ridiculus
21/08/2006, 11:03
Σαν νέος στο forum θέλω να εκφράσω το θαυμασμό μου για τα ποικίλα, χρήσιμα θέματα που δημοσιέυετε!!!!
Θα μοιραστώ την εμπειρία μου της προηγούμενης Παρασκευής στο νησί της Κώ.
Το ηθικό δίδαγμα το ξέρετε, όπως και την έκφραση του Ωχ αδερφέ ... δεν βαριέσαι......
Ένα συμβάν-μάθημα (θα δείτε γιατί το λέω αυτό) που θα μείνει αξέχαστο, μια ατυχία που με κάνει να αναρωτιέμαι...
είδαν τόσα πολλά τα μάτια μου, ακούσαμε πολλά περισσότερα και άκόμα καβαλάμε.
Η λογική και το συναίσθημα.
Συνθήκες στις 2 ρόδες που σε αφήνουν θανάσιμα εκτεθημένο
ενω με 4 ρόδες μερικά καντήλια κ μπινελίκια είναι αρκετά. Παρεπιπτόντώς ποτέ δεν έχω χαρακτηρίσει τα αυτοκίνητα κουτιά....
χαρακτηρισμός υποτιμητικός κατ' εμέ
για κάτι που είναι σχεδιασμένο να μου σώσει τη ζωή.
Χωρίς λοιπόν άδεια τον Αύγουστο την περασμένη παρασκευή παίρνω την πτήση να περάσω το ΣΚ στην Κώ.
Στα 29 μου, και τελευταία πενταετία χωρίς να αποχωρίζομαι κράνος-μπουφάν-γάντια-μακρύ παντελόνι (για καλοκαίρι μιλάω).
Φαντάζεστε λοιπόν την γλύκα στο νησάκι παρασκευή 11 το βράδι και με το Transalp του αδελφού στον κήπο.
Κοντοστέκομαι, γαμώτο ... δεν έχω τίποτα να φορέσω. Δεν βαριέσαι, νησάκι, βόλτα στο χαλαρό, παίρνω κράνος και φύγαμε....
Ο πάντα απόλυτα τυπικός στην προστασία μου, ένιωθα τέλεια με την συνθετική!! μαγιωβερμούδα και το αμάνικο μπλουζάκι...
χμ δεν ήταν και τόσο άσχημα,
άλλωστε το δικαιούμε μετά απο ένα καλοκαίρι στην Αθήνα.
Αμ δε που το δικαιούμε, βγαίνοντας απο την πόλη, είχα ανοιξει στα 90km/h,
και η απόλαυση μετατράπηκε σε κόλαση.
Τιμόνι τραβάει ακαριαία δεξιά με το λάστιχο να σέρνεται
και πριν προλάβω να αντιδράσω άρχισα να κάνω τσουλίθρα στο οδόστρωμα σφίγγοντας τα δόντια με πορεία προς το χωράφι....
Βλέποντας τα δέντρα να με πλησιάζουν ευχήθηκα μόνο να με προσπεράσουν ..... και έτσι έγινε.
Λίγο μετά τα δέντρα σηκώνω το κεφάλι μου.
Πέρασα ανάμεσα για καλή μου τύχη.
Μαζεύω την μηχανή απο τον δρόμο η οποία είχε πιο πριν σκάσει με τον πίσω τροχο σε ένα δέντρο.
Π'ισω ζάντα κατεστραμένη, και πολλά άλλα.
Κάποιοι περαστικοί καλέσανε νοσοκομειακό κλπ.
Αιτία: Λάστιχο σκισμένο... γνωστό και ως φούιτ!!! Ατυχία
Πόρισμα Αστυνομίας: Σκασμένο λάστιχο, κύληση οδηγού και μηχανής σε παράλληλη πορεία για 30 μέτρα!!!! (Χαρήκαμε)
Αποτέλεσμα: Κοκαλά κλπ όργανα δεν πάθανε τίποτα...
Δεξί πόδι, χέρι, πλευρά καμμένα... πολύ καμμένα!!!
Και αρχίζοντας να στεγνώνει το κάψιμο .. τραβάει το γαμημ*νο.
Είμαι μια χαρά μόνο εγκάυματα.
Ημουνα τυχερός, άτυχος, ξεροκέφαλος.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΓΝΟΗΣΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΟΥ .... ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!!
Θα περάσει σύντομα, αρκετές ευχές έχω ακούσει τελευταίες μέρες.
Σκέφτομαι μήπως τελικά αφήσω την μηχανή στην άκρη.... Κατι που δεν πρόκειτε τελικά να συμβεί... το ξέρω
Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: Γιατί επίλεγουμε ένα μέσο το οποίο αποδεδειγμένα και μακράν έχει τις περισσοτερες πιθανότητες να μας σκοτώσει.
Ξέρω είναι απόλαυση, είναι πολλά....
Μήπως τελικά είναι σαν το τσιγάρο????? :p
:dizzy: :dizzy: :dizzy:
Θα μοιραστώ την εμπειρία μου της προηγούμενης Παρασκευής στο νησί της Κώ.
Το ηθικό δίδαγμα το ξέρετε, όπως και την έκφραση του Ωχ αδερφέ ... δεν βαριέσαι......
Ένα συμβάν-μάθημα (θα δείτε γιατί το λέω αυτό) που θα μείνει αξέχαστο, μια ατυχία που με κάνει να αναρωτιέμαι...
είδαν τόσα πολλά τα μάτια μου, ακούσαμε πολλά περισσότερα και άκόμα καβαλάμε.
Η λογική και το συναίσθημα.
Συνθήκες στις 2 ρόδες που σε αφήνουν θανάσιμα εκτεθημένο
ενω με 4 ρόδες μερικά καντήλια κ μπινελίκια είναι αρκετά. Παρεπιπτόντώς ποτέ δεν έχω χαρακτηρίσει τα αυτοκίνητα κουτιά....
χαρακτηρισμός υποτιμητικός κατ' εμέ
για κάτι που είναι σχεδιασμένο να μου σώσει τη ζωή.
Χωρίς λοιπόν άδεια τον Αύγουστο την περασμένη παρασκευή παίρνω την πτήση να περάσω το ΣΚ στην Κώ.
Στα 29 μου, και τελευταία πενταετία χωρίς να αποχωρίζομαι κράνος-μπουφάν-γάντια-μακρύ παντελόνι (για καλοκαίρι μιλάω).
Φαντάζεστε λοιπόν την γλύκα στο νησάκι παρασκευή 11 το βράδι και με το Transalp του αδελφού στον κήπο.
Κοντοστέκομαι, γαμώτο ... δεν έχω τίποτα να φορέσω. Δεν βαριέσαι, νησάκι, βόλτα στο χαλαρό, παίρνω κράνος και φύγαμε....
Ο πάντα απόλυτα τυπικός στην προστασία μου, ένιωθα τέλεια με την συνθετική!! μαγιωβερμούδα και το αμάνικο μπλουζάκι...
χμ δεν ήταν και τόσο άσχημα,
άλλωστε το δικαιούμε μετά απο ένα καλοκαίρι στην Αθήνα.
Αμ δε που το δικαιούμε, βγαίνοντας απο την πόλη, είχα ανοιξει στα 90km/h,
και η απόλαυση μετατράπηκε σε κόλαση.
Τιμόνι τραβάει ακαριαία δεξιά με το λάστιχο να σέρνεται
και πριν προλάβω να αντιδράσω άρχισα να κάνω τσουλίθρα στο οδόστρωμα σφίγγοντας τα δόντια με πορεία προς το χωράφι....
Βλέποντας τα δέντρα να με πλησιάζουν ευχήθηκα μόνο να με προσπεράσουν ..... και έτσι έγινε.
Λίγο μετά τα δέντρα σηκώνω το κεφάλι μου.
Πέρασα ανάμεσα για καλή μου τύχη.
Μαζεύω την μηχανή απο τον δρόμο η οποία είχε πιο πριν σκάσει με τον πίσω τροχο σε ένα δέντρο.
Π'ισω ζάντα κατεστραμένη, και πολλά άλλα.
Κάποιοι περαστικοί καλέσανε νοσοκομειακό κλπ.
Αιτία: Λάστιχο σκισμένο... γνωστό και ως φούιτ!!! Ατυχία
Πόρισμα Αστυνομίας: Σκασμένο λάστιχο, κύληση οδηγού και μηχανής σε παράλληλη πορεία για 30 μέτρα!!!! (Χαρήκαμε)
Αποτέλεσμα: Κοκαλά κλπ όργανα δεν πάθανε τίποτα...
Δεξί πόδι, χέρι, πλευρά καμμένα... πολύ καμμένα!!!
Και αρχίζοντας να στεγνώνει το κάψιμο .. τραβάει το γαμημ*νο.
Είμαι μια χαρά μόνο εγκάυματα.
Ημουνα τυχερός, άτυχος, ξεροκέφαλος.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΓΝΟΗΣΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΟΥ .... ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!!
Θα περάσει σύντομα, αρκετές ευχές έχω ακούσει τελευταίες μέρες.
Σκέφτομαι μήπως τελικά αφήσω την μηχανή στην άκρη.... Κατι που δεν πρόκειτε τελικά να συμβεί... το ξέρω
Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: Γιατί επίλεγουμε ένα μέσο το οποίο αποδεδειγμένα και μακράν έχει τις περισσοτερες πιθανότητες να μας σκοτώσει.
Ξέρω είναι απόλαυση, είναι πολλά....
Μήπως τελικά είναι σαν το τσιγάρο????? :p
:dizzy: :dizzy: :dizzy: