Gandalf dr685sm
24/11/2006, 08:25
Το πιο κρίσιμο χρονικό σημείο στην ιστορία για τα Βαλκάνια μετά το 1912;
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
- H επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου ,
- το κρίσιμο στοιχείο των σχέσεων της Τουρκιας με τις ΗΠΑ και Ε.Ε.
- Η τροπή του εσωτερικού κλίματος στην Τουρκία με τους Ισλαμιστές να κερδίζουν έδαφος.
- το status quo πλέον εμπιστοσύνης προς το Κουρδιστάν.
- Η αντιμετώπιση της Ελλάδος στα διεθνή της θέματα.
Ανέκαθεν για τον χώρο των Βαλκανίων , η γεωστρατιωτική τους σημασία , ήταν αδιαμφισβήτητη. Κατά καιρούς η Περσία, η Ελλάδα με τον Μ.Αλέξανδρο , Η Ρώμη, το Βυζάντιο, η Οθωμανική Τουρκία, οι Ναζί , η ΕΣΣΔ και οι ΗΠΑ, ....όλες ήταν χώρες που ήθελαν να κυριαρχήσουν στον χώρο αυτό. Ενα σύνολο Γης που μπορεί και ελέγχει το κέντρο της Ευρώπης, την Μ.Ανατολή και ταυτόχρονα αποτελεί τη σημαντικότερη είσοδο για την Ασία. Ειδικά τον τελευταίο αιώνα το πετρέλαιο και η χρήση του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη σημασία στον έλεγχο της. Ακόμα περισσότερο με την νέα πλέον διέλευση του φυσικού αερίου απο αυτή την έκταση. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αποτελεί ίσως τον σύγχρονο ομφαλό του Πλανήτη.
Σημαντικότερες χώρες και εδάφη για τον έλεγχο αυτόν αποτελούσαν πάντα οι εξής 3.
- Τουρκία
- Ελλάδα
- Κύπρος
Δεν υπήρξε χρονικό διάστημα που οι εκτάσεις που καταλαμβάνουν αυτές οι χώρες σήμερα, να μην αποτελέσαν έριδα για τους ισχυρούς ανά τους αιώνες σε αυτόν τον πλανήτη. Πόλεμοι, εμφύλοι, εγχώριοι, εξωτερικοί , πιέσεις για ανακατατάξεις συνόρων και συνθήκες πάντα άλλαζαν τα σύνορα και ταυτόχρονα και τις σφαίρες ελέγχου της περιοχής.
Καλά όλα αυτά , αλλά είναι εν πάσει περιπτώσει γνωστά. Τι είναι εκείνο που θα έπρεπε να μας προκαλέσει το ενδιαφέρον σε σχέση με τους προαναφερθέντες παράγοντες σήμερα;
Μόνοι τους σαν γεγονότα, πραγματικά δεν δείχνουν τίποτα. Αλλά τι θα γινόταν αν κάποιος , τα συσχέτιζε και έβαζε μέσα στην «σούπα» και τα ανάλογα στοιχεία που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια;
Οι χώρες Ελλάδα και Κύπρος , σήμερα αποτελούν ίσως το μόνο ουσιαστικά πολιτικά σταθερό σύμμαχο για τους ισχυρούς του πλανήτη. Δεν είναι άλλώστε κρυφό , οτι τον καιρό του Ιράκ, η «φιλία» της Ελλάδος και Κύπρου με την Ε.Ε. μας είχε βάλει αντιμετώπους με τις ΗΠΑ , όσον αφορά αρκετά διεθνή και διπλωματικά πεδία. Σαν μέλη όμως πλέον και οι δύο πίσω απο το έγγραφο της Ε.Ε μπόρεσαν και βρήκαν ισχυρή συμμαχία, όσο τόσο , στην στρατιωτική ή οικονομική υποστηρίξη σε επίπεδο πολιτικών. Όσο στις αντιδράσεις του κοινού κόσμου που στηρίζει την Ε.Ε στα πρώτα της βήματα και σίγουρα αν υπήρχε κάποια «προδοσία» ή «αδιαφορία» απο εκείνες τις χώρες (ισχυρές) προς την Ελλάδα, επαγωγικά θα προκαλούσε αντιδράσεις απο χώρες όπως η Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία που σχεδόν αντιμετωπίζονται στο ίδιο επίπεδο με εμάς. Αυτό είναι κάτι που δεν θέλει το μπλοκ Γαλλίας-Γερμανίας να υπάρξει και έτσι , με διπλωματικές κινήσεις , δείχνουν πως οι χώρες Ελλάδα και Κύπρο αποτελούν κομμάτι , καθόλα , της Ε.Ε.
Η μοναδική χώρα λοιπόν που μένει και μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην περιοχή , είναι η Τουρκία. Το μειονέκτημα είναι οτι δεν έχει σταθερό πολίτευμα και σίγουρα διακατέχεται απο παλαιά «αυτοκρατορικά» σύνδρομα που περιλαμβάνουν και διπλωματική αλαζονεία. Οι ΗΠΑ, αντιλαμβανόμενες απο την εποχή Marshal οτι η Στρατιωτική Δημοκρατία (sic) που έχει η Τουρκία βολεύει σε πολλά επίπεδα, έσπευσαν να την χρησιμοποιήσουν , ειδικά απέναντι σε ΕΣΣΔ, και για τους σκοπούς απέναντι στην Μ.Ανατολή , σε συνδυασμό με την συμμαχία του Ισραήλ.
Σήμερα όμως τι γίνεται;
Απο την δεκαετία του 70 και 80 , που η Τουρκία έπαιξε κυριάρχο ρόλο, ενα μόνο γεγονός άλλαξε δραματικά τις καταστάσεις στην περιοχή. Ο πόλεμος με το Ιράκ και η διαφαινόμενη κόντρα με το Ιράν μετά την παρέλευση των επιδράσεων απο το πολίτευμα του Σάχη. Η κυριαρχία των ΗΠΑ, στην περιοχή που παράγει το 40% της ενεργειας για τον πλανήτη , είναι το ζητούμενο. Ειδικά όταν μέσω αυτών θα είναι ικανή να ελέγχει και την εξέλιξη τρίτων χωρών, ανερχόμενες οικονομικά ,όπως είναι η Κίνα και η Ινδία. Η Τουρκία όμως όπως ειπώθηκε παραπάνω διατηρεί και «αυτοκρατορικά» σύνδρομα. Βάση αυτών λοιπόν , αιτήθηκε όπως προχωρήσει στην απόκτηση των βορείων εδάφων του Ιράκ που υπάρχει και το περισσότερο πετρέλαιο , με την δικαιολογία των Κουρδικών επιδρομών που γίνονται απο εκεί.
Φυσικά οι ΗΠΑ και οι συμμάχοι της, δεν έδωσαν τόση μάχη και τόσα εκατομμύρια, για να αποκτήσουν άλλο ενα στρατιωτικό καθεστώς να ελέγχει αυτό που πήραν απο το Ιράκ και τον Χουσεϊν. Άλλωστε το Ιράκ στην πρωτη φάση του καθεστώς του, ο Σαντάμ είχε λάβει υποστήριξη απο την CIA για ακριβώς αυτό το λόγο. Η επόμενη τροπή, λοιπόν ήταν να στραφούν προς το σύνολο των Κούρδων , δίνοντας σάρκα και οστά στο αιώνιο όνειρο τους.. Ενα κράτος με σύνορα στον παγκόσμιο χάρτη... με αντίτιμο τον έλεγχο της περιοχής για αυτούς.
Γιατί Κουρδιστάν και οχι Ισραήλ;
Αντίθετα με οτι γνωρίζουμε και είναι φανερό, το Ισραήλ μπορεί να αποτελέι τον ισχυρότερο , ίσως και ισότιμο σύμμαχο στην περιοχή, αλλά με την ανάκτηση ελέγχου των πετρελαιοπηγών , θα ερχόταν ως η ανώτερη δύναμη στην περιοχή και πιθανόν να αμφισβητούσε σε κάποιο σημείο τις ΗΠΑ και τις αποφάσεις της , βασιζόμενο σε αυτήν ακριβώς την δύναμη , συν την ικανότητα παράγωγων πυρρηνικής δύναμης.Εξού και ο κίνδυνος απο το Ιράν δεν αντιμετωπίζεται δραστικά, αλλά μένει εκεί ώς αντίβαρο απασχόληση του Ισραήλ και δίνοντας την ευκαιρία στις ΗΠΑ να τηρήσουν κάποιες αναλογικές ισορροπίες προς όφελος τους εκεί.
Αντίθετα μια χώρα , νεοδημιουργητη σαν το Κουρδιστάν θα είναι εκείνη που δεν θα μπορεί να σταθεί αυτόνομη, για τουλάχιστον 50-60 χρόνια. Διάστημα ανεκτό και ικανό για την πολιτική των ΗΠΑ. Μην ξεχνάτε οτι το ίδιο σχέδιο διατηρεί για το Αφγανιστάν (Όπιο) και για το Ιράκ (Πετρέλαιο). Θα είναι πολύ εύκολο να ελεγχθεί και να διατηρήσει ενα συσχετισμό , εξάρτιση με τις ΗΠΑ , ασκώντας και πιέσεις προς την Ε.Ε. και τις ανάγκες της για ενέργεια.
Απο την άλλη όμως , είναι άμεσα αναμενόμενο αυτό να επιφέρει προβλήματα με την Τουρκία. Τι γίνεται λοιπόν όταν θέλεις να κάνεις μια χώρα να διασπαστεί;
1) Διασπάς την συνοχή της. Με την προτροπή των δυνάμεων των ισχυρών (ΗΠΑ) σπρώχνεται η Τουρκία στις αγκάλες της Ε.Ε. που ασκεί με την δική της σειρά πιέσεις προς τις πολιτικές και παγιωμένες πεποιθήσεις της , εδώ και 60 χρόνια περίπου. Να τις αλλάξει λέει αν θέλει να μπεί στην Ε.Ε και να πάρει οικονομική βοήθεια... αλλά να το κάνει μέσα σε 1 χρόνο το πολύ. Αυτό είναι αδύνατον να γίνει ακόμα και σε μια χώρα με σταθερό πολίτευμα. Παρόλα αυτά , μεγάλη μερίδα του εσωτερικού της Τουρκίας , θεώρησε αυτή την ευκαιρία σαν κάτι που δεν πρέπει να χαθεί. Έτσι αρχίζουν εσωτερικά προβλήματα και τριβές στο εσωτερικό και ραγίζεις πιθανότατα ενα αρραγές διεθνές πολιτικό και διπλωματικό μέτωπο.
2) Αμφισβητείς καταστάσεις στο εσωτερικό που έχει παγιώσει. Στις ΗΠΑ, μεγάλο κύμα ορθοδόξων υπάρχει και κατευθύνει πιέσεις για τον εκεί Αρχιεπίσκοπο που διατηρεί σχέσεις με το οικουμενικό πατριαρχείο. Τι καλύτερο απο την ικανοποίηση αυτής της μερίδας πληθυσμού , προς ενα πάγιο αίτημα για την αναγνώριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ,σαν αυτόνομη οντοτητα, αλλά ταυτόχρονα να ασκήσεις και τις ανάλογες πιέσεις που χρειάζονται;. Η επίσκεψη του Πάπα , ενισχύει μάλιστα αυτό το σημείο , δείχνοντας πως οι δύο ισότιμοι Ιεράρχες , θα συναντηθούν σε χώρο (Πατριαρχείο) δηλωνοντας το, ώς έδρα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, δηλώνοντας το ώς αυτόνομο πλέον , έμμεσα.
3) Οι πιέσεις της Ε.Ε. προς την αναγνώριση της Κύπρου , σπρώχνει για πρώτη φορά την Τουρκία , στην πρώτη ήττα της σε διπλωματικό αν αρνηθεί ή σε εδαφικό αν δεχθεί επίπεδο, κάτι που θα ανοίξει ούτως ή άλλως τον ασκό του Αιόλου στο εσωτερικό της. Πιέσεις με την αναγνώριση της Αρμενοκτονίας είναι κομμάτι μόνο απο αυτές τις ενέργειες.
4) Η Ελλάδα εδώ έπαιξε τον πιο σωστό ρολο για εμένα. Ουδετερότητα και στάση απομακρυσμένη αλλά τυπική, που της έδωσε το δικαίωμα να αρνηθεί οτι μετέχει στις πιέσεις προς την Τουρκία , όσον αφορά την ένταξη της στην Ε.Ε. και ταυτόχρονα να μην γίνεται η ασπίδα των εταιρών μας. Απο την άλλη , παίζει διπλό ταμπλό, αφού με την συγκατάβαση της προς την ένταξη της Τουρκίας αφού συμφωνήσει και τηρήσει τους όρους κάνει το χατήρι όλων και κερδίζει απο όλους. Το καπέλο μου βγαίνει , για πρώτη φορά σε μια εξαιρετική κίνηση διεθνούς διπλωματίας που φαίνεται οτι μελετήθηκε πολύ καλά.
5) Κύπρος.... αποτέλεσε μαρτυρική χώρα λόγω της εισβολής απο την Τουρκία , αλλά ειδικά με την Ε.Ε. φαίνεται να ενισχύει πλεόν την θέση της και πραγματικά να αποτελέι το όπλο που έχει κολήσει στον κρόταφο της Τουρκίας.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
- H επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου ,
- το κρίσιμο στοιχείο των σχέσεων της Τουρκιας με τις ΗΠΑ και Ε.Ε.
- Η τροπή του εσωτερικού κλίματος στην Τουρκία με τους Ισλαμιστές να κερδίζουν έδαφος.
- το status quo πλέον εμπιστοσύνης προς το Κουρδιστάν.
- Η αντιμετώπιση της Ελλάδος στα διεθνή της θέματα.
Ανέκαθεν για τον χώρο των Βαλκανίων , η γεωστρατιωτική τους σημασία , ήταν αδιαμφισβήτητη. Κατά καιρούς η Περσία, η Ελλάδα με τον Μ.Αλέξανδρο , Η Ρώμη, το Βυζάντιο, η Οθωμανική Τουρκία, οι Ναζί , η ΕΣΣΔ και οι ΗΠΑ, ....όλες ήταν χώρες που ήθελαν να κυριαρχήσουν στον χώρο αυτό. Ενα σύνολο Γης που μπορεί και ελέγχει το κέντρο της Ευρώπης, την Μ.Ανατολή και ταυτόχρονα αποτελεί τη σημαντικότερη είσοδο για την Ασία. Ειδικά τον τελευταίο αιώνα το πετρέλαιο και η χρήση του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη σημασία στον έλεγχο της. Ακόμα περισσότερο με την νέα πλέον διέλευση του φυσικού αερίου απο αυτή την έκταση. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αποτελεί ίσως τον σύγχρονο ομφαλό του Πλανήτη.
Σημαντικότερες χώρες και εδάφη για τον έλεγχο αυτόν αποτελούσαν πάντα οι εξής 3.
- Τουρκία
- Ελλάδα
- Κύπρος
Δεν υπήρξε χρονικό διάστημα που οι εκτάσεις που καταλαμβάνουν αυτές οι χώρες σήμερα, να μην αποτελέσαν έριδα για τους ισχυρούς ανά τους αιώνες σε αυτόν τον πλανήτη. Πόλεμοι, εμφύλοι, εγχώριοι, εξωτερικοί , πιέσεις για ανακατατάξεις συνόρων και συνθήκες πάντα άλλαζαν τα σύνορα και ταυτόχρονα και τις σφαίρες ελέγχου της περιοχής.
Καλά όλα αυτά , αλλά είναι εν πάσει περιπτώσει γνωστά. Τι είναι εκείνο που θα έπρεπε να μας προκαλέσει το ενδιαφέρον σε σχέση με τους προαναφερθέντες παράγοντες σήμερα;
Μόνοι τους σαν γεγονότα, πραγματικά δεν δείχνουν τίποτα. Αλλά τι θα γινόταν αν κάποιος , τα συσχέτιζε και έβαζε μέσα στην «σούπα» και τα ανάλογα στοιχεία που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια;
Οι χώρες Ελλάδα και Κύπρος , σήμερα αποτελούν ίσως το μόνο ουσιαστικά πολιτικά σταθερό σύμμαχο για τους ισχυρούς του πλανήτη. Δεν είναι άλλώστε κρυφό , οτι τον καιρό του Ιράκ, η «φιλία» της Ελλάδος και Κύπρου με την Ε.Ε. μας είχε βάλει αντιμετώπους με τις ΗΠΑ , όσον αφορά αρκετά διεθνή και διπλωματικά πεδία. Σαν μέλη όμως πλέον και οι δύο πίσω απο το έγγραφο της Ε.Ε μπόρεσαν και βρήκαν ισχυρή συμμαχία, όσο τόσο , στην στρατιωτική ή οικονομική υποστηρίξη σε επίπεδο πολιτικών. Όσο στις αντιδράσεις του κοινού κόσμου που στηρίζει την Ε.Ε στα πρώτα της βήματα και σίγουρα αν υπήρχε κάποια «προδοσία» ή «αδιαφορία» απο εκείνες τις χώρες (ισχυρές) προς την Ελλάδα, επαγωγικά θα προκαλούσε αντιδράσεις απο χώρες όπως η Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία που σχεδόν αντιμετωπίζονται στο ίδιο επίπεδο με εμάς. Αυτό είναι κάτι που δεν θέλει το μπλοκ Γαλλίας-Γερμανίας να υπάρξει και έτσι , με διπλωματικές κινήσεις , δείχνουν πως οι χώρες Ελλάδα και Κύπρο αποτελούν κομμάτι , καθόλα , της Ε.Ε.
Η μοναδική χώρα λοιπόν που μένει και μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην περιοχή , είναι η Τουρκία. Το μειονέκτημα είναι οτι δεν έχει σταθερό πολίτευμα και σίγουρα διακατέχεται απο παλαιά «αυτοκρατορικά» σύνδρομα που περιλαμβάνουν και διπλωματική αλαζονεία. Οι ΗΠΑ, αντιλαμβανόμενες απο την εποχή Marshal οτι η Στρατιωτική Δημοκρατία (sic) που έχει η Τουρκία βολεύει σε πολλά επίπεδα, έσπευσαν να την χρησιμοποιήσουν , ειδικά απέναντι σε ΕΣΣΔ, και για τους σκοπούς απέναντι στην Μ.Ανατολή , σε συνδυασμό με την συμμαχία του Ισραήλ.
Σήμερα όμως τι γίνεται;
Απο την δεκαετία του 70 και 80 , που η Τουρκία έπαιξε κυριάρχο ρόλο, ενα μόνο γεγονός άλλαξε δραματικά τις καταστάσεις στην περιοχή. Ο πόλεμος με το Ιράκ και η διαφαινόμενη κόντρα με το Ιράν μετά την παρέλευση των επιδράσεων απο το πολίτευμα του Σάχη. Η κυριαρχία των ΗΠΑ, στην περιοχή που παράγει το 40% της ενεργειας για τον πλανήτη , είναι το ζητούμενο. Ειδικά όταν μέσω αυτών θα είναι ικανή να ελέγχει και την εξέλιξη τρίτων χωρών, ανερχόμενες οικονομικά ,όπως είναι η Κίνα και η Ινδία. Η Τουρκία όμως όπως ειπώθηκε παραπάνω διατηρεί και «αυτοκρατορικά» σύνδρομα. Βάση αυτών λοιπόν , αιτήθηκε όπως προχωρήσει στην απόκτηση των βορείων εδάφων του Ιράκ που υπάρχει και το περισσότερο πετρέλαιο , με την δικαιολογία των Κουρδικών επιδρομών που γίνονται απο εκεί.
Φυσικά οι ΗΠΑ και οι συμμάχοι της, δεν έδωσαν τόση μάχη και τόσα εκατομμύρια, για να αποκτήσουν άλλο ενα στρατιωτικό καθεστώς να ελέγχει αυτό που πήραν απο το Ιράκ και τον Χουσεϊν. Άλλωστε το Ιράκ στην πρωτη φάση του καθεστώς του, ο Σαντάμ είχε λάβει υποστήριξη απο την CIA για ακριβώς αυτό το λόγο. Η επόμενη τροπή, λοιπόν ήταν να στραφούν προς το σύνολο των Κούρδων , δίνοντας σάρκα και οστά στο αιώνιο όνειρο τους.. Ενα κράτος με σύνορα στον παγκόσμιο χάρτη... με αντίτιμο τον έλεγχο της περιοχής για αυτούς.
Γιατί Κουρδιστάν και οχι Ισραήλ;
Αντίθετα με οτι γνωρίζουμε και είναι φανερό, το Ισραήλ μπορεί να αποτελέι τον ισχυρότερο , ίσως και ισότιμο σύμμαχο στην περιοχή, αλλά με την ανάκτηση ελέγχου των πετρελαιοπηγών , θα ερχόταν ως η ανώτερη δύναμη στην περιοχή και πιθανόν να αμφισβητούσε σε κάποιο σημείο τις ΗΠΑ και τις αποφάσεις της , βασιζόμενο σε αυτήν ακριβώς την δύναμη , συν την ικανότητα παράγωγων πυρρηνικής δύναμης.Εξού και ο κίνδυνος απο το Ιράν δεν αντιμετωπίζεται δραστικά, αλλά μένει εκεί ώς αντίβαρο απασχόληση του Ισραήλ και δίνοντας την ευκαιρία στις ΗΠΑ να τηρήσουν κάποιες αναλογικές ισορροπίες προς όφελος τους εκεί.
Αντίθετα μια χώρα , νεοδημιουργητη σαν το Κουρδιστάν θα είναι εκείνη που δεν θα μπορεί να σταθεί αυτόνομη, για τουλάχιστον 50-60 χρόνια. Διάστημα ανεκτό και ικανό για την πολιτική των ΗΠΑ. Μην ξεχνάτε οτι το ίδιο σχέδιο διατηρεί για το Αφγανιστάν (Όπιο) και για το Ιράκ (Πετρέλαιο). Θα είναι πολύ εύκολο να ελεγχθεί και να διατηρήσει ενα συσχετισμό , εξάρτιση με τις ΗΠΑ , ασκώντας και πιέσεις προς την Ε.Ε. και τις ανάγκες της για ενέργεια.
Απο την άλλη όμως , είναι άμεσα αναμενόμενο αυτό να επιφέρει προβλήματα με την Τουρκία. Τι γίνεται λοιπόν όταν θέλεις να κάνεις μια χώρα να διασπαστεί;
1) Διασπάς την συνοχή της. Με την προτροπή των δυνάμεων των ισχυρών (ΗΠΑ) σπρώχνεται η Τουρκία στις αγκάλες της Ε.Ε. που ασκεί με την δική της σειρά πιέσεις προς τις πολιτικές και παγιωμένες πεποιθήσεις της , εδώ και 60 χρόνια περίπου. Να τις αλλάξει λέει αν θέλει να μπεί στην Ε.Ε και να πάρει οικονομική βοήθεια... αλλά να το κάνει μέσα σε 1 χρόνο το πολύ. Αυτό είναι αδύνατον να γίνει ακόμα και σε μια χώρα με σταθερό πολίτευμα. Παρόλα αυτά , μεγάλη μερίδα του εσωτερικού της Τουρκίας , θεώρησε αυτή την ευκαιρία σαν κάτι που δεν πρέπει να χαθεί. Έτσι αρχίζουν εσωτερικά προβλήματα και τριβές στο εσωτερικό και ραγίζεις πιθανότατα ενα αρραγές διεθνές πολιτικό και διπλωματικό μέτωπο.
2) Αμφισβητείς καταστάσεις στο εσωτερικό που έχει παγιώσει. Στις ΗΠΑ, μεγάλο κύμα ορθοδόξων υπάρχει και κατευθύνει πιέσεις για τον εκεί Αρχιεπίσκοπο που διατηρεί σχέσεις με το οικουμενικό πατριαρχείο. Τι καλύτερο απο την ικανοποίηση αυτής της μερίδας πληθυσμού , προς ενα πάγιο αίτημα για την αναγνώριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ,σαν αυτόνομη οντοτητα, αλλά ταυτόχρονα να ασκήσεις και τις ανάλογες πιέσεις που χρειάζονται;. Η επίσκεψη του Πάπα , ενισχύει μάλιστα αυτό το σημείο , δείχνοντας πως οι δύο ισότιμοι Ιεράρχες , θα συναντηθούν σε χώρο (Πατριαρχείο) δηλωνοντας το, ώς έδρα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, δηλώνοντας το ώς αυτόνομο πλέον , έμμεσα.
3) Οι πιέσεις της Ε.Ε. προς την αναγνώριση της Κύπρου , σπρώχνει για πρώτη φορά την Τουρκία , στην πρώτη ήττα της σε διπλωματικό αν αρνηθεί ή σε εδαφικό αν δεχθεί επίπεδο, κάτι που θα ανοίξει ούτως ή άλλως τον ασκό του Αιόλου στο εσωτερικό της. Πιέσεις με την αναγνώριση της Αρμενοκτονίας είναι κομμάτι μόνο απο αυτές τις ενέργειες.
4) Η Ελλάδα εδώ έπαιξε τον πιο σωστό ρολο για εμένα. Ουδετερότητα και στάση απομακρυσμένη αλλά τυπική, που της έδωσε το δικαίωμα να αρνηθεί οτι μετέχει στις πιέσεις προς την Τουρκία , όσον αφορά την ένταξη της στην Ε.Ε. και ταυτόχρονα να μην γίνεται η ασπίδα των εταιρών μας. Απο την άλλη , παίζει διπλό ταμπλό, αφού με την συγκατάβαση της προς την ένταξη της Τουρκίας αφού συμφωνήσει και τηρήσει τους όρους κάνει το χατήρι όλων και κερδίζει απο όλους. Το καπέλο μου βγαίνει , για πρώτη φορά σε μια εξαιρετική κίνηση διεθνούς διπλωματίας που φαίνεται οτι μελετήθηκε πολύ καλά.
5) Κύπρος.... αποτέλεσε μαρτυρική χώρα λόγω της εισβολής απο την Τουρκία , αλλά ειδικά με την Ε.Ε. φαίνεται να ενισχύει πλεόν την θέση της και πραγματικά να αποτελέι το όπλο που έχει κολήσει στον κρόταφο της Τουρκίας.