wolfman13
08/10/2004, 22:18
αυτο που προκειτε να διαβασετε δεν ξερω αν ανηκει στη σφαιρα της φαντασιας η εγινε πραγματικκοτητα.ξερω ομως οτι πολυ οπως και εγω την εχουμε ζηση αυτοι τη κατασταση ο καθενας με διαφορετικο τροπο..............................(τα προσωπα ειναι φανταστικα παντως)
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
ο γιαννης γεννηθηκε πριν 21 χρονια,εζησε τα ομορφα 18 χρονια στη πατρα και εκτοτε γυριζει με τη μηχανη την ευρωπη σαν περιεργο παιδι.
οι αντρες δεν κλαινε (τουλαχιστω σε δημοσιους χωρους)
ανατολικο αεροδρομιο,11 και μιση περιπου.η πτηση μου ειναι στις 7 το πρωί,ομως δεν αντεχα αλλο διπλα της.ευτυχως που φευγω,φευγω μακρια.ειμαι μολις δεκα λεπτα εδω εδω,καθηλωμενος στην περιοχη ''μη καπνιζοντες'΄,μα εχω ηδη συναντησει πολλους γνωστους.σχεδον ξερω ολα τα κουρασμενα προσωπα γυρω μου.αλλωστε δεν διαφερουν σε τιποτα απο οσους συναντησα σε αλλα αεροδρομια ,περιμενοντας αλλες πτησεις. η ρουτινα απλωνεται τριγυρω σαν καπνο του τσιγαρου μου.
υπουλα.η κοπελια απεναντι πρεπει να ειναι γερμανιδα.την προδιδει το βλεμα της,οχι τα ξανθια μαλλια της,ουτε το υφος της,μα η σκληραδα ,η ψευτικη αυτοπεπιθεση και η ειρωνια στο βλεμα της.εχω περασει αρκετο καιρο στη βορεια ευρωπη, δυστυχως παρα πολυ καιρο .διπλα της, ενα ζευγαρακι,προσφερει επιτελους μια αντιθεση στα κουρασμενα μου ματια.η κοπελια εχει βουρκωσει, αραγε μενει ή φευγει?αυτος παντως φαινετε καλυτερα.η αντρες δεν κλανε (τουλαχιστων σε δημοσιους χωρους)
ο υπαλληλος της olympic catering καταφερε να ριξει μερικα κουτια με αναψυκτικα στο πατωμα.μεγαλη υποθεση η κακτοποιηση του ψυγειου.βαριετε τη δουλεια του ο καημενος.στο τοιχο δυο αφισσες, ''greece delos'' και ''greece olympia'', θυμιζουν στους ξενους οτι καποτε ειχαμε και πολιτισμο.τωρα εχουμε και κουλτουρα.θα συνεχιζα να γινομαι πικροχολος, αλλα ενα κινητο διακοπτει τους συνειρμους μου.''γεια σου παντελη,ερχομαι'', λεει χαριτωμενα η κοπελιτσα. παντελη τυχερακια!!!το δικο της ταξιδι τελειωσε,το δικο σας μολις αρχιζει.κι αλλο κινητο χτυπα, μα τωρα ειναι μακρια , δεν μπορω να ακουσω το διαλογο.τελευταιααναγγελια της ''cyprous airways'' για παφο.αυτο μου θυμιζει τον αρχισυντακτη στο περιοδικο που γραφω, ο οποιος ειναι κυπριος.εχω αργησει τη στηλει τρεις εβδομαδες. c'est la vie.
ειμαι στο αεροδρομιο 7 ωρες πριν απο την πτηση μου, παρασκευη βραδυ.ειναι αραγε τοσο μιζερη η ζωη? η αθηνα ειναι για μενα αγνωστη πολη. ο μονος λογος που ειμαι εδω ειναι η Μαρινα.ομως να που τελικα και αυτη αποδειχθηκε αγνωστη.περιοχη καπνιζοντων,περιμενα να ειναι πιο δημοφιλης.μολις δεκαπεντε ατομα μοιραζομαστε το χωρο,μονο εγω εχω αναμενο τσιγαρο αυτη τη στιγμη. η μαρινα μου ζητησε να το κοψω το τσιγαρω, οπως και η nihal παλιοτερα.
το εχω ελαττωσει αισθητα,αρχισα και τα lights.δεν προκειτε να το κοψω,μαρινα, το χρειαζομαι για να γεμισω τις στιγμες που δεν ειμαστε μαζι.τις περισσοτερες.καποτε σε ξεπερνουσα με το ποτο,αλλοτε με το γραψιμο.πολλες κυριακες ξεσπασα στο γηπεδο για σενα.το τελευταιο τσιγαρο θα το κανω οταν επιτελους θα εχω ξεχασει τα ματια σου.τωρα ομως,οσο κι αν σε εχω χασει,δεν σε εχω ακομα ξεχασει.
οσοι τυχαια περνουν απο μπροστα μου,κανοντας ασκοπες βολτες στους διαδρομους του αεροδρομιου,με κοιτουν περιεργα.αν ημουν ενας απο αυτους,υποθετο οτι θα με παραξευνευε κι εμενα η εικονα καποιου που εχει απλωθει σε δυο καρεκλες και γραφει μανιωδως σε ενα μπλε τετραδιακι.συνηθως οι ανθρωποι στα αεροδρομια περιμενουν,δεν γραφουν.απο το εξωφυλλο ενος περιοδικου που αγορασα για να σκοτωσω την ωρα μου, ο lennon με κοιτα και αυτος περεργα.john lennon,jim morisson,ernesto che guevara,ηρωες που γινανε μπλουζακια.αληθεια μαρινα,εσυ πως θα με κοιτουσες τωρα?πως θα με κοιτουσες αν ηξερες τη γραφψ για σενα?μηπως οπως πριν απο μερικες ωρες που δωσαμε το τελαυταιο μας φιλι,τουλαχιστων για τους επομενους δυο μηνες?
δεν νομιζω,τωρα υποθετω θα εχεις παρει ηδη τη δοση σου,θα με κοιτουσες θολα,αδιαφορα.αχ,να ημουν εγω η σκονη σου.
ενα διαρκες μουρμουρητο γεμιζει το χωρο,συνεχομενος ηχος χωρις λεξεις.
ξαφνικα απο τα μεγαφωνα του αεροδρομιου,ενα λαικο ασμα σπαει τη μονοτονια.
τα τραγουδι μιλα για ματια που μιλανε.ποιος εγραψε τους στιχους,ποτε ειδε ματια σου?
γιατι για σενα ειναι γραμμενο,αγαπη.στο μυαλο μου,ποτε εχει σφηνωθει μια περιεργει σκεψη.θελω να βγαλω το δακτιλιδι που μου ειχες χαρισες, να φλερταρω με την κοπελα απεναντι.να παρατησω το τετραδιο και καθε προσπαθεια να καταγραψω της σκεψεις μου για σενα.αναβω τσιγαρω,μονο ετσι θα περασει αυτοι η νυχτα.ξημερωνει σαββατο,22 απριλη.παει κι αυτη η μαυρη επετειος,περασε.
(το υπολοιπο καπια αλλη στιγμη που θα εχω παλι κεφια για να γραψω καλυνηχτα σας)
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
ο γιαννης γεννηθηκε πριν 21 χρονια,εζησε τα ομορφα 18 χρονια στη πατρα και εκτοτε γυριζει με τη μηχανη την ευρωπη σαν περιεργο παιδι.
οι αντρες δεν κλαινε (τουλαχιστω σε δημοσιους χωρους)
ανατολικο αεροδρομιο,11 και μιση περιπου.η πτηση μου ειναι στις 7 το πρωί,ομως δεν αντεχα αλλο διπλα της.ευτυχως που φευγω,φευγω μακρια.ειμαι μολις δεκα λεπτα εδω εδω,καθηλωμενος στην περιοχη ''μη καπνιζοντες'΄,μα εχω ηδη συναντησει πολλους γνωστους.σχεδον ξερω ολα τα κουρασμενα προσωπα γυρω μου.αλλωστε δεν διαφερουν σε τιποτα απο οσους συναντησα σε αλλα αεροδρομια ,περιμενοντας αλλες πτησεις. η ρουτινα απλωνεται τριγυρω σαν καπνο του τσιγαρου μου.
υπουλα.η κοπελια απεναντι πρεπει να ειναι γερμανιδα.την προδιδει το βλεμα της,οχι τα ξανθια μαλλια της,ουτε το υφος της,μα η σκληραδα ,η ψευτικη αυτοπεπιθεση και η ειρωνια στο βλεμα της.εχω περασει αρκετο καιρο στη βορεια ευρωπη, δυστυχως παρα πολυ καιρο .διπλα της, ενα ζευγαρακι,προσφερει επιτελους μια αντιθεση στα κουρασμενα μου ματια.η κοπελια εχει βουρκωσει, αραγε μενει ή φευγει?αυτος παντως φαινετε καλυτερα.η αντρες δεν κλανε (τουλαχιστων σε δημοσιους χωρους)
ο υπαλληλος της olympic catering καταφερε να ριξει μερικα κουτια με αναψυκτικα στο πατωμα.μεγαλη υποθεση η κακτοποιηση του ψυγειου.βαριετε τη δουλεια του ο καημενος.στο τοιχο δυο αφισσες, ''greece delos'' και ''greece olympia'', θυμιζουν στους ξενους οτι καποτε ειχαμε και πολιτισμο.τωρα εχουμε και κουλτουρα.θα συνεχιζα να γινομαι πικροχολος, αλλα ενα κινητο διακοπτει τους συνειρμους μου.''γεια σου παντελη,ερχομαι'', λεει χαριτωμενα η κοπελιτσα. παντελη τυχερακια!!!το δικο της ταξιδι τελειωσε,το δικο σας μολις αρχιζει.κι αλλο κινητο χτυπα, μα τωρα ειναι μακρια , δεν μπορω να ακουσω το διαλογο.τελευταιααναγγελια της ''cyprous airways'' για παφο.αυτο μου θυμιζει τον αρχισυντακτη στο περιοδικο που γραφω, ο οποιος ειναι κυπριος.εχω αργησει τη στηλει τρεις εβδομαδες. c'est la vie.
ειμαι στο αεροδρομιο 7 ωρες πριν απο την πτηση μου, παρασκευη βραδυ.ειναι αραγε τοσο μιζερη η ζωη? η αθηνα ειναι για μενα αγνωστη πολη. ο μονος λογος που ειμαι εδω ειναι η Μαρινα.ομως να που τελικα και αυτη αποδειχθηκε αγνωστη.περιοχη καπνιζοντων,περιμενα να ειναι πιο δημοφιλης.μολις δεκαπεντε ατομα μοιραζομαστε το χωρο,μονο εγω εχω αναμενο τσιγαρο αυτη τη στιγμη. η μαρινα μου ζητησε να το κοψω το τσιγαρω, οπως και η nihal παλιοτερα.
το εχω ελαττωσει αισθητα,αρχισα και τα lights.δεν προκειτε να το κοψω,μαρινα, το χρειαζομαι για να γεμισω τις στιγμες που δεν ειμαστε μαζι.τις περισσοτερες.καποτε σε ξεπερνουσα με το ποτο,αλλοτε με το γραψιμο.πολλες κυριακες ξεσπασα στο γηπεδο για σενα.το τελευταιο τσιγαρο θα το κανω οταν επιτελους θα εχω ξεχασει τα ματια σου.τωρα ομως,οσο κι αν σε εχω χασει,δεν σε εχω ακομα ξεχασει.
οσοι τυχαια περνουν απο μπροστα μου,κανοντας ασκοπες βολτες στους διαδρομους του αεροδρομιου,με κοιτουν περιεργα.αν ημουν ενας απο αυτους,υποθετο οτι θα με παραξευνευε κι εμενα η εικονα καποιου που εχει απλωθει σε δυο καρεκλες και γραφει μανιωδως σε ενα μπλε τετραδιακι.συνηθως οι ανθρωποι στα αεροδρομια περιμενουν,δεν γραφουν.απο το εξωφυλλο ενος περιοδικου που αγορασα για να σκοτωσω την ωρα μου, ο lennon με κοιτα και αυτος περεργα.john lennon,jim morisson,ernesto che guevara,ηρωες που γινανε μπλουζακια.αληθεια μαρινα,εσυ πως θα με κοιτουσες τωρα?πως θα με κοιτουσες αν ηξερες τη γραφψ για σενα?μηπως οπως πριν απο μερικες ωρες που δωσαμε το τελαυταιο μας φιλι,τουλαχιστων για τους επομενους δυο μηνες?
δεν νομιζω,τωρα υποθετω θα εχεις παρει ηδη τη δοση σου,θα με κοιτουσες θολα,αδιαφορα.αχ,να ημουν εγω η σκονη σου.
ενα διαρκες μουρμουρητο γεμιζει το χωρο,συνεχομενος ηχος χωρις λεξεις.
ξαφνικα απο τα μεγαφωνα του αεροδρομιου,ενα λαικο ασμα σπαει τη μονοτονια.
τα τραγουδι μιλα για ματια που μιλανε.ποιος εγραψε τους στιχους,ποτε ειδε ματια σου?
γιατι για σενα ειναι γραμμενο,αγαπη.στο μυαλο μου,ποτε εχει σφηνωθει μια περιεργει σκεψη.θελω να βγαλω το δακτιλιδι που μου ειχες χαρισες, να φλερταρω με την κοπελα απεναντι.να παρατησω το τετραδιο και καθε προσπαθεια να καταγραψω της σκεψεις μου για σενα.αναβω τσιγαρω,μονο ετσι θα περασει αυτοι η νυχτα.ξημερωνει σαββατο,22 απριλη.παει κι αυτη η μαυρη επετειος,περασε.
(το υπολοιπο καπια αλλη στιγμη που θα εχω παλι κεφια για να γραψω καλυνηχτα σας)