Alkis
22/07/2004, 02:54
Μια καινούρια ζωή, λίγο πριν σκάσει απ το αυγό της.
Μόλις που τελειώνει η εκπνοή, ενός αέρα βρώμικου, και λαχταρά την επόμενη εισπνοή, σε αέρα καθαρό, δροσερό. Έτοιμα να χαμογελάσουν τα πνευμόνια.
Έτσι όπως είμαι στην ακροθαλασσιά, είμαι σίγουρος για την καθαρότητα του νερού, και δεν κοιτάζω κάτω, μπροστά μου. Κοιτάζω μακρυά, στην ακμή του ορίζοντα και ονειρεύομαι. Θέλω μάλιστα να μπορώ να δω κι ακόμα παρα πέρα, ψάχνω τρόπους, κι ας ξέρω ότι η γη είναι στρογγυλή, και ότι τηλεσκόπιο να χρησιμοποιήσεις, πάλι την ίδια ακμή θα δεις.
Πάνω στην αυγή της καινούριας πνοής, πιάνει και ένα χαλαρό αεράκι, που όλο δυναμώνει γλυκά... ευτυχία... έχω ορθάνοιχτα μύτη, στόμα και πνευμόνια...
Το αεράκι δυναμώνει πολύ απότομα, αλλά το απολαμβάνω... περιμένω μάλιστα να σκάσει και ένα κύμα, να με δροσίσει, να με κάνει και λίγο αλμυρό. Το νιώθω σε δέκατα του δευτερολέπτου να με πλησιάζει... εξακολουθώ να έχω όλα τα εργαλεία της πνοής μου σε ετοιμότητα... κλείνω τα μάτια, νιώθω το όνειρο να με αγγίζει.
Μέσα σε στιγμές ζωής νιώθω να πνίγομαι... δεν μπορώ να ανασάνω. Σωριάζομαι κάτω, και σπαρταρώ σαν το ψάρι που το ξέβρασε η ακτή, γιατί δεν ήταν η θέση του ακόμα εκεί, κι ας πίστευε και λάτρευε την ιδέα. Αναρωτιέμαι τι συνέβει. Ίσα που ανοίγω το αριστερό μου μάτι, και τα πάντα είναι μαύρα. Πετρέλαιο! Δεν ήταν τόσο καθαρά τελικά. Βιάστηκα να κοιτάξω μακρυά, να κάνω όνειρα, κι ακόμα παραπέρα. Έπρεπε πρώτα να κοιτάξω μπροστά, κοντά μου, για να ξέρω τι πρέπει να κάνω.
Καταφέρνω να σηκωθώ, να απομακρυνθώ σιγά σιγά από την παραλία, αν και μου άρεσε πολύ, χωρίς την εικόνα του πετρελαίου. Λίγο νεράκι να βρω καθαρό να βρέξω το κέφαλι μου, να καθαρίσω την αναπνοή μου.
Μου άφησε μια λαχτάρα αυτή η παραλία. Που θα πάει, θα διαλυθεί το πετρέλαιο, και θα ξανάρθω να με χτυπήσει καθαρό κυματάκι.
Θα πρέπει μάλλον λίγο να περιμένω, κι ας έχω στο μυαλό μου σαν όνειρο αυτή την παραλία καθαρή, να γεμίζει αστέρια στο φως του φεγγαριού, να φτιάχνει μονοπάτια στους γλάρους στο φως της αυγής.
χμμ....
.
.
.
.
.
τελικά...
.
.
.
.
.
.
είναι ωραία από δω πάνω.....
.
.
3369
Μόλις που τελειώνει η εκπνοή, ενός αέρα βρώμικου, και λαχταρά την επόμενη εισπνοή, σε αέρα καθαρό, δροσερό. Έτοιμα να χαμογελάσουν τα πνευμόνια.
Έτσι όπως είμαι στην ακροθαλασσιά, είμαι σίγουρος για την καθαρότητα του νερού, και δεν κοιτάζω κάτω, μπροστά μου. Κοιτάζω μακρυά, στην ακμή του ορίζοντα και ονειρεύομαι. Θέλω μάλιστα να μπορώ να δω κι ακόμα παρα πέρα, ψάχνω τρόπους, κι ας ξέρω ότι η γη είναι στρογγυλή, και ότι τηλεσκόπιο να χρησιμοποιήσεις, πάλι την ίδια ακμή θα δεις.
Πάνω στην αυγή της καινούριας πνοής, πιάνει και ένα χαλαρό αεράκι, που όλο δυναμώνει γλυκά... ευτυχία... έχω ορθάνοιχτα μύτη, στόμα και πνευμόνια...
Το αεράκι δυναμώνει πολύ απότομα, αλλά το απολαμβάνω... περιμένω μάλιστα να σκάσει και ένα κύμα, να με δροσίσει, να με κάνει και λίγο αλμυρό. Το νιώθω σε δέκατα του δευτερολέπτου να με πλησιάζει... εξακολουθώ να έχω όλα τα εργαλεία της πνοής μου σε ετοιμότητα... κλείνω τα μάτια, νιώθω το όνειρο να με αγγίζει.
Μέσα σε στιγμές ζωής νιώθω να πνίγομαι... δεν μπορώ να ανασάνω. Σωριάζομαι κάτω, και σπαρταρώ σαν το ψάρι που το ξέβρασε η ακτή, γιατί δεν ήταν η θέση του ακόμα εκεί, κι ας πίστευε και λάτρευε την ιδέα. Αναρωτιέμαι τι συνέβει. Ίσα που ανοίγω το αριστερό μου μάτι, και τα πάντα είναι μαύρα. Πετρέλαιο! Δεν ήταν τόσο καθαρά τελικά. Βιάστηκα να κοιτάξω μακρυά, να κάνω όνειρα, κι ακόμα παραπέρα. Έπρεπε πρώτα να κοιτάξω μπροστά, κοντά μου, για να ξέρω τι πρέπει να κάνω.
Καταφέρνω να σηκωθώ, να απομακρυνθώ σιγά σιγά από την παραλία, αν και μου άρεσε πολύ, χωρίς την εικόνα του πετρελαίου. Λίγο νεράκι να βρω καθαρό να βρέξω το κέφαλι μου, να καθαρίσω την αναπνοή μου.
Μου άφησε μια λαχτάρα αυτή η παραλία. Που θα πάει, θα διαλυθεί το πετρέλαιο, και θα ξανάρθω να με χτυπήσει καθαρό κυματάκι.
Θα πρέπει μάλλον λίγο να περιμένω, κι ας έχω στο μυαλό μου σαν όνειρο αυτή την παραλία καθαρή, να γεμίζει αστέρια στο φως του φεγγαριού, να φτιάχνει μονοπάτια στους γλάρους στο φως της αυγής.
χμμ....
.
.
.
.
.
τελικά...
.
.
.
.
.
.
είναι ωραία από δω πάνω.....
.
.
3369