veagle
14/05/2007, 00:26
ΚΑΒΑΛΑ <-> ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ (VIRAGO 250) ΣΕ 26 ΩΡΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ
Λοιπόν, ξεκινάω....
Καταρχάς έχω πλέον μια Kawasaki Vulcan Classic 800.
Ημέρα: Παρασκευή
Έτος: 2005
Εποχή: Φθινόπωρο
Ώρα: 4:15 (περίπου)
Τοποθεσία: ΚΑΒΑΛΑ
Μέρος: Στον "κήπο" για καφέ (για όσους γνωρίζουνε)
Συμμετέχοντες: Εγώ, Χερκ και Χρι.
Καθόμαστε για καφέ στον κήπο την μεσημέρι Παρασκευής κατά τις 4:15 και αφού είχαμε παραγγείλει μας λέει ο Χρι ότι τελικά θα φύγει με το λεωφορείο των 5:30~ για Ορεστιάδα (όπου σπουδάζει), αντί των 6:30 διότι λέει οι συμφοιτητές του, έκλεισαν τραπέζι στο "ΠΙΚΟ" το βράδυ και ήθελε ο ΧΡΙ να ετοιμαστεί κτλ, κτλ.
Εκεί που συζητούσαμε για την διαδρομή και την πίκρα με το λεωφορείο των ρωτάω αν κάνει κάποια στάση ενδιάμεσα το λεωφορείο διότι 4:30 ώρες είναι πάρα πολλές για μονοκόμματο, και μας λέει ότι κάνει στάση κανά τέταρτο στην Αλεξανδρούπολη.
Εκεί πάνω μπαίνει στην συζήτηση και η σερβιτόρα την οποία γνωρίζαμε και μας λέει και γιατί δεν πάτε και εσείς μέχρι την Αλεξανδρούπολη να πιείτε ένα καφέ και εκεί.
Εκεί είναι που γίνεται το κορυφαίο.
Να σημειώσω ότι η ώρα είχε πάει 4:50 περίπου.
Λοιπόν το κορυφαίο: όπως το λέει αυτό η σερβιτόρα, κοιτάω τον Χέρκ, με κοιτάει, το κοιτάω, με κοιτάει και τελικά τον ρωτάω απλά «Πάμε;» και μου απαντάει «Πάμε».
Αυτό ήταν!
Καθίσαμε άλλα 10 λεπτάκια περίπου και είπαμε να οργανωθούμε ώστε να προλάβουμε το λεωφορείο. Οπότε πληρώνουμε τον καφέ στον κήπο, και περνάμε από το σπίτι μου να πάρουμε καμιά μπλούζα και ένα μπουφάν, μετά περνάμε από έναν άλλο φίλο να πάρω και δεύτερο κράνος για τον Χέρκ, στην συνέχεια περνάμε παίρνουμε και μπουφάν από το σπίτι του Χέρκ, και ξεκινάμε.
Αργήσαμε λίγο και ξεκινήσαμε 5:45 περίπου, ενώ το λεωφορείο τελικά είχε φτάσει νωρίτερα και έφυγε νωρίτερα κατά τις 5:20.
Να σημειώσω ότι από εκείνη την ώρα που ξεκινήσαμε ήμασταν οι URBAN RIDERS, διότι είχαμε και οι δύο από μία τσάντα URBAN.
Μέχρι εδώ όλα καλά.
Να σημειώσω ότι εγώ έχω αρκετά κιλά και όγκο παραπάνω και ο Χέρκ είναι 1,90 τεράστιος! Σύνολο κιλών πάνω στο Βιράγκο περίπου 220.
Όπως επίσης δεν έχω πλάτη στην Βιράγκο.
Τέσπα.
Ξεκινάμε από το σπίτι του Χέρκ, και φτάνουμε περίπου καμιά 27 χλμ μακριά λίγο πριν τον κόμβο της Χρυσούπολης, όπου και σταματάω γιατί χτυπούσε το τηλέφωνο.
Κάνουμε την πρώτη στάση εκεί.
Ξανασυνεχίζουμε… Για να μην τα πολυλογώ (Δύσκολο να μην το κάνω) κάθε 30 – 40 χλμ κάναμε στάση 3 λεπτών.
Το όλο θέμα είναι ότι όμως ξεκίνησαμε για πλάκα και σίγουρα όχι για αλεξανδρούπολη.
Εγώ σκεφτόμουνα ότι θα πάμε μέχρι την Ξάνθη και μετά θα γυρνούσαμε.
Αλλά… κάτι έγινε λίγο πριν την Ξάνθη. Δυστυχώς ή Ευτυχώς ο κόμβος για Αλεξ/πόλη είναι πρωτού φτάσεις στην Ξάνθη και μου λέει ο Χέρκ, να στρίψω δεξιά όπως και έκανα. Εκεί ήταν ο δρόμος μονόδρομος και δεν υπήρχε περιθώριο επιστροφής…
Συνεχίζουμε με κλασικές στάσεις ανά 30 ή 40 χλμ όσπου σε κάποια στάση παίρνουμε τηλέφωνο τον Χρι και μας λέει ότι τελικά έφυγε από Άλεξ/πόλη το λεωφορείο.
Έτσι αποφασίζουμε να πάμε Ορεστιάδα, αφού φτάσαμε που φτάσαμε ως εδώ.
Φτάνοντας Αλεξ/πόλη βγαίνουμε από την Εγνατία Οδό και μπαίνουμε ΑΛεξ/πόλη για ανεφοδιασμό.
Συνεχίζουμε για Ορεστιάδα!
Αφού κάναμε τις κλασικές στάσεις ανεβαίναμε και ανεβαίναμε και ανεβαίναμε… Ζόρικος δρόμος με λακούβες, αλλά απολαυστικός για μηχανή. Μόλις φτάσαμε Ορεστιάδα μέχρι να φτάσουμε στην πλατεία όπου δώσαμε ραντεβού στον φίλο μας τον Χρι, δεν το πίστευε και νόμιζε ότι τον κάναμε πλάκα σε όλη την διάρκεια της διαδρομής που τον παίρναμε τηλέφωνο και του λέγαμε που είμαστε.
Με το που μας βλέπει, χαμός…!!! Δεν μπορούσε να το χωνέψει ότι φτάσαμε εκεί πάνω. Βέβαια ούτε εγώ το περίμενα…
Ώρα άφιξης: 10 και κάτι
Με αυτά και μ’ αυτά, ξεκουραστήκαμε λίγο και ετοιμαστήκαμε για «ΠΙΚΟ» (μπουζούκια [αν και δεν μαρέσουν] καλά ήταν).
Τέσπα.
Κοιμηθήκαμε κατά τις 4, εγώ και ο Χέρκ, (φύγαμε πιο νωρίς διότι έπρεπε να γυρίσουμε καβάλα την επομένη) και ξυπνάμε το πρωί του Σαββάτου κατά τις 9:00.
Τρώμε ένα κρουασάν και πίνουμε από ένα κακάο και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Ο καιρός αρκετά καλός αν και συννεφιασμένος σε κάποια σημεία.
ΜΕ παίρνει τηλέφωνο η μητέρα μου αργότερα και μου λέει ότι Καβάλα γίνεται χαμός από τα ξημερώματα (βροχή αστραπές κτλ.).
Μέχρι Αλεξ/πόλη μια χαρά ο καιρός από την δική μας πλευρά.
Φτάνουμε τελικά στην Άλεξ/πόλη όπου και κάνουμε στάση για καφέ στην παραλία τους κάτω από τον Φάρο σε γνωστό Καφέ εκεί…
Η συνέχεια
Λοιπόν συνεχίζω...
Αφού είπιαμε τον καφέ μας στην Άλεξ/πόλη θέλαμε να μάθουμε τι καιρός πέζει στην Κομοτηνή για να ξέρουμε αν είναι καλός να προχωρήσουμε ή να περιμέναμε στην Άλεξ/πόλη. Πηγαίνουμε στον Αστυνομικό τμήμα και ζητάμε να μας δώσουν ένα τηλέφωνο αστυνομικού τμήματος στην Κομοτηνή. Μας δίνουν, πέρνω τηλέφωνο και λέει ότι απλά είναι συννεφιασμένος ο καιρός.
Και έτσι αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε! Η ώρα είχε φτάσει 12 (αν θυμάμαι καλά) και ξεκινάμε...
Στον δρόμο περίπου 14 χλμ πριν την Κομοτηνή αρχίζει και βρέχει καταρακτωδώς και σταματάμε κάτω απο μια γέφυρα!
Στην γέφυρα καθήσαμε σίγουρα καμιά ώρα αν όχι 2! (Ο χερκ θυμάται καλύτερα!)
Για να μη τα πολυλογώ για εκεί, φάγαμε και κάτι καλούς κεραυνούς στα 100 μέτρα περίπου απο την γέφυρα...!
Στην συνέχεια αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε και ότι γίνει.
Να τονίσω το γεγονός ότι δεν είχαμε μπουφάν μοτοσικλέτας ή κάτι παρόμοιο, απλά ήταν αδιάβροχα!!!
Ανακαλύπτω ότι μέσα στην τσάντα μου είχα ένα Αδιάβροχο 1 χρήσεως (πολύ γέλιο) αυτά τα κίτρινα που κυκλοφορούν.
Τέλος πάντων, το φοράω σαν οδηγός και βλέπεις να ξεκινάει μια κίτρινη σημαδούρα.
Με αυτά και μ'αυτά φτάνουμε Κομοτηνή και μόλις βγαίνουμε απο τον κόμβο μέχρι τα ΚΤΕΛ κομοτηνής φάγαμε τόση βροχή που δεν περιγράφεται!
Κάναμε και μια στάση 5 λεπτών σε ένα βενζινάδικο και για να ρωτήσουμε προς τα που είναι το ΚΤΕΛ Κομοτηνής.
Φτάνουμε στο ΚΤΕΛ Κομοτηνής και αποφασίζουμε να αφήσω την μοτό μου σε κάποιο αστυνομικό τμήμα για να μην την κλέψει κανείς, και να γυρίσουμε ΚΑΒΑΛΑ με το λεωφορείο των 7:00!
Η ώρα είχε πάει περίπου 3:30-4:00~
Απέναντι απο το ΚΤΕΛ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ είχε ένα μόνο ανοιχτό σουβλατζίδικο και τρώμε απο ένα σουβλάκι, για να μην ξεχνιόμαστε κιόλλας με το φαγητό!
Περνάει η ώρα με ατελείωτες ΜΛΚΣ.
Σημειώνω ότι καθόμασταν μέσα στο ΚΤΕΛ και είχαμε δημιουργήσει εγώ και ο Χερκ απο μια μικρή λίμνη απο κάτω μας, διότι σταζαμε απο παντού...!!! (Ήτανε υπέροχα)
Τελικά φτάνει η ώρα 6:00 και λέω στον Χερκ ότι εγώ το μοτόρι μου δεν το αφήνω και ξεκινάω για Καβάλα μόνος μου!
Άφησα τα πράγματά μου και τον Χερκ στο ΚΤΕΛ κομοτηνής να γυρίσει με το λεωφορείο των 7.
Τελευταίο μέρος:
Αφού ξεκίνησα προς καβάλα με αρκετή βροχή έκανα μια στάση μετά τον νέστο εκεί όπου έχει συνοριοφύλακες και αφού γελούσανε με την κατάστασή μου και είχαμε πιάσει και κουβέντα για την μικρή ιστορία μας, την έκανα και συνέχισα για την επιστροφή.
Σε όλο το δρόμο απλά έβρεχε, ώσπου για όσους γνωρίζουνε απο τον Παράδεισο έως και τον Ξεριά που δεν είναι και ο καλύτερος δρόμος, περάσαν το ένα πίσω απο το άλλο, ένα φορτηγό και ένα λεωφορείο μέσα απο λακκούβες με νερό από την απέναντι μεριά με έκαναν μούσκεμα και το νερό πέρασε απο παντού.
Σε εκείνο το σημείο μπορώ να πω, πως ήταν το πιο επικίνδυνο σε όλη την διαδρομή.
Τέλος φτάνοντας σπίτι μου, με το που μπαίνω στο σπίτι μου ξεκινάνε βροντές, αστραπές, κεραυνοί και γενικά επικράτησε για καμιά ωρίτσα μια πολύ δυνατή καταιγίδα.
Αυτά με λίγα λόγια το τέλος της ιστορίας.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Λοιπόν, ξεκινάω....
Καταρχάς έχω πλέον μια Kawasaki Vulcan Classic 800.
Ημέρα: Παρασκευή
Έτος: 2005
Εποχή: Φθινόπωρο
Ώρα: 4:15 (περίπου)
Τοποθεσία: ΚΑΒΑΛΑ
Μέρος: Στον "κήπο" για καφέ (για όσους γνωρίζουνε)
Συμμετέχοντες: Εγώ, Χερκ και Χρι.
Καθόμαστε για καφέ στον κήπο την μεσημέρι Παρασκευής κατά τις 4:15 και αφού είχαμε παραγγείλει μας λέει ο Χρι ότι τελικά θα φύγει με το λεωφορείο των 5:30~ για Ορεστιάδα (όπου σπουδάζει), αντί των 6:30 διότι λέει οι συμφοιτητές του, έκλεισαν τραπέζι στο "ΠΙΚΟ" το βράδυ και ήθελε ο ΧΡΙ να ετοιμαστεί κτλ, κτλ.
Εκεί που συζητούσαμε για την διαδρομή και την πίκρα με το λεωφορείο των ρωτάω αν κάνει κάποια στάση ενδιάμεσα το λεωφορείο διότι 4:30 ώρες είναι πάρα πολλές για μονοκόμματο, και μας λέει ότι κάνει στάση κανά τέταρτο στην Αλεξανδρούπολη.
Εκεί πάνω μπαίνει στην συζήτηση και η σερβιτόρα την οποία γνωρίζαμε και μας λέει και γιατί δεν πάτε και εσείς μέχρι την Αλεξανδρούπολη να πιείτε ένα καφέ και εκεί.
Εκεί είναι που γίνεται το κορυφαίο.
Να σημειώσω ότι η ώρα είχε πάει 4:50 περίπου.
Λοιπόν το κορυφαίο: όπως το λέει αυτό η σερβιτόρα, κοιτάω τον Χέρκ, με κοιτάει, το κοιτάω, με κοιτάει και τελικά τον ρωτάω απλά «Πάμε;» και μου απαντάει «Πάμε».
Αυτό ήταν!
Καθίσαμε άλλα 10 λεπτάκια περίπου και είπαμε να οργανωθούμε ώστε να προλάβουμε το λεωφορείο. Οπότε πληρώνουμε τον καφέ στον κήπο, και περνάμε από το σπίτι μου να πάρουμε καμιά μπλούζα και ένα μπουφάν, μετά περνάμε από έναν άλλο φίλο να πάρω και δεύτερο κράνος για τον Χέρκ, στην συνέχεια περνάμε παίρνουμε και μπουφάν από το σπίτι του Χέρκ, και ξεκινάμε.
Αργήσαμε λίγο και ξεκινήσαμε 5:45 περίπου, ενώ το λεωφορείο τελικά είχε φτάσει νωρίτερα και έφυγε νωρίτερα κατά τις 5:20.
Να σημειώσω ότι από εκείνη την ώρα που ξεκινήσαμε ήμασταν οι URBAN RIDERS, διότι είχαμε και οι δύο από μία τσάντα URBAN.
Μέχρι εδώ όλα καλά.
Να σημειώσω ότι εγώ έχω αρκετά κιλά και όγκο παραπάνω και ο Χέρκ είναι 1,90 τεράστιος! Σύνολο κιλών πάνω στο Βιράγκο περίπου 220.
Όπως επίσης δεν έχω πλάτη στην Βιράγκο.
Τέσπα.
Ξεκινάμε από το σπίτι του Χέρκ, και φτάνουμε περίπου καμιά 27 χλμ μακριά λίγο πριν τον κόμβο της Χρυσούπολης, όπου και σταματάω γιατί χτυπούσε το τηλέφωνο.
Κάνουμε την πρώτη στάση εκεί.
Ξανασυνεχίζουμε… Για να μην τα πολυλογώ (Δύσκολο να μην το κάνω) κάθε 30 – 40 χλμ κάναμε στάση 3 λεπτών.
Το όλο θέμα είναι ότι όμως ξεκίνησαμε για πλάκα και σίγουρα όχι για αλεξανδρούπολη.
Εγώ σκεφτόμουνα ότι θα πάμε μέχρι την Ξάνθη και μετά θα γυρνούσαμε.
Αλλά… κάτι έγινε λίγο πριν την Ξάνθη. Δυστυχώς ή Ευτυχώς ο κόμβος για Αλεξ/πόλη είναι πρωτού φτάσεις στην Ξάνθη και μου λέει ο Χέρκ, να στρίψω δεξιά όπως και έκανα. Εκεί ήταν ο δρόμος μονόδρομος και δεν υπήρχε περιθώριο επιστροφής…
Συνεχίζουμε με κλασικές στάσεις ανά 30 ή 40 χλμ όσπου σε κάποια στάση παίρνουμε τηλέφωνο τον Χρι και μας λέει ότι τελικά έφυγε από Άλεξ/πόλη το λεωφορείο.
Έτσι αποφασίζουμε να πάμε Ορεστιάδα, αφού φτάσαμε που φτάσαμε ως εδώ.
Φτάνοντας Αλεξ/πόλη βγαίνουμε από την Εγνατία Οδό και μπαίνουμε ΑΛεξ/πόλη για ανεφοδιασμό.
Συνεχίζουμε για Ορεστιάδα!
Αφού κάναμε τις κλασικές στάσεις ανεβαίναμε και ανεβαίναμε και ανεβαίναμε… Ζόρικος δρόμος με λακούβες, αλλά απολαυστικός για μηχανή. Μόλις φτάσαμε Ορεστιάδα μέχρι να φτάσουμε στην πλατεία όπου δώσαμε ραντεβού στον φίλο μας τον Χρι, δεν το πίστευε και νόμιζε ότι τον κάναμε πλάκα σε όλη την διάρκεια της διαδρομής που τον παίρναμε τηλέφωνο και του λέγαμε που είμαστε.
Με το που μας βλέπει, χαμός…!!! Δεν μπορούσε να το χωνέψει ότι φτάσαμε εκεί πάνω. Βέβαια ούτε εγώ το περίμενα…
Ώρα άφιξης: 10 και κάτι
Με αυτά και μ’ αυτά, ξεκουραστήκαμε λίγο και ετοιμαστήκαμε για «ΠΙΚΟ» (μπουζούκια [αν και δεν μαρέσουν] καλά ήταν).
Τέσπα.
Κοιμηθήκαμε κατά τις 4, εγώ και ο Χέρκ, (φύγαμε πιο νωρίς διότι έπρεπε να γυρίσουμε καβάλα την επομένη) και ξυπνάμε το πρωί του Σαββάτου κατά τις 9:00.
Τρώμε ένα κρουασάν και πίνουμε από ένα κακάο και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Ο καιρός αρκετά καλός αν και συννεφιασμένος σε κάποια σημεία.
ΜΕ παίρνει τηλέφωνο η μητέρα μου αργότερα και μου λέει ότι Καβάλα γίνεται χαμός από τα ξημερώματα (βροχή αστραπές κτλ.).
Μέχρι Αλεξ/πόλη μια χαρά ο καιρός από την δική μας πλευρά.
Φτάνουμε τελικά στην Άλεξ/πόλη όπου και κάνουμε στάση για καφέ στην παραλία τους κάτω από τον Φάρο σε γνωστό Καφέ εκεί…
Η συνέχεια
Λοιπόν συνεχίζω...
Αφού είπιαμε τον καφέ μας στην Άλεξ/πόλη θέλαμε να μάθουμε τι καιρός πέζει στην Κομοτηνή για να ξέρουμε αν είναι καλός να προχωρήσουμε ή να περιμέναμε στην Άλεξ/πόλη. Πηγαίνουμε στον Αστυνομικό τμήμα και ζητάμε να μας δώσουν ένα τηλέφωνο αστυνομικού τμήματος στην Κομοτηνή. Μας δίνουν, πέρνω τηλέφωνο και λέει ότι απλά είναι συννεφιασμένος ο καιρός.
Και έτσι αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε! Η ώρα είχε φτάσει 12 (αν θυμάμαι καλά) και ξεκινάμε...
Στον δρόμο περίπου 14 χλμ πριν την Κομοτηνή αρχίζει και βρέχει καταρακτωδώς και σταματάμε κάτω απο μια γέφυρα!
Στην γέφυρα καθήσαμε σίγουρα καμιά ώρα αν όχι 2! (Ο χερκ θυμάται καλύτερα!)
Για να μη τα πολυλογώ για εκεί, φάγαμε και κάτι καλούς κεραυνούς στα 100 μέτρα περίπου απο την γέφυρα...!
Στην συνέχεια αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε και ότι γίνει.
Να τονίσω το γεγονός ότι δεν είχαμε μπουφάν μοτοσικλέτας ή κάτι παρόμοιο, απλά ήταν αδιάβροχα!!!
Ανακαλύπτω ότι μέσα στην τσάντα μου είχα ένα Αδιάβροχο 1 χρήσεως (πολύ γέλιο) αυτά τα κίτρινα που κυκλοφορούν.
Τέλος πάντων, το φοράω σαν οδηγός και βλέπεις να ξεκινάει μια κίτρινη σημαδούρα.
Με αυτά και μ'αυτά φτάνουμε Κομοτηνή και μόλις βγαίνουμε απο τον κόμβο μέχρι τα ΚΤΕΛ κομοτηνής φάγαμε τόση βροχή που δεν περιγράφεται!
Κάναμε και μια στάση 5 λεπτών σε ένα βενζινάδικο και για να ρωτήσουμε προς τα που είναι το ΚΤΕΛ Κομοτηνής.
Φτάνουμε στο ΚΤΕΛ Κομοτηνής και αποφασίζουμε να αφήσω την μοτό μου σε κάποιο αστυνομικό τμήμα για να μην την κλέψει κανείς, και να γυρίσουμε ΚΑΒΑΛΑ με το λεωφορείο των 7:00!
Η ώρα είχε πάει περίπου 3:30-4:00~
Απέναντι απο το ΚΤΕΛ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ είχε ένα μόνο ανοιχτό σουβλατζίδικο και τρώμε απο ένα σουβλάκι, για να μην ξεχνιόμαστε κιόλλας με το φαγητό!
Περνάει η ώρα με ατελείωτες ΜΛΚΣ.
Σημειώνω ότι καθόμασταν μέσα στο ΚΤΕΛ και είχαμε δημιουργήσει εγώ και ο Χερκ απο μια μικρή λίμνη απο κάτω μας, διότι σταζαμε απο παντού...!!! (Ήτανε υπέροχα)
Τελικά φτάνει η ώρα 6:00 και λέω στον Χερκ ότι εγώ το μοτόρι μου δεν το αφήνω και ξεκινάω για Καβάλα μόνος μου!
Άφησα τα πράγματά μου και τον Χερκ στο ΚΤΕΛ κομοτηνής να γυρίσει με το λεωφορείο των 7.
Τελευταίο μέρος:
Αφού ξεκίνησα προς καβάλα με αρκετή βροχή έκανα μια στάση μετά τον νέστο εκεί όπου έχει συνοριοφύλακες και αφού γελούσανε με την κατάστασή μου και είχαμε πιάσει και κουβέντα για την μικρή ιστορία μας, την έκανα και συνέχισα για την επιστροφή.
Σε όλο το δρόμο απλά έβρεχε, ώσπου για όσους γνωρίζουνε απο τον Παράδεισο έως και τον Ξεριά που δεν είναι και ο καλύτερος δρόμος, περάσαν το ένα πίσω απο το άλλο, ένα φορτηγό και ένα λεωφορείο μέσα απο λακκούβες με νερό από την απέναντι μεριά με έκαναν μούσκεμα και το νερό πέρασε απο παντού.
Σε εκείνο το σημείο μπορώ να πω, πως ήταν το πιο επικίνδυνο σε όλη την διαδρομή.
Τέλος φτάνοντας σπίτι μου, με το που μπαίνω στο σπίτι μου ξεκινάνε βροντές, αστραπές, κεραυνοί και γενικά επικράτησε για καμιά ωρίτσα μια πολύ δυνατή καταιγίδα.
Αυτά με λίγα λόγια το τέλος της ιστορίας.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.