H.A.Balafoutre
18/10/2006, 01:12
Σήμερα είχα αρκετή δουλειά. Κάθησα μέχρι αργά στο γραφείο. Κάποιες φορές το συνηθίζω να κάθομαι λίγο παραπάνω στο γραφείο και έτσι δεν πατάω σπίτι αρκετές ώρες.
Σήμερα λοιπόν, γύρισα κατά τις 24:00. Βλέπω κάτω στης είσοδο την κλειδαριά να είναι το στέλεχός της λίγο πιο μέσα από το αλουμίνιο της πόρτας της πολυκατοικίας, 6 όροφη. Λέω ΟΚ. πάω στον 6ο όπου μένω και κάνω να ανοίξω. :eyepop: :eyepop: :eyepop: Πού είναι η κλειδαριά ρε παιδιά:confused: :confused: :confused: Πως θα μπω μέσα:confused: Κατευθείαν τηλέφωνο στην αστυνομία.
Η πόρτα πάντα είναι κλειδωμένη όταν φεύγω. Και τα παράθυρα πάντα κλειστά. Αλλά η ποιότητα της πόρτας και της κλειδαριάς είναι τέτοια που τους ήταν πανεύκολο όπως μου εξήγησε η ασφάλεια.
Μπαίνω από το μπαλκόνι του γείτονα στο δικό μου. Ταράχθηκε ο άνθρωπος. Κι αυτός στην δουλειά του ήταν και δεν άκουσε τίποτα. Σηκώνει ο ασφαλίτης ένα παντζούρι, κι αυτά τα παντζούρια ψεύτικα λες και είναι και βλέπει μέσα με τον φακό.
ΜΟυ λέει, "Είχες αφήσει ανοιχτά τα ντουλάπια στο σαλόνι?"
Όχι του λέω, "έ τότε μπήκαν μέσα".:eyepop: :eyepop: :eyepop:
Τελικά μπήκα στο σπίτι μου σαν κλέφτης. Από την διαρηγμένη πια πόρτα, αφού ήταν άχρηστη η κλειραριά, με μια ταυτότητα. Από μέσα έμεινε η κλειδαριά αλλά όλο σβούρα κάνει το κλειδί και φυσικά δεν κλειδώνει.
Το σπίτι ανάστατο, ανοιγμένα όλα τα ντουλάπια και τα σιρτάρια με τα ρούχα μας και τα φο-μπιζού της λεγάμενης πεταμένα πέρα δόθε. Και τότε έπαθα το σοκ.:eyepop: Τα δερμάτινα μου! Η στολή μου, τα γάντια, οι μπότες, το κράνος? 2000ευρά είναι αυτά. Όλα ήταν στη θέση τους. ΕΥΤΥΧΩΣ. Και ο υπολογιστής άθικτος στο screen saver του. Σκεφτείτε μόνον να άφηνα και τα 2α κλειδιά από τη μοτοσικλέτα και τις κλειδαριές στο σπίτι τι είχα να πάθω αργότερα. Πάλι καλά που από την πρώτη στιγμή τα είχα βάλει σε καρασφαλές μέρος, εκτός σπιτιού και γραφείου. Από ότι μου είπαν οι της ασφάλειας, πρέπει να έγινε μεσημέρι ή απόγευμα όταν οι περισσότεροι ένοικοι έλειπαν για να μην ακουστούν. Πέρα από το ότι έχουμε και αστυνομικό ένοικο στην πολυκατοικία. Αλλά μου λένε, πως μάλλον ξεκίνησαν από πάνω, χτύπησαν το κουδούνι και αφού δεν άνοιξε κανείς την έκαναν τη δουλειά.
Έτσι λοιπόν, όσοι από εσάς αφήνετε τα 2α κλειδιά κάπου στο σπίτι να έχετε υπόψιν σας πως ψάχνουν παντού. Ίσως άν άφηνα λίγα λεφτά 20-40ευρά κάπου στο σπίτι να ήταν καλύτερα και να έφευγαν. Αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα χτυπούσαν εμένα. Διότι πρακτικά στο σπίτι δεν έχω τίποτα αξίας εκτός από τα ρούχα, που δεν πήραν τίποτα (ούτε την Phillishave πήραν) και τα φο-μπιζού της λεγάμενης.;) Τα καλά τα φοράει πάνω τηςςςςςς......;)
Περιέργως πως, δεν νιώθω πως παραβίασαν το χώρο μου. Στο ενοίκιο είμαι. Και έχω μια τακτική όπως τα κομάντα....χαχαχαχα, όχι περιττά πράγματα και σχεδόν τίποτα αξίας, διότι ανα 5ετεία έχει μετακόμιση οπότε....δεν λέει. Μόνον τα απαραίτητα. Είμαι γενικά ολιγαρκής.
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό το πόστ αξίζει να υπάρχει, αλλά καμιά φορά άλλα προστατεύεις και άλλα χάνεις εκεί που δεν το περιμένεις. Καλό είναι γενικά να είμαστε υποψιασμένοι έστω κι αν κάτι μπορεί να είναι ασήμαντο εκ πρώτης όψεως όπως την άλλη φορά κάπου στην Πάτρα αν δεν κάνω λάθος με ένα αυτοκίνητο. Δεν το έχω ξεχάσει εκείνο το γεγονός.
Κάτι τέτοια όσο και να μην τα παίρνω σοβαρά εκ πρώτης, αργότερα αποτυπώνοντε ανεξήτηλα στο μυαλό. Και φυσικά άντε να κοιμηθώ τώρα.:uplate:
Σήμερα λοιπόν, γύρισα κατά τις 24:00. Βλέπω κάτω στης είσοδο την κλειδαριά να είναι το στέλεχός της λίγο πιο μέσα από το αλουμίνιο της πόρτας της πολυκατοικίας, 6 όροφη. Λέω ΟΚ. πάω στον 6ο όπου μένω και κάνω να ανοίξω. :eyepop: :eyepop: :eyepop: Πού είναι η κλειδαριά ρε παιδιά:confused: :confused: :confused: Πως θα μπω μέσα:confused: Κατευθείαν τηλέφωνο στην αστυνομία.
Η πόρτα πάντα είναι κλειδωμένη όταν φεύγω. Και τα παράθυρα πάντα κλειστά. Αλλά η ποιότητα της πόρτας και της κλειδαριάς είναι τέτοια που τους ήταν πανεύκολο όπως μου εξήγησε η ασφάλεια.
Μπαίνω από το μπαλκόνι του γείτονα στο δικό μου. Ταράχθηκε ο άνθρωπος. Κι αυτός στην δουλειά του ήταν και δεν άκουσε τίποτα. Σηκώνει ο ασφαλίτης ένα παντζούρι, κι αυτά τα παντζούρια ψεύτικα λες και είναι και βλέπει μέσα με τον φακό.
ΜΟυ λέει, "Είχες αφήσει ανοιχτά τα ντουλάπια στο σαλόνι?"
Όχι του λέω, "έ τότε μπήκαν μέσα".:eyepop: :eyepop: :eyepop:
Τελικά μπήκα στο σπίτι μου σαν κλέφτης. Από την διαρηγμένη πια πόρτα, αφού ήταν άχρηστη η κλειραριά, με μια ταυτότητα. Από μέσα έμεινε η κλειδαριά αλλά όλο σβούρα κάνει το κλειδί και φυσικά δεν κλειδώνει.
Το σπίτι ανάστατο, ανοιγμένα όλα τα ντουλάπια και τα σιρτάρια με τα ρούχα μας και τα φο-μπιζού της λεγάμενης πεταμένα πέρα δόθε. Και τότε έπαθα το σοκ.:eyepop: Τα δερμάτινα μου! Η στολή μου, τα γάντια, οι μπότες, το κράνος? 2000ευρά είναι αυτά. Όλα ήταν στη θέση τους. ΕΥΤΥΧΩΣ. Και ο υπολογιστής άθικτος στο screen saver του. Σκεφτείτε μόνον να άφηνα και τα 2α κλειδιά από τη μοτοσικλέτα και τις κλειδαριές στο σπίτι τι είχα να πάθω αργότερα. Πάλι καλά που από την πρώτη στιγμή τα είχα βάλει σε καρασφαλές μέρος, εκτός σπιτιού και γραφείου. Από ότι μου είπαν οι της ασφάλειας, πρέπει να έγινε μεσημέρι ή απόγευμα όταν οι περισσότεροι ένοικοι έλειπαν για να μην ακουστούν. Πέρα από το ότι έχουμε και αστυνομικό ένοικο στην πολυκατοικία. Αλλά μου λένε, πως μάλλον ξεκίνησαν από πάνω, χτύπησαν το κουδούνι και αφού δεν άνοιξε κανείς την έκαναν τη δουλειά.
Έτσι λοιπόν, όσοι από εσάς αφήνετε τα 2α κλειδιά κάπου στο σπίτι να έχετε υπόψιν σας πως ψάχνουν παντού. Ίσως άν άφηνα λίγα λεφτά 20-40ευρά κάπου στο σπίτι να ήταν καλύτερα και να έφευγαν. Αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα χτυπούσαν εμένα. Διότι πρακτικά στο σπίτι δεν έχω τίποτα αξίας εκτός από τα ρούχα, που δεν πήραν τίποτα (ούτε την Phillishave πήραν) και τα φο-μπιζού της λεγάμενης.;) Τα καλά τα φοράει πάνω τηςςςςςς......;)
Περιέργως πως, δεν νιώθω πως παραβίασαν το χώρο μου. Στο ενοίκιο είμαι. Και έχω μια τακτική όπως τα κομάντα....χαχαχαχα, όχι περιττά πράγματα και σχεδόν τίποτα αξίας, διότι ανα 5ετεία έχει μετακόμιση οπότε....δεν λέει. Μόνον τα απαραίτητα. Είμαι γενικά ολιγαρκής.
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό το πόστ αξίζει να υπάρχει, αλλά καμιά φορά άλλα προστατεύεις και άλλα χάνεις εκεί που δεν το περιμένεις. Καλό είναι γενικά να είμαστε υποψιασμένοι έστω κι αν κάτι μπορεί να είναι ασήμαντο εκ πρώτης όψεως όπως την άλλη φορά κάπου στην Πάτρα αν δεν κάνω λάθος με ένα αυτοκίνητο. Δεν το έχω ξεχάσει εκείνο το γεγονός.
Κάτι τέτοια όσο και να μην τα παίρνω σοβαρά εκ πρώτης, αργότερα αποτυπώνοντε ανεξήτηλα στο μυαλό. Και φυσικά άντε να κοιμηθώ τώρα.:uplate: