View Full Version : Δέσποινα με λένε....
catmaster
07/06/2007, 09:57
Δέσποινα με λένε…
Τον παλιό καλό καιρό που τα λεφτά στην τσέπη μου ήταν πιο λίγα και από ζητιάνου στην Ομόνοια , δούλευα σερβιτόρος σε καφετέρια με 17.000 δραχμές εβδομαδιαίο εισόδημα. Σκεφτόμουν να παρατήσω για λίγο καιρό την σχολή που σπούδαζα και να πιάσω μια καλύτερη δουλειά που να μπορώ να τα φέρω βόλτα.. Έμενα μόνος μου σε μια τρύπα στην Μεθώνης και το ψωροπερήφανο κεφάλι μου δεν μου επέτρεπε να πάω στο γέρο μου για δανεικά…
Ο φίλος μου ο Γιώργος , καλός ρεμπέτης , έπαιζε σε ένα μαγαζί κοντά στα Εξάρχεια τρεις μέρες τη βδομάδα … η πρόταση για “επαγγελματική συνεργασία” ήχησε στα αυτιά μου περίεργα όταν μου την έριξε…
-Ρε Άκη θέλουμε στο μαγαζί οργανοπαίχτη …ψήνεσαι να ούμε ;
-Και που κολλάω εγώ ρε Γιώργη στο ρεμπετάδικο ; Να κάνω τον μπαγλαμά ;
-Τον Τζουρά θα κάνεις για την ακρίβεια…. και λίγο κιθάρα στα πιο “αλαφριά” να ούμε…
-Ρε Γιώργη εγώ κιθάρα ηλεκτρική και μπάσο κατέχω και αυτά “γρατζουνιστά” που λέμε… θα τρίζουν τα κόκαλα των παλιών ρε …που θα πάω ξυπόλητος….
-Μη φοβάσαι.. έλα συ και θα συγχρονιστούμε και το παλιό και το καινούργιο …και να δεις θα γουστάρεις …. άσε που θα λιγδώσει το άντερό σου που φέξαν και τα αυτιά σου από την νηστικομάρα…
Έτσι κι έγινε. Τρεις φορές την εβδομάδα ο “κύριος” Άκης άφηνε την ηλεκτρική, έπαιρνε το κομπλόι και ανέβαινε στο μικρό πάλκο, έπαιρνε πότε το τζουρά και πότε την κιθάρα και έπαιζε στην αρχή με πολύ “τράκο” , και μετέπειτα πιο ψύχραιμα , πιο καθαρά και γαλήνια… με τον καιρό έκανε σιγόντο και στο Γιώργο και την Κατερίνα, τις κύριες φωνές του μαγαζιού. Και το πράγμα τσούλησε πολύ ωραία όπως είχε πει ο Γιώργης …ερχόντουσαν φίλοι από την σχολή , τις μέρες που έπαιζα και τη βρίσκανε όμορφα μαζί με τους μόνιμους θαμώνες του μαγαζιού που κατέβαιναν μέρα παρά μέρα να πιουν ένα κρασί και να ξεχάσουν λίγο τις στεναχώριες τους….
Μέρες ξενοιασιάς… πήρα τότε και την πρώτη μου μηχανή ένα παλιό CB750 που την είχε ξεχάσει ο χάρος αλλά εγώ την γούσταρα. Αλήτισσα και αρχόντισσα συνάμα … στα νιάτα της ήταν πολύ ωραία “γκόμενα” αλλά ο καιρός την είχε σπάσει… εγώ πάντως την έβλεπα κούκλα … ο μήνας λοιπόν είχε πάντα εννιά και μόνο ο φουκαράς ο κόκορας που πηγαινοερχόταν με την σχολή στην πλάτη έκανε παράπονα ..…
Κάποιες Παρασκευές που είχαμε μόνο φοιτητόκοσμο δεν παίζαμε παλιό ρεμπέτικο αλλά γύριζε το πρόγραμμα σε πιο ελαφρύ ρεπερτόριο και εγώ σιγοντάριζα με κιθάρα.
Τα παιδιά που έρχονταν δεν έκαναν τόσο κέφι με Μάρκο και έτσι έμπαινε και ο Γρηγόρης στο παιχνίδι. Ο Γιώργης είχε μύτη για τον κόσμο. Ένα περίεργο πράγμα. Ήξερε ποια μέρα θα είχαμε δουλειά , ποια μέρα θα είχαμε κεσάτια πότε θα είχαμε νεολαία και πότε κάνας παλιός μερακλής θα έμπαινε να κάνει φασαρία. Είχαμε και τσαμπουκάδες στο μαγαζί. Κάθε ρεμπετάδικο που σέβεται τον εαυτό του οφείλει μια στο τόσο να ρίχνει ένα γερό “ταφταλέ” έτσι να ανάβουν τα αίματα και μετά να μονιάζουν όλοι με τραγούδι και κρασί. Πότε για καμιά κοπέλα , πότε για κάποια ζεϊμπεκιά που άλλος την περίμενε και άλλος την χόρεψε , απ΄ όλα είχε ο μπαξές όρεξη να είχες μόνο και να μην τα έπαιρνες και πολύ στα σοβαρά.
-“Ζόρικη θα είναι η μέρα σήμερα μόρτη μου” , έκανε ο Γιώργος και τράβηξε μια γερή τζούρα από το τσιγάρο του. Έσκυψε πάλι στο μπουζούκι του και συνέχισε το κούρδισμα. Τι μου τσαμπουνάει τώρα σκέφτηκα εγώ. Στραβωμένος θα είναι γιατί κλείνει το μαγαζί σήμερα για καλοκαίρι και η δουλειά είχε κόψει πολύ.
-“Άραξε ρε Γιώργη , τελευταία μέρα που είναι σήμερα .Τίποτα φοιτητές θα έρθουν και αυτοί με το ζόρι. Δεν είδες χτες που παίζαμε για την πάρτη μας;” , απάντησα εγώ μα όχι με τόση σιγουριά … λες η μύτη του να μυρίστηκε τίποτα ; Με κοίταξε με ένα σπασμένο χαμόγελο αμίλητος.
-“Γιώργη κόψε την πλάκα ρε φίλε .Την είδες την σκηνή και τον σάκο; Έ, μόλις τελειώσουμε απόψε ο Άκης “αλεμάω” ακούς; Φορτώνω και την κιθάρα στη μηχανή και έφυγα για Άγιο Κωνσταντίνο. Με περιμένουν οι μάγκες , και «ραντεβού το Σεπτέμβριο» που λεν στα σινεμά. Καμία όρεξη για χουνέρια δεν έχω απόψε. Μόνο να κλείσουμε καλά θέλω….” μου απλώνει το τσιγάρο κόβοντάς μου τη φράση στη μέση.
-“Είπα εγώ ότι δεν θα κλείσουμε καλά; Εγώ είπα ότι θα είναι ζόρικη η μέρα….” και δώστου πάλι το μισό χαμόγελο. Τον κοίταξα και κούνησα το κεφάλι μου..
-“…..Τι να σου πω ρε Γιώργη…Πιάσε μια να κουρδίσω και εγώ….”
Παραδόξως το μαγαζί είχε αρκετό κόσμο –όλο νεολαία- για τελευταία μέρα. Καλοκαίριαζε για καλά και ο κόσμος προτιμούσε ανοιχτές αυλές και γλάστρες με τριανταφυλλιές και βασιλικούς , αλλά είχε πέσει σύρμα από κάτι φίλους και είχαν έρθει για να μας ακούσουν κάνοντας μπούγιο. Το πρόγραμμα κυλούσε ωραία και οι παρέες έκαναν κέφι μέχρι αργά. Στο τέλος μείνανε λίγοι “οι καλοί” που λέγαμε που δεν έφευγαν αν δεν παίρνανε τα κλειδιά. Μπορούσα να διακρίνω κάθε τραπέζι εύκολα γιατί δεν είχε ντουμάνια.
Τότε την πρόσεξα στο βάθος.
Μια κοπέλα σε μια παρέα νεαρά παιδιά ήταν σκυφτή και κοιτούσε το ποτήρι της. Λεπτά χαρακτηριστικά και μακριά μαύρα μαλλιά. Ένα φρέσκο δάκρυ κυλούσε από το μάγουλό της. Ο Γιώργης τραγουδούσε .Είχε ωραία φωνή αλλά το τραγούδι δεν ήταν θλιμμένο. H κοπέλα όμως έκλαιγε .
-Γιώργη πιάσε την “Αρχόντισσα” ρε φίλε… Γύρισα και του είπα όταν τέλειωσε το τραγούδι.
- “Ποια Αρχόντισσα να πιάσω ρε αλάνι; Του Τσιτσάνη η την απέναντι στο τραπέζι που κοιτάς τόση ώρα;”
Κόκκαλο εγώ , πάλι το σπασμένο χαμόγελο ο Γιώργης…
-“Την είδες που κλαίει ρε Γιώργη η κοπέλα ; Ξέρεις τίποτα ; “
-“Παίξε τώρα και θα σου πω μετά…Δικά σου τα τραγούδια ότι γουστάρεις , λίγοι και καλοί μείναμε τώρα …”
Το παράπονο της κοπέλας παρέμεινε στο τραπέζι της και μου βάραινε την σκέψη όση ώρα παίζαμε. Κάποια στιγμή που κάναμε ένα διάλειμμα ο Γιώργης με έπιασε από κοντά.
“Η κοπέλα έχει ξανάρθει στο μαγαζί αλλά όχι μόνη της….Θυμάσαι ένα ψηλό παλικάρι που ερχότανε μαζί της όταν είχες πρωτοπιάσει δουλειά εδώ; “
Προσπάθησα να θυμηθώ … μια ψηλή φιγούρα με κράνος , ένα ευγενικό παιδί που ερχότανε στο μαγαζί μαζί της …
-“Ναι κάτι θυμάμαι αλλά αμυδρά. Για τον γκόμενο έκλαιγε έτσι ρε; “, απάντησα απότομα.
-“Ποιο γκόμενο ρε μαλάκα, αδερφός της ήτανε…” με αποπήρε ο Γιώργος.
-“Ήτανε είπες; “
-“Πρίν ένα χρόνο … με τη μηχανή ήτανε το παιδί…Γυρνούσε σπίτι του από την δουλειά και πετάχτηκε ένας από στόπ…στον τόπο έμεινε…εικοσπέντε χρονώ παλικαράκι.”
Δαγκώθηκα. – “Όχι ρε πούστη μου…” Να με συμπαθάς ρε Γιώργη νόμιζα …
-“Ντάξει είμαστε ρε που να το ήξερες ; Και εγώ τυχαία το είχα μάθει από ένα παιδί που ξέρω και είναι στην παρέα τους απόψε , φιλαράκι μου. Φαίνεται την έφεραν να ξεσκάσει και την πήρε από κάτω. Τι να πείς γάμησέ τα αλάνι. Άντε πάμε για τα τελευταία να κλείσουμε.”
Πέντε τραγούδια ακόμη παίξαμε αλλά ήμουν άκεφος. Ήθελα να σχολάσω και να σηκωθώ να φύγω. Ξαφνικά ένιωθα πολύ κουρασμένος. Τελικά μπορεί να κοιμόμουν σπίτι και να ξεκινούσα το πρωί. Όλη μου η διάθεση είχε φύγει. Άκου εικοσιπέντε χρονών …Δεν υπήρχε Θεός εκείνη τη μέρα ρε πούστη μου;
catmaster
07/06/2007, 09:59
(...)
Καληνυχτίσαμε τον κόσμο και μαζέψαμε τα όργανα. Εγώ έβαλα την ακουστική κιθάρα στη θήκη με την πατέντα για να την βάζω στη μηχανή . Το μεροκάματο κανόνισα να μου το δώσει ο Γιώργης όταν θα γυρνούσα Αθήνα. Βγήκα από το μαγαζί σφεντόνα και κίνησα προς τη μηχανή. Όπως σήκωσα το κεφάλι μου την είδα που στεκόταν μπροστά της. Η παρέα της ήταν στο μπροστινό αυτοκίνητο και περίμενε το Γιώργο – μου είχε πει θα έφευγαν μαζί να πάνε για φαγητό. Πήγα πιο κοντά να ξεκλειδώσω το λουκέτο. Γύρισε απότομα - δυο κατάμαυρα μάτια με κάρφωσαν. Κοκάλωσα.
“Δεν θα ξεκλειδώσεις;” με ρώτησε.
“Εεε…. ναι. Θα ξεκλειδώσω. Κάνεις λίγο στην άκρη μην σε χτυπήσω με την κιθάρα;” Όλη η ταστιέρα εξείχε πάνω από το κεφάλι μου. Αν έσκυβα απότομα για το λουκέτο θα την έτρωγε όλη στη μούρη. Έκανε ένα βήμα πίσω. Ακούμπησα στη σέλα την σκηνή , τον υπνόσακο και τον σάκο με τα πράγματα και προσεκτικά έλυσα το λουκέτο και το έβαλα πίσω.
“Παίζεις πολύ όμορφα. Και τραγουδάς και καλά.”
Ψέλλισα ένα ευχαριστώ με το ζόρι χωρίς να την κοιτάξω. Ντράπηκα .Ήθελα να της πω για τον αδερφό της αλλά σκέφτηκα ότι δεν μου έπεφτε λόγος να μιλήσω ούτε ήταν και η ώρα σωστή. Ανέβηκα στη Honda για να βάλω μπροστά να ζεσταίνεται όσο να φορτώσω σωστά τα πράγματα. Έβαλα νεκρά. Πάτησα την μίζα.
Ο γνώριμος ήχος δεν ήρθε. Η μηχανή δεν έκανε κιχ. Άσχημη ώρα διάλεξε ο Σοϊχίρο και το κατασκεύασμα του να με φουμάρει σκεφτόμουν. Σε μισό δευτερόλεπτο το μυαλό μου είχε κάνει fastback σε όλα όσα έκανα δύο μέρες πριν που αφορούσαν την συντήρηση της . Λάδια , μπαταρία, λάστιχα, φρένα και αλυσίδα. Δεν είχα ξεχάσει τίποτα . Έκλεισα τον διακόπτη και τον άνοιξα πάλι. Γύρισα το κλειδί. Πάτησα την μίζα.
Σιγή.
Η μηχανή είχε μουλαρώσει και θα έμενε εκεί. Δεν είχε διακοπές. Θα μέναμε εκεί σε αυτή τη στιγμή εγώ πάνω στη μηχανή να προσπαθώ με την κιθάρα στην πλάτη και εκείνη να με κοιτάζει . Για πάντα.
Πλησίασε πιο κοντά μου. Το δαχτυλό μου είχε μείνει κολλημένο στο μπουτόν της μίζας.
“Δεν παίρνει μπροστά ;” μου είπε. Η χειρότερη φράση που μπορεί να ακούσει άντρας για την μηχανή του . Η αμέσως επόμενη στην λίστα μετά την “Δεν πειράζει αγάπη μου όλοι το παθαίνουν καμιά φορά”.
“Θα πάρει. “ απάντησα κοφτά. Το δάχτυλο μου ακόμη πάνω στο μπουτόν της μίζας και την στιγμή που σκέφτομαι να ανάψω ένα τσιγάρο και κοιτάζω προς το μαγαζί να πάω να φωνάξω το Γιώργο να την σπρώξουμε μπας και πάρει, εκείνη με ακουμπά στο χέρι απαλά σχεδόν αέρινα. Γυρίζω απότομα το κεφάλι μου ξαφνιασμένος. Την κοιτώ στα μάτια. Και η μηχανή παίρνει μπροστά.
Ναι, η γριά μοτοσικλέτα παίρνει μπροστά βγάζοντας ένα δυνατό ξερό θόρυβο που σκίζει το στενό δρομάκι και κάνει την παρέα που περιμένει το φίλο μου να πεταχτεί απότομα ξαφνιασμένη. Έχω μείνει άναυδος δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα μόνο την κοιτάζω. Μια κοιτάζω την μηχανή και μια εκείνη .Τι έγινε τώρα;
“Δέσποινα με λένε.” , μου κάνει.
“…….” εγώ ίσα που ανασαίνω… κάτσε να θυμηθώ το όνομά μου..
“Πάμε μια βόλτα;” μου κάνει με σιγουριά ενώ εγώ ο ηλίθιος προσπαθώ ακόμη να βρω το λόγια μου.
“Πού;” ρωτάω - επιτέλους το αυτόματο μιλάει..
“Δεν ξέρω.. εσύ οδηγάς.. κάπου μακριά. Σκηνή έχεις, δεν έχεις ;” με κοιτάζει αλλά εγώ πλέον δεν βλέπω… κατάλαβα όμως …
Έγνεψα καταφατικά νεύμα και ξεκαβάλησα . Φόρτωσα προσεκτικά τα πράγματα πίσω – πίσω στη μηχανή. Πήρα το κράνος του Κωστάκη που έπαιζε μπουζούκι μαζί μας και δεν είχε φύγει ακόμη από το μαγαζί, και έντυσα την Δέσποινα όσο καλύτερα μπορούσα. Συνεννοήθηκε με την παρέα της και τους καληνύχτισε , έκανα τράκα δυο πακέτα τσιγάρα από τον Γιώργο και ένα άλλο παιδί , πήρα και δύο μπουκάλια νερό και ανέβηκα πάνω.
Η Δέσποινα έβαλε την κιθάρα στην πλάτη της και ανέβηκε στην γριά πίσω μου. Με αγκάλιασε απαλά με τα χέρια της. Όλος ο τόπος μύρισε γιασεμί. Ένα γιασεμί μετά και δύο τριαντάφυλλα περνούσαμε την λομπάρδα. Οδηγούσα σιγά αν και ο δρόμος ήταν άδειος. Δεν ήθελα να τρομάξει. Με έσφιγγε με δύναμη. Κάποια στιγμή κατάλαβα τους λυγμούς της αν και προσπαθούσε να τους κρύψει ώρα. Άνοιξα το γκάζι και τις άφησα και τις δυο να ξεσπάσουν. Η Δέσποινα είχε αφεθεί πλέον και έκλαιγε με όλη της την μανία. Δεν την ένοιαζε . Δεν με ντρέπονταν . Θέλει δύναμη ψυχής τέτοιο κλάμα. Και η γριά ούρλιαζε μανιασμένα θαρρείς και ήθελε να ξεπλύνει την ντροπή για όλες τους…να ζητήσει συγνώμη για το κακό που της έκανε..
Άκου εικοσιπέντε χρονών …Δεν υπήρχε Θεός εκείνη τη μέρα ρε πούστη μου;
Μετά το λιθάρι υπήρχε ένα απάνεμο λιμανάκι που μπορούσαμε να σταθούμε. Κατέβασα στο μονοπατάκι την γριά και καβατζώσαμε μια άκρη και έστησα την σκηνή. Έκανε ακόμη πολύ ψύχρα και εγώ είχα παγώσει από την διαδρομή. Άναψα μια φωτιά με κάτι ξερόκλαδα και το ζιπέλαιο που κουβαλούσα. Δεν φαινόταν. Το απάγκιο μας ήταν κρυφό απ’ όλους. Έπιασα την κιθάρα Δεν έκλαψε τώρα. Ήθελα να την ρωτήσω.
“Δέσποινα…σε είδα στο μαγαζί που έκλαιγες …και τώρα στο δρόμο πάνω στην μηχανή… μου είπε ο Γιώργος για τον αδερφό σου… Λυπάμαι ειλικρινά Δέσποινα…λυπάμαι…” με κοίταξε με μάτια που βούρκωσαν στην στιγμή.
“Δεν κλαίω μόνο για τον αδερφό μου Άκη…Κλαίω και για μένα … καταράστηκα όλες τις μηχανές του κόσμου από το ατύχημα και μετά…έβλεπα ανθρώπους πάνω σε μηχανές και ήθελα να τις κάψω…αρρώστησα .. και σήμερα έκλαιγα πάλι για τον ίδιο λόγο… που είδα την μηχανή σου … Πού την αγόρασες;”
“Σε ένα μαγαζί στα Πατήσια … μα γιατί με ρωτάς;” , αν και ήδη με είχαν ζώσει τα φίδια σαν να είχα ήδη ακούσει την απάντηση.
Και θυμήθηκα την φάτσα του πωλητή όταν κόμπιασε που τον ρώτησα για τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, και κατάλαβα γιατί η μηχανή ήταν ξαναβαμμένη, και μου ήρθαν όλα μαζεμένα .. και θυμήθηκα το ψηλό μελαχρινό παλικαράκι με το κράνος και την σιγανή φωνή όταν είχα πιάσει δουλειά στις αρχές στο μαγαζί , και τον φίλο του Γιώργη να μας λέει για ένα παιδί που έπαθε ατύχημα με μηχανή και στο τέλος εμένα μπροστά στο μαγαζί να παζαρεύω την γριά… που τώρα δεν μου φαίνονταν όμορφη γριά, τώρα την έβλεπα πια όπως ήταν….
σίδερα χωρίς ψυχή που χρωστούσαν… σίδερα που είχαν πάρει μια ψυχή…
Η Δέσποινα κατάλαβε την θύελλα στο μυαλό μου και πλησίασε κοντά μου…
“Δεν σου το είπα για να στεναχωρηθείς… στο είπα για να καταλάβεις πως απόψε η μηχανή με λύτρωσε…τώρα βλέπω όπως πρέπει να βλέπω…” με κοίταζε με τα κατάμαυρα μάτια της…
Και όλα μύρισαν γιασεμί.
Ο ήλιος έκανε περίεργα σκαριφήματα με ομόκεντρους κύκλους πάνω της . Στέγνωνε σιγά – σιγά την υγρασία και της ξαναέδινε ζωντανά χρώματα… όπως προχωρούσε φώτιζε την παλιά ονομασία που πλέον είχε αποκτήσει άλλο νόημα στην ζωή μου…Δέσποινα την έλεγαν …CB την έλεγαν….
δεν θυμάμαι πως την έλεγαν… αυτό που θυμάμαι είναι πως....
.......μύριζε γιασεμί.
Catmaster
Cpt. Haddock
07/06/2007, 10:07
nice one mate...
:a013: :a34:
dukeandthecity
07/06/2007, 10:09
:a013:
edit: με προλαβε ο καπιταν
ξεχάστηκα για λίγο απο την δουλειά στο γραφείο......με ταξίδεψες ωραία φίλε.....
thumbs up
:a18:
:eyepop: :eyepop: :eyepop: :eyepop:
ουαο....
speechless...
πολλα respect απο μενα Ακη.... :a23: :a23: :a23:
:a20:
ταξιδι...
Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
:a34:
τσακω μια :beer:
να πιασω κ εγω μια:beer: γιατι με πηρε απο κατω λιγακι
:wave2: :wave2: :wave2: :) :)
Αρχικά δημιουργήθηκε από catmaster
.........................
Δέσποινα την έλεγαν …CB την έλεγαν….
δεν θυμάμαι πως την έλεγαν… αυτό που θυμάμαι είναι πως....
.......μύριζε γιασεμί.
Catmaster
Ρε Ακη...
Εγω τι φταιω ρε φιλε να γινομαι ρεζιλι στην δουλεια, λες και καθαριζω κρΟμμυδια ? :sad:
FestoNero
07/06/2007, 10:38
:a35:
:smilea:
gixxerpap
07/06/2007, 10:46
αδερφε μου, ή εγω εχω γινει πολυ ευαισθητος τελευταια, ή τι να πω.....
λιγο βαρυ μου 'κατσε για πρωινο, αξιζε ομως....
vangelis 64
07/06/2007, 11:41
Πολύ όμορφο....ευαίσθητο.
Νά'σαι καλά ρε φίλε.:beer: :beer:
μας συγκινησες ρε φιλε....:)
Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
Ρε Ακη...
Εγω τι φταιω ρε φιλε να γινομαι ρεζιλι στην δουλεια, λες και καθαριζω κρΟμμυδια ? :sad:
+1..
Σ ευχαριστω για το ταξιδι:) :)
Καλογραμμένο! Ωραιο εύρημα, ωραίες εικόνες. Ο χαρακτήρας του παλιού ρεμπέτη Γιώργη πολύ καλοφτιαγμένος! Μπράβο! Ηθελε λίγο δούλεμα προς το τέλος, και λίγο δούλεμα ο χαραρατκήρας της κοπέλας. Ενα μπράβο ακόμα που δεν έβαλες τον ήρωα να "κάνει έρωτα" με την κοπέλα (η εύκολη λύση για την τελευταία εικόνα) ή τουλάχιστο αν το έκαναν δεν το ανέφερες!
:beer: :beer: :beer:
Περιμένουμε το επόμενο!
ώπα ρε παλικάρια...
η ιστορία αυτή είναι αληθινή;
φίλε όσο διάβαζα απο ένα σημείο και μετά είχα ένα ρίγος στη πλάτη, ανατρίχιασα και μετά δάκρυσα... συγκινήθηκα πάρα πολύ...
αν είναι "δημιούργημά" σου, σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια φίλε catmaster για το γράψιμο,
αλλά πάλι είμαι μπερδεμένος αν θέλω να σε ευχαριστήσω ή να σε βρίσω για το συναίσθημα που έβγαλες...
μη με παρεξηγείς, OK?
Ανατριχιαστικά ωραίο!!!!!
:a46: :a51:
ΜΗΤΣΟΣΚΥΛΟΣ
07/06/2007, 13:09
Σ ευχαριστω ρε φιλε μου εδωσες πολλα αυτη την στιγμη και το ειχα αναγκη.
Ακη να εισαι καλα μαγκα.:a20:
Μετα απ'αυτο αρχιζω να καταλαβαινω γιατι εκεινο το βραδυ στο Δελεαρ κοιταζοσασταν πονηρα με τον Zephyr ακο μου.
:beer:
Λεωνίδας
07/06/2007, 13:21
Άκη δεν έχω λόγια...
:a35: :a35: :a35:
mystique
07/06/2007, 13:47
file Aki,
eisai plousios
:winka:
:beer: :beer: :beer:
danaos75
07/06/2007, 14:19
ώπα ρε παλικάρια...
η ιστορία αυτή είναι αληθινή;
φίλε όσο διάβαζα απο ένα σημείο και μετά είχα ένα ρίγος στη πλάτη, ανατρίχιασα και μετά δάκρυσα... συγκινήθηκα πάρα πολύ...
αν είναι "δημιούργημά" σου, σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια φίλε catmaster για το γράψιμο,
αλλά πάλι είμαι μπερδεμένος αν θέλω να σε ευχαριστήσω ή να σε βρίσω για το συναίσθημα που έβγαλες...
μη με παρεξηγείς, OK?
+100000
ρε αν δεν είναι αληθινή τι να σου πω, ρε μερικοι απο εμάς δουλεύουμε δεν μπορούμε να λεμε οτι μπήκαν σκουπιδακια στα ματια μας και στα 2 ταυτοχρονα και σε κλειστο γραφείο ...:bawl: :bawl:
o_gavros
07/06/2007, 14:49
Oh, a storm is threatning
My very life today
If I dont get some shelter
Oh yeah, Im gonna fade away
War, children, its just a shot away
Its just a shot away
War, children, its just a shot away
Its just a shot away...
Φίλε σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες με όλους μας!
οι παραπάνω αράδες του γερο Mick νομίζω αρμόζουν στην κατάσταση που όλοι λίγο πολύ βιώνουμε.
Να'μαστε καλά ρε μάγκες,όλοι!:beer:
LsKostas
07/06/2007, 15:22
Μερικες φορες αισθανομαι οτι . . .
αστο καλυτερα...
θα πονεσω παλι...
και θελω να σκεφτομαι θετικα...παντα θετικα...
Ορθιοι και χαμογελαστοι !!!
Giorgos19
07/06/2007, 15:34
Χωρις λογια.....
Απλα....ΣΕΒΑΣΜΟΣ.....
Ειτε ειναι αληθινη η ιστορια ειτε οχι....
πωπω! ανατρίχιασα! μοναδικό!!:wave2:
ΦΟΒΕΡΟ!
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!
ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ!
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ!
Ποτε θα ξαναπαμε που σε θελω να δουμε κανα-δυο πραγματακια στην μηχανη;:rotflmao:
Υ.Γ Πραγματικα απο τα πιο ομορφα κειμενα που εχω διαβασει τον τελευταιο καιρο!Μπραβο Ακη!:beer:
Και πουσαι τη μηχανη ε;:rotflmao: :wave2: :wave2:
FestoNero
07/06/2007, 16:40
Αρχικά δημιουργήθηκε από gcrook
spam spam spam spam
Τσκ τσκ τσκ
Μα τι σπαμμερ θεε μου!
:rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes:
:D
Ταξιδευτής
07/06/2007, 16:55
..........25 χρονων ητανε οντως...... :a47:
Σ' ευχαριστω αδερφε...
Το διάβασα. Μπράβο. Πολύ δυνατό. Ευχαριστώ.
stratosZX10
07/06/2007, 20:19
μπραβο σου φιλε που μας κανεις να ταξιδευουμε, γιατι σ'αυτη την κολοζωη
μονο αυτο μας εμεινε..... ή με την μηχανη ή με την ψυχη και το μυαλο.....
vangelis 64
07/06/2007, 21:50
Αρχικά δημιουργήθηκε από Ταξιδευτής
..........25 χρονων ητανε οντως...... :a47:
Σ' ευχαριστω αδερφε...
Ωωωωπ!Τι θέλει να πει ο ποιητής;:confused:
Εγώ το διάβασα βράδυ καιείναι πολύ καλό. Συγκινήθηκα. Ο έρωτας και ο θάνατος πλέκονται μαζί. Νά 'σαι καλά, έχεις δυνατή πέννα και έμπνευση.
hornetakias
07/06/2007, 23:43
Στην αρχη νομισα οτι ηταν αληθινο γεγονος...:rolleyes:
Ισως το καλυτερο που εχω διαβασει.......
εξαιρετικο!!! ;) :beer: :)
Nikoskazer2000
08/06/2007, 01:34
Αρχικά δημιουργήθηκε από gixxerpap
αδερφε μου, ή εγω εχω γινει πολυ ευαισθητος τελευταια, ή τι να πω.....
λιγο βαρυ μου 'κατσε για πρωινο, αξιζε ομως....
Εγω τι να πω ρε παπ;
Το λέει και στο αβαταρ μου :sad:
Μπράβο ρε Άκη, γλυκόπικρες αναμνήσεις, πολύ όμορφες.
Nikoskazer2000
08/06/2007, 01:41
Αρχικά δημιουργήθηκε από Giorgos19
Χωρις λογια.....
Απλα....ΣΕΒΑΣΜΟΣ.....
Ειτε ειναι αληθινη η ιστορια ειτε οχι....
+1
Εγω παντως νομιζω πως 8α μπορουσε καλλιστα να ειναι αλη8ινη...
Φοβερο γραψιμο..μπραβο σου..
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :wave2:
'μπες να το διαβάσεις' Ε?
αντε γαμησου ρε μαλάκα, μου μαύρισες την ψυχή.:( :bigcry:
και τοτε παντως, αργησες να καταλάβεις ετσι? :smokin:
απίθανο!
:a51:
:a18: :a19:
"Τσίμπα" ένα :a012: και άλλο ένα που δεν έβαλες τίποτα μπάτσους να κάνουν μπλόκο την ώρα που άρχισε να γκαζώνει τη γριά.. να φρίξει ο κόσμος εδώ μέσα! :a19:
FestoNero
09/06/2007, 03:13
Αρχικά δημιουργήθηκε από Respect
και άλλο ένα που δεν έβαλες τίποτα μπάτσους να κάνουν μπλόκο την ώρα που άρχισε να γκαζώνει τη γριά.. Η χαλαστρα η ιδια!!
:bigcry:
:(
θα ηθελα πολύ να είναι αληθινό......
:a012:
xanoutas
09/06/2007, 21:51
Συγκινητικό...
:a012:
Μαγική πένα!!!
Συνέχισε να γράφεις πράγματα της ζωής σου ή του μυαλού σου...δεν έχει σημασία!
Είναι υπέροχο να τα μοιραζόμαστε!!!
Λεωνίδας
10/06/2007, 22:48
το ξαναδιάβασα... στο σπίτι τώρα, προσεκτικότερα... χωρίς το φόβο να με δουν οι συνάδελφοι...
Άκη μπράβο ρε φίλε
Gandalf dr685sm
11/06/2007, 12:05
Άκη... φιλαράκο αγγίζει καρδιές αυτό που έγραψες.. τόσο αληθινό.. μπράβο ρε φιλαράκι.. μόνο μπράβο.
Gandalf
ακη με ολο το θρασος μου ΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ !!!!!!!!!!
:beer: :beer: :beer: :beer:
Και ψεμμα να ειναι δε παυει να ειναι αληθινο.
Μπραβο φιλε για το τροπο που ζωντανευεις την σκεψη σου.
Αρχικά δημιουργήθηκε από ΚΑΠΛΑΝΙ
Και ψεμμα να ειναι δε παυει να ειναι αληθινο.
Μπραβο φιλε για το τροπο που ζωντανευεις την σκεψη σου.
Μιας κι ο "δημιουργος" ειναι αρκετα συνεσταλμενος και δεν μπαινει να το διευκρινισει...
Να πω οτι ειναι ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορια!!!
Είναι μία ιστορία. Θα μπορούσε να είναι αληθινή, ή φανταστική. Είναι όμορφη. Δεν αλλάζει τίποτα στην ιστορία! Αλλάζει στο παιδί που έφυγε. Και δεν είναι ο μόνος.
Η ιστορία περιγράφει μία κατάσταση, από τις πολλές, ίδιες ή διαφορετικές που συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά, χωρίς να τις αντιλαμβανόμαστε.
:( :( ωραιο αλλα λιγο "λυπητερο" :sad:
Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
Μιας κι ο "δημιουργος" ειναι αρκετα συνεσταλμενος και δεν μπαινει να το διευκρινισει...
Να πω οτι ειναι ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορια!!!
το ενδεχομενο να μην θελει να πει αν ειναι αληθινη ιστορια δε μας περασε απο το μυαλο ε ?
:wave2:
Αρχικά δημιουργήθηκε από TROOPER
το ενδεχομενο να μην θελει να πει αν ειναι αληθινη ιστορια δε μας περασε απο το μυαλο ε ?
:wave2:
Το ειπε στο Δελεαρ, αν κι ημουν σιγουρος κι απο πριν... :wacko:
danaos75
15/06/2007, 09:27
χρηστακο με εστειλες ρε...
διαβαζα τα post και νομιζα οτι ο Ακης θα καθεται και θα γελαει με μας που ψαχνομαστε για την αφηγηση του.
...
...
παλι απο το γραφειο το ξαναδιαβασα ρε φουστη μου...
:sad:
Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
Το ειπε στο Δελεαρ, αν κι ημουν σιγουρος κι απο πριν... :wacko:
βρε και εγω σιγουρος ημανε αλλα αν το ειπε στο δελεαρ παω πασο...:wave2:
vangelis 64
16/06/2007, 03:55
Τη σπόντα την έριξε ο Ταξιδευτής πάντως.
siakattackj
16/06/2007, 09:29
Αρχικά δημιουργήθηκε από kalesin
ταξιδι...
τσακω μια :beer:
να πιασω κ εγω μια:beer: γιατι με πηρε απο κατω λιγακι
................ΟΜΟΙΩΣ..................
Mόλις τώρα διάβασα την ιστορία...
Ανατρίχιασα και με το ζόρι κρατήθηκα να μη με πάρουν τα ζουμιά...
Είμαι στη δουλειά βλέπεις και δε λέει...
Ιδιαίτερα αν είναι αληθινή η ιστορία, είναι από αυτές που θα έπρεπε να βγουν και πιο έξω, να σταλούν σε εφημερίδες, περιοδικά, sites κτλ... μήπως και ταρακουνηθεί λίγο ο κόσμος και καταλάβει οτι γίνεται ένας ανούσιος πόλεμος στους δρόμους μας...
Συγκλονιστική... :(
symvoulos
19/06/2007, 17:45
Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
Ρε Ακη...
Εγω τι φταιω ρε φιλε να γινομαι ρεζιλι στην δουλεια, λες και καθαριζω κρΟμμυδια ? :sad:
+1000
DimChios
22/06/2007, 16:50
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΡΕ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ???
Μπάινω ύστερα από καιρό και διαβάζω από τη μιά τούτο δώ και από την άλλη το ταξίδι στη Χίο και έχω ^#@%^θεί να κλαίω!!!
ΑΜΑ ΠΙΑ!!!
:sad:
ΑΚΗ....
:winka:
Ταξιδευτής
22/06/2007, 17:04
Αρχικά δημιουργήθηκε από DimChios
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΡΕ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ???
Μπάινω ύστερα από καιρό και διαβάζω από τη μιά τούτο δώ και από την άλλη το ταξίδι στη Χίο και έχω ^#@%^θεί να κλαίω!!!
ΑΜΑ ΠΙΑ!!!
:sad:
Φιλαρακι Δημητρη, οσο εχεις καλους φιλους κοντα, να μην σκας για τιποτα αδερφε! :a10:
Operater
06/05/2008, 14:55
Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
Ρε Ακη...
Εγω τι φταιω ρε φιλε να γινομαι ρεζιλι στην δουλεια, λες και καθαριζω κρΟμμυδια ? :sad:
πολλά κρεμμύδια όμως..
Ότι και να πεις κανείς είναι ελάχιστο. :a012:
DimChios
06/05/2008, 15:01
Operater & apav τωρα το ειδατε εσεις ε?
:smilea:
Να κατι που ειχατε χασει που δε το χατε διαβασει!
:beer: :beer: :beer: :beer:
Operater
06/05/2008, 15:05
Αρχικά δημιουργήθηκε από DimChios
Operater & apav τωρα το ειδατε εσεις ε?
:smilea:
Να κατι που ειχατε χασει που δε το χατε διαβασει!
:beer: :beer: :beer: :beer:
Είναι όντως ιστορία που σε απορροφά... νοιώθεις σαν να είσαι ένας αόρατος θεατής....
devil's animal
06/05/2008, 15:44
ρε φιλε εισαι για πολλα :a18: και για τον τροπο γραψιματος και για το ολο σκηνικο!!
:beer: :beer: :beer:
εγω ανατριχιασα ουκ ολιγες φορες και και εφτιαξα σε εικονες σχεδον ολην την ιστορια στο μυαλο μου...
:)
ρε μ@λ@κ@ Άκη....
(με την 3η κατάφερα να διαβάσω το τέλος...)
κι έγω τώρα το διάβασα...
διαβάζοντας στην αρχή μπορώ να πω ότι ''ταξίδευα'', έπλαθα φανταστικές εικόνες...
Προς το τέλος άρχισα να ανατριχιάζω και μετά έμεινα κόκκαλο...
Ούτε μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι η ιστορία είναι κατασκεύασμα της φαντασίας...
:beer:
catmaster
07/05/2008, 00:27
Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια ..... και επίσης για τα φιλικά "μπινελίκια" που εισέπραξα από κάποιους .... :beer: :beer:
Όπως ήδη είπε κάποιος η μικρή αυτή ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή ... μου συνέβη μια εποχή που ακόμη έψαχνα μια θεσούλα κάπου μέσα σε αυτό τον χαοτικό καμβά της ζωής ... (και όπως αρκετοί από εμάς .... ακόμη την ψάχνω ... :rolleyes: )
Για κάποιον άλλο μπορεί να είναι ένα γεγονός που απλώς συνέβη ... εμένα όμως με επηρέασε πάρα πολύ στη μετέπειτα ζωή μου και στη σχέση μου με την μοτοσυκλέτα που πλέον την είδα σαν κάτι εντελώς διαφορετικό από πλαστικά και πλαίσια και σίδερα και τροχούς ... :smilea:
Και για να κλείσει αυτή η μικρή μου ιστορία ....
Μετά από την περίεργη εκείνη νύχτα που η μηχανή μου αρνήθηκε να πάρει μπροστά , ουδέποτε παρουσίασε το παραμικρό πρόβλημα ... όσο και αν έψαξα να δώσω κάποια λογική τεχνική εξήγηση στο "σκάλωμα" που την έπιασε δεν τα κατάφερα ....
.... κατέληξα στο συμπέρασμα πως μερικά πράγματα τα ψάχνεις σε λάθος αιτίες και για λάθος λόγους ... ενώ το προφανές μπορεί να είναι το σωστό , όσο και αν φαίνεται πρακτικώς αδύνατο ...
Με την Δέσποινα μείναμε μαζί και κάναμε καλή παρέα σαν κάτι περισσότερο από καλοί φίλοι για λίγο καιρό .... περάσαμε υπέροχες στιγμές και ταξίδια καβάλα στο CB και δακρύζαμε παρέα κάθε φορά που μετά από μια τυφλή στροφή η γέρικη μοτοσυκλέτα μας πήγαινε σε διαφορετικό ηλιοβασίλεμα...
Μετά από καιρό οι δρόμοι μας αναπόφευκτα έπρεπε να χωρίσουν ... εγώ τελείωσα τις σπουδές στην Ελλάδα και ήθελα να συνεχίσω έξω .... η Δέσποινα δεν μπορούσε να ακολουθήσει .... μείναμε όμως πολύ καλοί φίλοι .... μετά από λίγα χρόνια παντρεύτηκε και έχει μια υπέροχη οικογένεια με ένα πολύ καλό σύντροφο στη ζωή της και δύο αγγελούδια ... στο πρώτο της παιδί έδωσε το όνομα του αδερφού της ....
Την γέρικη μοτοσυκλέτα μου την άφησα στη Δέσποινα να την φροντίζει όταν έφυγα στο εξωτερικό .... σε τελική ανάλυση αυτό που κατάλαβα ήταν πως ποτέ δεν μου ανήκε ... ήταν σε άλλον "ταμένη" ... και εκεί έμεινε τελικά ...
Αν ποτέ ο δρόμος σας βγάλει προς την Ηλιούπολη κοντά στην πρώτη πλατεία σε ένα μικρό δρομάκι θα δείτε μέσα σε κήπο μια γριούλα να στέκεται ... μαυροβαμμένη με χρυσό σιρίτι στο ντεπόζιτο της ... μην την φοβηθείτε.... πλησιάστε και μιλήστε της ....
Αν δεν με γελά η μνήμη μου ...
Δέσποινα την λένε.
Να είστε όλοι πάντα καλά συνοδοιπόροι και φίλοι μου...
Αρχικά δημιουργήθηκε από catmaster
Την γέρικη μοτοσυκλέτα μου την άφησα στη Δέσποινα να την φροντίζει όταν έφυγα στο εξωτερικό .... σε τελική ανάλυση αυτό που κατάλαβα ήταν πως ποτέ δεν μου ανήκε ... ήταν σε άλλον "ταμένη" ... και εκεί έμεινε τελικά ...
Αν ποτέ ο δρόμος σας βγάλει προς την Ηλιούπολη κοντά στην πρώτη πλατεία σε ένα μικρό δρομάκι θα δείτε μέσα σε κήπο μια γριούλα να στέκεται ... μαυροβαμμένη με χρυσό σιρίτι στο ντεπόζιτο της ... μην την φοβηθείτε.... πλησιάστε και μιλήστε της ....
Αν δεν με γελά η μνήμη μου ...
Δέσποινα την λένε.
Να είστε όλοι πάντα καλά συνοδοιπόροι και φίλοι μου...
Για αυτό και όλα τα προηγούμενα... :a18:
vangelis 64
07/05/2008, 00:56
Όταν το πρωτοδιάβασα,δεν σε είχα γνωρίσει.Διάβασα μια ευαίσθητη καλλιτεχνική ψυχή,μια ψυχή που,στην ανάγκη της να εκφραστεί,διάλεξε αυτήν την πανέμορφη και συνάμα τραγική ιστορία.
Αργότερα έμαθα πως η ιστορία ήταν αληθινή....γνωριστήκαμε,κάναμε παρέα.Παρέα ελάχιστη,πολύ λίγη για να καταλάβεις έναν άνθρωπο,όμως τόσο περιεκτική και πλούσια σαν την ιστορία σου,σαν κι εσένα.
Από τότε την έχω διαβάσει κάμποσες φορές και για σήμερα κρατάω αυτό....
Αρχικά δημιουργήθηκε από catmaster
κατέληξα στο συμπέρασμα πως μερικά πράγματα τα ψάχνεις σε λάθος αιτίες και για λάθος λόγους ... ενώ το προφανές μπορεί να είναι το σωστό , όσο και αν φαίνεται πρακτικώς αδύνατο ...
Νά 'σαι καλά Άκη μου!:wave2:
δεν εχει ισως κ τοση σημασια αν η ιστορια ειναι αληθινη η οχι.
το γεγονος οτι ειναι, εχει σημασια μονο για τον Ακη. Για τα σημαδια που του εχει αφησει στην ψυχη κ την καρδια.
εγω κραταω τον υπεροχο τροπο που ειναι δωσμενη η ιστορια. Κ με αυτο τον τροπο φιλε Ακη καταφερες να μας ποτισεις το μυαλο κ την καρδια με εικονες κ συναισθηματα.
Κ για τις ατιμες τις συμπτωσεις που δημιουργει καμια φορα η κωλοζωη κ τα παιχνιδια που κανει
Κ για το γεγονος οτι η ιδια η ρουφιανα η ζωη, ξερει να δημιουργει κατι ομορφο, μεσα απο την οποια καταστροφη εφτιαξε η ιδια
Φιλε Ακη... τσιμπα μια :beer:
εστω κ ηλεκτρονικα
:beer: :beer: :beer:
orizontas
07/05/2008, 01:18
._
τελεια και παυλα
Αρχικά δημιουργήθηκε από catmaster
............................
Αν ποτέ ο δρόμος σας βγάλει προς την Ηλιούπολη κοντά στην πρώτη πλατεία σε ένα μικρό δρομάκι θα δείτε μέσα σε κήπο μια γριούλα να στέκεται ... μαυροβαμμένη με χρυσό σιρίτι στο ντεπόζιτο της ... μην την φοβηθείτε.... πλησιάστε και μιλήστε της ....
Αν δεν με γελά η μνήμη μου ...
Δέσποινα την λένε.
Να είστε όλοι πάντα καλά συνοδοιπόροι και φίλοι μου...
θυμαμαι σαν να τανε χτες ρε ακουλη τη δευτερα στο δελεαρ μετα απο αυτο το θρεντ....
θυμαμαι ενα γλυκοπικρο χαμογελο στη φατσα σου και μαλλον καπως ετσι ητανε και τα δικα μου τα μουτρα...
θυμαμαι τα γελια που καναμε οταν μου ειπες οτι πολυ τη γουσταρες την απαντηση μου...
παρε αλλη μια ομοια απαντηση λοιπον σαν εκεινη στις 11/6/07 (κοντα 1 χρονος παει απο τοτε) για αυτα που εκανα παραθεση και εχεις να λαβαινεις και απο κοντα...
Αρχικά δημιουργήθηκε από TROOPER
ακη με ολο το θρασος μου ΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ !!!!!!!!!!
:beer: :beer: :beer: :beer:
Sorry που επεμβαινω στο "σεναριο", αλλα η κοπελια ειχε δει τη μηχανη πριν μπει στο μαγαζι?
Και αν ναι, ηξερε ολη αυτη την ωρα ποιανου ειναι?
Αν παλι ναι
-βρισκω ενα "λογο" για τον οποιο η "γρια" δεν επαιρνε μπροστα εως οτου ...
-δεν ξερω που μπορει να φτασει η ανατριχιλα που δημιουργει αυτη η ιστορια
:beer:
DimChios
07/05/2008, 09:08
Αρχικά δημιουργήθηκε από catmaster
...
ΕΛΑ!!! ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ!!!!!
:blush: :(
zoropatra
08/05/2008, 12:40
ειμαι απο τους ανθρωπους που δεν διαβαζουν μεγαλα κειμενα........καθαρα απο βαρεμαρα..........
απο τις πρωτες γραμμες με κερδισε.......και μετανιωσα για οσα κειμενα δεν εχω διαβασει........
τι να πω?μπραβο?ειναι πολυ λιγο............:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από catmaster
........Αν ποτέ ο δρόμος σας βγάλει προς την Ηλιούπολη κοντά στην πρώτη πλατεία σε ένα μικρό δρομάκι θα δείτε μέσα σε κήπο μια γριούλα να στέκεται ... μαυροβαμμένη με χρυσό σιρίτι στο ντεπόζιτο της ... μην την φοβηθείτε.... πλησιάστε και μιλήστε της ....
Αν δεν με γελά η μνήμη μου ...
Δέσποινα την λένε......
Να είστε όλοι πάντα καλά συνοδοιπόροι και φίλοι μου...
:sad: :sad:
Ιωάννα και Μαριέττα εδώ ξεκουραζόμαστε
μετά την εκδρομή στα Σπάτα μηχανή μας φόνευσε
να ζήσω πιο πολύ ήθελα από τα 17 μου
εδώ βρίσκομαι θαμμένος δίπλα στα πουρνάρια
και πιο πολύ πέρα θαρρώ ο φίλος μου ο Νίκος
μια λάμψη στην εξάτμιση μας έκοψε τη φόρα
μια λάμψη στην εξάτμιση
Στην αυλή της δόλιας μάνας μου θα βρείτε το σκελετό της μηχανής μου
στο ντουλάπι τα παπούτσια μου σ' αυτά εδώ τα χώματα τα κόκαλα μου
όχι να λυπηθώ που πέθανα με μηχανάκι
γιατί αν ζούσα εδώ, εδώ μαζί σας
σ' αυτή την άθλια πόλη ποιος θα με πρόσεχε
σ' αυτή την άθλια την άθλια πόλη
σιγουρα οχι ολοι αλλα πολλοι ειναι αυτοι που δεν ξερουμε τι κρυβουν πισω απο το ανεκφραστο προσωπο,
και αν καποια στιγμη μαθεις το τι και το γιατι νιοθεις πολυ "μαλακας" με τα δικα σου προβληματα.....
stavrogin
08/05/2008, 16:55
Ενα τσιγαρο σιγοκαιει στο τασακι ,κι αλλο ενα αναμεσα στα δαχτυλα μου.Και τα δυο δικα μου.
Κι απο αριστερα ο καφες μισοτελειωμενος στην κουπα και δυο γουλιες ουισκι στο γυαλι.
Χασαμε τη μπαλα Ακη μ'αυτα που γραφεις
Στα δεξια μου ηχοι απο Lynyard Skynyard μα εγω ακουω boldor και μακαρι να μπορουσα να μυρισω και κοινο το γιασεμι.
Δυο γουλιες ουισκι ακομα η μια για την Δεσποινα κι η τελευταια για σενα.
DrIoannis
08/05/2008, 17:51
Πολύ συγκινητική ιστορία με εξαιρετική γραφή.
Prince-Garbage
08/05/2008, 19:16
Αρχικά δημιουργήθηκε από catmaster
...
:( :sad:
Εξαιρετικο.Ακομα και ενα θαλασσοδαρμενο σκυλι συγκινησες.Ευγε
Αν και η ιστορία είναι γραμμένη απο τις 7-6-2007 την διάβασα για πρώτη φορά στις 22-06-2007.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Φυσικά δεν περίμενα να είναι αληθινή "είναι πολύ καλή για να είναι αληθινή".
Μετά το τελευταίο πόστ του Ακη (catmaster) έμεινα άναυδος.
Του ζήτησα να την αναδημοσιεύσω σε φιλικό site και δεν μου αρνήθηκε.
Φίλε Ακη 1000 ευχαριστώ. :beer:
Υ.Γ. Έχεις μεγάλο ταλέντο στη γραφή σου
Το διάβασα σήμερα αν και το ποστ υπάρχει 1 χρόνο.Είναι 3 το πρωί και έχω μείνει να χαζεύω το ταβάνι με ένα ποτήρι ρούμι και Miles Davis στο backround.Μπορώ να πω μόνο 2 κουβέντες.
Να ζήσεις την ζωή σου όπως επιθυμείς και να είσαι καλά όσο αυτή διαρκέσει.
Σ'ευχαριστώ....
...εισαι απολυτα διαχρονικος...τα συναισθηματα παραμενουν!
:a10:
εκπληκτικό κείμενο!
μάς ταξίδεψες:wave2:
Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
εκπληκτικό κείμενο!
μάς ταξίδεψες:wave2:
ελα και λεω που ειναι αυτη...?
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
BRAVO_re_file_poly_kalo!!
ΑΞΙΖΕΙ ΦΙΛΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ??????????
E,trigger?
Αρχικά δημιουργήθηκε από Z-rider
BRAVO_re_file_poly_kalo!!
ΑΞΙΖΕΙ ΦΙΛΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ??????????
E,trigger?
Για'μένα, ΝΑΙ!!!!
Για'σένα; :wacko:
:beer:
MEGALO_erotima_afto........
Alla_egw_pistevw_pws_NAI_aksizei.
Alla_re_gamoto_den_eimaste_monh_mas_se_afth_
th_zwh.Iparxoun_k_aloi_giro_mas_pou_noizonte_
gia_mas_K_isos_se_aftous_na_mhn_aksizei_
na_tous_kername_stenaxories.
Rwtiste_k_thn_oikogenia_tou_Sotiri(eton_23)_
pou_skotothike_mprosta_sta_matia_mou_me_KTM.
Pane_6_mhnes_apo_tote_kai_oloi_tous_einai_akoma_
skata.
kai_an_rwtouses_kai_ton_sotiri_to_idio_tha_
sou_elege,__aksizei.
cbf600sa
18/06/2008, 12:09
ισως ειναι η πρωτη φορα που διαβαζοντας ενα κειμενο ανατριχιασα τοσο πολυ,ηταν φοβερο.
πραγματικα ενιωθα εστω και για λιγο οτι ημουν εκει.
τελικα υπαρχει?
δεν θα μαθουμε ποτε...
zimouras
18/06/2008, 15:37
Εμένα τη λένε Ντόλυ φίλε μου και είναι και Honda επίσης.
:rolleyes:
Με ταξιδεψες. Πολυ ομορφο κειμενο. Και ο,τι μηχανη κι αν οδηγουμε πιστευω πως δεν υπαρχει ουτε ενας που δεν εχει μια ιστορια να πει για καποιο CB, σε καποιο τοπο, μια χρονικη στιγμη...
zimouras
20/06/2008, 18:47
όσες φορές κι αν κανεις την ίδια διαδρομή πάνω σε μοτοσυκλέτα, το κάθε μέτρο που διανύεις είναι διαφορετικό από το προηγούμενο και το επόμενο.
Powered by vBulletin® Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.