cityfly
26/10/2007, 19:47
όχι τώρα όμως
σε καμοιά 60 εκατομμύρια χρόνια :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Μία υπερήπειρος, η Παγγαία, θα διαμορφωθεί έπειτα από 250 εκατομμύρια χρόνια εξαιτίας των συνεχών συγκρούσεων των λιθοσφαιρικών πλακών στον φλοιό της Γης.
Η Μεσόγειος θα εξαφανιστεί σε 25 με 75 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα. Η Αυστραλία θα κινηθεί βόρεια και θα πέσει πάνω στη Μαλαισία και την Ινδονησία πριν συνεχίσει την πορεία της προς τις Φιλιππίνες και την Ασία, με την οποία θα ενωθεί. Η Ανταρκτική κινείται επίσης βόρεια, χάνοντας το παγωμένο της κάλυμμα. Σε 100 εκατομμύρια χρόνια θα φτάσει στον Ινδικό Ωκεανό και 50 εκατομμύρια χρόνια αργότερα θα σφηνωθεί ανάμεσα στη Μαδαγασκάρη και την Ινδονησία. Ο ωκεανός θα γίνει μικρή θάλασσα. Η μεγαλύτερη τεκτονική αλλαγή από όλες θα εξαφανίσει σιγά σιγά τον Ατλαντικό Ωκεανό. Διακόσια εκατομμύρια χρόνια αργότερα, η Νέα Γη θα συγκρουστεί με την Αφρική και η Βραζιλία με τη Νότια Αφρική. Σε 250 εκατομμύρια χρόνια, οι ήπειροι θα έχουν ενωθεί σε μία καινούργια υπερήπειρο περικλείοντας ό,τι έχει απομείνει από τον Ινδικό Ωκεανό.
Κάποιοι γεωλόγοι πιστεύουν ότι ο Ειρηνικός θα εξαφανιστεί στέλνοντας με ταχύτητα τη Βόρεια και Νότια Αμερική πάνω στην Ασία. Και το ταξίδι των ηπείρων θα συνεχίζεται το ίδιο έντονο και συναρπαστικό όσο υπάρχει ο πλανήτης.
Αποχαιρετήστε τη Μεσόγειο. Το ίδιο και την Ερυθρά Θάλασσα και τον πλούτο από κοραλλιογενείς υφάλους και εξωτικά πλάσματα του βυθού. Κι ετοιμαστείτε για τη μέρα που το Σαν Φρανσίσκο θα έχει ένα καινούργιο προάστιο: το Λος Άντζελες. Τότε δηλαδή που ολόκληρη η Νότια Καλιφόρνια μαζί με τη μεξικάνικη χερσόνησο της Μπάχα θα έχουν ανέβει όλη τη Δυτική Ακτή για να κάνουν παρέα με την Αλάσκα.
Όλα αυτά σύμφωνα με τις προβλέψεις των γεωλόγων που χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες και συγκεντρώνουν νέα στοιχεία, διατυπώνοντας θεωρίες για το σχήμα που θα έχουν οι ήπειροι στο μακρινό μέλλον. Βέβαια, όπως παραδέχονται, οι προβλέψεις τους γίνονται λιγότερο ακριβείς όσο απομακρύνονται από το σήμερα. Και δεν μιλάμε για μερικά χρόνια, αλλά για 100-250 εκατομμύρια χρόνια.
Σε 50 εκατ. χρόνια! Οι βραχυπρόθεσμες προβλέψεις τους όμως βασίζονται σε μετρήσεις δορυφόρων και αδιάσειστα στοιχεία. Ο Φρανκ Πρες, γεωλόγος, και οι συνεργάτες του σε ένα καινούργιο βιβλίο παρουσιάζουν την εικόνα του πλανήτη σε 50 εκατομμύρια χρόνια, σημειώνοντας ότι πρόκειται για ένα «αληθοφανές σενάριο». Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η Αφρική θα μετακινηθεί βορειότερα πέφτοντας πάνω στην Ευρώπη και ενώνοντας τις δύο ηπείρους. Αναγκαστικά, η Μεσόγειος Θάλασσα θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από τα Μεσόγεια Βουνά. Η οροσειρά θα διατρέχει το μέσο μιας ηπείρου πολύ μεγαλύτερης από τη σημερινή Ευρασία, και μπορεί να ονομάζεται Ευρω-Αφροασία. Τα 50 εκατομμύρια χρόνια ακούγονται λίγο υπερβολικά, αλλά για τους γεωλόγους διαρκούν όσο και το κλείσιμο του ματιού. Αν ένας χρόνος αντιστοιχεί στο παρελθόν της Γης, 50 εκατομμύρια χρόνια είναι λιγότερο από τέσσερις μέρες, δηλαδή το όριο για τις πετυχημένες μετεωρολογικές προγνώσεις. «Πενήντα εκατομμύρια χρόνια δεν είναι τίποτα», λέει ο Κρίστοφερ Σκοτέσε, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο του Άρλινγκτον. «Είναι σαν να οδηγείς στον αυτοκινητόδρομο και να θέλεις να μάθεις πού θα βρίσκεσαι σε 10 λεπτά. Ελέγχεις το κοντέρ, κάνεις έναν υπολογισμό και υπολογίζεις τη θέση σου. Αλλά σε περισσότερα από 50 εκατομμύρια χρόνια μπορεί να συμβούν πολλά απρόβλεπτα».
Γιγαντιαίο παζλ. Οι γεωλογικές προγνώσεις βασίζονται στη θεωρία των τεκτονικών πλακών, σύμφωνα με την οποία η επιφάνεια της Γης αποτελείται από περίπου 12 τεράστιες πλάκες κρυστάλλων που επιπλέουν σε μία θάλασσα από μερικώς λειωμένα βράχια. Όσο περνά ο χρόνος, θερμά ρεύματα μετάδοσης θερμότητας μέσα σε αυτή τη θάλασσα, όπως και βαρυτικές δυνάμεις, κινούν τις πλάκες, τις ηπείρους που βρίσκονται από πάνω τους και τους βυθούς των ωκεανών. Με την κίνηση, που γίνεται εξαιρετικά αργά, κομματιάζονται και μεταφέρονται σε διαφορετικές θέσεις ενός γιγαντιαίου παζλ.
Παρακολουθούν με GΡS. Οι γεωλόγοι μπορούν να μετρήσουν αυτές τις αλλαγές με μεγάλη ακρίβεια χάρη στους δορυφόρους παγκόσμιου εντοπισμού θέσης (GΡS) και μικρών σταθμών βάσης που συνδέουν απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη και λειτουργούν χωρίς προσωπικό. Σειρές από τέτοια όργανα παρακολουθούν τις κινήσεις των πλακών.
Πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια, η Γη ήταν μία υπερήπειρος, η Παγγαία, που περιείχε τις σημερινές ηπείρους. Πρώτος ο Ρόμπερτ Ντιτζ το 1970 περιέγραψε τη διάσπαση της Παγγαίας και προέβλεψε το μέλλον για τα επόμενα 50 εκατομμύρια χρόνια. «Σε 10 εκατομμύρια χρόνια, το Λος Άντζελες θα έχει φτάσει στο Σαν Φρανσίσκο και σε άλλα 50 εκατομμύρια στην Αλάσκα».
από τα σημερινά ΤΑ ΝΕΑ
σε καμοιά 60 εκατομμύρια χρόνια :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Μία υπερήπειρος, η Παγγαία, θα διαμορφωθεί έπειτα από 250 εκατομμύρια χρόνια εξαιτίας των συνεχών συγκρούσεων των λιθοσφαιρικών πλακών στον φλοιό της Γης.
Η Μεσόγειος θα εξαφανιστεί σε 25 με 75 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα. Η Αυστραλία θα κινηθεί βόρεια και θα πέσει πάνω στη Μαλαισία και την Ινδονησία πριν συνεχίσει την πορεία της προς τις Φιλιππίνες και την Ασία, με την οποία θα ενωθεί. Η Ανταρκτική κινείται επίσης βόρεια, χάνοντας το παγωμένο της κάλυμμα. Σε 100 εκατομμύρια χρόνια θα φτάσει στον Ινδικό Ωκεανό και 50 εκατομμύρια χρόνια αργότερα θα σφηνωθεί ανάμεσα στη Μαδαγασκάρη και την Ινδονησία. Ο ωκεανός θα γίνει μικρή θάλασσα. Η μεγαλύτερη τεκτονική αλλαγή από όλες θα εξαφανίσει σιγά σιγά τον Ατλαντικό Ωκεανό. Διακόσια εκατομμύρια χρόνια αργότερα, η Νέα Γη θα συγκρουστεί με την Αφρική και η Βραζιλία με τη Νότια Αφρική. Σε 250 εκατομμύρια χρόνια, οι ήπειροι θα έχουν ενωθεί σε μία καινούργια υπερήπειρο περικλείοντας ό,τι έχει απομείνει από τον Ινδικό Ωκεανό.
Κάποιοι γεωλόγοι πιστεύουν ότι ο Ειρηνικός θα εξαφανιστεί στέλνοντας με ταχύτητα τη Βόρεια και Νότια Αμερική πάνω στην Ασία. Και το ταξίδι των ηπείρων θα συνεχίζεται το ίδιο έντονο και συναρπαστικό όσο υπάρχει ο πλανήτης.
Αποχαιρετήστε τη Μεσόγειο. Το ίδιο και την Ερυθρά Θάλασσα και τον πλούτο από κοραλλιογενείς υφάλους και εξωτικά πλάσματα του βυθού. Κι ετοιμαστείτε για τη μέρα που το Σαν Φρανσίσκο θα έχει ένα καινούργιο προάστιο: το Λος Άντζελες. Τότε δηλαδή που ολόκληρη η Νότια Καλιφόρνια μαζί με τη μεξικάνικη χερσόνησο της Μπάχα θα έχουν ανέβει όλη τη Δυτική Ακτή για να κάνουν παρέα με την Αλάσκα.
Όλα αυτά σύμφωνα με τις προβλέψεις των γεωλόγων που χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες και συγκεντρώνουν νέα στοιχεία, διατυπώνοντας θεωρίες για το σχήμα που θα έχουν οι ήπειροι στο μακρινό μέλλον. Βέβαια, όπως παραδέχονται, οι προβλέψεις τους γίνονται λιγότερο ακριβείς όσο απομακρύνονται από το σήμερα. Και δεν μιλάμε για μερικά χρόνια, αλλά για 100-250 εκατομμύρια χρόνια.
Σε 50 εκατ. χρόνια! Οι βραχυπρόθεσμες προβλέψεις τους όμως βασίζονται σε μετρήσεις δορυφόρων και αδιάσειστα στοιχεία. Ο Φρανκ Πρες, γεωλόγος, και οι συνεργάτες του σε ένα καινούργιο βιβλίο παρουσιάζουν την εικόνα του πλανήτη σε 50 εκατομμύρια χρόνια, σημειώνοντας ότι πρόκειται για ένα «αληθοφανές σενάριο». Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η Αφρική θα μετακινηθεί βορειότερα πέφτοντας πάνω στην Ευρώπη και ενώνοντας τις δύο ηπείρους. Αναγκαστικά, η Μεσόγειος Θάλασσα θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από τα Μεσόγεια Βουνά. Η οροσειρά θα διατρέχει το μέσο μιας ηπείρου πολύ μεγαλύτερης από τη σημερινή Ευρασία, και μπορεί να ονομάζεται Ευρω-Αφροασία. Τα 50 εκατομμύρια χρόνια ακούγονται λίγο υπερβολικά, αλλά για τους γεωλόγους διαρκούν όσο και το κλείσιμο του ματιού. Αν ένας χρόνος αντιστοιχεί στο παρελθόν της Γης, 50 εκατομμύρια χρόνια είναι λιγότερο από τέσσερις μέρες, δηλαδή το όριο για τις πετυχημένες μετεωρολογικές προγνώσεις. «Πενήντα εκατομμύρια χρόνια δεν είναι τίποτα», λέει ο Κρίστοφερ Σκοτέσε, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο του Άρλινγκτον. «Είναι σαν να οδηγείς στον αυτοκινητόδρομο και να θέλεις να μάθεις πού θα βρίσκεσαι σε 10 λεπτά. Ελέγχεις το κοντέρ, κάνεις έναν υπολογισμό και υπολογίζεις τη θέση σου. Αλλά σε περισσότερα από 50 εκατομμύρια χρόνια μπορεί να συμβούν πολλά απρόβλεπτα».
Γιγαντιαίο παζλ. Οι γεωλογικές προγνώσεις βασίζονται στη θεωρία των τεκτονικών πλακών, σύμφωνα με την οποία η επιφάνεια της Γης αποτελείται από περίπου 12 τεράστιες πλάκες κρυστάλλων που επιπλέουν σε μία θάλασσα από μερικώς λειωμένα βράχια. Όσο περνά ο χρόνος, θερμά ρεύματα μετάδοσης θερμότητας μέσα σε αυτή τη θάλασσα, όπως και βαρυτικές δυνάμεις, κινούν τις πλάκες, τις ηπείρους που βρίσκονται από πάνω τους και τους βυθούς των ωκεανών. Με την κίνηση, που γίνεται εξαιρετικά αργά, κομματιάζονται και μεταφέρονται σε διαφορετικές θέσεις ενός γιγαντιαίου παζλ.
Παρακολουθούν με GΡS. Οι γεωλόγοι μπορούν να μετρήσουν αυτές τις αλλαγές με μεγάλη ακρίβεια χάρη στους δορυφόρους παγκόσμιου εντοπισμού θέσης (GΡS) και μικρών σταθμών βάσης που συνδέουν απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη και λειτουργούν χωρίς προσωπικό. Σειρές από τέτοια όργανα παρακολουθούν τις κινήσεις των πλακών.
Πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια, η Γη ήταν μία υπερήπειρος, η Παγγαία, που περιείχε τις σημερινές ηπείρους. Πρώτος ο Ρόμπερτ Ντιτζ το 1970 περιέγραψε τη διάσπαση της Παγγαίας και προέβλεψε το μέλλον για τα επόμενα 50 εκατομμύρια χρόνια. «Σε 10 εκατομμύρια χρόνια, το Λος Άντζελες θα έχει φτάσει στο Σαν Φρανσίσκο και σε άλλα 50 εκατομμύρια στην Αλάσκα».
από τα σημερινά ΤΑ ΝΕΑ