tai
31/07/2004, 11:15
Ένας λαός απρόβλεπτος, που λατρεύει τον πρωινό ύπνο και το αραλίκι, αλλά έρχεται και δεύτερος σε εργατικότητα στον κόσμο
Ένα έθνος καταχρεωμένο , με καταθέσεις όμως στην Ελβετία.
Ένας λαός που πεινάει (θεωρητικά), αλλά το καλοκαίρι μένει στο πολυτελές ξενοδοχείο, στη διπλανή σουίτα με τον Άγγλο που έκανε οικονομίες όλον τον χρόνο για να έρθει διακοπές εδώ, που είναι καλά και φτηνά. Και του κλέβουμε και την γκόμενα και τον σπάμε στο ξύλο άμα ζητήσει τα ρέστα του, και τον στήνουμε και στο αεροδρόμιο μερικές μέρες για να εμπεδώσει τη δύναμη του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, που διεκδικεί περισσότερα λεφτά και λιγότερη δουλεία.
Η Ευρώπη θέλει την Ελλάδα στο ένα της παπούτσι αλλά το πιο πιθανό είναι να καταλήξει η ίδια να περπατάει ξυπόλητη.
Ποιός άλλος λαός έβγαλε ποτέ άσμα, με ενδεικτικούς για την ψυχολογία της βαριεστιμάρας στίχους: Θα πουλήσω το ρολόι και θα πάρω κομπολόι? Που αν το πεις αυτό σε Γερμανό θα πέσει κάτω λιπόθυμος και θα κάνεις ένα μικρό Παγκόσμιο για τον συνεφέρεις.
Τα ρεμάλια είναι παντοτινά κι εμείς χρόνια τώρα επιβιώνουμε ως έθνος χάρη στην τσαχπινιά και τη ρεμαλιά μας. Ο Έλληνας έχει την ψυχολογία του αμετανόητου ρεμαλιού γραμμένη στο DNA του (επιστροφές δεν γίνονται δεκτές).
Εγωιστές, καλοπερασάκηδες, ζεμανφουτίστες, τεμπέληδες (έχουμε και τις αρετές μας), άστατοι , απρόβλεπτοι, τσαμπουκάδες, αιώνια ανώριμοι. Και παρόλα αυτά γοητευτικοί (έναν καθρέπτη)!
Μια χώρα φτωχή, που τα παίρνει από τους πλούσιους συγγενείς της, για να πληρώσει τα βερεσέδια στον μπακάλη και καταλήγει να τρώει στα μπουζούκια τους λογαριασμούς Δ.Ε.Η, Ο.Τ.Ε, και ΕΥΔΑΠ, για τα μάτια της απέναντι ξανθιάς…
Για αυτό ακριβώς εκνευρίζομαι με τους απέξω και με τους μέσα μερικές φορές όταν δεν δείχνουν το σέβας που έχουν υποχρέωση να εκφράζουν.
Γονυπετείς, δηλαδή, και με ταπεινότητα. Και δεν είναι ότι δεν μας γουστάρουν ή ότι δεν τους λέει η χώρα μας. Είναι το αιώνιο κόμπλεξ που θα νιώθουν πάντα οι χθεσινοί, γι' αυτούς που τους φωτίσανε.
Έτσι η Ελέν, ζωγράφος εκ Παρισίων, διαμένουσα εν Ελλάδι, πίνοντας την φραπεδιά της κάτω από τον ίσκιο της μουριάς στον Κήπο, ακουμπώντας τα ποδαράκια της σε δυο καρέκλες και τα χεράκια της σε άλλες δύο, έβριζε με τα σπαστά ελληνικά της την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τα καμάκια, τους σερβιτόρους, τους ταξιτζήδες, τις συνήθειες μας, τον πρώην γκόμενο της και έχουν περάσει από τότε 10 χρόνια και ακόμη ζει και δουλεύει στην Ελλάδα. Στη χώρα της δεν θα τόλμαγε να απλώσει την ποδάρα της στη καρέκλα και τον καφέ της δεν θα τσακιζόντουσαν να της τον κεράσουν. Στη χώρα της ο Γάλλος είναι Γάλλος και ο Ξένος είναι Ξένος!
Όταν οι Ευρωπαίοι κοιμούνται κι ονειρεύονται τις καλοκαιρινές τους διακοπές στην Ελλάδα, εμείς αναστενάζουμε πάνω σε τραπέζια , έχουμε κυκλοφοριακό στις 4 το ξημέρωμα στην παραλιακή, παρκάρουμε μες στη μέση της πλατείας για να πάρουμε εφημερίδες, πλακωνόμαστε στα φιλιά κι αν τύχει, όχι σπάνια, πλακωνόμαστε και στις σφαλιάρες μεταξύ μας.
Όλοι μας θέλουμε να γίνουμε πρωθυπουργοί, γιατί εκτός από τη δόξα θα βάζαμε και τάξη σ΄αυτόν τον τόπο κι όλοι μας έχουμε άποψη για όλα...
Πουθενά στον κόσμο δεν βγαίνουν στους δρόμους οι «γαύροι» για να πανηγυρίσουν που έχασε ο ΠΑΟ από τη Manchester και όλη η Ελλάδα να δακρύζει και να πανηγυρίζει στις πλατείες για την επιτυχία της Εθνικάρας.
Εκτός όλων αυτών των αρετών, πίνουμε, καπνίζουμε, τα φουγγάρα της Ευρώπης, βρίζουμε και ζούμε και παραπάνω από όλους τους Ευρωπαίους.
Θεοί; Θεοί !!!
Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις σ΄όλο τον κόσμο, βρίσκεις από κάτω Ελληνάρα, ο οποίος διαπρέπει κιόλας στη χώρα που ξέπεσε. Δεν ξέρω αν φταίει το κύτταρο μας, αλλά αυτόν ακριβώς που διαπρέπει τον φθονούμε, σπανίως τον στηρίζουμε εκτός κι αν έχει γίνει μακαρίτης και συνήθως πριν διαπρέψει έξω, εδώ τον έχουμε πετροβολήσει. Στα μεγαλύτερα ινστιτούτα ερευνών, στα πανεπιστήμια, στα καζίνα, ακόμα και στις φυλακές, οι καλύτερες μούρες που κάνουν καριέρα είναι ελληνικές.
Γι΄ αυτό γουστάρω που είμαι Έλληνας, που λιάζομαι στο Αιγαίο, που κλαίω με τον Κώστα Κεντέρη, που γελάω με τον Χατζηχρήστο στον «Ηλία του 16ου», με την καφετζού Βασιλειάδου, που παθιάζομαι όταν ο Χαριστέας βάζει τις γκολάρες. Γουστάρω τις ΔΕΛΤΑ στις γειτονιές που εκτός από τοματάκι ΚΥΚΝΟΣ, ρίχνεις και μια πολιτική ανάλυση. Γουστάρω τα θερινά τα σινεμά, γουστάρω που έχουμε τα χιλιάδες μπαρ, κλαμπ, ταβέρνες, σουβλατζίδικα, γουστάρω που έχουμε ταξιτζήδες με πτυχίο αρχιτέκτονα, που ακόμα κουτσομπολεύουμε, που έχουμε τέλεια φέτα. Γουστάρω ούζα στο Πλωμάρι και τις ιπποδρομίες στη Αγία Παρασκευή της Λέσβου, τις μπαλοθιές στην Κρήτη, γουστάρω που στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια και στης Μαρία την ποδιά σφάζονται παλικάρια.
Γενικά, ΓΟΥΣΤΑΡΩ πολύ που είμαι Έλληνας!!! ΟΛΕ
Ένα έθνος καταχρεωμένο , με καταθέσεις όμως στην Ελβετία.
Ένας λαός που πεινάει (θεωρητικά), αλλά το καλοκαίρι μένει στο πολυτελές ξενοδοχείο, στη διπλανή σουίτα με τον Άγγλο που έκανε οικονομίες όλον τον χρόνο για να έρθει διακοπές εδώ, που είναι καλά και φτηνά. Και του κλέβουμε και την γκόμενα και τον σπάμε στο ξύλο άμα ζητήσει τα ρέστα του, και τον στήνουμε και στο αεροδρόμιο μερικές μέρες για να εμπεδώσει τη δύναμη του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, που διεκδικεί περισσότερα λεφτά και λιγότερη δουλεία.
Η Ευρώπη θέλει την Ελλάδα στο ένα της παπούτσι αλλά το πιο πιθανό είναι να καταλήξει η ίδια να περπατάει ξυπόλητη.
Ποιός άλλος λαός έβγαλε ποτέ άσμα, με ενδεικτικούς για την ψυχολογία της βαριεστιμάρας στίχους: Θα πουλήσω το ρολόι και θα πάρω κομπολόι? Που αν το πεις αυτό σε Γερμανό θα πέσει κάτω λιπόθυμος και θα κάνεις ένα μικρό Παγκόσμιο για τον συνεφέρεις.
Τα ρεμάλια είναι παντοτινά κι εμείς χρόνια τώρα επιβιώνουμε ως έθνος χάρη στην τσαχπινιά και τη ρεμαλιά μας. Ο Έλληνας έχει την ψυχολογία του αμετανόητου ρεμαλιού γραμμένη στο DNA του (επιστροφές δεν γίνονται δεκτές).
Εγωιστές, καλοπερασάκηδες, ζεμανφουτίστες, τεμπέληδες (έχουμε και τις αρετές μας), άστατοι , απρόβλεπτοι, τσαμπουκάδες, αιώνια ανώριμοι. Και παρόλα αυτά γοητευτικοί (έναν καθρέπτη)!
Μια χώρα φτωχή, που τα παίρνει από τους πλούσιους συγγενείς της, για να πληρώσει τα βερεσέδια στον μπακάλη και καταλήγει να τρώει στα μπουζούκια τους λογαριασμούς Δ.Ε.Η, Ο.Τ.Ε, και ΕΥΔΑΠ, για τα μάτια της απέναντι ξανθιάς…
Για αυτό ακριβώς εκνευρίζομαι με τους απέξω και με τους μέσα μερικές φορές όταν δεν δείχνουν το σέβας που έχουν υποχρέωση να εκφράζουν.
Γονυπετείς, δηλαδή, και με ταπεινότητα. Και δεν είναι ότι δεν μας γουστάρουν ή ότι δεν τους λέει η χώρα μας. Είναι το αιώνιο κόμπλεξ που θα νιώθουν πάντα οι χθεσινοί, γι' αυτούς που τους φωτίσανε.
Έτσι η Ελέν, ζωγράφος εκ Παρισίων, διαμένουσα εν Ελλάδι, πίνοντας την φραπεδιά της κάτω από τον ίσκιο της μουριάς στον Κήπο, ακουμπώντας τα ποδαράκια της σε δυο καρέκλες και τα χεράκια της σε άλλες δύο, έβριζε με τα σπαστά ελληνικά της την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τα καμάκια, τους σερβιτόρους, τους ταξιτζήδες, τις συνήθειες μας, τον πρώην γκόμενο της και έχουν περάσει από τότε 10 χρόνια και ακόμη ζει και δουλεύει στην Ελλάδα. Στη χώρα της δεν θα τόλμαγε να απλώσει την ποδάρα της στη καρέκλα και τον καφέ της δεν θα τσακιζόντουσαν να της τον κεράσουν. Στη χώρα της ο Γάλλος είναι Γάλλος και ο Ξένος είναι Ξένος!
Όταν οι Ευρωπαίοι κοιμούνται κι ονειρεύονται τις καλοκαιρινές τους διακοπές στην Ελλάδα, εμείς αναστενάζουμε πάνω σε τραπέζια , έχουμε κυκλοφοριακό στις 4 το ξημέρωμα στην παραλιακή, παρκάρουμε μες στη μέση της πλατείας για να πάρουμε εφημερίδες, πλακωνόμαστε στα φιλιά κι αν τύχει, όχι σπάνια, πλακωνόμαστε και στις σφαλιάρες μεταξύ μας.
Όλοι μας θέλουμε να γίνουμε πρωθυπουργοί, γιατί εκτός από τη δόξα θα βάζαμε και τάξη σ΄αυτόν τον τόπο κι όλοι μας έχουμε άποψη για όλα...
Πουθενά στον κόσμο δεν βγαίνουν στους δρόμους οι «γαύροι» για να πανηγυρίσουν που έχασε ο ΠΑΟ από τη Manchester και όλη η Ελλάδα να δακρύζει και να πανηγυρίζει στις πλατείες για την επιτυχία της Εθνικάρας.
Εκτός όλων αυτών των αρετών, πίνουμε, καπνίζουμε, τα φουγγάρα της Ευρώπης, βρίζουμε και ζούμε και παραπάνω από όλους τους Ευρωπαίους.
Θεοί; Θεοί !!!
Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις σ΄όλο τον κόσμο, βρίσκεις από κάτω Ελληνάρα, ο οποίος διαπρέπει κιόλας στη χώρα που ξέπεσε. Δεν ξέρω αν φταίει το κύτταρο μας, αλλά αυτόν ακριβώς που διαπρέπει τον φθονούμε, σπανίως τον στηρίζουμε εκτός κι αν έχει γίνει μακαρίτης και συνήθως πριν διαπρέψει έξω, εδώ τον έχουμε πετροβολήσει. Στα μεγαλύτερα ινστιτούτα ερευνών, στα πανεπιστήμια, στα καζίνα, ακόμα και στις φυλακές, οι καλύτερες μούρες που κάνουν καριέρα είναι ελληνικές.
Γι΄ αυτό γουστάρω που είμαι Έλληνας, που λιάζομαι στο Αιγαίο, που κλαίω με τον Κώστα Κεντέρη, που γελάω με τον Χατζηχρήστο στον «Ηλία του 16ου», με την καφετζού Βασιλειάδου, που παθιάζομαι όταν ο Χαριστέας βάζει τις γκολάρες. Γουστάρω τις ΔΕΛΤΑ στις γειτονιές που εκτός από τοματάκι ΚΥΚΝΟΣ, ρίχνεις και μια πολιτική ανάλυση. Γουστάρω τα θερινά τα σινεμά, γουστάρω που έχουμε τα χιλιάδες μπαρ, κλαμπ, ταβέρνες, σουβλατζίδικα, γουστάρω που έχουμε ταξιτζήδες με πτυχίο αρχιτέκτονα, που ακόμα κουτσομπολεύουμε, που έχουμε τέλεια φέτα. Γουστάρω ούζα στο Πλωμάρι και τις ιπποδρομίες στη Αγία Παρασκευή της Λέσβου, τις μπαλοθιές στην Κρήτη, γουστάρω που στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια και στης Μαρία την ποδιά σφάζονται παλικάρια.
Γενικά, ΓΟΥΣΤΑΡΩ πολύ που είμαι Έλληνας!!! ΟΛΕ