apapadop
11/04/2007, 10:49
Η γνωστή εισαγωγή... η πίεση της καθημερινότητας σε οδηγεί καμμιά φορά να κάνεις αυτά που πραγματικά θέλεις να κάνεις. Αυτή τη Δευτέρα του Πάσχα είχαμε ανάγκη μια βόλτα μόνοι με το φίλο και συνταξιδιώτη μου zikpol και απλά την κάναμε!
Ξεκινήσαμε από Αθήνα κατά τις 08:45 και μέσω Κηφισιάς -> Ν.Ερυθραίας -> Δροσιάς -> Άνοιξης πιάσαμε το παράδρομο της Ε.Ο. Αθηνών-Λαμίας όπως περιγράφεται στο http://www.bloka.com/content/view/110/156/ (βασικά πιάνουμε το παράδρομο στα Goody's στο Κρυονέρι και μετά όλο ευθεία μέχρι να δούμε πινακίδα για Χαλκίδα).
Ο δρόμος είναι γενικά βατός και πιο ενδιαφέρων από την Εθνική, αλλά έχει μια-δυο τρύπες που αν πέσεις μέσα σε βγάζουν με Chinook, οπότε προσοχή στο δρόμο και όχι στο τοπίο!
Φτάσαμε Χαλκίδα μετά από περίπου μία ώρα χαλαρής οδήγησης, κάναμε μια πρώτη στάση για να ξεμουδιάσουμε και με την ευκαιρία ρωτήσαμε κάποιους ψαράδες που κυνηγούσαν ζαργάνες κοντά στη παλιά γέφυρα τι έγινε με το καΐκι που βυθίστηκε εκεί τις προάλλες. (τίποτα δεν έγινε, το καΐκι ακόμα στο πάτο βρίσκεται με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό)
Και ξεκινάμε! Πιάνουμε το δρόμο προς βόρεια Εύβοια και περνάμε από Ν.Αρτάκη, Ψαχνά. Πιάνουμε το δρόμο που ανεβαίνει ένα πόδι του όρους Κανδήλιο και καταευχαριστιόμαστε τις στροφές μέχρι το Μαντούδι. Τα Vstrom 650 '07 που οδηγούμε είναι πραγματική απόλαυση στις στροφές (τουλάχιστον σε σχέση με μηχανάκια που είχα παλιά...). Ευέλικτο, με σταθερές αναρτήσεις χωρίς αίσθηση βάρκας στα απανωτά πλαγιάσματα, με τον σατανικά γραμμικής απόδοσης κινητήρα να μη παραπονιέται ό,τι και αν του ζητήσεις, τα μαμίσια streetάδικα λάστιχα να γατζώνουν στην άσφαλτο... γενικά πολύ εύκολο και απολαυστικό για τη διαδρομή.
Κάπου στα μισά της ορεινής διαδρομής μπήκαμε σε ένα χωματοδρομάκι και εξερευνήσαμε λίγο μια πλαγιά με όμορφη θέα και απόλυτη ησυχία. Ήταν περίεργη η αίσθηση της μετάβασης από ένα μηχανάκι που καταπίνει τις στροφές με τόση ευκολία σε ένα on-off που πάει αδιαμαρτύρητα σε ένα βατό χωματόδρομο - το βάρος και ο όγκος της μοτοσυκλέτας είναι αρκετά μαζεμένα και η αίσθηση που δίνει στο χώμα είναι ενός συγκροτημένου σφιχτού συνόλου και όχι 200 κιλών που προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω σε streetάδικα ελαστικά :-) Πάντως με πιο χωμάτινα ελαστικά το παιχνίδι στο χώμα θα ήταν σαφώς πιο άνετο και οι αντιδράσεις της μοτοσυκλέτας πιο ήπιες στο σαθρό πετραδάκι που πατήσαμε.
Επιστρέφοντας στην άσφαλτο μετά την επαφή με τη φύση κατηφορίσαμε προς Μαντούδι. Η διαδρομή παράλληλα με το ποταμάκι είναι ιδιαίτερα όμορφη και οδηγεί στη διχάλα στο ύψος της Στροφυλιάς όπου εμείς στρίψαμε αριστερά προς την δυτική παραλία και τη Λίμνη.
Εκεί ο δρόμος έχει αρκετές ανοιχτές παρατεταμένες στροφές και οδηγεί πολύ γρήγορα στη πανέμορφη Λίμνη, όπου βγάλαμε και τη πρώτη μας φωτογραφία!
83669
Ξεκινήσαμε από Αθήνα κατά τις 08:45 και μέσω Κηφισιάς -> Ν.Ερυθραίας -> Δροσιάς -> Άνοιξης πιάσαμε το παράδρομο της Ε.Ο. Αθηνών-Λαμίας όπως περιγράφεται στο http://www.bloka.com/content/view/110/156/ (βασικά πιάνουμε το παράδρομο στα Goody's στο Κρυονέρι και μετά όλο ευθεία μέχρι να δούμε πινακίδα για Χαλκίδα).
Ο δρόμος είναι γενικά βατός και πιο ενδιαφέρων από την Εθνική, αλλά έχει μια-δυο τρύπες που αν πέσεις μέσα σε βγάζουν με Chinook, οπότε προσοχή στο δρόμο και όχι στο τοπίο!
Φτάσαμε Χαλκίδα μετά από περίπου μία ώρα χαλαρής οδήγησης, κάναμε μια πρώτη στάση για να ξεμουδιάσουμε και με την ευκαιρία ρωτήσαμε κάποιους ψαράδες που κυνηγούσαν ζαργάνες κοντά στη παλιά γέφυρα τι έγινε με το καΐκι που βυθίστηκε εκεί τις προάλλες. (τίποτα δεν έγινε, το καΐκι ακόμα στο πάτο βρίσκεται με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό)
Και ξεκινάμε! Πιάνουμε το δρόμο προς βόρεια Εύβοια και περνάμε από Ν.Αρτάκη, Ψαχνά. Πιάνουμε το δρόμο που ανεβαίνει ένα πόδι του όρους Κανδήλιο και καταευχαριστιόμαστε τις στροφές μέχρι το Μαντούδι. Τα Vstrom 650 '07 που οδηγούμε είναι πραγματική απόλαυση στις στροφές (τουλάχιστον σε σχέση με μηχανάκια που είχα παλιά...). Ευέλικτο, με σταθερές αναρτήσεις χωρίς αίσθηση βάρκας στα απανωτά πλαγιάσματα, με τον σατανικά γραμμικής απόδοσης κινητήρα να μη παραπονιέται ό,τι και αν του ζητήσεις, τα μαμίσια streetάδικα λάστιχα να γατζώνουν στην άσφαλτο... γενικά πολύ εύκολο και απολαυστικό για τη διαδρομή.
Κάπου στα μισά της ορεινής διαδρομής μπήκαμε σε ένα χωματοδρομάκι και εξερευνήσαμε λίγο μια πλαγιά με όμορφη θέα και απόλυτη ησυχία. Ήταν περίεργη η αίσθηση της μετάβασης από ένα μηχανάκι που καταπίνει τις στροφές με τόση ευκολία σε ένα on-off που πάει αδιαμαρτύρητα σε ένα βατό χωματόδρομο - το βάρος και ο όγκος της μοτοσυκλέτας είναι αρκετά μαζεμένα και η αίσθηση που δίνει στο χώμα είναι ενός συγκροτημένου σφιχτού συνόλου και όχι 200 κιλών που προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω σε streetάδικα ελαστικά :-) Πάντως με πιο χωμάτινα ελαστικά το παιχνίδι στο χώμα θα ήταν σαφώς πιο άνετο και οι αντιδράσεις της μοτοσυκλέτας πιο ήπιες στο σαθρό πετραδάκι που πατήσαμε.
Επιστρέφοντας στην άσφαλτο μετά την επαφή με τη φύση κατηφορίσαμε προς Μαντούδι. Η διαδρομή παράλληλα με το ποταμάκι είναι ιδιαίτερα όμορφη και οδηγεί στη διχάλα στο ύψος της Στροφυλιάς όπου εμείς στρίψαμε αριστερά προς την δυτική παραλία και τη Λίμνη.
Εκεί ο δρόμος έχει αρκετές ανοιχτές παρατεταμένες στροφές και οδηγεί πολύ γρήγορα στη πανέμορφη Λίμνη, όπου βγάλαμε και τη πρώτη μας φωτογραφία!
83669