Παρνηθα

[Nefeli]

Τετάρτη 28/10 δουλειά και σεμινάριο μέχρι το βράδυ…
Και μετά αρχίζει ένα τετραήμερο με άδεια και να κάνω ότι θέλω………
Αφού περνάω ένα πολύ στενάχωρο βράδυ με φίλη και συζήτηση για αυτές τις άθλιες συντροφικές σχέσεις με άσχημα μαντάτα αποφασίζω ότι πρέπει να φύγω από όλα έστω για λίγες ημέρες να ηρεμήσω….
Πέμπτη παρέλαση μαθητική….. η κοράκλα μου μέσα στο άγχος και εγώ στο καμάρι Παρασκευή πρωί σχολείο για τα παιδιά και εγώ πάλι με φίλη να ψειρίζουμε την μαϊμού που είχε και πολλές ψείρες γαμώτο………..
Όχι δεν γίνεται πρέπει να φύγω………………………….
Τηλέφωνο στο Στέφανο στο καταφύγιο Μπάφι στην Πάρνηθα …..ναι έχω στρωματάκια Ρουλάκι έλα
Σακίδιο μαξιλαροθήκη, σεντόνι, υπνόσακο ……………..μερικά ακόμα χρειαζούμενα Παρασκευή απόγευμα φύγαμε……………
Καφεδάκι μέσα στα σύννεφα, σπιτικό φαγητό το βράδυ και κρασάκι δίπλα στο τζάκι όνειρο……..
Δύο καταπληκτικά βράδια με το φεγγάρι εκεί ψηλά να φαίνεται όσο πιο φωτεινό γίνεται.
Περπάτημα μέσα στο δάσος με όλες τις μυρουδιές τις φύσης, ελάφια τόσο κοντά που μένεις ακίνητος μη φοβηθούν και φύγουν και χαθεί η ευκαιρία ……………

Είδα πολλές μηχανές να ανεβαίνουν και μετά τις στροφές της Πάρνηθας να κάθονται στο καταφύγιο για ένα καφεδάκι και να φεύγουν στέλνοντας το κελάηδισμα τους στις ρεματιές.

Τόσο κοντά στην Αθήνα τόσο όμορφα

Να είμαστε καλά
:sun:


5860

[crs-k]

Αρχικά δημιουργήθηκε από ilia
.....................
Είδα πολλές μηχανές να ανεβαίνουν και μετά τις στροφές της Πάρνηθας να κάθονται στο καταφύγιο για ένα καφεδάκι και να φεύγουν στέλνοντας το κελάηδισμα τους στις ρεματιές.

Τόσο κοντά στην Αθήνα τόσο όμορφα

Να είμαστε καλά
:sun:

Χρονια φωναζω για την Παρνηθα! :(

Εχουμε ενα απο τα πιο ομορφα βουνα μεσ' τα ποδια μας και το περιφρονουμε! :sad:

Αν χρειαστει να κινηθω (πραγμα το οποιο αποφευγω) με τουτου ή μηχανη στην Παρνηθα, προσπαθω να κανω οσο λιγοτερο θορυβο μπορω!
Στα μονοπατια κινουνται και ελαφια και σκιουρακια και πουλακια ...
Ας μην τα τρελαινουμε ...
Ας περπατησουμε και λιγο μαζι τους ...
Μπορει να γινουμε και καλυτεροι ανθρωποι, ποιος ξερει ... :(

[x-rider]

mia ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΑΣΧΟΛΙΕΣ


ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΩ ΕΛΑΦΙΑ








ΓΙΑ ΝΑ












ΤΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΩ, ΣΟΒΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ

ΙΔΙΩΣ Η ΒΟΛΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ.ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΕΙΝΑΙ

ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΓΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ-ΑΝΟΙΞΗ,ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ κ.α.

[nimbus]

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΡΟΥΛΑ, ΝΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ:wave2:

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ:sun:

[dimitris74]

κταπληκτικο βουνο...
ημουν φανταρος στην κορυφη ακομα ποιο ψηλα απο το καταφυγιο και καθε πρωι που ανεβαινα ηταν διαφορετικο, ηρεμια ησυχια... ηρεμουσες.
δειτε και μια φωτογραφια τραβηγμενη μεσα απο το αυτοκινητο οπως ανεβαινα


5864

[n1k3man]

alles 2 & apo mena:


5868

[n1k3man]

& i 2i


5869

[x-rider]

[QUOTE]Αρχικά δημιουργήθηκε από dimitris74
[B]κταπληκτικο βουνο...
ημουν φανταρος στην κορυφη ακομα ποιο ψηλα απο το καταφυγιο και καθε πρωι που ανεβαινα ηταν διαφορετικο, ηρεμια ησυχια...





ΑΑΑΑΑ,,,






ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΜΙΛΑΜΕ :lol: :rotflmao: :lol:

[Nefeli]

Το πρωί της Κυριακής εκεί στην ανατολή μιας νέας ημέρας, πίνοντας καφέ στην αυλή του καταφυγίου, είχα μπροστά μου αυτή ακριβώς την εικόνα, στη φωτογραφία του Δημήτρη.

Θυμόμουν την ευχή μιας γιαγιάς που έχει πεθάνει….
Κάθε φορά που ξεκινούσαμε να φύγουμε ταξίδι έλεγε <<βαμβάκι ο δρόμος σας παιδιά μου>>

Αυτό έβλεπα την Κυριακή ένα βαμβάκι τόσο απαλό, μια εικόνα που δεν ξεχνιέται.
Τόσο λίγο, τόσο απλό, ανάμεσα σε γη και ουρανό, κάποιες στιγμές εκεί που η νέφωση χαμηλώνει και την νοιώθω να περνά δίπλα μου και να μου υγραίνει το πρόσωπο, να καθαρίζει το μυαλό από τα άχρηστα και να ανασκαλεύω την μνήμη, να ξυπνήσω όλα αυτά που έζησα. Στιγμές που μοιράζονται μέσα στα χρόνια και τώρα όλα περνούν μπροστά μου σε μια στιγμή και με κάνουν να γελώ. Πόσο ωραία είναι όλα και τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα. Ζωή που κλείνει τόσα χρόνια, απλώνω τα χέρια τα ανοίγω και αφήνω την πάχνη να περάσει μέσα από τα δάκτυλα, μυρίζει ζωή, μυρίζει γέννηση, γύρω μου και μέσα μου.

:sun:

[crs-k]

Και να διαβαζεις τους στοιχους της Μαριας Μποταση, στην πλακα που τους χαραξε ο Κωστας Ελευθερουδακης ....


Η προσευχή του δάσους

Εμπήκα μέσα στην απέραντη εκκλησιά,
που ανθρώπου χέρι δεν την έχει κτίσει
και πέρα ως πέρα έχει σκεπή τον ουρανό,
στην εκκλησιά, πούχει στολίδια της την φύση!

Τα δέντρα, σαν κατάρτια δίχως τελειωμό,
με τα γερά κλαδιά τους απλωμένα,
χέρια πιστών έμοιαζαν κείνο το πρωί
για κάποια δέηση όλα μαζ’ υψωμένα!

Του δάσους ψέλναν οι αναρίθμητες φωνές
σεμνά της Κυριακής τη λειτουργία
κι’ έχυναν τ’ ανθουλάκι αντί λιβανωτό
το μύρο τους για την ημέρα την αγία!

Καντήλια και λαμπάδες είχαν αναφτεί
από την κάθε μιά του ηλίου αχτίδα.
Παντού ο ύμνος εσκορπιώνταν της χαράς
κι’ έλαμπε της ζωής άσβηστη η ελπίδα!

Στον άγιον τόπο μακρινός προσκυνητής
γονάτισε μ’ ευλάβεια κ’ ψυχή μου
και τότε ενώθηκε, σα μέσα σ’ εκκλησιά
στης Κυριακής την προσευχή,
κι η Προσευχη μου.

[free rider]

[QUOTE]Αρχικά δημιουργήθηκε από crs-k
[B]Και να διαβαζεις τους στοιχους της Μαριας Μποταση, στην πλακα που τους χαραξε ο Κωστας Ελευθερουδακης ....



Μεγάλε ζωγράφισες,
:beer:

[ireneepi]

Ειναι οντως υπεροχα...


οταν δουλευα σε 2 ιππικους ομιλους στο παρελθον ,επαιρνα τα αλογατα μου τοτε...

και πηγαινα το καθενα για προπονηση εκει πανω...υπεροχα παιδια....


υπεροχη αισθηση δεν φανταζεστε ποσο υπεροχη....