεσπα.



Είπα από μέσα μου… «Έλα ρε, μόνο εδώ θα συμβαίνει αυτό… στα άλλα διόδια μάλλον δεν θα χρειαστεί να ξαναγίνει…έπεσα σε περίεργο διοδιά…»


Και όμως, αυτό συνέβη σε ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΠΟΥ ΥΠΉΡΧΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΚΑΤΩ, ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ, ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣΑ….



Όταν έφτασα στα Τέμπη, με έπιασε το «Μανιάτικο», σταμάτησα, έβγαλα τα γάντια μου και έβαλα το χέρι στη κωλοτσέπη για να βγάλω το πορτοφόλι μου…

- Γεια (μου λέει ο διοδιάς)
- Γεια, πόσο είναι
- Τι λες ρε;;;
- Πόσο είναι;;;
- Όμορφε, άντε καλό δρόμο…ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ!!!!!!
- Επιτέλους ρε πούστη μου… άντε γιατί από εδώ και κάτω μας βάζουν να πληρώνουμε;;;;
- Ναι;;; δεν φταίω εγώ αδερφέ…άντε γεια τώρα, πλάκωσε κόσμος…
- «Μπράου» (αυτή είναι η εξάτμιση)….



Ένιωσα ότι επέστρεφα στα πάτρια εδάφη….




ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ


Και όμως από όλα όσα έγιναν στους Ελληνικούς δρόμους, δεν έβγαλα συμπέρασμα..


Έκανα καλά που περνάω τζάμπα τα διόδια όταν μπορώ;

Μήπως αφού δεν πληρώνω δεν πρέπει να διαμαρτύρομαι για την ποιότητα των Ελληνικών δρόμων;


Μήπως τους κάνω χάρη που πληρώνω τους πουστ…..;


Οι απαντήσεις δικές, όπως και οι εμπειρίες αλλά και αποφάσεις..


Και μη φοβάστε, περνάνε άνετα από το διάστημα που υπάρχει από τη μπαριέρα μέχρι το τοίχωμα….been there, done that!

H.A.Balafoutre
02/08/2006, 18:10
.......«μπροστά εμείς, και δεν γαμείς…»........


Έτσιιιιιιιι, μ'αρέσει αυτό το σύνθημα.


Έ ρε να δω εγώ πότε θα κάνω κάτι παρόμοιο.

Καλή φάση, ακόμη πιο καλή εμπειρία.


Καλά χιλιόμετρα να έχουμε όλοι μας.

υ.γ. Όσο για τα διόδια, δε βαριέσαι.....και τι να λέει. Σιγά τα οά για να χολοσκάς.

Tsakalaki
02/08/2006, 21:10
Αρχικά δημιουργήθηκε από H.A.Balafoutre
[BΌσο για τα διόδια, δε βαριέσαι.....και τι να λέει. Σιγά τα οά για να χολοσκάς. [/B]


Δε βαριέμαι καθόλου αλλά με απασχολεί λόγω ιδεολογίας αλλά και γενικά.... Να σου δώσω ένα πα΄ράδειγμα. Ένα πολύ καλός και αξιόπιστονς δρόμο είναι το κομμάτι λίγο πριν τη Καβάλα, τα γνωστά στροφιλίκια...ε, απο τη Θεσσαλονίκη και προς Ανατολικά, δεν υπάρχυν διόδια, για δρόμους που τους βλέπεις και λές απο μέσα σου (πολύ μέσα σου όμως...) ε ναι για ένα τέτοιο δρόμο α πληρώσω....

H.A.Balafoutre
03/08/2006, 12:04
Αρχικά δημιουργήθηκε από Tsakalaki
Δε βαριέμαι καθόλου αλλά με απασχολεί λόγω ιδεολογίας αλλά και γενικά.... Να σου δώσω ένα πα΄ράδειγμα. Ένα πολύ καλός και αξιόπιστονς δρόμο είναι το κομμάτι λίγο πριν τη Καβάλα, τα γνωστά στροφιλίκια...ε, απο τη Θεσσαλονίκη και προς Ανατολικά, δεν υπάρχυν διόδια, για δρόμους που τους βλέπεις και λές απο μέσα σου (πολύ μέσα σου όμως...) ε ναι για ένα τέτοιο δρόμο α πληρώσω....


Σίγουρα η ιστορία στην Ελλάδα με τους δρόμους είναι για γέλια και για κλάματα. Οι πολιτικοί στην καρακοσμάρα τους οι μηχανικοί στη λαμογιά τους και οι πολίτες στις τραγοδίες τους.

Το κομμάτι πάνω από την Καβάλα είναι φανταστικό. Τι Αρτεμίσιο και κουραφέξαλα. Και σίγουρα συμφωνώ μαζί σου για τον τρόπο που θέλεις να αμοίβοντε οι σωστές δουλειές και να μην κλεγόμαστε συνέχεια.

ΑΛΛΑ, διότι πάντα υπάρχει ένα ΑΛΛΑ. Άκου λοιπόν. Το κομμάτι από Καβάλα για Ασπροβάλτα μέχρι τη γέφυρα του ποταμού Στρυμώνα, ναι το παραλιακό, δεν έχει δοθεί ποτέ στην κυκλοφορία. Ναι, σωστά ακούς. Φτιάχτηκε και δεν έγιναν ποτέ επίσημα εγκαίνια παράδοσής του στην κυκλοφορία. Και στα χαρτιά φυσικά δεν έχει δοθεί. Και φυσικά το κομμάτι πάνω από την Καβάλα, η Εγνατία, έχει φάει ούκ ολίγα άκυρα για την κατασκευή του και την χάραξή του από την Ευρωπαϊκή Ένωση διότι δαπανήθηκαν και κοινοτικά κονδύλια, οπότε και σε έλεγχο που έγινε, μαζί με αυτό όπως και πολλά άλλα κομμάτια της Εγνατίας, θεωρήθηκαν κακοφτιαγμένα. Αν και οπτικά ελάχιστα μπορείς να τα καταλογίσεις.

Τι να πείς.....:confused:

x-rider
03/08/2006, 12:26
[QUOTE]Αρχικά δημιουργήθηκε από Tsakalaki
[B]Περνάω πλέον σε επιμέρους κεφάλαια του ταξιδιού….




ΔΙΟΔΙΑ



Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει το τι συμβαίνει με τα διόδια και τους μοτοσικλετιστές. Έχω την τύχη να έχω περάσει από όλα τα διόδια της Βορείου Ελλάδος, όσα βρίσκονται στην εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης αλλά και όλα όσα βρίσκονται στη Πελοπόννησο. Μέχρι πριν την κάθοδό μου κάτω από το Βόλο, ζούσα στον μεσαίωνα…. Νόμιζα πως οι μοτοσικλετιστές ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΔΙΟΔΙΑ. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που σταμάτησα σε διόδια, και ο διοδιάς ή η διοδιού (ατέρμονο Ελληνικό λεξιλόγιο…χιχιχιχιχι) με κοιτούσαν με απορία, και ένα βλέμμα που έλεγε : «Καλά βρε παλικάρι μου, τι σταματάς; Πλάκα κάνεις; Άντε καλό δρόμο». Μέχρι που πήγα να περάσω όπως είχα μάθει από τα πρώτα διόδια που βρίσκονται στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Αθήνας, και είναι κάτω από τη Λάρισα. Περνάω λοιπόν που λέτε όπως πάντα. Δίπλα από τα αυτοκίνητα, σηκώνω τη μαύρη ζελατίνα, «παίζω» τα φώτα, χαιρετάω και με το αριστερό χέρι, και πάω να περάσω…. Αμ δε….

- ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ, ΠΟΥ ΠΑΣ!!!!!!!!!




ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ:beer:

ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ

Προπερσι εκανα ΠΗΛΙΟ - ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΜΕ ΧΑΡΑ (ΤΙΓΚΑ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ σκηνες - τριβαλιτσος)

μονο ΑΘΗΝΑ και περιξ ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΕΣ ΜΟΥΤΣΟΥΝΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΕ



ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΣΟΥ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ




------ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΠΛΟΣ--------------


:sun: :beer: :beer: :beer: :beer: :sun: :wave2:

crs-k
03/08/2006, 12:40
Το ταξιδι ειναι ΠΑΝΤΑ ομορφο! :rolleyes:

Ειδικοτερα οταν ειναι το πρωτο σου μεγαλο ... :cool:


Παντα τετοια φιλε μου!


:smokin: :beer: :wave2:

gian_nykt
03/08/2006, 13:19
Εγώ παιδιά όταν ανέβω ταξίδη σταματάω στα διόδια κι αν μου πουν να φύγω τους ευχαριστώ και φεύγω με ενα χαμόγελο πουγλήτωσα την ταλαιπωρία και που κάποιοι μας καταλαβένουν, αλλιώς περιμένει ο/η διοδιάς/-ου περιμένουν και οι υπόλοιποι να βγάλω γάντια, να βγάλω ψιλά να πληρώσω, να φυλάξω χαρτάκι και ρέστα αν υπάρχουν, να βάλω γάντια και να φύγω πηγμένος κι εγω και οι άλλοι που θα περιμένουν!!!

hornet
03/08/2006, 13:38
βλεπω τσακαλακι περασες ωραια στα πατρια εδαφη μου!

Ειδες την ωραια πυλο
τη ζαχαρω.

Τωρα θα σου πω τι εχασες:

Εχασες την μεθωνη με ενα απο τα ωραιοτερα καστρα!
Εχασες την κορωνη φανταστικη παραλια για καφε παγωτο
Εχασες την βοιδοκοιλια μια απο τις ομορφοτερες παραλιες τις ελλαδας (τοπ 3)
Την επομενη φορα που θα ερθεις πελοπονησο κανε τουρ τα τρια ποδια παραλιακα ολα και κατεληξε στην ελλαφονησο και αυτη μια απο τις καλυτερες παραλιες στην ελλαδα (τοπ 3)
Εαν ειχες διαθεση για περπατημα θα σου ελεγα να πας στο σκοινολακα που εχει και καταρακτη

μπραβο παντως για την περιγραφη καλο χιουμορ

Tsakalaki
04/08/2006, 11:54
Παιδιά, όντως πέρασα πολύ καλά....


Χάρηκα για τα γούστα που έβγαλα και περισσότερο χάρηκα για τα λάθη που έκανα....

Απο τα λάθη θα μάθω...


hornet έκανες την καλύτερη δουλειά...μου είπες που δεν πήγα.....αυτό ήθελα να ξέρω, τι έχασα..... η αλήθεια είναι πως θέλω να ξαναπάω για να συμπληρώσω το παζλ....


:beer:


Εύχομαι όλοι μας να είμαστε καλά και να κάνουμε πολλά χλμ με τις μοτόρες μας....





ΥΓ: Όσο για τα χλμ "διπλός", έκανα και απο αυτά σε Πήλιο και Χαλκιδική.... :smilea:

Smith
05/08/2006, 06:07
Καλά Χιλιόμετρα πάντοτε και από μένα...
όταν ανέβεις στη μηχανή ο χρόνος είτε σταματά είτε κυλά πολύ γρήγορα...σίγουρα όμως μαγευτικά...και αμα έχεις όρεξη και καρδιά πας παντού....;) ;) ;)
α! και τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που ο προορισμός τους είναι άγνωστος ε....:smilea:

crs-k
05/08/2006, 06:54
Αρχικά δημιουργήθηκε από Smith
.................................
τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που ο προορισμός τους είναι άγνωστος ε....:smilea:



Να συμφωνησω? :rolleyes:

Θα συμφωνησω! :cool:


Δεν υπαρχει τιποτα ομορφοτερο, απο τον συνδιασμο: "Μηχανη, χρονος, διαθεση, ενας χαρτης κι αγνωστοι τοποι μπροστα σου" ... :rolleyes: :wacko:

matmat
17/08/2006, 10:44
Αρχικά δημιουργήθηκε από Tsakalaki


ΔΙΟΔΙΑ



Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει το τι συμβαίνει με τα διόδια και τους μοτοσικλετιστές. Έχω την τύχη να έχω περάσει από όλα τα διόδια της Βορείου Ελλάδος, όσα βρίσκονται στην εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης αλλά και όλα όσα βρίσκονται στη Πελοπόννησο. Μέχρι πριν την κάθοδό μου κάτω από το Βόλο, ζούσα στον μεσαίωνα…. Νόμιζα πως οι μοτοσικλετιστές ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΔΙΟΔΙΑ. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που σταμάτησα σε διόδια, και ο διοδιάς ή η διοδιού (ατέρμονο Ελληνικό λεξιλόγιο…χιχιχιχιχι) με κοιτούσαν με απορία, και ένα βλέμμα που έλεγε : «Καλά βρε παλικάρι μου, τι σταματάς; Πλάκα κάνεις; Άντε καλό δρόμο». ...


Aλλος κόσμος στον Βορά ... σε κάνει να χαιρεσε που είσαι μοτοσυκλετιστής :smokin:
Το ένοιωσα πρόσφατα , στα διόδια των Τεμπών οταν σταμάτησα να πληρώσω και μου ευχήθηκε καλό δρόμο ο ταμίας αλλά και σε όλλα τα επώμενα που με χερετούσαν φιλικά .!!!
Εδώ κάτω ούτε καλημέρα δεν σου λένε

Καλούς δρόμους και καλά ταξίδια να έχεις :beer: :wave2: :mad:

Tsakalaki
17/08/2006, 18:06
Έτσι είναι... τον 15Αύγουστο κατέβηκα Πήλιο και πάλι στα διόδια απλά χαιρέτησα:wave2:

firefox
17/08/2006, 18:46
εμενα στο δρομο καποτε για τιν πιστα των σερρων μονο στα μαλγαρα με ειδε η κοπελα εκει και μου λεει φυγε οπως εισαι...δεν την καταλαβα στην αρχη δεν μου ειχε ξανατυχει αλλα συντομα το πιασα....

miraze
17/08/2006, 20:30
Στα ιδιωτικά διόδια όμως δυστυχώς πληρώνουμε κανονικά

15 Αυγούστου στα διόδια ακτίου για Λευκάδα ουρά 30 αυτοκίνητα πίσω μου, η υπάλληλος κατέβασε τη μπάρα μπροστά μου ώστε να πληρώσω.
Το ίδιο συμβαίνει και στα διόδια της γέφυρας του Ριου.

Πάντως δεν είμαι από αυτούς που αισθάνομαι ωραία όταν δεν πληρώνω, είμαι από αυτούς που
ΘΕΛΩ να πληρώνω αλλά να έχω ανάλογες παροχές από το κράτος.

Για τη γέφυρα Ρίου, για το Άκτιο ΝΑΙ να πληρώσω, όμως γιατί να το κάνω για τη σκοτώστρα Ε.Ο Πατρών - Αθηνών?

Trans
18/08/2006, 13:22
Δράμα - Αθήνα - Δράμα (ΔΙΟΔΙΑ)

Ξεκινάω κι εγώ να πάω για τα πάτρια εδάφη. Καπανδρίτη σταματάω πληρώνω. Σχηματάρι σταματάω βλέπω ένα συνπορευτεί να πιάνει όλο δεξιά και να περνάει πισω και αριστερά από ένα λεωφορείο. Ωραία πατέντα σκέφτηκα. Πληρώνω και Σχηματάρι. Ανεβαίνω προς τα πάνω γνωρίζω τον Μάνο στον Λεβέντη από την Κρήτη που πήγαινε Κιλκίς και λέμε να πάμε παρέα μέχρι Σαλόνικα. Ανεβαίνουμε προς τα πάνω στα επόμενα διόδια περνάω από δεξιά χωρίς να πληρώσω. Ούτε κι ο Μάνος. Anyway, έτσι φτάσαμε μέχρι την διασταύρωση για Ευζώνους οπότε και χωριστήκαμε. Πήγα Δράμα πέρασα καλά και αρχίζει η επιστροφή.

Μάλγαρα περνάω από δεξιά. Φτάνω Κατερίνη η δεξιά μπλοκαρισμένη. Όχι ρε γμτ λέω. Δεν πειράζει θα πλΕρώσω λέω. Φτάνει η σειρά μου φτάνω στο γκισέ και είναι μια κοπελίτσα. Σταματάω, πάω να βγάλω γάντι να ξεκινήσει η γνωστή διαδικασία και την βλέπω να μου κάνει νόημα... πέρνα. Την ευχαριστώ και φεύγω. Έπαθα πλάκα. Έχω συνηθίσει από τα παρτάλια εδώ που πληρώνω συνέχεια και ψιλοέμεινα όταν είδα την κίνηση.

Μέχρι την Αθήνα πάντως δεν δοκίμασα να πάω γκισσέ αφού όλο και έβρισκα την δεξιά ανοιχτή. Δεν το έκανα από μαγκιά ή τίποτα τέτοιο. Με βόλευε και δεν είχα καθυστέρηση. Άσε που όταν έχεις ένα τέτοιο ταξίδι μπροστά σου (700 χλμ) και μόνος σπάζεσαι να σταματάς συνέχεια.

Διαπίστωση. Οι βόρειοι τελικά (και δεν το λέω από κόμπλεξ αφού Αθήνα γεννήθηκα, μεγαλώσα και ζω απλά τυχαίνει η καταγωγή μου να είναι από την Δράμα και το γουστάρω) είμαστε large άνθρωποι:)):):):):)

Απότέλεσμα: Από κόντρα και μόνο τώρα όποτε είμαι σε "αθηναϊκά" διόδια θα προσπαθώ τουλάχιστον να μην πληρώνω. Έτσι για το γαμώτο. Δεν είναι το 1.30 αλλά το γαμώτο.

Και το σωστό είναι πλερώνω ή πληρώνω; :D:D:D

Άξιο το transalpaki πάντως. Όχι τόσο για την ΕΟ Αθηνών - Θεσ/κης που top ταχύτητα είχα τα 170 και κάτι ψιλά αλλά για τις διαδρομές που έκανα στο χωριό σε δρόμους για λατομεία κτλ τίγκα στην πέτρα και το χώμα.