THEOD
22/08/2004, 09:27
Το ήθελα αρκετό καιρό αλλά δεν μου έβγαινε.
Την Πέμπτη 19/8 τελικά κατάφερα να κονομήσω μια διήμερη άδεια από την γυναίκα μου.
Λίγο θα μου πείτε αλλά κάτι είναι και αυτό. Χωρίς δεύτερη σκέψη φορτώνω το καινούργιο μου tank-bag της Oxford (καταπληκτικό προιόν για τα λεφτά του), ένα κλίκ πάνω η προφόρτιση, 38-34 στα λάστιχα και δρόμο…
Προορισμός Γιάννενα φυσικά μιας και είχα σχεδόν από πέρσι να πάω στο χωριό και μου είχε λείψει η ηρεμία του.
Όλα καλά στην Αθηνών-Κορίνθου εκτός από την μεγάλη κίνηση, και μετά τα Μέγαρα εκεί που ξεκινά η ανοιχτή δεξιά που βγάζει στην ανηφόρα πριν τα τούνελ, το πρώτο σοκ.
Ενώ είμαι στα 170 πολεμώντας με τον αέρα που πάντα φυσάει στην περιοχή, με αιφνιδιάζει σουπερσπόρ που περνάει ξυστά δίπλα μου με τουλάχιστον πενήντα παραπάνω ! και χώνεται στην δεξιά στροφή σχεδόν ξύνοντας κάτω. Και όλα αυτά ανάμεσα σε αρκετά αυτοκίνητα… Μιλάμε ότι ο άνθρωπος είχε 10 κιλά αρχίδια και 10 γραμμάρια μυαλό !!! Ούτε που τον ξαναείδα. Δεν πρόλαβα καν να καταλάβω τι μηχανάκι ήταν.
Μέσα από τα τούνελ με λιγότερη ταχύτητα για τον φόβο των καμερών, και χωρίς να το πολυκαταλάβω περνάω τον Ισθμό και συνεχίζω στην Πατρών με το κοντέρ να παίζει στα 130-160 χωρίς τίποτα το αξιοπερίεργο.
Κοντά στην Ακράτα συναντώ ζευγάρι Γερμανών με γυμνό Hornet 900 και παίζουμε για αρκετά χιλιόμετρα παρά την πολύ κίνηση. Τελικά οι μοτοσικλετιστές σε όλο τον κόσμο ίδιοι είναι… Αρκεί μια μικρή πρόκληση για να αρχίσει το κυνηγητό…
Άνιση η μάχη γιατί ο άνθρωπος ήταν φορτωμένος μέχρι αηδίας, και αρκετά πριν την Πάτρα ευγενικά χαιρετιόμαστε και χωρίζουμε.
Πλησιάζοντας στο Ρίο μένω άναυδος αντικρίζοντας την γέφυρα. Πραγματικά πανέμορφη και τεράστια, μαγνητίζει το μάτι σε επικίνδυνο βαθμό και δεν είναι δύσκολο να φύγεις ευθεία σε καμιά στροφή χαζεύοντάς την.
Όσο εντυπωσιακή είναι πριν ανέβεις, τόσο δεν την πολυκαταλαβαίνεις όταν είσαι πάνω.
Μάλιστα τα διόδια τα πληρώνεις αφού περάσεις, πάνω που έχεις πιστέψει ότι είναι δωρεάν…
Ανεφοδιασμός, και περνάω το Αγρίνιο με τον ήλιο που χαμηλώνει κόντρα στα μάτια μου και με δυσκολεύει αρκετά. Δεν σταματάω καθόλου στην Αμφιλοχία και συνεχίζω για Άρτα έχοντας μπροστά μου τις στροφές του Κατάφουρκου.
Εκεί το φχαριστήθηκα. Άψογο το FZ6 δεν μάσησε σε καμία στροφή και τα Dunlop όντας ζεστά και έχοντας καθαρίσει από την σκόνη δεν με τρόμαξαν πουθενά. Καιρός ήταν, είχα σκουριάσει τόσο καιρό…
Χαλάρωμα μετά και η Άρτα πλέον είναι κοντά. Χάνω την είσοδο του περιφερειακού Άρτας-Φιλιπιάδας και αναγκάζομαι να περάσω από μέσα με όλα τα φανάρια να με πιάνουν κόκκινο. Μα καλά συνεννοημένα ήταν ?
Όταν πια μπείς στην κοιλάδα του Λούρου αρχίζει και μυρίζει Γιάννενα .
Έχει σχεδόν βραδιάσει όταν φτάνω στην πρωτεύουσα της Ηπείρου. Εκεί ξαναγεμίζω βενζίνη και ξεκινάω για τα τελευταία 35 χιλιόμετρα της διαδρομής.
Φθάνω στο χωριό κουρασμένος μεν αλλά ευχαριστημένος από την διαδρομή.
Ένα γρήγορο αλλά ανανεωτικό ντουζάκι και γραμμή για το κλασσικό Ηπειρώτικο πανηγύρι.
Μπύρα, Μαλαματίνα και τσίπουρο ανακατεύονται όλα μαζί οπότε δεν άργησα να γίνω γκόλ…
Ύπνος κατά τις 4 και τι να μιλάμε μετά για πρωινό ξύπνημα... Σχεδόν μεσημέρι ήταν όταν σηκώθηκα με ένα κεφάλι κουδούνι.
Το απόγευμα της Παρασκευής έπρεπε να πεταχτώ μέχρι το Καλπάκι καμιά 30 χιλιόμετρα μακριά για να αγοράσω κάτι απαραίτητα. Μπουχτισμένος από το μπουφάν και το κράνος και θέλοντας να ευχαριστηθώ την φύση ξεκίνησα φορώντας μόνο ένα T-shirt. Τι το ήθελα ?
Εκατομμύρια ζουζούνια, μυγάκια και όλα τα πετούμενα του Θεού ήταν σε κυκλοφορία.
Ακόμα και με 70-80 χιλιόμετρα με μαστίγωναν αλύπητα και μερικά από αυτά ήταν και αρκετά θρεμμένα. Μιλάμε για πραγματική μάχη !
Στην προσπάθειά μου να προφυλαχτώ λίγο ξαπλώνω πίσω από το φαίρινγκ και το θέαμα πρέπει να ήταν γελοίο για την ταχύτητα που είχα.
(Συνέχεια στο επόμενο πόστ μιας και το σύστημα δεν δέχεται πάνω από 1000 χαρακτήρες )
Την Πέμπτη 19/8 τελικά κατάφερα να κονομήσω μια διήμερη άδεια από την γυναίκα μου.
Λίγο θα μου πείτε αλλά κάτι είναι και αυτό. Χωρίς δεύτερη σκέψη φορτώνω το καινούργιο μου tank-bag της Oxford (καταπληκτικό προιόν για τα λεφτά του), ένα κλίκ πάνω η προφόρτιση, 38-34 στα λάστιχα και δρόμο…
Προορισμός Γιάννενα φυσικά μιας και είχα σχεδόν από πέρσι να πάω στο χωριό και μου είχε λείψει η ηρεμία του.
Όλα καλά στην Αθηνών-Κορίνθου εκτός από την μεγάλη κίνηση, και μετά τα Μέγαρα εκεί που ξεκινά η ανοιχτή δεξιά που βγάζει στην ανηφόρα πριν τα τούνελ, το πρώτο σοκ.
Ενώ είμαι στα 170 πολεμώντας με τον αέρα που πάντα φυσάει στην περιοχή, με αιφνιδιάζει σουπερσπόρ που περνάει ξυστά δίπλα μου με τουλάχιστον πενήντα παραπάνω ! και χώνεται στην δεξιά στροφή σχεδόν ξύνοντας κάτω. Και όλα αυτά ανάμεσα σε αρκετά αυτοκίνητα… Μιλάμε ότι ο άνθρωπος είχε 10 κιλά αρχίδια και 10 γραμμάρια μυαλό !!! Ούτε που τον ξαναείδα. Δεν πρόλαβα καν να καταλάβω τι μηχανάκι ήταν.
Μέσα από τα τούνελ με λιγότερη ταχύτητα για τον φόβο των καμερών, και χωρίς να το πολυκαταλάβω περνάω τον Ισθμό και συνεχίζω στην Πατρών με το κοντέρ να παίζει στα 130-160 χωρίς τίποτα το αξιοπερίεργο.
Κοντά στην Ακράτα συναντώ ζευγάρι Γερμανών με γυμνό Hornet 900 και παίζουμε για αρκετά χιλιόμετρα παρά την πολύ κίνηση. Τελικά οι μοτοσικλετιστές σε όλο τον κόσμο ίδιοι είναι… Αρκεί μια μικρή πρόκληση για να αρχίσει το κυνηγητό…
Άνιση η μάχη γιατί ο άνθρωπος ήταν φορτωμένος μέχρι αηδίας, και αρκετά πριν την Πάτρα ευγενικά χαιρετιόμαστε και χωρίζουμε.
Πλησιάζοντας στο Ρίο μένω άναυδος αντικρίζοντας την γέφυρα. Πραγματικά πανέμορφη και τεράστια, μαγνητίζει το μάτι σε επικίνδυνο βαθμό και δεν είναι δύσκολο να φύγεις ευθεία σε καμιά στροφή χαζεύοντάς την.
Όσο εντυπωσιακή είναι πριν ανέβεις, τόσο δεν την πολυκαταλαβαίνεις όταν είσαι πάνω.
Μάλιστα τα διόδια τα πληρώνεις αφού περάσεις, πάνω που έχεις πιστέψει ότι είναι δωρεάν…
Ανεφοδιασμός, και περνάω το Αγρίνιο με τον ήλιο που χαμηλώνει κόντρα στα μάτια μου και με δυσκολεύει αρκετά. Δεν σταματάω καθόλου στην Αμφιλοχία και συνεχίζω για Άρτα έχοντας μπροστά μου τις στροφές του Κατάφουρκου.
Εκεί το φχαριστήθηκα. Άψογο το FZ6 δεν μάσησε σε καμία στροφή και τα Dunlop όντας ζεστά και έχοντας καθαρίσει από την σκόνη δεν με τρόμαξαν πουθενά. Καιρός ήταν, είχα σκουριάσει τόσο καιρό…
Χαλάρωμα μετά και η Άρτα πλέον είναι κοντά. Χάνω την είσοδο του περιφερειακού Άρτας-Φιλιπιάδας και αναγκάζομαι να περάσω από μέσα με όλα τα φανάρια να με πιάνουν κόκκινο. Μα καλά συνεννοημένα ήταν ?
Όταν πια μπείς στην κοιλάδα του Λούρου αρχίζει και μυρίζει Γιάννενα .
Έχει σχεδόν βραδιάσει όταν φτάνω στην πρωτεύουσα της Ηπείρου. Εκεί ξαναγεμίζω βενζίνη και ξεκινάω για τα τελευταία 35 χιλιόμετρα της διαδρομής.
Φθάνω στο χωριό κουρασμένος μεν αλλά ευχαριστημένος από την διαδρομή.
Ένα γρήγορο αλλά ανανεωτικό ντουζάκι και γραμμή για το κλασσικό Ηπειρώτικο πανηγύρι.
Μπύρα, Μαλαματίνα και τσίπουρο ανακατεύονται όλα μαζί οπότε δεν άργησα να γίνω γκόλ…
Ύπνος κατά τις 4 και τι να μιλάμε μετά για πρωινό ξύπνημα... Σχεδόν μεσημέρι ήταν όταν σηκώθηκα με ένα κεφάλι κουδούνι.
Το απόγευμα της Παρασκευής έπρεπε να πεταχτώ μέχρι το Καλπάκι καμιά 30 χιλιόμετρα μακριά για να αγοράσω κάτι απαραίτητα. Μπουχτισμένος από το μπουφάν και το κράνος και θέλοντας να ευχαριστηθώ την φύση ξεκίνησα φορώντας μόνο ένα T-shirt. Τι το ήθελα ?
Εκατομμύρια ζουζούνια, μυγάκια και όλα τα πετούμενα του Θεού ήταν σε κυκλοφορία.
Ακόμα και με 70-80 χιλιόμετρα με μαστίγωναν αλύπητα και μερικά από αυτά ήταν και αρκετά θρεμμένα. Μιλάμε για πραγματική μάχη !
Στην προσπάθειά μου να προφυλαχτώ λίγο ξαπλώνω πίσω από το φαίρινγκ και το θέαμα πρέπει να ήταν γελοίο για την ταχύτητα που είχα.
(Συνέχεια στο επόμενο πόστ μιας και το σύστημα δεν δέχεται πάνω από 1000 χαρακτήρες )