PDA

View Full Version : Γιατι...............



Nefeli
23/07/2004, 12:10
Μόνη σήμερα για λίγες ώρες θα οδηγώ,
αυτές τι ώρες από τώρα σκέφτομαι γιατί θέλω να αφεθώ και να σκεφτώ………..
το μπερδεμένο νήμα, κουβάρι να τυλίξω και εκεί καινούριο αραχνοΰφαντο σάλι να φτιάξω απαλά γύρω μου να το τυλίξω

γιατί………….

<<…Η αλήθεια είναι πως το καράβι όπου βρίσκεσαι δεν έχει ούτε τιμόνι ούτε καρίνα ούτε πανιά. Εδώ και καιρό έχουν σκουριάσει τα βαρούλκα, σάπισε το κατάστρωμα όπου γυρίζουν, σαν αλμυρά μπακαλιαράκια οι ναύτες.
Το καράβι μπάζει νερά, κι όμως, σαν από μέγα θαύμα, συνεχίζει να πλέει, καθώς υπόγεια κι αόρατα θαλάσσια ρεύματα το πηγαίνουν, σαν ύφαλα μηχανήματα, μια προς την ανατολή, μια προς τη δύση, το βορρά ή το νότο.
Δεν υπάρχει πυξίδα στο πλοίο, τους χάρτες τους έκαναν τσιγάρα και τους φουμάρισαν εδώ και καιρό, τα μάτια έχουν ξεθωριάσει απ' την αέναη ενατένιση του πελάγους. Ό,τι υπήρχε έχει φαγωθεί.
Το πλοίο όμως έχει καπετάνιο. Υπάρχει κάποιος που σηκώνει τα κιάλια του και γράφει στο ημερολόγιό του τα όσα βλέπει…>> ΝΤΟΥΣΑΝ ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ

γιατί

Η ΑΛΗΘΕΙΑ
<<… Τα τόσα σου πρόσωπα, το ένα δεν ξέρει το άλλο.
Οι τόσες ζωές σου δεν αναγνωρίζονται.
Νύχτα και μέρα, παιδί και χούφταλο, τέρας και άγγελος.
Δυο πρόσωπά σου με σημαδέψανε.
Με αηδιάζει το τέρας, αλλά το αντέχω.
Είναι το παιδί, αυτό το άρρωστο παιδί που με σκοτώνει.
Κι αντί για ζωή ανταλλάξαμε θανάτους.
Ο δικός σου σκληρός, άγριος, με τρόμους.
Ο δικός μου πικρός, πικρός, τόσο πικρός.
Τίποτα πια δε θα με γλυκάνει, ούτε η μέλισσα, ούτε η αγάπη, ούτε ο έρωτας, ούτε η θάλασσα, ούτε το τραγούδι, ούτε η αγκαλιά που μου ανοίχτηκε…..>>ΑΡΛΕΤΑ


γιατί

Ο ΑΝΤΡΑΣ
<<...Το μέτρο που κρίνεται ένας άνδρας, δεν είναι η στάση που κρατά σε καιρούς ήρεμους και βολικούς, αλλά η στάση που κρατά σε καιρούς πρόκλησης και αμφισβήτησης...>>MARTIN LUTHER KING JR

γιατί

Η ΔΥΝΑΜΗ
"...Να μπορώ να λεω πως έμαθα να χάνω αλλά δεν θα χαθώ..." ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ


γιατί

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
<<...Να ξυπνάς και να βρίσκεσαι σ' έναν τόπο για πρώτη φορά. Τρίβεις τα μάτια, κόκκινα και κουρασμένα. Βλέπεις θαμπά. Άνθρωποι που δεν τους φαντάστηκες. Τους αγαπάς. Νταραβερίζεσαι και γίνεσαι μάτσο με δαύτους. Φεύγεις. Τους θυμάσαι όταν μείνεις για λίγο στο σπίτι σου, την ώρα που πέφτεις να κοιμηθείς. Η θύμηση αξίζει μονάχα όταν ξέρεις πως θα κινήσεις για καινούριο ταξίδι. Η χειρότερη άρνηση, η μεγαλύτερη απελπισία, είναι να φουντάρεις στον τόπο σου και να ζεις με τις αναμνήσεις...>>ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

γιατί

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ
"...Πρέπει να μένεις μόνος με τα δέντρα, τα λιβάδια, τα ρυάκια. Δεν είσαι ποτέ μόνος αν κουβαλάς τα πράγματα της σκέψης, τις εικόνες και τα προβλήματά της. Ο νους δεν πρέπει να γεμίζει με τα βράχια και τα σύννεφα της γης. Πρέπει να είναι αδειανός σαν ένα καινουριοφτιαγμένο σταμνί. Τότε θα μπορούσες να δεις κάτι ολικά, κάτι που δεν έχει ξαναϋπάρξει. Δεν μπορείς να το δεις αυτό αν "εσύ" είσαι εκεί. Εσύ πρέπει να "πεθάνεις" για να το δεις. Μπορεί να νομίζεις ότι είσαι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο αλλά δεν είσαι. Μπορεί να έχεις όλα όσα έχει κατασκευάσει η σκέψη αλλά είναι όλα τους γερασμένα, χρησιμοποιημένα, ετοιμόρροπα..." ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ

γιατί

ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
<<...Δε δέχομαι τα σύνορα, δε με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγομαι. Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει, μα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης...>> ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ


γιατί


Ο ΕΡΩΤΑΣ
<<...Δήθεν...από έρωτα πετάς στο κενό όλα σου τα όνειρα. Δήθεν...από έρωτα αφήνεσαι κι εσύ στο ίδιο κενό. Δήθεν από την απουσία του έρωτα αλλάζεις τις προτεραιότητές σου, κάνεις μια "αλλαγή πλεύσης", διεκδικείς την ψυχή σου. Δήθεν...από ανάγκη για έρωτα χαρίζεσαι σε ό,τι μοιάζει να σε ζεσταίνει, έστω και για λίγο, από τα "μποφόρ της μοναξιάς" σου. Δήθεν από φόβο για τα άλλα πρόσωπα του έρωτά σου φτάνεις να προτιμήσεις και τη φυγή, ακόμα και την απομόνωση. Δήθεν...από πίστη στη δύναμη του έρωτα αρνείσαι να αντιληφθείς ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες για να βαφτίσεις ένα ψέμα. Δήθεν αλλάζεις, δακρύζεις, πονάς. Δήθεν ξαναγεννιέσαι από τη στάχτη σου, ανασταίνεις τις ελπίδες σου. Δήθεν αγγίζεις την ευτυχία μέσα από μια αγκαλιά και κοιτάς τον ήλιο άφοβα από τον δικό σου ουρανό...Και τότε δήθεν! όλα φαίνονται πάλι δυνατά! Μάλλον θα το πρόσεξες! Όλα τα "δήθεν" είναι φτιαγμένα από έρωτα...>>ΣΟΝΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ

γιατί


Η ΑΓΑΠΗ

"...Τώρα πια εγώ αφήνομαι. Στη σύμμαχο, στην ερμηνεύτρια, στην κηδεμόνα, στην ιατρό, στην τροφοδότρια. Το ταξίδι μακάρι να διαρκέσει πολύ. Θα τροφοδοτείται με τα μυστικά οράματα της άσκησης, με την ελπίδα μας μετατοπισμένη σε άλλο χρόνο. Το καθημερινό, έστω και ελάχιστο κέρδος μας, θα διαυγάζετε στο τρυφερό, υπερούσιο φως. Δεν έχουμε φόβο, δεν ανυπομονούμε. Έχουμε ασφαλώς έναν σπαραγμό. Έχουμε στερήσεις, εγκαταλείψεις. Έτσι μας έρχεται η οδυνηρή Αποκάλυψη. Αμείλικτη μα λυτρωτική. Άγρια και φωτερή. Περνώντας από τη σκιά του θανάτου, κερδίζουμε την ανταμοιβή πέρα από τη ζωή και την απάτη. Την ανταμοιβή του αληθινού καημού και της αληθινής Αγάπης..." ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΜΟΥΝΤΕΣ

γιατί

<<…Ναι ανθρωπάκο, σου είναι πιο εύκολο να καταβροχθίσεις την ευτυχία σου, παρά να την προστατέψεις...>>ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΪΧ

γιατί

<<…Είναι μεγάλοι οι δυνάστες που επινοούμε μόνοι μας. Κόβουν τις καρδιές μας κομμάτια. Κι οι ψυχές μας ανεμίζουν μόνες στο σύμπαν σαν σημαίες μέσα σε μανιασμένους ωκεανούς…>> ΕΥΑ ΟΜΗΡΟΛΗ

γιατί

ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ

"...Καλέ μου Θεέ,
Κάνε με να ξέρω τι θέλω και τι σου ζητάω όταν προσεύχομαι, γιατί εσύ ανταποκρίνεσαι κι εγώ κάθε τόσο βρίσκομαι αυτοπαγιδευόμενη.
Δίδαξέ με να καταλαβαίνω πως, έτσι κι αλλιώς, κάθε μέρα, μου δίνεται ό,τι ακριβώς χρειάζομαι, πως πίσω από κάθε ατυχία υπάρχει μια δική μου κακία ή βλακεία. Πως η δική σου πραγματικότητα είναι πολύ πιο έξυπνη από τη δική μου φαντασία.
Όπως σου λέμε και ξαναλέμε τις Κυριακές, καθάρισε κι εμένα από κάθε θλίψη, οργή, κίνδυνο και ανάγκη. Από τη θλίψη που μου φέρνει αυτολύπηση. Από την οργή που με γεμίζει η ανημποριά μου να συγχωρώ τους άλλους. Απ' τους κινδύνους που επινοεί η αγωνία της απιστίας μου. Απ' τις ανάγκες που φαντάζεται η απληστία μου. Και πιο πολύ απ' όλα, σε παρακαλώ για το πιο δύσκολο:
Κάνε κάποτε ν' αγαπήσω τον εαυτό μου, ώστε να μην έχω πια λόγο να είμαι εγωίστρια. Να κατανοώ τους άλλους για να σωθώ απ' τις ενοχές.
Να είμαι καλή και όταν δεν είμαι καλά. Οι προσφορές μου να είναι τίμιες και όχι καλυμμένες λεηλασίες. Να μην πανικοβάλλομαι, να μη θίγομαι, αλλά απλά και ταπεινά να μισοξέρω ποια είμαι..."ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ


Συγνώμη…………………………………. ...

afrotwin
23/07/2004, 12:32
iparxoun magazia ston alo kosmo
ke an ne mexri ti ora ine anixta?


woody alen


3397