SPORAKIAS
15/11/2006, 19:15
Στην τάξη του Τοτού, η δασκάλα μαθαίνει στα παιδιά τα
κατοικίδια ζώα. Την άλλη μέρα, κάθε παιδάκι πρέπει να
φέρει στην τάξη ένα κατοικίδιο δικό του ή κάποιου
γνωστού του.
Έτσι λοιπόν, το άλλο πρωί σηκώνει η δασκάλα πρώτα την
Αννούλα:
-Για πες μας, Αννούλα, τι μας έφερες;
-Έφερα τον Αζώρ, κυρία. Ο Αζώρ είναι το σκυλάκι μας.
-Μπράβο, Αννούλα, λέει η δασκάλα. Κάθισε.
Μετά, φωνάζει τον Γιωργάκη:
-Εσύ Γιωργάκη, τι ζώο μας έφερες;
-Έφερα τη Λούσι, κυρία. Η Λούσι είναι η γάτα της θείας
μου.
-Μπράβο, Γιωργάκη, κάθισε, λέει η δασκάλα.
Σηκώνει μετά τη Μαρία:
-Τι ζώο μας έφερες Μαρία;
-Εγώ έφερα μια κοτούλα της γιαγιάς μου, κυρία (δεν
είχε ακόμη πέσει σύρμα για τη νόσο των πουλερικών...)
-Μπράβο, Μαρία, πολύ καλά! λέει η δασκάλα.
Να μην τα πολυλογούμε, όλα τα παιδιά έδειξαν από ένα
ζωάκι. Στο τέλος, η δασκάλα ρωτάει τον Τοτό:
-Εσύ, Τοτέ, δεν βλέπω να έφερες ζωάκι;
-Και βέβαια έφερα, κυρία! Εδώ το έχω, και της δίνει
ένα σπιρτόκουτο.
-Τι είναι αυτό, Τοτέ, ρωτάει η δασκάλα (που τον
κοιτάει ήδη με τρομαγμένο μάτι, πολλάκις παθούσα γαρ -
πως το μιλάω το ελλήνικος...)
-Ανοίξτε κυρία, ανοίξτε...
-Α, κάτι βλέπω εδώ, τι 'ναι αυτό το σγρομπαλάκι, τι
μικρό που είναι!
-Θέλει μεγεθυντικό φακό κυρία! Κοιτάξτε...
Παίρνει η δασκάλα το φακό, γουρλώνει το μάτι, κοιτάει:
-Α, ναι, ναι, το βλέπω! Ωραίο που είναι, έχει και
πολλά ποδαράκια! Και δε μου λες, Τοτέ, τι ζωάκι είναι
αυτό;
-Λιάγκουρας, κυρία, Λιάγκουρας!
-Και πού το βρήκες, Τοτέ;
-Στ' @ρχίδι@ του πατέρα μου, κυρία!
Χαμός στην τάξη, φωνές, κακό... η δασκάλα
αναψοκοκκινισμένη φωνάζει στον Τοτό "πως τολμάς,
παλιόπαιδο" και "τέτοια ανατροφή σου δώσανε;", "Αύριο
θα μου φέρεις ένα κατοικίδιο, και αυτή τη φορά
κανονικό, αλλιώς μαύρο φίδι που σ' έφαγε..."
Την άλλη μέρα το πρωί, μεσ' την καλή χαρά ο Τοτός στην
τάξη. Τον σηκώνει η δασκάλα:
-Λοιπόν, Τοτέ, πού είναι το κατοικίδιο που έπρεπε να
μας φέρεις;
-Εδώ το έχω, κυρία! - και της δίνει μια δαχτυλήθρα.
-Τι είναι αυτά, Τοτέ, πάλι τα ίδια; Δεν σε
προειδοποίησα;
-Όχι, κυρία, ανοίξτε να δείτε, σας παρακαλώ!
Τέλος πάντων, ανοίγει η δασκάλα, για να δούμε τι θα
δούμε... παίρνει το μεγεθυντικό φακό και κοιτάει...
-Δε βλέπω τίποτα. Άδειο είναι!
-Όχι κυρία, όχι με το φακό! Μικροσκόπιο θέλετε!
Εδώ που φτάσαμε, βάζει η δασκάλα το "δείγμα" στο
μικροσκόπιο, ρυθμίζει, και...
-Α, ναι, κάτι φαίνεται εδώ. Πω πω, αυτό πια είναι
τελείως μικροσκοπικό! Έχει και πάρα πολλά ποδαράκια!
-Είδατε, κυρία! λέει ο Τοτός.
-Πώς το λένε, Τοτέ, αυτό το πράγμα;
-Μάγκουρα, κυρία!
-Και πού τον βρήκες αυτό τον Μάγκουρα, Τοτέ; Όχι εκεί
που βρήκες και το άλλο, ελπίζω, το καλό που σου θέλω!
-Α, όχι κυρία, καθόλου!
-Α, ωραία! Λοιπόν, πού το βρήκες;
-Στ' @ρχίδι@ του Λιάγκουρα, κυρία!
:smokin: :rotflmao: :rotflmao: :smokin:
κατοικίδια ζώα. Την άλλη μέρα, κάθε παιδάκι πρέπει να
φέρει στην τάξη ένα κατοικίδιο δικό του ή κάποιου
γνωστού του.
Έτσι λοιπόν, το άλλο πρωί σηκώνει η δασκάλα πρώτα την
Αννούλα:
-Για πες μας, Αννούλα, τι μας έφερες;
-Έφερα τον Αζώρ, κυρία. Ο Αζώρ είναι το σκυλάκι μας.
-Μπράβο, Αννούλα, λέει η δασκάλα. Κάθισε.
Μετά, φωνάζει τον Γιωργάκη:
-Εσύ Γιωργάκη, τι ζώο μας έφερες;
-Έφερα τη Λούσι, κυρία. Η Λούσι είναι η γάτα της θείας
μου.
-Μπράβο, Γιωργάκη, κάθισε, λέει η δασκάλα.
Σηκώνει μετά τη Μαρία:
-Τι ζώο μας έφερες Μαρία;
-Εγώ έφερα μια κοτούλα της γιαγιάς μου, κυρία (δεν
είχε ακόμη πέσει σύρμα για τη νόσο των πουλερικών...)
-Μπράβο, Μαρία, πολύ καλά! λέει η δασκάλα.
Να μην τα πολυλογούμε, όλα τα παιδιά έδειξαν από ένα
ζωάκι. Στο τέλος, η δασκάλα ρωτάει τον Τοτό:
-Εσύ, Τοτέ, δεν βλέπω να έφερες ζωάκι;
-Και βέβαια έφερα, κυρία! Εδώ το έχω, και της δίνει
ένα σπιρτόκουτο.
-Τι είναι αυτό, Τοτέ, ρωτάει η δασκάλα (που τον
κοιτάει ήδη με τρομαγμένο μάτι, πολλάκις παθούσα γαρ -
πως το μιλάω το ελλήνικος...)
-Ανοίξτε κυρία, ανοίξτε...
-Α, κάτι βλέπω εδώ, τι 'ναι αυτό το σγρομπαλάκι, τι
μικρό που είναι!
-Θέλει μεγεθυντικό φακό κυρία! Κοιτάξτε...
Παίρνει η δασκάλα το φακό, γουρλώνει το μάτι, κοιτάει:
-Α, ναι, ναι, το βλέπω! Ωραίο που είναι, έχει και
πολλά ποδαράκια! Και δε μου λες, Τοτέ, τι ζωάκι είναι
αυτό;
-Λιάγκουρας, κυρία, Λιάγκουρας!
-Και πού το βρήκες, Τοτέ;
-Στ' @ρχίδι@ του πατέρα μου, κυρία!
Χαμός στην τάξη, φωνές, κακό... η δασκάλα
αναψοκοκκινισμένη φωνάζει στον Τοτό "πως τολμάς,
παλιόπαιδο" και "τέτοια ανατροφή σου δώσανε;", "Αύριο
θα μου φέρεις ένα κατοικίδιο, και αυτή τη φορά
κανονικό, αλλιώς μαύρο φίδι που σ' έφαγε..."
Την άλλη μέρα το πρωί, μεσ' την καλή χαρά ο Τοτός στην
τάξη. Τον σηκώνει η δασκάλα:
-Λοιπόν, Τοτέ, πού είναι το κατοικίδιο που έπρεπε να
μας φέρεις;
-Εδώ το έχω, κυρία! - και της δίνει μια δαχτυλήθρα.
-Τι είναι αυτά, Τοτέ, πάλι τα ίδια; Δεν σε
προειδοποίησα;
-Όχι, κυρία, ανοίξτε να δείτε, σας παρακαλώ!
Τέλος πάντων, ανοίγει η δασκάλα, για να δούμε τι θα
δούμε... παίρνει το μεγεθυντικό φακό και κοιτάει...
-Δε βλέπω τίποτα. Άδειο είναι!
-Όχι κυρία, όχι με το φακό! Μικροσκόπιο θέλετε!
Εδώ που φτάσαμε, βάζει η δασκάλα το "δείγμα" στο
μικροσκόπιο, ρυθμίζει, και...
-Α, ναι, κάτι φαίνεται εδώ. Πω πω, αυτό πια είναι
τελείως μικροσκοπικό! Έχει και πάρα πολλά ποδαράκια!
-Είδατε, κυρία! λέει ο Τοτός.
-Πώς το λένε, Τοτέ, αυτό το πράγμα;
-Μάγκουρα, κυρία!
-Και πού τον βρήκες αυτό τον Μάγκουρα, Τοτέ; Όχι εκεί
που βρήκες και το άλλο, ελπίζω, το καλό που σου θέλω!
-Α, όχι κυρία, καθόλου!
-Α, ωραία! Λοιπόν, πού το βρήκες;
-Στ' @ρχίδι@ του Λιάγκουρα, κυρία!
:smokin: :rotflmao: :rotflmao: :smokin: