tai
16/02/2007, 20:42
Άρθρο από TrojanHorse
Η ολόκληρη Ευτυχία είναι το μαγικό πουλί που απουσιάζει και από τους θάμνους της χαμοτοπιάς και από τα ανεξερεύνητα δάση. Και αν οι αλαφρόμυαλοι πιστεύουν πως την έχουν κατακτήσει και ξεθαρρεύονται κιόλας να την διαφημίζουν δεν κάνουν άλλο παρά να πραγματοποιούν μια κοινωνική πρόκληση. Οι μόνες εφικτές και οι μόνες θεμιτές ευτυχίες είναι οι μικρές αυτές δηλαδή οι ελκυστικές παρενθέσεις ανάμεσα στην ανία και στην οδύνη.
Οι μικρές ευτυχίες ανήκουν στην δικαιοδοσία του σπουργιτιού που ζητιανεύει το ψίχουλο στο πρεβάζι του χειμωνιάτικου παραθυριού και το βρίσκει, είναι η χαρά που νιώθεις αν μπορείς ανεμπόδιστα να παίρνεις βαθιά ανάσα σε μια ηλιοφωτισμένη πλαγιά, αν μπορείς να γεύεσαι το τραγούδι με πρόθυμη ακοή, αν μπορείς να γεμίζεις τα μάτια σου με χρυσό και γαλάζιο,αν τα χέρια και τα πόδια σου βρίσκονται πάντα στην προσταγή σου. Αν η παρουσία σου ανοίγει ολόγυρα της ένα χώρο φιλίας, αν κατορθώνεις να δίνεις και να παίρνεις αγάπη. Αν εξασφαλίζεις μια μέρα άλυπη μέσα σε πολλές ανάποδες μέρες.
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να νιώθουμε την αξία της στιγμής. Είναι αληθινά πολύ ηρωική η απαίτηση "όλα ή τίποτα" αλλά τα "όλα" είναι απραγματοποίητο. Κι επιτέλους ποια είναι αυτά τα "όλα";
Η ολόκληρη Ευτυχία είναι το μαγικό πουλί που απουσιάζει και από τους θάμνους της χαμοτοπιάς και από τα ανεξερεύνητα δάση. Και αν οι αλαφρόμυαλοι πιστεύουν πως την έχουν κατακτήσει και ξεθαρρεύονται κιόλας να την διαφημίζουν δεν κάνουν άλλο παρά να πραγματοποιούν μια κοινωνική πρόκληση. Οι μόνες εφικτές και οι μόνες θεμιτές ευτυχίες είναι οι μικρές αυτές δηλαδή οι ελκυστικές παρενθέσεις ανάμεσα στην ανία και στην οδύνη.
Οι μικρές ευτυχίες ανήκουν στην δικαιοδοσία του σπουργιτιού που ζητιανεύει το ψίχουλο στο πρεβάζι του χειμωνιάτικου παραθυριού και το βρίσκει, είναι η χαρά που νιώθεις αν μπορείς ανεμπόδιστα να παίρνεις βαθιά ανάσα σε μια ηλιοφωτισμένη πλαγιά, αν μπορείς να γεύεσαι το τραγούδι με πρόθυμη ακοή, αν μπορείς να γεμίζεις τα μάτια σου με χρυσό και γαλάζιο,αν τα χέρια και τα πόδια σου βρίσκονται πάντα στην προσταγή σου. Αν η παρουσία σου ανοίγει ολόγυρα της ένα χώρο φιλίας, αν κατορθώνεις να δίνεις και να παίρνεις αγάπη. Αν εξασφαλίζεις μια μέρα άλυπη μέσα σε πολλές ανάποδες μέρες.
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να νιώθουμε την αξία της στιγμής. Είναι αληθινά πολύ ηρωική η απαίτηση "όλα ή τίποτα" αλλά τα "όλα" είναι απραγματοποίητο. Κι επιτέλους ποια είναι αυτά τα "όλα";