kalesin
10/07/2007, 13:54
Τους συγγενεις μας δεν τους διαλεγουμε
Τους φιλους μας ομως τους διαλεγουμε
Ειδικα αυτους που θεωρουμε πια αδερφους
Ο αδερφος μου ο διαλεγμενος ο Ηλιας προσφατα εχασε τον πατερα του. Μετα απο μια συντομη αλλα πολυ κουραστικη για ολους μαχη με τον καρκινο, τελικα δεν τα καταφερε. Ουτε αυτος να το ξεπερασει ουτε κανενας να το καταλαβει κ να το χωνεψει. Ισως παλι μερικες φορες καποια πραγματα καλο θα ειναι να μενουν αχωνευτα.
Ισως ετσι μας μενουν
Δεν εχει σημασια
Χθες στο blog του, ανεβασε καποιες σκεψεις, καποιες παρατηρησεις...
Μνημόσυνο σε 20 κομμάτια...
Όπως οι περισσότεροι ξέρετε (αν όχι όλοι) ήμουν στο πρώτο μνημόσυνο του πατέρα μου το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Παρακάτω ακολουθούν είκοσι πράγματα που έμαθα από αυτήν την εμπειρία:
20) Οι ξένοι είναι πάντα περισσότεροι. Γραίες με μαύρα τυλιχτάρια στέκονταν σε αναμονή της εξύμνωσης της ψυχής του νεκρού, πολλαπλάσιες σε σχέση με τους συγγενείς. Αν κάποιος παρατηρήσει καλύτερα θα δει πως στην πραγματικότητα κάνουν πρόβα για το αναπόφευκτο και το επιθυμούν με αυτόν τον τρόπο.
19) Οι καμπάνες σε ερημικά χωριά ακούγονται πάντα πένθιμες...
18) Γίνεται, αν σταθείς πολύ ώρα σε ένα τάφο, απόγευμα, να νομίσεις πως ο ορίζοντας αποτελείται μόνο από σκέψεις.
17) Τα καφενεία λειτουργούν ακόμα και όταν υπάρχει ένας πελάτης σε χώρο για εκατό. Πάντα.
16) Μην έρθεις ποτέ αντιμέτωπος με την παράδοση που δεν έχει εξασθενήσει.
15) Είσαι αναγκασμένος να φορέσεις (αν είσαι άντρας) μαύρο παντελόνι με τσακίσεις, πουκάμισο και να μην ακούς μουσική, οποιασδήποτε μορφής. Ο λόγος δεν είναι η ασέβεια αλλά ο φόβος μην σε καταραστούν οι παρευρισκόμενοι.
14) Ο δίσκος με τα κόλυβα, οι λαμπάδες και τα κεριά πρέπει να είναι στημένα μπροστά από την Αγία Τράπεζα πριν τις 07.00. Μετά, όπως λέγεται, ο Παππάς θα νευριάσει και θα πρέπει το θείος μένος να κατευναστεί με περισσότερα χρήματα. Το πρώτο μισό της προηγούμενης πρότασης είναι σωστό.
13) Όταν τελειώνει ένα μνημόσυνο πίνεις καφέ, μετά κονιάκ και μετά συνηθίζεται να τρως. Είσαι υποχρεωμένος να πεις έστω μία φορά "η ζωή προχωράει..."
12) Οι μακρινές θείες φιλάνε απότομα και σβουριχτά...
11) Αισθάνεσαι αμήχανα όταν είσαι μέσα στην εκκλήσια και προσποιείσαι πως καταλαβαίνεις τι ψέλνει ο Παπάς. Σιγομουρμουράς τον τελευταίο στίχο ("εις τους αιώνας των αιώνων") και γίνεσαι έτσι μέρος του συνόλου κερδίζοντας ευκολοξόδευτο σεβασμό.
10) Μην προσπαθήσεις ποτέ να κάνεις χιούμορ με τον εαυτό σου όταν είσαι σε ένα νεκροταφείο. Είναι αδύνατο να έχεις τόσο χιούμορ.
09) Δεν απολαμβάνεις παρά μόνο την τελευταία ανάσα που παίρνεις κάθε στιγμή.
08) Ο Θεός λείπει.
07) Ο έρωτας είναι διαιρέτης του θανάτου. Η διαίρεση αφήνει πάντα υπόλοιπο.
06) Δεν είναι ανούσιο να επιθυμείς την ανάσταση.
05) Οι άνθρωποι λυγίζουν πάνω στις πέτρες και πιάνουν το χώμα με τα χέρια αν χρειαστεί.
04) Τα συναισθήματα αποτελούνται από χλωροφύλλη.
03) Οτιδήποτε και αν κάνεις δεν έχεις καμία ελπίδα να θησαυρίσεις από την λύπη.
02) Η μελαγχολία, όταν αγιοποιηθεί, είναι ακριβώς το ίδιο με την νοσταλγία.
01) Το αναπόφευκτο είναι ζωτικό όργανο του ανθρωπίνου σώματος.
Κολλαει εδω μεσα;
Δεν κολλαει;
με νοιαζει;
Δεν με νοιαζει.
Τους φιλους μας ομως τους διαλεγουμε
Ειδικα αυτους που θεωρουμε πια αδερφους
Ο αδερφος μου ο διαλεγμενος ο Ηλιας προσφατα εχασε τον πατερα του. Μετα απο μια συντομη αλλα πολυ κουραστικη για ολους μαχη με τον καρκινο, τελικα δεν τα καταφερε. Ουτε αυτος να το ξεπερασει ουτε κανενας να το καταλαβει κ να το χωνεψει. Ισως παλι μερικες φορες καποια πραγματα καλο θα ειναι να μενουν αχωνευτα.
Ισως ετσι μας μενουν
Δεν εχει σημασια
Χθες στο blog του, ανεβασε καποιες σκεψεις, καποιες παρατηρησεις...
Μνημόσυνο σε 20 κομμάτια...
Όπως οι περισσότεροι ξέρετε (αν όχι όλοι) ήμουν στο πρώτο μνημόσυνο του πατέρα μου το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Παρακάτω ακολουθούν είκοσι πράγματα που έμαθα από αυτήν την εμπειρία:
20) Οι ξένοι είναι πάντα περισσότεροι. Γραίες με μαύρα τυλιχτάρια στέκονταν σε αναμονή της εξύμνωσης της ψυχής του νεκρού, πολλαπλάσιες σε σχέση με τους συγγενείς. Αν κάποιος παρατηρήσει καλύτερα θα δει πως στην πραγματικότητα κάνουν πρόβα για το αναπόφευκτο και το επιθυμούν με αυτόν τον τρόπο.
19) Οι καμπάνες σε ερημικά χωριά ακούγονται πάντα πένθιμες...
18) Γίνεται, αν σταθείς πολύ ώρα σε ένα τάφο, απόγευμα, να νομίσεις πως ο ορίζοντας αποτελείται μόνο από σκέψεις.
17) Τα καφενεία λειτουργούν ακόμα και όταν υπάρχει ένας πελάτης σε χώρο για εκατό. Πάντα.
16) Μην έρθεις ποτέ αντιμέτωπος με την παράδοση που δεν έχει εξασθενήσει.
15) Είσαι αναγκασμένος να φορέσεις (αν είσαι άντρας) μαύρο παντελόνι με τσακίσεις, πουκάμισο και να μην ακούς μουσική, οποιασδήποτε μορφής. Ο λόγος δεν είναι η ασέβεια αλλά ο φόβος μην σε καταραστούν οι παρευρισκόμενοι.
14) Ο δίσκος με τα κόλυβα, οι λαμπάδες και τα κεριά πρέπει να είναι στημένα μπροστά από την Αγία Τράπεζα πριν τις 07.00. Μετά, όπως λέγεται, ο Παππάς θα νευριάσει και θα πρέπει το θείος μένος να κατευναστεί με περισσότερα χρήματα. Το πρώτο μισό της προηγούμενης πρότασης είναι σωστό.
13) Όταν τελειώνει ένα μνημόσυνο πίνεις καφέ, μετά κονιάκ και μετά συνηθίζεται να τρως. Είσαι υποχρεωμένος να πεις έστω μία φορά "η ζωή προχωράει..."
12) Οι μακρινές θείες φιλάνε απότομα και σβουριχτά...
11) Αισθάνεσαι αμήχανα όταν είσαι μέσα στην εκκλήσια και προσποιείσαι πως καταλαβαίνεις τι ψέλνει ο Παπάς. Σιγομουρμουράς τον τελευταίο στίχο ("εις τους αιώνας των αιώνων") και γίνεσαι έτσι μέρος του συνόλου κερδίζοντας ευκολοξόδευτο σεβασμό.
10) Μην προσπαθήσεις ποτέ να κάνεις χιούμορ με τον εαυτό σου όταν είσαι σε ένα νεκροταφείο. Είναι αδύνατο να έχεις τόσο χιούμορ.
09) Δεν απολαμβάνεις παρά μόνο την τελευταία ανάσα που παίρνεις κάθε στιγμή.
08) Ο Θεός λείπει.
07) Ο έρωτας είναι διαιρέτης του θανάτου. Η διαίρεση αφήνει πάντα υπόλοιπο.
06) Δεν είναι ανούσιο να επιθυμείς την ανάσταση.
05) Οι άνθρωποι λυγίζουν πάνω στις πέτρες και πιάνουν το χώμα με τα χέρια αν χρειαστεί.
04) Τα συναισθήματα αποτελούνται από χλωροφύλλη.
03) Οτιδήποτε και αν κάνεις δεν έχεις καμία ελπίδα να θησαυρίσεις από την λύπη.
02) Η μελαγχολία, όταν αγιοποιηθεί, είναι ακριβώς το ίδιο με την νοσταλγία.
01) Το αναπόφευκτο είναι ζωτικό όργανο του ανθρωπίνου σώματος.
Κολλαει εδω μεσα;
Δεν κολλαει;
με νοιαζει;
Δεν με νοιαζει.