PDA

View Full Version : Ταξιδιωτικά επεισόδια



afrotwin
22/09/2004, 14:09
afto ksekinise sto africa twin ala i gnosi aniki ston kosmo....:lol:

afrotwin
22/09/2004, 21:06
apo julius

http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&threadid=2875

tifoefs
28/04/2005, 01:54
Κατω Χωριτικα μερη :sun:


13713

afrotwin
28/04/2005, 09:36
Αρχικά δημιουργήθηκε από tifoefs
Κατω Χωριτικα μερη :sun:

ela re tifo san kineziki stagona ise vale mas merikes foto grapse mas ke kamia istoria
ante poulaki mou...:lol: :lol:

caesarsk
26/10/2005, 16:55
(και γιατί να μην ξαναπάει κανείς)

Η αγωνία της αναχώρησης επιτέλους έληξε. Οχι γιατί θα βλέπαμε την Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά, αφού τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι εκεί τουλάχιστον 3 φορές τον χρόνο, αλλά γιατί επιτέλους μετά από 5 χρόνια θα ξαναταξίδευα με μηχανή.
Αφού το καλοκαίρι όλοι οι θεοί είχαν συνομωτήσει εναντίον μου να μην κάνω διακοπές, τουλάχιστον τώρα τα πάντα ήταν έτοιμα.
Μια εβδομάδα πριν την αναχώρηση. Τελικός έλεγχος της μοτοσυκλέτας μου, προετοιμασία της λίστας ταξιδιού, έλεγχος των δωματίων στην Πόλη, παραλαβή εισητηρίων αγώνα, και ο συνταξιδευτής μου ακόμη αναποφάσιστος για το αν θα ταξιδέψει μαζί μου ή όχι. Οι αποφάσεις λοιπόν πάρθηκαν από εμένα και θα ταξίδευα μόνος μου. Εγώ και η γυναίκα μου.
Πέμπτη 20/10/2005 ώρα 8:20
Η μηχανή φορτώνεται, και το ταξίδι ξεκιναεί. Η μεγάλη έκπληξη του ταξιδιού; Η γυναίκα μου, η οποία αποδεικνυεται χιλιομετροφάγος. Πρώτη στάση στην Λαμία, καφεδάκι, και ξανα προς τα πάνω.
Τα υπόλοιπα έως τα σύνορα κύλισαν σχεδόν φυσιολογικά, αν εξαιρέσουμε μια σπασμένη αλυσίδα στα Τέμπη (είχε κάνει μόνο 2500 χλμ) και καθυστέρηση 4 ώρων για την αντικατάστασή της.
Παρασκευή 21/10/2005 ώρα 12:30
Και φτάσαμε στο συνοριακό φυλάκιο των Κήπων. Οι Έλληνες τελωνειακοί χωρίς να θέλω να τους δείξω καλύτερους από τους Τούρκους συναδέλφους τους ήταν ταχύτατοι. Οι Τούρκοι, λόγω του φόρτου εργασίας που τους προέκυψε ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΣΑΝ. Σχεδόν τρείς ώρες για να περάσουμε τα σύνορα.....
Και το τελικό στάδιο των 260 χλμ έως την Κνωσταντινούπολη άρχισε επιτέλους θεωρώντας ότι όλα τα προβλήματα ήταν πίσω μας...15 χλμ μετά τα σύνορα και ενώ οδηγάω με 90 χλμ/ώρα, ένας Τούρκος αστυνομικός βγαίνει στον δρόμο και μου κάνει σήμα να σταματήσω. Σταματάω και εγώ και αρχιζει η νοηματική που δυστυχώς δεν μπορεί να αποδοθεί με έντυπο μέσο για την ταχύτητα που οδηγούσα. Αυτός ισχυριζόταν πως οδηγούσα με 120 χλμ/ώρα, εγώ με 90. Να σημειώσω δε, πως οι Τούρκοι αστυνομικοί είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένοι από τους δικούς μας. Ούτε ραντάρ σε τρίποδα, ούτε ραντάρ πιστόλια να σε σημαδεύουν. ¨εχουν ενσωματωμένο ραντάρ στο μάτι. Σε κόβούν από μακριά, και βγάζουν πόρισμα. Δυστυχώς δεν βγάζουν και χαρτάκι απόδειξης από άλλη έξοδο του σώματός τους.
Τελικά μετά από παζάρι μισής περίπου ώρας και αφού ενημερώθηκα σε σπαστα αγγλο-ελληνικό-τούρκικα, πως μπορεί το όριο στην πινακίδα να είναι 90 χλμ/ώρα για τις μηχανές είναι 70 χλμ/ωρα, με άφησαν και έφυγα.
Σαράντα χιλιόμετρα παρακάτω η ιστορία επαναλάμβάνεται. Ευτυχώς για τελευταία φορά. Βλαστήμησα τον εαυτό μου που δεν περίμενα στα σύνορα να ταξιδέψω με καμιά εικοσαριά μηχανές από οργανωμένη μηχανή από Ελλάδα.
Φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη και αφού έχασα μιαμιση ώρα στην κίνηση κατάφερα και ξάπλωσα το κουρασμένο μου κορμι στο κρεβάτι του ξενοδοχείου.
Σάββατο 22/10/2005
Η μέρα κύλησε με βόλτες στην Πόλη, επισκέψεις σε διάφορους ενδιαφέροντες χώρους για γυναίκες (ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ λέγονται). Τα μνημεία τα είχαμε επισκεφτεί στα προήγουμενα ταξίδια μου. Αν και σαν συμβουλή σας προτείνω οπωσδήποτε να πάτε στην Βασιλική της Κιστέρνης (το παλιο υδραγωγείο της πόλης), ακριβώς απέναντι από την Αγια Σοφιά. Είναι κατά την προσωπική μου άποψη το ποιό όμορφο από όλα. Τώρα αν κάποιος πηγαίνει πρώτη φόρα στην Κωνσταντινούπολη και έχει χρόνο για να τα δεί όμορφα μέρη για να επισκεφτείς είναι φυσικά η Αγια Σοφιά, που θέλει περίπου 2 ώρες να την γυρίσεις μαζί με το μουσείο της. Ακριβώς απέναντι είναι το Μπλέ Τζαμί, που χρείαζεσαι το πολύ μια ώρα, και δίπλα από την Αγια Σοφιά είναι το ΤΟΠ ΚΑΠΙ, το παλάτι του σουλτανου δηλαδή. Χρειάζεσαι μίνιμουμ 4 ώρες για να το δεις όλο.
Ο δρόμος που περνάει μπροστά από την Αγιά Σοφιά, και να κάνεις δεξία κάθως βγαίνεις από αυτήν σε βγάζει στο μεγάλο παζάρι (με τα πόδια περίπου 5 λεπτά). Από εκεί μπορείς να κατεβείς στην γέφυρα του Γαλατά και να πάς στον πύργο του Γαλατά. Αξίζει να περπατήσεις στο Πέραν, και να περάσεις μια βόλτα από το παζάρι των μπαχαρικών. Για ποιό Ευρωπαϊκά πράγματα, μια επίσκεψη στο ΝΙΣΑΝΤΑΣΙ (το Κολωνάκι της Κωνστανινούπολης), στην BAGDAT στην Ασιατική πλευρά της πόλης, και φυσικά στον παραλιακό δρόμο στο Βόσπορο.
Κυριακή 23/10/2005 ημέρα του αγώνα.
Και εκεί που αρχίζουν τα γλέντια.... Δυστυχώς η πλήρης ανοργανωσια. Κανένας, μα ΚΑΝΕΝΑΣ, από τους υπαλλήλους της πίστας, τους αστυνομικούς, τους security, ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΑΓΓΛΙΚΑ ή κάποια άλλη γλώσσα εκτός από Τουρκικα.
Τα προσπέκτους του αγώνα είναι γραμμένα μόνο στα Τούρκικα. Η περιγραφή του αγώνα είναι μόνο στα Τούρκικα. Και όλα αυτά σε έναν αγώνα παγκοσμίου πρωταθλήματος, με το 60% των θεατών ξένους επισκέπτες.
Το απόγευμα σε ιδιωτική συζήτηση με Τούρκους γνωστούς μου (και όχι πλέον ΦΙΛΟΥΣ), συνειδητοποίησα μια μεγάλη εθνικιστική στροφή στην σκέψη τους. Δέχτηκα παράπονα γιατι στην πόλη της Καβάλας υπάρχει ταμπέλα που λέει «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 460 χλμ» και δεν λέει ISTANBUL. Θα μπορούσα να το δεχτώ αφού το διεθνές όνομα της πόλης πλέον είναι αυτό αν.........
Δευτέρα 24/10/2005
Μετά από πολύ κόπο καταφέραμε να βρούμε τον δρόμο για την IPSALA (το τουρκικό χωριό στο συνοριακό φυλάκιο με τους Κήπους. Γιατί όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν στο EDIRNE (Ανδριανούπολη), έτσι ώστε να μην περάσεις από την Εγνατία Οδό, αλλά από την «ΠΑΡΑεγνατία» που φτιάχνουν μέσα από την Βουλγαρία. Ο δρόμος για το EDIRNE, μεγάλος αυτοκινητόδρομος, για την IPSALA, επιπέδου επαρχιακού, Ελληνικού δρόμου.
Αφού οδηγήσησεις 120 χλμ βλέπεις την πρώτη ταμπέλα για IPSALA και μόλις βγεις από την έξοδο, αντί να έχει ταμπέλα για αυτήν σου ξαναέχει ταμπέλα για EDIRNE, μην τυχόν και μπερδευτείς και τελικά καταλήξεις εκεί (όπως κάποια παιδιά που γνώρισα στον δρόμο).
Προχωρώντας ανακάλυψα πως το διεθνές όνομα της Ελλάδος δεν είναι HELLAS όπως θα είχα την απαίτηση. Ούτε GREECE όπως θα το δεχόμουν. Είναι
Yunanistan. Πάλι καλά δηλαδή που δεν μας έγραψαν και ΓΚΙΑΟΥΡΙΣΤΑΝ. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι SALONIKA. Είναι SELANIC, και η Αλεξανδρούπολη, είναι... GUMULUCKU….. Τα σχόλια τα αφήνω σε έσας. Αυτοί λοιπόν οι «ΦΙΛΟΙ» είχαν παράπονο για το ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.
Πρώτη μου φορά μετά από 10 χρόνια ταξιδιών στην Τουρκία, και έφυγα βρίζοντας όπως μπήκα για πρώτη φορά στην Τουρκία.
Δυστυχώς ποτέ δεν θα αλλάξουν και πάντα θα μας περιμένουν στην γωνία, να μας τα πάρουν σας τουρίστες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, χωρίς ποτέ αυτοί να δώσουν κάτι....
Η ποιό καλή παρατήρηση από όλο το ταξίδι είναι πως οι Έλληνες μοτοσυκλετιστές, ξαναβρήκαν τις παλιές καλές αρχές τους και πάλι χαιρετάνε στον δρόμο, σταματάνε να βοηθήσουν, και πάντοτε να πιάσουν κουβέντα. Μάλλον αυτοί που γέμισαν για λίγο καιρό τους δρόμους καβαλώντας πάνω σε ολοκαίνουριες μηχανές που δεν ήξεραν ούτε να τις όδηγήσουν, ούτε να συνοδηγήσουν, κατάλαβαν ότι είναι καλύτερο να γυρίσουν στα κουτάκια τους.
Πολλούς χαιρέτισμούς σε όλα τα παιδιά που γνώρισα στο τάξίδι (τα 2 παιδιά από την Χαλκιδική με το VSTROM και το GS, στα παιδιά του ΟΝ-OFF 600+ που θα τα ξαναπούμε σίγουρα και σε όλους τους άλλους που σταμάτησαν στα Τέμπη να με ρωτήσουν αν χρειάζομαι βοήθεια).

Σοφιανός Καβακόπουλος

superspy
29/11/2005, 15:05
Για μην γράψω τη δική μου "υποκειμενική" άποψη, (ούτε που θυμάμαι πόσες φορές έχω πάει - με κάθε τρόπο, σε αυτή τη χώρα) σχολιάζοντας αρχικά το παραπάνω ατυχές post του Σοφιανού και ακολούθως το ακόμα χειρότερο του mixanobio$, παραθέτω το άρθρο που έγραψε στο off-road.gr, ο φίλος Pino από τη Δράμα (έχει σημασία μια και οι παππούδες του, εκδιώχθηκαν από τον Πόντο).

Δύο χρόνια (από τότε που τον γνώρισα) τον παρακαλούσα να έρθει μαζί μου σε ένα ταξίδι στην Τουρκία και πάντα μου έλεγε ότι "δεν" γιατί εκεί θα πάει μόνο όταν γίνει "η πόλη" δική μας....
Τελικά ήρθε με την ευκαιρία του Rally D’ Orient…

Έγινε με τρια Africa Twin 1X650, 1X700, 1X750

Απολαύστε το

--------------------------------------




Δεν θα μπορούσα να γράψω άλλο ένα περιηγητικό άρθρο, σαν αυτά που κατά καιρούς διάβασα, όπου εκθέτω την υποκειμενική μου άποψη για μια χώρα.
Αν είναι όμορφη θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε εσείς που θα αποφασίσετε να την επισκεφθείτε, δεν θα σας χαλάσω την απόλαυση της εξερεύνησης δείχνοντάς σας όμορφες φωτογραφίες από μέρη μαγικά.

Αν οι άνθρωποι είναι φιλικοί ή εχθρικοί να είσαστε σίγουροι πως εξαρτάται από την προδιάθεσή σας, σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρεθείτε.
Αν το οδικό δίκτυο είναι καλό ή κακό πάλι εξαρτάται από τα δικά σας γούστα και το όχημά σας.
Αν είναι ακριβά ή φτηνά πάλι εξαρτάται από εσάς καθώς μπορείς σε ένα ταξίδι να συμπεριφέρεσαι σαν πλούσιος ενώ είσαι φτωχός και το αντίθετο.
Τέλος για το φαγητό ένα είναι σίγουρο. Σαν της μαμάς σας δεν υπάρχει πουθενά…

Επειδή όμως θα με κράξουν αν δεν γράψω κάτι θα σας πω μερικά πράγματα, έτσι για πάρετε μια ιδέα της υποκειμενικής μου άποψης για την γειτονική χώρα, που σημειωτέον, είναι και ο τόπος καταγωγής των προπάππων μου.


Οι πολιτείες και τα χωριά

Η Κωνσταντινούπολη

Η τεράστια πόλη που δεσπόζει στην ένωση δύο ηπείρων Ευρώπης και Ασίας, έχοντας ακριβώς αυτά τα δύο χαρακτηριστικά σε τέλεια αρμονία. Ιστορία αιώνων συμπυκνωμένη σε κτίρια και ανθρώπους εκπέμπει ενέργεια σε οποιονδήποτε θα κάνει μια βόλτα στους δρόμους της. Χαρακτηριστικό της η πολυπολιτισμική της ιστορία που δεν διακόπηκε από την ίδρυση της έως τις μέρες μας και η διάχυση των πολιτισμών που αναπτύχθηκαν μέσα σε αυτήν. Παλιά κτίρια μεγαλοπρεπείς ναοί και τζαμιά στενά σοκάκια και μεγάλοι σύγχρονοι δρόμοι, παζάρια και πολύ καλό φαγητό δεν αφήνουν σε κανέναν το περιθώριο να την χαρακτηρίσει απρόσωπη.







Η Άγκυρα


Μικρό χωριό των 19ο αιώνα είχε την τύχη να βρίσκετε στο κέντρο της χώρας που ήθελε να φτιάξει ο Κεμάλ Ατατούρκ και έτσι βρέθηκε να είναι μια εντελώς σύγχρονη πόλη με 2.500.000 κατοίκους και μηδενική ιστορία. Όλα χτίστηκαν βάση σχεδίου και έτσι υπάρχει άπλετος χώρος για όλους, ανθρώπους κτίρια και αυτοκίνητα. Εύκολα θα την μπέρδευα με μια πόλη του ανατολικού μπλοκ καθώς ο Κεμάλ Ατατούρκ χρησιμοποίησε τις μεθόδους των ανατολικών στην κατασκευή της πόλης και στην μεθοδολογία της προπαγάνδας μέσω της τέχνης (μόνο το σφυροδρέπανο έλειπε από τα αγρότες εργάτες-φοιτητές-όλοι μια γροθιά γλυπτά που κοσμούσαν τις πλατείες και τα κυβερνητικά κτίρια).


Goreme (Καππαδοκία)

Μικρό τουριστικό χωριό στο κέντρο της Καππαδοκίας με χαρακτηριστικό της σπηλιές που σκάλισαν οι πρωτοχριστιανοί στο μαλακό βράχο που κυριαρχεί στην περιοχή. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που κατοικούν σε τέτοιες σπηλιές αλλά πρέπει να είσαι πολύ φτωχός για να έχεις τέτοιο προνόμιο!
Άγγλοι Γάλλοι Πορτογάλοι και λοιποί τουρίστες από όλα τα μέρη του κόσμου μπορούν να απαντηθούν στην Καππαδοκία. Ξενοδοχεία πολλών αστέρων, μικρές πανσιόν και κάμπινγκ μπορούν να προσφέρουν κατάλυμα για όλα τα γούστα.


Bozkir (Νότια μεσογειακή Τουρκία)

Μικρή κωμόπολη 10.000 κατοίκων στα ορεινά του νότου μας φιλοξένησε για μια νύχτα καθώς το rallye d’ orient κατηφόριζε προς τον τερματισμό του στην Αττάλεια. Οι κάτοικοι έβλεπαν πρώτη φορά ξένους και δι ένα ράλι. Ο ενθουσιασμός τους ήταν τόσο μεγάλος που ξεχύθηκαν στους δρόμους και επιδόθηκαν σε εκδηλώσεις λατρείας στους οδηγούς και στα πληρώματα. Για κακή μας τύχη μπήκαμε πρώτοι στο χωριό και επειδή δεν μπορούσαν να διακρίνουν τους αγωνιζόμενους από τους απλούς θεατές με μοτοσικλέτες έπρεπε να επέμβει η αστυνομία και ο Δήμαρχος αυτοπροσώπως για να μας γλιτώσουν από την επίθεση φιλικότητας που δεχτήκαμε….

Antalya (Αττάλεια)

Μία από τις μεγάλες τουριστικές πόλης του Νότου με άτονο το ανατολίτικο στοιχείο, πασχίζει να εξαφανίσει κάθε τι παραδοσιακό και να το αντικαταστήσει με εικοσαόροφα τέρατα της τουριστικής βιομηχανίας. Αν δεν έχετε σοβαρό λόγο για να πάτε εκεί τότε μην το κάνετε, είναι εντελώς άσκοπο.


Η φύση

Στην κεντρική Ανατολία όπου και περιηγηθήκαμε ακολουθώντας το rallye d’ orient κυριαρχούν τα οροπέδια καθώς όλη η περιοχή έχει μέσο ύψος 1200 μέτρα με ηπειρωτικό κλίμα δηλ. ζεστά καλοκαίρια και κρύους χειμώνες. Το οδικό δίκτυο είναι η αποθέωση της απόλυτης ευθείας μέσα σε θάλασσες χαμηλής βλάστησης (στο ύψος του μαϊντανού), ηφαιστειακής σκόνης και φτωχών εδαφών. Μια μέρα που κατευθυνόμασταν προς το ανενεργό ηφαίστειο Hasan Dagi (3268m) μέτρησα μια ευθεία 120 χιλιομέτρων και αφού αλλάξαμε κατεύθυνση σε ένα χωριό ακολούθησε άλλη μια 80 χιλιόμετρων! Μέσα σε αυτά τα άνυδρα πελάγη μόνο ο superspy μπορεί να βρει ένα δέντρο για λίγη σκιά.
Στον Νότο το σκηνικό αλλάζει με βουνά και ψηλότερη βλάστηση όπως αειθαλή δέντρα να στολίζουν τους στριφογυριστούς ορεινούς δρόμους χωρίς να λείπουν οι ορεινοί όγκοι που είναι εντελώς γυμνοί από οποιαδήποτε μορφή βλάστησης.
Η μεγάλη λίμνη άλατος Tuz Golu στην κεντρική Ανατολία είναι ένα θαύμα της φύσης που αξίζει να δείτε. Μην μπείτε όμως για να οδηγήσετε στην επιφάνειά της καθώς θα σκουριάσει το όχημά σας εν ριπή οφθαλμού.

Το οδικό δίκτυο

Πολύ καλό για ημερήσια οδήγηση και πολύ επικίνδυνο για νυχτερινή καθώς οι διαγραμμίσεις δεν υπάρχουν παντού.
Η πρόσφυση είναι το κορυφαίο χαρακτηριστικό της τουρκικής ασφάλτου.
Οι τούρκοι οδηγούν συνετά και ήρεμα χωρίς εξάρσεις και διάφορες εγωκεντρικές ανοησίες που συναντάμε σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες!

Η αστυνομία πάντα παρούσα θα σας γράψει με χαμόγελο και θα σας κεράσει τσιγάρο ή πεπόνι (ανάλογα με την περίπτωση) αφού σας δείξει το βίντεο με την παράβαση που διαπράξατε!
Βενζίνη παντού και καλής ποιότητας που συνοδεύετε πάντα με τσάι και νερό (για τους αναβάτες εννοείτε).

Οι άνθρωποι

Απλά άνθρωποι…γνωρίστε τους.



Τα αρνητικά

* Το μικρόβιο στο οποίο δεν ήμαστε συνηθισμένοι οι ευρωπαίοι και θα σας προκαλέσει τσιρλιπιπί τις πρώτες μέρες παραμονή σας στην Τουρκία ως που να αποκτήσετε αντισώματα. Να έχετε πάντα μαζί σας imodium για την στιγμή που θα σας συμβεί το μοιραίο…

* Τα δίκτυο ύδρευσης που είναι πηγή μόλυνσης. Μην πιείτε τίποτε που δεν είναι εμφιαλωμένο ή βρασμένο.

* Η έλλειψη αέρα για τα ελαστικά στα κατά τα άλλα πλήρως εξοπλισμένα βενζινάδικα,(κάπως πρέπει να ζήσουν και οι λαστιχάδες).

* Η έλλειψη ωραίων γυναικών από τους δρόμους.


Τα θετικά

Ανακαλύψτε τα…

Μήπως πρέπει να πω και κάτι για το rallye d’ orient;

Συνταξιδιώτες ήταν οι superspy, pino, Γιώργος Φυτάς


Πλήρες άρθρο και φωτογραφίες στο http://www.off-road.gr/article338.html

africanos31
02/12/2005, 12:20
εγω παντως που πηγα μονος περασα φανταστικα βρεθηκα σε μερη φανταστικα με τουρκους "χιπις" γνωρισα τον απλο κοσμο, απλως στην Τουρκια απαγορευται να σαι Κουρδος,ισλαμιστης,κουμουνιστης,σοσιαλιστης, κτλ Κατι σαν την χουντα του Παπαδοπουλου

superspy
12/12/2005, 13:04
Ταξιδιωτικό με XRV650 στο Μαρόκο απο το Λευτέρη: http://www.off-road.gr/article604.html