crs-k
25/10/2004, 12:30
Προλογος: Ασμα μακρυ και πενθιμο για το σχεδον χαμενο ΣΚ!
Παρασκευη απογευμα και μετα το εβδομαδιαιο (οικογενιακο) Super Market, ετοιμαζω τον σακο μου "φτιαγμενος"!
Ενα τελευταιο τσεκ. Μπουφαν αδιαβροχο, fleece, αδιαβροχο παντελονι, 2 μακο μπλουζακια, 2 ζευγαρια ορειβατικες καλτσες, σλιπακι, σκουφος και γαντια fleece, γαντια αδιαβροχα, φαρμακιο, φακος κεφαλης και ανταλλακτικες μπαταριες, γκαζακι και φιαλη βουτανιου-προπανιου, κατσαρολακι, αδιαβροχο καλυμα σακου, κυαλλια, φωτογραφικη μηχανη, σκοινι 30 μετρα, ψωμοτυρι, σταφιδες, σοκολατα, τραχανας, τσάι, καφεδες, τσιπουρο, ποτηρι, μαχαιροκουταλοπηρουνο, 2 παγουρια με νερο, ανταλλακτικος αναπτηρας, σπιρτα, κομματια σαμπρελας (για αναμα φωτιας υπο βροχη), χαρτες, χειμερινο sleeping bug, ΟΛΑ μεσα σε πλαστικες σακουλες, μεσα στο σακο. Οκ!
Τα απ' εξω, σκηνη, αυτοφουσκωνομενο υποστρωμα, μπατονς. Οκ!
Αυτα που θα φοραω το πρωι φευγοντας. Ορειβατικα παντελονι, καλτσες, παπουτσια, 1 μακο μπλουζακι, μαντηλι, πετσετες κεφαλις και καρπου. Οκ!
Μεσα στην καλη χαρα τρεχω και στην Αθηνα να προλαβω και την Αναβαση πριν κλεισει να παρω τον καινουργιο Topo 1:250.000 της Πελοποννησου. Ουφ προλαβα ...
Με το που βγαινω απο το μαγαζι (19:55) χτυπαει το πρωτο τηλεφωνο. Ο ενας απο τους 3 που θα πηγαιναμε. Ο Γιαννης, δεν μπορει γιατι ο πεθερος του κλπ .... Αφου κρατησα το τηλεφωνο στο χερι παλι καλα. Μου λοπηκαν τα ποδια. Καπακι ο Παντελης. "Ελα Χρηστο, μιας και δεν μπορει κι ο Γιαννης, δεν το αφηνουμε για την αλλη βδομαδα γιατι κι εγω ....".
Μεσα στην απελπισια μου καβαλαω την μηχανη για το σπιτι, καταληγω σε ενα κρασοπουλιο με φιλαρακια ομως ...
Παρ' ολο που θελουν να μου φτιαξουν το κεφι, ΔΕΝ γινεται τιποτα! Σκεφτομαι το ΣΚ! Παιρνω τον Βρωμιαρη τηλ. αλλα δεν το σηκωνει.
Το πρωι σηκωνομαι κατα τις 7, απελπισμενος ακομα! Πινω καφε κοιτωντας τον σακο ετοιμο και καμαρωτο. Τα ρουχα που θα φοραγα περιμενουν στον καναπε. Μπαινω στο forum, πινοντας τον δευτερο καφε. Σκεφτομαι να την κανω με την μηχανη. Εγκαταλειπω την ιδεα της Μικρης Ζήρειας. Ετοιμαζω εναλλακτικο εξοπλισμο. Εχει πολλα χωματα η Ζήρεια. Ξαναπαιρνω τον Βρωμιαρη μηπως και φευγαμε μαζι, αλλα αντικειμενικα δεν μπορει. Οι κορες μου ΔΕΝ θελουν να ερθουν μαζι, η μια προτιμαει το PC, η αλλη θελει να κοιμηθει. Ξυπναω την Τουλα να της πω οτι φευγω. Αρχιζει η ψιλογκρινια. "Γιατι πας μονος σου? Ειναι επικινδυνο! Γιατι δεν παιρνεις κανενα φιλο σου? Κανενα απο τα παιδια?" Εκει μου ερχεται μια ιδεα. "Πιες καφε και παμε μαζι" της λεω. Μεχρι να πιει καφε, ξανααλλαζω εξοπλισμο! Βγαζω τον εξοπλισμο της μηχανης και φοραω εναν πιο light ορειβατικο. Ριχνω τον σακο στο αμαξι, μαζι με ενα δευτερο sleeping bug και υποστρωμα και επιτελους ξεκιναμε.
Οδοιπορικο: Δυστυχως ουτε με τα ποδια αλλα ουτε και με μηχανη ...
Ειμαι σχεδον χαρουμενος ...
Οταν αναλογιζομαι οτι στο παρα λιγο, θα φυλαγα το σπιτι.
Στην Εθνικη το Accent βγαζει φωτιες απο παντου. Η Τουλα κατι προσπαθησε να "γκρινιαξει", οτι παμε εκδρομη, οτι θα γεμισουμε κλησεις και τετοια αλλα της θυμησα το ανεκδοτο με το τηγανισμα των αυγων και αποφασισε να κλεισει τα ματια! Αποτελεσμα ηταν οτι τα 104 χλμ μεχρι την εισοδο του Ξυλοκαστρου "τελειωσαν" σε μολις 39' !!!
Απο 'κει μετα Αλλος οδηγος! Πιανουμε τον δρομο για τα Τρικαλα και απολαμβανουμε με ανοικτα παραθυρα και 50-60 την διαδρομη.
Το καμενο κοματι απο τα Ριζά μεχρι την Πελλήνη και το Δεντρό, εχει χασει την "μαυριλα" του και μικροι θαμνοι αρχιζουν να "χνουδιαζουν" την ρεματια ανα μεσα στα ορθια ακομα αποκαϊδια. Φυσικα η διαδρομη δεν εχει πια καμμια σχεση με αυτην που ηταν πριν απο δυο χρονια, πριν την μεγαλη φωτια. Μετα το Ρέθι (που εχει και βενζινη για τους με μικροτερη αυτονομια) ανεβαινουμε και πιανοντας τα 550μ βγαινουμε απο την ρεματια σε διασελο με αμπελια που συνεχιζονται για μεγαλο διαστημα. Εδω να πω οτι ο δρομος ειναι πολυ βελτιωμενος, λιγο πλατυτερος και με καινουργια ασφαλτο στο μεγαλυτερο κοματι του. Αφηνουμε αριστερα την διασταυρωση για τα Κατω Τρίκαλα και συνεχιζουμε να ανεβαινουμε για τα Μεσαια. Η ολη διαδρομη μεχρι εδω ειναι πολυ γυμνη σχετικα και με το υψομετρο στο οποιο κινηται. Εχει ομως καλη θεα αν βοηθαει και η μερα. Φτανοντας στα Μεσαια Τρίκαλα εκανα μια μικρη "ερευνα αγορας", ετσι απο περιεργεια. Αν και ηταν ντεμί σαιζον, ΟΛΑ τα δωματια στα "ξενοδοχεια" των 80 ευρω, ηταν κλεισμενα!!! Βρηκα κανα δυο σε ξενωνα (ξενοδοχειο λεγοταν κι αυτο) 25ετιας, πανω στο δρομο, με 50 ευρω!!! ΔΕΝ πανε καλα οι ανθρωποι. Φτανουμε στα Ανω Τρικαλα και γεμιζουμε νερο. Ξερω πολλες πηγες πανω στην Ζηρεια αλλα επειδη αυτη ειναι η χειροτερη εποχη για νερο στο βουνο γεμισα εδω καλου κακου. Αφηνουμε τα 1000μ του "εμποροτουριστικου" χωριου και πιανουμε τον δρομο για το οροπεδιο. Στα 1320μ στην θεση "Φλαμπουρίτσα", στα αριστερα του δρομου, υπαρχει ενας ομονυμος ξενωνας, ομορφος με 5 μεγαλα (26τμ) δωματια με τζακι και τιμες 80 τωρα 95 προς τα Χριστουγεννα και 40 το καλοκαιρι. Ειναι σχεδον παντα "κλεισμενος"!!! Καμμια 500αρια μετρα πιο περα, στα 1360μ και στο δεξι μας χερι φευγει χωματοδρομος "μετριας" βατοτητας που σε 2,1 χλμ, μεσα απο πολυ ομορφο δασος καταληγει στην θεση "Κεφαλάρι", στα 1400μ, που υπαρχει μικρο πλατωμα και 2 πηγες. Ο δρομος στο μισο του κοματι εχει πετροχαλικο και ειναι "σιγουρος", το υπολοιπο μισο ομως ειναι χωμα και με μια βροχη θα λασπωσει πολυ. Ασε που ειχε "ροδιες" απο τζιπ και επρεπε να προσεξεις που πως θα περασεις απο αυτα τα σημεια. Σταματαει καθετα λοιπον σε πλατυ χωματοδρομο πολυ καλης βατοτητας που ερχεται απο Καρυά και Ανω Τρίκαλα. Κανουμε αριστερα σε αυτον και ανεβαινοντας ελαφρα (απο τα 1400 στα 1500) φτανουμε μετα απο 2,2χλμ στην λιμνη του Δασίου. Σωστοτερα εκει που επρεπε να ειναι η Λιμνη, μιας και στην "στεγνοτερη" εποχη για το βουνο, που διανυουμε, λιμνη ΔΕΝ υπαρχει. Μονο τα σημαδια της θεσης της. Ο δρομος συνεχιζει και σε αλλα 2,2χλμ συνανταει τον επισης καλο και πλατυ χωματοδρομο που ερχεται απο τα Ανω Τρικαλα σε συνεχεια της ασφαλτου που ανεβαινει μεχρι το οροπεδιο. Στριβουμε αριστερα σε αυτον με κατευθυνση προς τα Καταφυγια και το οροπεδιο. Ο δρομος κινηται σταθερα στα 1500μ παιζοντας στα 10μ πανω κατω. Σε 1,5χλμ συνανταμε διασταυρωση που Αριστερα οδηγει προς το πανω καταφυγειο και δεξια στα 700μ υπαρχει βρυση σε παλιο τυροκομειο κατω απο το αλλο καταφυγιο (Α') του οροπεδιου. Καθομαστε για λιγο. Αλλα το γυμνο μερος του οροπεδιου δεν μας εμπνεει και αποφασιζουμε να πιουμε αλλου καφε. Βεβαια εδω ηταν το μονο μερος που υπηρχε νερο, μιας και "πιανοταν" σε μικρη στερνα και ετρεχε απο βρυση που επρεπε να ανοιξεις, αλλα ειναι απο τα λιγα νερα που δεν με εμπνεουν ...
Ξαναγυριζουμε 700μ πισω στην προηγουμενη διασταυρωση και στριβουμε αριστερα τωρα με κατευθυνση προς το πανω καταφυγιο και την Σπηλια του Ερμη. Ο μετριας βατοτητας δρομος σε 1χλμ. συνανταει στα δεξια μας τον "κακης" βατοτητας που σταματαει σε 500μ και απο κει σε αλλα 200μ μεσα απο μονοπατι φτανεις στο Β' καταφυγιο. Τον προσπερναμε και σε 2,8χλμ συνανταμε στα αριστερα μας, "κακης" βατοτητας δρομο που σε 300μ οδηγει πολυ κοντα στην Σπηλια του Ερμη, ενω διπλα του φευγει μονοπατι(30') για το ιδιο σημειο. Μιας και ΔΕΝ "μπορουσαμε" να περπατησουμε συνεχιζουμε με κατευθυνση Νοτια, πανω στου "Πουλιού τον όχτο" και ανεβαινοντας συνανταμε διχαλα. Δυο "κακης" βατοτητας δρομοι φευγουν ο ενας αριστερα κατεβαινοντας προς το ρεμα του Πλατάνου. Ο αλλος δεξια και σε 6-7 χλμ φτανει πολυ ψηλα πανω στη Ζηρεια περιπου στα 2200μ στα Νοτια της κορυφης (Σημείο 2374).
Παιρνουμε τον δευτερο και σταματαμε μετα απο καμμια 100μ. στα 1750μ. Εγω κανω μια μικρη βολτα ψαχνοντας να βρω το μονοπατι που ερχεται απο το Β' καταφυγιο και παει για κορφη, καθως και μια βρυσουλα λιγο πιο κατω. Η Τουλα την εχει πεσει στα αγρια φρουτα και τα εχει τσακισει! Μου εχει μπει η ιδεα να συνεχισουμε τον δρομο αυτον και εκει που σταματαει να περιμενει η Τουλα στο αυτοκινητο για καμμια ωρα και εγω να προσπαθησω να κτυπησω την κορφη! Μπαινουμε λοιπον ξανα στο αμαξι και συνεχιζουμε για λιγο. Η "αντιρησεις" (πολυ λογικες) της Τουλας ομως ειναι πολλες. "Ειχαμε τζιπ και δεν το ηξερα???" και αλλα τετοια. Πραγματικα ο δρομος ηταν κακος, αλλα το αμαξι διαμαρτυροταν χαλαρα μονο και συνεχιζε. Με τα πολλα ομως πιθομαι να μην συνεχισουμε. Η αληθεια ειναι βεβαια οτι αν ειμουνα μονος μου θα πηγαινα και απλως δεν θα ελεγα τιποτα. Φυσικα με την μηχανη ΔΕΝ το συζηταω.
Βρισκω λοιπον ενα σημειο για να γυρισω με 5 μανουβρες μιας κι ισα και χωραγε το Accent, και κανουμε ολη την διαδρομη προς τα πισω. Περναμε απο την Σπηλια, το Β' καταφυγιο (σημειωταιον, δεν φαινεται απο τον δρομο), την διασταυρωση για το "Κεφαλάρι" (στ' αριστερα μας πια) και συνεχιζουμε ευθεια προς τον Μαύρο λόγγο. Κανουμε κανα 3αρι χλμ στον πλατυ και καλο χαλικοστρωμενο δρομο που ανεβαινει μεχρι τα 1600μ και μετα την διασταυρωση με "κακης" βατοτητας δρομο στα δεξια που κατεβαινει για το "Στενό) αρχιζει και κατεβαινει σιγα σιγα κι αυτος με κατευθυνση το κεφαλοχωρι Γκούρα. Εχοντας κατεβει στα 1350μ βγαινει απο το δασος και προχωραει σε γυμνο προς τα κατω. Κανουμε αναστροφη για να γυρισουμε στην προηγουμενη διασταυρωση 5χλμ πιο πριν, οπου υπηρχε ενα ωραιο πλατωματακι μεσα στο δασος. Της λεω να κρατηθει λιγο και ξυπναει ο Βατανεν μεσα μου. Το χειροφρενο πηρε φωτια και τα πεντε χιλιομετρα το αμαξι πηγαινε μονο με τις πορτες, ενω απο πισω και για πολυ ωρα η ορατοτητα ηταν Μηδεν! Θα με βριζει ολη η Πανιδα της περιοχης! Ου μην και η Χλωριδα ...
Συνεχιζετα ...
Παρασκευη απογευμα και μετα το εβδομαδιαιο (οικογενιακο) Super Market, ετοιμαζω τον σακο μου "φτιαγμενος"!
Ενα τελευταιο τσεκ. Μπουφαν αδιαβροχο, fleece, αδιαβροχο παντελονι, 2 μακο μπλουζακια, 2 ζευγαρια ορειβατικες καλτσες, σλιπακι, σκουφος και γαντια fleece, γαντια αδιαβροχα, φαρμακιο, φακος κεφαλης και ανταλλακτικες μπαταριες, γκαζακι και φιαλη βουτανιου-προπανιου, κατσαρολακι, αδιαβροχο καλυμα σακου, κυαλλια, φωτογραφικη μηχανη, σκοινι 30 μετρα, ψωμοτυρι, σταφιδες, σοκολατα, τραχανας, τσάι, καφεδες, τσιπουρο, ποτηρι, μαχαιροκουταλοπηρουνο, 2 παγουρια με νερο, ανταλλακτικος αναπτηρας, σπιρτα, κομματια σαμπρελας (για αναμα φωτιας υπο βροχη), χαρτες, χειμερινο sleeping bug, ΟΛΑ μεσα σε πλαστικες σακουλες, μεσα στο σακο. Οκ!
Τα απ' εξω, σκηνη, αυτοφουσκωνομενο υποστρωμα, μπατονς. Οκ!
Αυτα που θα φοραω το πρωι φευγοντας. Ορειβατικα παντελονι, καλτσες, παπουτσια, 1 μακο μπλουζακι, μαντηλι, πετσετες κεφαλις και καρπου. Οκ!
Μεσα στην καλη χαρα τρεχω και στην Αθηνα να προλαβω και την Αναβαση πριν κλεισει να παρω τον καινουργιο Topo 1:250.000 της Πελοποννησου. Ουφ προλαβα ...
Με το που βγαινω απο το μαγαζι (19:55) χτυπαει το πρωτο τηλεφωνο. Ο ενας απο τους 3 που θα πηγαιναμε. Ο Γιαννης, δεν μπορει γιατι ο πεθερος του κλπ .... Αφου κρατησα το τηλεφωνο στο χερι παλι καλα. Μου λοπηκαν τα ποδια. Καπακι ο Παντελης. "Ελα Χρηστο, μιας και δεν μπορει κι ο Γιαννης, δεν το αφηνουμε για την αλλη βδομαδα γιατι κι εγω ....".
Μεσα στην απελπισια μου καβαλαω την μηχανη για το σπιτι, καταληγω σε ενα κρασοπουλιο με φιλαρακια ομως ...
Παρ' ολο που θελουν να μου φτιαξουν το κεφι, ΔΕΝ γινεται τιποτα! Σκεφτομαι το ΣΚ! Παιρνω τον Βρωμιαρη τηλ. αλλα δεν το σηκωνει.
Το πρωι σηκωνομαι κατα τις 7, απελπισμενος ακομα! Πινω καφε κοιτωντας τον σακο ετοιμο και καμαρωτο. Τα ρουχα που θα φοραγα περιμενουν στον καναπε. Μπαινω στο forum, πινοντας τον δευτερο καφε. Σκεφτομαι να την κανω με την μηχανη. Εγκαταλειπω την ιδεα της Μικρης Ζήρειας. Ετοιμαζω εναλλακτικο εξοπλισμο. Εχει πολλα χωματα η Ζήρεια. Ξαναπαιρνω τον Βρωμιαρη μηπως και φευγαμε μαζι, αλλα αντικειμενικα δεν μπορει. Οι κορες μου ΔΕΝ θελουν να ερθουν μαζι, η μια προτιμαει το PC, η αλλη θελει να κοιμηθει. Ξυπναω την Τουλα να της πω οτι φευγω. Αρχιζει η ψιλογκρινια. "Γιατι πας μονος σου? Ειναι επικινδυνο! Γιατι δεν παιρνεις κανενα φιλο σου? Κανενα απο τα παιδια?" Εκει μου ερχεται μια ιδεα. "Πιες καφε και παμε μαζι" της λεω. Μεχρι να πιει καφε, ξανααλλαζω εξοπλισμο! Βγαζω τον εξοπλισμο της μηχανης και φοραω εναν πιο light ορειβατικο. Ριχνω τον σακο στο αμαξι, μαζι με ενα δευτερο sleeping bug και υποστρωμα και επιτελους ξεκιναμε.
Οδοιπορικο: Δυστυχως ουτε με τα ποδια αλλα ουτε και με μηχανη ...
Ειμαι σχεδον χαρουμενος ...
Οταν αναλογιζομαι οτι στο παρα λιγο, θα φυλαγα το σπιτι.
Στην Εθνικη το Accent βγαζει φωτιες απο παντου. Η Τουλα κατι προσπαθησε να "γκρινιαξει", οτι παμε εκδρομη, οτι θα γεμισουμε κλησεις και τετοια αλλα της θυμησα το ανεκδοτο με το τηγανισμα των αυγων και αποφασισε να κλεισει τα ματια! Αποτελεσμα ηταν οτι τα 104 χλμ μεχρι την εισοδο του Ξυλοκαστρου "τελειωσαν" σε μολις 39' !!!
Απο 'κει μετα Αλλος οδηγος! Πιανουμε τον δρομο για τα Τρικαλα και απολαμβανουμε με ανοικτα παραθυρα και 50-60 την διαδρομη.
Το καμενο κοματι απο τα Ριζά μεχρι την Πελλήνη και το Δεντρό, εχει χασει την "μαυριλα" του και μικροι θαμνοι αρχιζουν να "χνουδιαζουν" την ρεματια ανα μεσα στα ορθια ακομα αποκαϊδια. Φυσικα η διαδρομη δεν εχει πια καμμια σχεση με αυτην που ηταν πριν απο δυο χρονια, πριν την μεγαλη φωτια. Μετα το Ρέθι (που εχει και βενζινη για τους με μικροτερη αυτονομια) ανεβαινουμε και πιανοντας τα 550μ βγαινουμε απο την ρεματια σε διασελο με αμπελια που συνεχιζονται για μεγαλο διαστημα. Εδω να πω οτι ο δρομος ειναι πολυ βελτιωμενος, λιγο πλατυτερος και με καινουργια ασφαλτο στο μεγαλυτερο κοματι του. Αφηνουμε αριστερα την διασταυρωση για τα Κατω Τρίκαλα και συνεχιζουμε να ανεβαινουμε για τα Μεσαια. Η ολη διαδρομη μεχρι εδω ειναι πολυ γυμνη σχετικα και με το υψομετρο στο οποιο κινηται. Εχει ομως καλη θεα αν βοηθαει και η μερα. Φτανοντας στα Μεσαια Τρίκαλα εκανα μια μικρη "ερευνα αγορας", ετσι απο περιεργεια. Αν και ηταν ντεμί σαιζον, ΟΛΑ τα δωματια στα "ξενοδοχεια" των 80 ευρω, ηταν κλεισμενα!!! Βρηκα κανα δυο σε ξενωνα (ξενοδοχειο λεγοταν κι αυτο) 25ετιας, πανω στο δρομο, με 50 ευρω!!! ΔΕΝ πανε καλα οι ανθρωποι. Φτανουμε στα Ανω Τρικαλα και γεμιζουμε νερο. Ξερω πολλες πηγες πανω στην Ζηρεια αλλα επειδη αυτη ειναι η χειροτερη εποχη για νερο στο βουνο γεμισα εδω καλου κακου. Αφηνουμε τα 1000μ του "εμποροτουριστικου" χωριου και πιανουμε τον δρομο για το οροπεδιο. Στα 1320μ στην θεση "Φλαμπουρίτσα", στα αριστερα του δρομου, υπαρχει ενας ομονυμος ξενωνας, ομορφος με 5 μεγαλα (26τμ) δωματια με τζακι και τιμες 80 τωρα 95 προς τα Χριστουγεννα και 40 το καλοκαιρι. Ειναι σχεδον παντα "κλεισμενος"!!! Καμμια 500αρια μετρα πιο περα, στα 1360μ και στο δεξι μας χερι φευγει χωματοδρομος "μετριας" βατοτητας που σε 2,1 χλμ, μεσα απο πολυ ομορφο δασος καταληγει στην θεση "Κεφαλάρι", στα 1400μ, που υπαρχει μικρο πλατωμα και 2 πηγες. Ο δρομος στο μισο του κοματι εχει πετροχαλικο και ειναι "σιγουρος", το υπολοιπο μισο ομως ειναι χωμα και με μια βροχη θα λασπωσει πολυ. Ασε που ειχε "ροδιες" απο τζιπ και επρεπε να προσεξεις που πως θα περασεις απο αυτα τα σημεια. Σταματαει καθετα λοιπον σε πλατυ χωματοδρομο πολυ καλης βατοτητας που ερχεται απο Καρυά και Ανω Τρίκαλα. Κανουμε αριστερα σε αυτον και ανεβαινοντας ελαφρα (απο τα 1400 στα 1500) φτανουμε μετα απο 2,2χλμ στην λιμνη του Δασίου. Σωστοτερα εκει που επρεπε να ειναι η Λιμνη, μιας και στην "στεγνοτερη" εποχη για το βουνο, που διανυουμε, λιμνη ΔΕΝ υπαρχει. Μονο τα σημαδια της θεσης της. Ο δρομος συνεχιζει και σε αλλα 2,2χλμ συνανταει τον επισης καλο και πλατυ χωματοδρομο που ερχεται απο τα Ανω Τρικαλα σε συνεχεια της ασφαλτου που ανεβαινει μεχρι το οροπεδιο. Στριβουμε αριστερα σε αυτον με κατευθυνση προς τα Καταφυγια και το οροπεδιο. Ο δρομος κινηται σταθερα στα 1500μ παιζοντας στα 10μ πανω κατω. Σε 1,5χλμ συνανταμε διασταυρωση που Αριστερα οδηγει προς το πανω καταφυγειο και δεξια στα 700μ υπαρχει βρυση σε παλιο τυροκομειο κατω απο το αλλο καταφυγιο (Α') του οροπεδιου. Καθομαστε για λιγο. Αλλα το γυμνο μερος του οροπεδιου δεν μας εμπνεει και αποφασιζουμε να πιουμε αλλου καφε. Βεβαια εδω ηταν το μονο μερος που υπηρχε νερο, μιας και "πιανοταν" σε μικρη στερνα και ετρεχε απο βρυση που επρεπε να ανοιξεις, αλλα ειναι απο τα λιγα νερα που δεν με εμπνεουν ...
Ξαναγυριζουμε 700μ πισω στην προηγουμενη διασταυρωση και στριβουμε αριστερα τωρα με κατευθυνση προς το πανω καταφυγιο και την Σπηλια του Ερμη. Ο μετριας βατοτητας δρομος σε 1χλμ. συνανταει στα δεξια μας τον "κακης" βατοτητας που σταματαει σε 500μ και απο κει σε αλλα 200μ μεσα απο μονοπατι φτανεις στο Β' καταφυγιο. Τον προσπερναμε και σε 2,8χλμ συνανταμε στα αριστερα μας, "κακης" βατοτητας δρομο που σε 300μ οδηγει πολυ κοντα στην Σπηλια του Ερμη, ενω διπλα του φευγει μονοπατι(30') για το ιδιο σημειο. Μιας και ΔΕΝ "μπορουσαμε" να περπατησουμε συνεχιζουμε με κατευθυνση Νοτια, πανω στου "Πουλιού τον όχτο" και ανεβαινοντας συνανταμε διχαλα. Δυο "κακης" βατοτητας δρομοι φευγουν ο ενας αριστερα κατεβαινοντας προς το ρεμα του Πλατάνου. Ο αλλος δεξια και σε 6-7 χλμ φτανει πολυ ψηλα πανω στη Ζηρεια περιπου στα 2200μ στα Νοτια της κορυφης (Σημείο 2374).
Παιρνουμε τον δευτερο και σταματαμε μετα απο καμμια 100μ. στα 1750μ. Εγω κανω μια μικρη βολτα ψαχνοντας να βρω το μονοπατι που ερχεται απο το Β' καταφυγιο και παει για κορφη, καθως και μια βρυσουλα λιγο πιο κατω. Η Τουλα την εχει πεσει στα αγρια φρουτα και τα εχει τσακισει! Μου εχει μπει η ιδεα να συνεχισουμε τον δρομο αυτον και εκει που σταματαει να περιμενει η Τουλα στο αυτοκινητο για καμμια ωρα και εγω να προσπαθησω να κτυπησω την κορφη! Μπαινουμε λοιπον ξανα στο αμαξι και συνεχιζουμε για λιγο. Η "αντιρησεις" (πολυ λογικες) της Τουλας ομως ειναι πολλες. "Ειχαμε τζιπ και δεν το ηξερα???" και αλλα τετοια. Πραγματικα ο δρομος ηταν κακος, αλλα το αμαξι διαμαρτυροταν χαλαρα μονο και συνεχιζε. Με τα πολλα ομως πιθομαι να μην συνεχισουμε. Η αληθεια ειναι βεβαια οτι αν ειμουνα μονος μου θα πηγαινα και απλως δεν θα ελεγα τιποτα. Φυσικα με την μηχανη ΔΕΝ το συζηταω.
Βρισκω λοιπον ενα σημειο για να γυρισω με 5 μανουβρες μιας κι ισα και χωραγε το Accent, και κανουμε ολη την διαδρομη προς τα πισω. Περναμε απο την Σπηλια, το Β' καταφυγιο (σημειωταιον, δεν φαινεται απο τον δρομο), την διασταυρωση για το "Κεφαλάρι" (στ' αριστερα μας πια) και συνεχιζουμε ευθεια προς τον Μαύρο λόγγο. Κανουμε κανα 3αρι χλμ στον πλατυ και καλο χαλικοστρωμενο δρομο που ανεβαινει μεχρι τα 1600μ και μετα την διασταυρωση με "κακης" βατοτητας δρομο στα δεξια που κατεβαινει για το "Στενό) αρχιζει και κατεβαινει σιγα σιγα κι αυτος με κατευθυνση το κεφαλοχωρι Γκούρα. Εχοντας κατεβει στα 1350μ βγαινει απο το δασος και προχωραει σε γυμνο προς τα κατω. Κανουμε αναστροφη για να γυρισουμε στην προηγουμενη διασταυρωση 5χλμ πιο πριν, οπου υπηρχε ενα ωραιο πλατωματακι μεσα στο δασος. Της λεω να κρατηθει λιγο και ξυπναει ο Βατανεν μεσα μου. Το χειροφρενο πηρε φωτια και τα πεντε χιλιομετρα το αμαξι πηγαινε μονο με τις πορτες, ενω απο πισω και για πολυ ωρα η ορατοτητα ηταν Μηδεν! Θα με βριζει ολη η Πανιδα της περιοχης! Ου μην και η Χλωριδα ...
Συνεχιζετα ...