tai
12/12/2007, 19:45
Η «Ολυμπιακή» υπήρξε η ασφαλέστερη εταιρία στον κόσμο, τουλάχιστον στις διεθνείς πτήσεις! Κι αυτό οφειλόταν στο ανθρώπινο δυναμικό της. Κυρίως στους πιλότους της και στο τεχνικό προσωπικό. Αυτοί ήταν το ανεκτίμητο στοιχείο του «ενεργητικού» της. Που, δυστυχώς, το απαξιώσαμε πλήρως.
Ποιοι ευθύνονται γι¶ αυτή την απίστευτη απαξίωση;
* Πρώτον, το κράτος: Το 1976, όταν την «εθνικοποίησε» η κυβέρνηση της ΝΔ, η «Ολυμπιακή» είχε περί τις πέντε χιλιάδες εργαζόμενους. Όσους περίπου και οι μεγάλες ανταγωνίστριές της στην Ευρώπη. Το 1981 την παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ με 7,5 χιλιάδες εργαζόμενους, 50% περισσότερους απ¶ ότι οι ανταγωνίστριές της. Το 1990, είχε φτάσει στις 18 χιλιάδες, τριπλάσιους απ¶ όσους είχαν οι ανταγωνίστριές της. Οποιαδήποτε εταιρία λειτουργεί με τριπλάσιο προσωπικό απ¶ όσο χρειάζεται οδεύει προς χρεοκοπία. Αργότερα το προσωπικό μειώθηκε δραστικά στις εφτά χιλιάδες. Αλλά εξακολουθούσε να είναι υπεράριθμο και να συσσωρεύει χρέη...
* Δεύτερον, την απαξίωσαν τα συνδικάτα – όχι τα σημερινά - επί πρώτης οκταετίας ΠΑΣΟΚ. Στη δεκαετία του ¶80, όταν βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα η αμερικανική μεγαλούπολη γέμιζε Έλληνες. Ήταν οι τσαμπατζήδες συγγενείς των εργαζομένων της «Ολυμπιακής» που έπαιρναν δωρεάν υπερατλαντικά εισιτήρια μετ¶ επιστροφής! Χιλιάδες τσαμπατζήδες κάθε χρόνο, με απύθμενο θράσος. Τα αρχικά «Ο.Α.» μας έλεγαν τότε, σημαίνουν…Ό,τι Αρπάξεις! Και χαζογελούσαν…
* Τρίτον, την απαξίωσαν τα κόμματα, που επιστράτευαν κάθε τόσο αεροσκάφη της Ολυμπιακής να μεταφέρουν ετεροδημότες για τις εκλογές. Τα έξοδα αυτά ουδέποτε πληρώθηκαν στην εταιρία. Και διόγκωσαν τα χρέη της. Έτσι η εταιρία εξακολουθούσε να έχει τους καλύτερους πιλότους, την καλύτερη συντήρηση, τους υψηλότερους συντελεστές ασφάλειας, αλλά δεν μπορούσε να ορθοποδήσει.
* Τέλος εμφανίστηκαν ανταγωνιστές της – εγχώριοι και διεθνείς – που διεκδικούσαν το μερίδιό της στην αγορά και έβαζαν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια εξυγίανσής της. Τη βραχυκύκλωναν στις Βρυξέλλες, αλλά και στην Αθήνα, όπου οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν έδειξαν δα και «απαράμιλλο ζήλο» για να σώσουν ό,τι μπορούσε να σωθεί…
Η Ολυμπιακή Αεροπορία είναι σύμβολο αναπτυξιακής αποτυχίας του κράτους της μεταπολίτευσης. Ποτέ η Ελλάδα δεν έλαβε τόσα κονδύλια από το εξωτερικό, ποτέ δεν βρέθηκε σε τόσο ευνοϊκό αναπτυξιακό περιβάλλον και ποτέ δεν επέδειξε τόσο…αρνητικές επιδόσεις στο τομέα της ανταγωνιστικότητας, όσο τα τελευταία 26 χρόνια. Η «Ολυμπιακή» ήταν ανταγωνιστική και καταφέραμε να την κλείσουμε. Δεν ήταν εύκολο. Πάσχισαν πολλοί. Αλλά τελικά τα «καταφέραμε». Τώρα δεν έχουμε πια «Ολυμπιακή». Αλλά έχουμε γεμίσει… «Ζωνιανά»!
Μήπως πρέπει να επανεξετάσουμε από την αρχή το «μοντέλο ανάπτυξης» (που ο Θεός να το κάνει);
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη,
Ποιοι ευθύνονται γι¶ αυτή την απίστευτη απαξίωση;
* Πρώτον, το κράτος: Το 1976, όταν την «εθνικοποίησε» η κυβέρνηση της ΝΔ, η «Ολυμπιακή» είχε περί τις πέντε χιλιάδες εργαζόμενους. Όσους περίπου και οι μεγάλες ανταγωνίστριές της στην Ευρώπη. Το 1981 την παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ με 7,5 χιλιάδες εργαζόμενους, 50% περισσότερους απ¶ ότι οι ανταγωνίστριές της. Το 1990, είχε φτάσει στις 18 χιλιάδες, τριπλάσιους απ¶ όσους είχαν οι ανταγωνίστριές της. Οποιαδήποτε εταιρία λειτουργεί με τριπλάσιο προσωπικό απ¶ όσο χρειάζεται οδεύει προς χρεοκοπία. Αργότερα το προσωπικό μειώθηκε δραστικά στις εφτά χιλιάδες. Αλλά εξακολουθούσε να είναι υπεράριθμο και να συσσωρεύει χρέη...
* Δεύτερον, την απαξίωσαν τα συνδικάτα – όχι τα σημερινά - επί πρώτης οκταετίας ΠΑΣΟΚ. Στη δεκαετία του ¶80, όταν βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα η αμερικανική μεγαλούπολη γέμιζε Έλληνες. Ήταν οι τσαμπατζήδες συγγενείς των εργαζομένων της «Ολυμπιακής» που έπαιρναν δωρεάν υπερατλαντικά εισιτήρια μετ¶ επιστροφής! Χιλιάδες τσαμπατζήδες κάθε χρόνο, με απύθμενο θράσος. Τα αρχικά «Ο.Α.» μας έλεγαν τότε, σημαίνουν…Ό,τι Αρπάξεις! Και χαζογελούσαν…
* Τρίτον, την απαξίωσαν τα κόμματα, που επιστράτευαν κάθε τόσο αεροσκάφη της Ολυμπιακής να μεταφέρουν ετεροδημότες για τις εκλογές. Τα έξοδα αυτά ουδέποτε πληρώθηκαν στην εταιρία. Και διόγκωσαν τα χρέη της. Έτσι η εταιρία εξακολουθούσε να έχει τους καλύτερους πιλότους, την καλύτερη συντήρηση, τους υψηλότερους συντελεστές ασφάλειας, αλλά δεν μπορούσε να ορθοποδήσει.
* Τέλος εμφανίστηκαν ανταγωνιστές της – εγχώριοι και διεθνείς – που διεκδικούσαν το μερίδιό της στην αγορά και έβαζαν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια εξυγίανσής της. Τη βραχυκύκλωναν στις Βρυξέλλες, αλλά και στην Αθήνα, όπου οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν έδειξαν δα και «απαράμιλλο ζήλο» για να σώσουν ό,τι μπορούσε να σωθεί…
Η Ολυμπιακή Αεροπορία είναι σύμβολο αναπτυξιακής αποτυχίας του κράτους της μεταπολίτευσης. Ποτέ η Ελλάδα δεν έλαβε τόσα κονδύλια από το εξωτερικό, ποτέ δεν βρέθηκε σε τόσο ευνοϊκό αναπτυξιακό περιβάλλον και ποτέ δεν επέδειξε τόσο…αρνητικές επιδόσεις στο τομέα της ανταγωνιστικότητας, όσο τα τελευταία 26 χρόνια. Η «Ολυμπιακή» ήταν ανταγωνιστική και καταφέραμε να την κλείσουμε. Δεν ήταν εύκολο. Πάσχισαν πολλοί. Αλλά τελικά τα «καταφέραμε». Τώρα δεν έχουμε πια «Ολυμπιακή». Αλλά έχουμε γεμίσει… «Ζωνιανά»!
Μήπως πρέπει να επανεξετάσουμε από την αρχή το «μοντέλο ανάπτυξης» (που ο Θεός να το κάνει);
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη,