Cpt. Haddock
26/10/2006, 14:15
μια και αποκτήσαμε νέο mod εδώ... :smokin:
26 Οκτωβρίου.... Η θρησκευόμενη Ελλάδα γιορτάζει τον Αγ. Δημήτριο, η Θεσσαλονίκη εκτός απο αργία έχει την τιμητική της με δοξολογίες απο απειροστολισμένους παπάδες, πάμπολα ταρατατζούμ, πολιτικούς που ανεβαίνούν "πάνω" για να ξεδώσουν, χορούς στη λέσχη αξιωματικών με γαλονάδες να φοράνε την "8άρα στολή μετα ξίφους" και άλλα τέτοια...
Τι άλλο έχουμε να θυμόμαστε για την 26η Οκτωβρίου; Όσοι τουλάχιστον δεν λεγόμαστε Δημήτρηδες ή δεν είμαστε θρήσκοι;
για να δουμε....
ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 26 Οκτωβρίου του 1957, όταν από το Φράιμπουργκ της Γερμανίας έφτασαν εδώ τα μαντάτα ότι ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης πέθανε από λέμφωμα στην ηλικία 74 ετών. Συνέβη λίγες μέρες μετά την επιστροφή του από ταξίδι στην Κίνα και στην Ιαπωνία. «Ηταν αποδημητικό πτηνόν», όπως μας είπε κι ο πρόεδρος του Ιδρύματος Καζαντζάκη, Πάτροκλος Σταύρου. «Στα κλαδιά των δέντρων ψηλά αναζητούσε πάντα το υπερπέραν».
Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου όμως η Εκκλησία δεν επέτρεψε να εκτεθεί σε λαϊκό προσκήνυμα «ένας αφορεσμένος».
«Μου δώσατε μια κατάρα, άγιοι πατέρες, σας δίνω κι εγώ μιαν ευχή: να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο είναι η δική μου, και να 'στε τόσο θρήσκοι όσο είμαι εγώ», είχε διαμηνύσει τότε στην αρτηριοσκληρωτική Ιεραρχία, που μάλλον δεν κατάλαβε ποτέ ούτε λέξη από το
έργο του.
Ο Καζαντζάκης ετάφη στη γενέτειρά του πόλη, το Ηράκλειο της Κρήτης, στις 5 Νοεμβρίου, στην Τάπια Μαρτινέγκο. Στον τάφο του επάνω, όπως ο ίδιος είχε ζητήσει σε ανύποπτο χρόνο σε επιστολή προς έναν Σουηδό φίλο του, τον Μπέρτζε Κνος, εγράφησαν τα παρακάτω, φημισμένα πια λόγια:
«Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι λεύτερος».
26 Οκτωβρίου.... Η θρησκευόμενη Ελλάδα γιορτάζει τον Αγ. Δημήτριο, η Θεσσαλονίκη εκτός απο αργία έχει την τιμητική της με δοξολογίες απο απειροστολισμένους παπάδες, πάμπολα ταρατατζούμ, πολιτικούς που ανεβαίνούν "πάνω" για να ξεδώσουν, χορούς στη λέσχη αξιωματικών με γαλονάδες να φοράνε την "8άρα στολή μετα ξίφους" και άλλα τέτοια...
Τι άλλο έχουμε να θυμόμαστε για την 26η Οκτωβρίου; Όσοι τουλάχιστον δεν λεγόμαστε Δημήτρηδες ή δεν είμαστε θρήσκοι;
για να δουμε....
ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 26 Οκτωβρίου του 1957, όταν από το Φράιμπουργκ της Γερμανίας έφτασαν εδώ τα μαντάτα ότι ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης πέθανε από λέμφωμα στην ηλικία 74 ετών. Συνέβη λίγες μέρες μετά την επιστροφή του από ταξίδι στην Κίνα και στην Ιαπωνία. «Ηταν αποδημητικό πτηνόν», όπως μας είπε κι ο πρόεδρος του Ιδρύματος Καζαντζάκη, Πάτροκλος Σταύρου. «Στα κλαδιά των δέντρων ψηλά αναζητούσε πάντα το υπερπέραν».
Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου όμως η Εκκλησία δεν επέτρεψε να εκτεθεί σε λαϊκό προσκήνυμα «ένας αφορεσμένος».
«Μου δώσατε μια κατάρα, άγιοι πατέρες, σας δίνω κι εγώ μιαν ευχή: να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο είναι η δική μου, και να 'στε τόσο θρήσκοι όσο είμαι εγώ», είχε διαμηνύσει τότε στην αρτηριοσκληρωτική Ιεραρχία, που μάλλον δεν κατάλαβε ποτέ ούτε λέξη από το
έργο του.
Ο Καζαντζάκης ετάφη στη γενέτειρά του πόλη, το Ηράκλειο της Κρήτης, στις 5 Νοεμβρίου, στην Τάπια Μαρτινέγκο. Στον τάφο του επάνω, όπως ο ίδιος είχε ζητήσει σε ανύποπτο χρόνο σε επιστολή προς έναν Σουηδό φίλο του, τον Μπέρτζε Κνος, εγράφησαν τα παρακάτω, φημισμένα πια λόγια:
«Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι λεύτερος».