PDA

View Full Version : ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ?



nikos33ath
20/09/2007, 21:42
Ποσες φορές σας ερχεται ,να τα παρατησετε όλα ,να παρετε την μηχανη και να φυγετε?
Αλλα να φυγετε και να τ'αφησετε όλα πισω?
Το ξερω οτι αυτα δεν ειναι καλα σημαδια,το ξέρω οτι δεν θα το κάνω!
Αλλα ειμαι ο μονος που σκεφτεται ετσι?
Υ.Γ Δεν ειναι και ο Νικός εδω(Ταξιδευτης)να τα συζητησουμε!!!!

sober
20/09/2007, 21:44
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Ποσες φορές σας ερχεται ,να τα παρατησετε όλα ,να παρετε την μηχανη και να φυγετε?
Αλλα να φυγετε και να τ'αφησετε όλα πισω?
Το ξερω οτι αυτα δεν ειναι καλα σημαδια,το ξέρω οτι δεν θα το κάνω!
Αλλα ειμαι ο μονος που σκεφτεται ετσι?
Υ.Γ Δεν ειναι και ο Νικός εδω(Ταξιδευτης)να τα συζητησουμε!!!!


Πριν περασω στη Σχολη....ΑΑΑΑΑΠΕΙΡΕΕΕΕΕΕΕΣΣΣΣΣΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

:winka: :lol: :lol: :lol: :wave2:

Akatanomastos
20/09/2007, 21:46
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Ποσες φορές σας ερχεται ,να τα παρατησετε όλα ,να παρετε την μηχανη και να φυγετε?
το ξέρω οτι δεν θα το κάνω!


isos einai kalitera an to kaneis


ego vevea, ithela na paratiso to mixanaki(to proin, pou mou xe bgalei tin pisti) kai na figo:lol:

nikos33ath
20/09/2007, 21:48
Περασα στην σχολη που υποτιθεται οτι ήθελα
Πηρα την μηχανή που γουσταρα
Εχω δουλεια(οχι αυτο που ηθελα ,αλλα μετα τα τελευταια που ακουω,τουλαχιστον εχω δουλεια)
εχω λιγους αλλα καλους φιλους
εχω σχεση
Τελικα μηπως εχουμε γινει πολλοι απληστοι?

sober
20/09/2007, 21:51
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Περασα στην σχολη που υποτιθεται οτι ήθελα
Πηρα την μηχανή που γουσταρα
Εχω δουλεια(οχι αυτο που ηθελα ,αλλα μετα τα τελευταια που ακουω,τουλαχιστον εχω δουλεια)
εχω λιγους αλλα καλους φιλους
εχω σχεση
Τελικα μηπως εχουμε γινει πολλοι απληστοι?




Nαι ρε φιλε....αλλα κι απο την αλλη...μαγκια σου..!!

:winka: :beer:

Akatanomastos
20/09/2007, 21:51
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath

Τελικα μηπως εχουμε γινει πολλοι απληστοι?

akrivos afto

nikos33ath
20/09/2007, 21:54
Δεν ξερω ρε Ζαχη αν ειναι μαγκία μου ή οχι!
Αλλα απο την άλλη αν ειναι μαγκία μου γιατι νοιωθω ετσι?
το ξέρω οτι δεν μπορεις ουτε εσυ ,ουτε κανενας αλλος να μου δωσει την απαντηση(εκτος απο εμενα).
Μαλλον ερχεται η ωρα για αλλαγες!


akrivos afto
Η λυση ειναι να ζηταμε λιγοτερα?

tolkmt-03
20/09/2007, 22:01
Εραστής ή βιβλίο?Ζωή ή καριέρα?
Ποτέ δεν σκέφτεσαι την ζωή σου σε σχέση με αυτές τις επιλογές.Νομίζεις οτι μπορείς να τις αναβάλλεις για λίγο όμως πάντα σε προφταίνουν.Και τότε συνειδητοποιείς ότι έχεις ήδη κάνει τις επιλογές σου αλλά χωρίς να το καταλάβεις.

Irvine Welsh

Aggelos_SV
20/09/2007, 22:03
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Αλλα ειμαι ο μονος που σκεφτεται ετσι?


Όχι...

sober
20/09/2007, 22:03
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Δεν ξερω ρε Ζαχη αν ειναι μαγκία μου ή οχι!
Αλλα απο την άλλη αν ειναι μαγκία μου γιατι νοιωθω ετσι?



Εγω το 8εωρω μαγκια να μην επαναπαυεσαι ... να ψαχνεσαι και να βαριεσαι τα ιδια και τα ιδια ... να μην ''ησυχαζεις''...

Ειναι μαγκια γιατι ειναι ψυχοφ8ορο του κερατα!... Αυτο ειναι το μεγαλο μειον...

Αλλα...κερδιζεις αλλου....στην ελευ8ερια που σε κανει να αισ8ανεσαι...στην αισ8ηση δυναμης που εχεις οταν δε σε κραταει τιποτα και κανενας...στην περιεργεια να δεις και να κανεις νεα πραγματα...στη λυτρωση οτι ξεκινας απο την αρχη και τα εχεις αφησει ολα τα ''αλλα'' πισω...στο οτι δεν εχεις να εξηγησεις τιποτα σε κανενα...

Κοινως ..

ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ!!

:)

project.breeze
20/09/2007, 22:03
Kι εγώ ώρες ώρες σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα και να πάω να ανοίξω ένα beach bar σε μία απομονωμένη παραλία στην Καραϊβική με ψάθινες ομπρέλλες και πολλές μπύρες.Βρε λες;

Akatanomastos
20/09/2007, 22:04
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath

Η λυση ειναι να ζηταμε λιγοτερα?

den ksero

nomizo pos den prepei na zitame ligotera, apla afta pou zitame prepei na kseroume giati ta zitame,
kai an pragmatika ta theloume

otan zitas kati pou pragmatika theleis den eisai pleonektis kai eisai kai xaroumenos stin <<diadromi>>

Aggelos_SV
20/09/2007, 22:06
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath



Η λυση ειναι να ζηταμε λιγοτερα?

Η λύση είναι να ευχαριστιόμαστε με όσα έχουμε και να είμαστε περήφανοι που τα έχουμε,αλλά ποτέ να μη σταματάμε να παλεύουμε για όσα ονειρευόμαστε.

gcrook
20/09/2007, 22:09
Αρχικά δημιουργήθηκε από Aggelos_SV
Η λύση είναι να ευχαριστιόμαστε με όσα έχουμε και να είμαστε περήφανοι που τα έχουμε,αλλά ποτέ να μη σταματάμε να παλεύουμε για όσα ονειρευόμαστε.

Μονο ενα γλυκο αγορι με SV θα μπορουσε να το πει τοσο ομορφα:blush:


:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

nikos33ath
20/09/2007, 22:10
στην αισ8ηση δυναμης που εχεις οταν δε σε κραταει τιποτα και κανενας...
ισως γιαυτο δεν αισθανομαι δυνατος,γιατι εχω και πρεπει να μεινω!


στο οτι δεν εχεις να εξηγησεις τιποτα σε κανενα...
Εχω να εξηγησω στον ευατο μου και να σεβαστω τις επιλογες μου,οσο και αν με πνιγουν!




ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ!!
Μακάρι να ήμουν


Kι εγώ ώρες ώρες σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα και να πάω να ανοίξω ένα beach bar σε μία απομονωμένη παραλία στην Καραϊβική με ψάθινες ομπρέλλες και πολλές μπύρες.Βρε λες;
Θα εχεις εναν καλό πελάτη!Μονο μειονέκτημα,οτι θέλω ασφαλτο και οχι λεπτή σκόνη!
Οι Ιταλίδες ειναι ευαισθητες!

giorgosxt
20/09/2007, 22:13
Δεν ξέρω ρε παιδιά εγώ ένα βράδυ που έφαγα τέτοια φρίκη έφυγα κατά της 01:00 το βράδυ από Καρδίτσα και βόλτα βόλτα έφτασα Αθήνα, το πρωί αναχώρισα πάλι για Καρδίτσα.
Περιτό να σας πω ότι είμουνα άλλος άνθρωπος την άλλη μέρα.

Druuna
20/09/2007, 22:14
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Περασα στην σχολη που υποτιθεται οτι ήθελα
Πηρα την μηχανή που γουσταρα
Εχω δουλεια(οχι αυτο που ηθελα ,αλλα μετα τα τελευταια που ακουω,τουλαχιστον εχω δουλεια)
εχω λιγους αλλα καλους φιλους
εχω σχεση
Τελικα μηπως εχουμε γινει πολλοι απληστοι?


Μηπως ολα αυτα που εχεις δεν ειναι αυτα που ηθελες ΑΚΡΙΒΩΣ;Αλλα υποτιθεται πως τα ηθελες;

Μηπως ηρθε η ωρα να ρωτησεις τον εαυτο σου τι ακριβως θελει ;Ειναι η μονη λυση για να αποκτησεις αυτα ακριβως που θελεις, αλλιως συμβιβασου με αυτα που εχεις.....


:wave2:

nikos33ath
20/09/2007, 22:17
Μηπως ηρθε η ωρα να ρωτησεις τον εαυτο σου τι ακριβως θελει ;Ειναι η μονη λυση για να αποκτησεις αυτα ακριβως που θελεις, αλλιως συμβιβασου με αυτα που εχεις.....

γιαυτο ειπα :''το ξέρω οτι δεν μπορεις ουτε εσυ ,ουτε κανενας αλλος να μου δωσει την απαντηση(εκτος απο εμενα).
Μαλλον ερχεται η ωρα για αλλαγες!''
Απλα ρωταω αν ειμαι ο μονος που αισθανομαι ετσι!!!!!

sober
20/09/2007, 22:18
Χμ...δε σε καταλαβαινω...:(

Αμα σε πνιγουν αυτα που εχεις γιατι δεν τα παρατας...οκ..υπερβολικο αυτο...αλλα τουλαχιστο γιατι δεν μειωνεις λιγο λιγο αυτα που σε χαλανε ...

Πχ...δουλεια! κρατα τη και παραλληλα εχε το νου σου για κατι αλλο...και μολις τη βρεις την κανεις...

devil's animal
20/09/2007, 22:19
Αρχικά δημιουργήθηκε από Aggelos_SV
Η λύση είναι να ευχαριστιόμαστε με όσα έχουμε και να είμαστε περήφανοι που τα έχουμε,αλλά ποτέ να μη σταματάμε να παλεύουμε για όσα ονειρευόμαστε.

πολυ σωστος!!!
:beer: :beer: :beer:

sober
20/09/2007, 22:20
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
γιαυτο ειπα :''το ξέρω οτι δεν μπορεις ουτε εσυ ,ουτε κανενας αλλος να μου δωσει την απαντηση(εκτος απο εμενα).
Μαλλον ερχεται η ωρα για αλλαγες!''
Απλα ρωταω αν ειμαι ο μονος που αισθανομαι ετσι!!!!!


Εννοειται πως ολοι μας καποιες φορες ειτε περισσοτερο ειτε λιγοτερο αισ8ανομαστε ετσι ...

:winka:

nikos33ath
20/09/2007, 22:22
Πχ...δουλεια! κρατα τη και παραλληλα εχε το νου σου για κατι αλλο...και μολις τη βρεις την κανεις...
Αυτο ηδη ειναι υπο σκεψη!
Ωστοσο ειναι και αλλα στην μέση,τα οποια δεν μπορεις να τα αφησεις ελαφρά τη καρδία!!!!

Druuna
20/09/2007, 22:29
Αρχικά δημιουργήθηκε από sober
Κοινως ..

ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ!!

:)


Πολυ βαρια δηλωση.....

Αλλα δε βαριεσαι, η ζωη κι ο χρονος των οποιων τη φαντασια θαυμαζω κι εμπιστευομαι αργα η γρηγορα διδασκουν κι οχι παντα με τον ευκολο τροπο......


:wave2:

Akatanomastos
20/09/2007, 22:30
mia alli kali lisi einai, an den to xeis kanei, na arxiseis ta ouiskakia, i vodkes, i koniak..

sober
20/09/2007, 22:31
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Αυτο ηδη ειναι υπο σκεψη!
Ωστοσο ειναι και αλλα στην μέση,τα οποια δεν μπορεις να τα αφησεις ελαφρά τη καρδία!!!!

Μα φυσικα δε σου ειπα οτι τα αφηνεις ολα πισω ευκολα και αβιαστα...Απλα μετα σκεψου οτι κοιτας μπροστα και συνεχιζεις...τωρα το ποσο 8α σταματησεις να κοιταξεις πισω...ε...αυτο μονο εσυ το ξερεις και ο κα8ενας για τον εαυτο του...:rolleyes:

nikos33ath
20/09/2007, 22:34
ΑΔΙΟΡ8ΩΤΗ εισαι!!!
:rotflmao:

orizontas
20/09/2007, 22:38
αστα ... ετσι ειναι ..

ειναι τα χρονια πουπερνουν και φασεις που δεν ξαναγυρνουν

στα 16 λες αντε να παω 18 να ενηλικιωθω να
σας γραψω στα @@ και να φυγω ....

πας 18 και βλεπεισ οτι ..... δεν αλλαξε τιποτε .....

τελειωνεις σπουδες με ονειρα ......

μετα τις σπουδες καταληγεις οπου ναν...

25 .... 27 .... 30:eyepop: :eyepop: :eyepop:

γαματα με ΚΕΦΑΛΑΙΑ .......

και εκει περνας σε μια φαση που λες οκ καλα μαμισα καλα εφαγα τον

αποκο απο χρημα ...ασ μαζυτω και λιγο ... τουλαχιστων στα 40 να εχω κατι

τις στην μπαντα

μια δικια μου δουλεια

και να μην χρειαζεται να ξυπνω απο τα χαραματα.........

κοιμασαι ομως τα χαραματα γιατι .........για πολλα γιατι ....


και να τα τα δεκα χρονια περασαν ....

και που εισαι .....

στα ιδια .... στην προσπαθεια .... με το
αν εισαι και λιγο κολοφαρδος εχεις κανει απλα

το 30 % απο το τελευταο σου σχεδιο .........

και .... καλη συνεχεια




.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
..
.
τα τελευταια 8 χρονια λεω στον εαυτο μου


θα τελειωσο και αυτη την υποχρεωση ,...

θα βγαλω και αυτο το μανικι ,,,,,

θα κανω και αυτη την σαιζον ........

και μετα οτι εχω και τιποτε να μην εχω θα την κανω .....δικο μου θεμα που....
,
,
,
,
,
,

ακομα εδω ειμαι και τα χρονια περασαν ......

και οι υποχρεοσεις πολλαππλασιαζονται

και η δουλεια και τα λεφτα και ολα

τα ηλιοβασιλεματα φευγουν ομως και δεν ξαναρχονται

η ευκαιρια για περιπατο στο βουνο με βροχη δεν ειναι παντα εδω ...

το χαμογελο απο ενα περαστικο δεν υπαρχει ποια....

η συζητηση με ενα γεροντα .....τσου .....

και φευγιυμε και μεις και απλα λεμε τη χασαμε

ξεχναμε ......

ξεχναμε.......

ξεχναμε.........






ΦΥΓΕ ... ΚΑΝΕ ΤΗΝ .....ΤΡΕΧΑ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ...





:beer: :beer: :beer:

nikos33ath
20/09/2007, 22:42
Εκει φοβάμαι οτι οδηγούμαι!
Οχι στη διαδρομή που ήθελα ,αλλα στον δρομο που μου έδωσαν να οδηγήσω!
Αυτη ειναι συζητηση για το δελεαρ και το κάθε δελεαρ!

TROOPER
20/09/2007, 22:49
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Αυτη ειναι συζητηση για το δελεαρ και το κάθε δελεαρ!

:nono: :nono: :nono:

sober
20/09/2007, 22:49
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Εκει φοβάμαι οτι οδηγούμαι!
Οχι στη διαδρομή που ήθελα ,αλλα στον δρομο που μου έδωσαν να οδηγήσω!
Αυτη ειναι συζητηση για το δελεαρ και το κάθε δελεαρ!


c ya τη Δευτερα λοιπον...:smokin:

:wave2:

gcrook
20/09/2007, 22:53
Αρχικά δημιουργήθηκε από TROOPER
:nono: :nono: :nono:

:nono: ---------> :nono:

nikos33ath
20/09/2007, 22:54
γιατι :nono: :nono: :nono: ?
Μονο γέλια και χαβαλες?
Δεν θέλω να επιβάλω ουτε θέμα συζητησης ,ουτε να αλλαξω ενα κλιμα παρέας που βρηκα!(μιλάω για το Δελεαρ),αλλα γιατι ενα τετοιος ή οποιοδηποτε τετοιος προβληματισμος ειναι off limit?

gcrook
20/09/2007, 23:00
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
αλλα γιατι ενα τετοιος ή οποιοδηποτε τετοιος προβληματισμος ειναι off limit?

Σαφως και οχι.
Αλλα μην απορησεις αν η κουβεντα καταληξει σε "και στην τελικη ρε φιλε αν δεν γουσταρεις την ζωη σου ελα να σου ριξω 2 κολωνες τωρα στην Αλεξανδρας να ερθεις στα ισα σου...σκεμπε! (το τελευταιο δεν ηταν απαραιτητο απλα για δραματικο εφφε)" :rotflmao: :rotflmao:

TROOPER
20/09/2007, 23:01
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
γιατι :nono: :nono: :nono: ?
Μονο γέλια και χαβαλες?
Δεν θέλω να επιβάλω ουτε θέμα συζητησης ,ουτε να αλλαξω ενα κλιμα παρέας που βρηκα!(μιλάω για το Δελεαρ),αλλα γιατι ενα τετοιο ή οποιοδηποτε τετοιος προβληματισμος ειναι off limit?

οχι ρε παιδια δε με πιασατε...αμα θελετε εσεις να ρθειτε και να σπασετε το κεφαλι σας σχετικα με τη φορμαλιστικη κοινωνια της μεθοδευμενης υπερκαταναλωσης και την παρουσια ενος σοσιαλιστικου γκετο συνηθειων και συνθηκων διαβιωσης το οποιο τεμνει διχα και καθετως την παρουσα κοινωνικη κατασταση και οδηγει το ακροβατουντα σε ισορροπια τρομου ακροατη να αναρωτιεται αν ηταν ομοφυλοφιλος ο χαμουραμπι, καντε το ελευθερα.:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

για μενα το δελεαρ ειναι το γελιο και ο χαβαλες.η πλακα και η μηχανη.τα προβληματα μου θα τα λυσω οχι σε χρονο που αφιερωνω για μενα, αλλα σε χρονο που θα αφιερωσω για αυτα.:winka:

:wave2:

devil's animal
20/09/2007, 23:02
Αρχικά δημιουργήθηκε από gcrook
Σαφως και οχι.
Αλλα μην απορησεις αν η κουβεντα καταληξει σε "και στην τελικη ρε φιλε αν δεν γουσταρεις την ζωη σου ελα να σου ριξω 2 κολωνες τωρα στην Αλεξανδρας να ερθεις στα ισα σου...σκεμπε! (το τελευταιο δεν ηταν απαραιτητο απλα για δραματικο εφφε)" :rotflmao: :rotflmao:

χαχαχαχαχααχ


και η μεγαλυτερη πλακα ειναι οτι θα στο λεει ο Κρουκης που ΔΕΝ εχει μηχανακι....:lol: :lol: :lol:

TROOPER
20/09/2007, 23:04
Αρχικά δημιουργήθηκε από gcrook
:nono: ---------> :nono:

α γιωργη μη ξεχασω ρε...





:nono: --------->:nono: ---------->:a36:

RαNd
20/09/2007, 23:04
Γιατι ειμαστε πολλοι που ειμαστε στο "παρα πεντε" και δεν θελουμε κ πολυ ακομα να την κανουμε
μακρια απ'ολους κ ολα . . . .


Οπως λενε . . .

"Δεν ξερουμε τι θελουμε, αλλα ειμαστε σιγουροι οτι δεν το εχουμε . ."

Ελα μου'ντε που ξερουμε τι θελουμε. . .

Να περναμε καλα και να νιωθουμε καλα . . .

(Την ειχα κανει ενα δραδυ κατα τις 2, πριν λιγα χρονια αλλα εφτασα μεχρι Λουτρακι . . . Την επομενη δεν ξερω . . . )

gcrook
20/09/2007, 23:05
Αρχικά δημιουργήθηκε από devil's animal
χαχαχαχαχααχ


και η μεγαλυτερη πλακα ειναι οτι θα στο λεει ο Κρουκης που ΔΕΝ εχει μηχανακι....:lol: :lol: :lol:

Αρα κανει αυτο που εκανες και συ τοσα χρονια με το δικο σου...ΤΙΠΟΤΑ:smokin: :D :smokin:

nikos33ath
20/09/2007, 23:08
Δεν θα μου εκανε εντυπωση!
και δεν μιλάω μονο για τα παιδια που μαζευεστε(-ομαστε τον τελευταιο καιρο),ειναι φυσιολογικο σε ενα μια παρεα απο πολλα ατομα με διαφορετικες εμπειριες,εννοιες,ονειρα,καταβολες κτλ
Την ζωη μου την γουσταρω,δεν κλαιγομαι,απλα φανταζομαι οτι σε ολους μαζευονται πολλα καποια στιγμη!

el_hymador
20/09/2007, 23:30
Το θεμα δεν ειναι να πηγαινεις βολτες ξελαμπικαρισματος σε φασεις που δεν εχεις υποχρεωσεις...αυτο το κανουμε ολοι.

Κανα πρωϊ αμα σας την δωσει στον δρομο για την δουλεια, παρτε τ/φ οτι και καλα ειστε αρρωστοι η επεσε μετεωριτης στην ταρατσα σας (η μην παρετε καθολου γραψτε τους στα @@) και απλα καντε την.

Μια φορα το εχω τολμησει και περασα καταπληκτικα!!

Καθε χιλιομετρο που περναει και καθε βιωμα απο την διαδρομη το νοιωθεις πολυ πιο εντονα.

Θες λιγο το οτι σκεφτεσαι πως σε αντιθετη περιπτωση θα ησουν στο γραφειο αντι στην εξοχη, θες το οτι τους την εσκασες; ...κατι τετοιο...μια γλυκια αισθηση ''αποδρασης'' εστω και προσωρινη...

Ταξιδευτής
20/09/2007, 23:47
Ετσι ειναι... Καποιος παλια μου ειχε πει οτι οσοι μιλανε για αυτα, ποτε δεν φευγουν. Αυτος που θα φυγει ειναι εκεινος που καθεται σιωπηλος σε μια ακρη, και ενα πρωι απλα σηκωνεται και την κανει.

Αλλα θελει ΤΕΡΑΣΤΙΑ @@ για να το κανεις αυτο.
Μπορει να σε πρηζει η γκομενα, μπορει η δουλεια να ειναι σκατα, μπορει οι γονεις κ οι φιλοι να μην σε καταλαβαινουν και η πολη να κανει οτι μπορει να σου σπαει τα νευρα καθε μερα, αλλα φευγεις;;

Αφηνεις την βολη σου; Την γκομενα, την δουλεια, το σπιτ και την πολη σου;
Αφηνεις οσα ξερεις για το ΑΓΝΩΣΤΟ;
Και αν ΔΕΝ σου κατσει; :confused:

Το θεμα ειναι οτι ειμαστε ΟΛΟΙ χωμενοι στο συστημα μεχρι τα αυτια....
Ξεκιναει απο την μανα/πατερα που θελει να μπουμε σε μια καλη σχολη να "σπουδασουμε", να γινουμε "ανθρωποι", να βρουμε μια καλη δουλεια, μια καλη κοπελα....
Να "νοικοκυρευτουμε"....

Και ετσι μπαινουμε στο τριπακι: παρε κ μια πιστωτικη για κανενα εξοδο γιατι "ανθρωποι ειμαστε"... Παρε και το αμαξακι γιατι η γκομενα θελει το βολεμα της οσο να ναι, αλλα απο την αλλη η μηχανη μηχανη...

Και να τα εξοδα, και να τα σερβις, και να οι ασφαλειες, και να τα χρεη και οι τραπεζες....

Και ξυπναμε μια μερα και δουλευουμε για να κλεινουμε ΤΡΥΠΕΣ... Και αντι για αυτο ανοιγουμε και ΑΛΛΕΣ: γαμος, παιδια, οικογενεια....

Και απο εκει που μικροι ονειρευομασταν να ταξιδεψουμε τον κοσμο ολο με ενα δισακι στον ωμο, καταληγουμε στα Σεπολια να ξημερωνομαστε για το μεροκαματο....


Νικο θυμασαι τις κουβεντες μας φιλε... Καποιος μου ειπε οτι υπαρχει λογος που θελω να ΦΕΥΓΩ ΜΑΚΡΥΑ, και οτι κυλαει στο αιμα μου η φυγη....
Και τελικα ισως να ειναι αληθεια...

Οπως και να εχει ομως εγω ισως να εχω ανοιχτους λογαριασμους με τη ζωη μου και να μην το λεω παραεξω. Απλα αν μια μερα εξαφανιστω, μην ανησυχησετε....

Αλλα εγω εχω τσαμπουκαλευτει με τη ζωη μου εδω και χρονια και της την εχω φυλαγμενη στην γωνια: αν μου κανει την πουστια, θα ΤΗΝ ΚΑΝΩ μακρυα.
Και ουτε Ducati, ουτε μηχανες, ουτε οικογενειες, ουτε φιλοι, ουτε γυναικες, ουτε τιποτα.

Τα ονειρα κοστιζουν και δεν εχουμε @@ για να πληρωσουμε μαγκες..... :sad:

orizontas
21/09/2007, 00:00
Αρχικά δημιουργήθηκε από Ταξιδευτής
Ετσι ειναι... Καποιος παλια μου ειχε πει οτι οσοι μιλανε για αυτα, ποτε δεν φευγουν. Αυτος που θα φυγει ειναι εκεινος που καθεται σιωπηλος σε μια ακρη, και ενα πρωι απλα σηκωνεται και την κανει.

Αλλα θελει ΤΕΡΑΣΤΙΑ @@ για να το κανεις αυτο.
Μπορει να σε πρηζει η γκομενα, μπορει η δουλεια να ειναι σκατα, μπορει οι γονεις κ οι φιλοι να μην σε καταλαβαινουν και η πολη να κανει οτι μπορει να σου σπαει τα νευρα καθε μερα, αλλα φευγεις;;

Αφηνεις την βολη σου; Την γκομενα, την δουλεια, το σπιτ και την πολη σου;
Αφηνεις οσα ξερεις για το ΑΓΝΩΣΤΟ;
Και αν ΔΕΝ σου κατσει; :confused:

Το θεμα ειναι οτι ειμαστε ΟΛΟΙ χωμενοι στο συστημα μεχρι τα αυτια....
Ξεκιναει απο την μανα/πατερα που θελει να μπουμε σε μια καλη σχολη να "σπουδασουμε", να γινουμε "ανθρωποι", να βρουμε μια καλη δουλεια, μια καλη κοπελα....
Να "νοικοκυρευτουμε"....

Και ετσι μπαινουμε στο τριπακι: παρε κ μια πιστωτικη για κανενα εξοδο γιατι "ανθρωποι ειμαστε"... Παρε και το αμαξακι γιατι η γκομενα θελει το βολεμα της οσο να ναι, αλλα απο την αλλη η μηχανη μηχανη...

Και να τα εξοδα, και να τα σερβις, και να οι ασφαλειες, και να τα χρεη και οι τραπεζες....

Και ξυπναμε μια μερα και δουλευουμε για να κλεινουμε ΤΡΥΠΕΣ... Και αντι για αυτο ανοιγουμε και ΑΛΛΕΣ: γαμος, παιδια, οικογενεια....

Και απο εκει που μικροι ονειρευομασταν να ταξιδεψουμε τον κοσμο ολο με ενα δισακι στον ωμο, καταληγουμε στα Σεπολια να ξημερωνομαστε για το μεροκαματο....


Νικο θυμασαι τις κουβεντες μας φιλε... Καποιος μου ειπε οτι υπαρχει λογος που θελω να ΦΕΥΓΩ ΜΑΚΡΥΑ, και οτι κυλαει στο αιμα μου η φυγη....
Και τελικα ισως να ειναι αληθεια...

Οπως και να εχει ομως εγω ισως να εχω ανοιχτους λογαριασμους με τη ζωη μου και να μην το λεω παραεξω. Απλα αν μια μερα εξαφανιστω, μην ανησυχησετε....

Αλλα εγω εχω τσαμπουκαλευτει με τη ζωη μου εδω και χρονια και της την εχω φυλαγμενη στην γωνια: αν μου κανει την πουστια, θα ΤΗΝ ΚΑΝΩ μακρυα.
Και ουτε Ducati, ουτε μηχανες, ουτε οικογενειες, ουτε φιλοι, ουτε γυναικες, ουτε τιποτα.

Τα ονειρα κοστιζουν και δεν εχουμε @@ για να πληρωσουμε μαγκες..... :sad:

















+12.000.000.000.000.009 αστερια








και μενουμε να κοιταμε τον οριζοντα ........




καλα εκανε ο dim και εκανε format:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:


+syn polla akomh

Ταξιδευτής
21/09/2007, 00:13
Τους αγωνιστικους μου χαιρετισμους αδερφε Οριζοντα.... Παρεα θα την κανουμε..... :wave2: :sick:

el_hymador
21/09/2007, 00:16
Το φευγιο ειναι πρωτιστως πνευματικη κατασταση.:winka:

απαξ και δουλευει στο μυαλο, τα υπολοιπα ερχονται απο μονα τους

..α! και πρωτα πρεπει να καταλαβεις απο τι θες να δραπετευσεις και μετα να οργανωσεις αποδραση....με γενικο ντου δεν γινεται τιποτις.


:wave2:

project.breeze
21/09/2007, 00:18
Αρχικά δημιουργήθηκε από giorgosxt
Δεν ξέρω ρε παιδιά εγώ ένα βράδυ που έφαγα τέτοια φρίκη έφυγα κατά της 01:00 το βράδυ από Καρδίτσα και βόλτα βόλτα έφτασα Αθήνα, το πρωί αναχώρισα πάλι για Καρδίτσα.
Περιτό να σας πω ότι είμουνα άλλος άνθρωπος την άλλη μέρα.




Γιώργο που έχεις χαθεί γαμώ τον μπελά μου;

orizontas
21/09/2007, 00:19
Αρχικά δημιουργήθηκε από Ταξιδευτής
Τους αγωνιστικους μου χαιρετισμους αδερφε Οριζοντα.... Παρεα θα την κανουμε..... :wave2: :sick:


τωρα που δεν εχω και μοτο ... και δεμενος και μαστιγωμενος ....

με σχοινι να με τραβας ... εως την κολαση ...

οπου και να πας .....

κοκα κολα χαμογελα και συ ....

συγνωμη το κρασακι φταιει ...:beer: :beer:

αλκοολοικοι γιναμε εδω μεσα ....

OrEsTiS82
21/09/2007, 00:47
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Ποσες φορές σας ερχεται ,να τα παρατησετε όλα ,να παρετε την μηχανη και να φυγετε?
Αλλα να φυγετε και να τ'αφησετε όλα πισω?
Το ξερω οτι αυτα δεν ειναι καλα σημαδια,το ξέρω οτι δεν θα το κάνω!
Αλλα ειμαι ο μονος που σκεφτεται ετσι?
Υ.Γ Δεν ειναι και ο Νικός εδω(Ταξιδευτης)να τα συζητησουμε!!!!



Γ@μησετ@...πολλες φορες μεσα στην εβδομαδα το σκεφτομαι και εγω αλλα αμα παω μια βολτα με το 610 τα ξεχναω ολα!

gcrook
21/09/2007, 01:36
Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos33ath
Ποσες φορές σας ερχεται ,να τα παρατησετε όλα ,να παρετε την μηχανη και να φυγετε?



Αρχικά δημιουργήθηκε από OrEsTiS82
Γ@μησετ@...πολλες φορες μεσα στην εβδομαδα το σκεφτομαι και εγω αλλα αμα παω μια βολτα με το 610 τα ξεχναω ολα!

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Ρε Ορεστις δεν στην λεω τωρα αλλα λογω τιμης εσυ ποιο νοημα βγαζεις απο την απαντηση σου σε σχεση με το αρχικο ερωτημα;:rotflmao:

FZR600R
21/09/2007, 01:41
Start getting involved with multi level marketing.

It's your last resort to excellence.

FZR600R
21/09/2007, 01:52
Get rich quick or die.

Should you fail do so with style.

MLM is your escapade to esoteric magnificence.

With the power of synergy you can become affluent.

Stop whining like a pussy. Do sth about it.

Bitching and moaning won't get you anywhere.

Start recruiting friends in your circle and grow richer in the process.

Instead of spreading your pessimistic views on peers
instill hope and hope you shall harness.

Join our moneybookers mlm and flourish.

Defiant
21/09/2007, 08:00
Ανεκπληρωτο

Σε καποιους αυτα τα πραγματα ειναι παντα εκει, οτι και να κανεις, οσο και να τρεξεις ειναι παντα εκει, για να σου θυμιζουν οτι δεν φτιαχτηκες για να ζεις ετσι

και δεν ειναι ευτυχια το να βαλεις την ζωη σου σε ενα δρομο σιγουριας και βολεματος, αλλα οταν το συνειδητοποιησεις εισαι αρκετα εως πολυ βολεμενος για να ρισκαρεις


I feel I owe you an apology. We have a rule...we never free a mind once it reaches a certain age. It's dangerous, and the mind has trouble letting go.

ntinlanden
21/09/2007, 08:36
ΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΟΙΞΕΙ ΕΔΩ
:wave2:
ΑΠΛΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ & ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΤΙ ΑΠΛΑ ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΖΩ :wave2:

panavour
21/09/2007, 09:06
Και οπως ελεγε και ο ΜΕΓΑΣ Στελιος Καζαντζιδης σε ενα τραγουδι του:


< Η ζωη μου ολη ειναι ενα καμινι, που χω πεσει μεσα και με σιγοψηνει
η ζωη μου ολη ειναι ενα τσιγαρο, που δεν το γουσταρω κι ομως το φουμαρω >

reptile4
21/09/2007, 09:51
ΠΩ ΠΩ!!!
Νικο ειμαι ακριβως στην ιδια ακριβως θεση μ' εσενα, εκτος τον σπουδων.
Δηλαδη δεν ξερω εχω αρχισει να νιωθω περιεργα. Σαν να με ξυπνησε καποιος και να βρεθηκα σε μια φυλακη χωρις καγκελα :( .
Τι κανουμε ρεεεε, ειμαι 21 και εχω δικια μου δουλεια, αρραβωνιαστικια, αμαξι, μηχανη και ομως νιωθω σαν... δεν ξερω ενω τα εχω σχεδον ολα ζω σαν 40ρης.
ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Βγαλτε με απο δω θελω να φυγωωωω.
Τη με κανατε ρε παιδια, με κανατε να σκεφτω την καταντια μου. Αντι να παιρνω την μηχανη και να κοβω χλμ ζω σε μια ρουτινα σπιτι δουλεια σπιτι απο τωρα, τι θα κανω δλδ σε λιγα χρονια;
Δεν ξερω με βαλατε σε σκεψεις που δεν ηθελα να θυμηθω γιατι με πιανει μελανχολια.:(

nikos33ath
21/09/2007, 10:38
Τελικά δεν ειναι μονο θέμα ηλικίας,αλλα τρόπου ζωης!
Μπλεξαμε σε εναν τροπο ζωης που ενω θεωρητικα τα εχουμε όλα,ειμαστε πιο παγιδευμένοι απο ποτέ!!!!
Αναζητούνται λύσεις!!!!

RαNd
21/09/2007, 10:42
Αναζητούνται λύσεις!!!!


Ευκολες λυσεις

:look:


105392

nikos33ath
21/09/2007, 10:47
φανταζομαι αστοχησες για να μιλας ακομα!

RαNd
21/09/2007, 10:53
Μακρια απο μας !!!

:nono: :nono: :nono: :nono: :nono: :nono: :nono: :nono:


Ειμαι της αντιθετης αποψης . . .

Αλλα οταν εισαι στη δουλεια και σε πνιγουν ολα αντε να σκεφτεις καθαρα

Παω να γινω τσοπανος να ηρεμησω . . . .

:ninja:

Tenerrius
21/09/2007, 12:33
Όλους μας πιάνει που και πού.

Ή μας έχει πιάσει κάποτε.

Συμφωνώ με τα όσα είπε ο Ταξιδευτής. Πολύ σωστά μίλησες. Ετσι είναι.

Αυτό το άτιμο το βόλεμα... Ποιος το χαλάει; Ποιος το αλλάζει;;;

Ετσι έλεγα κάποτε... "Θα πάρω τη μηχανή και θα οργώνω την Ελλάδα..." αλλά...
Υποχρεώσεις

tilo_wolff
21/09/2007, 14:37
Μέσα στα σκοτάδια του παραλογισμού μου υπάρχουν φορές που αναζητώ έναν βράχο να γκρεμοτσακιστώ, να φουντάρω από εφτά χιλιόμετρα ύψος και το κεφάλι μου να προσκρούσει πάνω στον πιο συμπαγή και άθραυστο βράχο, έτσι που η σύγκρουση να μην αφήσει κανένα σημάδι και τίποτα που να μαρτυράει ότι υπήρξα. Όχι, δεν είναι λόγοι απογοήτευσης, είναι συσσωρευμένη οργή, είναι μίσος που θέλει να εκφραστεί και η εναλλακτική μου κρίση δεν μπορεί να προσδιορίσει γιατί όταν θυμώνουμε θέλουμε πρωτίστως να καταστρέψουμε τους άλλους και μετά στρεφόμαστε στον εαυτό μας. Κάτι τέτοιες ώρες είναι που νιώθω τρελή, παρανοϊκή κι αλήθεια ίσως να είμαι, ίσως εγώ να πήρα λάθος τον κόσμο, να πίστεψα όλες τις γαμημένες λέξεις του και να άφησα στην άκρη όλες τις άμυνές μου για χάρη εκείνων που ποτέ δεν είπαν ότι με αγαπούν, αλλά κάποιος άλλος άνετα θα έλεγε ότι όντως με αγαπούν. Χα, νομίζεις?

Μέσα στα σκοτάδια του παραλογισμού μου βρίσκω την ταπεινότητα του εαυτού μου, βρίσκω το κομμάτι εκείνο που κάποτε έχασα κι ως εκ θαύματος μου παρουσιάστηκε σήμερα. Κραδαίνω στο χέρι μου εκείνο το σπαθί που πάντοτε κρατούσα και χώνομαι με κραυγές στην μάχη. Θα πολεμήσω, όχι για μένα ούτε βέβαια για τους άλλους και την ανθρωπότητα -ποιος σας είπε ότι είμαι αλτρουιστής- αλλά έτσι, για το γαμώτο. Δεν με νοιάζει τι θα χάσω και για πόσο θα το χάσω, δεν με νοιάζει αν θα με πάρουν αιχμάλωτη σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως κι ούτε αν θα καταλήξω να γίνω σαπούνι ή το γιουσουφάκι κάποιου φυλακισμένου. Αυτές οι καταστάσεις είναι συνηθισμένες, το μυαλό μου και το σώμα μου έχουν ανάγκη από νέο παραλογισμό και νέες μεθόδους ανάκτησης της προσωπικότητας.

Γουστάρω να βουτάω στα σκατά και να αναδύομαι κάθε τόσο, γουστάρω να κάνω βουτιά σε βόθρο με εικόνες και πρόσωπα που απεχθάνομαι να βλέπω, αλλά κάθε πρωί ή κάθε νύχτα "υποχρεώνομαι" να τα αντικρύζω. Κάποτε νόμιζα ότι ήταν ευεργετικό, σήμερα δεν με νοιάζει και τόσο, ας είναι ό,τι θέλει να είναι, ας είναι ευεργετικό, ας είναι καταστροφικό, ας είναι και αποκρυπτογραφικό, η ουσία είναι μία: Ότι μέσα από όλα αυτά τα σκατά ανακαλύπτω κάθε μέρα νέες δυνάμεις να ανορθωθώ, να σηκωθώ ψηλά και να ουρλιάξω ένα "μολών λαβέ" τόσο δυνατά που ακόμα κι ο Gerard Butler θα ζήλευε. Αυτή τη βουτιά κάποιος θα την έλεγε άνετα παραλογισμό, για μένα είναι τρόπος ζωής, γιατί αν κάθε τόσο δεν κολυμπήσω τόσο βαθιά δεν θα νιώθω ζωντανός, δεν θα είμαι ζωντανός.

Όχι, δεν είναι κατάθλιψη ούτε βέβαια οργή, είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης, τουλάχιστον για μένα. Όποιος από όσους δεν επέλεξα να είναι δίπλα μου, αλλά υπάρχουν για λόγους που μόνο η φύση ή ανικανότητα κάποιου να πάρει προφυλάξεις μπορεί να εξηγήσει, αν κάποιος από αυτούς λοιπόν αποφασίσει να με κάνει να νιώσω ενοχές και τύψεις θα γευτεί ένα μικρό δείγμα της εκδίκησής μου. Κι όχι, δεν ντρέπομαι για τούτο, αν δεν χαντακώσω τον εαυτό μου, αν δεν τον ρίξω τόσο χαμηλά δεν θα δω τι είμαι ικανός να κάνω και να πετύχω. Δεν με νοιάζει αν στα λόγια οι άνθρωποι πιστεύουν σε μένα, με νοιάζουν οι πράξεις τους, το πως με κάνουν να νιώθω. Ως εδώ λοιπόν, όποιος θέλει, μπορεί να το γευτεί. Κοπιάστε, έτοιμη είμαι...

tilo_wolff
21/09/2007, 14:45
Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού και κατεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά, προσπερνώ τους ορόφους σα να μην υπήρξαν ποτέ, δεν πρόλαβα να καταλάβω καν πως ανέβηκα τόσο γρήγορα στη μηχανή, δεν κατάλαβα πότε έβαλα μπρος και ξεκίνησα. Θέλω απελπισμένα να φύγω, μα είμαι σίγουρη πως αύριο το πρωί θα θέλω το ίδιο απελπισμένα να γυρίσω. Κλείνω το κινητό, βάζω ένα cd να παίξει και βγαίνω στον γνωστό δρόμο της αβεβαιότητας. Στα σταυροδρόμια δεν ξέρω που να στρίψω, δε με νοιάζει ποιον δρόμο θα επιλέξω και φυσικά δε με νοιάζει που θα με βγάλει ο δρόμος αυτός. Θέλω μόνο να ξεφύγω, όχι από όλους και από όλα, αλλά από μένα, από τον ίδιο μου τον εαυτό. Ξέρω ότι το πρωί θα το μετανιώσω και θα γυρίσω πίσω, αλλά δε με νοιάζει προς το παρόν, αυτό που νοιάζει είναι να με βγάλει κάπου τούτος ο δρόμος.

Κοιτάζω γύρω μου τα δέντρα, τα αυτοκίνητα που με προσπερνάνε με σα να είμαι σταματημένη. Νιώθω σταματημένη κι αυτή για μένα είναι η μεγάλη μου καταστροφή. Χίλιες φορές να πηγαίνω προς τα πίσω παρά να μην κινούμαι καν. Το κοντερ του αυτοκινήτου γράφει 110 χιλιόμετρα την ώρα, το δικό μου δεν γράφει ούτε πέντε. Ανοίγω το τηλέφωνο και περιμένω, σιωπή. Μετά από ένα τέταρτο το ακούω που χτυπάει, στο ακουστικό ακούγεται η φωνή σου, απροσδιόριστη. Φτάνω στη γνωστή στροφή, μακάρι να έβρεχε, τα λάστιχα να ήταν παλιά και η μηχανή να μην άκουγε τις εντολές μου. Μακάρι να πατούσα ένα φρένο εδώ, στο εικονοστάσι και να έφευγα πάνω στην κολώνα.

Έχω ακούσει ότι οι άνθρωποι μετανιώνουμε για τις επιλογές μας όταν δούμε ότι χάσαμε την ευκαιρία να επανορθώσουμε. Το έχω ακούσει? Λάθος, μέγα ψέμα. Το έχω ζήσει. Ορκίστηκα έκτοτε στον εαυτό μου να μην το νιώσει ξανά. Έβγαλα εκτός τις ηθικές μου αξίες, κατέβασα τον διακόπτη και πήγα πολλά βήματα πίσω, τώρα πια δεν αναγνωρίζω καν τον εαυτό μου. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και αντί να δω το είδωλό μου, βλέπω μια ξένη, κάποια που μοιάζει περισσότερο με το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ παρά με μένα. Πισοπατώ, ζαλίζομαι, αναγούλα κυριεύει το στομάχι μου και ό,τι έφαγα φτάνει στο στόμα μου. Δεν προλαβαίνω να τρέξω στην τουαλέτα και τα βγάζω εκεί που είμαι, λιποθυμώ.

Συνέρχομαι και δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει. Τα χέρια μου είναι βρώμικα από τα ίδια τα υγρά του στομαχιού μου και το κεφάλι μου πονάει. Η πτώση ήταν σκληρή, κάπου θα χτύπησα. Ο πόνος από το χτύπημα με φέρνει στην σκληρή πραγματικότητα. Ο εαυτός μου με χτυπάει ανελέητα. Η μάχη άρχισε, οι άγγελοι του σκότους επιτίθονται ανελέητα με φωτιές και σπαθιά. Από την άλλη, οι άγγελοι του φωτός υπομένουν καρτερικά τα χτυπήματα. Με έχω χάσει, δεν ξέρω ποιος θέλει να νικήσει. Από την μια τρέμω στην ιδέα να έχω ανάγκη κάποιον που παραδίδοντάς του τη καρδιά μου μπορεί να μου την επιστρέψει οποιαδήποτε στιγμή πίσω σε μορφή χάμπουργκερ και από την άλλη θέλω μια σχέση συντροφικότητας που κανείς από τους δύο δεν θα αντιμετωπίζει τον άλλο σαν πατερίτσα για την προσωπική του αναπηρία.

Κατεβαίνω και πάλι τα σκαλιά και ανεβαίνω τρομαγμένη στη μηχανή. Η ώρα είναι δύο και μισή τη νύχτα και οι δρόμοι είναι θεοσκότεινοι. Ανεβαίνω προς τον Παρνασσό, φτάνω στην Αράχωβα και σκέφτομαι να συνεχίσω προς τους Δελφούς, ώσπου βλέπω ένα “μπαλκόνι”. Σταματάω δεξιά και ανάβω τα αλαρμ, στρίβω ένα τσιγάρο και το ανάβω, η κάφτρα του μόνο προδίδει την παρουσία μου. Μόνο η κάφτρα του τσιγάρου και τα αλαρμ της μηχανής. Κατεβαίνω από την μηχανή και ουρλιάζω με όλη μου την δύναμη, δεν με λυτρώνει, αλλά δεν με φυλακίζει κιόλας. Ουρλιάζω ξανά και ξανά, μόνο ένα γάβγισμα μου απαντάει, σα να παραπονιέται το καημένο το ζωντανό που το ξύπνησα και μου γαβγίζει για να βγάλω τον σκασμό.

Κοιτάζω τα βουνά, ξέρω ότι πέρα από το V που σχηματίζουν οι παρυφές τους είναι η θάλασσα. Μέσα στο σκοτάδι όμως δεν μπορώ να την διακρίνω. Σκέφτομαι να περιμένω μέχρι την αυγή για να την αντικρύσω. Ξέρω όμως καλύτερα από τον καθένα ότι δεν θα με γαληνέψει αυτή τη φορά. Απόψε, όπως και χθες, όπως και προχθές, όπως και μια βδομάδα πριν, ξέρω ότι μόνο εσύ μπορείς να με γαληνέψεις. Προσπαθώ να σε σκεφτώ, να σε σκεφτώ τόσο δυνατά ώστε να με αναζητήσεις. Σιωπή και πάλι. Τα βουνά γύρω μου ίσως να κόβουν τους διαύλους επικοινωνίας. Ίσως πάλι να έχουμε υψώσει μπροστά μας χιλιάδες τοίχους για να προστατευθούμε αμφότεροι, που τώρα πια να μην χρειαστεί να τους γκρεμίσουμε, αλλά να περιμένουμε τον πρώτο καταστροφικό σεισμό που θα τους ρίξει.

Ανεβαίνω πάλι στην μηχανή και επιστρέφω στο σπίτι. Διασχίζοντας την Αράχωβα βλέπω την μαρκίζα ενός μαγαζιού: “Το κουτί της Πανδώρας”. Καταραμμένη Πανδώρα με την ανελέητη περιέργειά σου. Δεν με πειράζει που άνοιξες το κουτί και ελευθέρωσες όλα τα κακά, δεν με πειράζει ούτε που έκλεισες μέσα την Ελπίδα. Αποτελεί κι αυτή ένα από τα δεινά του κόσμου. Περισσότερο απ' όλα με πειράζει που κλείνοντας μέσα την Ελπίδα έκανες τους δασκάλους στο σχολείο να την θεωρούν αγαθό. Κι όμως, η Ελπίδα είναι η μεγαλύτερη πόρνη του κόσμου. Ξεσκίζει τις σάρκες σου, τρώει τα σωθικά σου, σε κάνει να πιστεύεις σε όνειρα, σε παραμύθια, σε κάνει να ξυπνάς το πρωί και να χαμογελάς, ελπίζοντας ότι η καινούρια μέρα θα είναι πιο όμορφη.

Φτάνω σπίτι, καταλήγω κουρασμένη στο κρεβάτι. Κλείνω το κινητό, η αναμονή με σκοτώνει περισσότερο και από την απόρριψη. Στο στομάχι μου μια θάλασσα ξεσπάει σε κύματα, στο μυαλό μου μια φωτιά καίει και τα τελευταία απομεινάρια της λογικής μου και στην ψυχή μου ένα όνομα με κάνει να νιώθω νεκρη. Η μάχη μέσα μου μαίνεται, το πήρα απόφαση, φορτώνομαι τα όπλα μου και πάω να πολεμήσω. Ανεβαίνω ξανά στη μηχανή, ανοίγω το ράδιο, ο στίχος κατάλληλος: “Στη μάχη που θέλεις να πας, έχεις χάσει από πριν, φύγε, μην πολεμάς”...
Αναρτήθηκε.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟ SOUND CHRIS REA "THE ROAD TO HELL" ΣΕ ΜΙΑ ΨΥΧΑΡΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΖΕΙ ΗΔΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!
ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ...

:beer: :beer:


105462

tilo_wolff
21/09/2007, 14:54
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΕΚΕΙ "ΕΞΩ" ΤΑ ΠΑΝΤΑ...:beer:


105463