veagle
23/07/2007, 01:10
Συγνώμη για το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, αλλά είναι πολύ χρήσιμο να γνωρίζουμε κάποια πράγματα, για τα οποία μπορούν να μας πιάσουν στον ύπνο οι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ, αν δεν γνωρίζουμε!
Το ΟΡΙΤΖΙΝΑΛ κείμενο προέρχεται απο ΕΔΩ (http://www.blackstate.gr/nomos.htm)
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Ξεκινώντας με δεδομένο ότι η στάση στην ανάκριση είναι σε κάθε περίπτωση μια πολιτική στάση, είναι φανερό ότι ένα τέτοιο κείμενο δεν μπορεί παρά να μπαίνει τόσο στο πολιτικό μέρος αυτής της στάσης, όσο και στο τεχνικό που της αντιστοιχεί.
Αυτό είναι αναπόφευκτο. Ακόμα και ένα απλό κείμενο με "νομικές συμβουλές δεν μπορεί να είναι ουδέτερο. Πίσω του βρίσκεται μια πολιτική αντίληψη που το διαποτίζει. Για να μην πέσουμε λοιπόν στην υποκρισία να σκαρώσουμε δήθεν ένα τυπικό νομικό κείμενο οχυρωμένοι πίσω από την "εξουσία" των ειδικών μας γνώσεων, παρασιωπώντας την πολιτική του ουσία, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε απ την αρχή. ότι το καθοριστικό στην ανάκριση από πολιτική άποψη είναι η συνεργασία η όχι με τον κατασταλτικό μηχανισμό.
Λυτή δεν είναι απλά μια ιδεολογική στάση απόρριψης αυτού του μηχανισμού του κράτους στην πιο ξεκάθαρη κατασταλτική του λειτουργία, αλλά και του αστικού δίκαιου σαν τέτοιου, που με καθαρά ταξικά κριτήρια ποινικοποιεί μερικές πολιτικές συμπεριφορές και πράξεις και πολλές φορές άμεσα και ιδεολογίες.
Ετσι ο στόχος αυτού του κείμενου δεν είναι το πώς θα αποδείξουν την αθωότητα τους τα εκάστοτε θύματα της κρατικής καταστολής μέσα από μια τεχνικά άψογη στάση, μέσα 'στην οποία ενδεχόμενα περιλαμβάνονται και οι παραπειστικές απαντήσεις η οι αντιπερισπασμοί, αλλά πως θα έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή ευχέρεια κινήσεων μέσα στη δίκη ν' αποκαλύψουν τις πολιτικές σκοπιμότητες που οδήγησαν στη δίωξη τους και ν αντιστρέψουν τους ορούς μεταξύ κατήγορου και κατηγορουμένου σε μια πολιτική βάση και όχι γιατί σώνει και καλά δεν υπάγονται οι συγκεκριμένες πράξεις στα άρθρα του κατηγορητήριου με ερμηνείες τραβηγμένες απ' τα μαλλιά η πολύ περισσότερο με εξευτελιστικές δηλώσεις καταδίκης από τον κατηγορούμενο των πράξεων που του αποδίδονται. Σε κάθε περίπτωση κάθε δίκη έχει τις δικές της ιδιόρρυθμες, που πρέπει να σταθμίζονται όσο γίνεται πιο ψύχραιμα, κάτι που δεν μπορεί να γίνει συνήθως στην ανάκριση με τα δεδομένα που υπάρχουν από την πράξη και για το λόγο αυτό η - και τεχνικά - σωστότερη στάση στην ανάκριση είναι η στάση της μη συνεργασίας.
Στόχος είναι να μην γίνει καμιά απολύτως κατάθεση ή δήλωση που μπορεί αργότερα να μας μπλέξει σε φαύλους κύκλους ή αντιφάσεις.
Eίναι επίσης χρήσιμο να ξέρει ο καθένας που συλλαμβάνεται και κατηγορείται για κάτι, ότι με κάποια τυχόν λαθεμένη στάση του μπορεί να μπλέξει τους άλλους συγκατηγορούμενους του γι' αυτό και η υπεράσπιση οφείλει να είναι ενιαία, ή να δημιουργήσει κάποιο κεκτημένο για το μηχανισμό καταστολής, που θα χρησιμοποιήσει για μελλοντικές ανακρίοεις και δίκες.
Τελειώνοντας αυτή την εισαγωγή θα θέλαμε να θυμίσουμε και να τονίσουμε, ότι οποίος πέφτει στα χεριά της αστυνομίας η του ανακριτή, πρέπει να θυμάται πάντα ότι έχει απέναντι του επαγγελματίες, που απ την πείρα τους ξέρουν πολύ καλά να χρησιμοποιούν τον πανικό, το φόβο. την αμηχανία, την κούραση και την αγνοία, αλλά και τις διαφορές κουτοπονηριές που τους σερβίρονται.
Περά από τη γνώση και την πείρα, έχουν και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αυτοί θα κρίνουν ποιους θα παραπέμψουν και γιατί. Κάποιοι άλλοι σαν κι αυτούς θα κρίνουν αν θα δικαστούν οι κατηγορούμενοι, ποτέ και για ποιο λόγο. Φυσικά και δεν είναι αλάνθαστος αυτός ο μηχανισμός, αλλά πολύ σπανία μπορεί να τα αξιοποιήσει μόνος του και απομονωμένος ο κατηγορούμενος και σχεδόν ποτέ αυτοσχεδιάζοντας...
ΔΗΛΩΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ - ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
1) Σύμφωνα με το άρθρο 157 του οργανισμού σώματος Αστυνομίας Πόλεων (Ν. 2458/1953), όποιος αρνείται να δηλώσει την ταυτότητα του ή δηλώνει ψεύτικα στοιχεία, τιμωρείται με φυλάκιση από δέκα μέρες μέχρι 1 χρόνο, βάσει του ίδιου νόμου είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε την ταυτότητα κάποιου άλλου, εφόσον τον γνωρίζουμε και να μην δηλώνουμε ψεύτικα στοιχεία γι αυτόν.
'Οταν μας ζητηθούν τα στοιχεία μας, είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να τα δίνουμε.
Αν μας τα ζητήσουν αστυνομικοί με στολή τα δίνουμε ενώ αν φορούν πολιτικά, ζητάμε πρώτα να μας δείξουν την ταυτότητα τους.
Η υποχρέωση μας εξαντλείται στο να δείξουμε την ταυτότητα μας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε κανένα άλλο στοιχείο ή πληροφορία.
2. Αρκετές φορές τα αστυνομικά όργανα μετά τον έλεγχο της ταυτότητας μας ζητάνε να τους ακολουθήσουμε στο τμήμα. με το αιτιολογικό της εξακρίβωσης στοιχείων. Από τη στιγμή όμως που τους έχουμε δείξει την ταυτότητα μας, αυτό είναι παράνομο και πρέπει να διαμαρτυρόμαστε.
Αν τυχόν μας πάνε στο τμήμα ξαναδίνουμε τα στοιχείο μας και απαιτούμε να φύγουμε. Αν μας ζητήσουν κατάθεση π.χ. που είμαστε, που πηγαίναμε, τι θέλαμε εκεί, αρνούμαστε κατηγορηματικά να απαντήσουμε, λέγοντας πως παρανομούν, γιατί στο βαθμό που δεν έχουμε πάρει κλήση, δεν είμαστε μάρτυρες αλλά στην πράξη κατηγορούμενοι, που έχουμε συλληφθεί γιατί ούτε ένταλμα υπάρχει, ούτε για αυτόφωρο αδίκημα κατηγορούμαστε οπότε δικαιούμαστε να μην απαντήσουμε και απαιτούμε άμεσα τον δικηγόρο μας.
Α (β) ΑΥΤΟΦΩΡΗ ΣΥΛΛΗΨΗ
1. Μπορεί να συλληφθούμε και να οδηγηθούμε στο αστυνομικό τμήμα κάτω απ' την δικαιολογία ότι έχει διαπραχτεί κάποιο αυτόφωρο έγκλημα. Οταν η αθωότητα μας είναι φανερή διαμαρτυρόμαστε ΕΝΤΟΝΑ.
Στο τμήμα δίνουμε μόνο τα στοιχεία μας και αρνούμαστε να απαντήσουμε σε άλλες ερωτήσεις ... βιογραφικά, κατάσταση κατηγορουμένου κ.λ.π ή να τις υπογράψουμε. Αρνούμαστε να σώσουμε δείγμα γραφικού χαρακτήρα.
Μετά από αυτά. απαιτούμε να μας αφήσουν ελεύθερους. και αν όχι να μας δηλωθεί ότι είμαστε κατηγορούμενοι. Εάν είμαστε κατηγορούμενοι, υπογραφούμε την έκθεση σύλληψης αφού βεβαιωθούμε ότι σ αυτή γράφεται η ακριβείς ώρα σύλληψης.
Κατόπιν απαιτούμε να τηλεφωνήσουμε σε συγγενείς μας και στον δικηγόρο μας. Αρνούμαοτε σταθερά οποιαδήποτε συζήτηση, κατάθεση κλπ, προτού επικοινωνήσουμε με το δικηγόρο μας.
Η αστυνομία συχνά κάνει προανάκριση, και χωρίς εισαγγελική παραγγελία. Το ν' αρνηθούμε να απαντήσουμε σαν κατηγορούμενοι στην αστυνομική ανάκριση δεν είναι αδίκημα.
Μπορούμε να καταθέσουμε μόνο με τη φράση "αρνούμαι τις κατηγορίες" και να το υπογράψουμε ακόμα και αν δεν παρίσταται ο δικηγόρος μας.
Τέλος αμέσως ή το πολύ σε 24 ώρες πρέπει να οδηγηθούμε στον εισαγγελέα.
Αν τώρα περάσει το 24ωρο και δεν έχουμε πάει στον εισαγγελέα, διαμαρτυρόμαστε έντονα και απαιτούμε σύμφωνα με το Σύνταγμα να μας αφήσουν ελευθέρους. (Σημείωση μόνο στην περίπτωση που ο τόπος σύλληψης δεν ανήκει στην έδρα του εισαγγελέα, μπορεί να παραταθεί το 24ωρο, και πάντα όχι περισσότερο από τον αναγκαίο χρόνο για την μεταφορά του κρατούμενου. Η παραβίαση αυτών των προθεσμιών είναι ποινικό αδίκημα για τους υπεύθυνους αστυνομικούς, οπότε μπορούμε να τους μηνύσουμε.
ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Αν μας οδηγήσουν στον εισαγγελέα, πέραν του 24ώρου, διαμαρτυρόμαστε και εδώ έντονα, απαιτούμε να αφεθούμε ελεύθεροι, και με τον δικηγόρο μας υποβάλλουμε ένσταση.
Αν οδηγηθούμε εμπρόθεσμα, ο εισαγγελέας αποφασίζει αν θα ασκήσει δίωξη ή όχι.
Από τη στιγμή που ο εισαγγελέας μας απαγγείλει την κατηγορία, μπορεί:
(α) ή να μας αφήσει ελεύθερους, και να προσδιορίσει ρητή δικάσιμο
(β) ή να μας παραπέμψει στο αυτόφωρο δικαστήριο (άμεσα ή το αργότερο σε 24 ώρες)
(γ) ή να διατάξει συμπλήρωση της προανάκρισης στο αστ. τμήμα (οπότε ζητούμε να αφεθούμε προσωρινά ελεύθεροι)
(δ) ή τέλος αν θεωρήσει ελλιπή τα στοιχεία να μας παραπέμψει στον ανακριτή για κυρία ανάκριση (άμεσα), οπότε λήγει και η συνοπτική διαδικασία του αυτόφωρου.
Τώρα στο ΑΥΤΟΦΩΡΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, μπορούμε να ζητήσουμε τριήμερη αναβολή (το δικαστήριο τη δίνει υποχρεωτικά). Ακόμα το δικαστήριο αποφασίζει για τη συνέχιση ή μη της κράτησης.
Στον ΑΝΑΚΡΙΤΗ πάλι μπορούμε να ζητήσουμε τριήμερη (τουλάχιστον) προθεσμία για να απολογηθούμε (που μας δίνεται υποχρεωτικά). Μέχρι την απολογία μπορεί να αφεθούμε προσωρινά ελεύθεροι. Μετά την απολογία στον ανακριτή, ο ανακριτής πρέπει άμεσα ή το πολύ σε 24 ώρες σε συνεργασία με τον εισαγγελέα είτε να εκδώσει ένταλμα προφυλάκισης στα αδικήματα που ο νόμος το επιτρέπει, είτε να μας αφήσει ελεύθερους (και να παραπέμψει την υπόθεση σε ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
Α (γ) ΣΥΛΛΗΨΗ ΜΕ ΕΝΤΑΛΜΑ
Αν δεν συλληφθούμε επ' αυτοφώρω, μπορεί να συλληφθούμε μόνο με ένταλμα που θα πρέπει να μας επιδοθεί τη στιγμή της σύλληψης.
Το ένταλμα σύλληψης πρέπει να έχει οπωσδήποτε το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και περιγραφή μας, το έγκλημα για το οποίο κατηγορούμαστε με το άρθρο του, σφραγίδα και υπογραφή από τον ανακριτή και το γραμματέα αλλιώς είναι ΑΚΥΡΟ.
Δε μπορεί να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης για εγκλήματα με ελάχιστο όριο ποινής κάτω από τρεις μήνες.
Ισοδύναμο με το ένταλμα σύλληψης είναι και το βούλευμα του συμβουλίου πλημμελειοδικών ή εφετών
(4>Σε ειδικές περιπτώσεις μπορούν να διατάξουν τη σύλληψη και ο πρόεδρος εφετών ο πρόεδρος του δικαστηρίου που δικάζει το δικαστήριο και ο εισαγγελέας στα αυτόφωρα.
Είναι αμφίβολης συνταγματικότητας να μας επιδίδετε το ένταλμα όχι κατά την στιγμή της σύλληψης αλλά μετά την προσαγωγή μας στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα όπως συνήθως γίνετε στην πράξη. (Αρθρο 6 του Συντάγματος).
Αν η σύλληψη γίνει σε εκκλησία την ώρα της λειτουργίας η σε σπίτι την νύχτα χωρίς να το ζητήσει ο ιδιοκτήτης η να τηρηθούν οι διατυπώσεις που προβλέπονται για νυχτερινή ερευνά σε σπίτι, αυτοί που κάνανε τη σύλληψη διώκονται πειθαρχικά.
Προβλέπεται - αλλά χωρίς κυρώσεις - ότι αυτοί που κάνουνε τη σύλληψη, πρέπει να μας φέρονται καλά να μην μας προσβάλουν, να μην μεταχειρίζονται βία και να μη μ<κ δένουν παρά μόνο όταν αντισταθούμε ή μας θεωρούν ύποπτους φυγής.
Αυτά ισχύουν και για τα αυτόφωρα. Βέβαια το ξύλο, οι βρισιές κλπ συνιστούν αδίκημα για τους αστυνομικούς και πρέπει να μηνύονται.
Το ΟΡΙΤΖΙΝΑΛ κείμενο προέρχεται απο ΕΔΩ (http://www.blackstate.gr/nomos.htm)
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Ξεκινώντας με δεδομένο ότι η στάση στην ανάκριση είναι σε κάθε περίπτωση μια πολιτική στάση, είναι φανερό ότι ένα τέτοιο κείμενο δεν μπορεί παρά να μπαίνει τόσο στο πολιτικό μέρος αυτής της στάσης, όσο και στο τεχνικό που της αντιστοιχεί.
Αυτό είναι αναπόφευκτο. Ακόμα και ένα απλό κείμενο με "νομικές συμβουλές δεν μπορεί να είναι ουδέτερο. Πίσω του βρίσκεται μια πολιτική αντίληψη που το διαποτίζει. Για να μην πέσουμε λοιπόν στην υποκρισία να σκαρώσουμε δήθεν ένα τυπικό νομικό κείμενο οχυρωμένοι πίσω από την "εξουσία" των ειδικών μας γνώσεων, παρασιωπώντας την πολιτική του ουσία, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε απ την αρχή. ότι το καθοριστικό στην ανάκριση από πολιτική άποψη είναι η συνεργασία η όχι με τον κατασταλτικό μηχανισμό.
Λυτή δεν είναι απλά μια ιδεολογική στάση απόρριψης αυτού του μηχανισμού του κράτους στην πιο ξεκάθαρη κατασταλτική του λειτουργία, αλλά και του αστικού δίκαιου σαν τέτοιου, που με καθαρά ταξικά κριτήρια ποινικοποιεί μερικές πολιτικές συμπεριφορές και πράξεις και πολλές φορές άμεσα και ιδεολογίες.
Ετσι ο στόχος αυτού του κείμενου δεν είναι το πώς θα αποδείξουν την αθωότητα τους τα εκάστοτε θύματα της κρατικής καταστολής μέσα από μια τεχνικά άψογη στάση, μέσα 'στην οποία ενδεχόμενα περιλαμβάνονται και οι παραπειστικές απαντήσεις η οι αντιπερισπασμοί, αλλά πως θα έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή ευχέρεια κινήσεων μέσα στη δίκη ν' αποκαλύψουν τις πολιτικές σκοπιμότητες που οδήγησαν στη δίωξη τους και ν αντιστρέψουν τους ορούς μεταξύ κατήγορου και κατηγορουμένου σε μια πολιτική βάση και όχι γιατί σώνει και καλά δεν υπάγονται οι συγκεκριμένες πράξεις στα άρθρα του κατηγορητήριου με ερμηνείες τραβηγμένες απ' τα μαλλιά η πολύ περισσότερο με εξευτελιστικές δηλώσεις καταδίκης από τον κατηγορούμενο των πράξεων που του αποδίδονται. Σε κάθε περίπτωση κάθε δίκη έχει τις δικές της ιδιόρρυθμες, που πρέπει να σταθμίζονται όσο γίνεται πιο ψύχραιμα, κάτι που δεν μπορεί να γίνει συνήθως στην ανάκριση με τα δεδομένα που υπάρχουν από την πράξη και για το λόγο αυτό η - και τεχνικά - σωστότερη στάση στην ανάκριση είναι η στάση της μη συνεργασίας.
Στόχος είναι να μην γίνει καμιά απολύτως κατάθεση ή δήλωση που μπορεί αργότερα να μας μπλέξει σε φαύλους κύκλους ή αντιφάσεις.
Eίναι επίσης χρήσιμο να ξέρει ο καθένας που συλλαμβάνεται και κατηγορείται για κάτι, ότι με κάποια τυχόν λαθεμένη στάση του μπορεί να μπλέξει τους άλλους συγκατηγορούμενους του γι' αυτό και η υπεράσπιση οφείλει να είναι ενιαία, ή να δημιουργήσει κάποιο κεκτημένο για το μηχανισμό καταστολής, που θα χρησιμοποιήσει για μελλοντικές ανακρίοεις και δίκες.
Τελειώνοντας αυτή την εισαγωγή θα θέλαμε να θυμίσουμε και να τονίσουμε, ότι οποίος πέφτει στα χεριά της αστυνομίας η του ανακριτή, πρέπει να θυμάται πάντα ότι έχει απέναντι του επαγγελματίες, που απ την πείρα τους ξέρουν πολύ καλά να χρησιμοποιούν τον πανικό, το φόβο. την αμηχανία, την κούραση και την αγνοία, αλλά και τις διαφορές κουτοπονηριές που τους σερβίρονται.
Περά από τη γνώση και την πείρα, έχουν και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αυτοί θα κρίνουν ποιους θα παραπέμψουν και γιατί. Κάποιοι άλλοι σαν κι αυτούς θα κρίνουν αν θα δικαστούν οι κατηγορούμενοι, ποτέ και για ποιο λόγο. Φυσικά και δεν είναι αλάνθαστος αυτός ο μηχανισμός, αλλά πολύ σπανία μπορεί να τα αξιοποιήσει μόνος του και απομονωμένος ο κατηγορούμενος και σχεδόν ποτέ αυτοσχεδιάζοντας...
ΔΗΛΩΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ - ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
1) Σύμφωνα με το άρθρο 157 του οργανισμού σώματος Αστυνομίας Πόλεων (Ν. 2458/1953), όποιος αρνείται να δηλώσει την ταυτότητα του ή δηλώνει ψεύτικα στοιχεία, τιμωρείται με φυλάκιση από δέκα μέρες μέχρι 1 χρόνο, βάσει του ίδιου νόμου είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε την ταυτότητα κάποιου άλλου, εφόσον τον γνωρίζουμε και να μην δηλώνουμε ψεύτικα στοιχεία γι αυτόν.
'Οταν μας ζητηθούν τα στοιχεία μας, είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να τα δίνουμε.
Αν μας τα ζητήσουν αστυνομικοί με στολή τα δίνουμε ενώ αν φορούν πολιτικά, ζητάμε πρώτα να μας δείξουν την ταυτότητα τους.
Η υποχρέωση μας εξαντλείται στο να δείξουμε την ταυτότητα μας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε κανένα άλλο στοιχείο ή πληροφορία.
2. Αρκετές φορές τα αστυνομικά όργανα μετά τον έλεγχο της ταυτότητας μας ζητάνε να τους ακολουθήσουμε στο τμήμα. με το αιτιολογικό της εξακρίβωσης στοιχείων. Από τη στιγμή όμως που τους έχουμε δείξει την ταυτότητα μας, αυτό είναι παράνομο και πρέπει να διαμαρτυρόμαστε.
Αν τυχόν μας πάνε στο τμήμα ξαναδίνουμε τα στοιχείο μας και απαιτούμε να φύγουμε. Αν μας ζητήσουν κατάθεση π.χ. που είμαστε, που πηγαίναμε, τι θέλαμε εκεί, αρνούμαστε κατηγορηματικά να απαντήσουμε, λέγοντας πως παρανομούν, γιατί στο βαθμό που δεν έχουμε πάρει κλήση, δεν είμαστε μάρτυρες αλλά στην πράξη κατηγορούμενοι, που έχουμε συλληφθεί γιατί ούτε ένταλμα υπάρχει, ούτε για αυτόφωρο αδίκημα κατηγορούμαστε οπότε δικαιούμαστε να μην απαντήσουμε και απαιτούμε άμεσα τον δικηγόρο μας.
Α (β) ΑΥΤΟΦΩΡΗ ΣΥΛΛΗΨΗ
1. Μπορεί να συλληφθούμε και να οδηγηθούμε στο αστυνομικό τμήμα κάτω απ' την δικαιολογία ότι έχει διαπραχτεί κάποιο αυτόφωρο έγκλημα. Οταν η αθωότητα μας είναι φανερή διαμαρτυρόμαστε ΕΝΤΟΝΑ.
Στο τμήμα δίνουμε μόνο τα στοιχεία μας και αρνούμαστε να απαντήσουμε σε άλλες ερωτήσεις ... βιογραφικά, κατάσταση κατηγορουμένου κ.λ.π ή να τις υπογράψουμε. Αρνούμαστε να σώσουμε δείγμα γραφικού χαρακτήρα.
Μετά από αυτά. απαιτούμε να μας αφήσουν ελεύθερους. και αν όχι να μας δηλωθεί ότι είμαστε κατηγορούμενοι. Εάν είμαστε κατηγορούμενοι, υπογραφούμε την έκθεση σύλληψης αφού βεβαιωθούμε ότι σ αυτή γράφεται η ακριβείς ώρα σύλληψης.
Κατόπιν απαιτούμε να τηλεφωνήσουμε σε συγγενείς μας και στον δικηγόρο μας. Αρνούμαοτε σταθερά οποιαδήποτε συζήτηση, κατάθεση κλπ, προτού επικοινωνήσουμε με το δικηγόρο μας.
Η αστυνομία συχνά κάνει προανάκριση, και χωρίς εισαγγελική παραγγελία. Το ν' αρνηθούμε να απαντήσουμε σαν κατηγορούμενοι στην αστυνομική ανάκριση δεν είναι αδίκημα.
Μπορούμε να καταθέσουμε μόνο με τη φράση "αρνούμαι τις κατηγορίες" και να το υπογράψουμε ακόμα και αν δεν παρίσταται ο δικηγόρος μας.
Τέλος αμέσως ή το πολύ σε 24 ώρες πρέπει να οδηγηθούμε στον εισαγγελέα.
Αν τώρα περάσει το 24ωρο και δεν έχουμε πάει στον εισαγγελέα, διαμαρτυρόμαστε έντονα και απαιτούμε σύμφωνα με το Σύνταγμα να μας αφήσουν ελευθέρους. (Σημείωση μόνο στην περίπτωση που ο τόπος σύλληψης δεν ανήκει στην έδρα του εισαγγελέα, μπορεί να παραταθεί το 24ωρο, και πάντα όχι περισσότερο από τον αναγκαίο χρόνο για την μεταφορά του κρατούμενου. Η παραβίαση αυτών των προθεσμιών είναι ποινικό αδίκημα για τους υπεύθυνους αστυνομικούς, οπότε μπορούμε να τους μηνύσουμε.
ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Αν μας οδηγήσουν στον εισαγγελέα, πέραν του 24ώρου, διαμαρτυρόμαστε και εδώ έντονα, απαιτούμε να αφεθούμε ελεύθεροι, και με τον δικηγόρο μας υποβάλλουμε ένσταση.
Αν οδηγηθούμε εμπρόθεσμα, ο εισαγγελέας αποφασίζει αν θα ασκήσει δίωξη ή όχι.
Από τη στιγμή που ο εισαγγελέας μας απαγγείλει την κατηγορία, μπορεί:
(α) ή να μας αφήσει ελεύθερους, και να προσδιορίσει ρητή δικάσιμο
(β) ή να μας παραπέμψει στο αυτόφωρο δικαστήριο (άμεσα ή το αργότερο σε 24 ώρες)
(γ) ή να διατάξει συμπλήρωση της προανάκρισης στο αστ. τμήμα (οπότε ζητούμε να αφεθούμε προσωρινά ελεύθεροι)
(δ) ή τέλος αν θεωρήσει ελλιπή τα στοιχεία να μας παραπέμψει στον ανακριτή για κυρία ανάκριση (άμεσα), οπότε λήγει και η συνοπτική διαδικασία του αυτόφωρου.
Τώρα στο ΑΥΤΟΦΩΡΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, μπορούμε να ζητήσουμε τριήμερη αναβολή (το δικαστήριο τη δίνει υποχρεωτικά). Ακόμα το δικαστήριο αποφασίζει για τη συνέχιση ή μη της κράτησης.
Στον ΑΝΑΚΡΙΤΗ πάλι μπορούμε να ζητήσουμε τριήμερη (τουλάχιστον) προθεσμία για να απολογηθούμε (που μας δίνεται υποχρεωτικά). Μέχρι την απολογία μπορεί να αφεθούμε προσωρινά ελεύθεροι. Μετά την απολογία στον ανακριτή, ο ανακριτής πρέπει άμεσα ή το πολύ σε 24 ώρες σε συνεργασία με τον εισαγγελέα είτε να εκδώσει ένταλμα προφυλάκισης στα αδικήματα που ο νόμος το επιτρέπει, είτε να μας αφήσει ελεύθερους (και να παραπέμψει την υπόθεση σε ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
Α (γ) ΣΥΛΛΗΨΗ ΜΕ ΕΝΤΑΛΜΑ
Αν δεν συλληφθούμε επ' αυτοφώρω, μπορεί να συλληφθούμε μόνο με ένταλμα που θα πρέπει να μας επιδοθεί τη στιγμή της σύλληψης.
Το ένταλμα σύλληψης πρέπει να έχει οπωσδήποτε το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και περιγραφή μας, το έγκλημα για το οποίο κατηγορούμαστε με το άρθρο του, σφραγίδα και υπογραφή από τον ανακριτή και το γραμματέα αλλιώς είναι ΑΚΥΡΟ.
Δε μπορεί να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης για εγκλήματα με ελάχιστο όριο ποινής κάτω από τρεις μήνες.
Ισοδύναμο με το ένταλμα σύλληψης είναι και το βούλευμα του συμβουλίου πλημμελειοδικών ή εφετών
(4>Σε ειδικές περιπτώσεις μπορούν να διατάξουν τη σύλληψη και ο πρόεδρος εφετών ο πρόεδρος του δικαστηρίου που δικάζει το δικαστήριο και ο εισαγγελέας στα αυτόφωρα.
Είναι αμφίβολης συνταγματικότητας να μας επιδίδετε το ένταλμα όχι κατά την στιγμή της σύλληψης αλλά μετά την προσαγωγή μας στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα όπως συνήθως γίνετε στην πράξη. (Αρθρο 6 του Συντάγματος).
Αν η σύλληψη γίνει σε εκκλησία την ώρα της λειτουργίας η σε σπίτι την νύχτα χωρίς να το ζητήσει ο ιδιοκτήτης η να τηρηθούν οι διατυπώσεις που προβλέπονται για νυχτερινή ερευνά σε σπίτι, αυτοί που κάνανε τη σύλληψη διώκονται πειθαρχικά.
Προβλέπεται - αλλά χωρίς κυρώσεις - ότι αυτοί που κάνουνε τη σύλληψη, πρέπει να μας φέρονται καλά να μην μας προσβάλουν, να μην μεταχειρίζονται βία και να μη μ<κ δένουν παρά μόνο όταν αντισταθούμε ή μας θεωρούν ύποπτους φυγής.
Αυτά ισχύουν και για τα αυτόφωρα. Βέβαια το ξύλο, οι βρισιές κλπ συνιστούν αδίκημα για τους αστυνομικούς και πρέπει να μηνύονται.