kalesin
01/06/2007, 10:48
Με εχει επηρεασει πολυ βαθεια στη ζωη μου μια φραση απο το βιβλιο του Χρονη Μισσιου "Καλα εσυ σκοτωθηκες νωρις"
"Οταν η ιστορια σταματησει να γραφεται οριζοντια κ αρχισει να γραφεται καθετα, τοτε θα καταλαβουμε τι σημαινουν οι απωλειες σε ενα πολεμο. Διαβαζουμε για 5,000 νεκρους, 200,000 νεκρους κ δεν νοιωθουμε τιποτα. Οταν ομως οι νεκροι αποκτησουν ονοματα, γινουν ο Γιαννης, ο Νικος, Ο Βασιλης, η Μαρια... τοτε η φρικη αποκταει την πραγματικη της διασταση"
Ενταξει δεν τα λεει ακριβως ετσι, αλλα το νοημα το καταλαβαινετε
Που κολλαει τωρα αυτο;
Διαβαζω για προστιμα, για κρανη, για δικαιωμα στην αυτοδιαθεση, για τελικες, για κωλογερους, για καγκουριες, για το αυτοκινητο που βγηκε κ δεν με ειδε, για ενα σωρο λογους κ αιτιες που δημιουργουν μια τεραστια λιστα.
Διαβαζουμε κ επαναλαμβανουμε οτι ενα χωριο καθε χρονο ξεκληριζεται στην ασφαλτο κ κουναμε το κεφαλι. Αλλα νομιζω δεν το καταλαβαινουμε. Μακρυα απο τον κωλο μας κ οπου θελει ας μπει, ετσι;
Ειμαστε σιγουροι; για να κοιταξουμε λιγο τον κωλο μας να δουμε τι εχει μεσα, γιατι δεν νιωθουμε τιποτα πια...
Ενα χωριο το χρονο εξαφανιζεται...
Ενα χωριο
το δικο μας χωριο
Τα αδερφια μας
οι φιλοι μας
οι συμμαθητες μας
οι γονεις μας
Δεν σκοτωνονται καποιοι αλλοι, καποιοι αγνωστοι
Οι δικοι μας χανονται.
Κ μεις τους θυμομαστε, σκουπιζουμε ενα δακρυ κ βαζουμε εκεινο το τραγουδι καποια βραδυα που η απουσια τους μας πλακωνει.
Αφου μιλαμε για νουμερα κ στατιστικες χωρις να νιωθουμε τιποτα
Ας μιλησουμε για ανθρωπους
Ας μιλησουμε για αυτους που εφυγαν. Μηπως κ μαυρισει η ψυχη μας κ θυμηθουμε τι σημαινουν αυτα τα στατιστικα που μας αραδιαζουν στις ειδησεις
Ας μιλησουμε...
για τη Μαρια
για τον Βασιλη
για τον Γιωργο
για την Ειρηνη
για τον Δημητρη
για το Γιωργο
Για τον Βαγγελη
για τον Νιονιο
για τον Παναγιωτη
καλο ταξιδι αδερφια, θα τα πουμε
:wave2:
"Οταν η ιστορια σταματησει να γραφεται οριζοντια κ αρχισει να γραφεται καθετα, τοτε θα καταλαβουμε τι σημαινουν οι απωλειες σε ενα πολεμο. Διαβαζουμε για 5,000 νεκρους, 200,000 νεκρους κ δεν νοιωθουμε τιποτα. Οταν ομως οι νεκροι αποκτησουν ονοματα, γινουν ο Γιαννης, ο Νικος, Ο Βασιλης, η Μαρια... τοτε η φρικη αποκταει την πραγματικη της διασταση"
Ενταξει δεν τα λεει ακριβως ετσι, αλλα το νοημα το καταλαβαινετε
Που κολλαει τωρα αυτο;
Διαβαζω για προστιμα, για κρανη, για δικαιωμα στην αυτοδιαθεση, για τελικες, για κωλογερους, για καγκουριες, για το αυτοκινητο που βγηκε κ δεν με ειδε, για ενα σωρο λογους κ αιτιες που δημιουργουν μια τεραστια λιστα.
Διαβαζουμε κ επαναλαμβανουμε οτι ενα χωριο καθε χρονο ξεκληριζεται στην ασφαλτο κ κουναμε το κεφαλι. Αλλα νομιζω δεν το καταλαβαινουμε. Μακρυα απο τον κωλο μας κ οπου θελει ας μπει, ετσι;
Ειμαστε σιγουροι; για να κοιταξουμε λιγο τον κωλο μας να δουμε τι εχει μεσα, γιατι δεν νιωθουμε τιποτα πια...
Ενα χωριο το χρονο εξαφανιζεται...
Ενα χωριο
το δικο μας χωριο
Τα αδερφια μας
οι φιλοι μας
οι συμμαθητες μας
οι γονεις μας
Δεν σκοτωνονται καποιοι αλλοι, καποιοι αγνωστοι
Οι δικοι μας χανονται.
Κ μεις τους θυμομαστε, σκουπιζουμε ενα δακρυ κ βαζουμε εκεινο το τραγουδι καποια βραδυα που η απουσια τους μας πλακωνει.
Αφου μιλαμε για νουμερα κ στατιστικες χωρις να νιωθουμε τιποτα
Ας μιλησουμε για ανθρωπους
Ας μιλησουμε για αυτους που εφυγαν. Μηπως κ μαυρισει η ψυχη μας κ θυμηθουμε τι σημαινουν αυτα τα στατιστικα που μας αραδιαζουν στις ειδησεις
Ας μιλησουμε...
για τη Μαρια
για τον Βασιλη
για τον Γιωργο
για την Ειρηνη
για τον Δημητρη
για το Γιωργο
Για τον Βαγγελη
για τον Νιονιο
για τον Παναγιωτη
καλο ταξιδι αδερφια, θα τα πουμε
:wave2: