wolfman13
28/09/2004, 15:16
ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ
Μικρές ιστορίες με ηθικόν δίδαγμα που δεν είναι πάντοτε εμφανές...
Albert Levis
ΠΩΣ ΚΥΝΗΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΝ
Λαμβάνομεν ικανόν αριθμόν τενεκέδων και μίαν απόχην.Εγκαθιστάμεθα ένθα ο ιπποπόταμος συχνάζει και αρχόμεθα τύπτοντες τους τενεκέδες.Το ζώον, εντυπωσιαζόμενον υπό τών θορύβων,εξέρχεται τού βούρκου και πλησιάζει πρός τους τενεκέδες.Ορών το θέαμα,ανοίγει εκ θαυμασμού το στόμα.Τότε ημείς φράσσομεν τούτο διά ραβδίου ίνα μή δύναται να δαγκάση και τυλίγομεν το ούτω κεχηνός ζώον διά τής απόχης...
ΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ
Πολλοί εκδρομείς είχον συγκεντρωθεί μπροστά από ένα γραφείο ταξιδίων όπου σε έναν πίνακα κρεμασμένο από το παράθυρο,υπήρχε μια επιγραφή που έγραφε "ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΒΑΧΙΝ ΜΕ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΕΛΕΣ ΠΟΥΛΜΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΑΑ/Α.ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΣΤΙΣ 9 ΚΑΙ ΔΕΚΑ".Κατά τίς δώδεκα και μισή έφτασε μπροστά από το γραφείο μια νταλίκα και ο οδηγός εφώναξε "Φορτώστε τα ζωντανά και γρήγορα,γιατί αργήσαμε".Μετά από τρίωρη ευχάριστη διαδρομή μέσα από κατσικόδρομο ταχείας κυκλοφορίας,έφτασαν σε ένα έλος γεμάτο βούρκους. "Αυτή είναι η περίφημη λίμνη;" ρώτησε κάποιος.Τότε ο οδηγός του έφαγε και τα δυό αυτιά,για να μάθη να μην κοροϊδεύη.Προς το άκρον του έλους έκειτο μία παράγκα "Εκεί θα μείνουμε;" ρώτησε κάποιος άλλος,που έσπευσε να εξαφανιστή για να μην πάθη ό,τι και ο προηγούμενος.Εκεί θα έμεναν.Αφού εστρατοπέδευσαν,άναψαν φωτιές διά να εκδιώξωσιν τα κουνούπια και έπεσαν για ύπνο.Ποία όμως ήταν η έκπληξις του οδηγού όταν την επομένην εξυπνήσας είδε ότι οι εκδρομείς το είχαν σκάσει,με το όχημα.
Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ
Στη χώρα του Τενεκιστάν αφθονούσαν τα κουνούπια.Οι κάτοικοι όλη τη μέρα πάλευαν μ'αυτά και την νύχτα επίσης.Εκεί λοιπόν έφτασε μια μέρα ο Ραμπιντάχ,ένας Ινδός τουρίστας,με μόνη του αποσκευή ένα μπουκάλι με αεροζόλ.Οι Τενεκιστανοί τον κύτταζαν με απορία αλλά αυτός άρχισε να εξακοντίζη το αεροζόλ στα διάφορα σπίτια και να εξολοθρεύη τα κουνούπια.Κέρδισε έτσι την εκτίμηση τών κατοίκων,που τόν διόρισαν βασιλιά τους και του έδωσαν και δεκαπέντε δούλους να τον πλένουν,να τον τρίβουν και να τον ξύνουν.Πέρασε αρκετός καιρός και ο Ραμπιντάχ με το αεροζόλ του έκαμνε θαύματα.Κάποια μέρα όμως τελείωσαν τα κουνούπια και ο Ραμπιντάχ έμεινε με το αεροζόλ στο χέρι.Τότε οι κάτοικοι,βλέποντες ότι ουδέν άλλο είχε να τους προσφέρη,έκριναν ότι δεν εχρειάζετο να έχη δεκαπέντε δούλους να τον πλένουν,να τον τρίβουν και να τον ξύνουν.Με γροθιές και ξυλιές τον εξεδίωξαν,λοιπόν εκ τής χώρας των και έζησαν έκτοτε ήσυχοι,και χωρίς κουνούπια.
Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΩΡΙΚΟΙ
Οταν ο φέρελπις νέος Μαλίκ Ψωμαχύρ επέστρεψεν από το εξωτερικόν ένθα και εσπούδαζεν,εις το χωρίον του,εθεώρησε χρέος του να διδάξη στούς αγράμματους ομοχωρίους του τα όσα είχε μάθει.Συνεννοηθείς λοιπόν μετά τού προεστού εξεύρε μίαν εγκαταλελειμμένην αποθήκην και συγκεντρώσας τούς χωρικούς ήρχισε να διδάσκη εμβρυολογία, ογκογενετική, φυτοπαθοβιοψυχοφυσιολογία και άλλα τέτοια σατανικά.Δυστυχώς όμως,ημέραν τινά και ενώ τους περιέγραφε την στερεοδιάταξιν τού κορακοειδούς οστού,εισέβαλε εις τον χώρον ο Τσαντίκ Ψάρ,όστις πλήν τών άλλων ήτο και ιδιοκτήτης τής αποθήκης και ιδέαν δέν είχε διά το τί γινόταν εκεί μέσα. Ούτος, σφόδρα εξοργισθείς διά τα γεγονότα,ήρπασε τον Ψωμαχύρ από τον γιακά και τον εξεδίωξε,λέγων πρός αυτόν:"Τί κόρακες και κουρούνες τους λές ρέ;Αυτοί δέν ξέρουν ούτε την υπογραφή τους να βάλουν.Αει στον κόρακα λοιπόν".Ούτω,οι χωρικοί παρέμειναν αγράμματοι.
ΑΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΙ ΤΩΝ ΚΟΥΚΑΡΑΤΣΙ
Όταν στην μακρινή χώρα τών Κουκαράτσι διοικούσε ο μέγας Χάπος Χάνοβιτς,είχε εκδώσει ένα νόμο που ώριζε ότι οι υπήκοοί του έπρεπε να φορούν κελεμπία.Και όλοι φορούσαν κελεμπία και τα πάντα έβαινον κατ'ευχήν.Όμως ο Χάπος Χάνοβιτς χάθηκε μια μέρα στη λίμνη Λάχ-Βάχ και ήρθε νέος διοικητής,ο Μύλος Γαντώφ ο οποίος,άμα τη εγκαταστάσει του,έβγαλε νόμο που υποχρέωνε τους Κουκαράτσι να βγάλουν τις κελεμπίες και να φορούν χλαμύδες και φράκα.Και όλοι φορούσαν χλαμύδες και φράκα και τα πάντα έβαινον κατ'ευχήν.Δυστυχώς όμως και ο Γαντώφ απέθανε όταν, τρώγοντας κολοκύθια,κατάπιε και ένα σκαντζόχοιρον.Και ήρθε διοικητής ο Ιρτζί Καλαμπαλίκ,που έβγαλε νόμο ότι οι υπήκοοί του ώφειλαν να φορούν χρωματιστά εσώρουχα,μπότες και ναυτικά κράνη.Και όλοι φορούσαν χρωματιστά εσώρουχα, μπότες και ναυτικά κράνη και τα πάντα έβαινον κατ'ευχήν.Πλήν όμως και ο Καλαμπαλίκ απεβίωσεν όταν,κυνηγών εις δρυμόν,άφησε το τουφέκι του παράμερα και ο σκύλος του τον επυροβόλησεν κατά λάθος.Και ήρθε αντικαταστάτης του ο Ιγνάτιος Μαρκούτσιν,που ώρισε οι Κουκαράτσι να φορούν γραβάτα και παπιγιόν στα πόδια. Τότε οι Κουκαράτσι εθύμωσαν,περιέλουσαν τον Μαρκούτσιν με πίσσαν και πούπουλα και τον απήλασαν.Και απέμειναν μόνοι και τα πάντα έβαινον κατ'ευχήν.
ΤΑ ΑΤΜΟΠΛΟΙΑ ΚΑΙ Ο ΝΑΥΠΗΓΟΣ
Ενας άγνωστος ναυπηγός κατεσκεύασε κάποτε πέντε ατμόπλοια φορτηγά και πέντε επιβατηγά.Τα πλοία τα αγόρασε ένας που έκανε τον εφοπλιστή στις ελεύθερες ώρες του,για να τα εκμεταλλευτή.Και έβαλε τα μέν φορτηγά να κουβαλούν σιτάρι,τα δε επιβατηγά να μεταφέρουν ανθρώπους.Ημέραν τινά όμως,τα πληρώματα των επιβατηγών έκριναν ότι δεν θα έβλαπτε να κουβαλούν και αυτοί ολίγον σιτάρι.Παρεπονούντο μάλιστα εις τον εφοπλιστήν ότι τα πληρώματα των φορτηγών εθεώρουν εαυτούς ανώτερους γιατί έλεγαν πως το σιτάρι που κουβαλούν αυτοί είναι η τροφή του ανθρώπου-και επομένως και των πληρωμάτων των επιβατηγών.Ετσι,σε κάθε ταξίδι,μαζί με πεντακόσιους ανθρώπους,φόρτωναν και ένα σακκί σιτάρι σε κάθε πλοίο.Αυτό τους άρεσε κι'έτσι σε λίγο καιρό τα σακκιά έγιναν δύο,τρία,ώσπου γέμισαν τα καράβια.Φυσικά,τα πληρώματα των επιβατηγών ενίσχυσαν τα τοιχώματα των πλοίων τους,ξήλωσαν τις πισίνες για να γίνουν αμπάρια κι'έβαλαν βίντσια και γερανογέφυρες στα καταστρώματα.Ετσι όμως δεν μπορούσαν πιά να μεταφέρουν ανθρώπους.Μια μέρα κατέβηκε ο ναυπηγός στο λιμάνι,είδε τα πέντε πρώην επιβατηγά κι'έφριξε.Ενας διαβάτης τον ηρώτησε τι είδους αλλόκοτα πλοία ήταν αυτά.Τότε ο ναυπηγός του απάντησε: "Εγώ τα έφτιαξα για να μεταφέρουν ανθρώπους.Αυτοί που τα κυβερνούν όμως είναι τόσο βλάκες που δεν κατάλαβαν την αξία τους και τα έχουν για να κουβαλούν σιτάρι.."
Ο ΤΟΙΧΟ-ΔΙΩΚΤΗΣ
Καθώς ο γκουρού Νουσαντάρας διήρχετο έξωθεν τού αριθμού 19 τής οδού Μεγραβάτα,άγνωστός τις τον επλησίασεν και,ευγενικώ τώ τρόπω,τον ηρώτησεν άν μπορούσε να τον βοηθήση να ανοίξη την πόρτα τού σπιτιού του γιατί,αφήσας αυτήν ανοικτήν και τα κλειδιά μέσα στο υπνοδωμάτιο,το βόδι του ωθήσαν την θύραν τον έκλεισεν απ'όξω.Τού δε γκουρού νεύσαντος καταφατικώς αμφότέροι ανήλθον εις τον Δού όροφον,ένθα ευρίσκετο το διαμέρισμα τού αγνώστου,όστις ώς είπεν εις τον γκουρού,ωνομάζετο Παντίτ Νεκρού.Αλλ'ήδη είχον φθάσει και ο γκουρού Νουσαντάρας,εξαγαγών εκ τού θυλακίου του κατσαβίδι,δι'ού άνοιγε τα κεφάλια τών πιστών του ίνα τούς χώση μέσα εις το μυαλόν την χιλιετή και πλέον γνώσιν του,μετά πολλάς προσπαθείας επέτυχε ν'ανοίξη την θύραν,εισελθών δέ εις την οικίαν τού Νεκρού,επήγε εις την κουζίνα και έφαγε το δια τον οικοδεσπότην προοριζόμενον φαγητόν.Είτα δέ,εκάθησεν εις το σαλόνι διά να παρακολουθήση την τηλοπτικήν μετάδοσιν τού ποδοσφαιρικού αγώνος,κατά την ενάτην εσπερινήν δέ,εγερθείς εκ τού ανακλίντρου,επήρε το βόδι κι'έφυγε...
ΜΕ ΚΑΛΠΑΖΟΥΣΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Το μόνο ελάττωμα του Ταμάτ Ορμάν ήταν η υπερβολικά υπέρμετρη αχαλίνωτη φαντασία του,που τον ωθούσε να δημιουργή φανταστικές ιστορίες για κάθε πρόσωπο που συναντούσε και να διατείνεται πως γνώριζε τον τάδε ή τον δείνα τόσο καλά ώστε έπαιζαν σφαλιάρες.Ένα πρωϊ λοιπόν,συνάντησε τον Αχμέτ Ζεκί Γιαμαλλί τον οποίο ήξερε μέν,ελάχιστα δε.Αντήλλαξαν χαιρετισμόν,του δε Γιαμαλλί απομακρυνθέντος,ο Ταμάτ Ορμάν εσκέφθη να δημιουργήση και καλλιεργήση την εντύπωσιν πώς ήταν λίαν φίλτατος φίλος του εν λόγω Γιαμαλλί,όστις ετύχγανεν υπουργός ελαίου εις την χώραν του.Συνεννοηθείς ούν μετά΄τινος φωτογράφου,ανέμενε την επομένην ίνα και πάλι συναντήση τον Γιαμαλλί.Πράγματι,διήλθεν ο Γιαμαλλί εκ του εν λόγω σημείου, αντήλλαξαν και πάλιν χαιρετισμόν και τσάφ!το πτηνόν εξήλθεν του φακού,ώς λέγουσι και εις τα μικρά παιδία.Μετ'ού πολύ,ιδού ο Ταμάτ Ορμάν επιδεικνύων την φωτογραφίαν εις τους κοσμικούς κύκλους.Και πάντες εθαύμαζαν διά την φήμην του ανδρός.Πλήν όμως ήλθε καιρός και ανετράπη ο Γιαμαλλί μετά τής λοιπής κυβερνήσεως.Τότε οι άνδρες τής αστυνομίας,διενεργούντες συλλήψεις τών όσων συνειργάζοντο μετά του παλαιού καθεστώτος,συνέλαβον και τον Ταμάτ Ορμάν ώς εκ τής φωτογραφίας.Και άντε τώρα ν'αποδείξης πως δεν είσαι βαλουχιθήριον...
ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ
Ενώπιον τού δικαστηρίου προσήχθη ο ειδεχθής κακούργος Τσατραπάτρα όστις την ενάτην τού παρελθόντος μηνός συνελήφθη εις την οικίαν τού Μάο Τσέ-Τσέ,γνωστού Κινέζου μεγαλοβιομηχάνου δρακόντων,καθ'ην στιγμήν αφήρει την οροφήν τού κτιρίου.Συμφώνως πρός τάς δηλώσεις τού αστυνομικού διευθυντού Δέν Τσού-Λάϊ ο κατηγορούμενος είναι λίαν επικίνδυνο μούτρο,καθ'ότι έχει πλειστάκις συλληφθεί διά παρομοίας πράξεις.Ούτος συνήθιζε να δημιουργή φιλίας μετά γνωστών προσώπων τής υψηλής κοινωνίας,οίτινες ήσαν κάτοχοι κινεζικών αγγείων και κατακτών την εμπιστοσύνην των,εκυκλοφόρει ανέτως εις τας οικίας των.Επωφελούμενος δέ τής μεγίστης πρός αυτόν οικειότητός των,ελυμαίνετο τας οικίας αυτών και εν τέλει αφήρει τάς οροφάς των,τάς οποίας εφόρτωνεν εις ειδικήν νταλίκα.Ελπίζεται ότι μετά την καταδίκην του εις μακραίωνον κάθειρξιν,η Κινεζική αριστοκρατία θα παύση πλέον να είναι άστεγος...
Μικρές ιστορίες με ηθικόν δίδαγμα που δεν είναι πάντοτε εμφανές...
Albert Levis
ΠΩΣ ΚΥΝΗΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΝ
Λαμβάνομεν ικανόν αριθμόν τενεκέδων και μίαν απόχην.Εγκαθιστάμεθα ένθα ο ιπποπόταμος συχνάζει και αρχόμεθα τύπτοντες τους τενεκέδες.Το ζώον, εντυπωσιαζόμενον υπό τών θορύβων,εξέρχεται τού βούρκου και πλησιάζει πρός τους τενεκέδες.Ορών το θέαμα,ανοίγει εκ θαυμασμού το στόμα.Τότε ημείς φράσσομεν τούτο διά ραβδίου ίνα μή δύναται να δαγκάση και τυλίγομεν το ούτω κεχηνός ζώον διά τής απόχης...
ΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ
Πολλοί εκδρομείς είχον συγκεντρωθεί μπροστά από ένα γραφείο ταξιδίων όπου σε έναν πίνακα κρεμασμένο από το παράθυρο,υπήρχε μια επιγραφή που έγραφε "ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΒΑΧΙΝ ΜΕ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΕΛΕΣ ΠΟΥΛΜΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΑΑ/Α.ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΣΤΙΣ 9 ΚΑΙ ΔΕΚΑ".Κατά τίς δώδεκα και μισή έφτασε μπροστά από το γραφείο μια νταλίκα και ο οδηγός εφώναξε "Φορτώστε τα ζωντανά και γρήγορα,γιατί αργήσαμε".Μετά από τρίωρη ευχάριστη διαδρομή μέσα από κατσικόδρομο ταχείας κυκλοφορίας,έφτασαν σε ένα έλος γεμάτο βούρκους. "Αυτή είναι η περίφημη λίμνη;" ρώτησε κάποιος.Τότε ο οδηγός του έφαγε και τα δυό αυτιά,για να μάθη να μην κοροϊδεύη.Προς το άκρον του έλους έκειτο μία παράγκα "Εκεί θα μείνουμε;" ρώτησε κάποιος άλλος,που έσπευσε να εξαφανιστή για να μην πάθη ό,τι και ο προηγούμενος.Εκεί θα έμεναν.Αφού εστρατοπέδευσαν,άναψαν φωτιές διά να εκδιώξωσιν τα κουνούπια και έπεσαν για ύπνο.Ποία όμως ήταν η έκπληξις του οδηγού όταν την επομένην εξυπνήσας είδε ότι οι εκδρομείς το είχαν σκάσει,με το όχημα.
Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ
Στη χώρα του Τενεκιστάν αφθονούσαν τα κουνούπια.Οι κάτοικοι όλη τη μέρα πάλευαν μ'αυτά και την νύχτα επίσης.Εκεί λοιπόν έφτασε μια μέρα ο Ραμπιντάχ,ένας Ινδός τουρίστας,με μόνη του αποσκευή ένα μπουκάλι με αεροζόλ.Οι Τενεκιστανοί τον κύτταζαν με απορία αλλά αυτός άρχισε να εξακοντίζη το αεροζόλ στα διάφορα σπίτια και να εξολοθρεύη τα κουνούπια.Κέρδισε έτσι την εκτίμηση τών κατοίκων,που τόν διόρισαν βασιλιά τους και του έδωσαν και δεκαπέντε δούλους να τον πλένουν,να τον τρίβουν και να τον ξύνουν.Πέρασε αρκετός καιρός και ο Ραμπιντάχ με το αεροζόλ του έκαμνε θαύματα.Κάποια μέρα όμως τελείωσαν τα κουνούπια και ο Ραμπιντάχ έμεινε με το αεροζόλ στο χέρι.Τότε οι κάτοικοι,βλέποντες ότι ουδέν άλλο είχε να τους προσφέρη,έκριναν ότι δεν εχρειάζετο να έχη δεκαπέντε δούλους να τον πλένουν,να τον τρίβουν και να τον ξύνουν.Με γροθιές και ξυλιές τον εξεδίωξαν,λοιπόν εκ τής χώρας των και έζησαν έκτοτε ήσυχοι,και χωρίς κουνούπια.
Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΩΡΙΚΟΙ
Οταν ο φέρελπις νέος Μαλίκ Ψωμαχύρ επέστρεψεν από το εξωτερικόν ένθα και εσπούδαζεν,εις το χωρίον του,εθεώρησε χρέος του να διδάξη στούς αγράμματους ομοχωρίους του τα όσα είχε μάθει.Συνεννοηθείς λοιπόν μετά τού προεστού εξεύρε μίαν εγκαταλελειμμένην αποθήκην και συγκεντρώσας τούς χωρικούς ήρχισε να διδάσκη εμβρυολογία, ογκογενετική, φυτοπαθοβιοψυχοφυσιολογία και άλλα τέτοια σατανικά.Δυστυχώς όμως,ημέραν τινά και ενώ τους περιέγραφε την στερεοδιάταξιν τού κορακοειδούς οστού,εισέβαλε εις τον χώρον ο Τσαντίκ Ψάρ,όστις πλήν τών άλλων ήτο και ιδιοκτήτης τής αποθήκης και ιδέαν δέν είχε διά το τί γινόταν εκεί μέσα. Ούτος, σφόδρα εξοργισθείς διά τα γεγονότα,ήρπασε τον Ψωμαχύρ από τον γιακά και τον εξεδίωξε,λέγων πρός αυτόν:"Τί κόρακες και κουρούνες τους λές ρέ;Αυτοί δέν ξέρουν ούτε την υπογραφή τους να βάλουν.Αει στον κόρακα λοιπόν".Ούτω,οι χωρικοί παρέμειναν αγράμματοι.
ΑΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΙ ΤΩΝ ΚΟΥΚΑΡΑΤΣΙ
Όταν στην μακρινή χώρα τών Κουκαράτσι διοικούσε ο μέγας Χάπος Χάνοβιτς,είχε εκδώσει ένα νόμο που ώριζε ότι οι υπήκοοί του έπρεπε να φορούν κελεμπία.Και όλοι φορούσαν κελεμπία και τα πάντα έβαινον κατ'ευχήν.Όμως ο Χάπος Χάνοβιτς χάθηκε μια μέρα στη λίμνη Λάχ-Βάχ και ήρθε νέος διοικητής,ο Μύλος Γαντώφ ο οποίος,άμα τη εγκαταστάσει του,έβγαλε νόμο που υποχρέωνε τους Κουκαράτσι να βγάλουν τις κελεμπίες και να φορούν χλαμύδες και φράκα.Και όλοι φορούσαν χλαμύδες και φράκα και τα πάντα έβαινον κατ'ευχήν.Δυστυχώς όμως και ο Γαντώφ απέθανε όταν, τρώγοντας κολοκύθια,κατάπιε και ένα σκαντζόχοιρον.Και ήρθε διοικητής ο Ιρτζί Καλαμπαλίκ,που έβγαλε νόμο ότι οι υπήκοοί του ώφειλαν να φορούν χρωματιστά εσώρουχα,μπότες και ναυτικά κράνη.Και όλοι φορούσαν χρωματιστά εσώρουχα, μπότες και ναυτικά κράνη και τα πάντα έβαινον κατ'ευχήν.Πλήν όμως και ο Καλαμπαλίκ απεβίωσεν όταν,κυνηγών εις δρυμόν,άφησε το τουφέκι του παράμερα και ο σκύλος του τον επυροβόλησεν κατά λάθος.Και ήρθε αντικαταστάτης του ο Ιγνάτιος Μαρκούτσιν,που ώρισε οι Κουκαράτσι να φορούν γραβάτα και παπιγιόν στα πόδια. Τότε οι Κουκαράτσι εθύμωσαν,περιέλουσαν τον Μαρκούτσιν με πίσσαν και πούπουλα και τον απήλασαν.Και απέμειναν μόνοι και τα πάντα έβαινον κατ'ευχήν.
ΤΑ ΑΤΜΟΠΛΟΙΑ ΚΑΙ Ο ΝΑΥΠΗΓΟΣ
Ενας άγνωστος ναυπηγός κατεσκεύασε κάποτε πέντε ατμόπλοια φορτηγά και πέντε επιβατηγά.Τα πλοία τα αγόρασε ένας που έκανε τον εφοπλιστή στις ελεύθερες ώρες του,για να τα εκμεταλλευτή.Και έβαλε τα μέν φορτηγά να κουβαλούν σιτάρι,τα δε επιβατηγά να μεταφέρουν ανθρώπους.Ημέραν τινά όμως,τα πληρώματα των επιβατηγών έκριναν ότι δεν θα έβλαπτε να κουβαλούν και αυτοί ολίγον σιτάρι.Παρεπονούντο μάλιστα εις τον εφοπλιστήν ότι τα πληρώματα των φορτηγών εθεώρουν εαυτούς ανώτερους γιατί έλεγαν πως το σιτάρι που κουβαλούν αυτοί είναι η τροφή του ανθρώπου-και επομένως και των πληρωμάτων των επιβατηγών.Ετσι,σε κάθε ταξίδι,μαζί με πεντακόσιους ανθρώπους,φόρτωναν και ένα σακκί σιτάρι σε κάθε πλοίο.Αυτό τους άρεσε κι'έτσι σε λίγο καιρό τα σακκιά έγιναν δύο,τρία,ώσπου γέμισαν τα καράβια.Φυσικά,τα πληρώματα των επιβατηγών ενίσχυσαν τα τοιχώματα των πλοίων τους,ξήλωσαν τις πισίνες για να γίνουν αμπάρια κι'έβαλαν βίντσια και γερανογέφυρες στα καταστρώματα.Ετσι όμως δεν μπορούσαν πιά να μεταφέρουν ανθρώπους.Μια μέρα κατέβηκε ο ναυπηγός στο λιμάνι,είδε τα πέντε πρώην επιβατηγά κι'έφριξε.Ενας διαβάτης τον ηρώτησε τι είδους αλλόκοτα πλοία ήταν αυτά.Τότε ο ναυπηγός του απάντησε: "Εγώ τα έφτιαξα για να μεταφέρουν ανθρώπους.Αυτοί που τα κυβερνούν όμως είναι τόσο βλάκες που δεν κατάλαβαν την αξία τους και τα έχουν για να κουβαλούν σιτάρι.."
Ο ΤΟΙΧΟ-ΔΙΩΚΤΗΣ
Καθώς ο γκουρού Νουσαντάρας διήρχετο έξωθεν τού αριθμού 19 τής οδού Μεγραβάτα,άγνωστός τις τον επλησίασεν και,ευγενικώ τώ τρόπω,τον ηρώτησεν άν μπορούσε να τον βοηθήση να ανοίξη την πόρτα τού σπιτιού του γιατί,αφήσας αυτήν ανοικτήν και τα κλειδιά μέσα στο υπνοδωμάτιο,το βόδι του ωθήσαν την θύραν τον έκλεισεν απ'όξω.Τού δε γκουρού νεύσαντος καταφατικώς αμφότέροι ανήλθον εις τον Δού όροφον,ένθα ευρίσκετο το διαμέρισμα τού αγνώστου,όστις ώς είπεν εις τον γκουρού,ωνομάζετο Παντίτ Νεκρού.Αλλ'ήδη είχον φθάσει και ο γκουρού Νουσαντάρας,εξαγαγών εκ τού θυλακίου του κατσαβίδι,δι'ού άνοιγε τα κεφάλια τών πιστών του ίνα τούς χώση μέσα εις το μυαλόν την χιλιετή και πλέον γνώσιν του,μετά πολλάς προσπαθείας επέτυχε ν'ανοίξη την θύραν,εισελθών δέ εις την οικίαν τού Νεκρού,επήγε εις την κουζίνα και έφαγε το δια τον οικοδεσπότην προοριζόμενον φαγητόν.Είτα δέ,εκάθησεν εις το σαλόνι διά να παρακολουθήση την τηλοπτικήν μετάδοσιν τού ποδοσφαιρικού αγώνος,κατά την ενάτην εσπερινήν δέ,εγερθείς εκ τού ανακλίντρου,επήρε το βόδι κι'έφυγε...
ΜΕ ΚΑΛΠΑΖΟΥΣΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Το μόνο ελάττωμα του Ταμάτ Ορμάν ήταν η υπερβολικά υπέρμετρη αχαλίνωτη φαντασία του,που τον ωθούσε να δημιουργή φανταστικές ιστορίες για κάθε πρόσωπο που συναντούσε και να διατείνεται πως γνώριζε τον τάδε ή τον δείνα τόσο καλά ώστε έπαιζαν σφαλιάρες.Ένα πρωϊ λοιπόν,συνάντησε τον Αχμέτ Ζεκί Γιαμαλλί τον οποίο ήξερε μέν,ελάχιστα δε.Αντήλλαξαν χαιρετισμόν,του δε Γιαμαλλί απομακρυνθέντος,ο Ταμάτ Ορμάν εσκέφθη να δημιουργήση και καλλιεργήση την εντύπωσιν πώς ήταν λίαν φίλτατος φίλος του εν λόγω Γιαμαλλί,όστις ετύχγανεν υπουργός ελαίου εις την χώραν του.Συνεννοηθείς ούν μετά΄τινος φωτογράφου,ανέμενε την επομένην ίνα και πάλι συναντήση τον Γιαμαλλί.Πράγματι,διήλθεν ο Γιαμαλλί εκ του εν λόγω σημείου, αντήλλαξαν και πάλιν χαιρετισμόν και τσάφ!το πτηνόν εξήλθεν του φακού,ώς λέγουσι και εις τα μικρά παιδία.Μετ'ού πολύ,ιδού ο Ταμάτ Ορμάν επιδεικνύων την φωτογραφίαν εις τους κοσμικούς κύκλους.Και πάντες εθαύμαζαν διά την φήμην του ανδρός.Πλήν όμως ήλθε καιρός και ανετράπη ο Γιαμαλλί μετά τής λοιπής κυβερνήσεως.Τότε οι άνδρες τής αστυνομίας,διενεργούντες συλλήψεις τών όσων συνειργάζοντο μετά του παλαιού καθεστώτος,συνέλαβον και τον Ταμάτ Ορμάν ώς εκ τής φωτογραφίας.Και άντε τώρα ν'αποδείξης πως δεν είσαι βαλουχιθήριον...
ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ
Ενώπιον τού δικαστηρίου προσήχθη ο ειδεχθής κακούργος Τσατραπάτρα όστις την ενάτην τού παρελθόντος μηνός συνελήφθη εις την οικίαν τού Μάο Τσέ-Τσέ,γνωστού Κινέζου μεγαλοβιομηχάνου δρακόντων,καθ'ην στιγμήν αφήρει την οροφήν τού κτιρίου.Συμφώνως πρός τάς δηλώσεις τού αστυνομικού διευθυντού Δέν Τσού-Λάϊ ο κατηγορούμενος είναι λίαν επικίνδυνο μούτρο,καθ'ότι έχει πλειστάκις συλληφθεί διά παρομοίας πράξεις.Ούτος συνήθιζε να δημιουργή φιλίας μετά γνωστών προσώπων τής υψηλής κοινωνίας,οίτινες ήσαν κάτοχοι κινεζικών αγγείων και κατακτών την εμπιστοσύνην των,εκυκλοφόρει ανέτως εις τας οικίας των.Επωφελούμενος δέ τής μεγίστης πρός αυτόν οικειότητός των,ελυμαίνετο τας οικίας αυτών και εν τέλει αφήρει τάς οροφάς των,τάς οποίας εφόρτωνεν εις ειδικήν νταλίκα.Ελπίζεται ότι μετά την καταδίκην του εις μακραίωνον κάθειρξιν,η Κινεζική αριστοκρατία θα παύση πλέον να είναι άστεγος...