Υπάρχουν στιγμες που η μηχανή δεν φτάνει [Αρχείο]

Maira

09/01/2007, 09:35

Δεν μπορώ να το περάσω μόνη μου αυτο! Όσο δυνατή κι αν φαίνομαι! Όσο κι αν χαμογελάω!!!

Ζητώ συγνώμη που τρώω χρόνο ίσως από μερικούς,και χώρο!

11 χρόνια πέρασαν με μια ιδέα, με μια συνήθεια. Πως ο πατέρας μου δεν υπάρχει. Τσακωμένοι τόσο καιρό συνήθησα να λέω πως δε ζει. Έμαθα να ζω έτσι για να μπορώ να ζω. Και έφτασε η ώρα που όλα αλλάζουν. Μια αρρώστια, ένα κρεβάτι νοσοκομείου, άγνωστη συνέχεια.

Εγκλωβισμένη στα 11 χρόνια που δε ζούσε για μένα, όλα μου ζητούν να ξυπνήσω τη θύμησή του. Μου ζητούν να πάω να τον δω, να λυπηθώ και πάλι. Μου ζητούν να τα σβήσω. Να τον ξεθάψω από τα βάθυ της ψυχής μου που τον έκρυβα τόσα χρόνια. Ανάμεσα στον πόνο του πριν και του μετά, μου ζητούν να τον δω με τα μάτια του 16χρονου, που τότε τον λάτρευε!

Όχι δεν κλαίω που είναι άρρωστος. Ίσως να γίνει καλά. Μα αυτό που με πονάει είναι οι τοίχοι που έχτιζα τόσα χρόνια και πρέπει να τους γκρεμίσω έναν έναν.

Η μηχανή δεν είναι είναι αρκετή, δεν μπορεί να με ταξιδέψει τώρα. Δεν μπορεί να με κάνει να ξεφύγω από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν μπορεί να κρατήσει κοντά μου τα τελευταία 11 χρόνια λησμονιάς. Δεν είναι ικανή να μου σταθει! Όλα γκρεμίζονται. Όλες οι άμυνές μου καταρέουν. Και πρέπει να ζήσω απ' την αρχή, από τότε που τον άφησα και με άφησε. Από τότε που με ωρίμασε απότομα. Πρέπει να πάω να τον δω και να τον αγαπήσω και πάλι σαν πατέρα. Κι αυτό πονάει, πονάει όταν πρέπει να σβήσω όσα μου έκανε και όσα μου είπε, με σκοτώνει που πρέπει να τον αγκαλιάσω όπως τότε. Μα δε γίνεται αλλιώς πια!

Όσες αντιστάσεις είχα σπάνε η μια μετά την άλλη! Ίσως να μην προλάβω να τον δω πάλι. Το έχω ανάγκη να τον αγκαλιάσω για τελευταία φορά! Κι ας μην είναι αυτή η τελευταία, δεν μπορώ να το διακυνδινεύσω. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία για να συμφιλιοθούμε, για να τον συγχωρέσω!

Χρόνος άχρονος. Μέσα σε μια μέρα γκρεμίστικαν 11 χρόνια για να πώ πάλι στην αρχή! Στην στιγμή που ακόμα τον αγαπούσα!!!!

Κι η μηχανή απλά στιγμές που δε σου επιτρέπουν να σκέφτεσαι! Μόνο να προσέχεις για τη ζωή σου!

Cpt. Haddock

09/01/2007, 09:42

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Πρέπει να πάω να τον δω και να τον αγαπήσω και πάλι σαν πατέρα.

Κάν'το.

Για να μη μείνεις με το "και αν;"

:(

VANDA

09/01/2007, 09:43

Πωπω... τι πάθανε τα κορίτσια μας...

Ιωάννα μου, υπάρχουν στιγμές που ΤΙΠΟΤΑ δε φτάνει για να ξεφύγουμε, να νιώσουμε καλύτερα. Δεν είσαι μόνη, ο πόνος επισκέπτεται τους πάντες. Και η χαρά επίσης.

Αντε, άσε κι εσύ την προπόνηση μια μέρα... :winka:

karamela_lol

09/01/2007, 09:44

:( :bawl: :bawl: :bawl: apla dynamh..... opws thn vrhkes tosa xronia toso eykolo einai na naknaeis kapoia pragmata pou emeis oi idoi ta kanoume dyskola!ola tha ta kseperaseis kai ola tha ftiaksoun kai tha ginoun kalytera an ton sygxwreseis giati tha iremiseis kai esy!;)

loukasfilm

09/01/2007, 09:44

Χρόνο και χώρο δεν τρως από κανένα. Όσο για τα υπόλοιπα, πιστεύω ότι το σώμα ξέρει, ακολούθησε αυτό που σου λέει.

DimChios

09/01/2007, 09:47

Μη βασανίζεις πολύ το μυαλό σου!
Κάνε ότι σου έρχεται χωρίς πολύ ανάλυση!

Ο καθένας μας κουβαλάει τις ιστορίες του, μόνο εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους τη δική σου!

Πήγαινε....ή μήν πάς! Ζυγισέ τα για λίγο και κάνε αυτό που θα σου "βγεί"!

ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΥΚΛΑ! ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ!

:wave2:

villy

09/01/2007, 09:49

:( :( :(

Ξύνεις πληγές τώρα...

Δεν ξέρω τί να σου προτείνω...

Ίσως σε μερικά χρόνια να είμαι στην θέση σου...

Αυτό που ξέρω είναι ότι η μηχανή σίγουρα δεν φτάνει...

Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μπορείς να συζητάς το πρόβλημά σου με άτομα που εμπιστεύεσαι, εκτιμάς και αγαπάς. Το καλύτερο φάρμακο απ'όλα...

:wave2:

latris mixanis

09/01/2007, 09:49

Nα το κάνεις Ιωάννα...
διαφορετικά θα σε τρώει μια ζωή.

wild_cat/anima

09/01/2007, 09:56

καντο κούκλα ...

makis206

09/01/2007, 09:59

Ιωάννα εσύ ξέρεις την κατάσταση κι εσύ είσαι αυτή που θ'αποφασίσει τι είναι προτιμότερο για τον εαυτό σου. Είναι σημαντικό αυτό, σκέψου πρώτα τον εαυτό σου. Έχεις τη δύναμη.

Εγώ αυτό που μπορώ να σου πω είναι να σκεφτείς το "μετά", σκέψου τι είναι αυτό που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα "μετά" και πράξε ανάλογα !

Καλά να είσαι κι εύχομαι ότι αποφασίσεις να σε κάνει να καμαρώνεις πάντοτε γι'αυτό.

:beer: :beer:

crs-k

09/01/2007, 09:59

"... κι ερχονται οι στιγμες που θ' αποφασισεις
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφησεις ..." :rolleyes:

gloum

09/01/2007, 10:04

Μην υποτιμάς ποτέ την θεραπευτική δύναμη για την ψυχή που έχει μια αγκαλιά....πήγαινε....

Maira

09/01/2007, 10:07

Μια αγκαλιά γεμάτη καρφιά για μένα τόσα χρόνια! Και πού θα βρω την δύναμη να αγκαλιάσω αυτά τα καρφιά που με πόνο αφαιρούσα τόσα χρόνια από πάνω μου? Και επούλωνα πληγές? Και τώρα ήρθε η ώρα να τα αγκαλιάσω πάλι! Μα πρέπει αυτή τη φορά να μην με αγγίξουν, να μη με πληγώσουν, να μη με πονέσουν!

Δεν είμαι ΘΕΟΣ ρε γαμώτο!

VANDA

09/01/2007, 10:09

gloum

09/01/2007, 10:14

Κούκλα μου δεν υπάρχει πρέπει σε τέτοιες στιγμές..υπάρχει θέλω,νιώθω..Όταν πας και δεις θα νιώσεις αμέσως τι θα κάνεις...να μην φοβάσαι...ο φόβος σκοτώνει τα πάντα

gcrook

09/01/2007, 10:18

Τελικα, και δεν ξερω αν αυτο ειναι για καλο η για κακο, μερικα πραγματα δεν μπορουμε με καμια δυναμη να τα ξεριζωσουμε και να τα διωξουμε απο πανω ας.
Με αυτα γεννηθηκαμε και παντα θα υπαρχουν μεσα μας.

kalesin

09/01/2007, 10:20

Το ποσα εχεις αναγκαστει να σκοτωσεις μεσα σου, μονο εσυ το ξερεις
Το τι εχεις αναγκασει τον εαυτο σου να υπομεινει, μονο εσυ το ξερεις

Το τι θα κερδισεις αν δεν πας, μονο εσυ το ξερεις
Το τι θα χασεις αν δεν πας, μονο εσυ το ξερεις

Το τι θα γινει μετα, κανεις δεν το ξερει
Το πως θα αισθανθεις αν γινει κατι κ δεν εισαι εκει, κανεις δεν το ξερει

Ειδικα εμεις, που μονο περιστασιακα αφεθηκαμε λιγο μεσα στην ψυχη σου.
Δεν ξερουμε τιποτα, δεν ξερω τιποτα, μπορω μονο να νομιζω οτι φανταζομαι τι περνας μεσα σου. Κ ποναει, μονο η σκεψη ποναει. Δεν μπορω να φανταστω καν ποσο μπορει να ποναει η πραγματικοτητα..

Μονο ενα μπορω να σου πω.
Σκεψου πολυ καλα μηπως κ την οποια σου αποφαση την επηρεαζει το πεισμα.
Γιατι μετα θα ποναει περισσοτερο, μα πολυ περισσοτερο

kaps

09/01/2007, 10:21

Το ίδιο σκέφτομαι από 18 ετών . Τώρα είμαι 42 . Ακόμα όμως δεν μπορέσα να ξεκαθαρίσω τι θα κάνω σε μια τέτοια περίπτωση απλά επειδή δεν έχει προκύψει κάποιο συμβάν που να σηματοδοτεί επερχόμενη απώλεια κάποιων εκ των δύο. Εχουν περάσει και τόσα χρόνια και όταν βλέπω τον εαυτό μου στο καθρέφτη και αντιλαμβάνομαι τις οπτικές αλλαγές αυτόματα σκέφτομαι πως και αυτοί θα έχουν αλλάξει και αυτό δεν με κάνει να αισθάνομαι καλά διότι ορίζει το χρόνο που αδυσώπητα περνά . Ωστόσο έρχονται στο μυαλό μου όλες οι κακές στιγμές , όλες οι αδικίες και προσβολές και ενισχύω πιο πολύ την άποψή μου και στάση απέναντί τους ....Ομως όπως είπαν οι συμφορουμίτες είναι εσύ πως νοιώθεις ή πως πιθανώς θα προετοιμαστείς να νοιώσεις ....:(

zephyr1

09/01/2007, 10:23

Πηγαινε τωρα που εχεις την επιλογη,μετα και να θελεις δεν θα μπορεις.:(

Θεος δεν εισαι, γινεσαι ομως......:sun:

PortisHead

09/01/2007, 10:47

Χωρις να σε ξέρω και το γιατι 11 ολοκληρα χρονια δεν εχεις επαφή με τον πατερα σου.....μου φαίνετε κουλό να αλλάξεις τώρα.
Δλδ. ΟΚ...για εναν τσακωμό το καταλαβαίνω...αλλα οταν λες 11 χρονια...κάτι πολύ κακό και χοντρο πρέπει να εχει συνέβει μεταξύ σας....
Αν ειχες την δύναμη και προ πάντων τη σωστή αιτια και δικαιολογια να τον εχεις βγάλει απο τη ζωή σου 11 χρονια τώρα....στην ουσία δεν υπάρχει για σένα αυτος ο ανθρωπος....οποτε τι το σκέφτεσαι ?
Συνέχισε αυτο που επέλεξες εδω και μια δεκαετία να κάνεις.....
Τα πισωγυρίσματα καμιά φορά ειναι πολύ πιο οδυνηρα αποσο φαντάζεσαι....

Προσωπική Γνώμη......

:(

Nostra

09/01/2007, 10:48

.... να γράψω?

..... να μη γράψω?

λάθη... όχι λάθη... αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα...

και οι πιο αυστηροί κριτές είναι τα παιδιά.

Αν πας, να πας να του πεις ότι τον αγαπάς για αυτό που ήταν/είναι. Ο άνθρωπος που συνέβαλε να έρθεις στον κόσμο. Οι επιλογές του όμως και η συμπεριφορά του δεν άρμοζαν σε πατέρα. Δεν ήξερε ούτε πλέον θα μάθει πως να είναι πατέρας. Η απογοήτευση και η πικρία που σου δίνει/έδωσε είναι βιώματα που πλέον σε έχουν καθορίσει ως άνθρωπο και σε έχουν διαμορφώσει. Σε έχουν κάνει πιο σκληρό, πιο ευαίσθητο, πιο πλήρη αλλά σε λάθος στιγμή, σε λάθος ηλικία.

Τόσα χρόνια του τα έλεγες. Και τί άλλαξε? Τα ίδια κάνει.

Η αρρώστια του θύτη κάνει το θύμα να έχει τύψεις. Ειρωνεία. Ψυχολογικός πόλεμος. Ακόμα μια φορά.

Αν φύγει θα πεις ότι έχασες την ευκαιρία να συγχωρέσεις, να μιλήσεις για τελευταία φορά. Και?

Πόσο σίγουρος είσαι ότι θα ανταποκριθεί? Η θα ανταποκριθεί επειδή ξέρει ότι είναι άρρωστος?

Ο φόβος του θανάτου είναι ο καταλυτικός παράγοντας που οδηγεί σε απολογισμούς. ίσως καταλάβει ίσως και όχι. Μπορεί απλά να νομίζει ότι κατάλαβε και αν ξαναγίνει υγιής να επανέλθει στα πρότερα. Εσύ όμως είσαι χαλασμένος και έχεις βρει τις άμυνες σου, τις διεξόδους σου, τις λύσεις σου. Θα πας ένα βήμα πίσω? Πάλι?

Ποιος πρέπει να ζητήσει συγνώμη? Πάλι εσύ?

Η αλήθεια είναι ότι έχει πεθάνει χρόνια τώρα. Τώρα απλά ίσως φύγει και σωματικά. Γιατί συναισθηματικά είναι νεκρός.
Άλλοι άνθρωποι είναι πλέον πιο κοντά σου αντί αυτού.
Άλλοι άνθρωποι σε στήριξαν τόσα χρόνια αντί αυτού.

Η μεγαλοσύνη του ανθρώπου φαίνεται όταν δε σε έχει ανάγκη. τότε οφείλει να είναι κοντά σου.

Πήγαινε για ένα αντίο. Χωρίς δάκρυα, χωρίς πόνο, χωρίς συγνώμες. Και μόνο που θα πας έχεις καλύψει το είναι σου.

Αυτός ακάλυπτος επέλεξε να ζήσει, ακάλυπτος θα φύγει.

Δε τα λέω αυτά σε σένα Ιωάννα... σε μένα τα λέω.

Maira

09/01/2007, 11:16

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, με βοήθησαν όλα αυτά που είπατε!

Ο καθένας με τον τρόπο του, και με την δική του σκέψη. Μου θυμήσατε κάτι που το είχα σαν κανόνα και τα τελευταία χρόνια το είχα ξεχάσει!!!!

Ίσως να είναι ο πιο πολύτιμος κανόνας! Για μένα!

"Δε μετανιώνω για αυτά που έκανα, αλλά γι' αυτά που δεν έκανα!"

Nostra μάλλον ζούμε παρόμοιες καταστάσεις!:sad:

rsp

09/01/2007, 11:52

Νομιζω στο ειχα πει καποια στιγμη..
Το καιρο πριν πεθανει ο πατερας μου ειχαμε τσακωθει πολυ ασχημα, δεν μιλαγαμε για μεγαλο διαστημα, και λογο αποστασης (εμενα μονος μου απο τοτε) δεν τον ειχα δει, ακουσει. Μια εβδομαδα πριν πεθανει τα βρηκαμε, δεν εχει σημασια το πως και το γιατι, ξερω οτι ευχαριστω το Θεο καθε μερα που προλαβα να το κανω...

Καλυτερα να μετανιωνεις που εκανες παρα οτι δεν το εκανες...Για εμενα κανονας ζωης!

;)

stavrogin

09/01/2007, 12:10

Mια φιλη στην ιδια φαση εχασε τον πατερα της σε μια νυχτα απο ατυχημα.Δεν ειχε την ευκαιρια που εχεις εσυ.Πιστεψε με ,της κοστισε πολυ.
Προπαντως μη φοβηθεις την συμπεριφορα του.Ενας μαλακας μπορει παντα να φερεται σα μαλακας.Νομοτελεια.Επειδη συνηθως οι ηλιθιοι προσπαθουν να ειναι συνεπεις με το παρελθον τους.
Εσενα ομως αυτο δε σε αφορα.
Κανε οτι πρεπει να κανεις και να εισαι απολυτα βεβαιη οτι ανεξαρτητα απο το τι θα πραξει εκεινος, μεσα του θα συμβουν αλλα.
Καλο θα ηταν να ηταν αλλιως τα πραγματα,αφου δεν ειναι,πρεπει εμεις να τα φερνουμε στα μετρα μας.

zephyr1

09/01/2007, 12:25

Το φταιξιμο που ριχνουμε στους γονεις μας για αυτα που μας μαθαν και που δεν μας μαθαν, ειναι απλα το σχολειο για να μην κανουμε τα ιδια στα παιδια μας.(Ουρανεια προφητεια).

:wave2:

kaps

09/01/2007, 13:03

:beer:

alximistis

09/01/2007, 13:50

Δεν ξέρω γιατί γράφω. Στην ουσία μάλλον δεν έχω να πω και κάτι φοβερό κι αξιόλογο.
Απλώς νομίζω ότι...
καλύτερα να πας παρά να μην και να το μετανιώσεις. Να μην σε φάει το τι θα είχε γίνει άμα πήγαινες και γενικά να μην έρθει ποτέ σου μπροστά το ερώτημα γιατί δεν πήγες!
Αυτά και sorry αν λέω μαλακίες.
καλή τύχη και δύναμη.

VegasKitty

09/01/2007, 14:20

Ιωαννα μου σε μια τετοια τετοια κατασταση πιστευω οτι πρεπει να κανεις αυτο που σου λεει η καρδια σου και η ψυχη σου! Μπορει να πας μεχρι εκει για να κανεις τη προσπαθεια, αλλα στο τελος να συκοθεις και να φυγεις πριν φτασεις εκει, γιατι πολυ απλα τελικα δεν θες να ξαναξυπνησεις μνημες που με τοσο κοπο προσπαθησες τοσα χρονια να σβησεις. Απο την αλλη, μπορει να πας και να θελεις να τον δεις, και ναι, να γινεις ο υπερανω της υποθεσης και εν μερη να τον συνχορεσεις, γιατι αυτο θα κανει εσενα να νιωσεις καλυτερα.

Αυτα τα πραγματα πρεπει να γινοντε οπως μας κανουν να νιοθουμε, και πολυ λιγοτερο με σκεψη και λογικη. Η καρδια μας ποτε δεν σκευτετε, απλα πρατει... Ετσι πρεπει να κανεις και συ.... Κατα τα αλλα, αυτη ειναι απλα μια αποψη, απο κει και περα, βλεποντας και κανοντας με αυτα που θελεις εσυ..

Κουραγιο και δυναμη να κανεις την επιλογη που θα οφελησει εσενα περισσοτερο στο τελος και τη δικη σου ψυχικη υγεια και ηρεμια...

Tropeas

09/01/2007, 14:33

Να πας να δεις πως θα νιώσεις...
και αν η πικρία σε γεμίζει και πάλι....
και αν η στιγμές που θα λάβεις θα σε κάνουν να φύγεις ξανά...
απλά κάνει ότι έμαθες να κάνεις εν την απουσία του τόσα χρόνια...
ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ!

Αγάπη αίματος θα υπάρχει πάντα...
όμως το τι θα την νικάει εξαρτάται απο τους μετόχους της δηλαδή και τους 2....
αν κάποιος δεν ακούει , και αν κάποιος προσπαθεί χωρίς αντυίκρυσμα τότε...
το αντιμετωπίζεις και το ξεκαθαρίζεις, γίνεσαι κομμάτια, πέφτεις υπό το μηδέν για να δείξεις τα συναισθήματά σου...
όταν και σε αυτήν την κατάστασή σου δεν δέχεσαι την παραμικρή ελπίδα... τότε...
ΠΑΛΙ ξέρεις τι να κάνεις....

Καλά κουράγια Ιωάννα ...:beer: είσαι ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ, και ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ,
και αυτό δεν κρύβει το ένα το άλλο....;)
Προσπάθησε να τα συνδυάσεις σωστά, όπως σου βγουν καλύτερα...:wave2:

div400

09/01/2007, 14:42

ιωαννα, οπως ειπαν και τα παιδια
πήγαινε και αγκαλιασε τον, μην αφησεις ενα ( ή αλλο ενα ) ΑΝ στη ζωη σου...

καλυτερα να μετανιωσεις για κατι που έκανες παρα να εχεις αυτο το ΑΝ να σε τρωει μια ζωη μεσα σου....
:wave2:

Tropeas

09/01/2007, 14:45

Αρχικά δημιουργήθηκε από zephyr1
Το φταιξιμο που ριχνουμε στους γονεις μας για αυτα που μας μαθαν και που δεν μας μαθαν, ειναι απλα το σχολειο για να μην κανουμε τα ιδια στα παιδια μας.(Ουρανεια προφητεια).

:wave2: :a23: :a23: :a23:
το θέμα είναι να θυμόμαστε και να αποφεύγουμε και όχι να διαιωνίζουμε τις προβληματικές συμπεριφορές που λάβαμε...
και πάντα να είναι κριτήριο αν εμάς θα μας άρεσε ή θα το θεωρούσαμε πλεον σαν ενηλικες σωστό...:beer: :wave2:

k600

09/01/2007, 14:51

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Έμαθα να ζω έτσι για να μπορώ να ζω.

Καλη δυναμη!!!

Druuna

09/01/2007, 15:09

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira

. Το έχω ανάγκη να τον αγκαλιάσω για τελευταία φορά! Κι ας μην είναι αυτή η τελευταία, δεν μπορώ να το διακυνδινεύσω. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία για να συμφιλιοθούμε, για να τον συγχωρέσω!

Χρόνος άχρονος. Μέσα σε μια μέρα γκρεμίστικαν 11 χρόνια για να πώ πάλι στην αρχή! Στην στιγμή που ακόμα τον αγαπούσα!!!!

Διαβαζοντας πολυ προσεκτικα αυτα που εγραψες , Ιωαννα αποφασισα μετα απο πολυ σκεψη να απαντησω κι εγω.
Λεω μετα απο πολυ σκεψη γιατι ειμαι μαλλον η πιο ακαταλληλη αφου η σχεση με τον πατερα μου ηταν τελεια, τα 30 χρονια που ειχα την ευτυχια να ευλογει με την παρουσια του την ζωη μου.....

Ομως με αγγιξαν βαθια αυτα που μοιραστηκες μαζι μας, και διαβαζοντας τα καταλαβα πως μονη σου εδωσες την απαντηση στον εαυτο σου.....

Εχεις αναγκη εγραψες να τον αγκαλιασεις και να τον συγχωρεσεις, τα συναισθηματα Ιωαννα δεν υπακουουν σε μπακάλικες λογικες, υπαρχουν ειτε τα γουσταρουμε ειτε οχι, και σκαβουν λαγουμια στον χρονο κι αν κρυβονται ειναι παντα εκει......και περιμενουν...Και τωρα ηρθε η στιγμη που πρεπει να τ' αφησεις να μιλησουν, μπορει αν τον δεις να μην τα καταφερεις να τον συγχωρεσεις, ( πραγμα που δεν το πιστευω), αλλα σιγουρα θα εχεις κατακτησει την γαληνη με τον εαυτο σου πως εκανες αυτο που ενιωθες, κι εδωσες μια ευκαιρια σ΄εκεινη την πληγωμενη 16χρονη εφηβη να βγει και να μιλησει.....

bored

09/01/2007, 15:24

αυτό που νοιώθεις τώρα, μάλλον, χωρίς να είμαι και ψυχολόγος δηλαδή, είναι η συνειδητοποίηση πως όταν τσακώθηκες και τον απομακρύνθηκες, ίσως ήταν σφάλμα.

είναι αυτό που είχα πει ξανά και θα το ξαναπώ.

δεν πονάει αυτό που δεν ξέρεις. Πονάει αυτό που ήξερες και κάποια στιγμή μαθαίνεις πως δεν είναι όπως ήξερες.

Λίγα πράματα είναι πιό στενάχωρα από παιδί να χωρίσει με τέτοιο τρόπο από τον γονιό του, το ξέρω και γω.

zireous

09/01/2007, 16:26

Θα σου πω και γω να πάς.

Παρόλο που τα έχω βρει εδώ και χρόνια με τους δικούς μου, δεν σου κρύβω ότι χρειάστηκε να τους τρίξω τα δόντια ούκ ολίγες φορές για να με αφήσουν να κάνω τη ζωή μου ότι τη γουστάρω -αλλά φρόντισα να τα έχω καλά μαζί τους απλά για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο (για διάφορους λόγους).

Άν είναι αυτός ο λόγος που δε πας και παίζει κάτι χειρότερο, πάλι πήγαινε.

Και άν μέσα στο μυαλό σου δεν υπάρχει χώρος για συγχώρεση... μήν του το δείξεις.

Στη τελική ότι και αν έκανε, μπορεί η δικιά σου συμπεριφορά να είναι αφορμή για να καλυτερέψει η υγεία του -ναι, αυτό παίζει.

bartlal

09/01/2007, 17:12

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Μια αγκαλιά γεμάτη καρφιά για μένα τόσα χρόνια! Και πού θα βρω την δύναμη να αγκαλιάσω αυτά τα καρφιά που με πόνο αφαιρούσα τόσα χρόνια από πάνω μου? Και επούλωνα πληγές? Και τώρα ήρθε η ώρα να τα αγκαλιάσω πάλι! Μα πρέπει αυτή τη φορά να μην με αγγίξουν, να μη με πληγώσουν, να μη με πονέσουν!

Δεν είμαι ΘΕΟΣ ρε γαμώτο!

......αυτο που σου ελειπε ειναι πια μπροστα σου και σχεδον σε παρακαλαει, εκλιπαρει να το συγχωρεσεις.

αν και λειψο, αν και δεν θα μπορεσει να γεφυρωσει το παρελθον οπως θα επρεπε εδω και 11 χρονια, ειναι ομως η ηρεμια που θα ηθελες να εχεις ως τωρα, οπου, οπως θα δεις στο μελλον, στην συνεχεια της υπολοιπης ζωης σου θα εισαι πιο ανετη, χαλαρη, πιο ολοκληρωμενη, και δεν θα σε χαλαει πια η εικονα ή η θυμιση του παρελθοντος.

εχω πολυ περισσοτερα να πω, αλλα θα μεινω σε αυτα. θα επαναλαβω μονο κατι που εχει γραφτει και παραπανω: και αν καποτε, το μετανιωσεις που ΔΕΝ θα πας, τοτε, πως θα γυρισεις τον χρονο πισω?

κλεινοντας, κανω τον δικηγορο του διαβολου, και σου λεω οτι ΟΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ στιγμες του ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ σε εκαναν πιο σκληρη με την σημερινη πραγματικοτητα, σε εκαναν να μπορεις να στεκεσαι στα δικα σου ποδια χωρις να εχεις κανενα αναγκη. δεν ειναι κατ' αναγκη ολα κακα... εχουν και την θετικη τους πλευρα! :winka:

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί

'Οταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου
και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές

Παυλος...

evvou

09/01/2007, 17:50

Αρχικά δημιουργήθηκε από Druuna

Ομως με αγγιξαν βαθια αυτα που μοιραστηκες μαζι μας, και διαβαζοντας τα καταλαβα πως μονη σου εδωσες την απαντηση στον εαυτο σου.....

Εχεις αναγκη εγραψες να τον αγκαλιασεις και να τον συγχωρεσεις, τα συναισθηματα Ιωαννα δεν υπακουουν σε μπακάλικες λογικες, υπαρχουν ειτε τα γουσταρουμε ειτε οχι, και σκαβουν λαγουμια στον χρονο κι αν κρυβονται ειναι παντα εκει......και περιμενουν...Και τωρα ηρθε η στιγμη που πρεπει να τ' αφησεις να μιλησουν, μπορει αν τον δεις να μην τα καταφερεις να τον συγχωρεσεις, ( πραγμα που δεν το πιστευω), αλλα σιγουρα θα εχεις κατακτησει την γαληνη με τον εαυτο σου πως εκανες αυτο που ενιωθες, κι εδωσες μια ευκαιρια σ΄εκεινη πληγωμενη την 16χρονη εφηβη να βγει και να μιλησει.....

+1!! συμφωνω απολυτα με την Τουλα!

Καλη δυναμη Ιωαννα..θα σου χρειαστει ειτε πας ειτε οχι.
:wave2:

Nefeli

10/01/2007, 14:28

Δυσκολευόμουν πολύ να γράψω αλλά …αλλά
Δύο καταστάσεις είναι δεδομένες στη ζωή μας, το παρελθόν και ο θάνατος και στις δύο δεν μπορούμε να επέμβουμε και να τα αλλάξουμε.
Είναι όμως τελεσμένα γεγονότα που μας φέρνουν σε στιγμές σαν την δική σου για να κάνουμε αλλαγές στο παρόν και στο μέλλον.
Αυτό που θέλεις να κάνεις είναι ξεκάθαρο να πας χωρίς να υπολογίζεις την θετική η αρνητική αντιμετώπιση από εκείνον ακόμα και χωρίς να ξέρεις τα δικά σου θετικά ή αρνητικά συναισθήματα με την ελπίδα να κερδίσεις λίγο χαμένο χρόνο λίγη χαμένη ζωή.

Όλα να σου παν καλύτερα…….

:sun:

Marinos-GSXR

10/01/2007, 17:51

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Δεν μπορώ να το περάσω μόνη μου αυτο! Όσο δυνατή κι αν φαίνομαι! Όσο κι αν χαμογελάω!!!

Ζητώ συγνώμη που τρώω χρόνο ίσως από μερικούς,και χώρο!

11 χρόνια πέρασαν με μια ιδέα, με μια συνήθεια. Πως ο πατέρας μου δεν υπάρχει. Τσακωμένοι τόσο καιρό συνήθησα να λέω πως δε ζει. Έμαθα να ζω έτσι για να μπορώ να ζω. Και έφτασε η ώρα που όλα αλλάζουν. Μια αρρώστια, ένα κρεβάτι νοσοκομείου, άγνωστη συνέχεια.

Εγκλωβισμένη στα 11 χρόνια που δε ζούσε για μένα, όλα μου ζητούν να ξυπνήσω τη θύμησή του. Μου ζητούν να πάω να τον δω, να λυπηθώ και πάλι. Μου ζητούν να τα σβήσω. Να τον ξεθάψω από τα βάθυ της ψυχής μου που τον έκρυβα τόσα χρόνια. Ανάμεσα στον πόνο του πριν και του μετά, μου ζητούν να τον δω με τα μάτια του 16χρονου, που τότε τον λάτρευε!

Όχι δεν κλαίω που είναι άρρωστος. Ίσως να γίνει καλά. Μα αυτό που με πονάει είναι οι τοίχοι που έχτιζα τόσα χρόνια και πρέπει να τους γκρεμίσω έναν έναν.

Η μηχανή δεν είναι είναι αρκετή, δεν μπορεί να με ταξιδέψει τώρα. Δεν μπορεί να με κάνει να ξεφύγω από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν μπορεί να κρατήσει κοντά μου τα τελευταία 11 χρόνια λησμονιάς. Δεν είναι ικανή να μου σταθει! Όλα γκρεμίζονται. Όλες οι άμυνές μου καταρέουν. Και πρέπει να ζήσω απ' την αρχή, από τότε που τον άφησα και με άφησε. Από τότε που με ωρίμασε απότομα. Πρέπει να πάω να τον δω και να τον αγαπήσω και πάλι σαν πατέρα. Κι αυτό πονάει, πονάει όταν πρέπει να σβήσω όσα μου έκανε και όσα μου είπε, με σκοτώνει που πρέπει να τον αγκαλιάσω όπως τότε. Μα δε γίνεται αλλιώς πια!

Όσες αντιστάσεις είχα σπάνε η μια μετά την άλλη! Ίσως να μην προλάβω να τον δω πάλι. Το έχω ανάγκη να τον αγκαλιάσω για τελευταία φορά! Κι ας μην είναι αυτή η τελευταία, δεν μπορώ να το διακυνδινεύσω. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία για να συμφιλιοθούμε, για να τον συγχωρέσω!

Χρόνος άχρονος. Μέσα σε μια μέρα γκρεμίστικαν 11 χρόνια για να πώ πάλι στην αρχή! Στην στιγμή που ακόμα τον αγαπούσα!!!!

Κι η μηχανή απλά στιγμές που δε σου επιτρέπουν να σκέφτεσαι! Μόνο να προσέχεις για τη ζωή σου! ΑΝ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΣ,ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΚΕΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΕ....."ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΓΟΥΝΕ ΣΤΑ ΓΗΡΑΤΙΑ ΟΤΑΝ ΘΑ"ΣΑΙ ....ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΑ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΘΥΜΑΣΑΙ....."ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ-ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑΝΕ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ.ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΩΛΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΦΤΙΑΞΑΝΕ "ΑΛΛΟΙ"[ΟΣ] ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ.ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ

Maira

11/01/2007, 14:03

Τελικά ο χρόνος είναι προστάτης!!!!

Είχα πάρει την απόφαση να πάω (Λάρισα, εκεί βρίσκεται), την Τετάρτη, αλλά λόγω δουλειάς το κανόνισα για Παρασκευή.

Ήμουν αποφασισμένη να πάω κι ότι γίνει!!!!

Πριν λίγο είχα ένα τηλ. από την μητέρα μου. Ο πατέρας μου έμαθε πως το ξέρουμε και πως το μάθαμε από τον μόνο άνθρωπο που θα μπορούσε να μας το πει, την γυναίκα του αδερφού του, (ούτε καν από την αδερφή μου που είναι εκεί εδώ και πολλές μέρες), και απαγόρευσε στους πάντες να πατήσουν το πόδι τους εκεί. Τσακώθηκε με τον αδερφό του (που πραγματικά τον πονάει τόσα χρόνια!) μόνο και μόνο επειδή μας το είπανε. Δε θέλει λέει να τον ξαναδεί στα μάτια του.

Τελικά αυτή η καθυστέρηση ίσως να ήταν για καλό. Ο άνθρωπος είναι πολύ "άρρωστος" στην ψυχή και το μυαλό τελικά!

Βέβαια έμαθα ότι όλα πήγαν καλά και δεν υπάρχει λόγος για ανησυχία.

Σας ευχαριστώ όλους!

Και πλέον θα τηρήσω αυτό που χρόνια τώρα (11 για την ακρίβια) λέω, ένα χαμόγελο πριν το θάνατο και δάκρια για το τελευταίο αντίο! Δυστυχώς απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο μικρόψυχος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος!

Nostra

11/01/2007, 14:08

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
ένα χαμόγελο πριν το θάνατο και δάκρια για το τελευταίο αντίο!

και πολύ είναι...

κοίταξε τη ζωούλα σου και προχώρα παρακάτω...

απλά πολλοί δεν είναι ικανοί για γονείς και κακώς έγιναν ....

villy

11/01/2007, 14:19

Κρίμα γι'αυτόν κι όχι για σένα!:mad:

Όπως σου είπα και νωρίτερα, φρόντισε να έχει κοντά σου ανθρώπους που σε αγαπούν και τους εμπιστευεσαι και όλα θα είναι όμορφα.

Ο καθένας στην ζωή παίρνει τελικά αυτό που του αξίζει! :mad:

Εγώ έχω την χείριστη σχέση με τον πατέρα μου και πιθανότατα να βρεθώ στη θέση σου σε λίγα χρόνια... :( :( :(

Δύναμη ψυχής χρειάζεται και να κοιτάς μόνο το μέλλον.:wave2:

DimChios

11/01/2007, 14:20

airamhag

11/01/2007, 14:34

κριμα .........

πολυ πονος...κ απο τις δυο πλευρες...

ευτυχως για σενα... εχεις φιλους καλους , ηταν μια καλη ευκαιρεια να φανερωθουν ,

ευτυχως για εμας ειχαμε αλλη μια ευκαιρεια να κοιταξουμε μεσα μας,

καποιοι ισως χρειαζονται λιγο χρονο περισσοτερο ...κ αυτοι τυχεροι ειναι ...τον εχουν...

ολα καλα (θα ) πανε...

ειμαστε μια ωραια παρεα ειμαστε...:D

PortisHead

11/01/2007, 14:38

Δεν στο ειπα και στο πρώτο μου post ????

Τετοιες κινήσεις κρυβουν πάντα δυσάρεστες εκπλήξεις.....

Τελικά ο θεός έχει πολύ χιουμορ.....
:wave2:

TROOPER

12/01/2007, 01:17

ειχα αποφασισει τι θα σου απαντησω πριν διαβασω το ποστα κι με τα νεοτερα απο λαρισα...

αυτο λοιπον που θα σου ελεγα λοιπον ειναι το εξης:

η τετραγωνη και ισως ψυχρη λογικη μου λεει μην πας.μην εισαι αδυναμη.και αν εισαι μην το δειχνεις πουθενα! Π-Ο-Υ-Θ-Ε-Ν-Α !!!!!!!!

πλεον δεν εχει σημασια τελικα.......τα συμπερασματα μονη σου.

:wave2:

Davelis

12/01/2007, 02:57

οι γονεις πιστευω ειναι το "α" και το "ω"...

villy

12/01/2007, 06:47

Αρχικά δημιουργήθηκε από Davelis
οι γονεις πιστευω ειναι το "α" και το "ω"...

Είναι όταν σου συμπεριφέρονται σαν άνθρωπο στον οποίο:

σε μικρή ηλικία παρέχουν όσο το δυνατο περισσότερα έφοδια αγάπης και γνώσεων και...

σε μεγάλη ηλικία αναγνωρίζουν το γεγονός ότι είναι ξεχωριστός άνθρωπος, αυτόνομη προσωπικότητα, έχει δικαίωμα να πάρει τις δικές του αποφάσεις κι ας διαφωνουν...κλπ...κλπ...
.
.
.
.
.
:sad:

:wave2:

Nefeli

12/01/2007, 08:48

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Τελικά ο χρόνος είναι προστάτης!!!!

Είχα πάρει την απόφαση να πάω (Λάρισα, εκεί βρίσκεται), την Τετάρτη, αλλά λόγω δουλειάς το κανόνισα για Παρασκευή.

Ήμουν αποφασισμένη να πάω κι ότι γίνει!!!!

Πριν λίγο είχα ένα τηλ. από την μητέρα μου. Ο πατέρας μου έμαθε πως το ξέρουμε και πως το μάθαμε από τον μόνο άνθρωπο που θα μπορούσε να μας το πει, την γυναίκα του αδερφού του, (ούτε καν από την αδερφή μου που είναι εκεί εδώ και πολλές μέρες), και απαγόρευσε στους πάντες να πατήσουν το πόδι τους εκεί. Τσακώθηκε με τον αδερφό του (που πραγματικά τον πονάει τόσα χρόνια!) μόνο και μόνο επειδή μας το είπανε. Δε θέλει λέει να τον ξαναδεί στα μάτια του.

Τελικά αυτή η καθυστέρηση ίσως να ήταν για καλό. Ο άνθρωπος είναι πολύ "άρρωστος" στην ψυχή και το μυαλό τελικά!

Βέβαια έμαθα ότι όλα πήγαν καλά και δεν υπάρχει λόγος για ανησυχία.

Σας ευχαριστώ όλους!

Και πλέον θα τηρήσω αυτό που χρόνια τώρα (11 για την ακρίβια) λέω, ένα χαμόγελο πριν το θάνατο και δάκρια για το τελευταίο αντίο! Δυστυχώς απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο μικρόψυχος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος!

Μπήκα και διάβασα και μου ήρθαν τόσες σκέψεις στο μυαλό που με έπιασε απίστευτος πονοκέφαλος. Και όλα αυτά αν κάτσω και στα εξηγήσω μπορεί να σου φανούν τρελά, παράλογα, ακατανόητα έτσι θα σου πω μόνο αυτό.

Τίποτα δεν είναι τόσο απλό, πίσω από καθετί κρύβονται πολλά περισσότερα, πόσο μάλλον στις σχέσεις μας με τους γεννήτορες μας. Ο πατέρας σου είναι σε μια ηλικία χ την γλίτωσε τώρα…. δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει σε μια βδομάδα ένα μήνα ένα χρόνο.
Αν φύγει από τον κόσμο θα ησυχάσει από τον εαυτό του από όλα και από όλους.
Εσύ όμως να είσαι σίγουρη ότι ούτε από τον εαυτό σου θα έχεις ησυχάσει αλλά και ούτε από εκείνον για αυτό το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ζητήσεις την βοήθεια ενός ειδικού.

Για ότι σου γράφω μπορεί να κάνω και λάθος συγνώμη.

:sun:

airamhag

12/01/2007, 09:08

Αρχικά δημιουργήθηκε από TROOPER
ειχα αποφασισει τι θα σου απαντησω πριν διαβασω το ποστα κι με τα νεοτερα απο λαρισα...

αυτο λοιπον που θα σου ελεγα λοιπον ειναι το εξης:

η τετραγωνη και ισως ψυχρη λογικη μου λεει μην πας.μην εισαι αδυναμη.και αν εισαι μην το δειχνεις πουθενα! Π-Ο-Υ-Θ-Ε-Ν-Α !!!!!!!!

πλεον δεν εχει σημασια τελικα.......τα συμπερασματα μονη σου.

:wave2:

διαφωνω ...

αδυναμια ειναι οταν δεν μπορουμε να αντιμετωπισουμε καταστασεις...

κ στην τελικη ...ολοι εχουμε τις αδυναμιες μας...ανθρωπινο ειναι ...

κ τα καλα κ τα ασχημα ειναι για τους ανθρωπους ...

Maira

12/01/2007, 23:46

Αρχικά δημιουργήθηκε από DimChios
Τι να πείς... :rolleyes:

ΕΣΥ είσαι καλά? :smilea: :winka:

Καλά είμαι!

Ίσως το όλο ξέσπασμα να μου έκανε καλό!

Τώρα μπορώ να πω πως έκλαψα κιόλας γι' αυτόν τον άνρθωπο που έχασα τότε. Ίσως να ήταν αυτό που έλειπε τα τελευταία χρόνια! Για λίγο τον αγάπησα ξανά σαν πατέρα μου, για λίγα λεπτά, για μερικές ώρες, για κάποιες μέρες. Τώρα δεν έχει μείνει κάτι άλλο!!!

Απλά όπως είπα, ένα τελευταίο αντίο όταν έρθει εκείνη η ώρα!

Maira

12/01/2007, 23:54

Αρχικά δημιουργήθηκε από Davelis
οι γονεις πιστευω ειναι το "α" και το "ω"...

Η ερώτηση όμως είναι πότε μαθένουμε την αλφαβήτα και ξεκινάμε τις λέξεις! Πάντα θα χρησιμοποιούμε τα γράμματα αλλά απλά κάποια θα τα χρησιμοποιούμε όπως τα μάθαμε παλιά και κάποια θα τα ανανεώνουμε συνέχεια!:)

TROOPER

12/01/2007, 23:59

Αρχικά δημιουργήθηκε από airamhag
διαφωνω ...

αδυναμια ειναι οταν δεν μπορουμε να αντιμετωπισουμε καταστασεις...

κ στην τελικη ...ολοι εχουμε τις αδυναμιες μας...ανθρωπινο ειναι ...

κ τα καλα κ τα ασχημα ειναι για τους ανθρωπους ...

1. εχεις καθε δικαιωμα να διαφωνεις.
2. το να εχεις αδυναμιες ειναι ανθρωπινο.το να τις δειχνεις σε κανει ευαλωτο.
3. το ξεραμε.ασε που δε βοηθαει και σε τπτ.

SUPERMARIO

13/01/2007, 00:44

''MAIRA'' κανεις δεν μπορει να σου πει τι να κανεις.ορισμενα πραγματα ειναι καλο να μενουν στην οικογενεια και να μην βγαινουν παρα εξω.
την λυση εδω την εδωσε ο χρονος ομως ''αυριο'' θα χρειαστει να την παρεις εσυ και μονο εσυ.εξω απο τον χορο ολοι ειμαστε οι καλυτεροι συμβουλατορες.

να εισαι παντα καλα.:wave2:

Marinos-GSXR

13/01/2007, 00:45

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Καλά είμαι!

Ίσως το όλο ξέσπασμα να μου έκανε καλό!

Τώρα μπορώ να πω πως έκλαψα κιόλας γι' αυτόν τον άνρθωπο που έχασα τότε. Ίσως να ήταν αυτό που έλειπε τα τελευταία χρόνια! Για λίγο τον αγάπησα ξανά σαν πατέρα μου, για λίγα λεπτά, για μερικές ώρες, για κάποιες μέρες. Τώρα δεν έχει μείνει κάτι άλλο!!!

Απλά όπως είπα, ένα τελευταίο αντίο όταν έρθει εκείνη η ώρα! ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΣΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΛΑ!ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ (ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ)ΕΝΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΦΤΑΝΕΙ...ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ...ΝΑ "ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.......!

afrotwin

17/01/2007, 14:49

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
[B]Δεν μπορώ να το περάσω μόνη μου αυτο! Όσο δυνατή κι αν φαίνομαι! Όσο κι αν χαμογελάω!!!

Ζητώ συγνώμη που τρώω χρόνο ίσως από μερικούς,και χώρο!

11 χρόνια πέρασαν με μια ιδέα, με μια συνήθεια. Πως ο πατέρας μου δεν υπάρχει. Τσακωμένοι τόσο καιρό συνήθησα να λέω πως δε ζει.

otan mpeni i velona tis sirigkas stin flevasou gia proti fora ke ksexinete eki to igra pou 8a se litrosi apo ton pono tou na iparxis
i zoi i enilikiosi stamatai ekini tin stigmi
den megalonis pote
exis apla mia tripa stin psixi sou ke tin gemizis me drugs oxi me afto pou tis xriazotan gia na gemisi
mexri pou pe8enis esi ke pe8eni ke i tripa den ginete alios

apo idia empiria sou leo oti den iparxoun ipokatastata gia aftes tis katastasis
oti prepi na gini prepi na gini
min fevgis
min pas makria
katse eki ponese ipofere ke klepse osa komatakia mporis gia na epoulosis tin tripa stin psixi sou
den exi tipota alo i zoi gia sena se afto to simio
ke sigoura tipota den ine tixeo ola oso sou simvenoun ine gia sena ke mono gia sena
an ta apofevgis apla pernis pistosi xronou
8a ksana er8oun me polous tropous
ala tora pou ine aftos eki ine kalitera pio efkola apo oti na to perasis moni sou
kseris poli kala oti 11 xronia to skepazes

ala kseris oti an skepasis tis aka8arsies sou me ena omorfo kapelo
8a fenete ena omorfo kapelo pou mirizi aka8arsies

min distazis min ponas alou min milas alou min kitas alou
pigene eki ke kerdise oti mporis gia afti tin gamimeni tripa pou 8a sou fai tin ipolipi zoi
ke an den ftasis sto epi8imito simio 8a kseris toulaxiston oti den ftes esi
8a elafrosis tin psixi sou mpori na min klisi i tripa ala 8a gini rixoteri
fantasou oti 8a mporis na stekese mesa tis ke na kitas ap ekso pou ine kalitera apo to na ine ena va8os api8meno

Έμαθα να ζω έτσι για να μπορώ να ζω.
to kseris oti den ine ali8ia ke oti poles stigmes po8ouses tis idanikes stigmes tis zisis mazi...
koroidevoume ton eafto mas

Και έφτασε η ώρα που όλα αλλάζουν. Μια αρρώστια, ένα κρεβάτι νοσοκομείου, άγνωστη συνέχεια.
den ine agnosti kseris poli kala ke afto se tromazi
an xa8i i dinatotita?....

Εγκλωβισμένη στα 11 χρόνια που δε ζούσε για μένα, όλα μου ζητούν να ξυπνήσω τη θύμησή του. Μου ζητούν να πάω να τον δω, να λυπηθώ και πάλι. Μου ζητούν να τα σβήσω. Να τον ξεθάψω από τα βάθυ της ψυχής μου που τον έκρυβα τόσα χρόνια. Ανάμεσα στον πόνο του πριν και του μετά, μου ζητούν να τον δω με τα μάτια του 16χρονου, που τότε τον λάτρευε!
8imisou posa pragmata stamatisan se aftin tin ilikia pigene na ta ksekinisis apo eki den ine arga

Όχι δεν κλαίω που είναι άρρωστος. Ίσως να γίνει καλά. Μα αυτό που με πονάει είναι οι τοίχοι που έχτιζα τόσα χρόνια και πρέπει να τους γκρεμίσω έναν έναν.
ela an ikseres ke katalavenes poso kalo ine na tous gkremisis 8a ekanes ke party gia afto to 8ema

Η μηχανή δεν είναι είναι αρκετή, δεν μπορεί να με ταξιδέψει τώρα. Δεν μπορεί να με κάνει να ξεφύγω από τον ίδιο μου τον εαυτό.
ma opou pas ise eki opou ke na pas ise eki

afrotwin

17/01/2007, 15:05

Δεν μπορεί να κρατήσει κοντά μου τα τελευταία 11 χρόνια λησμονιάς. Δεν είναι ικανή να μου σταθει! Όλα γκρεμίζονται. Όλες οι άμυνές μου καταρέουν.
i amines sou katareoun gia na kanis to alma pou ise dia8etimeni na kanis apla 8a i8eles na ine ola progegramena
exis osa xriazese gia teliosis tous po8ous sou na ksekinisis oxi apo tin arxi ala apo eki pou stamatises

min fovase

Και πρέπει να ζήσω απ' την αρχή, από τότε που τον άφησα και με άφησε. Από τότε που με ωρίμασε απότομα.
kseris afti i orimotita ine pou mas kani diaforetikous kaliterous dioratikoterous ikanoterous
8a po8ouses simera na ise ena anoito koritsaki
xoris prosopikes epanastasis-epiloges ousia pera tou sinolou?

Πρέπει να πάω να τον δω και να τον αγαπήσω και πάλι σαν πατέρα. Κι αυτό πονάει, πονάει όταν πρέπει να σβήσω όσα μου έκανε και όσα μου είπε, με σκοτώνει που πρέπει να τον αγκαλιάσω όπως τότε. Μα δε γίνεται αλλιώς πια!
kseris apo posa la8i-sfalmata apotelite enas an8ropos?
lipon ta dika sou ine pio rafinarismena ke eksigisima
pigene eki na ginis enas tritos gia na katalavis pos ginete

Όσες αντιστάσεις είχα σπάνε η μια μετά την άλλη! Ίσως να μην προλάβω να τον δω πάλι. Το έχω ανάγκη να τον αγκαλιάσω για τελευταία φορά! Κι ας μην είναι αυτή η τελευταία, δεν μπορώ να το διακυνδινεύσω. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία για να συμφιλιοθούμε, για να τον συγχωρέσω!
exis dikio ke adiko mipos na tou edines tin efkeria na sixoresi ke ton eafto tou gia ta la8i tou isos na kanis ke esi to idio
isos na mirastite ligo apo tin agnia pou mas edose i zoi mazi me tin genisi mas
agapi mou to soma ponai etsi ke alios
i idia i zoi ine ponos min mperdevese
i efkeria pou 8elis ine eki ke se perimeni kinigise tin epi8imia sou ase tin tripa na er8i konta se afto pou tin dimiourgise 8a vri tropo afti na simplirosi ta kena

Χρόνος άχρονος. Μέσα σε μια μέρα γκρεμίστικαν 11 χρόνια για να πώ πάλι στην αρχή! Στην στιγμή που ακόμα τον αγαπούσα!!!!
exis girisi apires fores se apires arxes min zis ena drama gia tin praksi afou exis tin dinatotita
fanta sou na itan mia pa8isi i orasi pou 8a exanes gia panta anepistrepti kapio melos kati pou na exi telma

tora exis politelia mazi sou ke epilogi
se perimenoun ta komatia pou lipoun ke se travane san magnitis min xasis aftin tin efkeria

Κι η μηχανή απλά στιγμές που δε σου επιτρέπουν να σκέφτεσαι! Μόνο να προσέχεις για τη ζωή σου!

alo8i ke mono.....

ego se afta ta matia pou ka8reptizoun tin psixi sou exo na po trexa
trexate ine eki iparxi efkeria

des ta ola nioseta ine eki
ase tin psixi sou na milisi
ase ta matia sou na dakrisoun
pigene eki pare oti sou aniki ke dose afta pou exi
pigene na litro8is

ise dinati min fovase
exis apoktisi afta ta 11 xronia oti xriazete gia na kerdisis tin stigmi
toses skepsis tosi lipi tosos ponos se exoun morfosi

den 8a po tipota alo

para mono

trexa

trexa kali mou

fige tora

afrotwin

17/01/2007, 15:06

elpizo na min ine arga
:wave2:

airamhag

17/01/2007, 15:25

Αρχικά δημιουργήθηκε από TROOPER
1. εχεις καθε δικαιωμα να διαφωνεις.
2. το να εχεις αδυναμιες ειναι ανθρωπινο.το να τις δειχνεις σε κανει ευαλωτο. σαυτο εχεις δικιο...
3. το ξεραμε.ασε που δε βοηθαει και σε τπτ.

LIBYKOS

17/01/2007, 15:32

Από τη στιγμή που μπαίνεις στη διαδικασία να το κάνεις ή όχι, και που αυτό το δίλημμα σε πονάει τόσο, ΚΑΜΕ ΤΟ, χωρίς να χάνεις χρόνο!!!

stavrogin

17/01/2007, 15:35

Αρχικά δημιουργήθηκε από afrotwin
ke sigoura tipota den ine tixeo ola oso sou simvenoun ine gia sena ke mono gia sena...

...min distazis min ponas alou min milas alou min kitas alou pigene eki...

...fantasou oti 8a mporis na stekese mesa tis (stin tripa) ke na kitas ap ekso...

...min fovase (δηλαδη.Να φοβασαι και παραλληλα να εισαι ατρομητη)...

λιγο ως πολυ οι ιστοριες των ανθρωπων ειναι ιδιες.Γι αυτο οι τοσες απαντησεις.

Η ζωη μας ,η γεννηση μας μας δινεται δωρο.Την αξια στο δωρο την δινουμε εμεις μετα.Τη ζωη την κυνηγαμε.
Ολη η ουσια ειναι αυτη:

trexa

trexa kali mou

fige tora

νυχτερινος

17/01/2007, 23:44

Καθε νομισμα εχει δυο πλευρες........Οι γονεις εχουν μια συγκεκριμενη σταση ζωης,συγκεκριμενη συμπεριφορα και ενα συγκεκριμενο κωδικα επικοινωνιας.Αυτο ειναι δεδομενο.Το θεμα ειναι αν εμεις τα παιδια μπορουμε /εχουμε την ικανοτητα να κρυφοκοιταξουμε.....να διακρινουμε τι'συμβαινει' στην αλλη πλευρα,αυτη που δε φαινεται,αυτη που δεν αποκαλυπτεται.......Εσυ συναδελφε εχεις κρυφοκοιταξει?Εχεις ψαξει,εχεις αναζητησει........την αλλη πλευρα?Δε μπορεις να καταλαβεις τι βγαινει στην επιφανεια με την ερευνα.Η παρουσια μας στον αθλιο αυτο κοσμο ειναι μια διαρκης αναζητηση.......ενα ταξιδι χωρις τελος.Μηπως πρεπει να το αρχισεις και συ συναδελφε?

(μη με παρεξηγησεις.....ειναι προσωπικη αποψη)

ενας βρωμερος μηχανοβιος..........

nimbus

01/02/2007, 20:44

n1k3man

01/02/2007, 20:54

Εχω βρεθει εν μερει στη θεση σου. Μονο που τα χρονια δεν ηταν 11...

καντο. ειναι ο πατερας σου.

nimbus

01/02/2007, 21:06

...ένας ήλιος...
...που δεν είναι ήλιος...
...είναι ένα πηγάδι στρογγυλό...
...κι έχει σκοτεινές αποχρώσεις...
...εκείνες της ζωής..
...κάποιες λέξεις...
...συναισθήματα...
...βάφουν της ψυχής τα σοκάκια...
...άνωστα εγκλήματα...
...φόβος...
...ενοχές...
...αχ αυτές οι ενοχές...
...φωλιάζουν στα πιό απόμερα λιμέρια της ψυχής και τρεμοπαίζουν με το μυαλό...
...αχ αυτό το μυαλό...
...άλλωτε μόνο...
...άλλωτε κενό...
...άδειο...
...σκοτεινό...
...μείνε...
...μείνε φώς...
...καλό...
...μόνο καλό...
...το κακό να φεύγει πάντα...
...ο πόνος να γίνετε χαρα...
...κι η χαρά σημαντικότητα στις άκρες των ματιών...
...αχ να'ξερα σύννεφα που πάτε...
...δώστε απαντήσεις...
...συγχώρεση...
...λύτρωση...
...ανάσα και ζωή...
...χαμογέλα...
...τα δάκρυα λυτρώνουν...
...όλα μέσα μας είναι, αν τα δούμε...
...μπορούμε να τα δούμε?

...καλό ταξίδι...