View Full Version : ΚΟΥΒΑ 08-18/03/2007
Το ταξίδι αυτό όπως και όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, ξεκινούν σαν μια απλή σκέψη που σε συνδυασμό με θέληση και καλή διάθεση, έγινε πραγματικότητα.
Διαλέξαμε την συγκεκριμένη χρονική περίοδο για δύο λόγους. Πρώτον γιατί το καλοκαίρι θα ήταν δύσκολο εργασιακά, και δεύτερον διότι η περίοδος αυτή, από Οκτώβριο έως Απρίλιο, δεν είναι τόσο ζεστή (28o C με υγρασία περίπου 85%) και έχει την χαμηλότερη βροχόπτωση.
Αρχικά σκεφτήκαμε να πάμε μόνοι μας εγώ και η Αμαλία, αλλά τελικά αποφασίσαμε να πάμε με γκρούπ γιατί αφενός τα εισιτήρια και η διαμονή μας έβγαιναν φθηνότερα, αφετέρου δε για λόγους ασφαλείας, μιας και δεν γνωρίζαμε τι ακριβώς συνθήκες θα συναντούσαμε εκεί (τελικά ήταν ένας πάρα πολύ ασφαλής προορισμός).
Το κόστος του πακέτου έφθασε στο ύψος των ? 1.700,00 το οποίο περιλάμβανε αεροπορικά εισιτήρια, διαμονή σε ξενοδοχεία 5* deluxe, πούλμαν και τοπικό ξεναγό, και τέλος φόρους αεροδρομίων (200?). Οι πόλεις που θα επισκεπτόμασταν ήταν η Αβάνα (Melia Havana), Βαραδέρο (Melia Las Americas), Τρινιδάδ (Iberostar Trinidad). Το ξενοδοχείο στο Βαραδέρο ήταν full board ενώ τα υπόλοιπα είχαν μόνο πρωινό (τρελός μπουφές).
Η πτήσης μας πετούσε στις 06:00 το πρωί για Παρίσι (3,5 ώρες) και από εκεί ανταπόκριση για Αβάνα (11 ώρες). Στην Αβάνα φθάσαμε στις 17:35 τοπική ώρα (00:35 ώρα Ελλάδας).
Λίγο πριν προσγειωθεί το θηριώδες 747 στο αεροδρόμιο, η θέα από το παράθυρο μας προϊδέαζε για την χώρα που ετοιμαζόμασταν να επισκεφτούμε. Η έξοδος από το αεροπλάνο με τον δυνατό κλιματισμό συνοδεύτηκε από ένα ζεστό και λίγο υγρό χάδι ενδεικτικό του τροπικού κλίματος. Μπαίνοντας στον αίθουσα υποδοχής και κοιτώντας από τα παράθυρα τα παλιά και χοντροκατασκευασμένα υπόστεγα, συνηδειτοποιήσαμε ότι εδώ όλα είναι διαφορετικά. Ο κόσμος σχημάτιζε ουρές μπροστά από μικρά δωματιάκια-γκισέ για τον έλεγχο των διαβατηρίων και της βίζας. Εκεί ένας ψυχρός στρατιωτικός ελέγχει με σκανάρισμα το διαβατήριο, την βίζα, ελέγχει την ταύτιση της φωτογραφίας του διαβατηρίου με το πρόσωπό σου, ενώ παράλληλα σε φωτογραφίζουν για να δημιουργηθεί φάκελος με την φωτογραφία σου μέχρι να φύγεις από την χώρα. Την ίδια διαδικασία ακολουθούν και κατά την έξοδο από την χώρα ελέγχοντας εάν κατά την παραμονή σου έχουν εκτελεστεί αξιόποινες πράξεις. Αφού μπήκαμε στο πούλμαν που μας περίμενε, κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας (Melia Havana).
Η είσοδό μας στο λόμπυ του ξενοδοχείου μας βρήκε ευχάριστα έκπληκτους με την ποιότητα του ενώ τα δωμάτια ήταν μοναδικά και με ευχάριστη διακόσμηση. Αφού βολευτήκαμε, κατεβήκαμε στην υποδοχή προκειμένου να χαλάσουμε συνάλλαγμα. Εδώ θα πρέπει να πούμε πως στην Κούβα τα νομίσματα είναι δύο: το πέσο (για τους κουβανούς), και το πέσο κονβερτίμπλες (peso convertibles) για τους τουρίστες. Το δολάριο δεν γίνεται πουθενά αποδεκτό στις συναλλαγές (λόγω του εμπάργκο) και η μετατροπή του σε πέσο αποφέρει μεγάλη απώλεια σε προμήθεια και φόρους. Αντίθετα με το ευρώ που στην μετατροπή κερδίζεις περίπου 20% (1 euro = 1,18 peso convertibles ενώ 1 dollar = 0,85 peso convertibles, δηλαδή πρακτικά η διαφορά δολλαρίου και ευρώ είναι 1 δολλάριο = 0,6 ευρώ). Συνάλλαγμα μπορεί κανείς να αλλάξει σε όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία, στο αεροδρόμιο, και στις τράπεζες (που είναι ελάχιστες).
Το επόμενο πρωί το πρόγραμμα περιλάμβανε ξενάγηση στην πόλη της Αβάνας. Επισκεφθήκαμε αρχικά την κεντρική πλατεία από το ψηλό κτίριο της οποίος δίνει τις περίφημες μεγάλης διάρκειας ομιλίες του ο Φιντέλ Κάστρο. Ανεβήκαμε στην κορυφή του (136μ περίπου) όπου είδαμε μια πολύ καλή άποψη της Αβάνας
91267
Απέναντι βρίσκεται το Υπουργείο Εξωτερικών με φιλοτεχνημένο σε όλη την πρόσοψη του κλασσικού πορτρέτου του «Τσε» Υπουργός του οποίου υπήρξε και ο ίδιος.
91268
Στην συνέχεια κατηφορίσαμε προς την παλαιά πόλη (Havana Vieja) για μια βόλτα στα σοκάκια της. Περιττό να πούμε εδώ πως παντού στον δρόμο θα δείς τα περίφημα αυτοκίνητα του 1950-1960 να κυκλοφορούν ακόμα, που σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική, τον κόσμο την ατμόσφαιρα και τον μύθο που συνοδεύει το άκουσμα του ονόματος «Κούβα», σου δημιουργεί ένα συναίσθημα χρονικής στρέβλωσης, σαν ξαφνικά να γύρισες πίσω τον χρόνο
91270
Τα σοκάκια της πόλης κρύβουν πολλές ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες εκπλήξεις, αφού από την μία θα δείς την αίγλη και την ανάπτυξη της παλαιάς Κούβας του ζαχαροκάλαμου και από την άλλη την φτώχεια που προκαλεί το εμπάργκο (κακός λύκος όπως λένε) αλλά κυρίως το καθεστώς.
Σίγουρα χρειάζεται κάποιος ένα βιβλίο προκειμένου να εξερευνήσει την Αβάνα, αλλά σε κάθε περίπτωση αξίζει μια επίσκεψη στην Plaza de Cathidral, στην πλατεία της επανάστασης και το μουσείο της επανάστασης, στην πλατεία του Καπιτωλίου (αντίγραφο του αντίστοιχου στις ΗΠΑ) αλλά και το ίδιο το Καπιτώλιο
91271
Στην παλιά πόλη θα δείτε επίσης το ξενοδοχείο που αποτελούσε το σπίτι του Ε. Χεμινγούεϊ («ο γέρος και η θάλασσα») για 8 περίπου χρόνια
91274
Λίγο πιο πέρα είναι και το μπαρ «La Bodequita del medio» όπου σύχναζε και έπινε mojito ο Ε. Χεμινγούεϊ. Και μιλώντας για μπαρ, δίπλα ακριβώς από το μουσείο καλών τεχνών, πολύ κοντά στην πλατεία του Καπιτωλίου, είναι άλλο ένα διάσημο και παλαιό μπαρ με ατμοσφαιρική διακόσμηση εποχής το «La Floridita»
91275
Στο «La Floridita» θα πιείτε το καλύτερο μακράν daiquiri που έχετε δοκιμάσει ποτέ.
91276
Επίσης αξίζει μια βόλτα στο υπαίθριο παζάρι στην παραλιακή λεωφόρο (Malecon) όπου θα βρεις διάφορα είδη λαϊκής τέχνης που πραγματικά αξίζουν την προσοχή. Και μιας και βρισκόμαστε στην Κούβα, και ειδικά στην Αβάνα, θα ήταν τουλάχιστον απαράδεκτο να μην επισκεφτούμε και ένα από τα πολλά εργοστάσια παραγωγής πούρων.
Στα εργοστάσια πούρων κάθε φάση παραγωγής γίνεται στο χέρι. Πραγματικά θαύμασα την μαεστρία με την οποία γινόταν η διαλογή των φύλλων καπνού, το αριστοτεχνικό τύλιγμα, και το πραγματικά καλλιτεχνικό πακετάρισμα ανά χρωματικό τόνο των πούρων. Εδώ θα πρέπει να πούμε πως δεν υπάρχει εργοστάσιο π.χ που κάνει μόνο Cohiba ή μόνο Montecristo. Εδώ κάθε εργοστάσιο παράγει ταυτόχρονα και συσκευάζει όλες τις μάρκες πούρων που υπάρχουν. Πιθανόν να σας πλησιάσουν εργάτες που έχουν πούρα για να σας τα πουλήσουν σε τιμή αρκετά χαμηλότερη. Εκεί ο εργάτης δικαιούται να καπνίσει όσα πούρα θέλει την ημέρα και να βγάλει μέχρι 2 έξω από το εργοστάσιο. Έτσι κάποιοι προτιμούν να τα στοκάρουν και να τα πουλήσουν.
Αυτό που χαρακτηρίζει την Αβάνα αλλά και όλη την Κούβα, και το οποίο πραγματικά σε μαγεύει, είναι το γεγονός πως σε αυτή την πόλη περπατάς και παντού μα παντού γύρω σου ακούς τοπική μουσική, τόσο ιδιαίτερη, που θέλοντας και μη συλαμβάναμε τους εαυτούς μας να λυκνίζοντε ρυθμικά
Πολύ συχνά σε πλησιάζουν άνθρωποι παραδοσιακά ντυμένοι προκειμένου να φωτογραφηθούν μαζί σου και να λάβουν από τον τουρίστα 1 πέσο. Άλλοι πάλι διοργανώνουν διάφορα μικροπανυγηράκια με μουσική και χορό για τον ίδιο λόγο.
91277
Μετά την βόλτα και αφού μας έκοψε λόρδα, καθίσαμε για φαγητό σε μία τοπική ταβέρνα. Εδώ στην Κούβα η ζωντανή μουσική και ο χορός είναι δεδομένα σε κάθε μαγαζί, όπως επίσης δεδομένο είναι και το γεγονός πως θα έρθουν ξεχωριστά οι μουσικοί και οι χορευτές για φιλοδώρημα, μιας που δεν αμείβονται από το μαγαζί.
Το μενού συνήθως στα εστιατόρια περιλαμβάνει 1000 τρόπους να φας κοτόπουλο και άλλους 1000 να φας αστακό ή γαρίδες. Θα βρείς βέβαια χοιρινό αλλά σπανιότερα μοσχάρι. Το κόστος για ένα πλήρες γεύμα με πρώτο πιάτο, κυρίως, ένα ποτό (από νερό μέχρι κοκταιλ) και ένα γλυκό ή φρούτα, είναι περίπου στα 12 pesos convertibles (περίπου 10?). Η πρακτική του μενού είναι πολύ συνηθισμένη. Τα επιπλέον ποτά κοστίζουν από 1,5 έως 2 peso . Αφού φάγαμε επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Το βράδυ, αποφασίσαμε να δούμε την νυχτερινή ζωή της Αβάνας των Κουβανών. Έτσι κανονίσαμε για το πολύ «σικ» κλαμπ «Casa de la mousica» στην περιοχή του Κουμπανακάν (κάτι σαν Κηφισιά ή Ψυχικό) με ζωντανή πολυμελή ορχήστρα και χορό. Το πρόγραμμα ξεκινούσε στις 23:00. Μιας λοιπόν και είχαμε πολύ χρόνο σκεφτήκαμε να πάμε στο λιμάνι της πόλης όπου κάθε βράδυ, ‘όπως έχουμε εμείς την αλλαγή φρουράς στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, έτσι και αυτοί έχουν την τελετή του κανονιοβολισμού η οποίο έρχεται από την περίοδο της αποικιοκρατίας των Ισπανών και γινόταν στις 21:00 το βράδυ σηματοδοτώντας το κλείσιμο του λιμανιού. Η τελετή αυτή γίνεται στο κάστρο Καστίγιο ντελ Μόρο σε μια νησίδα γής απέναντι από την παλαιά πόλη (στο κάστρο μπορείτε να προμηθευτείτε και πούρα από το κρατικό κατάστημα «Habanos»).
91279
Άποψη της Αβάνας απο το κάστρο (το οποίο ήταν και το αρχηγείο το Τσε)
91280
Εκεί μαζεύεται πολύς κόσμος για να δεί την τελετή όπως γινόταν τότε, με στρατιωτικές στολές και παραγγέλματα εποχής, μέσα σε μια ατμόσφαιρα από πλήρες σκοτάδι, την μονοτονία του οποίου σχίζουν οι δάδες και οι πυρσοί, με κορύφωση τον κανονιοβολισμό (από πραγματικό κανόνι εκείνης της εποχής). Κατόπιν ξεκινήσαμε για το «Casa de la mousica».
Φτάνοντας στο κλάμπ υπήρχε αρκετός κόσμος που περίμενε. Η είσοδος ήταν 15 πεσος με ένα ποτό (κάθε επιπλέον 4). Ϊσως το πιο ακριβό κλαμπ της πόλης όμως το θέαμα και ο χορός ήταν μοναδικά. Εκεί τραγουδούσε το αστέρι τους Alain Daniel κάτι σαν Ρουβάς εκεί. ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Καλό θα ήταν σε όλα τα νυχτερινά να κρατά κανείς μαζί του κάποιο ψιλό μπουφάν, γιατί εκεί τα κλιματιστικά ΞΥΡΙΖΟΥΝ παρά τον φουλ κόσμο και χορό (δηλαδή αν κάτσεις ακίνητος και ιδρωμένος…..).
Το επόμενο πρωί, αφού απολαύσαμε τον καταπληκτικό πρωινό μπουφέ του ξενοδοχείου, μιας και η ημέρα ήταν ελεύθερη από ξενάγηση, αποφασίσαμε να χαρούμε την ομορφιά της παλιάς πόλης ενοικιάζοντας ένα “Grand Car”. Όπως καταλαβαίνει κανείς και από το όνομα, πρόκειται για τα περίφημα αυτοκίνητα του 1950-1960 όπως Κάντιλακ, Σεβρολέτ, Φορντ που από μόνα τους δίνουν άλλο χρώμα στην Αβάνα. Η ενοικίασή τους μπορεί να γίνει σε πλατείες όπου συνήθως αράζουν 2-3 μαζί με την ένδειξη ΤΑΧΙ στο πλάι ή σε μικρή φωτεινή επιγραφή. Η ενοικίαση γίνεται συνήθως για ώρα ή και για λιγότερο διάστημα. Η τιμή του παίζει πολύ και μπορεί να φθάσει τα 45 πέσος (περίπου 38? το κάμπριο) για μία ώρα. Βέβαια σηκώνει πολύ παζάρι και λυγίζουν σχετικά εύκολα προκειμένου να πάρουν τα πραγματικά πολύτιμα πέσο. Εμείς νοικιάσαμε μια παλιά κίτρινη καμπριολέ κάντιλακ του 1957 με 30 πέσος (αφού του εξηγήσαμε πως ή 30 και στο χέρι ή θα πάμε σε άλλον). Μην έχει κανείς βέβαια την ψευδαίσθηση ότι θα οδηγήσει ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Όταν λέμε ότι το ενοικιάζεις, εννοούμε μαζί με τον οδηγό (συνήθως ένας ταλαίπωρος μαυρούκος), ο οποίος πρόθυμα σε γυρίζει σε όλη την πόλη εξηγώντας σου τα αξιοθέατα (λίγα ισπανικά, λίγα αγγλικά και όλα πάνε ρολόι), ενώ εσύ απολαμβάνεις τον εξωτικό ήλιο στα τεράστια πίσω καθίσματα, με τον αέρα να χαϊδεύει το μέτωπό σου. Επειδή η πόλη της Αβάνας (αλλά και όλη η Κούβα) δεν έχει καθόλου κίνηση (ένεκα έλλειψης καυσίμων), η μία ώρα είναι υπέρ αρκετή για να γυρίσεις την πόλη των 2,5 εκατ. κατοίκων.
91281
Μιλώντας για την μεταφορά στην Αβάνα, οι επιλογές είναι οι εξής:
Ταξί: Το κλασσικό ταξί που όλοι έχουμε στο μυαλό μας με ταξίμετρο (σύγχρονα ευρωπαϊκά μοντέλα όλων των μαρκών).
«Μάυρα Ταξί»: Όπως καταλαβαίνεις πειρατικά (για το μεροκάματο) αλλά δύσκολα θα το εντοπίσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως το οτο-στοπ στην Κούβα είναι ένας από τους ασφαλέστερους και πιο διαδεδομένους τρόπους μετακίνησης. Μάλιστα τα τουριστικά πούλμαν είναι υποχρεωμένα μόλις ολοκληρώσουν την μετάβαση των τουριστών, να κάνουν υποχρεωτικά δρομολόγια μαζεύοντας «οτοστοπίστες»
Coco taxi: Μιλάμε για μικρά τρίκυκλα με δύο πίσω θέσεις τα οποία μοιάζουν με καρύδες. Έχουν αρκετή πλάκα και αξίζει να το δοκιμάσει κανείς για μια φορά τουλάχιστον. Μην περιμένει κανείς ασύλληπτες ταχύτητες (σχεδόν και τα ποδήλατα σε περνάν) αλλά έχει το καλό ότι χαζεύεις την πόλη ενώ σου δίνει την δυνατότητα να βγάλεις και πολύ καλές φωτογραφίες εν κινήσει. Το κόστος είναι 10 πέσος όπου και να πας.
Λεωφορείο: ….. καλύτερα να το αποφύγει κανείς, αν ποτέ περάσει από την στάση…..Μιλάμε για αυτά που υπήρχαν κάποτε και στην Ελλάδα, κάτι παλαιά θορυβώδη πολωνικής ή τσέχικης κατασκευής, τα οποία είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτα (χωρίς κλιματισμό εννοείτε) που θα τα δείς ακόμα και με ανοιχτές πόρτες και ανθρώπους να κρέμονται σαν τα τσαμπιά.
coco taxi
91282
Εκείνο το βράδυ είπαμε να δοκιμάσουμε και μια τοπική κουβανέζικη σπεσιαλιτέ με κοτόπουλο. Στο ίντερνετ είχα βρεί ένα site με τα διαθέσιμα εστιατόρια στην Κούβα (www.cuba-restaurants-guide.com) και από εκεί επέλεξα το El Aljibe στην 7η λεωφόρο πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας (Melia Havana) στην περιοχή του Μιραμάρ όπου πήγαμε με ταξί.
Αν και πραγματικά σκασμένο από κόσμο το μαγαζί, ο μετρ μας βρήκε τραπέζι ενώ οι σερβιτόροι αμέσως ήρθαν για την παραγγελία. Το πιάτο που ζητήσαμε ήταν το Pollo Asado (Πόγιο Ασάδο) το οποίο είναι ψητό κοτόπουλο με σάλτσα πορτοκαλιού, μαύρα φασόλια, ρύζι και τηγανιτές μπανάνες. Παράλληλα πήραμε και σαν πρώτο πιάτο σαλάτα κοτόπουλου. Το φαγητό ήρθε αρκετά γρήγορα σε σχέση με τον κόσμο που είχε και πιστέψτε με ήταν πεντανόστιμο. Αν κάποιος καταφέρει να φάει και δεύτερο πιάτο (αν δεν έχει σκάσει) παρακαλώ να μου το πεί (προσωπικά τρώω πολύ). Το κόστος μαζί με 3 μπύρες και 2 κόλες ήταν 40 πέσος (34? περίπου).
Φεύγοντας από το εστιατόριο, υπάρχουν ακριβώς έξω από την είσοδο πολλά ταξί (από τα κανονικά) και ένας υπάλληλος ο οποίος φροντίζει για την σειρά προτεραιότητας.
Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην κουβανέζικη ύπαιθρο. Σε μια απόσταση 60 χιλ. δυτικά της Αβάνας βρίσκεται η περιοχή των Τεράσσας, που στα ελληνικά σημαίνει μπαλκόνι. Το όνομα δεν είναι τυχαίο, γιατί η περιοχή βρίσκεται στην οροσειρά Σιέρα ντελ Ροζάριο, μια από τις υψηλότερες οροσειρές της Κούβας, που από το 1968 εντάχθηκε σε ένα τεράστιο πρόγραμμα αναδάσωσης, με αποτέλεσμα το 1985 να ανακυρηχθεί από τη Unesco ο πρώτος προστατευμένος βιότοπος της Κούβας. Η μοναδική φύση της περιοχής λέγεται ότι φιλοξενεί περισσότερα από 83 είδη πουλιών σε αρμονία με την σπάνια πραγματικά βλάστηση του βουνού. Αξίζει πραγματικά μία βόλτα στον μικρό αυτό οικισμό των Τεράσσας ,που ουσιαστικά δημιουργήθηκε από τους εργάτες που φρόντιζαν για την αναδάσωση της περιοχής, με την λίμνη και το ποτάμι. Πολύ κοντά στην Hacienta Union (όπου μπορείς να κάνεις ιππασία με 10 πέσος), υπάρχει μια φυσική πισίνα με μικρούς καταρράκτες όπου μπορεί κανείς να κάνει ένα όμορφο χαλαρωτικό μπάνιο, μιας και το νερό έχει την ίδια θερμοκρασία με αυτή της θάλασσας το καλοκαίρι. Επιπλέον τα νερά λέγεται ότι περιέχουν διάφορά άλλατα με ιαματικές ιδιότητες. Χαρακτηριστικά λένε πως μία ώρα κολύμπι αντιστοιχεί με έναν επιπλέον χρόνο ζωής (άλλωστε ζούμε στην χώρα του μπλε σκορπιού).
Τεράσσας
91283
Φοβερό το μπάνιο στην συγκεκριμένη "κολυμπίθρα" Δεν παρέλειψα να κάνω και αρκετες βουτιές από τα βράχια
91285
Μετά το πραγματικά αναζωογονητικό μπάνιο, επισκεφθήκαμε μια παλιά φυτεία καφέ των Γάλλων. Σήμερα βέβαια δεν θα δείτε καφεόδεντρα, ίσως μερικά σκόρπια εδώ και εκεί, όμως η φύση η θέα και τα ερείπια των παλαιών καταλυμάτων των εργατών, σε μετάφερε στην εποχή της αποικιοκρατίας. Εκεί υπάρχει και ένα πολύ γραφικό πέτρινο εστιατόριο όπου μπορείτε να απολαύσετε το φαγητό σας με συνοδεία ζωντανής κουβανέζικης μουσικής.
Ότι απέμεινε από φυτεία καφέ
91286
Το βράδυ της ίδιας ημέρας αποφασίσαμε να πάρουμε μια ιδέα της νυχτερινής ζωής της Αβάνας και συγκεκριμένα των καμπαρέ. Οι πραγματικά καλές επιλογές είναι δύο: α) το καμπαρέ Tropicana στην περιοχή του Μιραμάρ (με θέαμα και κοστούμια πιο τολμηρά) β) Το Parisien του ξενοδοχείου National επί της παραλιακής λεοφώρου (Malecon) καθ’ οδόν για την παλιά πόλη. Προτιμήσαμε την δεύτερη επιλογή μιας και μας παρείχε την δυνατότητα να επισκεφθούμε το πιο ακριβό και σικάτο ξενοδοχείο της Κούβας (χρονολογείτε από το 1920) το οποίο έχει φιλοξενήσει αμέτρητους αστέρες της χρυσής εποχής του Hollywood.
Πράγματι η πολυτέλεια του ξενοδοχείου είναι φανταστική και ο αέρας που αποπνέει είναι μιας άλλης εποχής. Εκεί θα δείτε φωτογραφίες εποχής των διάσημων επισκεπτών του, μεταξύ των άλλων και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου (για τα εγκαίνια της πρώτης Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγ. Νικολάου στην Κούβα. Αξίζει να την επισκεφθείτε και να μιλήσετε με τον πατέρα Τιμόθεο, έναν Νικαραγουανό 37 ετών ο οποίος σπούδασε θεολογία στο Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης. Πραγματικά αν μιλήσεις μαζί του 2-3 λεπτά θα συγκλονιστείς από την αγάπη του για την Ελλάδα, την ορθοδοξία αλλά και την απλότητά του. Είναι πραγματικά συγκυνητικό να βρίσκεσαι στην άλλη άκρη της γής και να βλέπεις μικρά κουβανάκια να μιλούν ελληνικά και να ψάλλουν ορθόδοξους ύμνους και όλα αυτά χωρίς καμία υποστήριξη από κανένα επίσημο φορέα. Η εκκλησία είναι στην πλατεία Plaza de San Francisco)
91287
Αφού απολαύσαμε ένα ποτό στο μπάρ του ξενοδοχείου με παρέα τiς φωτογραφίες των Errol Flynn, Buster Keaton και Gary Cooper, μπήκαμε στην αίθουσα του καμπαρέ. Ευτυχώς κλείσαμε τραπέζια από νωρίς και έτσι ήμασταν ακριβώς πρώτο τραπέζι πίστα. Το μενού είχε δύο επιλογές. Μοσχάρι Gordon Blue και αστακό, και στις δύο περιπτώσεις με συνοδεία πρώτου πιάτου και γλυκού στο τέλος. Εγώ κλασσικά επέλεξα αστακό και τελικά έκανα πολύ καλά μιας και το κρέας που είδα σε άλλους ήταν άψητο. Το θέαμα ήταν τέλειο, τόσο από πλευράς ποικιλίας θεμάτων και αισθητικής του χώρου, όσο και κουστουμιών. Τα υπόλοιπα δεν χρειάζεται να τα περιγράψω γιατί ο κάθε ένας μπορεί να φανταστεί. Σε κάθε περίπτωση αξίζουν τα 85 πέσος (72?).
Το ξενοδοχείο National
91288
Οι διάσημοι επισκέπτες
91289
Και μια τζούρα θέαμα
91290
σορρυ για πρίν...αυτό ήθελα να βάλω
91291
Όταν ήρθε το επόμενο πρωί, και αφού φάγαμε πρωινό, ήρθε η ώρα να αφήσουμε την ρομαντική Αβάνα, και να κινηθούμε 200 χλμ ανατολικά, στο Βαραδέρο, με την φημισμένη γαλαζοπράσινη θάλασσα και την λευκή άμμο (από θρυμματισμένα κογχύλια και κοράλλια) με ενδιάμεση στάση στο εργοστάσιο παραγωγής ρουμιού Legendario λίγο έξω από την πόλη της Αβάνας, ίσως από τα καλύτερα παλαιωμένα ρούμια που μπορεί να δοκιμάσει κανείς με απίστευτη ποικιλία γεύσεων.
Το Βαραδέρο αποτελεί ένα από τα γνωστότερα θέρετρα του νησιού με εντυπωσιακά ξενοδοχεία και παραλίες. Βέβαια σε αυτή την πόλη μην περιμένετε τίποτα το γραφικό. Είναι ένα μοντέρνο, σύγχρονο τουριστικό μέρος με πολλούς ευρωπαίους και καναδούς.
Το ξενοδοχείο μας ήταν το Melia las Americas το οποίο πρέπει να πώ πως τόσο η θέση του κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, όσο και η πληρότητα των εγκαταστάσεων και επιλογών του (μπαρ και εστιατόρια με διεθνή κουζίνα και ύφος, γυμναστήριο, spa, κλαμπ με καθημερινές παραστάσεις κλπ) το καθιστούσαν από μόνο του μέρος διακοπών. Εκεί η διαμονή μας ήταν full board που πρακτικά σημαίνει πως τρως και πίνεις ότι βρίσκεις μπροστά σου. Αξίζει να μνημονεύσουμε σε αυτό το σημείο και τον μπάρμαν του ξενοδοχείου, τον Leandro ο οποίος πραγματικά έδινε ρεσιτάλ με τα πολύ «θε-σπέσιαλ» ποτά, και ειδικά το Mojito το οποίο απλά δεν παιζόταν. Δεν ξέρω πως τα κατάφερνε, αλλά δεν έχω δοκιμάσει πουθενά τόσο καλό. Το μυστικό μάλλον κρύβεται στα δύο ειδών ρουμιού που χρησιμοποιούσε, λευκού Havana Club και 7 ετών Havana Club ή Legendario και Αγκοστούρα. Περιττό να αναφέρω πώς στην μπάρα τα βράδια γινόταν χαμός.
Από το λόμπυ του ξενοδοχείου για την παραλία
91292
Την επόμενη ημέρα κανονίσαμε με όλο το γκρούπ μια μονοήμερη εκδρομή με catamaran στο νησί Cayo Blanco. Το κόστος ανερχόταν στα 80 πέσος (?68). Αφού επιβιβαστήκαμε στο σκάφος (περίπου 80 άτομα στο σύνολο), ξεκινήσαμε για το νησί με ενδιάμεση στάση μία εγκατάσταση πάνω σε έναν ύφαλο, όπου θα κολυμπούσαμε παρέα με δελφίνια. Στο σκάφος υπήρχε ένα μικρό μπάρ όπου μπορούσες να πιεις όσα ποτά ήθελες (όλα ήταν στην τιμή). Μετά από περίπου 1 ώρα δέσαμε στο μέρος όπου θα κολυμπούσαμε με τα υπέροχα αυτά θηλαστικά. Η εμπειρία ήταν μοναδική, ενώ πολλές φορές μου δόθηκε η ευκαιρία να τα αγγίξω. Αισθάνθηκα πως αυτά τα πλάσματα μπορούν να σου μιλήσουν. Αρχικά νιώθεις αμηχανία, παρείσακτος μέσα στον δικό τους κόσμο, αλλά είναι τόσο ευφυή ζώα που σου δείχνουν γρήγορα μεγάλη «φιλοξενεία» και οικειότητα.
Μετά από αυτή την όμορφη εμπειρία, ξεκινήσαμε για το Cayo Blanco. Το νησί αυτό βρισκόταν περίπου 2 ώρες από τις ακτές του Βαραδέρο. Είναι ένα εξωτικό νησί με εκτυφλωτικά κάτασπρη αμμουδιά και νερά σε διάφορους τόνους του πράσινου. Εκεί φάγαμε και μεσημεριανό (κλασσικά αστακός) το οποίο ήταν και στην τιμή των 80 πέσος (πλήρες γεύμα με γλυκό και καφέ και μπύρες μέχρι να σκάσεις). Επειδή ως γνωστών η θάλασσα ανοίγει την όρεξη, παραγγείλαμε με την Αμαλία επιπλέον 4 αστακουδάκια με γαρίδες (10 πέσος επιπλέον).
αγναντέυοντας
91294
Δελφίνι είμαι ο άτιμος
91295
ο σκασμός ο ίδιος (αυτά είναι ο δεύτερος γύρος)
91296
Στην επιστροφή ρίξαμε άγκυρα μεσοπέλαγα σε έναν ύφαλο όπου όσοι ήθελαν βουτούσαν με μάσκα και βατραχοπέδιλα (snorkeling) προκειμένου να θαυμάσουν τον ζωντανό βυθό. Δεν χάσαμε την ευκαιρία με την Αμαλία. Πράγματι δεν είχα δεί τέτοια ποικιλία ψαριών και χρωμάτων. Βέβαια πρέπει να πούμε πως τα ρεύματα ήταν αρκετά δυνατά και ήθελε να έχεις τον νού σου να βρίσκεσαι σχετικά κοντά στο σκάφος όχι όμως τίποτα το επικίνδυνο. Κατά τις 6 το απόγευμα τελικά δέσαμε στην προβλήτα σκαφών στο Βαραδέρο και όντας ηλιοκαμένοι και παστωμένοι από την αλμύρα, αυτό που ζητούσαμε ήταν ένα καλό μπανάκι και λίγο ύπνο, όπως και έγινε. Το βράδυ βέβαια δεν παραλείψαμε μια επίσκεψη στον φίλο μας πλεόν Leandro o ο οποίος από τα τόσα μπουρμπουάρ που έπαιρνε από το γκρουπ των ελληναράδων, δεν τολμούσε να πάει ούτε για κατούρημα που λέει ο λόγος χωρίς να μας ενημερώσει.
Το επόμενο πρωΐ μας βρήκε χαλαρούς και ευδιάθετους και μιας και δεν υπήρχε κάποια δραστηριότητα είπαμε να την περάσουμε χαλαρά. Αφού πήραμε το πρωϊνό, μιας και ήταν σχετικά νωρίς (περίπου 10) αποφασίσαμε να πάμε για καφέ ακριβώς δίπλα από το ξενοδοχείο, στο σπίτι του Dupont το οποίο βρισκόταν σε μια έκταση με γήπεδο του γκόλφ, και δίπλα ακριβώς από την θάλασσα.
Ο Dupont για την ιστορία, ήταν ένας Αμερικανός ο οποίος, μετά από την τραγική πτώση των τιμών της ζάχαρης, αγόρασε μια τεράστια έκταση στην χερσόνησο του Βαραδέρο έναντι λίγων σεντ το στρέμμα εκμεταλλευόμενος την δυσμενή αυτή συγκυρία. Η έκταση αυτή βέβαια πουλήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα για πάρα, μα πάρα πολλά εκατομμύρια δολάρια. Στο μεταξύ, έκτισε μια πολύ όμορφη βίλλα με ξεχωριστή πολυτέλεια που σήμερα πλέον λειτουργεί ως εστιατόριο το ισόγειο και ο 1Ος όροφος, και ως καφέ μπαρ ο δεύτερος. Η χρήση του μασίφ ξύλου με τα περίτεχνα σκαλίσματα, είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Μετά το καφεδάκι, αφεθήκαμε στην αγκαλιά του ήλιου και της θάλασσας του Βαραδέρο.
Το σπίτι του Dupont
91297
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, και αφού μας άνοιξε η όρεξη από την θάλασσα, σκεφτήκαμε να μην μείνουμε στο ξενοδοχείο, αλλά να κάνουμε μια βόλτα λίγο παρακάτω, στον πύργο του Δον Κιχώτη.
Ο πύργος του Δον Κιχώτη, φανταστείτε ότι είναι, ας πούμε, μια πιο «μινίον» έκδοση του Λευκού Πύργου στην Θεσσαλονίκη στην κορυφή ενός μικρού λόφου, μπροστά από τον οποίο είναι φιλοτεχνημένο ένα άγαλμα του ομώνυμου ήρωα καβάλα στο άλογό του. Η θέα προς την θάλασσα είναι μοναδική με το μικρό λιβάδι να καταλήγει σαν χαλί στην παραλία. Ακριβώς δίπλα από τον πύργο, υπάρχει δυνατότητα για ιππασία με 20 πέσος. Επίσης εκεί θα βρείτε και μια μικρή αλλά γραφική ταβέρνα με ντόπιες σπεσιαλιτέ την οποία αξίζει να επισκεφθεί κανείς, Αξίζει να δοκιμάσεις μοσχάρι με μανιτάρια, αλλά και ριζότο με θαλασσινά. Ευχάριστη έκπληξη και οι τοπικές μπύρες τις οποίες προσωπικά βρήκα πάρα πολύ καλές. Εκεί πιάσαμε και την κουβέντα με τον σερβιτόρο, έναν συμπαθέστατο «μαυρούκο» ο οποίος ήξερε πολλά για την Ελλάδα ενώ εξέφρασε και την επιθυμία του να μπορέσει κάποια στιγμή να έρθει. Η ώρα πέρασε ευχάριστα με κουβέντα και μπύρα.
Δον Κιχώτης και πίσω η ταβέρνα
91298
Επόμενος σταθμός ήταν το Τρινιτάδ, μια γραφικότατη πόλη στα νοτιοδυτικά του νησιού η οποία κάποτε συγκέντρωνε όλο τον πλούτο του νησιού με τις φυτείες των ζαχαροκάλαμων. Ενδιάμεσοι σταθμοί η πόλη Cienfuegos (Σιενφουέγος) ή όπως το αποκαλούν και οι ντόπιοι, Μαργαριτάρι του Νότου ή Αθήνα της Καραϊβικής!!!
Επισκεφθήκαμε το πανέμορφο θέατρο Τόμας Τέρυ στην κεντρική πλατεία αλλά και το ιστορικό κέντρο το οποίο ανακηρύχθηκε από την Unesco το 2005 προστατευόμενο ως Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά.
91299
Καθ’ οδόν για Τρινιδαδ μας δόθηκε η ευκαιρία να σταματήσουμε σε ένα πάρκο με διάφορα είδη της εκεί πανίδας ενώ παράλληλα απολαύσαμε και ένα περίεργο αλλά ευχάριστο ποτό, χυμό ζαχαροκάλαμου με λευκό ρούμι.
Ο κροκοδειλάκιας
91303
Αποχυμωτής ζαχαροκάλαμου
91304
Κατά τις 15:00 το μεσημέρι φθάσαμε στην πόλη του Τρινιδάδ, στο ξενοδοχείο Iberostar Trinidad, το οποίο ήταν μια αναπαλαιωμένη βίλα με ευρύχωρα δωμάτια και κλασσική διακόσμηση.
Η υποδοχη
91305
Το βραδάκι αποφασίσαμε να κανονίσουμε για φαγητό σε ένα από τα παλαδάρ της πόλης. Όπως είπα και παραπάνω, τα παλαδάρ είναι μικρές ταβέρνες των 10-12 τραπεζιών τις οποίες τις λειτουργούν στα ίδιια τους τα σπίτια και στις αυλές τους οι ιδιοκτήτες. Είναι μια δυνατότητα που έχει δώσει το καθεστώς στους πολίτες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ανέχειά τους. Το μενού στο συγκεκριμένο παλαδάρ ήταν πολύ καλό, σπιτικό (μιλάγαμε και με τα πιτσιρίκια του ταβερνιάρη), πλήρες, και κόστισε μόνο 15 πέσος το άτομο (13 ευρώ περίπου)
από μια γωνιά του σαλονιού του ιδιοκτήτη
91307
Η ώρα είχε περάσει αρκετά και μετά το καλό φαγητό χρειαζόμασταν κάτι για να ανάψουν λίγο τα αίματα. Στην Κούβα κάτι τέτοιο είναι πολύ εύκολο έως σύνηθες.
Είχαμε ακούσει ότι σε μια πλατεία στην πόλη, στο βόρειο τμήμα αυτής, χαρακτηριστικά στην πλατεία με τα «σκαλάκια», τα βράδια μαζευόταν κόσμος με ζωντανή μουσική και έκαναν αυτοσχέδιο διαγωνισμό χορού. Την πόλη γενικά την περπατάς εύκολα. Έτσι δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε την πλατεία μιας και η μουσική μας έδειχνε τον δρόμο. Η εικόνα είναι φοβερή. Κόσμος όλων των ηλικιών, άγνωστοι, να γίνονται ένα…μεταξύ τους αλλά και με τον χορό. Το έπαθλο για τον νικητή….ένα μπουκάλι ρούμι, ένα μπουκάλι κόλα και ένα πακέτο τσιγάρα. Πραγματικά τι περισσότερο χρειάζεσαι όταν ζεις μια τέτοια εμπειρία? Το θέαμα ήταν πολύ όμορφο και το μόνο σίγουρο ήταν πως όταν χόρευες με μια ντάμα, τελείωνες τον χορό με κάποια άλλη…
91308
Αφού γεμίσαμε με εικόνες, περιπλανηθήκαμε στα έρημα σοκάκια της πόλης, μεθυσμένοι από μουσική και συναισθήματα, γιατί στην Κούβα δεν χρειάζεται να πιεις για να μεθύσεις. Με κάθε μου βήμα χανόμουν ακόμα περισσότερο σε εποχές και εικόνες, που ακόμα και αν δεν τις έζησα, μου προκαλούσαν συναισθήματα τόσο έντονα σαν να είχα βιώσει κάθε ιστορία. Άλλωστε ήταν το τελευταίο βράδυ στην χώρα. Το επόμενο πρωί θα αναχωρούσαμε για Αβάνα, ένα ταξίδι 400 χλμ για να πάρουμε το απογευματινό αεροπλάνο της επιστροφής στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό και άλλα τέτοια κουραφέξαλα.
χωρις σχόλια
91310
ταρίφας σε νυχτερινή βάρδια
91311
Στην διαδρομή της επιστροφής για Αβάνα κάναμε μια στάση στην Σάντα Κλάρα όπου έγινε και η ξακουστή μάχη των αντρών του Τσε με τα στρατεύματα του Μπατίστα και την νίκη των πρώτων. Εκεί στέκει και ένα μεγαλόπρεπο άγαλμα του Γκεβάρα με πολεμική εξάρτηση. Πίσω ακριβώς είναι και το μαυσωλείο με τα οστά του Τσε καθώς και το μουσείο με προσωπικά του ήδη. Οι εικόνες από το οστεοφυλάκιο με την «ασβεστη φλογα», τον χαμηλό φωτισμό, και το χαραγμένο σε μάρμαρο πορτρέτο με το χαρακτηριστικό μπερέ και το αστέρι, η παρουσία κάποιον συγγενών από τους συντρόφους του Γκεβάρα που ήταν ενταφιασμένοι εκεί και οι οποίοι ακούμπησαν λευκούς κρίνους ως ελάχιστο φόρο τιμής, μου προκάλεσαν τέτοιο δέος που δεν τόλμησα να βγάλω φωτογραφία. Σταθηκα απλά ακίνητος μπροστά από το οστεοφυλάκιο του Τσε
91315
Κάπως έτσι τελείωσε αυτό το ταξίδι. Ευχαριστώ τον Θεό που κατάφερα να κάνω ένα όνειρο που είχα πραγματικότητα.
Η Κούβα δεν είναι απλά μία χώρα που σε γεμίζει εικόνες. Σε γεμίζει κυρίως συναισθήματα. Είναι μια χώρα που επαναπροσδιορίζει την ύπαρξή σου στον λεγόμενο σύγχρονο δυτικό πολιτισμό. Γιατί στην χώρα αυτή τίποτα δεν είναι δεδομένο για τους πολίτες της, οι οποίοι παλευουν για να ζήσουν με το ταπεινό δελτίο, γιατί σε αυτή την χώρα η ανεργεία φθάνει στο 40% αλλά που παρόλα αυτά χαμογελούν και διασκεδάζουν με την ψυχή τους όντας ευτυχισμένοι με λίγο ρούμι λίγη κόλα και ένα πούρο.
Αλέξης
SPORAKIAS
03/06/2007, 18:39
:beer: :beer: :beer: :beer:
παντα τετοια φιλε μου....
ωραιες φωτο...
:wave2:
Απο τα πιο μεστά, πληροφοριών και συναισθηματων, ταξιδιωτικα που εχω διαβασει! :rolleyes:
Χιλια μπραβο... :a46:
Κι ενα Ευχαριστω για το ομορφο ταξιδι που μας προσφερες! :cool:
Αν ειχες γραψει και για τα "κοριτσια" που κυκλοφορουν παντου, θεωρω οτι θα ηταν πληρεστερο... :winka:
:lol: :rotflmao: :lol:
Παντα τετοια!
:smokin: :beer: :wave2:
makis206
04/06/2007, 14:07
Aυτό θα πει πολυταξιδεμένο φόρουμ !
Άλλος στο Βελιγράδι, άλλος στην Αγία Πετρούπολη κι εσύ στην άλλη άκρη της γης !!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ που μοιράζεστε τις στιγμές σας μαζί μας !
Εμάς μας κρατάνε βιδωμένους στην καρέκλα αλλά καταφέρνετε να μας ταξιδέψετε για λίγο τις βαρετές ώρες που περνάμε στα γραφεία μας !
+1 στην τελευταία ευχή του παντατέτοιου !:lol:
:beer: :beer: :beer: :beer:
danaos75
04/06/2007, 15:38
Φιλε μου μολις ειδα τον τιτλο επαθα,
περυσι τετοια εποχή είμασταν εκει με την γυναικα μου για γαμηλιο ταξιδι, μου θυμισες απιστευτα συναισθηματα,
Αυτο που θυμαμαι ειναι η τρομερη υγρασια που μας χτυπησε μόλις κατεβηκαμε στο αεροδρομια της Αβανα, η απιστευτη ασφαλεια που ενοιωθες ακομα και μονος σου να βολταρεις σε πολεις όπως το Τρινιδαδ, Αβανα, Σαντα Κλαρα, Βαραδερο.
Και δυο πραγματα που δεν θα ξεχασω ποτε, 1) το απιστευτο δεος στον ταφο του ΤΣΕ και η ανακατωσουρα στο στομαχι οταν φευγαμε που ακουγες τα περισσοτερα ζευγαρια στην παρεα να αναρωτιουντε τι θα φανε στο ξενοδοχειο, εγω με την γυναικα μου δεν μπορουσαμε να μιλησουμε καλα καλα μετα απο αυτο που ζησαμε και
2) στο καταμαραν προς το Cayo Blanco σταματησαμε στο μεσο περιπου της διαδρομης στην θαλασσα σε εναν περιφραγμενο χωρο με Δελφινια οπου κολυμπουσες αναμεσα τους τα επιανες και φοτογραφιζοσουν μαζι τους. Απιστευτο συναισθημα, καταπληκτικα πλασματα. Το βραδυ θα βαλω Φωτο να παθετε. :eyepop: :wave2:
Σε ευχαριστω που μου τα ξαναθυμησες όλα...
:)
danaos75
04/06/2007, 15:47
και δεν ειναι φωτοσοπια...
91412
Αρχικά δημιουργήθηκε από danaos75
και δεν ειναι φωτοσοπια...
Λοιπόν, έχω παρόμοια φωτό με δελφίνια εκατέρωθεν. Δυστυχώς δέν έχω scaner (άσε που δεν τα χωνεύω).
Να' σαι καλά για την φωτογραφία. Ήθελα πολύ να μπεί στο φόρουμ
:beer: :beer: :beer:
Ομορφη και πολυχρωμη γραφη !!
Μακαρι να επαναλαβεις τετοια ταξιδια και να εχεις τις ιδιες και ομορφοτερες εμπειριες !
:beer: :beer:
Nikoskazer2000
05/06/2007, 00:24
Απο τα πιο όμορφα και περιγραφικά ταξιδιωτικά που έχουν περάσει απο το forum!
:a51: :a25: :sun: :a51: :a25: :sun: :a51: :a25: :sun: :a51: :a25: :sun: :a51: :a25:
(και κρυφός μου πόθος ο προορισμός)
Μπράβο και πάλι Αλέξη!
:wave2:
:a19: :a10: :a23: :a23: :a23:
Πολύ όμορφα !!! :beer:
Πρέπει να προλάβουμε να επισκεφτούμε την Κούβα πριν φύγει ο Φιντελ.... :rolleyes:
Oles oi foto yperoxi metafora ton oson eidate kai zisate !!!
pragmatika omos zilepsa mia sigkekrimeni , ayti me ta delfinia , tha ekana auto to taksidi gia na xo ti sygekrimeni empiria me auta ta yperoxa plasmata
:wave2:
Αρχικά δημιουργήθηκε από Nik0s
Πολύ όμορφα !!! :beer:
Πρέπει να προλάβουμε να επισκεφτούμε την Κούβα πριν φύγει ο Φιντελ.... :rolleyes:
+1000...!!!
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
:wave2:
Αρχικά δημιουργήθηκε από LINA
Oles oi foto yperoxi metafora ton oson eidate kai zisate !!!
pragmatika omos zilepsa mia sigkekrimeni , ayti me ta delfinia , tha ekana auto to taksidi gia na xo ti sygekrimeni empiria me auta ta yperoxa plasmata
:wave2:
+10000000000000 :wave2:
τελειο το ταξιδι σου φιλε...
σε ευχαριστουμε για τις φοτο και σου ευχομαι σε ολα τα ταξιδια σου να περνας τοσο ομορφα !!!!!!!
:wave2:
Μας εστειλες !!!! :D
Πανεμορφες φωτο και περιγραφικοτατος !!! Μπραβο βρε φιλε !!! : :a46: :a46:
:beer: :beer: :beer:
:wave2:
:a23: :a23: :a23: :a23: :a23:
blackbusa
11/06/2007, 00:29
Αρχικά δημιουργήθηκε από danaos75
και δεν ειναι φωτοσοπια...
:eyepop: :eyepop: :eyepop:
ΜΙΛΑΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ...
:a23: :a23: :a23:
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.