GATHAN
06/09/2007, 06:59
Το ταξίδι το κανονίζαμε από πέρυσι το καλοκαίρι μιας και ήταν η πρώτη φορά που θα βγαίναμε εξωτερικό με την μηχανή ήμασταν και ολιγόν τι αγχωμένοι.
Ετσι λοιπόν την Κυριακή 5 Αυγούστου μπήκαμε στο πλοίο για Ανκόνα όπου και φτάσαμε την άλλη μέρα 11:30 το πρωί. Είχαμε δίκλινη εσωτερική καμπίνα και ούτε που καταλάβαμε πως πέρασε το ταξίδι. Θα συμβούλευα δε σε περίπτωση που κάποιος κάνει το συγκεκριμένο ταξίδι να κλείσει καμπίνα γιατί μετά τα 360 χλμ ως την Βενετία θα είναι πιο άνετα.
Βγαίνουμε λοιπόν από το πλοίο, ετοιμαζόμαστε και η πρώτη αναποδιά του ταξιδιού, ανεβαίνοντας στην μηχανή κάπου στρίμωξα το gps και έσπασα το βίσμα των ακουστικών με αποτέλεσμα να μην έχω ήχο. Τεσπα, τελικά βρήκαμε τον δρόμο για την οτοστράντα και μετά από 4 περίπου ώρες φτάσαμε Βενετία. Εκεί φάγαμε καμιά ώρα μέχρι να βρούμε το ξενοδοχείο γιατί κάνανε κάτι έργα και είχανε κλείσει τους δρόμους και το gps έφαγε κόλλημα.
Διανυκτέρευση στην Βενετία (όπου στάθηκα τυχερός και βρήκα γνήσια ακουστικά για το MIO μου) και την άλλη μέρα βουρ για Klagenfurt, όπου και βιώσαμε την υπέρτατη εμπειρία του της οδήγησης στον τέλειο Ιταλικό δρόμο. Απίστευτη άσφαλτος, γέφυρες, άπειρα τούνελ (ο ήχος της μηχανής μέσα στα τούνελ υπερκ@υλωτικός,) φανταστική θέα. 3 ώρες αργότερα φτάσαμε στο klagenfurt οπου υπάρχει και η μεγαλύτερη πλάζ!! της Αυστρίας. Τις καλές μέρες μέχρι και 14.000 άνθρωποι μαζεύονται εκεί. Το gps ανεκτίμητη βοήθεια αφού μας πήγε έξω ακριβώς από το σπίτι όπου θα φιλοξενούμασταν.
Την επόμενη ημέρα το μεσημεράκι φύγαμε για Βιέννη. Απόσταση 320 χλμ και φτάσαμε μετά από 3 ώρες. Να σημειώσω εδώ ότι η μηχανή παρ’ όλο το φόρτωμα πήγαινε αέρα και δεν παρουσίασε το παραμικρό πρόβλημα κατά την διάρκεια ολόκληρου του ταξιδιού. Πάλι το gps ‘ καθάρισε’ αφού μας πήγε έξω από την πόρτα του σπιτιού όπου μας περίμεναν. Μπορεί εδώ να μην φαίνεται σημαντικό, όταν όμως μπαίνεις σε μια πόλη σαν την Βιέννη, πιστέψτε με ΕΙΝΑΙ πολύ σημαντικό να σου λέει κάποιος που ακριβώς να πας.
Επόμενος προορισμός,: Πράγα.
10 του μηνός και πρωί – πρωί ξεκινάμε εν μέσω θυελλωδών ανέμων για Πράγα. Φτάσαμε στα σύνορα μετά από 75 χλμ. περίπου και μπήκαμε σε ένα δρόμο τον οποίο ακολουθήσαμε για 80 χλμ περίπου έως ότου μπούμε στην autoband.
Ο παραπάνω δύο λουρίδων δρόμος μέχρι να φτάσεις στην autoband, περνάει μεσα από πολλά χωριά και μικρές πόλεις . Σε ένα από τα χωριά και ενώ πήγαινα με περίπου 70 χλμ βλέπω ένα Τσέχο τροχονόμο να μου κάνει σήμα να σταματήσω. Δυστυχώς και οι δύο τροχονόμοι δεν μιλούσαν Αγγλικά και έτσι με τα χίλια ζόρια κατάλαβα ότι το όριο ταχύτητας ήταν 50 και εγώ πήγαινα με 69 οπότε και μου έκοψαν κλήση 1000 κορώνες (33 €). Το θέμα είναι ότι δεν έπαιρναν ευρώ αλλά μόνο κορώνες τις οποίες εγώ δεν είχα και μετά από μισή!!! ωρα συνεννοήσεων (σχεδόν ανάκρισης) και ενώ με είχαν βάλει ΜΕΣΑ στην κλούβα μου είπαν (αν κατάλαβα καλά) να πάω και να πληρώσω στο ταχυδρομείο την Πράγας (πράγμα φυσικά που δεν έκανα) γιατί 1ον το όριο ταχύτητας ήταν γραμμένο στα Τσεχικά και 2ον οι τροχαίο δεν μιλούσαν Αγγλικά. Όση ώρα μου τα έπρηζαν δε από τα μεγάφωνα του χωριού ακούγονταν εμβατήρια!!!!
Η καθυστέρηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να μας πιάσει βροχή μισή ώρα πριν φτάσουμε στην Πράγα όπου είδαμε και το απίστευτο θέαμα της πόλης να ξεπροβάλει μέσα στην ομίχλη και την βροχή σαν κάποιο μυθικό τεράστιο κάστρο. Τελικά αυτό που βλέπαμε (από 20 χλμ μακριά !!!) ήταν κάποιες πολυκατοικίες που βρίσκονται στα περίχωρα και από μακριά μέσα στην αντάρα φαίνονταν σαν τείχη. Πραγματικά απίστευτο…
Τρεις (βροχερές ως επί το πλείστον) μέρες περάσαμε στην πανέμορφη Πράγα και μετά επιστροφή στην Βιέννη με ήλιο και 30 βάθμούς.. Το gps σώνει και καλά ήθελε να με πάει στα σύνορα από κάποιους επαρχιακούς δρόμους στην μέση του πουθενά και φυσικά το ακολούθησα με αποτέλεσμα να ανταμειφθώ με μια υπέροχη διαδρομή μέσα από απέραντα λιβάδια , δάση, λίμνες κ.λ.π.
Διαμονή στην Βιέννη για δυο νύχτες και μετά πίσω στο klagenfurt από όπου και πήγαμε στο περιβόητο (και πολύ της μόδας Grossclockner). Ότι και να πώ για την διαδρομή είναι λίγο. Απλά πρέπει να το βιώσεις. Αυτό όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν οι… ποδηλάτες Και καλά οι νέοι, έλα όμως που έβλεπα και κάτι εξηντάρηδες με ποδήλατα να ανεβαίνουν στα 2500 μ.
Το ταξίδι της επιστροφή περιλάμβανε άλλη μια διανυκτέρευση στην Βενετία και μετά Ανκόνα για το πλοίο.
Τα διόδια στην Ιταλία ήταν Ανκόνα – Βενετία 17,90 € και Βενετία – σύνορα 10,90 €. Προσωπικά πιστεύω ότι αξίζουν και το τελευταίο σεντ.
Στην Αυστρία παίρνεις ένα viniete (για 10 μέρες 4,30€ )
Στην Τσεχία δεν πλήρωσα πουθενά…
Ο καιρός ήταν υπέροχος με μοναδική εξαίρεση το τριήμερο στην Πράγα
Το κόστος του ταξιδιού μαζί με τα εισιτήρια έφτασε τα 2.000 €
Αυτά τα λίγα και ελπίζω να μην σας κούρασα. Αν κάποιος θέλει κάποια επιπλέον πληροφορία να στείλει π.μ.
ακολουθούν μερικές φωτό..
Ετσι λοιπόν την Κυριακή 5 Αυγούστου μπήκαμε στο πλοίο για Ανκόνα όπου και φτάσαμε την άλλη μέρα 11:30 το πρωί. Είχαμε δίκλινη εσωτερική καμπίνα και ούτε που καταλάβαμε πως πέρασε το ταξίδι. Θα συμβούλευα δε σε περίπτωση που κάποιος κάνει το συγκεκριμένο ταξίδι να κλείσει καμπίνα γιατί μετά τα 360 χλμ ως την Βενετία θα είναι πιο άνετα.
Βγαίνουμε λοιπόν από το πλοίο, ετοιμαζόμαστε και η πρώτη αναποδιά του ταξιδιού, ανεβαίνοντας στην μηχανή κάπου στρίμωξα το gps και έσπασα το βίσμα των ακουστικών με αποτέλεσμα να μην έχω ήχο. Τεσπα, τελικά βρήκαμε τον δρόμο για την οτοστράντα και μετά από 4 περίπου ώρες φτάσαμε Βενετία. Εκεί φάγαμε καμιά ώρα μέχρι να βρούμε το ξενοδοχείο γιατί κάνανε κάτι έργα και είχανε κλείσει τους δρόμους και το gps έφαγε κόλλημα.
Διανυκτέρευση στην Βενετία (όπου στάθηκα τυχερός και βρήκα γνήσια ακουστικά για το MIO μου) και την άλλη μέρα βουρ για Klagenfurt, όπου και βιώσαμε την υπέρτατη εμπειρία του της οδήγησης στον τέλειο Ιταλικό δρόμο. Απίστευτη άσφαλτος, γέφυρες, άπειρα τούνελ (ο ήχος της μηχανής μέσα στα τούνελ υπερκ@υλωτικός,) φανταστική θέα. 3 ώρες αργότερα φτάσαμε στο klagenfurt οπου υπάρχει και η μεγαλύτερη πλάζ!! της Αυστρίας. Τις καλές μέρες μέχρι και 14.000 άνθρωποι μαζεύονται εκεί. Το gps ανεκτίμητη βοήθεια αφού μας πήγε έξω ακριβώς από το σπίτι όπου θα φιλοξενούμασταν.
Την επόμενη ημέρα το μεσημεράκι φύγαμε για Βιέννη. Απόσταση 320 χλμ και φτάσαμε μετά από 3 ώρες. Να σημειώσω εδώ ότι η μηχανή παρ’ όλο το φόρτωμα πήγαινε αέρα και δεν παρουσίασε το παραμικρό πρόβλημα κατά την διάρκεια ολόκληρου του ταξιδιού. Πάλι το gps ‘ καθάρισε’ αφού μας πήγε έξω από την πόρτα του σπιτιού όπου μας περίμεναν. Μπορεί εδώ να μην φαίνεται σημαντικό, όταν όμως μπαίνεις σε μια πόλη σαν την Βιέννη, πιστέψτε με ΕΙΝΑΙ πολύ σημαντικό να σου λέει κάποιος που ακριβώς να πας.
Επόμενος προορισμός,: Πράγα.
10 του μηνός και πρωί – πρωί ξεκινάμε εν μέσω θυελλωδών ανέμων για Πράγα. Φτάσαμε στα σύνορα μετά από 75 χλμ. περίπου και μπήκαμε σε ένα δρόμο τον οποίο ακολουθήσαμε για 80 χλμ περίπου έως ότου μπούμε στην autoband.
Ο παραπάνω δύο λουρίδων δρόμος μέχρι να φτάσεις στην autoband, περνάει μεσα από πολλά χωριά και μικρές πόλεις . Σε ένα από τα χωριά και ενώ πήγαινα με περίπου 70 χλμ βλέπω ένα Τσέχο τροχονόμο να μου κάνει σήμα να σταματήσω. Δυστυχώς και οι δύο τροχονόμοι δεν μιλούσαν Αγγλικά και έτσι με τα χίλια ζόρια κατάλαβα ότι το όριο ταχύτητας ήταν 50 και εγώ πήγαινα με 69 οπότε και μου έκοψαν κλήση 1000 κορώνες (33 €). Το θέμα είναι ότι δεν έπαιρναν ευρώ αλλά μόνο κορώνες τις οποίες εγώ δεν είχα και μετά από μισή!!! ωρα συνεννοήσεων (σχεδόν ανάκρισης) και ενώ με είχαν βάλει ΜΕΣΑ στην κλούβα μου είπαν (αν κατάλαβα καλά) να πάω και να πληρώσω στο ταχυδρομείο την Πράγας (πράγμα φυσικά που δεν έκανα) γιατί 1ον το όριο ταχύτητας ήταν γραμμένο στα Τσεχικά και 2ον οι τροχαίο δεν μιλούσαν Αγγλικά. Όση ώρα μου τα έπρηζαν δε από τα μεγάφωνα του χωριού ακούγονταν εμβατήρια!!!!
Η καθυστέρηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να μας πιάσει βροχή μισή ώρα πριν φτάσουμε στην Πράγα όπου είδαμε και το απίστευτο θέαμα της πόλης να ξεπροβάλει μέσα στην ομίχλη και την βροχή σαν κάποιο μυθικό τεράστιο κάστρο. Τελικά αυτό που βλέπαμε (από 20 χλμ μακριά !!!) ήταν κάποιες πολυκατοικίες που βρίσκονται στα περίχωρα και από μακριά μέσα στην αντάρα φαίνονταν σαν τείχη. Πραγματικά απίστευτο…
Τρεις (βροχερές ως επί το πλείστον) μέρες περάσαμε στην πανέμορφη Πράγα και μετά επιστροφή στην Βιέννη με ήλιο και 30 βάθμούς.. Το gps σώνει και καλά ήθελε να με πάει στα σύνορα από κάποιους επαρχιακούς δρόμους στην μέση του πουθενά και φυσικά το ακολούθησα με αποτέλεσμα να ανταμειφθώ με μια υπέροχη διαδρομή μέσα από απέραντα λιβάδια , δάση, λίμνες κ.λ.π.
Διαμονή στην Βιέννη για δυο νύχτες και μετά πίσω στο klagenfurt από όπου και πήγαμε στο περιβόητο (και πολύ της μόδας Grossclockner). Ότι και να πώ για την διαδρομή είναι λίγο. Απλά πρέπει να το βιώσεις. Αυτό όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν οι… ποδηλάτες Και καλά οι νέοι, έλα όμως που έβλεπα και κάτι εξηντάρηδες με ποδήλατα να ανεβαίνουν στα 2500 μ.
Το ταξίδι της επιστροφή περιλάμβανε άλλη μια διανυκτέρευση στην Βενετία και μετά Ανκόνα για το πλοίο.
Τα διόδια στην Ιταλία ήταν Ανκόνα – Βενετία 17,90 € και Βενετία – σύνορα 10,90 €. Προσωπικά πιστεύω ότι αξίζουν και το τελευταίο σεντ.
Στην Αυστρία παίρνεις ένα viniete (για 10 μέρες 4,30€ )
Στην Τσεχία δεν πλήρωσα πουθενά…
Ο καιρός ήταν υπέροχος με μοναδική εξαίρεση το τριήμερο στην Πράγα
Το κόστος του ταξιδιού μαζί με τα εισιτήρια έφτασε τα 2.000 €
Αυτά τα λίγα και ελπίζω να μην σας κούρασα. Αν κάποιος θέλει κάποια επιπλέον πληροφορία να στείλει π.μ.
ακολουθούν μερικές φωτό..