View Full Version : Greece2india (Ένα μεγάλο τόλμημα)
Σελίδες :
1
2
3
4
[
5]
6
7
powerphot
06/03/2009, 13:36
Αχ αυτές οι κλεψιές...
Λαμπρές εξελίξεις! Έφεραν γρήγορο internet στη γειτονική μας πόλη και τώρα δε χρειάζεται να ταξιδεύω 100 χλμ. για να συνδεθώ στο διαδίκτυο. 15 χλμ. αρκούν! Εδώ ξανάρθαν τα χιόνια κι έχει πάλι παγωνιά. Ελπίζω να μην κρατήσει πολύ.
Αυτές τις μέρες έκλεψαν την Africa Twin μου, που την έχει ο πατέρας μου στη Θεσσαλονίκη πλέον. Την είχε αφήσει ένα βράδυ στο πεζοδρόμιο, εκεί στις επικίνδυνες, δυτικές συνοικίες και η μοτοσικλέτα εξαφανίστηκε. Με πείραξε κάπως, γιατί ήταν ακριβώς όπως την ήθελα... Τη συντηρούσα με όλο μου το μεράκι, της είχα βάλει ό,τι χρειαζόμουν και ήταν τέλεια! Τουλάχιστον σκέφτηκα ότι δε μου 'κλεψαν ότι πολυτιμότερο έχω: τα όσα έχω ζήσει είτε ταξιδεύοντας είτε στην Ελλάδα. Αυτά, όμως, κανείς δε μπορεί να μου τα κλέψει!
Η Ελληνική Αστυνομία με εξέπληξε! Βρήκε τη μοτοσικλέτα σε δύο μόλις μέρες! Κάποιος απατεώνας την πήγε μέχρι τη Χαλκιδική και την παράτησε εκεί, γιατί είχε καταστρέψει την κλειδαριά και δε δούλευε πλέον. Ο πατέρας μου, ως ηλεκτρονικός, κατάφερε να την επιδιορθώσει και να τη βάλει μπρος και τώρα δουλεύει μια χαρά το αστέρι και είναι στα χέρια μας!
Προσέχετε παιδιά αυτά τα λίγα που καταφέρατε με κόπο να αποκτήσετε, γιατί απ' ότι καταλαβαίνω Αμερική έγινε και η Ελλάδα στο θέμα των εγκλημάτων. Εγώ εδώ που είμαι έξω ξεχαστεί στην αθωότητα αυτού του κόσμου, αλλά εκεί μάλλον θα χειροτέρεψαν τα πράγματα, ε; Εσείς θα το ξέρετε καλύτερα αυτό. Και δεν είναι μόνο οι κλέφτες που είναι απαράδεκτοι, αλλά και όλοι αυτοί που αγοράζουν τα κλεμμένα και ενισχύουν το κλέψιμο κατ' αυτόν τον τρόπο.
Τέλος πάντων, το πολυτιμότερο δε θα μου το κλέψουν ποτέ!
Στο τεύχος της πρώτης Μαρτίου (433) του περιοδικού moto θα βρείτε την ανταπόκρισή μου από το Κυργιζστάν.
Θέμη, τα χιλιόμετρα που έχει διαγράψει το XR μου συνολικά είναι άγνωστα, γιατί όταν το αγόρασα μεταχειρισμένο, το κοντέρ δε δούλευε. Υπολογίζω ότι έχει λίγο πάνω από 100.000 χλμ. 'Αλλωστε, τα 68.000 τα έχω κάνει στο ταξίδι μέχρι στιγμής.
Να 'σται καλά παίδες και προσοχή!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα (http://www.madnomad.co.cc/)
157614
powerphot
06/03/2009, 13:38
Αρχικά δημιουργήθηκε από powerphot
Αχ αυτές οι κλεψιές...
Πως γίνεται αυτές οι "δυτικές συνοικίες" πάντα και παντού να έχουν τέτοια φήμη?:sick:
157615
Γεια σας παίδες κι από το forum! Περνούσα από τη γειτονική μας πόλη κι είπα να συνδεθώ για λίγο στο διαδίκτυο τώρα που το έφεραν τόσο κοντά μας.
Αρχικά δημιουργήθηκε από ΚΟΜΠΙΝΙΕΡΗΣ
μπραβο αρχηγε μου, ετσι τελικα ειναι οι ελληνες απροβλεπτοι οσο κ ολιγον καλοπροεραιτα περιεργοι. αυτο που κανεις ειναι θαυμασιο,ειναι ισως οτι θα πρεπει κ μεις να κανουμε σιιγα σιγα για να ξεφυγουμε απο την παστεριωμενη καθημερινοτητα που μας σαπιζει.εχουμε χορτασει απο θεωριες κ φραπε με το κιλο αντι να βαλουμε μπρος κ να φυγουμε. εδωσες ενα ωραιο σκοπο στη ζωη σου που σιγουρα θα ειναι λιγοι αυτοι που θα σου μοιαζουν κ πολλοι αυτοι που θα σε θαυμαζουν. ειναι ωραιο να βοηθας χωρις να ζητας ανταλαγματα,χρειαζεται να χεις μεγαλη καρδια κ μια ωραια τρελα. να σαι καλα!!!! www.katakali.tk
Σ' ευχαριστώ Γιάννη για την ευχή και χαίρομαι που το βλέπεις κι εσύ έτσι και νιώθεις όπως νιώθω. Μπήκα και στην ιστοσελίδα του χωριού σου. Ενδιαφέροντα φαίνονται τα Ρογκατζάρια!
Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
εγω το ειχα πει
" εφαγα τη γηηηη
να σ'ανάζηταωω":wacko: :lol:
Πού 'σαι ρε Χρήστο, έρχεσαι;;;
Άντε, τώρα που γυρίζει!
Ηλία πως πάει? για πες κανένα νέο?
Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Πού 'σαι ρε Χρήστο, έρχεσαι;;;
Άντε, τώρα που γυρίζει!
δηλαδή επειδή εσυ δεν λες να ξεκολλήσεις απο εκει, πρέπει να έρθουμε εμεις να σε δουμε??:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
αντε να λιώσουν τα χιονια να κανεις κανένα χλμ γιατι θα σαπίσει η μηχανή:lol: :lol:
υγ μου κακοφαίνεται που εδω και καιρο, δεν διαβαζω για νεα μέρη και νεες περιπέτειες. :wave2:
powerphot
07/04/2009, 21:26
Μπαίνει η άνοιξη!
Σιγά – σιγά το χιόνι λιώνει απ’ τα τριγύρω βουνά και οι μέρες γίνονται πιο ζεστές. Έχει σχεδόν δυο ‘βδομάδες να χιονίσει στο χωριό μας και δεν περιμένουμε να ξαναχιονίσει. Τα πρώτα αγριόχορτα άρχισαν να φυτρώνουν στον κήπο μας. Το καφέ των βουνών δίνει τη θέση του στο πράσινο.
Μαζί με τη φύση ξυπνάει και ο κόσμος από τη χειμερία νάρκη. Όλοι δουλεύουν στα χωράφια τους τώρα. Οργώνουν, σπέρνουν, περιποιούνται τα μελίσσια τους. Θα βοηθήσω κι εγώ τους φίλους μας στη σπορά. Άλλοι κάνουν μερεμέτια στο σπίτι τους, επισκευάζουν το παλιό τρακτέρ τους όσοι έχουν. Τα παιδιά γεμίζουν τους χωματόδρομους με φωνές καθώς παίζουν κρυφτό και κυνηγητό. Οργανώνουμε ένα μεγάαααλο κρυφτό για να παίξουμε όλα τα παιδιά μαζί. Το κρυφτό είναι πάντα το αγαπημένο μου.
Η Ανδριάνα τρέχει συνέχεια. Παραδίδει σεμινάρια σε σχολεία γειτονικών χωριών για να αναπτύξει τις ηγετικές ικανότητες των παιδιών και να αναλάβουν κάποιο μικρό, επιδοτούμενο έργο για το σχολείο τους, όπως να οργανώσουν ένα σωστό γυμναστήριο, να αγοράσουν εξοπλισμό για χημικό εργαστήριο, να επισκευάσουν τις τουαλέτες, να δημιουργήσουν μαθήματα χορού κ.α. Κατά τα άλλα η Ανδριάνα τρέχει για να διδάξει Αγγλικά, να μάθει καλύτερα βιολί και άλλα πολλά. Παρεμπιπτόντως, δε σας είπα ότι ενέδωσε τελικά και μου έπαιξε βιολί! Τώρα μου παίζει συνέχεια!
Όσο για ‘μένα, συνεχίζω τα μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και συνεχίζω εντατικά να γράφω το βιβλίο μου. Τώρα που άρχισε να μετατρέπεται η φύση σε παράδεισο, αλλάζω κι εγώ το πρόγραμμά μου. Δε γράφω όλη τη νύχτα πλέον. Έτσι, ξυπνάω το πρωί ή το μεσημεράκι για να απολαμβάνω καθημερινά τη γιορτή της φύσης.
Δεν περιγράφεται ο παράδεισος εδώ όταν οι μέρες είναι τόσο ηλιόλουστες! Έχουμε ανοιχτές τις πόρτες όλη τη μέρα. Ο ήλιος μπαίνει στο δωματιάκι μας, που ήταν σκοτεινό όλο το χειμώνα. Πηγαίνουμε να κουβαλήσουμε νερό από τη βρύση του χωριού και είναι σα να κάνουμε περίπατο. Κάνουμε βέβαια και τους περιπάτους μας στα βουνά. Τρώμε έξω πια, στο ξύλινο τραπεζάκι του χωραφιού που έχουμε για κήπο. Καθόμαστε κάτω από τον ήλιο, να απορροφήσουμε τις αχτίνες του που μας έλειψαν τόσους μήνες. Δείτε τη φωτογραφία απ’ τον κήπο μας για να καταλάβετε. Εκεί τρώμε, εκεί αράζουμε και λιαζόμαστε. Είναι τόσο υπέροχα…
Σχετικά με τον τύπο:
Στο περιοδικό moto πρώτης Απριλίου (τεύχος 435) θα βρείτε το άρθρο μου για το Καζακστάν.
Στο περιοδικό Αυτοκίνηση Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, στο τεύχος που θα δημοσιευθεί στα τέλη Απριλίου, θα βρείτε ακόμη μία συνέντευξή μου.
Κώστα Γλυκέ:
Το e-mail που γράφεις στο blog εγώ δε μπορώ να το δω. Αν θέλεις στείλε μου e-mail στο greece2india@yahoo.com για να κρατήσω τη νέα σου διεύθυνση.
Καλή μας άνοιξη! Χαρείτε την!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα (http://www.madnomad.co.cc/)
160699
καλή άνοιξη
πες μας και τίποτα νεότερο όποτε μπορέσεις
:wave2: :wave2: :wave2:
powerphot
30/04/2009, 17:20
Αρχικά δημιουργήθηκε από cityfly
καλή άνοιξη
πες μας και τίποτα νεότερο όποτε μπορέσεις
:wave2: :wave2: :wave2:
Τα βλέπεις αυτά τα φυτά εκεί μπροστά στην φωτό?
Ε, αυτά μεγάλωσαν λόγο άνοιξης κι ο Ηλίας
έχει χαθεί εκεί μέσα.:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Αρχικά δημιουργήθηκε από powerphot
Τα βλέπεις αυτά τα φυτά εκεί μπροστά στην φωτό?
Ε, αυτά μεγάλωσαν λόγο άνοιξης κι ο Ηλίας
έχει χαθεί εκεί μέσα.:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
διέσχισε το μισό πλανήτη και τον χάσαμε μες τα σκόρδα ε;
:rotflmao: :rotflmao: :wave2:
harvester
02/05/2009, 11:21
ρε ηλια σορυ κιολας αλλα δεν ερχεσαι στον χωριο μου να δεις κηπο απο το σπιτι μου.
γυρνα πισω να παρεις μπαλωμενο παπουτσι απο τον τοπο σου, να ρθουμε να χορεψουμε στον γαμο σου :lol: :lol:
162484
:beer: :lol: :beer:
harvester εισαι τουμπανος αλλα ο Ηλιας ημιθεος.
:wave2:
powerphot
06/05/2009, 11:24
Μπαίνει η άνοιξη!
Δεν κρατιέστε βλέπω να ξεκινήσουμε και πάλι να ταξιδεύουμε! Εντάξει, τώρα που ο καιρός καλυτέρεψε θα ξεκινήσουμε σιγά – σιγά. Πρώτα θα ξεκινήσουμε με βολτίτσες εντός της Αρμενίας. Τον τελευταίο μήνα που θα περάσω εδώ θα τριγυρνάμε με την Ανδριάνα και άλλους φίλους σε μερικά βουνά που δεν έχουμε επισκεφθεί είτε με τη μοτοσικλέτα είτε πεζοπορώντας.
Ήδη ξεκινήσαμε βέβαια. Ο καλύτερος φίλος που έκανα εδώ στην Αρμενία αγόρασε μόλις μία ολοκαίνουρια Suzuki DR 650 από το Ντουμπάι και κάναμε την πρώτη μας εντουροβόλτα. Δεν είχα κάνει ποτέ εντούρο μαζί με άλλους ούτε στην Ελλάδα. Ήταν ωραία που όργωνα τα βουνά με εκλεκτούς φίλους, αλλά δεν απολάμβανα το γεγονός ότι ήθελαν να πηγαίνουμε πολύ γρήγορα και όταν κατεβαίναμε από τη σέλα να δούμε τίποτα ενδιαφέρον, έριχναν μια ματιά και ήθελαν να φύγουμε γρήγορα. Δεν πειράζει όμως. Όταν ταξιδεύω μόνος μου, έχω όλο το χρόνο δικό μου και το απολαμβάνω έτσι όπως μου αρέσει.
Κατά τα άλλα, όταν είμαστε στο χωριό, παίζω κρυφτό με τα παιδιά, χαλαμόλα όπως το λεν εδώ, και σπέρνουμε πατάτες. Επίσης, οι εθελοντές που βρισκόμαστε στην Αρμενία οργανώσαμε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας για τα παιδιά έτσι, ώστε να μάθουν κάποιες βασικές αρχές φωτογράφισης. Είχα 13 παιδιά με τα οποία τριγυρνούσαμε στο χωριό και στα γύρω βουνά για τρείς μέρες και φωτογραφίζαμε.
Η φωτογραφία που στέλνω είναι μία από αυτές που τράβηξα εγώ στο χωριό μας. Μου αρέσει πολύ το τοπίο που χαιρόμαστε την άνοιξη. Τα χωράφια έχουν γεμίσει αγριόχορτα και λουλουδάκια (ο κακός και ο καλός πάντα συμβιώνουν ο ένας δίπλα στον άλλο, ακόμη και στα χωράφια!). Τα δέντρα έχουν ανθίσει και είναι πανέμορφα! Τα βουνά είναι ακόμη χιονισμένα. Η όλη εικόνα φαίνεται μοναδική!
Α, επίσης τελείωσα τη συγγραφή του βιβλίου μου ως εδώ. Έγραψα 260 σελίδες και όταν γυρίσω στην Ελλάδα θα συμπληρώσω το υπόλοιπο ταξίδι από την Αρμενία μέχρι την Ελλάδα.
Τέλος, στο τεύχος της πρώτης Μαΐου (437) του περιοδικού moto θα βρείτε το άρθρο μου σχετικά με το Αζερμπαϊτζάν και τη Γεωργία.
Καλή μας άνοιξη (αν και εκεί φαντάζομαι θα μπαίνει το καλοκαίρι σιγά – σιγά),
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα (http://www.madnomad.co.cc/)
162987
Κανενα νεο απο τον Ηλια υπαρχει
powerphot
27/05/2009, 09:37
Αρχικά δημιουργήθηκε από Σιφης
Κανενα νεο απο τον Ηλια υπαρχει
Θα υπάρξει νέο σύντομα.:wave2:
Ναι παιδιά, θα τα γράψω αναλυτικά εντός των ημερών. Ετοιμάζομαι για το φευγιό πάλι. Σε καμιά 'βδομάδα περίπου θα είμαι στο δρόμο, πρώτα ο Θεός. Θα σας τα γράψω σύντομα!
powerphot
27/05/2009, 10:16
Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Ναι παιδιά, θα τα γράψω αναλυτικά εντός των ημερών. Ετοιμάζομαι για το φευγιό πάλι. Σε καμιά 'βδομάδα περίπου θα είμαι στο δρόμο, πρώτα ο Θεός. Θα σας τα γράψω σύντομα!
Ηλία τέτοια άμεση επικοινωνία δεν μου έχει ξανατύχει.:D
Καλό δρόμο.:wave2:
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Άντε γιατί σαν να χορτάριασε η πέτρα...
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
REEEE...... ΘΑ ΡΘΕΙς εΛΛΆΔΑ?
powerphot
05/06/2009, 09:30
Φορέστε τα κράνη σας, ξαναξεκινάμεεεε!!!
Αυτόν τον τελευταίο μήνα που τριγυρνούσαμε στην Αρμενία, κάναμε μερικές πολύ ωραίες εκδρομούλες με την Ανδριάνα. Πήγαμε στο χωριό κάποιων φίλων στο νότο, ανεβήκαμε στα γειτονικά βουνά με τα άλογα και κατασκηνώσαμε εκεί. Για να φτάσουμε μέχρι τους φίλους μας, κάναμε βέβαια το γύρο της Αρμενίας με τη μοτοσικλέτα έτσι, ώστε να επισκεφτούμε μερικά μέρη που δεν είχαμε δει. Κινούμασταν κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν, σε κάποιες από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της χώρας. Είχε πολύ χωματόδρομο και είδαμε πανέμορφα μέρη.
Έκανα μόνος μια ζόρικη χωμάτινη διαδρομή μήπως και βρω το μοναστήρι Kirants μέσα στο δάσος. Είχε πολύ λάσπη, αμέτρητες και βαθιές λασπολακκούβες και τρεις διασχίσεις ποταμών (εις διπλούν). Το νερό σε πολλές από τις λακκούβες και στα ποτάμια είχε βάθος από μισό έως ένα μέτρο. Ήμουν μούσκεμα μέχρι τη μέση και είχα λάσπη και στο κεφάλι μου. Όχι μόνο οι βαλίτσες πήραν νερό, αλλά και το φιλτροκούτι! Τυχερός ήμουν που δεν έφτασε το νερό στο καρμπιρατέρ και τον κύλινδρο.
Κάτι σοβιετικά, θηριώδη, εξάτροχα φορτηγά οργώνουν αυτά τα υλοτομικά δρομάκια κι έτσι οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες. Το ένα πλαστικό μπετονάκι που κουβαλάω έξω από τη βαλίτσα αλουμινίου, παρ’ όλο που ήταν σφιχτά δεμένο, έπεσε κάπου. Επίσης, σε κάποια πολύ βαθιά και στενή ροδιά χτύπησε η δεξιά βαλίτσα καθώς κινούμουν αργά. Αργότερα ανακάλυψα ότι έσπασε το φύλλο αλουμινίου της βαλίτσας στο πλαϊνό κομμάτι που στηρίζεται στη σχάρα. Έκανε ένα σπάσιμο πέντε πόντων περίπου δίπλα στην κάτω, πισινή βάση στήριξης. Τέλος πάντων,
μικρό το κακό. Απόλαυσα εκτός δρόμου οδήγηση τουλάχιστον.
Εκείνη τη μέρα ερχόταν να με συναντήσουν τα φιλαράκια μου με τα εντούρο απ’ την πρωτεύουσα. Ο Vahe, ο καλύτερος φίλος που έκανα εδώ όπως σας είχα γράψει και νωρίτερα, έπεσε σ’ ένα χωματόδρομο γιατί μπήκε μπροστά του ένα σκυλί. Φορούσε προστατευτικό εξοπλισμό και έσωσε το κεφάλι του, αλλά δυστυχώς έσπασε το χέρι του. Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν να έχω γλιτώσει απ’ τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη χωρίς μια γρατζουνιά; Τόσες δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα οδήγησα πάνω σε δυο ρόδες σε κάποιες από τις πιο επικίνδυνες
χώρες του κόσμου. Συγκρούστηκα μία φορά με αυτοκίνητο και μία με αγελάδα στην Ινδία και άλλη μία φορά με κάρο που το έσερνε γαϊδούρι στο Πακιστάν. Δεν έπεσα ποτέ, όμως, στο δρόμο και δεν έπαθα το παραμικρό. Γιατί; Διότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είχα μηδαμινή ταχύτητα. Αυτό είναι, νομίζω, το μάθημα που πρέπει να μας μείνει προτού πάθουμε κι εμείς το κακό.
Τη Δευτέρα θα γίνει αυτό που μου ζητάτε εδώ και τόσους μήνες… Τη Δευτέρα ξαναβγαίνουμε στο δρόμο νοητοί μου και πραγματικοί μου αλήτες! Θυμάστε που σας είχα γράψει απ’ το Κυργιζστάν πως ο κινητήρας της μοτοσικλέτας μου είναι στις τελευταίες του στιγμές πριν το ρεκτιφιέ; Τώρα τα σημάδια έχουν γίνει πολύ πιο έντονα. Στο ρελαντί ακούγεται ένας άχαρος, μεταλλικός ήχος από τον κύλινδρο και ο κινητήρας δυσκολεύεται πολύ να πάρει μπρος άμα δεν τον δουλέψω για μια μέρα. Το είχα γράψει απ’ τη στιγμή που ήμουν στην Ινδία και σχεδίαζα
να βάλω άλλες δώδεκα χώρες στο πρόγραμμα: Μπορεί να γυρίσω σπρώχνοντας τη μοτοσικλέτα για να τη βάλω μπρος, αλλά πιστεύω πως θα γυρίσω με τη μοτοσικλέτα ταξιδεύοντας μέχρι τέλους.
Θα ταξιδέψω και πάλι εκτενώς, όπως μου αρέσει, για ένα μήνα στη Γεωργία και στην Τουρκία, αυτή τη φορά στο βορρά της, στον Πόντο. Όσο για την Ανδριάνα, όταν φτάσω στην Ελλάδα και τελειώσει τον εθελοντισμό, θα έρθει με το λεωφορείο από την Αρμενία να επισκεφθεί τη χώρα μας για ενάμιση μήνα προτού γυρίσει στην Αμερική. Ίσως φέρει μαζί της και τη Σατινίκ, την καλύτερή μας φίλη από το χωριό, εάν οι υπάλληλοι της πρεσβείας αποφασίσουν να δώσουν τη βίζα.
Όσο για το παπούτσι απ’ τον τόπο μου που μου λέτε να πάρω, δεν έχετε καταλάβει ακόμη πως δεν ψάχνω για παπούτσι ρε παιδιά. Ξυπόλητος θέλω να τριγυρνάω! Δε μπορώ να μιλήσω γενικά για το πεπρωμένο του άντρα που με ρωτάτε, πάντως το δικό μου ναι, είναι η ελευθερία, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου. Ένας γάμος ΜΠΟΡΕΙ να είναι σπουδαίο πράγμα, αλλά εγώ δεν το θέλω προς το παρόν. Άμα έχω γυρίσει όλο τον κόσμο κι έχω εκπληρώσει ένα μεγάλο μέρος των ονείρων μου, ίσως μετά από πολλά χρόνια να θελήσω να κάνω οικογένεια, όχι τώρα όμως.
Τώρα θέλω να ταξιδεύω κι αν πότε – πότε σταματάω σε κανένα καραβάν σεράι να ξαποστάσω, δε σημαίνει ότι χορτάριασα, όπως μου γράφεται μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Μερικοί έχουν καταλάβει ήδη πως το να ζει κανείς για οκτώ μήνες σ’ ένα αρμένικο χωριό δεν είναι χορτάριασμα. Ακόμη και στο χωριό νιώθω πως ταξιδεύω κάθε μέρα. Έχω ν’ αντιμετωπίσω καθημερινά νέες, άγνωστες καταστάσεις. Δε ζω τη ρουτίνα που ζει ένας Αρμένιος που έφαγε τη ζωή του στο χωριό. Έχω καθημερινά ανοιχτές όλες μου τις αισθήσεις, για να αντιληφθώ πώς λειτουργεί η
κοινωνία που ζει γύρω μου και πώς να γίνω μέρος αυτής. Αυτό, λοιπόν, είναι ταξίδι παιδιά. Έτσι νιώθω την κάθε μέρα από αυτούς τους οκτώ μήνες.
Το Lejan έγινε ένα από τα χωριά μου. Τι σημασία έχει αν είναι στην Αρμενία, στην Ελλάδα ή στη Μοζαμβίκη; Μου αρέσει πολύ η ζωή εδώ, οι υπέροχοι γείτονές μας και το τοπίο που μας περιβάλλει. Θα μου λείψουν όλα αυτά. Η μόνη παρηγοριά είναι πως όπως έλεγε και ο τίτλος στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα» σχετικά με το ταξίδι μου, «Επιστρέφω για να ξαναφύγω», οπότε θα τα ζήσω και πάλι όλα αυτά που αγαπώ. Για όσους θέλουν να διαβάσουν το ρεπορτάζ, κατεβάστε την εφημερίδα απ’ τις 19 Μαΐου από την ιστοσελίδα
http://digital.tanea.gr/Default.aspx?d=20090519&pn=1
Επίσης, για όσους ενδιαφέρονται, μάλλον την προσεχή Κυριακή (7 Ιουνίου) θα δημοσιευτεί άλλο ένα ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Απογευματινή». Η φωτογραφία που σας στέλνω είναι από ένα στεγνό κομμάτι της ζόρικης, αλλά απολαυστικής εκτός δρόμου οδήγησης προς το μοναστήρι Kirants.
Τα λέμε από το δρόμο αλήτες μου!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα (http://www.madnomad.co.cc/)
165520
BABISVFR
05/06/2009, 09:57
Mπράβο ρε φίλε! Απίθανο ταξείδι. Να έχεις πάντα καλά και ασφαλή χιλιόμετρα.
:sun:
Stergios69
05/06/2009, 10:00
Rock on! :D :wave2:
powerphot
11/06/2009, 22:11
Στο δρόμο και πάλι!
Ήρθε η μέρα, λοιπόν, που άφησα με δάκρυα στα μάτια το όμορφο, αρμένικο χωριό μας, τους υπέροχους γείτονές μας και πάνω απ' όλα την Ανδριάνα. Οδηγούσα και δάκρυζα, όπως τότε που ξεκινούσα από την Ελλάδα γι' αυτό το ταξίδι στο άγνωστο. Σκεφτόμουν τότε "Θα τους ξαναδώ άραγε αυτούς τους ανθρώπους που χαιρετάω και πότε;". Τουλάχιστον την Ανδριάνα ξέρω ότι θα την ξαναδώ σ' ενάμιση μήνα. Τους υπόλοιπους φίλους μου απ' το χωριό παραμένει άγνωστο αν θα τους ξαναδώ και πότε.
Απ' όταν ξεκίνησα από την Αρμενία, η μοτοσικλέτα ήθελε ήδη σπρώξιμο για να πάρει μπρος το πρωί, όπως σας είχα γράψει ότι θα συμβεί. Σπρώξαμε, λοιπόν, μαζί με τους γείτονες που με αποχαιρέτησαν και ξεκίνησα, αφού πέταξαν έναν κουβά νερό πίσω από τις ρόδες μου, για να έχω πράσινους δρόμους, όπως λένε στην Αρμενία. Επιμένω όμως. Μπορεί να τη σπρώχνω για να τη βάλω μπρος, αλλά πιστεύω πως θα φτάσω στην Ελλάδα καβαλώντας τη μοτοσικλέτα μου!
Στη Γεωργία έκανα απίθανες, χωμάτινες διαδρομές σε έρημα, ψηλά βουνά. Για δυο μέρες έφαγα πολύ βροχή και οδηγούσα στη λάσπη, αλλά είδα μερικά πανέμορφα τοπία όταν δεν έβρεχε. Ένα από αυτά βλέπετε στη φωτογραφία που στέλνω από εκεί που κατασκήνωσα μετά από εφτά μήνες μακριά από το αντισκηνάκι μου.
Τώρα βρίσκομαι στην Τραπεζούντα (Trabzon), φιλοξενούμενος του Ceyhun, ενός ανοιχτόμυαλου φοιτητή μηχανικής στην ηλικία μου, με τον οποίο κάνουμε καλή παρέα. Περιέργως τα πισινά τακάκια των φρένων που τα άλλαξα στην Αρμενία, φαγώθηκαν σε μόλις τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα περίπου! Σκέφτηκα ότι θα είναι κολλημμένη η δαγκάνα, αλλά κινείται ελεύθερα η μοτοσικλέτα όταν τη σπρώχνω. Έξηνε το μέταλλο των τακακιών τη δισκόπλακα, αλλά τώρα πιρτσίνωσα καινούριο φερμούιτ στα παλιά τακάκια κι ελπίζω να μου φτάσει στο λίγο δρόμο που μου έχει
απομείνει. Τώρα που κατέβηκα από τα βουνά (κι έπαθα σοκ μετά από καμιά δεκαριά μήνες εκεί ψηλά στα κρύα), η μοτοσικλέτα παίρνει μπρος με το πρώτο τσακ της μίζας ακόμη και τα πρωινά, οπότε δεν τυρανιέμαι. Στα βουνά απλώς κατασκήνωνα κάπου που να έχει κατηφόρα κοντά, αλλά τελικά δε χρειάστηκε να την ξαναβάλω μπρος σκαστή τη μοτοσικλέτα. Όλα καλά, όλα ανθηρά δηλαδή!
Τα λέμε από παραπέρα!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα (http://www.madnomad.co.cc/)
165879
Και διαβάζεις ένα ποστ του Ηλία και σκέφτεσαι κάτι αλλά ποστ…
«πια μηχανή να πάρω…»
«πια πάει χώμα…»
«για ταξίδι θέλω μεγάλη σέλα….»
«τα 750 cc θα με κουράσουν…»
«τα 169 χλμ δεν είναι για ταξιδι…»
«πιο Εντουρο Τραινινκ Σκουλ …»
«λασπωτήρας της Τουρατεκ…»
κ.λ.π.
γεια σου ρε Ηλία….σίγουρα έχεις κάνει πολλούς φίλους σε όλες τις χώρες που έχεις πάει ,αλλά να ξέρεις ότι έχεις κάνει και πάρα πολλούς στην πατρίδα…
να είσαι πάντα καλά
:wave2:
filipp0s
12/06/2009, 06:51
Στο δρόμο και πάλι!
καλή συνέχεια! :beer: :beer: :beer: :wave2:
Η Ηonda θα έχει κάθε δικαίωμα μετά από τις δικές σου ιστορίες να ονομάσει το μηχανάκι σου Adventure ή και Globetrotter. Καλή προσαρμογή και πάλι στους πολύβοους δρόμους των πεδινών μεγαλουπόλεων. Γειά χαρά.
Πότε ακριβώς θα φτάσει ΣαΛΛονίκη...???
powerphot
18/06/2009, 13:21
Στον Πόντο!
Μετά την Τραπεζούντα επισκέφθηκα την Κερασούντα, τραγουδώντας στο δρόμο "Εκάηκεν το τσιάμπασιν", "Στου παιδιού μου τη χαρά έσφαξα έναν κόκορα. Έφαγε όλη η Σαμψούντα χόρτασε κι η Τραπεζούντα" και άλλες ποντιακές επιτυχίες! Δυστυχώς, οι μοντέρνες πόλεις δεν έχουν καμία σχέση με τις θρυλικές πόλεις του Πόντου που ακούμε από τους προγόνους μας. Είναι γεμάτες πολυκατοικίες και σούπερ μάρκετ πλέον. Σε μερικές απομένουν λίγα παλιά, ελληνικά σπίτια, όπως στην Κερασούντα, όπου βρέθηκα φιλοξενούμενος του καταπληκτικού Ζίγια.
Κάναμε ένα σωρό βόλτες στις γύρω περιοχές. Κάποιο βράδυ στην εθνική, χωρίς να το πάρω χαμπάρι, πήρε ο αέρας το καπάκι της δεξιάς βαλίτσας της μοτοσικλέτας μου! Είχα ξεχάσει να κουμπώσω το πίσω μάνταλο και έγινε το κακό. Πάλι καλά που είχα σχετικά βαριά πράγματα πάνω - πάνω και δεν τα πήρε κι εκείνα ο αέρας. Γύρισα πίσω μήπως βρω το καπάκι, αλλά μάταιος κόπος. Στην Τουρκία, όμως, όπως και σε πολλές άλλες μουσουλμανικές χώρες, όταν έχεις πρόβλημα, σκίζονται όλοι να σε βοηθήσουν. Ο Ζίγια έχει λαμαρινάδικο και μου έφτιαξε εκ του
μηδενός ένα καινούριο, μεταλλικό καπάκι! Για χρήματα ούτε λόγος. Ούτε τα υλικά δεν ήθελε να του πληρώσω. Όσες μέρες ήμουν εκεί, δε μ' άφησε να βγάλω ούτε λίρα από την τσέπη μου. Τώρα μπορώ και πάλι να κλειδώνω τα πράγματά μου στη βαλίτσα και να τα κρατάω σχετικά στεγνά όταν βρέχει.
Τώρα είμαι στην Αμάσια (Amasya), παλιά πρωτεύουσα στο βασίλειο του Πόντου. Είναι πανέμορφη πόλη! Στην όχθη του ποταμού σώζονται παλιά σπίτια με ξύλινα μπαλκόνια να στέκουν πάνω από το νερό. Δείτε και τη φωτογραφία για να καταλάβετε. Τα σκαλισμένα κτίσματα που βλέπετε στο βράχο πάνω από τα σπίτια είναι αρχαίοι ποντιακοί τάφοι που τους σκάλισαν εξ ολοκλήρου μέσα στο βράχο.
Για όσους ενδιαφέρονται και δεν το πήρανε χαμπάρι, ίσως να μπορείτε να βρείτε ακόμη το περιοδικό moto της πρώτης Ιουνίου (τεύχος 439), όπου μπορείτε να διαβάσετε την ανταπόκρισή μου από την Αρμενία και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Δημοσθένη, το σχόλιο περί χορταριάσματος δεν ήταν αποκλειστικά για 'σένα. Πολλοί μου έγραψαν παρόμοια σχόλια. Καταλαβαίνω πως είναι πλακίτσα. Δεν ενοχλούμαι. Απλώς εξηγώ την κατάσταση κι από τη δική μου οπτική γωνία.
Να 'στε όλοι καλά και τα λέμε σύντομα (σε λίγες μέρες. Θα σας ενημερώσω προτού μπω στην Ελλάδα)!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα (http://www.madnomad.co.cc/)
166397
Ηλία...
Τι να πω...
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Φωτό το καπάκι θέλουμε!
Καλα να ερθεις Ηλια !
:beer: :beer:
αρχη του τελους λεγεται αυτο:beer: :beer: :beer:
καλό υπόλοιπο ταξίδι
:wave2: :wave2: :wave2: :wave2: :wave2:
miscelano
21/06/2009, 19:41
σε ζηλευω ρε γμτ...δεν παιζεσαι...μακαρι να χα τα κοτσια σου...:beer: :beer: :beer:
makis206
21/06/2009, 22:31
Με το καλό να έρθεις παλίκαρε !
:beer: :beer: :beer:
filipp0s
21/06/2009, 23:09
Αρχικά δημιουργήθηκε από makis206
Με το καλό να έρθεις παλίκαρε !
:beer: :beer: :beer:
+1
:beer: :beer: :wave2:
Καλή επιστροφή!
:beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από Tropeas
άιντε μήπως να του κανονίσουμε σιγά σιγά μια φιέστα όταν με το καλό επιστρέψει???
εσεις οι Απριλιανοί τι λέτε? εγω ανεβαίνω Σαλόνικα που μένει χαλαρά...!!!:beer: :beer: :beer:
Απίστευτο ...το πρώτο post του ταξιδιωτικού είναι στις 19/4/ 07
Tropeas ισχύει ακόμα η πρόταση....να ετοιμαζόμαστε...??:)
Και εγώ κατεβαίνω μέχρι Σαλόνικα για κάτι τέτοιο.
:a014:
alexxxcbr
22/06/2009, 15:47
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Ηλία...
Τι να πω...
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Φωτό το καπάκι θέλουμε!
Άρπα την! Ωραίο δεν είναι; Έχει, βέβαια, το διπλάσιο βάρο από το αλουμινένιο, αλλά τώρα ούτε που με νοιάζει. Φτάνω σε λίγες μέρες. Αφού τα πράγματά μου βρέχονται μόνο από τα ποτάμια και όχι από την παραμικρή βροχή και αφού μπορώ να τα κλειδώνω κιόλας μέσα στη βαλίτσα, τι άλλο θέλω; :lol:
Έρχονται σύντομα και τα περαιτέρω νέα!
166883
powerphot
24/06/2009, 19:07
Στη μνήμη του παππού μου
Σας ευχαριστώ όλους παιδιά για τις ευχές περί της επιστροφής. Σ' ευχαριστώ κι εσένα Χρήστο (tai) για το σχόλιο κατά της επιστροφής. Αν ήμουν στη θέση σου κι εγώ αυτό θα έγραφα, αλλά νομίζω ότι στη δική μου περίπτωση, το όνειρο δεν τελειώνει ποτέ. Από την Αρμενία ξεκίνησα να σχεδιάζω το επόμενο ταξίδι για Αφρική και Μέση Ανατολή. Υπόσχεση δε σου δίνω, αλλά νομίζω ότι δε θα σε απογοητεύσω. Σε 2-3 χρονάκια υπολογίζω να έχω μαζέψει τα απαραίτητα χρήματα και να είμαι και πάλι στο δρόμο και να ταξιδεύουμε μαζί μέσα από αυτές τις ιστοσελίδες.
Την τελευταία 'βδομάδα ταξίδευα από μικρούς, ήσυχους και πανέμορφους δρόμους, τόσο στα βουνά, όσο και στο απίθανο δρομάκι που πάει από τη Σινώπη (Sinop) μέχρι την Amasra. Ο δρόμος είναι δίπλα στη θάλασσα, αλλά συνήθως βρίσκεται κάποια μέτρα πάνω από αυτήν, το αγαπημένο μου δηλαδή! Έβλεπα καταπληκτικά τοπία στον ορίζοντα και στα παράλια της καταγάλανης Μαύρης Θάλασσας. Ο δρόμος ανεβοκατέβαινε συνέχεια στα βουνά και ήταν γεμάτος στροφές. Το κιβώτιο ταχυτήτων δούλευε συνέχεια. Αν εξαιρέσει κανείς τα συνεχή ανεβοκατεβάσματα, η διαδρομή είναι υπέροχη και για ποδηλάτες. Περνάν ελάχιστα οχήματα και έχει μικρά χωριουδάκια κάθε κάποια χιλιόμετρα.
Ο κινητήρας της μοτοσικλέτας μου είναι πλέον σε τέτοια κατάσταση, που διαρρέει τόσο λάδι από το σώμα του, που το παίρνει ο αέρας και το πάει παντού, από τη μπότα μου μέχρι το πισινό αμορτισέρ και τη βαλίτσα! Διαρρέει μόνο από το αριστερό τμήμα του κινητήρα. Όλα τριγύρω έχουν γεμίσει λάδι! Μιλάμε ότι συμπληρώνω περίπου 2 λίτρα λάδι κάθε 1.000 χιλιόμετρα! Το περισσότερο, βέβαια, το καίει. Ο άτιμος ο κινητήρας, όμως, δουλεύει σα να μη συμβαίνει τίποτα!
Αφού απόλαυσα τη γραφική, παραλιακή Amasra, κατευθύνθηκα πάλι νότια για να επισκεφθώ το Safranbolu με τα αμέτρητα παλιά σπίτια του και την ελληνική γειτονιά όπου ζούσε ο προπαππούς μου και η οικογένειά του. Μάλιστα, τελείως τυχαία βρήκα μια οικογένεια που έχει το ίδιο επίθετο με το τούρκικο επίθετο κάποιων συγγενών μας που ζουν τώρα στην Ελλάδα. Μπορεί να είμαστε και μακρινοί συγγενείς με τη συγκεκριμένη τούρκικη οικογένεια, αλλά λένε πως μάλλον είναι απλή συνωνυμία. Τέλος πάντων, αυτό λίγη σημασία έχει.
Τώρα είμαι στο Zonguldak, μία πόλη στα παράλια του Εύξεινου Πόντου που δεν έχει τίποτα το ενδιαφέρον για έναν τουρίστα. Έχει, όμως, μεγάλη σημασία για εμένα. Στο Kozlu, δίπλα στην πόλη του Zonguldak, είχαν έρθει οι πρόγονοί μου για να δουλέψουν, φαντάζομαι, στα ανθρακωρυχεία του Kozlu, όπου δούλευαν πολλοί Έλληνες. Ο προπαππούς μου, όπως και ο παππούς μου, δούλευαν στα τρένα. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, το 1922-24, οι πρόγονοί μου μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη.
Γνώρισα κάποιον δημοσιογράφο, φίλο των παιδιών που με φιλοξενούν, ο οποίος πήρε ειδική άδεια και μπήκαμε στα ορυχεία. Δημοσίευσε μάλιστα στην εφημερίδα για τα ορυχεία, για εμένα και το λόγο που ήρθα εδώ, θέλοντας να δω πού ζούσαν οι πρόγονοί μου. Από εκεί είναι και η φωτογραφία που στέλνω. Κι όλα αυτά τα κάνω στη μνήμη του παππού μου που είχε ρίζες από 'δω. Μας άφησε πριν περίπου ένα χρόνο, όταν ήμουν στην Ινδία. Ήταν ο παππούς που μου έμαθε τα πρώτα μαστορέματα. Φτιάχναμε μαζί τα ποδήλατά μας. Ήταν, επίσης, ο παππούς που μου έμαθε πώς να ισορροπώ πάνω σε δυο ρόδες, ο παππούς με τον οποίο έκανα τα πρώτα μου μέτρα πάνω στο ποδήλατο, όταν μου έβγαλε τις βοηθητικές ρόδες. Έτρεχε από πίσω μου και κρατούσε το ποδήλατο από τη σέλα για να μην πέσω. Το θυμάμαι τόσο καλά... Από τότε ποτέ δεν έπαψα να ισορροπώ, μόνο που τώρα κανείς δε με κρατάει από τη σέλα και καμιά φορά πέφτω και γδέρνομαι. Ορθοποδώ και πάλι όμως.
Τα σπουδαία νέα: Είμαι πολύ κοντά στην Ελλάδα πλέον και αποφάσισα την ημέρα που θα μπω στη χώρα!!!
Σάββατο 27 Ιουνίου, κατά τις 19:00 θα ανταμωθούμε και πάλι στο Λευκό Πύργο, εκεί που με αφήσατε! Ανυπομονώ πολύ να σας σφίξω στην αγκαλιά μου και πάλι. Θα είναι τόσο διαφορετικά τώρα όλα. Θα είναι διαφορετική η κατάσταση, θα είμαι διαφορετικός εγώ, θα είστε διαφορετικοί εσείς... Είστε όλοι προσκεκλημένοι, και όλοι εσείς που δε σας έχω δει ποτέ, αλλά μου κρατάτε συντροφιά όλον αυτόν τον καιρό που ταξιδεύω.
Χαίρομαι που επιστρέφω. Χαίρομαι που θα δω και πάλι όλους εσάς που αγαπώ και μου λείψατε αυτά τα δύο χρόνια και τους δυόμισι μήνες. Από την άλλη μεριά, στεναχωριέμαι που θα σταματήσω να ταξιδεύω για λίγο. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, δεν είναι τόσο στεναχώρια, όσο ανησυχία για το τι θα συναντήσω στην Ελλάδα, πώς θα είναι η ζωή μου εκεί και πότε θα καταφέρω να δραπετεύσω και πάλι. Είναι η ίδια ανησυχία που νιώθει κανείς προτού ξεκινήσει για ένα μεγάλο ταξίδι. Ξέρει ότι θα ζήσει κάτι νέο και έχει μια αγωνία για το πώς θα είναι. Για 'μένα, όμως, το ταξίδι έχει γίνει ο τρόπος ζωής μου αυτά τα τελευταία χρόνια. Το δύσκολο τώρα θα είναι να πατήσω φρένο και να σταματήσω για λίγο. Θα δούμε... Είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα το χαρώ για λίγο κι ύστερα θα βγω και πάλι στο δρόμο!
Για το Γιώργο Κουνελάκη:
Γιώργο, επειδή δε μπορώ να δω την ηλεκτρονική σου διεύθυνση που έγραψες στο blog, στείλε μου e-mail στο greece2india@yahoo.com για να σου απαντήσω λεπτομερώς. Σε γενικές γραμμές, λυπάμαι, αλλά αυτό που θέλεις να κάνεις είναι αδύνατον. Βόρεια της Γεωργίας βρίσκεται η Αμπχαζία, η Οσσετία, η Τσετσενία και άλλα ημιαυτόνομα κρατίδια, από τα οποία δε μπορεί να περάσει κανένας ξένος.
Ελπίζω τελικά να σας γνωρίσω από κοντά, αν όχι το Σάββατο, τότε τους επόμενους μήνες που θα είμαι στην Ελλάδα.
Τα λέμε από κοντά λοιπόν!!!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα (http://www.madnomad.co.cc/)
166885
Με το καλό!!!!!
:smilea: :smilea: :smilea: :smilea: :smilea:
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
αντε με το καλό να μας ερθεις :wave2:
τα 'παμε και θα τα πουμε:beer: :beer: :beer:
Stergios69
24/06/2009, 19:36
Με το καλό να έρθεις και με το καλό στο επόμενο... :D :wave2:
Δίνω το τελευταίο μάθημα στις 27... Αλλά απο την ημέρα που ξεκίνησες και πέρναγαν οι μήνες σκεφτόμουν ότι την στιγμή που θα πάταγες Ελλάδα, θα πρέπει να ήταν καμια 20ρια μηχανές στα σύνορα και να σε συνοδεύσουν μέχρι τη Σαλόνικα.... σαν φόρο τιμής ρε φίλε για τα ταξίδια που κάναμε μαζί σου εδώ και 2 χρόνια...
powerphot
24/06/2009, 20:47
Αρχικά δημιουργήθηκε από ermiss
..........τα ταξίδια που κάναμε μαζί σου εδώ και 2 μήνες...
Δυο χρόνια και βαλε θες να πεις.:D
Αχ βρε Ηλία! ήθελα να ρθω απάνω να μαι απο κοντά να σε δώ να μιλήσουμε όταν θα γυριζες...
δυστυχώς ή ευτυχώς ενα δικό μου όνειρο πέρνει σάρκα και οστά και συμμετέχω απο αύριο στον διεθνή ιστιοπλοϊκό αγώνα Κυκλάδων 2009 που διαρκεί μια βδομάδα απο Σάββατο σε Σάββατο και περνάει απο Σύρο Αμοργό Σίφνο...
υπόσχομαι όμως, και όχι σε κανέναν άλλο , αλλά στην ψυχή μου ότι θα ανέβω να σε δώ με υσηχία να τα πούμε οι 2 μας αν το θες και εσύ ....
καλό ταξίδι επιστροφής, θα ναι το έναυσμα για να συγκροτηθείς για νέες περιπέτειες!
powerphot
27/06/2009, 19:04
Μόλις πριν απο λίγο μίλησα με τον Ηλία που βρισκόταν στον Λευκό πύργο.
Ηταν η πρώτη μας απ΄ευθείας επικοινωνία μετά απο 2 χρόνα και κατι μήνες.
Ο Ηλίας είναι και παλι Ελλάδα με παραγεμισμένες τις μπαταρίες του αλλά το XRακι του
δυστυχώς λιγα χιλιόμετρα πριν περάσει τα σύνορα αφησε την τελευταία του "συμπίεση".
Περισσότερα προσεχώς απο τον ίδιο τον Ηλία.
Ηλία.......:a013:
167111
κρίμα ρε γμτ να μην το φερει οδηγώντας :(
Ηλία καλώς μας ήρθες :beer: :beer: :beer:
Καλώς ήρθες πίσω Ηλία!!!:beer: :wave2:
ελπίζω πρίν σε ξαναπιάσει κολωπιλαλα και φύγεις για τον γυρο του Ηλιακού-συστήματος να έχω την ευκαιρία να τα πούμε από κοντά....
Ευχαριστούμε για το ταξίδι που μας έκανες τόσο καιρό! :beer: :beer: :beer: :beer:
Καλώς ήρθες!!!
Χίλια μπράβο!
:beer:
:a012:
:eyepop: Και πώς ήρθε μέχρι Σαλόνικα;;
Καλώς ήρθες!!!
Ευχαριστούμε για το ταξίδι...
:wave2: :beer:
Καλως ήρθες Ηλία. :beer: :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
κρίμα ρε γμτ να μην το φερει οδηγώντας :(
Κριμα μεν, αρκετα ποιητικο δε (για οσους τους ενδιαφερουν τετοια πραγματα) :lol:
Καλως ηρθες Ηλια!:wave2: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από gcrook
Κριμα μεν, αρκετα ποιητικο δε (για οσους τους ενδιαφερουν τετοια πραγματα)
μονο για τους οπαδούς τις ρομαντικής ποίησης :a22:
Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
μονο για τους οπαδούς τις ρομαντικής ποίησης :a22:
Ειπε ο σκληρος πραγματιστης...:D :smokin:
Αρχικά δημιουργήθηκε από gcrook
Ειπε ο σκληρος πραγματιστης...:D :smokin:
ετσι μου 'παν οτι ειναι οι αντρες:blush:
Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
ετσι μου 'παν οτι ειναι οι αντρες:blush:
Αχ, μοναχα αν τους ακουγες.....:blush:
ανυπομονω να ακουσω ιστοριες αυτου του ανθρωπου και εμπειριες!
ευχομαι βασικα να ακουσω!
καλως ηρθες πισω
powerphot
28/06/2009, 20:51
Είμαι στην Ελλάδα!
Μετά το Zonguldak, που λέτε, άρχισα να τριγυρνάω και πάλι σε κάποιους μικρούς, επαρχιακούς δρόμους δίπλα στον Εύξεινο Πόντο και έφτασα έτσι μέχρι την Κωνσταντινούπολη σταματώντας σε κάποια γραφικά χωριά ενδιάμεσα. Αυτή τη φορά απλώς τη διέσχισα την Πόλη, βλέποντας το κάστρο της Ρούμελης και τη γέφυρα του Βοσπόρου δίπλα μου. Ακόμη και η απλή διάσχιση της Πόλης έχει τη μαγεία της.
Θα έμπαινα στην Ελλάδα το Σάββατο το πρωί, αλλά είχα φτάσει ήδη πολύ κοντά στα σύνορα. Τηλεφώνησα, λοιπόν, στο Θανάση, τον καλύτερό μου φίλο, που ήρθε από την Ελασσόνα να με υποδεχτεί στα σύνορα. Του είπα ότι θα περάσω σε λίγες ώρες μια και ήμουνα κοντά έτσι, ώστε να κάτσουμε το βραδάκι να τα πούμε όπως παλιά.
Και τότε τι λέτε να 'γινε; Ήμουν ακριβώς στα Malkara, 60 χλμ. πριν τα σύνορα με την Ελλάδα. Σε μια ανηφόρα, καθώς πήγαινα με ανοιχτό το γκάζι, ο κινητήρας έχασε τη δύναμή του κι έσβησε. Από τότε δεν ξαναπήρε μπρος. Ήξερα καλά τι συμβαίνει. Όπως γράφω τους τελευταίους μήνες, ο κινητήρας είχε δείξει σημάδια από την κεντρική Ασία. Το συναρπαστικό είναι πως μέχρι τη στιγμή που άφησε την τελευταία του πνοή, δούλευε κανονικότατα! Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει πλέον συμπίεση μέσα στον κύλινδρο, γιατί ο κύλινδρος θα 'χει γίνει οβάλ εκεί μέσα, φαντάζομαι. Θέλει ρεκτιφιέ τώρα.
Ποτέ δεν έχω στεναχωρεθεί τόσο λίγο για σοβαρή βλάβη που μου έτυχε σε όχημά μου. Ήμουν στην άριστα οργανωμένη Τουρκία. Το θέμα ήταν τυπικό. Κάλεσα μια οδική βοήθεια για τα τελευταία 60 χλμ. μέχρι τα σύνορα, πέρασα τα δυο περίπου χιλιόμετρα των συνόρων σπρώχνοντας τη μοτοσικλέτα και σταματώντας στους ενδιάμεσους ελέγχους και από την άλλη μεριά ήρθε ο πατέρας μου και φορτώσαμε τη μοτοσικλέτα στο φορτηγάκι του για να τη γυρίσουμε στη Θεσσαλονίκη. Θυμήθηκα όταν είχα το τζιπ μου και κολλούσα συνέχεια στα μέρη που πήγαινα ή πάθαινε βλάβη και αναγκαστικά ερχόταν ο πατέρας μου να με βοηθήσει. Σκεφτείτε τύχη που είχα! Ούτε προγραμματισμένη να ήταν η μοτοσικλέτα. Ταξίδεψα 73.000 χλμ. και ξεψύχησε ένα βήμα πριν την Ελλάδα. Και πάλι, λοιπόν, όπως και τότε, ήρθε ο πατέρας μου να μας πάρει. Αν το πάθαινα μόλις μία μέρα πιο πριν, όταν ήμουν πριν την Κωνσταντινούπολη, δε νομίζω να την έφερνα πίσω τη μοτοσικλέτα. Η Τουρκία έχει τα ακριβότερα καύσιμα του πλανήτη κι έτσι κι η οδική βοήθεια ήταν πανάκριβη. Για τα 60 χιλιόμετρα πλήρωσα γύρω στα 130 ευρώ.
Πολλοί μου λέτε "κρίμα" ή να τη φτιάξω τώρα τη μοτοσικλέτα και να την έχω σαν κειμήλιο. Όσα και να έζησα, ρε παιδιά, με τη μοτοσικλέτα, είναι ένα άψυχο μηχάνημα. Άμα δώσω πάλι 1.800 ευρώ, μπορώ να αγοράσω μία ολόιδια. Ναι, εκείνη δε θα έχει κάνει τέτοιο ταξίδι, αλλά αυτό δεν το αισθάνονται τα σίδερα της μοτοσικλέτας και δεν αλλάζει τίποτα. Είτε την αγαπάω τη μοτοσικλέτα είτε όχι, τίποτα δε θα αλλάξει στον κόσμο μας. Έχω μάθει να αγαπάω μόνο έμψυχα όντα και ειδικά τους ανθρώπους. Όταν αγαπάς ένα έμψυχο ον και ειδικά έναν άνθρωπο, αλλάζει η δική του κατάσταση, αλλάζει η δική σου κατάσταση, αλλάζουν ακόμη και κάποιοι άλλοι που μας περιβάλλουν.
Μπαίνοντας στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, πήρα την Africa Twin που είχα αφήσει στον πατέρα μου προτού φύγω για το ταξίδι και που ευτυχώς τελικά δεν την πούλησε. Πήγα, δηλαδή, στο Λευκό Πύργο και πάλι καβαλώντας. Άλλαξε το μηχάνημα που είχα ανάμεσα στα πόδια μου βέβαια, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία (πέρα από το ότι ήδη μου λείπει το enduro!). Η Africa Twin μου φαίνεται σαν αυτοκίνητο τώρα. Κάθεσαι πίσω σαν πασάς, έχεις το τιμόνι πολύ πιο μπροστά απ' ότι σ' ένα enduro κι αυτό με κάνει να νιώθω πιο μακριά από τη μοτοσικλέτα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πιο μακριά από τα χειριστήριά της και λιγότερο ενεργός αναβάτης. Σίγουρα προσφέρει άνεση όταν ταξιδεύεις στην άσφαλτο, αλλά ήδη σκέφτομαι "Θέλω να πάω βουνό. Πού να πάω με την Africa Twin και πόσο να το ευχαριστηθώ;". Τέλος πάντων, αυτά είναι λεπτομέρειες. Δεν κλαίγομαι. Ξέρω ότι είτε θα φτιάξω το συγκεκριμένο XR είτε θα αγοράσω κάποιο άλλο enduro και θα απολαμβάνω και πάλι τη ζωή μου εκτός δρόμου.
Με το που έφτασα στο Λευκό Πύργο, πώς να σας περιγράψω τη χαρά που είχαμε όλοι που ανταμώναμαι και πάλι; Ήταν λίγο-πολύ οι ίδιοι που ήταν κι όταν έφευγα, η οικογένειά μου και κάποιοι φίλοι. Αυτή τη φορά ήρθαν και 2-3 μηχανόβιοι που δεν τους ήξερα και χάρηκα πολύ. Καθίσαμε με την ησυχία μας και τα λέγαμε με τις ώρες εκεί μπροστά. Πώς να χορτάσω και τι να πρωτοπούμε μετά από δύο χρόνια και δυόμισι μήνες που είχα να τους δω όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγαπώ.
Όσο για μένα, είμαι ακόμη σοκαρισμένος από τις διαφορές που με χτύπησαν όλες μαζί μπαίνοντας στην Ελλάδα. Παρ' όλο που ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένος, η προσαρμογή είναι πιο δύσκολη απ' ότι την περίμενα. Μπήκα στη Θεσσαλονίκη και οδηγούσα στους ίδιους δρόμους που είχα βαρεθεί να οδηγάω. Ήταν σα να μην άλλαξε τίποτα. Κοιτούσα γύρω μου και δεν έβλεπα να άλλαξε τίποτα πέρα από κάποια ψιλοθέματα οργάνωσης και εκμοντερνισμού. Σκεφτόμουν ότι εγώ γυρίζω πίσω άλλος άνθρωπος μετά από αυτά τα δύο χρόνια και δυόμισι μήνες και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπω γύρω μου στους δρόμους, πόσο έχουν αλλάξει μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να νιώθω ότι δεν είμαι στη θέση τους.
Όσο για τα σχέδια περί του μέλλοντος, σας είπα πως από την Αρμενία ετοιμάζω το επόμενο ταξίδι. Σε 2-3 χρόνια που θα μαζέψω τα απαραίτητα χρήματα, υπολογίζω να βγω και πάλι στο δρόμο προς Αφρική και Μέση Ανατολή. Θα σας κρατώ ενήμερους για τις εξελίξεις μέσω αυτού του blog και της ιστοσελίδας μου.
Σας ευχαριστώ όλους παιδιά για τη συντροφιά που μου κρατούσατε όλον αυτόν τον καιρό που ταξίδευα. Δεν είχα σκοπό να γράφω κανένα blog όσο ταξιδεύω και έγινε τελείως τυχαία με την πρωτοβουλία του Νίκου των Aprilia Bikers. Όλοι εσείς είστε ό,τι πολυτιμότερο κέρδισα από αυτό το blog. Θα χαρώ πολύ να σας γνωρίσω κι από κοντά τώρα που είμαι στην Ελλάδα. Θα κατέβω κάποτε στην Αθήνα και θα σας ειδοποιήσω. Μη με ρωτάτε αν μπορώ να αφιερώσω χρόνο για να συναντήσω έναν άγνωστο. Δεν είμαστε άγνωστοι. Μπορεί η επαφή μας να ήταν μόνο μέσω του διαδικτύου, αλλά περάσαμε μαζί τόσες χαρές και τόσες δυσκολίες... Δε νιώθω πως είμαστε άγνωστοι.
Στη φωτογραφία βλέπετε την άφιξή μου στο Λευκό Πύργο, όταν με υποδέχτηκε η μητέρα μου και ο αδερφός μου, τον οποίο τον άφησα μικρό παιδί και τον βρίσκω έφηβο και πρωταθλητή Βορείου Ελλάδος στο ποδήλατο βουνού!
Θα τα πούμε από κοντά!!!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα (http://www.madnomad.co.cc/)
167908
powerphot
28/06/2009, 20:56
Και μερικες τελευταίες αποκλειστικές φωτό απο το XR.
167305
powerphot
28/06/2009, 20:57
Το πήρε στα χερια.:D
167306
powerphot
28/06/2009, 20:57
Αντε και στο επόμενο!:winka:
:wave2: :wave2: :wave2: :wave2:
167307
Αρχικά δημιουργήθηκε από powerphot
Και μερικες τελευταίες αποκλειστικές φωτό απο το XR.
Στις έστειλε ο Βασίλης, ε; Ιστορική φωτογραφία!
Σας ευχαριστώ όλους ρε παίδες για τις ευχές!
:beer:
Ηλια ..........:a013: :a013: :a013:
Καλως ηρθες !!!!!!!!! :beer: :beer: :beer: :beer:
:wave2:
RESPECT
:beer: :beer: :beer: :beer:
castoras
28/06/2009, 21:59
:beer: :beer: :beer:
Καλώς ήρθες!!!!!
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ!:a19: :a18: :a23:
Καλως Ηλθες Ηλια :)
:beer: :beer: :beer: :beer: :wave2: :beer: :beer: :beer:
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
οτι και να πω ειναι λιγο....
:wave2: :wave2: :wave2: :wave2:
blackbusa
29/06/2009, 02:48
:a23: :a23: :a23: :a23: :a23:
βασικα σκεφτομαι τοση ωρα τη να γραψω και εχει κολλησει το μυαλο μου....το καλοσορισες ειναι το λιγοτερο....καπου διαβασα οτι ισως να οργανωθει καποια συναντηση απο το κλημακιο της Αθηνας....αν και οταν γινει δεν υπαρχει περιτωση να το χασω με τιποτα....αν και βασικα θα ανεβω συντομα Θεσσαλονικη...θα δοκιμασω να σου κλεψω λιγο απο τον πολυτιμο χρονο σου για να σε γνωρισω...εστω και ενα γεια...εστω μια χειραψια...
απλα και μονο ενα μεγαλο ευχαριστω....
:wave2:
ilias s.m.
29/06/2009, 03:33
Καλως ηρθες Ηλια!!!
το μονο που μπορω να κανω ειναι να σε θαυμασω και να σου πω ενα τεραστιο μπραβο!!!!
:a19: :a19: :a19:
εισαι ωραιος ρε αδερφε.
μπραβο σου..:a19:
filipp0s
29/06/2009, 06:29
Γεια σου ρε Ηλία!
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :wave2:
Μία ακόμα χώρα , σε υποδέχεται. Με την ιδιαιτερότητα οτι εδώ υπάρχουν κάποιες χιλιάδες άτομα που σε γνωρίζουν κάπως και σε θαυμάζουν...
Σου εύχομαι καλή προσαρμογή.
Ένα ειλικρινές ευχαριστώ για αυτά που μοιράστηκες μαζί μας πάνω από 2 χρόνια.
Άντε και στα επόμενα. :beer: :beer:
dukeandthecity
29/06/2009, 09:01
welcome home :beer: :beer:
TEOkaip7
29/06/2009, 09:02
με το καλό και στα επόμενα, καλως ήρθες :beer:
kokkinos1
30/06/2009, 21:07
καλως ήρθες :wave2: :wave2:
:a23: Respect :a23: Ηλια.... Καλωσηρθες... διαβαζα το ταξιδι σου και στο ΜΟΤΟ (αν θυμαμαι καλα...)
harvester
01/07/2009, 12:00
καλως ηρθες φιλε. ποτε φευγεις?
makis206
01/07/2009, 12:08
Καλωσήρθες Ηλία !! Δεν έχω λόγια, ειλικρινά συγκινήθηκα.. καλωσήρθες ρε παλίκαρε !
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Ηλία καλώς ήρθες
και...
καλό ταξίδι :wave2: :wave2: :wave2: :wave2: :wave2:
powerphot
03/07/2009, 12:08
Ο Ηλίας άλλαξε αριθμό κινητού.
Σε περίπτωση που το χρειάζεται καποιος,
και δεν τον βλέπει on line ΠΜ me. :wave2:
Pardalotzatziki
04/07/2009, 01:36
kalws hr8es sto greece
ante me to kalo kai stro epomeno
mhn kaneis to la8os kai peta3eis to "alogo" sou....auto se eftase mia anasa
apo to spiti sou.....8es de 8es den einai pia mono sidero.....
kai telos pantwn an den to 8es pia proteinw na to dwseis se kapoion na to krathsei
makari na eixa to xwro
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :wave2: :wave2: :wave2: :wave2:
Welcome back to home φιλε...
Ειμαστε ολοι πολυ περηφανοι για εσενα...
Καλη τυχη σε οτι και αν σχεδιαζεις για το μελλον...:winka:
:beer: :beer: :beer: :wave2:
Καλως τονα !! Ποτε ξαναπας βολτα ;
:beer: :beer: :beer:
Πω πω καλωσορίσματα! Ένα σωρό κόσμος που δεν είχε ξαναγράψει, με καλωσορίζει τώρα. Σας ευχαριστώ όλους παιδιά. Καλώς σας βρήκα! Θα χαρώ να γνωριστούμε κι από κοντά. Όποιος ανέβει Θεσσαλονίκη, ας με ενημερώσει. Όταν τριγυρνάω, θα ενημερώνω κι εγώ τους κατά τόπους μηχανόβιους. Όσο για το πότε ξαναφεύγω, θα μου πάρει 2-3 χρόνια, φαντάζομαι, για να μαζέψω τα απαραίτητα χρήματα για το επόμενο.
Δεν μπορώ να το πιστέψω
Ξεπερνάς την πιο διεστραμμένη φαντασία, το μόνο που μου βγαίνει αβίαστα είναι ένα Α!
Φτωχά τα λόγια να περιγράψουν την παραδοχή , τη ζήλια ,τον σεβασμό , τον θαυμασμό, και τόσα άλλα που έχεις προκαλέσει σε ………………. ανθρώπους
:beer: :beer: :wave2:
:a19: :a20:
Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Πω πω καλωσορίσματα! Ένα σωρό κόσμος που δεν είχε ξαναγράψει, με καλωσορίζει τώρα. ............................ Είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που γνωρίζουν μαθαίνουν και ρωτούν για το ταξίδι σου
Δημιούργησες ένα μύθο, είσαι πια ένας μύθος
Όσο για μας τους κοινούς θνητούς που η μοτοσυκλετιστηκη μας ζωή αναλώνεται από το σπίτι στη δουλεία , μετά για κανα καφέ, άντε κανα ΣΚ στη κοντινή Πίνδο και καμωνόμαστε αυτόχθονες ιθαγενείς και σκληραγωγημένοι όσο δεν βασταν τα βρακια μας, θα είσαι πάντα αυτό που θέλαμε να είμαστε και παριστάναμε ότι μπορούμε
:a19: :a19: :a19: :a19:
:a23: :a23: :a23: :a10:
Αρχικά δημιουργήθηκε από marulis
Όσο για μας τους κοινούς θνητούς που η μοτοσυκλετιστηκη μας ζωή αναλώνεται από το σπίτι στη δουλεία , μετά για κανα καφέ, άντε κανα ΣΚ στη κοντινή Πίνδο και καμωνόμαστε αυτόχθονες ιθαγενείς και σκληραγωγημένοι όσο δεν βασταν τα βρακια μας, θα είσαι πάντα αυτό που θέλαμε να είμαστε και παριστάναμε ότι μπορούμε
ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ???:lol:
ΤΟ ΑΠΑΥΓΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΙΣΤΉ :a23: :a23: :a23:
Stergios69
04/07/2009, 19:03
Που σαι Ηλία...
Κανα βιβλίο με μπολικες φωτό πότε θα βγάλεις; :D :wave2:
καλώς ήρθες Ηλία είσαι έμπνευση για όλους μας! :beer: :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από marulis
Είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που γνωρίζουν μαθαίνουν και ρωτούν για το ταξίδι σου
Δημιούργησες ένα μύθο, είσαι πια ένας μύθος
Όσο για μας τους κοινούς θνητούς που η μοτοσυκλετιστηκη μας ζωή αναλώνεται από το σπίτι στη δουλεία , μετά για κανα καφέ, άντε κανα ΣΚ στη κοντινή Πίνδο και καμωνόμαστε αυτόχθονες ιθαγενείς και σκληραγωγημένοι όσο δεν βασταν τα βρακια μας, θα είσαι πάντα αυτό που θέλαμε να είμαστε και παριστάναμε ότι μπορούμε
:a19: :a19: :a19: :a19:
:a23: :a23: :a23: :a10:
Χρήστο; :look:
Με τρομάζεις αλλά έτσι ακριβώς είναι! :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ???:lol:
ΤΟ ΑΠΑΥΓΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΙΣΤΉ :a23: :a23: :a23: Είναι που έχω σκυλιάσει από τη ζήλεια μου ρε Χρήστο
Είναι για κάτι που ούτε καν μπόρεσα να ονειρευτώ. Όσο κι αν περηφανεύομαι πως δεν ξέρω την επόμενη μου κατεύθυνση μέχρι τη διασταύρωση, πάντα αυτό είχε συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης – λήξης , αναχώρησης – άφιξης
Ο άνθρωπος έφυγε για 10 μήνες και γύρισε σε 26. :dizzy: :uplate:
Και αυτό που με τρελαίνει περισσότερο είναι πόσο όμορφα και δυνατά έχει αγκιστρωθεί στην εποχή της αθωότητας. Ούτε που θυμάμαι πως είναι
Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
Χρήστο; :look:
Με τρομάζεις αλλά έτσι ακριβώς είναι! :beer: :beer: Μη φοβάσαι ρε καλά είμαι, απλά απ΄ τη λύσσα μου έχω ροκανίσει τα έπιπλα του σπιτιού, έχω ξαπλώσει τ΄ ανάσκελα και βλέπω πεταλούδες στο ταβάνι :lol: :lol: :lol:
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.