Tsakalaki
25/08/2006, 20:22
Πέμπτη 25 Αυγούστου 2005, 17:50
Βρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ, γκούκ! (κατεβάζω ποδαράκι, κλειδώνω και βγάζω κλειδί…..)
(μπαίνω στο μαγαζί, με το δεξί….)
- Καλησπέρα αρχηγέ…
- Καλησπέρα….είσαι….;;;;;
- Ο Αντώνης. Τα είπαμε και τη Δευτέρα. Για το V Strom ήρθα…
- Αααααα, ωραία…. Όλα έτοιμα είναι…
- Αυτό είναι;;;;
- Ναι. Κάγκελα δε μου ζήτησες να βάλω;;;;
- Ναι άρχοντα…..
- Λοιπόν, πήγαινε επάνω να κάνεις τη χαρτούρα, σουπες, μούπες και κατέβα να στο παραδώσω να αρχίσουν τα γούστα…..
Πηγαίνω επάνω, σκάω τη μετριτούρα, παραδίδω τα κλειδιά και τα χαρτιά από το Piaggio X9 125 C.C, και κατεβαίνω, μες το άγχος
- Όλα εντάξει;
- Ναι (πετάγεται από πάνω η λογίστρια) με τον κ. είμαστε εντάξει….
- 9εμ πώς να μην είναι με τόσα 500ρικα που έσκασα….)
- Λοιπόν, το άλλο το παρέδωσες;
- Ναι…Χ9 τέλος…
- Καλά έκανες, ήρθε η ώρα να οδηγήσεις μηχανή…
Μου δείχνει φώτα, σουπες, μούπες, ιστορίες, λοιμούς σεισμούς, μέλανες δρυμούς και τα συναφή, και το βάζει μπροστά…
- Σου μυρίζει κάτι Αντώνη;;;
- Ναι, σα να καίγεται πλαστικό….
- Μπράβο…Αυτό ακριβώς αγοράζεις…Καίγεται η καινουργίλα……
Αυτό ήταν. Το V Strom ήταν δικό μου
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Το πήρα με 2,1 χιλιόμετρα. Τώρα βρίσκεται κάτω από το σπίτι μου. Ούτε σχεδιασμένο να το είχα να έχει στρόγγυλα χλμ….24400…Αρχικά, ήθελα να κλείσω το χρόνο με 30.000. Ένα νοσοκομείο όμως με πήγε πίσω. Νοσοκομείο όχι λόγο μηχανής, ευτυχώς.
Χιλιόμετρα, ωραία, κουραστικά, απολαυστικά, ζεστά, παγωμένα. 2 πτώσεις με 60 χλμ, 2 πλευρά με κάταγμα, κάτι μελανιές, ένα δεξί πόδι πονεμένο, 2 πτώσεις με 0 χλμ, εκνευρισμός, γέλιο, αλλαγή των φλας, τα κάγκελα χρησιμοποιήθηκαν και έκαναν την δουλειά τους.
Πέρασε ένας χρόνος. Και είμαι όρθιος. Αρχικά αυτό μετράει…δεν είμαι πεσιμιστής, απλά βλέπουν πολλά τα μάτια μου…..
Το Stromάκι το ερωτεύτηκα….Το κεράτωσα, έτσι για να σιγουρευτώ πως αυτό μου ταιριάζει…Πήγα με GSXR600, Kawasaki 750, Yamaha R6, XT, μια βόλτα με όλα….αλλά εκεί…στη πολυθρόνα μου…
Και το έχω στα όπα-όπα… Τα σέρβις του πάντα στην ώρα τους, ή σχεδόν στην ώρα τους. Η αλυσίδα στη πούδρα…εξάτμιση Υoshimura, φίλτρο BMC… νούμερο στη ζελατίνα, το 46, από κάτω The Doctor και χαμηλά «Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται….»
Το μόνο μειονέκτημα…: Πινακίδα- έκτρωμα,
μεγαλύτερη από τον δίσκο στα Goodys..Χωράει ένα κλάμπ, πατάτες, αναψυκτικό, το κινητό και τα κλειδιά σου. Έχει χώρο και για κετσαπάκι αμα λάχει…Και όλα αυτά για τρια γραμματα και τρια νούμερα…έλεος.. Αλλά, καλά να πάθω «Πάρε μηχανή τώρα που οι πινακίδες είναι μικρές. Μετά θα γίνουν μεγαλύτερες από τα πλακάτ οικολόγων διαδηλωτών»…αετό πετούσα, και τη πάτησα…..
Και αυτό από τη πλευρά του σκυλί…Όπου γης, πατρίς. Ούτε λάστιχο, ούτε μλκία στο δρόμο, τίποτα….
Vstromάκι μου, σ’ ευχαριστώ για όλα. Χρόνια μας πολλά. Να ζήσεις να με κουβαλάς και να πραγματοποιείς όσα υπόσχεσαι……
365 ημέρες, 24400 χλμ, 2 μικροπτώσεις, 2 ερωτικές περιπτήξεις με το έδαφος, και η ζωή συνεχίζεται….
Βρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ, γκούκ! (κατεβάζω ποδαράκι, κλειδώνω και βγάζω κλειδί…..)
(μπαίνω στο μαγαζί, με το δεξί….)
- Καλησπέρα αρχηγέ…
- Καλησπέρα….είσαι….;;;;;
- Ο Αντώνης. Τα είπαμε και τη Δευτέρα. Για το V Strom ήρθα…
- Αααααα, ωραία…. Όλα έτοιμα είναι…
- Αυτό είναι;;;;
- Ναι. Κάγκελα δε μου ζήτησες να βάλω;;;;
- Ναι άρχοντα…..
- Λοιπόν, πήγαινε επάνω να κάνεις τη χαρτούρα, σουπες, μούπες και κατέβα να στο παραδώσω να αρχίσουν τα γούστα…..
Πηγαίνω επάνω, σκάω τη μετριτούρα, παραδίδω τα κλειδιά και τα χαρτιά από το Piaggio X9 125 C.C, και κατεβαίνω, μες το άγχος
- Όλα εντάξει;
- Ναι (πετάγεται από πάνω η λογίστρια) με τον κ. είμαστε εντάξει….
- 9εμ πώς να μην είναι με τόσα 500ρικα που έσκασα….)
- Λοιπόν, το άλλο το παρέδωσες;
- Ναι…Χ9 τέλος…
- Καλά έκανες, ήρθε η ώρα να οδηγήσεις μηχανή…
Μου δείχνει φώτα, σουπες, μούπες, ιστορίες, λοιμούς σεισμούς, μέλανες δρυμούς και τα συναφή, και το βάζει μπροστά…
- Σου μυρίζει κάτι Αντώνη;;;
- Ναι, σα να καίγεται πλαστικό….
- Μπράβο…Αυτό ακριβώς αγοράζεις…Καίγεται η καινουργίλα……
Αυτό ήταν. Το V Strom ήταν δικό μου
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Το πήρα με 2,1 χιλιόμετρα. Τώρα βρίσκεται κάτω από το σπίτι μου. Ούτε σχεδιασμένο να το είχα να έχει στρόγγυλα χλμ….24400…Αρχικά, ήθελα να κλείσω το χρόνο με 30.000. Ένα νοσοκομείο όμως με πήγε πίσω. Νοσοκομείο όχι λόγο μηχανής, ευτυχώς.
Χιλιόμετρα, ωραία, κουραστικά, απολαυστικά, ζεστά, παγωμένα. 2 πτώσεις με 60 χλμ, 2 πλευρά με κάταγμα, κάτι μελανιές, ένα δεξί πόδι πονεμένο, 2 πτώσεις με 0 χλμ, εκνευρισμός, γέλιο, αλλαγή των φλας, τα κάγκελα χρησιμοποιήθηκαν και έκαναν την δουλειά τους.
Πέρασε ένας χρόνος. Και είμαι όρθιος. Αρχικά αυτό μετράει…δεν είμαι πεσιμιστής, απλά βλέπουν πολλά τα μάτια μου…..
Το Stromάκι το ερωτεύτηκα….Το κεράτωσα, έτσι για να σιγουρευτώ πως αυτό μου ταιριάζει…Πήγα με GSXR600, Kawasaki 750, Yamaha R6, XT, μια βόλτα με όλα….αλλά εκεί…στη πολυθρόνα μου…
Και το έχω στα όπα-όπα… Τα σέρβις του πάντα στην ώρα τους, ή σχεδόν στην ώρα τους. Η αλυσίδα στη πούδρα…εξάτμιση Υoshimura, φίλτρο BMC… νούμερο στη ζελατίνα, το 46, από κάτω The Doctor και χαμηλά «Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται….»
Το μόνο μειονέκτημα…: Πινακίδα- έκτρωμα,
μεγαλύτερη από τον δίσκο στα Goodys..Χωράει ένα κλάμπ, πατάτες, αναψυκτικό, το κινητό και τα κλειδιά σου. Έχει χώρο και για κετσαπάκι αμα λάχει…Και όλα αυτά για τρια γραμματα και τρια νούμερα…έλεος.. Αλλά, καλά να πάθω «Πάρε μηχανή τώρα που οι πινακίδες είναι μικρές. Μετά θα γίνουν μεγαλύτερες από τα πλακάτ οικολόγων διαδηλωτών»…αετό πετούσα, και τη πάτησα…..
Και αυτό από τη πλευρά του σκυλί…Όπου γης, πατρίς. Ούτε λάστιχο, ούτε μλκία στο δρόμο, τίποτα….
Vstromάκι μου, σ’ ευχαριστώ για όλα. Χρόνια μας πολλά. Να ζήσεις να με κουβαλάς και να πραγματοποιείς όσα υπόσχεσαι……
365 ημέρες, 24400 χλμ, 2 μικροπτώσεις, 2 ερωτικές περιπτήξεις με το έδαφος, και η ζωή συνεχίζεται….