View Full Version : Ανατολική Ευρώπη, Μάιος 2005.
και λίγο κεντρική... Μέχρι την Βιέννη...
:a55:
Ταξιδιωτικό με vstrom 650 που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2005, με το παρακάτω δρομολόγιο: Πάτρα, Θεσσαλονίκη(1), Φλώρινα, Οχρίδα(1), Στρούγκα, Ελμπασάν, Σκόντερ, Τίρανα, Ποντκόριτσα, Μπούντβα, Ντουμπρόβνικ(1), Μόσταρ, Σαράγιεβο, Μπάνια Λούκα(3), Ζάγκρεμπ, Ρίγεκα, Τριέστη, Πάδοβα(1), Βιτσέντζα, Βερόνα(1), Τρέντο, Ίνσμπουργκ, Σάλτζμπουργκ, Βιέννη(5), Γκραντζ, Λιουμπλιάνα(1), Βενετία(1), Σοφοκλής Β. (1), Πάτρα(1), Αθήνα.
:smokin:
Τι πρόλογο να κάνεις για μία αξέχαστη εμπειρία;
Να πεις για αυτά που ένιωσες;
Όσοι μπορείτε να τα καταλάβετε θα είναι επειδή τα έχετε νιώσει και σεις.
Οι υπόλοιποι δεν σας ενδιαφέρουν, γιατί δεν ξέρετε γιατί πράγμα μιλάμε. Ίσως τα γραφόμενα να σας παρακινήσουν για την πραγματοποίηση ενός αντίστοιχου ταξιδιού.
Και αυτό θα ήταν κάτι πολύ όμορφο για τον συγγραφέα του συγκεκριμένου ταξιδιωτικού.
Ας προσπαθήσω να παραθέσω λοιπόν τα στοιχεία και τα γεγονότα και βλέπουμε…
Για όσους δεν ξέρουν, αλλά τους ενδιαφέρει να παρακολουθήσουν την συγγραφή του ταξιδιωτικού, μπορούν να το κάνουν πατώντας στο “Εγγραφείτε σε αυτή τη συζήτηση ” που θα το βρείτε στο τέλος της σελίδας. Κάτω κάτω λέω…
Το συγκεκριμένο ταξιδιωτικό δεν το έχω γράψει ολόκληρο, για να πλακωθώ στα copy paste, οπότε και θα καθυστερήσει αρκετά να τελειώσει η συγγραφή του. Οπότε αν θέλετε σχόλια, ξέρετε τον τρόπο.
Περίμενα μπας και ποσταριστεί το διπλανό ταξιδιωτικό με τίτλο Βαλκάνια, αλλά βαρέθηκα να περιμένω και είπα να αρχίσω να γράφω...
Τα γνωστά. Υπομονή, μπόλικη μέχρι να τελειώσει. Όχι πως με νοιάζει, απλά να μην κουράζουμε τους Mods με τα καθαρίσματα…
Για πάμε λοιπόν…
Ναι. Είναι εξώφυλλο από τον ταξιδιωτικό οδηγό Lonely Planet (http://www.lonelyplanet.com/) , ο οποίος μας συνόδεψε πιστά σε όλο το ταξίδι μας, αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχει μέσα στην τσάντα μου για κάθε ενδεχόμενο (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&threadid=47937)...
110842
Εναλλακτικοί τίτλοι γι’ αυτό το ταξιδιωτικό…
Βαλκάνια. 8 χώρες με το καινούριο Άτι
Μάιος 2005. Πάτρα Βιέννη μέσω Βαλκανίων…
Balkans with one stop to Vienna
Πώς να στρώσετε το νέο σας μοτοσακό
Που πας ρε καραμίτρο!
Αλήτες ρουφιάνοι Αμερικάνοι
Εκπαιδευτική εκδρομή με το τμήμα των Βαλκανικών Σπουδών
Διδακτορική διατριβή, αλλά και εντριβή , στις υψομετρικές διαφορές των οπίσθιων της Βαλκανικής εμπόλεμης περιοχής.
Όταν πάω για ποτό, το όπλο μου στο σπίτι πρέπει να ξεχνώ
Μίλα Ελληνικά και θα περάσεις καλά
Ωραία δεν είναι μόνο η Ελλάδα
Ακολουθήστε το καραβάνι υποστήριξης της Ελληνικής συμμετοχής στην Γιουροβίζιον…
Snowboarding με Vstrom 650
Καραμπινιέρι – Μαλάκας Έλληνας Μηχανόβιος Τουρίστας σημειώσατε 2
Πώς να πάρετε τέσσερα κιλά σε δεκαοχτώ μέρες!
Αποκτήστε σιδερένιο κώλο σε δεκαοχτώ μέρες!
Αποκτήστε τάσεις αυτοκτονίας επιλέγοντας το ταξίδι επαναπατρισμού Βενετία-Πάτρα χωρίς καμπίνα…
Και άλλα πολλά που συνεχίζοντας το γράψιμο θα τα συμπληρώσω εδώ, πάντα με την βοήθειά σας...
==========================================================
Αντικρίζω την ταμπέλα για τα σύνορα ενώ το vstrom δείχνει στον μερικό χιλιομετρητή 1063 km… Αλλάζω να δω τον συνολικό 2657... Η ώρα είναι 14.00…
Λιακάδα, ηρεμία και η αδρεναλίνη στα κόκκινα… Η καλή αδρεναλίνη. Της αυτοπεποίθησης και της ηρεμίας. Της ευχαρίστησης… Όχι η άλλη της ταραχής…
Δεν έχουν περάσει δύο εβδομάδες από την αγορά του μαύρου άτι μου και το τυχερό θα περάσει τα σύνορα… Ποιος θα του το έλεγε…
Πραγματικά εκείνη την στιγμή ούτε τον θάνατο δεν φοβόμουν.
===========================================================
110855
Ήταν Πέμπτη και κατέβαινα με το Freewind στην Πάτρα για την αλλαγή φρουράς. Πλυμένο γυαλισμένο… Αξέχαστο ταξίδι. Καθόλου αποσκευές. Χωρίς ούτε δεύτερο βρακί… Ελαφρύ όσο ποτέ. Μόνο δυο τρία spare αξεσουάρ… Το fairing της μαμάς, κάτι ντίζες και ένα ζευγάρι τακάκια… Ποτέ δεν είχα κάνει ταξίδι με τόσο λίγο φορτίο… Στον δρόμο πέτρα από προπορευόμενο φορτηγό έπεσε επάνω στην Givi aftermarket ζελατίνα και την έσπασε… Σημαδιακό σκέφτηκα και παρέμεινα ατάραχος…
Τέσσερις ώρες αργότερα, πέρναγα τα διόδια του Ρίου με κατεύθυνση για Αθήνα. Με το Vstrom. Αλλαγή φρουράς…
Το ταξίδι για την πρωτεύουσα διήρκησε πάνω από πέντε ώρες. Συνεχόμενη εναλλαγή στροφών και ταχύτητας πάντα κάτω από το όριο που ορίζει ο κατασκευαστής για τα πρώτα χιλιόμετρα…Στάση ανά τρία τέταρτα… Χάζεμα και διάβασμα του manual… Αξέχαστες στιγμές… Η πρώτη μου καινούρια μοτοσικλέτα. Η πρώτη του κουτιού. Μετά από 9 χρόνια εμπλοκής με τα δίτροχα, είχε έρθει η ώρα… Σαν χαζό.
110871
Δύο μέρες μετά, Σάββατο μεσημέρι είμαι στο κλασικό βενζινάδικο στον Πλαταμώνα. Έχω φύγει από την Αθήνα ξημερώματα… Καινούρια μηχανή, καινούριος προορισμός, καινούρια γυναίκα…
Δευτέρα πρωί πρώτο service 800km σε εξουσιοδοτημένο της Θεσσαλονίκης… Μεγάλη Δευτέρα ήταν. Τρίτη πάλι Αθήνα. Βόλτες και πάλι βόλτες…. Πέμπτη βράδυ Πάτρα… Μεγάλο Σάββατο αλλαγή λαδιών, πάλι και γενικό τσεκάρισμα. Σφιξίματα, γρασαρίσματα κτλ… Υπερβολή. Το ξέρω και γουστάρω…
Τρίτη του Πάσχα εννιά το πρωί και περνάμε την Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου… Τελικός προορισμός..; Πάλι Αθήνα. Απλά πρώτα θα έχουμε διανύσει περί τα 5k χιλιόμετρα… Θα έχουν περάσει και καμιά 15αριά μέρες… Θα έχουμε περάσει και από 8 συνολικά διαφορετικές χώρες…
Θα έχει αλλάξει η ζωή μας. Θα έχουμε ωριμάσει κι' άλλο. Θα έχουμε γελάσει και κλάψει σαν μικρά παιδιά…
Και εγώ σαν απλός και ταπεινός ταξιδιώτης δακρύζω από την συγκίνηση μέσα από το κράνος την στιγμή που διασχίζω τον Πατραϊκό… Ένιωσα ότι είναι τρομερό να περνάω την γέφυρα (http://www.gefyra.gr/) του Χαρίλαου Τρικούπη με την καινούρια μου μηχανή…
Δεν ήξερα και δεν φανταζόμουν τι θα επακολουθούσε τις επόμενες μέρες…
110954
Το ταξίδι έχει ξεκινήσει.
Προορισμός… Βιέννη (http://en.wikipedia.org/wiki/Vienna).
Στην φίλη μας την Τασία. Νομικάρια, Erasmus (http://en.wikipedia.org/wiki/Erasmus_program). Με είχε πρήξει τις τελευταίες μέρες για τον καινούριο της έρωτα τον Μάρκους. Αυστριακός. Ανησυχήσαμε και είπαμε να την επισκεφτούμε. Ποιοι; Εγώ και ο Νικόλας. Ο γνωστός (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&postid=760365#post760365). Ναι.
Την διαδρομή την είχαμε συζητήσει αρκετά πριν αποφασίσουμε να φύγουμε… Τα πάντα τα είχαμε κανονίσει εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα…
Στόχος μας ένας. Να γυρίσουμε πίσω. Με την μηχανή… Τα υπόλοιπα ξέραμε ότι θα έρθουν μόνα τους.
Ά ναι… Ακόμα να περάσουμε καλά…
Τι άλλο…
Έ… Δυο τρεις απαραίτητες στάσεις…
Θεσσαλονίκη η πρώτη. Ξεκούραση, με στόχο την είσοδο μας στα σύνορα των Σκοπίων οπωσδήποτε με φως. Υπήρχε και το αμόρε εκεί που θα μας φιλοξενούσε…
Banjia Luka (http://en.wikipedia.org/wiki/Banja_luka) η δεύτερη. Φιλικό ζευγάρι θα μας φιλοξενούσε εκεί.
Βιέννη η τελευταία… Στην Τανσού. Την ερωτοχτυπημένη…
Ενδιάμεσα, αυτοσχεδιασμός. Ότι ήξερε ο καθένας και ότι άκουγε, έπεφτε στο τραπέζι και αποφασίζαμε. Πολύ ωραία η Οχρίδα (http://en.wikipedia.org/wiki/Ohrid). Οκ. Πάμε.
Γουστάρω να περάσω από Αλβανία (http://en.wikipedia.org/wiki/Albania). Θα έχω να το λέω. Μέσα και αυτό. Θέλω να πάρω και μπουφάν από την Ιταλία (http://en.wikipedia.org/wiki/Italy). Η βόρεια είναι καταπληκτική έχω ακούσει. DONE! Άλλο; Βενετία (http://en.wikipedia.org/wiki/Venice) δεν έχω πάει ποτέ μου… Χαλαρά κάπου χωράει στο πρόγραμμα… Με τα πολλά μπήκαν στον χάρτη όλες οι πληροφορίες και το πρόγραμμα διαμορφώθηκε όπως αναφέρεται παραπάνω.
Ορίστε ένας συνοπτικός χάρτης με την συνολική διαδρομή…
111016
Μέχρι την Θεσσαλονίκη θα μας συνόδευε ο καλός μας φίλος Δημήτρης με το GS1150… Μετά θα επισκεπτόταν άλλο φίλο στα Τρίκαλα, στα δυο στενά….
Ο Μπράλος φάνηκε Γολγοθάς στο Vstrom και τον άπειρο σχετικά αναβάτη του… Η Τριπλέτα, το δικάβαλο και τα άπειρα πράγματα που κουβαλούσαμε έκαναν την οδήγηση ιδιαίτερα δύσκολη… Απογοήτευση προς στιγμήν… Πως θα τα βγάζαμε πέρα στα υπόλοιπα χιλιόμετρα… Μήπως κάναμε μαλακία; Τα χέρια μου είχαν πρηστεί πριν καλά καλά ανεβούμε τον Μπράλο… Σκατά… Δεν τολμούσα να το αναφέρω στην παρέα… Η αυτοπεποίθηση που είχα εκφράσει τις προηγούμενες μέρες ήταν αυτή που έπεισε όλους γύρω μου για το παρακινδυνευμένο αυτό εγχείρημα… Τι να πω τώρα… Πετάξτε τα εφόδια και τα περιττά στην θάλασσα;
Για κάποια χιλιόμετρα ο Δημήτρης πήρε τον Νικόλα συνεπιβάτη στην BMW. Εκεί ήταν που τα έχασα… Βάρκα γυαλό το Vstrom και λαχανιασμένος να τρέχω από πίσω να προλάβω το GS… Σκατά… Ένιωθα σαν πιτσιρίκι που θέλει την μαμά του… Από τα 110 και πάνω η μηχανή μεταμορφωνόταν σε όπτιμουμ . Στις στροφές ένιωθα σαν άχρηστος. Και το τελευταίο γραμμάριο της μοτοσικλέτας πέρναγε στα χέρια μου…
Στάση άμεσα και διαλογισμός… Αρκετή σκέψη και ρύθμιση στις αναρτήσεις. Σαν άβγαλτος γιάπης χαράσσω τις αλουμινένιες βίδες προφόρτισης στις μπροστινές μπουκάλες μιας και δεν χρησιμοποίησα ένα πανάκι να τις προστατεύσω από το κατσαβίδι… Καταστροφή… Υποχώρηση..;
Πετυχαίνουμε κουαρτέτο Ελληνοαμερικάνων επισκεπτών… ώ… ωραίο bike μου λέει ο ένας… Το άλλο του λέω εγώ, δείχνοντας το GS είναι πιο ωραίο… Μπα μου λέει… αυτό γυαλίζει σαν καινούριο… Ντιν… Γύφτικο σκερπάνι εγώ…
Για πού πάτε, μας ρωτάει ο μπάρμπας… Κοιτάζω τον Νικόλα… Μου ανταποδίδει με βλέμμα που δεν ξεχνιέται…
Λάρισα του λέω… Σε έναν φίλο…
Ά και από πού έρχεστε;
Από Πάτρα…
Από Πάτρα… Oh my God… Πολλά και δύσκολα χιλιόμετρα… Μπράβο! Χαράς το κουράγιο σας….
Ας πιω λίγο νερό να συνέλθω… :look:
Συνεχίζουμε έχοντας πλέον εγώ τον Νικόλα συνεπιβάτη. Οι ρυθμίσεις ναι μεν λίγο πιο σκληρές αλλά απίστευτα πιο σωστές. Άλλη μοτοσικλέτα. Απίστευτη η διαφορά! Πλέον το GS έτρεχε να μας προλάβει από πίσω… Και όχι μόνο… Μεγαλύτερη αυτονομία το dl από την Βαυαρή ναυαρχίδα… Μπήκαμε στην Ε.Ο. Αθηνών – Θεσσαλονίκης και η μουαγιέν άρχισε να ανεβαίνει. Το Vstrom άνοιγε πολύ όμορφα και γραμμικά. Είχε πλέον κοντά στα 2000km και το στρώσιμο είχε πλέον τελειώσει… Οι εικόνες και τα αρώματα πολύ πιο οικεία. Η διαδρομή γνωστή. Στάση στον Πλαταμώνα. Ανεφοδιασμός και συνοδεία της θετικής αύρας του φίλου Δημήτρη καλώς καιρός μέχρι την συμπρωτεύουσα…
Με κοιτάς που σε κοιτάω...;
111020
Η επόμενη μέρα, πάντα με καλό καιρό, ξεκίνησε από νωρίς για την παρέα μας. Ο Δημήτρης θα κατηφόριζε προς Τρίκαλα, ενώ εμείς θα προχωρούσαμε προς Φλώρινα και τα σύνορα με την γείτονα χώρα που έχει πρωτεύουσα τα Σκόπια… :p
Κάναμε και την στάση μας εκεί στους καταράκτες.
Προχωρώντας προς Φλώρινα στον δρόμο συναντάμε ταμπέλα προς FYROM. Ξαφνικά νιώθω κάπως περίεργα… Το γνώριμο γαργαλητό στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. H αδρεναλίνης ωθεί το δεξιό μου καρπό να ανοίξει το γκάζι… Ασυναίσθητα γέρνω την μηχανή προς τα αριστερά και αρχίζω να προσπερνώ τα προπορευόμενα αυτοκίνητα… Η διπλή διαχωριστική μου ορίζει πόσο αριστερά θα πάω… Κατά μεσοίς του οδοστρώματος βλέπω πολισμάνο να χτυπιέται και να μου κάνει με νόημα να κάνω δεξιά… Σταματάω όλο περιέργεια.. Τι μπορεί να έκανα λάθος...; Πιτσιρικάς, όχι πάνω από 22, τροχαίος πολισμάνος γεμάτος τσαμπουκά και ύφος… Με αναμμένη την μηχανή έρχεται, κλείνει και βγάζει τα κλειδιά από το vstrom. Του βουτάω το χέρι και με πολύ νόημα του λέω, δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις κάτι τέτοιο, παίρνοντας ταυτόχρονα τα κλειδιά. Μου ζητάει κρατώντας την θήκη από το όπλο του να κατεβούμε αμέσως από την μηχανή… Ποιο είναι το πρόβλημα κύριε αστυνόμε; Όριο ταχύτητας. Πάτησες και την διαχωριστική… Μάλιστα. Με πόσα πήγαινα; 60 με όριο 40. Με δουλεύεις έτσι;
Είκοσι λεπτά το κουβεντιάζαμε, Ρε άνθρωπε του Θεού ρίξε μια ματιά στον χάρτη και τις σημειώσεις μας. Εδώ στην Ελλαδίτσα θα μας ξεβρακώσεις; Αν είναι να τα ακυρώσουμε όλα. Να πάμε σπίτια μας να δούμε τηλεόραση… Ανένδοτος, Ξεβράκωτα και χωρίς εξατμίσεις κωλομπαρεμένα κάθε λογής δίκυκλα πέρναγαν μπροστά από τον τοπικό άρχοντα… Χωρίς κράνος χωρίς δείγμα εξοπλισμού. Οι περισσότεροι τον χαιρετούσαν κιόλας. Γνώστης από επαρχία και της νοοτροπίας που κυριαρχεί, βρήκαμε τον μαλάκα τον “ξένο” να δικαιολογήσουμε και μεις τον μισθό μας, απαίτησα να μου κόψει την κλήση να φύγω. Χαριστικά μας έκοψε 33 ευρώ… Το ξενέρωμα της όλης διαδικασίας ήταν απίστευτο. Στα μάτια μας αυτό φαινόταν. Δεν ήταν το γεγονός μιας κλήσης. Όχι πως έχω και πολλές στο ενεργητικό μου, αλλά οκ δεν ήταν και η πρώτη φορά. Ήταν αυτό το σκαμπανέβασμα συναισθημάτων. Από την μία πετάς, και ξαφνικά προσγειώνεσαι ανώμαλα. Αυτό το συναίσθημα μάλλον φάνηκε προς τα όργανα της τάξης.
Δίνοντάς μου την ροζαλία, το τσουρτσέκι άρχισε να μου λέει για μηχανές. Έχω και εγώ ένα fazer… Ναι μπράβο σου. Είπατε πάτε για Οχρίδα; Εδώ δεξιά και μετά όλο ευθεία. Μην φοβάσαι! Άνοιξέ το όσο πάει. Και εγώ το δικό μου εκεί το ξεμπουκώνω. 220-240… Δεν υπάρχει άλλο ραντάρ στην περιοχή. Μόνο εμείς είμαστε. Ευχαριστώ ρε σούπερμαν του λέω για την πληροφορία κάνοντας του νόημα με την κλήση στο χέρι. Αποφασίσαμε να την πληρώσουμε επιτόπου. Στο τσακ προλάβαμε το ταχυδρομείο. Δυστυχώς το ξενέρωμα ήταν τόσο μεγάλο που δεν υπήρχε διάθεση ούτε να φάμε… Φύγαμε από την πόλη νιώθοντας ότι μας είχαν βιάσει. Και βέβαια στην ευθεία δεν είχα όρεξη να την ανοίξω την μηχανή. Κάτι που δεν το είχα κάνει ακόμα από όταν την πρωτοοδήγησα…
Με τα χιλιόμετρα έρχεται η απαραίτητη ηρεμία.
Πλησιάζοντας στην περιοχή των συνόρων, ένιωθα την γνώριμη αυτή αίσθηση. Ηρεμία, γαλήνη και τα πάντα να κινούνται σε αργούς ρυθμούς τριγύρω σου. Τα πάντα στην ατμόσφαιρα είναι απλά, παρθένα και ειρηνικά. Νιώθεις όμως ότι υπάρχει πολύ ένταση και ενέργεια. Μία εγρήγορση από το πουθενά. Μία ετοιμότητα.
Αντικρίζω την ταμπέλα για τα σύνορα ενώ το vstrom δείχνει στον μερικό χιλιομετρητή 1063 km… Αλλάζω να δω τον συνολικό 2657... Η ώρα είναι 14.00…
Λιακάδα, ηρεμία και η αδρεναλίνη στα κόκκινα… Η καλή αδρεναλίνη. Της αυτοπεποίθησης και της ηρεμίας. Της ευχαρίστησης… Όχι η άλλη της ταραχής…
Πραγματικά εκείνη την στιγμή ούτε τον θάνατο δεν φοβόμουν.
Περάσαμε τα σύνορα χωρίς κανένα πρόβλημα.
Σε αλλοδαπό έδαφος πλέον παίρνουμε φίλους και οικογένεια να χαιρετίσουμε. Στο πεντάλεπτο επάνω πλησιάζει βαριά μερσέντα. Η κλασική παλιά 190 με τα 700.000 χιλιόμετρα στο κοντέρ. Ασύρματος να κρέμεται από τον κεντρικό καθρέπτη, αντιραντάρ, διπλή κεραία…
Σπαστά Ελληνικά και πάμε…
Φίλε καινούρια η μηχανή;
Το σκατό στην κάλτσα ο Παναγιωτάκης. Έ.. Όχι και πολύ καινούρια. Τι να του πω; Πόσο κάνει ρε μεγάλε; Την βρίσκεις και 4000 χιλιάρικα του απαντώ… Μπαίνει ανάμεσά μας κλασική μορφή αριστερού ψάλτη με στρογγυλή καραφλίτσα και του φωνάζει. Άντε ξεκίνα να φύγουμε! Κάτι καντήλια ρίχνει ο τύπος στην γλώσσα του πάντα, πιάνει τον ασύρματο, σηκώνει τα φιμέ του τζάμια και φεύγει.
Είχε τελειώσει ήδη η ταινία που σκηνοθέτησε και πρόβαλε σε πρώτη προβολή και κατά αποκλειστικότητα το διεστραμμένο μυαλό μου. Το σενάριο απλό αλλά με νόημα. Ο συμπαθέστατος κύριος με τον μονοκόμματο σβέρκο-πλάτη, κάλεσε τους φίλους του ποιο κάτω και τους ενημέρωσε ότι έρχεται μαύρη μοτοσακό με δύο ψάρακες Έλληνες. Μάλιστα επειδή μας συμπάθησε τους ζήτησε να μας αφήσουν με τα σώβρακα και να μην μας τα πάρουν και αυτά…
Εκεί που ένιωσα την ψύχρα, φορώντας μόνο το μποξεράκι μου πλέον, παρατήρησα ότι ο αριστερός ψάλτης μπήκε σε ένα πούλμαν με ελληνικές πινακίδες. Είχα διαβάσει για τον Άγ. Ναούμ και την ψιλιάστηκα την κατάσταση. Περνώντας από μπροστά μας το πούλμαν διέκρινα πολλές μαυροφορεμένες κυρίες, βλέπε Κώστα Κώστα μου.
Βουτάω το κράνος και ανεβαίνω στην μηχανή. Ο Νικολάκης, εκπαιδευμένος από το πρόσφατο σχετικά ταξίδι μας στην Τουρκία, ακολούθησε χωρίς λέξη. Το επόμενο λεπτό ήμασταν πίσω από το πούλμαν χαιρετώντας τις παχουλές υποψήφιες προσκυνήτριες του Αγ. Ναούμ και όλων των Βυζαντινών εκκλησιών της περιοχής ενώ αυτές μας έβγαζαν φωτογραφίες.
Στενός ο δρόμος και το όριο ταχύτητας ιδιαίτερα χαμηλό. Από πίσω εμείς σταθερά. Στα πλαίσιο των χαλαρών ρυθμών, πιάσαμε και την κουβέντα. Σε κάποια στιγμή χάνω τον Νίκο από την συζήτηση ενώ αρχίζει να φωνάζει. Δέκα λεπτά μετά έχουμε βγάλει το κεντρί και βάζουμε φενιστίλ τζέλελε. Αν είναι να στην κάνει θα στην κάνει.
Με γυαλιά μυωπίας, μισάνοιχτη ζελατίνα και η άτιμη τον τσίμπησε!
Χάσαμε και την κάλυψη, χάσαμε και τον ψάλτη, χάσαμε και τον κώστα…
Δεν μας πάει ρε πούστη μου δεν μας πάει!
Με τα πολλά φτάσαμε στην Οχρίδα. Κάναμε και τις βόλτες μας στην περιοχή και τα αξιοθέατα όσο είχε φως…
Μιας και τα είχα γράψει (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&threadid=43217) ας κάνω μία παράθεση.
Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Με δεδομένη την απίστευτη αδυναμία μου αυτές τις μέρες για συγγραφή ολοκληρωμένου ταξιδιωτικού, να δώσω κάποιες ελάχιστες πληροφορίες για την Οχρίδα, που την επισκέφτηκα τον Απρίλιο του 2005.
Η είσοδος στην χώρα των Σκοπίων πραγματοποιήθηκε από το χωριό Νίκη, λίγα χιλιόμετρα Βόρεια της Φλώρινας, ενώ προηγουμένως είχαμε δεχθεί κλήση από το μοναδικό ανακριτικό και πακέτο ραντάρ της περιοχής… Προσοχή λοιπόν στην είσοδο της πόλης της Φλώρινας και στους τοπικούς άρχοντες…
Η συγκεκριμένη είσοδος των Σκοπίων είναι ιδιαίτερα υποβαθμισμένη με φτωχό ποιοτικά οδικό δίκτυο και απίστευτο πάγωμα του χρόνου. Ο δρόμος μίας λωρίδας ανά κατεύθυνση μέσα από αγρούς και χωράφια που καλλιεργούνται κατά το πλείστον με τα χέρια… Χαρακτηριστικό το γεγονός των παρκαρισμένων αυτοκινήτων στα πλάγια του δρόμου, με κρεμασμένη κόκκινη κορδέλα, δηλώνοντας ίσως ότι βρίσκονται στο παρακείμενο χωράφι και εργάζονται…; Δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω είναι μην ξεχάσετε να πάρετε fenistil ή αμμωνία, μιας και τα ντόπια ζωύφια δεν είναι και τόσο φιλικά.
Η Οχρίδα και τα περίχωρα αποτελούν αγαπημένο προορισμό των θρησκόληπτων Βορειοελλαδιτών και όχι μόνο. Άπειρα είναι τα Ελληνικά γκρούπς που περνούν τα συγκεκριμένα σύνορα για προσκύνημα στον Άγιο Ναούμ, και όχι Ναούμε, αλλά και όλες τις Βυζαντινές εκκλησίες της περιοχής.
Σε περίπτωση που νιώσετε ανασφάλεια, απλά περιμένετε λίγο στα σύνορα ή σε ένα πολυπληθές σημείο, να περάσει κάποιο ελληνικό πούλμαν. Αυτά συνήθως έχουν σαν προπομπό, τοπική βαριά κούρσα, μερσέντα κατά προτίμηση, όπου ανοίγει τον δρόμο σε οποιοδήποτε εμπόδιο. Τι μπορεί να είναι αυτό το εμπόδιο δεν ξέρω… Από τα σύνορα μέχρι την Οχρίδα, τα όρια ταχύτητας είναι της τάξεως 60 km/h και ο δρόμος μέτριας έως άθλιας ποιότητας.
Η πόλη της Οχρίδας είναι ένα αναπτυσσόμενο τουριστικό θέρετρο που έχει προφανώς να πει πολλά και για την ιστορία του. Πολύ καθαρή πόλη και γενικότερα μία υπερπροσπάθεια για ευρωπαϊκή νότα. Τι να κάνετε, που να φάτε και πώς να κινηθείτε, δεν έχω να σας προτείνω κάτι ιδιαίτερο. Οι κλασικές οδηγίες που υπάρχουν και σε όλους του τουριστικούς οδηγούς, είναι μία περιήγηση στις διάφορες Βυζαντινές εκκλησίες της περιοχής. Προσωπικά απογοητεύτηκα από το φαγητό, ίσως έτυχε, αλλά το χειρότερο από όσα δοκίμασα, είναι οι σαλάτες τους…
Για διαμονή, όπως συνήθως λειτουργώ σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είχα κανονίσει τίποτα… Η περίοδος (Απρίλιος) ήταν αρκετά χαλαρή και η εύρεση καταλύματος είναι η πιο εύκολη και ευχάριστη δραστηριότητα.
Στο λιμάνι της πόλης, θα το βρείτε με την πρώτη, υπάρχει άπειρος κόσμος που προσφέρει τις υπηρεσίες του. Οτιδήποτε. Θα σας πλησιάσουν και θα μιλήσουν από μόνοι τους. Εμείς νιώσαμε εμπιστοσύνη στα μάτια ενός γεράκου με ποδήλατο, ο οποίος σχεδόν τραβώντας μας, μας ανέβασε στην μηχανή και μας παρακάλεσε να τον ακολουθήσουμε… Μπροστά λοιπόν ο παππούς από πίσω εμείς… Καταλήξαμε στο σπίτι του, όπου παράνομα νοίκιαζε κάποια δωμάτια. Η είσοδος του σπιτιού ήταν το τέλος μίας διεξόδου, όπου σχηματιζόταν ουσιαστικά μία εσωτερική αυλή. Μας πρότεινε να βάλουμε την μηχανή μέσα στο ισόγειο δωμάτιο που θα είχαμε για την μία και μοναδική βραδιά μας στην Οχρίδα…
Στο σημείο αυτό, θέλει πολύ προσοχή. Όπως έχω γράψει και σε άλλο ταξιδιωτικό, τα Σκόπια είναι η μόνη χώρα που συμπληρώνεις κάρτα εισόδου και κάρτα εξόδου στα σύνορα. Καλό θα είναι στα σύνορα να το παίξετε λίγο προετοιμασμένοι και ότι ξέρετε τι συμπληρώνετε. Να έχετε και ένα στυλό. Όταν υπάρχει διανυκτέρευση, πρέπει να σφραγιστεί η κάρτα, από ξενοδοχείο ή κατάλυμα που είναι ελεγμένο-καταχωρημένο από τον αντίστοιχο ΕΟΤ των Σκοπίων. Έτσι ο καλός παππούλης, έφερε τον εγγονό του ο οποίος ήταν αστυνομικός και μιλούσε αγγλικά, μας εξήγησε την όλη διαδικασία και μας ζήτησε τα χαρτιά μας για να τα πάει σε φίλο με νόμιμο ξενοδοχείο να μας τα σφραγίσει εκεί. Δεν είχε να κάνει το ελάχιστο κόστος των 10ευρώ για το δίκλινο δωμάτιο, αλλά πιο πολύ η εμπειρία της επαφής με αυτούς τους συνανθρώπους μας.
Τώρα ποια τα ενδιάμεσα συναισθήματα μας για την όλη διαδικασία και πόσα κιλά χάσαμε μέχρι να πάρουμε πίσω τα διαβατήριά μας, είναι ένα άλλο θέμα. Νομίζω ότι δεν θα το ξαναέκανα… Αν και ένιωθα μία εμπιστοσύνη στην οικογένεια…
Εμείς, αντίθετα με το δικό σας ταξίδι, θα κατευθυνόμασταν δυτικά και όχι ανατολικά. Σκοπός μας ήταν να διασχίσουμε όλη την Βόρεια Αλβανία, να επισκεφθούμε τα Τίρανα και να καταλήξουμε Podkorica και από εκεί Dubrovnik – Κροατία
Για Σόφια πάντως, θα ακολουθήσετε τον δρόμο που οδηγήσατε για Οχρίδα, με αντίθετη κατεύθυνση, θα περάσετε την Βιτόλα και μετά το Prilep θα συναντήσετε τον εθνικό δρόμο Θεσσαλονίκης – Σκοπίων. Μετά θα κινηθείτε για Σκόπια και Σόφια Βουλγαρίας. Περισσότερες πληροφορίες για την συγκεκριμένη διαδρομή στο ταξιδιωτικό (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&threadid=39970<br%20/>) μου.
Αυτά τα ολίγα, και ίσως κάποια στιγμή να ανεβάσω το πλήρες ταξιδιωτικό.
Καλά να περάσετε και μην αφήσετε ούτε δευτερόλεπτο από το ταξίδι σας που να μην μπορεί να αναφερθεί σαν εξωτική εμπειρία.
Ε… Και μία φωτογραφία ακόμα με τα σχετικά σχόλια…
Η βραδινή βόλτα στο κέντρο επιβάλλεται, όπου και το μόλις δύο εβδομάδων Vstrom, είχε την τιμητική του… Μία φωτογραφία για όλα τα ψώνια με vstrtom… :rotflmao:
111074
Τα μοναστήρια της περιοχής πραγματικά αξίζουν να τα επισκεφτείτε.
111075
Τα περισσότερα είναι ξεκλείδωτα και ελεύθερα προς επίσκεψη.
111076
Ιστορική κληρονομιά που χάνεται στον χρόνο και στην σχετική αδιαφορία.
111077
Επιβάλλεται η βόλτα στο κάστρο, να θαυμάσετε και την θέα.
111078
Άγνωστο γιατί το βράδυ έλιωσα στον ύπνο. Ναι ήμουν κουρασμένος και τα χιλιόμετρα ήταν πολλά. Αλλά η ένταση και η γενικότερη ανησυχία με κράταγαν στην τσίτα. Είναι πολύ καλό να μπορείς να κοιμάσαι καλά στα ταξίδια. Είναι και πολύ δύσκολο να το καταφέρνεις. Συνήθως προτιμώ τον υπνόσακό μου. Άσχετα με το πόσο καθαρό είναι το δωμάτιο που θα νοικιάσω. Το συγκεκριμένο δεν ήταν. Η αίσθηση μετά από ένας ντους να μπαίνεις στον καθαρό υπνόσακο είναι λίγο feels like home…
Εδώ ο Νικολάκης έχει λιώσει.
111080
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε από νωρίς. Αυστηρό πρόγραμμα. Και 6.00 εγερτήριο.
Το πρωί που σηκωθήκαμε υπήρχε μία νευρική ησυχία στο δωμάτιο. Και οι δυο μας είχαμε στο μυαλό μας την Αλβανία. Είχαμε ακούσει τόσα και τόσα…
Τελευταία ατάκα που είχαμε ακούσει από τον πατέρα του Νικόλα πριν φύγουμε από το σπίτι του, ήταν το κλασικό σενάριο, αν τα παπούτσια του Αλβανού αστυνομικού είναι βρώμικα μην σταματήσετε… Τέτοια και άλλα πολλά γύρναγαν στο μυαλό μας…
Αρχίσαμε τις καφρίλες και τις υπερβολές πειράζοντας ο ένας τον άλλο. Βγάλαμε και φωτογραφίες με τα διαβατήρια στο στόμα. Υπενθύμισα στον Νικόλα και την λειτουργία του συναγερμού για το car jacking μιας και αυτός είχε πάνω του τα δεύτερα κλειδιά της μηχανής.
Φύγαμε ξεχνώντας να ψωνίσουμε πρωινό. Κανένας από τους δύο μας δεν είναι τύπος του καφέ. Οπότε εύκολα το χάναμε το κεφάλαιο πρωινό.
Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω έχοντας πάντα αριστερά μας την λιμνοθάλασσα, φτάνουμε στην Struga. Ενδιαφέρουσα πόλη, με ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Τα σύνορα με Αλβανία δεν άργησαν να ρθουν.
Η χώρα της Μακεδονίας μας φάνηκε ιδιαίτερα φτωχή και υποβαθμισμένη. Στα σύνορα κουβεντιάζαμε με τον Νικόλα για την ουτοπική απειλή, των Μακεδόνων και όλο το θέμα με το Σκοπιανό και την ονομασία. Ο λαός της FYROM πεινάει! Και το μόνο που θέλει από τους Έλληνες και την Ελλάδα είναι να τους ανοίξει τον δρόμο προς τον Καπιταλισμό. Τίποτα περισσότερο. Ας ανοίξουν 100-200 επιχειρήσεις Ελληνικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων και μετά θα σου πω εγώ αν θα κουνηθούν καθόλου. Ούτε ονόματα ούτε παραδόσεις θα τους ενδιαφέρουν. Ψωμάκι να βάλουν στο στοματάκι τους θέλουν...
Ελληνικά προϊόντα και εταιρείες αρχίζουν να κατακλύζουν την αγορά των Βαλκανίων. Πηγαίνοντας προς το κάστρο της Οχρίδας γευτήκαμε ένα παγωτάκι.
111253
Μπαίνοντας στην Αλβανία, το σκηνικό άλλαξε. Πολύ όμορφα τοπία και μία σχετική αρχοντιά. Αρχοντιά που πρόσφερε η φύση και όχι ο υπάρχον ανθρώπινος πολιτισμός. Πράσινο και εναλλαγή τοπίων σε ένα καινούριο σχετικά δρόμο, με πολύ καλή άσφαλτο. Πολλά ήταν τα σημεία που ο δρόμος βρισκόταν ακόμα υπό κατασκευή.
Στην γραφική αναπαράσταση από το Google Earth διακρίνεται η ποικιλομορφία του εδάφους, οι υψομετρικές διαφορές αλλά και η χάραξη του δρόμου. Πολύ όμορφη διαδρομή και έκπληξη για τους αναβάτες του vstrom, μιας και περιμέναμε κάτι σε ποιο παρακμιακό και άσχημο να το πω; Στο βάθος, πάνω δεξιά διακρίνεται η Οχρίδα, όπου και διανυκτερεύσαμε, ενώ η γραμμή με έντονο κίτρινο σηματοδοτεί τα σύνορα μεταξύ Αλβανίας και FYROM.
111273
Το τοπίο σε συνδυασμό με την ψυχική μας κατάσταση συνέθεταν μία εικόνα απερίγραπτη. Δεν ξέρω αν είναι αντικειμενική η άποψή μου και κατά πόσο οι χημικές ενώσεις που έκαναν πάρτι μέσα στο κεφάλι μου επηρέασαν την κρίση μου, αλλά πραγματικά ξετρελάθηκα με την υποδοχή που μας επιφύλασσε η Αλβανία.
Καταπράσινα λιβάδια, νεροφαγώματα, ανεκμετάλλευτη γη, ακαλλιέργητα χωράφια, κάποιοι βοσκοί με τα κοπάδια τους. Ταλαιπωρημένες φιγούρες αραιά και πού στην άκρη του δρόμου, προχωρούσαν πεζοί. Κάποια παλιά αυτοκίνητα, παρατημένα. Και ανάμεσα σε όλα αυτά, διάσπαρτοι όγκοι τσιμέντου θαμμένοι μέσα στην γη.
Τα πυροβολεία που είχε χτίσει ο Χότζα (http://en.wikipedia.org/wiki/Enver_Hoxha) με στόχο την οχύρωση της χώρας, ξεπερνούν τις 700.000 και η αίσθηση που προσδίδουν είναι κάπως περίεργη. Όπου και να βρεθείς στην Αλβανία θα συναντήσεις αυτό το σχέδιο πυροβολείου. Από τον νότο μέχρι τον βορρά και από την δύση μέχρι την ανατολή. Από αυτά, τα 500.000 θεωρούνται λειτουργικά και έτοιμα σε περίπτωση πολέμου. Λέγεται ότι όταν ο μέγας Χότζα θέλησε να ξεκινήσει το σχέδιο οχύρωσης της χώρας, έκανε ένα διαγωνισμό να τον πω, καθότι δημοκρατικός άνθρωπος. Απέφυγε τα σκάνδαλα και τις απευθείας αναθέσεις λοιπόν και είπε το εξής. Όποιος μηχανικός δεχτεί να δοκιμαστεί το πυροβολείο που σχεδίασε, ενώ βρίσκεται μέσα σ’ αυτό, κατά τη διάρκεια που αυτό θα βάλλεται από σφαίρες, οβίδες και λοιπές μπαρουτοκανονιές, αυτός θα είναι και ο τυχερός…
111279
Έχοντας ακούσει και διαβάσει πολλά αρνητικά σχόλια για την κατάσταση του οδικού δικτύου της Αλβανίας, εντυπωσιαστήκαμε με τον νέο δρόμο που συναντήσαμε μπαίνοντας στην χώρα.
111561
Οι κατηφορικές στροφές με σωστές κλήσεις και καινούρια άσφαλτο μας έδωσαν την ευκαιρία να ρολάρουμε λίγο πιο ευχάριστα.
111562
Συνεχίσαμε προς τα ενδότερα της χώρας ενώ το οδικό δίκτυο άρχισε σιγά σιγά να μοιάζει στις περιγραφές που είχαμε στο μυαλό μας.
111563
Ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά με τα έργα αλλά δεν μας χάλασε, δίνοντάς μας την ευκαιρία για φωτογράφηση αλλά και συναναστροφή με τους ντόπιους.
111565
Εντυπωσιαστήκαμε από την βιομηχανική περιοχή του Ελμπασάν (http://en.wikipedia.org/wiki/Elbasan) αλλά και την ρύπανση που αυτή προκαλούσε.
111567
Με τα πολλά είχε μεσημεριάσει και εμείς φτάναμε στα Τίρανα (http://en.wikipedia.org/wiki/Tirana).
Τι να πω για αυτή την πόλη; Την λάτρεψα. Μπαρόκ! Ανατίναξη! Πολιτισμικό σοκ!
Κουλτούρες, οικονομικά μοντέλα και θρησκείες αναμιγνύονται σε μία πόλη που προσπαθεί να πετάξει από πάνω της τον μανδύα του μεσαίωνα, βλέπε κουμμουνισμός, διαλέγοντας τον μονόδρομο της καπιταλιστικής εξαΰλωσης.
Όπως κάθε πρωτεύουσα που σέβεται τον εαυτό της, έντονες κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις. Η φτώχια και η αναρχία από την μία, η απόλυτη τάξη, καθαριότητα και οργάνωση από την άλλη. Στην μία πλευρά του δρόμου η παράγκα με το δορυφορικό πιάτο και στην απέναντι το γυάλινο κτήριο βλέπε Babis Vovos, με την αμερικάνικη σημαία να ανεμίζει περήφανη. Τρομάρα τους.
111568
Γράψαμε κάποια χιλιόμετρα μέσα στην πόλη, αν και αυτό δεν ήταν ότι πιο εύκολο μιας και το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης είναι απίστευτο.
Σε συνδυασμό με την τριπλέτα και τα χιλιόμετρα που κουβαλούσαμε, αλλά και αυτά που είχαμε σκοπό να διανύσουμε αποφασίσαμε να καθίσουμε για λίγο σε ένα κεντρικό σημείο και να αφουγκραστούμε την πόλη.
Φάγαμε και τα παστελάκια μας που είχαμε προμηθευτεί τις προάλλες από τον Μασούτη στην Θεσσαλονίκη.
111570
Κάπου εκεί συναντήσαμε και κάποια μέλη της Ελληνικής αποστολής KFOR. Να ναι καλά τα παιδιά άσχετα με το αν συμφωνώ με αυτό που κάνουν. Μας έπεισαν ότι δεν πρέπει με τίποτα να οδηγήσουμε μετά την δύση του Ηλίου. Η αλήθεια είναι ότι μας φόβισαν λίγο. Τότε θυμήθηκα ιστορίες από γνωστούς και γνωστούς γνωστών, για ελεύθερη σκοποβολή μέσα στην πόλη και κινούμενοι στόχοι τα σκυλάκια της συμπαθέστατης κατά τα άλλα πρωτεύουσας.
111571
Επόμενος προορισμός ήταν τα σύνορα, Shkoder και Podgorica έλεγε ο χάρτης και οι σημειώσεις μας.
111576
Αρχίσαμε να ρωτάμε λοιπόν και εμείς… Εκεί η κατάσταση έγινε λίγο τραγική. Φαντάσου να είσαι τώρα στο Παγκράτι ας πούμε και να ρωτάς πως πανε στην Φλώρινα, ή στα Γιάννενα ή στο Διδυμότειχο… Άλλες αποστάσεις θα μου πείτε, ναι αλλά και άλλα μυαλά. Εδώ τους μιλάγαμε κοιτώντας τους στα μάτια, και αυτοί χάζευαν την μηχανή. Κλασικά πάλι βρέθηκαν οι εξευγενισμένοι, βλέπε έχω κάνει στην Ελλάδα εγώ πέντε χρόνια κτλ κτλ, και μας υπόδειξαν μία κατεύθυνση.
111578
Τι το θέλαμε..;
Βρεθήκαμε να οδηγώ σε δείγμα δρόμου, με αμμοχάλικο, λακκούβες και νερά αποχέτευσης να συμπληρώνουν τη εικόνα της πλήρης αναρχίας και κανιβαλισμού που κυριαρχούσε στην περιοχή. Αυτοκίνητα να κορνάρουν, πρησμένοι πήχεις, πεζοί να περνούν χωρίς καμία προειδοποίηση, νερολακώματα σε βάθος μεγαλύτερο του μισού μέτρου και όλο αυτό το σύστημα να δουλεύει με μία πλήρη αρμονία. Δεν ήξερα αν πρέπει να βάλω τα κλάματα ή αν πρέπει να γελάσω με την τραγικότητα της κατάστασης. Όλα αυτά συμπληρώνονταν με αρώματα και ήχους που μόνο σε ταινία του Κουστουρίτσα θα πίστευε κανείς ότι θα πετύχαινε.
111579
Με τα πολλά καταφέραμε να βγούμε σε ένα κεντρικό δρόμο που πολλά προπορευόμενα αυτοκίνητα είχαν διαλέξει επίσης να κινηθούν. Βρήκαμε και ταμπέλες σχετικές με τον προορισμό μας, όπου και νιώσαμε ότι ήρθε η ώρα να κλείσουμε το mode “δεν πιστεύω αυτό που ζω”. Έλα που όμως είχε κι’ άλλο. Δεκαπέντε χιλιόμετρα τουλάχιστον σε χωματόδρομο, με ελάχιστο όριο ταχύτητας τα 60 km/h για να μην μας πατήσουν. Μπροστά και πίσω μας τριαξονικά φορτηγά που πήγαιναν δίχως αύριο αλλά και οι σύνηθες ύποπτες 190, λέγε με και “den kserw ti shmainei amortiser”… Σε όλα αυτά προσθέτουμε και τους καμικάζι, οι οποίοι οδηγούσαν στο αντίθετο ρεύμα χωρίς αύριο.
Το πρώτο χώμα που πάταγα με το vstrom ήταν στην Αλβανία με τριπλέτα, συνεπιβάτη και οδήγηση χωρίς αύριο. Μα ρε γαμώτο ο χάρτης έδειχνε σύγχρονο αυτοκινητόδρομο, πράσινο, ο οποίος όπως μάθαμε αργότερα ήταν υπό κατασκευή.
Ο θόρυβος από της πέτρες που πέταγαν τα αυτοκίνητα πάνω στα κράνη μας μας θύμησε για λίγο πολεμικές ταινίες. Που σκατά πάμε;
Ο Νικόλας με ρωτούσε όλο αφέλεια από πίσω αλλά και μια δόση χιούμορ αν είναι λογικό που νιώθει τον κώλο του να κάνει οκτάρια, ή κατά πόσο είναι εξωτική εμπειρία να οδηγείς με αυτές τις συνθήκες. Μου θύμισε και τις πρωινές φωτογραφίες και πόσο χρήσιμες θα είναι κατά την αναγνώριση των πτωμάτων μας καθώς θα μας βγάζουν από το παρακείμενο χαντάκι.
Μπαίνοντας στον παράλληλο δρόμο της υπό κατασκευής Εθνικής Οδού Τίρανα - Σκόντερ. Όπως φαίνεται η λωρίδα του αντίθετου ρεύματος, ήταν μετά από λίγο και η δικιά μας για πάνω από 15 χιλιόμετρα...
111581
Με τα πολλά καταφέραμε να βγούμε σε δρόμο που θύμιζε εθνική οδό.
111915
Και που κοιτάζαμε τον χάρτη... Ας πάμε και βλέπουμε.
111917
Το οδικό δίκτυο από κει και πέρα θα χαρακτηριζόταν από τραγικό έως άθλιο. Τύφλα να έχει η Πατρών-Κορίνθου. Στροφές χωρίς αύριο, χαντάκια κάθετα στην πορεία μας με βάθη που ξεπερνούσαν τους 30 πόντους, τρελοί οδηγοί που ήθελαν να προσπεράσουν στα πιο ακατάλληλα σημεία, ζώα, κάρα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς συνέθεταν το σκηνικό στον κύριο οδικό άξονα που ενώνει την πρωτεύουσα αυτής της χώρας με τα βόρεια σύνορά της.
Οι εκκλησίες λιγόστευαν ανεβαίνοντας προς τον βορρά. Τα τζαμιά βέβαια παντού.
111920
Η ζέστη ήταν αφόρητη, 5 Μαΐου βλέπεις, η πείνα χτύπαγε κόκκινα, η αφυδάτωση παραμόνευε και το vstrom δίψασε για καύσιμα. Φεύγοντας το πρωί, είχαμε αποφασίσει ότι δεν σταματάμε πουθενά αλλού εκτός από τα Τίρανα, δεν τρώμε τίποτα από αυτήν την χώρα και δεν κάνουμε συνάλλαγμα. Άβγαλτα, ψαρωμένα και βλαχαδερά μας χαρακτηρίζω τώρα. Ίσως και όχι.
Διακρίνω ένα ΕΚΟ στον ορίζοντα και μπαίνω μέσα με δεύτερες αλλά και τρίτες σκέψεις για την ποιότητα των καυσίμων που θα ποτίσει το διψασμένο μου άτι.
Αρκετά τα EKO στην Αλβανία.
111923
Ευρώ? Οκ?
Οκ. 20. Bάλε και βλέπουμε.
Ρε Νικόλα. Δεν παίρνουμε καμιά κόκα? Υγρό για την αφυδάτωση, ζάχαρη για λίγη ενέργεια…
Μια. Ας πάρουμε. Κατεβαίνει και μπαίνει μέσα. Βγάζω το κράνος καθώς σπρώχνω την μηχανή με τα πόδια στην άκρη να μην ενοχλώ. Τα μυαλό έχει φανταστεί όλη την διαδικασία πόσης του μαγικού για μένα εκείνη την στιγμή ποτού, ενώ το νευρικό σύστημα έχει ετοιμάσει όλα τα απαραίτητα ένζυμα για την σωστή διαχείριση των χημικών που θα εισέλθουν στον οργανισμό μου.
Ακούω τον Νικόλα να μου λέει πλησιάζοντας προς την πλευρά μου, ρε ο μαλάκας θέλει δύο ευρώ το κουτάκι.
Από το πουθενά και σε αντίθεση με τα συναισθήματα ολοκλήρωσης και ηρεμίας από την πολύ όμορφη εμπειρία που ζούσα μέχρι εκείνη την στιγμή, αρχίζω να φωνάζω και να τον καταριέμαι. Πάμε να φύγουμε από δω, με τους έτσι τους γιουβέτσι…
Τότε νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου.
Δεν θα ήταν κακό να φόραγα κανά πάμπερς σκέφτηκα στιγμιαία, ενώ προσπάθησα να ξεκλειδώσω το μυαλό μου και να επεξεργαστώ αυτά που άκουγα.
Φίλε είσαι Έλληνας; Φίλε είσαι Έλληνας.
Ναι απαντάω με καθυστέρηση κάποιον δευτερολέπτων.
Τι πρόβλημα έχεις;
Μιλάς ελληνικά; Το και το…
Άσε θα το κανονίσω εγώ.
Γνώριμη φάτσα μου φάνηκε.
Ενστικτοδώς το μάτι πέφτει και πάνω στις Ελληνικές πινακίδες του accent που μόλις είχε παρκάρει. Είναι μία από αυτές τις στιγμές που νιώθεις ότι η κάμερα γυρνάει γύρω από το κεφάλι σου,
Απέκης ο συμπαθέστατος Αλβανός. Σοβατζής. 13 χρόνια μου δίνεται ψωμί. Ήρθατε στον τόπο μου και δεν θα σας φιλέψω κάτι;
Αν ψάξεις να βρεις την αντίστροφη διαδικασία που συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν πιεις δύο μπουκάλια βότκας σε μία βραδιά, νομίζω ότι θα πρέπει να αναφερθείς σε γεγονότα παραπλήσια με το προηγούμενο. Για μένα ήταν σταθμός ζωής το συγκεκριμένο γεγονός. Πραγματικά ένιωσα εκρήξεις μέσα στον εγκέφαλο μου. Τι είπε ο άνθρωπας ρε. Τόσο απλό και τόσο δυνατό. Και εμείς τους φοβόμαστε ότι θα μας βιάσουν τις γιαγιάδες μας. Αυτό μπορεί να το έκαναν στο παρελθόν. Τώρα ψωμί θέλουν και αυτοί.
Τα είπαμε για κανά μισάωρο, μας πρότεινε να μας κεράσει και φαγητό, Μας μίλαγε με περηφάνια για τον τόπο του αλλά και για τα δύσκολα τα χρόνια. Μας εξήγησε ότι έπρεπε να φύγει μιας και πήγαινε τους συγγενείς του στο αεροδρόμια για Ιταλία. Ελλάδα, Ιταλία και Αμερική έχουν φύγει σχεδόν όλοι. Λόγω διακοπών Πάσχα συναντάτε κόσμο στην περιοχή. Αλλιώς νέκρα. Μας παρακάλεσε να επισκεφθούμε το χωριό του λίγο παρακάτω, ενώ μας έδωσε και το κινητό να χρειαστούμε τίποτα όσο θα είμαστε στην χώρα.
Τέλος καθώς σηκώθηκε για να φύγει, μας έδωσε και 500 λέκε. Είναι κάπου στα πέντε Ευρώ. Σε περίπτωση που χρειαστείτε κάτι. :uplate:
Μας άφησε λίγο λαλάκες.
Συνεχίσαμε την πορεία μας προς τα σύνορα. Είχαμε μπροστά μας σχεδόν άλλα τόσα χιλιόμετρα να διανύσουμε. Σίγουρα ποιο εύκολα. Πεντακόσια στο σύνολο.
111926
Ο Δρόμος μία από τα ίδια. Περάσαμε και από το χωριό του φίλου μας.
111995
Δυστυχώς ούτε το όνομα του δεν θυμάμαι. Ούτε του χωριού, ούτε του φίλου μας…
Παραθαλάσσιο. Όχι άσχημο.
111996
Θάλασσα ισούται με σύνορα, οπότε να και τα πυροβολεία που λέγαμε.
111997
Βγαίνοντας πάλι στην “εθνική” και μετά από διάφορα κουλά και αφάνταστα κάποια στιγμή καταφέραμε να φτάσουμε στα σύνορα με το Μαυροβούνιο (http://en.wikipedia.org/wiki/Montenegro).
111998
Πανέμορφα τοπία, αλλαγή θερμοκρασίας σιγά σιγά, προς το πιο κρύο βέβαια και μία πιο πολιτισμένη νότα. Μία ηρεμία στους δρόμους, φώτα αναμμένα σε όλα τα αυτοκίνητα, που τα συναντούσες πολύ πιο σπάνια. Απίστευτες διαδρομές και πολύ όμορφη χάραξη στους δρόμους.
Τι το θές όμως. Πως τα κατάφερα και με σταμάτησαν τρεις φορές για speed limit. 9, 27 και 13 ευρώ πλήρωσα επιτόπου στους τοπικούς πολισμάνους.
Το παράξενο της υπόθεσης ήταν ότι τα μηχανήματά τους είναι απίστευτα γρήγορα. Που ο δικός μας ο ταλαίπωρος μπατσάκος που κάθεται λες στοχεύει μύγα στα 20 χιλιόμετρα. Τααακ και στην φόρεσε ο μοντενέγρος.
Ρε παιδιά έχετε από το πουθενά γαμώ τις ασφάλτους. Δεν πήγαινα και μαλλιά κουβάρια. Για 30 και 40 χιλιόμετρα πάνω από το όριο θα το κάνουμε θέμα; Τίποτα αυτοί.
Στην συγκεκριμένη περιοχή μόνο οδηγώντας μπορείς να καταλάβεις πόσο δυνατή είναι η ομορφιά της. Παρατηρήστε στις φωτογραφίες από το Google earth την διαμόρφωση του εδάφους και φανταστείτε.
112000
Διακρίνονται οι στροφές στο βουνό. Πολύ καλή άσφαλτος και πανέμορφα χωριά στο μήκος όλης της διαδρομής.
112002
Και μία από το κότερο...
Επάνω δεξιά διακρίνεται η Podgorica.
112003
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου πως φαινόταν η Budva (http://en.wikipedia.org/wiki/Budva ) πάνω από το βουνό. Κάτι το γεγονός ότι είχα κουραστεί να οδηγώ, κάτι ότι ήθελα να φάω και να πιω, κάτι ότι θα ήθελα να είναι το Dubrovnik. Αποφασίσαμε να κάνουμε μία στάση παρόλο που θα μας έπιανε νύχτα μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας.
112005
Είπαμε ότι θα φάμε κατευθείαν το βράδυ και απλά θα χαζεύαμε τα αξιοθέατα της πόλης, που δεν ήταν και λίγα μιας και η τουριστική περίοδος εκεί ξεκινάει από νωρίς.
Τι το θες όμως. Τρία κομμάτια πίτσα ο καθένας και από δύο πιτόγυρα παρακαλώ, και μάλιστα grek style.
112006
Ένιωθα να πλησιάζω τον παράδεισο και στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μου ήρθε η ιδέα να κάτσω εκεί για τις υπόλοιπες δεκαπέντε μέρες.
Την ώρα που μπούκωνα το δεύτερο πιτόγυρο, από το απέναντι μαγαζί που έπαιζε μέχρις στιγμής τσίτα τοπικά σκυλάδικα, ακούγεται το τραγούδι της Ελενίτσας. Της Παπαρίζου ντε. U R my 1, My # 1…
Η Eurovision πλησίαζε και τότε θυμήθηκα την μύγα που πετάει στο Πεκίνο και την αναθεματισμένη παγκοσμιοποίηση. Α ρε Παπαρήγα που θέλουν όλοι. Την καλή.
112007
Συνεχίσαμε το ταξίδι μας χορτάτοι πια και έτοιμοι για ύπνο.
Εντυπωσιαστήκαμε από το Κότορ (http://en.wikipedia.org/wiki/Kotor ) και την απίστευτη ομορφιά της περιοχής αλλά και από την λίμνη Skadarsko δίνοντας υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα ξαναπεράσω από κει.
112008
Κάποια στιγμή μπήκαμε και σε Κροατικό έδαφος όπου πολύ φοβήθηκα ότι, ότι είδαμε από Βαλκάνια έτσι όπως το είχαμε στο μυαλό μας τελείωσε. Το είδαμε. Άλλος πλανήτης η Κροατία. Διαγωγή, παιδεία, αρχοντιά, υποδομές… Απίστευτη χώρα.
Χαζεύοντας τον χάρτη μπορεί να καταλάβει κανείς ότι η Κροατία έχει πάρει τα καλύτερα οικόπεδα της περιοχής. Έχοντας όλα τα παράλια, στην Σερβία δεν αφήνει περιθώρια να μάθει κολύμπι, ενώ στην Βοσνία αντιστοιχεί μία μικρή λωρίδα γης, βλέπε βέλος… Σε μία στάση που χαζεύαμε τον χάρτη και κουβεντιάζαμε, κάναμε μία αντιστοίχιση με Ελλάδα Τουρκία, όπου η Ελλάδα τους έχει πατήσει λίγο…
112154
Ο καιρός είχε αλλάξει αρκετά και το ψιλόβροψο μας είχε πιάσει κουβέντα θέλοντας να μας ενημερώσει ότι έρχονται τα χειρότερα.
Κάποια στιγμή, με σκοτάδι πλέον φτάσαμε στο Dubrovnik (http://en.wikipedia.org/wiki/Dubrovnik). Αξίζει να ακολουθήσετε το συγκεκριμένο λινκ. Μόνο τις φωτογραφίες να χαζέψετε θα ανταμειφθείτε.
Η τοποθεσία της πόλης του Dubrovnik σε συνδυασμό με την ιστορία του το κάνει ένας από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της Ευρώπης. Στην φωτογραφία διακρίνεται ο δρόμος που αγναντεύει την αδριατική λίγο πριν την πόλη.
112159
Ψάχνοντας, εντελώς τυχαία βρήκαμε ένα απίστευτο δωμάτιο με θέα την παλιά πόλη, σε λογική τιμή, πεντακάθαρο, με ιδιοκτήτη μηχανόβιο που μας πρόσφερε την θέση πάρκινγκ για την μηχανή μας αλλά και με σύζυγο καθηγήτρια Αρχαίων Ελληνικών. Άφησα τον Νικόλα να κάνει της απαραίτητες διπλωματικές αντιπροσωπεύσεις σαν έθνος, απόφοιτος ιστορικού αρχαιολογικού γάρ, και προχώρησα για ένα καυτό μπάνιο.
Πραγματικά ένιωθα ότι τα είχα δει όλα μέσα σε μια μέρα. Τύφλα να έχουν ο γύρος της Κρήτης, το ταξίδι στην Τουρκία και όποιο άλλο κάλπικο ταξιδάκι με μορφή διήμερης απόδρασης στην ενδοχώρα της πατρίδας.
112161
Παρόλο την βροχή και την κούραση αποφασίσαμε ότι πρέπει να κάνουμε την βραδινή μας βόλτα στην παλιά πόλη. Το περπάτημα θα μας έκανε καλό, καθώς επίσης και καμιά μπυρίτσα για να κρατάμε τις ισορροπίες στα εγκεφαλικά κύτταρα που λέγαμε νωρίτερα.
Η πόλη ήταν απίστευτη. Έρημα όλα τα σοκάκια λες και περίμεναν του συντελεστές κάποιας τηλεοπτικής παραγωγής να ταράξουν την ηρεμία που υπήρχε. Σκέφτηκα ότι ήμασταν πολύ τυχεροί που πετύχαμε την πόλη με αυτό τον καιρό.
112162
Επιβεβαιώθηκα την επομένη το πρωί, όπου ο ήλιος έλαμπε και κάθε λογής σαβουροτουρίστας μόλυνε με την φασαρία του αυτό το ζωντανό μνημείο που προστατεύεται και από την Ουνέσκο.
Φύγαμε σχετικά αργά από την πόλη μιας και δεν μας έκανε η καρδιά να την αφήσουμε. Ορκίστηκα ότι θα ξανάρθω και χαράσσοντας πορεία για Banja Luka, αποφασίσαμε ότι θα επισκεφτούμε δύο τοποθεσίες που είχαμε διαβάσει πολλά αλλά και είχαμε ακούσει. Μέρος της σύγχρονης ιστορίας και τα δυο αλλά και του πολιτισμού που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Σαράγιεβο και Μόσταρ.
112163
Ο καιρός δεν μας έκανε την χάρη και την υπόλοιπη μέρα.
Την απίστευτη λιακάδα που συντρόφευε την πρωινή μας βόλτα την διαδέχθηκε η βροχή.
Μέσω Metkovic φτάσαμε στο Mostar (http://en.wikipedia.org/wiki/Mostar).
113284
Έχοντας διαβάσει στον οδηγό την σύγχρονη ιστορία της πόλης νιώσαμε μία σχετική ανατριχίλα περπατώντας στα γραφικά σοκάκια της. Παρακάτω παραθέτω μέρος κειμένου από την wikipedia.
“HVO forces (and its smaller divisions) engaged in a mass execution, ethnic cleansing and rape on the Bosniak people of the West Mostar and its surrounds and a fierce siege and shelling campaign on the Bosnian Government run East Mostar. HVO campaign resulted in thousands of injured and killed”
HVO είναι οι Κροάτες με λίγα λόγια...
Όλα τα παραπάνω έγιναν το 1993 και όχι πριν εκατοντάδες χρόνια. Η χιλιομετρική απόσταση από την Θεσσαλονίκη είναι κάπου στα 500km και κάπου στα 800km από την Αθήνα… Δεν είναι απλά τα πράγματα. Όποιος θέλει ας το ψάξει περισσότερο.
Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα ποιο μεγάλο και εντυπωσιακό το συγκεκριμένο γεφύρι…Μνημείο και αυτό προστατευόμενο από την Ουνέσκο.
Άλλη μία. Έβαλα και το κράνος μέσα για να φαίνεται ότι είμαι μοτοσικλετιστής… χοχο…
Φαίνεται και το vstrom κάπου στο βάθος, αριστερά.
113285
Κολατσίσαμε κάτι πρόχειρο και προχωρήσαμε προς Σαράγιεβο, κάνοντας παράκαμψη ουσιαστικά από τον ημερήσιο τελικό μας προορισμό. Το δίλλημα για την συγκεκριμένη απόφαση ήταν μεγάλο. Ο καιρός δεν βοηθούσε ιδιαίτερα για άνετα χιλιόμετρα, η παρέα μας στην Banja Luka μας περίμενε, αλλά και το Σαράγιεβο είναι μία πόλη που θέλαμε οπωσδήποτε να επισκεφθούμε.
Μπαίνοντας στην πόλη τα συναισθήματα είναι απίστευτα. Για άλλη μια φορά ένιωσα άσχημα που η δυστυχία των συνανθρώπων μου, είναι αξιοθέατο για μένα. Τι θα μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω σε μία τέτοια κατάσταση;
113286
Η πόλη αν και έχει βρει τους ρυθμούς της, έχει ακόμα ζωντανά τα σημάδια του πολέμου.
Αρκετά τα βομβαρδισμένα κτήρια μέσα στην πόλη.
113287
Αν τύχει και περάσετε από κει, ψάξτε για τα “τριαντάφυλλα” (http://en.wikipedia.org/wiki/Sarajevo_Rose) όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι, στα πεζοδρόμια της πόλης. Οι οβίδες που έπεφταν μέσα στην πόλη, στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, δημιουργούσαν τρύπες στο έδαφος με σχήμα τριαντάφυλλου. Αυτές τις τρύπες τις έχουν γεμίσει με κόκκινο τσιμέντο, θέλοντας να δώσουν λίγο χρώμα στην πόλη αλλά και να κρατήσουν ζωντανές τις μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος.
Φωτό από το wiki...
113288
Κάναμε την περιήγησή μας στην πόλη πάντα με ψιλόβροχο.
113289
Θεωρήσαμε απαραίτητη την φωτογράφηση στο Holiday In, που είχαμε γνωρίσει από το τηλεοπτικό σόου “πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία”.
113291
Συνεχίσαμε την πορεία μας κάνοντας πάντα τις απαραίτητες στάσεις. :p
113292
Ο καιρός πλέον είχε αλλάξει. Βροχή και κρύο, δεν θύμιζαν σε τίποτα τον καιρό που αφήσαμε πίσω στην πατρίδα. Αρχές Μαΐου και το σκηνικό ήταν άκρως χειμωνιάτικο…
Πολύ λάσπη και νερό… Απαραίτητη η λίπανση της αλυσίδας. Εξού και η πατέντα με το σπρέι. Με δύο απλά Velcro πρόσδεσης καλωδίων από το παλιό μου Laptop, σκέφτηκα ότι θα ήταν η καλύτερη λύση για άμεση πρόσβαση στην λίπανση αλλά και με δεδομένη την έλλειψη χώρου…
113293
Εν μέσω καταιγίδας, επιτέλους φτάσαμε στην Banja Luka (http://en.wikipedia.org/wiki/Banja_luka). Μπαίνοντας είδαμε και την ταμπέλα που ενημερώνει για τις αδελφές πόλεις. Μία από αυτές είναι και η Πάτρα. Στα πλαίσια της βλακείας που με δέρνει χάρηκα που είδα και την Πάτρα μέσα σε αυτές, ενώ αμέσως το μυαλό μου πήγε στα παιδικά μου χρόνια και το κομμένο δάχτυλο που είχα αποκτήσει συσκευάζοντας γάλατα για μία άγνωστη προς εμένα μέχρι τότε πόλη, κάπου στα Βαλκάνια, με όνομα Banja Luka. Δεν σταματήσαμε για φωτογράφηση στην συγκεκριμένη ταμπέλα αφενός γιατί δεν είμαστε κάφροι και αφετέρου γιατί η πείνα και η κούραση χτύπαγε κόκκινα…
113294
Την συγκεκριμένη μέρα ήταν του Αγ. Γεωργίου για τους ντόπιους. Ορθόδοξοι και αυτοί αλλά με καθυστέρηση στο ημερολόγιό τους καμιά δεκαπενταριά μέρες. Άλλη μία διαφορά που έχουν, είναι ότι δεν γιορτάζει ο καθένας την ονομαστική του εορτή, αλλά κάθε οικογένεια έχει τον προστάτη της. Έτσι λοιπόν, με δεδομένο ότι ο προστάτης της οικογένειας του φίλου μας Ίγκορ, ήταν ο Αγ. Γεώργιος, γλέντια και χαρές είχε η οικογένεια του. Η παράδοση θέλει να μαζεύεται όλο το σόι και να το γιορτάζουν μέχρι τελικής πτώσης. Δυστυχώς εμείς με δεδομένα τα χιλιόμετρα που είχαμε να διανύσουμε προλάβαμε μόνο την τελική πτώση… Μας πόνεσε ιδιαίτερα μιας και χάσαμε το ψήσιμο στην ύπαιθρο, της μπυροποσίες και τις ρακίτσες, την μπάντα με τα χάλκινα που θα έπαιζε ζωντανά μόνο για την πάρτη μας και όλους τους χορούς και τα πανηγύρια.
Παρ’ όλ’ αυτά πήραμε μία γεύση από τον σχετικό πανικό. Η φιλοξενία δεν χωράει σχόλια και περιγραφές.
113295
Αποκτώντας το προσωνύμιο μπετονιέρα, μιας και προσπαθώντας να σβήσω την κάψα από τις ρακές, έπινα στα καπάκια από την τοπική τους μπύρα ονόματι Νέκταρ κύλισε η βραδιά. Μεθυσμένος από το αλκοόλ, την κούραση, τις εικόνες και τα αρώματα που πέρασαν από μπροστά μου και αυτή την ημέρα, πριν πέσω για ύπνο έστειλα το παρακάτω mail σε φίλους, οικογένεια και γνωστούς…
Saturday, May 7, 2005 8:11:09 PM
To karavani Ipostirikseis tis Ellinikis Simetohis Stin Eurovision....
pou_pame_ore___.jpg (86KB); pou_pame_ore2___.jpg (105KB); sarajevo_babe____.jpg (125KB); enas_aplos_dromos_sta_Tiranna____.jpg (91KB)
simera savvato 7 maiou eimaste Banja Luka, stin fili mas tin Ivanna kai stelnw mail apo ton ipologisti tou boyfriend...Ola teleia kai poli ouaou...
Triti 2/5 thessaloniki, Tetarti florina, Vitola kai diamoni stin Ohrida... MAKEDONIA IS NOT GREEK! Apo kei Alvania, Mavrovounio kai perasame Kroatia, opou kai kimithikame sto Droubnovik...Apo kei apo paralia mehri Metkovic kai meta vour gia Vosnia, Mostar kai katefthinsi gia Sarajevo... Meta Banja Luka.... Pola hiliometra kai polles empeiries... Fagame kai tis kliseis mas kaname kai ta conne mas... To mono pou den pathame einai na mas klepsoun , na mas zitisoun miza na mas viasoun i otidipote allo... istati empeiria i Alvania... Respect stous megistous Alvanous!!!!!!!!!!!!
Apisteftoi....
Genikotera i periohi tis yougoslavias einai panemorfi! Apisteftes diadromes mesa apo faragia, dipla apo potamia me treles gefires, kai apeira tunels... Poli kali asfaltos (ohi vevaia stin alvania....) kai diadromes pou den mporoume na oneireutoume kan...
I mihani vevaia trello aksiotheato gia tous ntopious, kai poli megali star... Mirazei autografa kai poli einai autoi pou theloun na fwtografithoun mazi tis...
Evrwpaios odigos pleon o panagiwtis, akolouthei ta oria tahititas pou orizoun oi tabeles giati edw den paizoun ta palikaria....
gia to mellon den kseroume akoma ti tha kanoume, to sigouro einai oti 17.5 fevgei tokaravi apo Venetia kai stis 12.5 theloume na eimaste sigoura stin Vienni.... Mallon tha pame avrio Kiriaki sto Zagreb, apo rijeka, notia tis Triestis, kai meta mehri tis 12 tha pame Vienni meso Venetias, Padova ktl... Mporei na pame kai Bratislava alla ola einai refsta... Meta tha ksanakatevoume Venetia kai Patra sou Erhomai...
Afta apo tous Taksidiwtes twn Valkaniwn....
Ps. HotSpots tou Taksidiou,
1. Se touristiki periohi tis Kroatias, Budva onomati, Topiko cdadiko epaize chita tin Elenitsa, U R MY #1 !!!!!!!!!!!!!!!
2. Se stasi gia anefodiasmo stin Alvania, petihame alvano sofatzi pou doulevei 12 hronia stin amfilohia kai mas kerase cocakoles.... Afou ta eipame, meta mas hartzilikwse kiolas me 500 leke, kapou sta 4 me 5 euros... Niwsame ligo malakes....
3-apeira... polla alla apo konta....
Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Ο καιρός δεν μας έκανε την χάρη και την υπόλοιπη μέρα.
Την απίστευτη λιακάδα που συντρόφευε την πρωινή μας βόλτα την διαδέχθηκε η βροχή.
Μέσω Metkovic φτάσαμε στο Mostar (http://en.wikipedia.org/wiki/Mostar).
Αυτη η γεφυρα την τιναξανε στον αερα και η Ουνεσκο τη ξαναφτιαξε απο την αρχη !
:alien:
Ποιος είναι όμως ο Ίγκορ και η Ίβανα;
Την Ίβανα την γνώρισα μέσω του Νικόλα. Συμφοιτητές στο ιστορικό αρχαιολογικό. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Banja Luka. Ο πατέρας της διδάσκει Ελληνική φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της πόλης. Στην εφηβεία της και στα καλύτερά της χρόνια είχε να αντιμετωπίσει το θηρίο του πολέμου. Μετά έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Ιστορικό Αρχαιολογικό στην Αθήνα. Έμαθε την γλώσσα, έκανε παρέες και κανένας δεν θα την αναγνώριζε από πού κατάγεται ή ότι δεν είναι Ελληνίδα. Πάντα της έλεγα ότι τα Ελληνικά της είναι πολύ καλύτερα και πιο ποιοτικά από τα δικά μου…
Μετά τις σπουδές γύρισε στην πόλη της. Έχει παντρευτεί τον Ίγκορ, διδάσκει Ελληνικά, δουλεύει στο μουσείο της Banja Luka, είναι η επίσημη μεταφράστρια του δημάρχου της Banja Luka και άλλα πολλά. Αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Αλβανία για ένα ερευνητικό πρόγραμμα. Σπάνια περίπτωση ατόμου.
Εδώ μία φωτό κατά την διάρκεια διδασκαλίας Ελληνικών στην Banja Luka, όπου και την επισκεφθήκαμε αλλά και παρακολουθήσαμε μάθημα, παρέα με τις δύο μαθήτριές της…
114037
Η φιλοξενία των παιδιών, χωρίς να θέλω να γίνομαι γραφικός, ήταν απερίγραπτη. Κλειδώσαμε το vstrom σε υπόγειο γκαράζ και μέχρι την στιγμή που φύγαμε δεν το ξαναγκουμπήσαμε... Περίπου…
Αν περάσετε από την περιοχή και διανυκτερεύσετε πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε την νυχτερινή ζωή της πόλης. Ιδιαίτερη αισθητική πάντα, πινακίδες “απαγορεύονται τα όπλα” στους τοίχους, αλλά οι άντρες να μην ξεχνούν ότι οι αναλογίες ανδρών γυναικών είναι 1 προς 7! Αποτέλεσμα του πρόσφατου πολέμου και αυτό. Μιλήστε δυνατά Ελληνικά και θα περάσετε καλά καλοί μου κάφροι…
Πολύωρες συζητήσεις για την καθημερινότητα κατά την περίοδο του πολέμου. Δεν είναι εύκολο πράγμα να ακούς άτομα στην ηλικία σου να σου λένε ότι για δύο μήνες ξέμενε η πόλη από νερό, μετά για άλλους δύο από γάλα, μετά από αλεύρι… Δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι όταν εσύ παρακολουθούσες το σίριαλ του πολέμου από τον ζεστό σου καναπέ, το γεγονός ότι αυτοί μπορεί να μην είχαν ηλεκτρικό για δύο και τρεις μήνες συνεχόμενα… Δεν είναι καθόλου εύκολο να φανταστείς πως ήταν η ζωή τους και η καθημερινότητά τους εκείνες τις δύσκολες μέρες.
Για ποιες αξίες και ποια ιδανικά έχουμε κατέβει στους δρόμους; Με ποια κίνητρα και ποιες διεκδικήσεις έχω κλείσει εγώ και άλλοι τις γενιάς μου δρόμους και έχω διαμαρτυρηθεί; Τι ξέρουμε από αδικία κύριοι και από στέρηση ελευθερίας;
Απλά αναθεωρείς μετά από τέτοιες επαφές.
Ακόμα ποιο δύσκολο είναι, να δεχθείς ότι τέτοια άτομα, αυτής της ηλικίας, με εξαιρετική μόρφωση και παιδεία, καλλιεργούν μίσος για κάποιους από τους συνάνθρωπούς τους. Δεν θα τολμούσα να τους κατηγορήσω γι’ αυτό. Όταν κάθε οικογένεια έχει χάσει κάποιο μέλος της από αυτό τον καταραμένο πόλεμο, πώς να μην ριζώσει βαθιά μέσα σου το μίσος; Άσχετα με την ηλικία, την παιδεία και πόσο ανοιχτό μυαλό μπορεί να έχει κανείς.
Μέσα από όλες αυτές τις συζητήσεις πήραμε τα μαθήματά μας, σύγχρονης ιστορίας, πάντα από την πλευρά της Βοσνίας… Εκεί ακούσαμε και για όλες τις λεπτομέρειες για το ποιος είναι πραγματικά ο Μιλόσεβιτς και ο κάθε Μιλόσεβιτς. Γιατί έγινε τόσο φασαρία και πανικός για μία γεφυρούλα σαν αυτή του Μόσταρ… και όλα τα υπόλοιπα που καλό θα ήταν να τα ψάξει κανείς….
Εδώ ο Ίγκορ με τον καταπληκτικό Red Rocket…
114038
Το αρχικό πρόγραμμα προέβλεπε δύο μέρες στην Banja Luka με τρεις διανυκτερεύσεις. Περνάγαμε τόσο όμορφα που αποφασίσαμε να καθίσουμε ένα ακόμα βράδυ. Έτσι κι’ αλλιώς ο καιρός δεν βοηθούσε, μιας και τρεις μέρες έβρεχε καταρρακτωδώς σχεδόν ασταμάτητα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπάρχουν φωτογραφίες από την πόλη. :(
Αποφασίσαμε ότι θα φύγουμε πολύ νωρίς την επόμενη μέρα το πρωί. Εγερτήριο στις 5 κάτι και μέχρι τις 5.30 αναχώρηση. Τώρα σαν κάτοικος της Σόφιας και με την εμπειρία μου στην επαρχία της Βουλγαρίας, ξέρω τι σημαίνει αυτό και τι κινδύνους κρύβει. Σε αυτούς τους δρόμους και με τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή το κακό παραμονεύει σε κάθε στροφή. Κρίνοντας ο βλάχος από το χωριό του, κάθε πρωτομαγιά έκανα το πρώτο μου μπάνιο πίσω στο πατρίδα, το να ταξιδέψουμε αρχές Μαΐου, ξεκινώντας 5.30 το πρωί και έχοντας μπροστά μας περί τα 650++Km, ήταν κάτι πολύ απλό και λογικό… Τι θα μπορούσε να συμβεί…;
114039
Σηκωθήκαμε, γρήγορο πρωινό, φρεσκοπλυμένα ρουχαλάκια… Φορτώσαμε την μηχανή, φορέσαμε και τα αδιάβροχά μας και βγήκαμε στην άγρια νύχτα…
Νόμιζα ότι οι φακοί επαφής είχαν κάποιο πρόβλημα και δεν έβλεπα καθαρά… Αργότερα κατάλαβα, ότι η ομίχλη ήταν αυτή που δεν άφηνε περιθώρια για καθαρή ορατότητα. Ο ορισμός την κόβουμε με το μαχαίρι ταίριαζε απόλυτα… Τι να σου κάνουν τα φώτα του vstrom… Ανησυχούσα μήπως έρθει κανένας κοιμισμένος από πίσω και μας παρασύρει… Με αναμμένα τα alarm συνεχίσαμε την πορεία μας προς Κροατικό έδαφος. Στο μισάωρο επάνω νιώθαμε την υγρασία μέσα στα ρούχα μας… Δεν έβρεχε. Δεν ψιχάλιζε. Παρ’ όλ’ αυτά νερό έτρεχε στα αδιάβροχά μας. Ανέπνεες και έπινες νερό. Στην κυριολεξία. Βγαίνοντας από την πόλη, παραλίγο να τρακάρουμε με μία ταλαίπωρη που ξεχάστηκε και παραβίασε φωτεινό σηματοδότη. Με μπλοκάρισμα πίσω τροχού για πάνω από δέκα μέτρα απελευθέρωση και αμέσως μετά ελιγμό γλυτώσαμε τα χειρότερα. Καθαρά από τύχη. Δεν πίστευα πόσο ακαριαία αντέδρασα, με τις δεδομένες συνθήκες… Κουλουριασμένος πίσω από το φέρινγκ, νιώθοντας ότι οδηγό με βρεγμένα ρούχα, θερμοκρασία κοντά στους μηδέν βαθμούς και σχετικά καινούρια μοτοσικλέτα οι πιθανότητες αποφυγής ενός τέτοιου ατυχήματος δεν ήταν και πολλές… Το vstrom αντέδρασε απίστευτα ώριμα, δείχνοντας μου τα πρώτα δείγματα αναβάθμισης από το freewind…
Συνεχίσαμε ακάθεκτοι κρύβοντας ο ένας από τον άλλο την τρομάρα μας, προσπαθώντας α μην ρίξουμε το ηθικό μας… Ο Νίκος θυμήθηκε την διαδρομή μας στην Αλβανία και αποφάσισε να συνοδεύσει το ταξίδι μας τραγουδώντας αντιστασιακά τραγούδια.
Ξημέρωσε και εμείς φτάσαμε στο Κροατικό έδαφος. Πληρώσαμε τα πανάκριβα διόδια και συνεχίσαμε στην πολύ καλή Εθνική τους Οδό με κατεύθυνση προς
Zagreb (http://en.wikipedia.org/wiki/Zagreb).
Εδώ έξω από τον Καθεδρικό ναό του Zagreb.
114040
Τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο, χαρήκαμε που βγήκε ήλιος και συνεχίσαμε την πορεία μας δυτικά, προς Rijeka.
Η διαδρομή απίστευτη, πολύ καλής ποιότητας άσφαλτο, σωστές κλίσεις στις στροφές, σωστή οδήγηση με φλας κτλ από τους ντόπιους. Όλα μια χαρά. Ανεβάσαμε μουαγιέν και μεις ρολάροντας και απολαμβάνοντας την διαδρομή, μέσα από βουνά και λαγκάδια. Εντυπωσιαστήκαμε από την υποδομή που υπάρχει στην περιοχή, με γέφυρες και τούνελ, ώσπου ξαφνικά προσπερνάμε και ένα εκχιονιστικό με αναμμένους τους φανούς… Τι κάνει ένα εκχιονιστικό στους δρόμους Μάιο μήνα; Ώχ… άλλο ένα. Που πάνε ρε;
Περνάμε ένα τούνελ και μου έρχεται η πρώτη σταγόνα. Λίγο συμπαγές την κόβω… Στο χιλιόμετρο επάνω χιόνιζε κανονικά! Δεν μπορούσα να οδηγήσω από τα νευρικά γέλια. Μαζί μας κάνει πλάκα ο Θεός…
Η φωτό τα λέει όλα….
114041
Τι κάνουμε; Συνεχίζουμε μέχρι το πρώτο rest park. Φύγαμε!
Οδηγούμε πλέον σε κανονική στρώση χιονιού και όλως περιέργως το vstrom κρατάει καλά. Δοκιμάζω και με την μπότα το οδόστρωμα και παρατηρώ ότι το χιόνι είναι πολύ φρέσκο για να πιάσει κάπου πάγο. Συνεχίζουμε με ταχύτητες της τάξεως των 60-70 χιλιομέτρων. Μας προκαλεί περιέργεια το γεγονός ότι προσπερνάμε άπειρα αυτοκίνητα και μπαίνω σε διαδικασία σκέψης μήπως αυτό που κάνω είναι ριψοκίνδυνο. Διάφορα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα δεξιά και αριστερά μας ρίχνουν την διαλυμένη ψυχολογία Παρατηρούμε ότι οι περισσότεροι έχουν πρόβλημα με τους υαλοκαθαριστήρες τους, ή τον αέρα στα τζάμια τους και επαναπαυόμαστε.. Διάφορες σκέψεις περνούν από το μυαλό. Σε τέτοιες περιπτώσεις ανεβαίνουν οι στροφές στον εγκέφαλο… Πότε λάδωσα την αλυσίδα, τι ταχύτητα έχω στο κιβώτιο, με πόσες στροφές πάω, που είναι η επόμενη στροφή, το πιτσιρίκι που έχει βγει με την μαμά από το zastava το κρατάει κανένας από το χέρι;
Όταν πήγα για το δεύτερο :”πρώτο” σέρβις στην Πάτρα, το παλικάρι έριξε και σπρέι, πράσινο γράσο στους πόλους της μπαταρίας. Εκείνη την στιγμή των ρωτούσα για θερμαινόμενα grips, κόστος και τι παίζε;. Νωρίτερα του είχα πει ότι έχω σκοπό να πάω μέχρι την Βιέννη. Εκείνη την στιγμή έρχεται κλασική πατρινόφατσα καταξιομένου επιχειρηματία και ρωτάει για ένα GS. Αυτό είναι πολύ προσεγμένο. Με τα θερμαινόμενα grips επάνω κτλ κτλ… Δεν παρακολουθούσα την συζήτηση καθότι εκείνη την στιγμή διαπίστωνα ότι η πινακίδα μου είχε τοποθετηθεί στραβά. Αυτό που άκουσα όμως είναι τον κύριο μπυροκοιλιά να λέει… και τι τις θέλω αυτές τις μαλακίες στα χερούλια, μες την Πάτρα θα κυκλοφορώ…
Αχ… Τέτοιες και άλλες ακόμα πιο χαζές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μπερδεμένες και χωρίς καμία συνοχή… Ένα φορτηγό είχε βγεί από τον δρόμο με μπλοκαρισμένους τους τροχούς, κρύβοντας και την ταμπέλα για το επόμενο rest park…. Την στιγμή που είδα την ταμπέλα εξόδου ήταν πολύ αργά. Το προσπεράσαμε κοιτάζοντας με ένα δάκρυ έτοιμο να κυλήσει από τα μάτια μας. Ένιωθα απίστευτα άσχημα μιας και ήμουν υπεύθυνος όχι μόνο για την άνεση του συνεπιβάτη μου αλλά και την ασφάλειά του. Με χτύπησε με κατανόηση στα πλευρά ο Νικόλας και συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα στην χιονοθύελλα. Εκείνη την στιγμή παρατήρησα ότι στις μπότες και στο παντελόνι μου υπήρχε πάνω από δέκα πόντους παγωμένο λασπόνερο. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ένιωσα και το βάρος από όλη αυτή την παγωμένη βρωμιά. Τότε ήταν που θυμήθηκα και πόσο πολύ κρύωνα. Είναι όλα θέμα ψυχολογίας σκέφτηκα.
Παίρνοντας την κατηφόρα η χιονόπτωση σταμάτησε. Οι αδιαβροχοποιήσεις δεν έκαναν την δουλειά τους όπως θα έπρεπε… Φτάσαμε στην Rijeka (http://en.wikipedia.org/wiki/Rijeka) με θερμοκρασία περί τους 3-4 βαθμούς. Μάιο μήνα.
Σταματήσαμε σε ένα McDonalds. Εκεί διαπιστώσαμε ότι η T1 τα είχε παίξει… Την είχα σε αδιάβροχη θήκη, μέσα σε αδιάβροχη μπανάνα – τσαντάκι μέσης. Παρ’ όλ’ αυτά πήρε υγρασία και τώρα δεν δουλεύει… Καταστροφή… Κάτσαμε κάπου στο δίωρο χρησιμοποιώντας εναλλάξ το αερόθερμο για τα χέρια στις τουαλέτες μπας και στεγνώσει κανα γάντι…
Φύγαμε με στεγνό καιρό αλλά όχι και οδόστρωμα. Ήταν πολύ νωρίς για να υποχωρήσουμε. Τελικός προορισμός ήταν η Πάδοβα. Αν θέλαμε να διανυκτερεύσουμε κάπου θα το κάναμε στο Πιράν. Παραθαλάσσια και πολύ πιο όμορφα…
Μετά από καμιά ώρα ο καιρός έγινε όπως θα έπρεπε να είναι. Ηλιοφάνεια και υψηλότερες θερμοκρασίες. Πανέμορφο το Πιράν. Μακάρι να μπορούσαμε να επισκεφτούμε και τα νοτιότερα, Πούλα και Ρόβινιι… (Rovinj).
114043
Έχοντας ξενερώσει απίστευτα με την φωτογραφική μηχανή, άρχισα να πειραματίζομαι… Με τα πολλά κατάφερα να την δουλέψω, αλλά η οθόνη μάλλον είχε παραδώσει πνεύμα…
114044
Συνεχίσαμε για Τριέστη (http://en.wikipedia.org/wiki/Trieste), αλλά κάπου εκεί χαθήκαμε… Αφού περιηγηθήκαμε κάθε χωριουδάκι της Ίστριας, καταφέραμε να βρούμε τον δρόμο…
Τριέστη, Downtown...
114049
Διαλέξαμε ένα κρεοπωλείο-ταχυφαγείο παραδοσιακού τύπου με τα χοιρομέρια και τα προσούτα να κρέμονται πάνω από το κεφάλι σου.
Ξεκίνησα να κάνω φύλλο φτερό την φωτογραφική μηχανή, ενώ οι ιταλοί τριγύρω μου άρχισαν τα στοιχήματα για το αν θα ξαναδούλευε. Φάγαμε ότι πιο λιπαρό υπήρχε μπας στρώσουμε λιγάκι.
Φύγαμε από την Τριέστη, πιστεύοντας ότι τα βάσανα είχαν τελειώσει. Απέμεναν περί τα 200 χιλιόμετρα σε autostrada. Πρώτη φορά με μηχανή, αλλά τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Ναι καλά… Το σκοτάδι είχε πέσει πλέον και μεις ανάμεσα σε φορτηγά και τρελούς ιταλούς καμικάζι περιμέναμε πως και πώς να φτάσουμε στον προορισμό μας… Όλα αυτά με θερμοκρασίες που φλέρταραν το μηδεν.
Μετά από τρελή κίνηση και τουλάχιστον πέντε τρακαρίσματα φτάσαμε κατά τις 22.00 στον Προορισμό μας. Πάδοβα (http://en.wikipedia.org/wiki/Padua). Ψάξαμε για ξενοδοχείο, αλλά κατά περίεργο λόγο όσα πρότεινε ο οδηγός μας ήταν γεμάτα. Με φουλ εξοπλισμό και συνέχεια σταμάτα ξεκίνα η κούραση σε συνδυασμό με τον ιδρώτα που κυλούσε μέσα στα ρούχα μας έκαναν την κατάσταση αφόρητη. Σε κάποια φάση ρωτήσαμε σε ένα ξενοδοχείο και μας είπε ότι δεν είχε δωμάτια αλλά ο φίλος του 100 μέτρα ποιο κάτω είχε σίγουρα… Δεν φορέσαμε τα κράνη μιας και θα ήταν μόνο εκτατό μέτρα διαδρομή και κινηθήκαμε προς την κατεύθυνση που μας υπέδειξε… Τα εκατό έγιναν διακόσια και τα διακόσια πεντακόσια. Ξενοδοχείο δεν βρίσκαμε… Το μόνο που βρίσκαμε ήταν σπιτάκια με κόκκινα λαμπάκια… Με ταχύτητα όχι παραπάνω από δέκα χιλιόμετρα την ώρα, βλέπω στον καθρέπτη μου τον φανό από περιπολικό. Πρέπει να ήταν κάπου στα πεντακόσια με εξακόσια μέτρα. Και εκεί κάνω την μεγαλύτερη μαλακία που έχω κάνει στην μοτοσικλετιστική μου ζωή… Ανοίγω το γκάζι και επιταχύνω! Πανικόβλητος μέσα στα στενά, γραφικά κατά τα άλλα δεν λέω, πίστευα ότι δεν θα μας ακολουθούσε κανείς. Έλα όμως που τα φώτα του περιπολικού ακολουθούσαν. Συνεχίστηκε αυτό αποκτώντας αρκετή απόσταση ώσπου φτάσαμε στην κεντρική πλατεία. Πάρκαρα την μηχανή και κατεβήκαμε. Το ίδιο δευτερόλεπτο είχαμε καθίσει σε ένα πεζούλι μαζί με άλλους νεολαίους, ενώ το περιπολικό προσπερνούσε με ταχύτητα. Κλειδώσαμε την μηχανή και τα κράνη και πήγαμε να τσιμπήσουμε κάτι μπας και χαλαρώσουμε. Ένιωθα ότι θέλω να με καταπιεί η γη. Την στιγμή που διέκρινα το περιπολικό στον καθρέπτη σκέφτηκα όλη την ταλαιπωρία που θα τραβάγαμε. Τι κάνετε σ’ αυτήν την περιοχή, γιατί δεν φοράτε κράνη κτλ κτλ…Μεγάλη μαλακία. Το ξέρω. Οκ. Δεν θα το ξανακάνω. Κατά τις 23.30 βρήκαμε κατάλυμα. Καθαρό, φθηνό με νιπτήρα δίπλα από το μαξιλάρι σου, χέστρα – ντους κοινόβια… Αυτό που ψάχναμε. Κάναμε το καυτό μας μπάνιο μην μπορώντας να πιστέψουμε την συγκεκριμένη μέρα.
Και ποτέ δεν θα την ξεχάσουμε.
Την επόμενη έκανα κοπάνα την πρώτη ώρα αφήνοντας τον Νικόλα να θαυμάσει τα αναγενησιακά της πόλης μόνο του, ενώ εγώ έκλεψα μία ώρα περισσότερο ύπνο.
Ο καθεδρικός της πόλης
114460
Άποψη από την αγορά...
114461
Περάσαμε από την Βιντσέζα (http://en.wikipedia.org/wiki/Vicenza) όπου και έκανα την αγορά που είχα σχεδιάσει. Καινούριο μπουφανάκι και γαντάκια… Μισή τιμή ακριβώς από την Ελλάδα. Από κατάστημα που υπάρχει στο site ως επίσημος αντιπρόσωπος της Dainese.
Έλα το καμπανέλο...
114462
Κάναμε και το σχετικό sight seeing και μετά κατευθυνθήκαμε προς Βερόνα (http://en.wikipedia.org/wiki/Verona).
Από την πρώτη στιγμή την λάτρεψα αυτή την πόλη! Ακόμα θεωρώ ότι εκεί έχω φάει την καλύτερη καρμπονάρα στην ζωή μου και πιστέψτε με δεν είναι λίγες, Διανυκτερεύσαμε σε απίστευτο Hostel με πολύ μικρό κόστος για την περιοχή στο κέντρο της πόλης.
Το πρωί κάναμε τις βόλτες μας στην πόλη, τα ψώνια μας αλλά και εκπληρώσαμε τις τουριστικές μας υποχρεώσεις.
114463
Η αρένα της Βερόνα είναι από τις πιο καλοδιατηρημένες. Χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις, συναυλίες κτλ...
114464
Ξεκινήσαμε από Βερόνα με τελικό προορισμό την Βιέννη. Κάπου στα 750+ χιλιόμετρα. Σε ένα από τα καλύτερα Ευρωπαϊκά οδικά δίκτυα. Μάιο μήνα… Δεν έγινε και τίποτα…
Κάναμε την πρώτη μας προγραμματισμένη στάση για πρωινό στο Τρέντο. Εκεί είναι που λέει όπως θα σου κάτσει η κάθε πόλη. Ακολουθώντας τις ταμπέλες για κέντρο, βρεθήκαμε σε μία πανέμορφη λιθόστρωτη πλατεία. Απέναντι ακριβώς καφετέρια με πανίνος και όλα τέλεια. Πάρκαρα το vstrom δίπλα από δύο αυτοκίνητα. Έρχεται πολισμάνα, πολύ φίνα και αεράτη. Εδώ είμαστε λέω. Από το πουθενά νόμιζα ότι θα μας έπιανε και την κουβέντα, σαν τουρίστες και όμορφα παιδιά που ήμασταν… Αμ δε… κλήση ήθελε να μας κόψει…trafico limitato και παπάρια μάντολες… Ρε καλή μου ρε χρυσή μου… Όπου φύγει φύγει. Αυτό θα θυμάμαι από το Τρέντο. Σκατά.
Εντύπωση μας έκαναν τα σύνορα της Ιταλίας με την Αυστρία. Ευχαριστούμε που επισκεφθήκατε την Ιταλία. Καλώς ήρθατε στην Αυστρία. Αυτό ήταν! Στην πρώτη στάση για ανεφοδιασμό η ταμίας μας έκανε την παρατήρηση για Βινιέτκα (όπως το λέμε εδώ στο Βουλγαρία). Ήθελε να μας πουλήσει ακόμα φαρμακείο και γιλέκο φωσφοριζέ. Της είπαμε ότι έχουμε και συνεχίσαμε.
Η διαδρομή απίστευτη. Υψηλές ταχύτητες και κλήσεις σε σημείο να πετάμε σπίθες. Πραγματικά ευχαριστηθήκαμε χιλιόμετρα, ενώ για πρώτη φορά άνοιγα το Vstrom. Ότι καλύτερο.
Το Ίνσμπουργκ (http://en.wikipedia.org/wiki/Insbruck) δεν άργησε να έρθει. Σε αντίθεση με το Τρέντο, το λάτρεψα. Φάγαμε τα μπρέτσελ μας, ενώ απολαύσαμε την λιακάδα αραχτοί μαζί με διάφορα αλάνια της περιοχής.
114465
Μία απίστευτη ηρεμία στην πόλη. Πολύ όμορφα. Δεν ήθελα να φύγω.
114466
Σε αντίθεση με το Σάλτζμπουργκ (http://en.wikipedia.org/wiki/Salzburg) που υπήρχε ένας γενικότερος πανικός από βλαχοτουρίστες. Μας έπρηξαν με τον Μότσαρτ και τα σοκολατάκια του και σε πείσμα σηκωθήκαμε και φύγαμε.
Εδώ στην χρυσή στέγη στο Ίνσμπουργκ.
Κάτσε ρε να στηθώ...
114469
Το σκοτάδι έπεφτε. Το ίδιο και η θερμοκρασία. Ανά χιλιόμετρο υπήρχε ταμπέλα χιλιομετρικής απόστασης. Ότι πιο ψυχοφθόρο. Τα τελευταία πενήντα χιλιόμετρα ήταν τα πιο δύσκολα του ταξιδιού. Το πυκνό σκοτάδι, η κούραση, το κρύο… Δεν ξέρω τι θερμοκρασία είχε, αλλά ήταν πρώτη φορά που έβλεπα εν λειτουργία και μετά το ζέσταμα την θερμοκρασία του vstrom να πέφτει στην δεύτερη διαβάθμιση. *Το vstrom έχει 5 διαβαθμίσεις στο δείκτη θερμοκρασίας. Η κανονική λειτουργία είναι στην τρίτη. Στην τέταρτη ανησυχείς, στην πέμπτη καίγεσαι… Από τότε και μετά από 40.000km δεν το έχω ξαναδεί…
Αποφασίσαμε ότι ήταν η χειρότερη και πιο δύσκολη στιγμή του ταξιδιού.
Με τα πολλά φτάσαμε στην Βιέννη (http://en.wikipedia.org/wiki/Wien). Είναι παράξενο λίγο το setting της πόλης, μιας και δεν σε προϊδεάζει τίποτα, τουλάχιστον την νύχτα, ότι πλησιάζεις σε αστικό κέντρο. Δέκα χιλιόμετρα λέει η πινακίδα και εσύ νομίζεις ότι πέρασες την Κόρινθο… Ούτε καν. Ξαφνικά… Τσούπ. Η πόλη μπροστά σου! Δέκα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα είναι το Μαρούσι…
Το βράδυ το περάσαμε τρώγοντας σνίτσελ και λουκάνικα, πίνοντας μπύρες και γνωρίζοντας όλη την ερασμιακιά παρέα που θα περνούσαμε τις επόμενες μέρες μαζί.
Για την Βιέννη τι να πεις. Κάτι ήξερε η Σίσσυ. Η πριγκίπισσα ντε.
Κάναμε τις ποδηλατάδες μας, πήραμε τουλάχιστον 3 κιλά, αποφασίσαμε ότι οι αυστριακοί δεν έχουν καθόλου γούστο στα παπούτσια, τι να την κάνεις την ευρωπαϊκή τους διαγωγή όταν κατουράνε όπου βρουν, απολαύσαμε την φθηνή τους καθημερινότητα, τους διδάξαμε στους Αυστριακούς πως διοργανώνονται τα πάρτυς πίσω στο πατρίδα αλλά και χορό, μας διαβεβαίωσαν για την ποιότητα των αγροτικών μας αγαθών, ξεχάσαμε πως είναι η σέλα της μηχανής για πέντε μέρες και έφτασε η ώρα να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού…
Η οικοδεσπότης μας. :a23:
114470
Εδώ με το μοναδικό μοτόρι... Ανταλλαγή με το vstrom. Ευκαιρία σου λέω... Είναι και μαύρο... Έχει και σχάρα... Xenon φώτα...
114472
Αχ... και ερχόταν και καλοκαίρι... Που να τα κρύψεις τα κιλά μετά...
114473
Ναι. Είναι Μεσσηνίας! Ο Τιρολέζος που το καλλιεργούσε χάρηκε όταν άκουσε ότι έχω καταγωγή από τον Ταΰγετο...
114474
Βγάλαμε το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα...
114475
Αχ... Να τα δω και στο πατρίδα...
Time to go...
114476
Έφτασε η ώρα του γυρισμού λοιπόν…
Το πρόγραμμα απλό. Κατηφόρα προς Βενετία με μία διανυκτέρευση στην Λιουμπλιάνα. Φύγαμε με βαριά την καρδιά και αν δεν είχαμε τα εισιτήρια της ΑΝΕΚ στο πορτοφόλι μας, ίσως καθόμασταν καμιά μέρα ακόμα. Κάναμε και μία στάση για πρωινό και καφέ στο χωριό του Μάρκους . Πολύ όμορφα. Το μικρό σπίτι στο λιβάδι ένα πράγμα. Αλλά όταν είναι στον γυρισμό δεν σου κάνει…΄
Περάσαμε και από το Γκρατζ (http://en.wikipedia.org/wiki/Graz). Μία απίστευτη πόλη, όπου είχαμε ένα γρήγορο γεύμα στο μουσείο μοντέρνας τέχνης γνωστό και ως Kunsthaus Graz (http://en.wikipedia.org/wiki/Kunsthaus_Graz).
114477
Φτάσαμε στην Λιουμπλιάνα (http://en.wikipedia.org/wiki/Ljubljana) και πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε από τα σύγχρονα αξιοθέατα της πόλης, βλέπε θηλυκές υπάρξεις. Κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια και την επόμενη προχωρήσαμε προς Βενετία.
114479
Η θέα από το ξενοδοχείο... Μια ιδέα από block... Που να ήξερα...
114480
Την επομένη και μετά τις περιηγήσεις μας, βρήκαμε πολύ εύκολα ξενοδοχείο στο Μέστρε σε απίστευτα καλή τιμή, ενώ ο Κινέζος διαχειριστής του μας διαβεβαίωσε για την ασφάλεια που παρέχει το πάρκινγκ του. Βγήκαμε για βόλτα στην Βενετία. Γυρίσαμε την νύχτα πίσω έχοντας περπατήσει για πάνω από πέντε ώρες όλη την πόλη. Την επομένη μέχρι το μεσημέρι που θα έφευγε το καράβι μας το ίδιο. No comments για την Βενετία. Βενετία RULES!
114481
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.