PDA

View Full Version : Ξεπουλήσαμε τα όνειρά μας



tai
14/11/2004, 11:45
Δεν είναι δικό μου Το βρήκα σε άλλο σαιτ, μου άρεσε, και πάρε την αντιγραφή.






Ξεπουλήσαμε τα όνειρά μας, τους φίλους μας, τις ψυχές μας.

Τι να τους κάνουμε τους φίλους που μας πρόδωσαν;

Τι να τους κάνουμε όλους αυτούς που προδίδουν και πληγώνουν έτσι ξαφνικά, χωρίς λόγο, χωρίς προηγούμενα, χωρίς αφορμές;

Δε θέλω άλλους τέτοιους και δε θέλω όλους όσους υπήρξαν στη ζωή μου με ημερομηνία λήξης.

Δε είμαι κονσέρβα, δε θέλω κονσέρβες.
Θέλω ανθρώπους αληθινούς, που όσα λένε τα εννοούν και δε ξεπουλάνε στο όνομα της πρώτης «αιώνιας αγάπης», σχέσεις ξεχωριστές και σπάνιες.

Ανθρώπους που εννοούν τα σ’ αγαπώ και ξέρουν να εκτιμούν τη φιλία που προσφέρουν και τους προσφέρεται.
Κι αν αυτοί μας πούλησαν, εγώ τώρα ξεπουλάω, αγάπες κι όνειρα, αιώνιες φιλίες και λόγια που πετάνε.

Όχι άλλο ψεύτικο ενδιαφέρον, όχι άλλο εγωισμό και προς Θεού, όχι άλλες υποσχέσεις.

Ήρθαν και μ’ έπνιξαν τα λόγια και η υποκρισία, ήρθε και γέμισε το ποτήρι και ξεχείλισε και χάθηκα σε λόγια στολισμένα με κορδέλες.

Γυμνή αλήθεια απομένει στο τέλος, τόση που δεν την αντέχει ανθρώπινη ψυχή.

Είναι που με πνίγει το παράπονο, που χάνω (τυχαία άραγε;) όσους επένδυσα ψυχή και πήρα ψέμα.

Που άργησα να καταλάβω κι είδα μπροστά μου την αλήθεια μου, να γκρεμίζεται και θριαμβευτικά να στέκει εκεί ψηλά ο χλευασμός.
Μικρή, ανόητη, ρομαντική ψυχή μου, που ανθρώπους φοβήθηκες και το φόβο τον έκανες σκαλοπάτια για να ανέβεις και να δεις τα πράγματα ξεκάθαρα κι αντίκρισες βλέμματα που δεν είχαν τίποτα να σου πουν πια.

Άραγε σου μίλησαν ποτέ ή ήταν όλα απατηλό δημιούργημα μιας διψασμένης σου ανάγκης;
Χορτάσαμε από φίλους που κοιτάν μόνο την πάρτι τους, ξεδιψάσαμε λουσμένοι σε κρασί από τα όσα ακούστηκαν στο όνομα της φιλίας. Ξεπουλήσαμε επειδή οι συνθήκες επέβαλαν σεμνότης και λιτότης.

Όσα πήραμε κι όσα δώσαμε, να πάνε στα τσακίδια, θα έρθει άλλος, άλλη, άλλοι.

Θα πουλήσουμε και πάλι φανφάρες κι ανωτερότητα μέχρι να περάσει το ποτάμι και να τα πάρει όλα με λυσσασμένη ορμή.

Μια γέφυρα θα γκρεμιστεί και το παρελθόν θα καταρρεύσει.

Θα ξεπλυθούμε στο γάργαρο νερό κι αλώβητοι θα προχωρήσουμε και θα παραμυθιάζουμε τον εαυτούλη μας, πως τίποτα δε συνέβη και θα ξεχνάμε βυθισμένοι στην ρουτίνα μας.
Θα πνίξουμε την αλήθεια μας σε βαρέλια με το νερό της λήθης.
Τι κι αν κάποιοι πληγώνουν και κάποιοι πληγώνονται;

Για ποια φιλία μου μιλάς;

Για ποια ατέλειωτα βράδια μου έλεγες;

Για ποιους ξεχωριστούς ανθρώπους μιλούσες;
Ξεπουλάμε, τα λίγα που μας έμειναν, γιατί κι αυτά κατέληξαν σε πόνο.

Μένω με τα λάθη μου, τα γιατί μου και τις αναμνήσεις μου.


katrin