jimbar
28/12/2004, 11:50
έχουμε και λέμε:
έχω φτάσει στο «δέλεαρ», ως συνήθως κάποιες ώρες πριν, και αφού έχω διαπλικηστεί(έτσι πρέπει να λέγετε) τέλος πάντων μαλώσει με τον σεκιουριτά, για να περάσω και να μπορέσουν να βάλουν και οι υπόλοιποι τις μηχανές τους στον χώρο που μας έχει υποδείξει ο Μήτσος, λαμβάνω ένα τηλεφώνημα από τον κύριο Καπέο και μαθαίνω, και μέσω της κυρίας Angel_m, ότι το ραντεβού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ στο μαγαζί όπου βρίσκομαι αλλά στο «CHOCOLAT», στην πλατεία Μπουρναζίου. Και έτσι παρατώ την ζεστή μου βιενιουά, φορώ το Dainese-άκι, το αγωνιστικό μου Nolan κράνος [που το ζιλεύει και ο Biaggi], τα γαντάκια μου και πάνω στο φουριόζικό μου SH50 καταπίνω τα χιλιόμετρα με όρεξη ενός CBR1100XXBlackBird. Πλάγιασμα, με γόνατο και αγκώνα, και στην μεγάλη στροφή επί της πλατείας Μπουρναζίου βάζω και ώμο [όχι για πλύσιμο]. Ένα σπινιάρισμα και μπροστά στο μαγαζί ένα φοβερό έντο. Ε .. δηλαδή έτσι θα έκανα αν ο Θεός μου είχε δώσει μηχανάκι, διότι αυτό που έχω πάει τόσο γρήγορα, μα τόσο γρήγορα που το ατύχημα το βλέπεις σε slowmotion. Μπαίνω στο μαγαζί, με ύφος πολεμιστή Σιού και με το άγριο βλέμμα που έχει κάθε μηχανόβιος με .. .. κυβικά. Ήθελα να παρκάρω το πατίνι όσο πιο πέρα γίνεται για να μην με δει κανείς αλλά δυστυχώς, με κερδίζει η θέση ακριβώς μπροστά στην πόρτα. Φτού γκαντεμιά.
Τα παιδιά είναι εκεί όπως και η μικρή γκαρσόνα των 25 καλοκαιριών, που με κοιτά με κάτι τρομερά ματάκια .. αχ. Αν είναι αλήθεια ότι το σώμα μας, το μεγαλύτερο ποσοστό του αποτελείτε από νερό, τότε ευχαρίστως να έπαιρνα την γκαρσόνα και ένα καλαμάκι. Μα καλά τι έχω πάθει; Μήπως τελικά έχω γίνει πορνόγερος; Καλά για γέρος το γνωρίζω αλλά για πορνό; Τέλος πάντων. Η «ζωή είναι τελικά ωραία και ας τα έχει με άλλον».
Μετά από διάφορες κουβεντούλες, συζητήσεις και γέλια, ήρθε η ώρα να φύγουμε και στο ραντεβού μας, απροσκάλεστη, είναι και η βροχή. Μερικοί βιάζονται να φτάσουν σπίτια τους, άλλοι ψιλογκρινιάζουν διότι θα βραχούν και εγώ είμαι τελικά ο μόνος, μαζί με τον Gibernau που μας αρέσει η οδήγηση κάτω από τις στάλες του παντοδύναμου, μεγάλη η χάρη του !!!.
Η νύχτα θα ήτανε μεγάλη μιας και το σπίτι με «είδε» στις οκτώ το πρωί. Όλη νύχτα έκανα βόλτες στην παραλιακή, κοιτάζοντας την θάλασσα σε κάποια παραλία. Μόλις ξύπνησα και είπα, πίνοντας ένα ζεστό καφέ, να γράψω και εγώ δυο λεξούλες για την χθεσινή μας καθιερωμένη πλέον σύσκεψη.
Πολλά φιλιά σε όλες & όλους και καλή Πρωτοχρονιά.
Τζίμης
P.S:
δάσκαλε περημένω τις φωτό ...
έχω φτάσει στο «δέλεαρ», ως συνήθως κάποιες ώρες πριν, και αφού έχω διαπλικηστεί(έτσι πρέπει να λέγετε) τέλος πάντων μαλώσει με τον σεκιουριτά, για να περάσω και να μπορέσουν να βάλουν και οι υπόλοιποι τις μηχανές τους στον χώρο που μας έχει υποδείξει ο Μήτσος, λαμβάνω ένα τηλεφώνημα από τον κύριο Καπέο και μαθαίνω, και μέσω της κυρίας Angel_m, ότι το ραντεβού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ στο μαγαζί όπου βρίσκομαι αλλά στο «CHOCOLAT», στην πλατεία Μπουρναζίου. Και έτσι παρατώ την ζεστή μου βιενιουά, φορώ το Dainese-άκι, το αγωνιστικό μου Nolan κράνος [που το ζιλεύει και ο Biaggi], τα γαντάκια μου και πάνω στο φουριόζικό μου SH50 καταπίνω τα χιλιόμετρα με όρεξη ενός CBR1100XXBlackBird. Πλάγιασμα, με γόνατο και αγκώνα, και στην μεγάλη στροφή επί της πλατείας Μπουρναζίου βάζω και ώμο [όχι για πλύσιμο]. Ένα σπινιάρισμα και μπροστά στο μαγαζί ένα φοβερό έντο. Ε .. δηλαδή έτσι θα έκανα αν ο Θεός μου είχε δώσει μηχανάκι, διότι αυτό που έχω πάει τόσο γρήγορα, μα τόσο γρήγορα που το ατύχημα το βλέπεις σε slowmotion. Μπαίνω στο μαγαζί, με ύφος πολεμιστή Σιού και με το άγριο βλέμμα που έχει κάθε μηχανόβιος με .. .. κυβικά. Ήθελα να παρκάρω το πατίνι όσο πιο πέρα γίνεται για να μην με δει κανείς αλλά δυστυχώς, με κερδίζει η θέση ακριβώς μπροστά στην πόρτα. Φτού γκαντεμιά.
Τα παιδιά είναι εκεί όπως και η μικρή γκαρσόνα των 25 καλοκαιριών, που με κοιτά με κάτι τρομερά ματάκια .. αχ. Αν είναι αλήθεια ότι το σώμα μας, το μεγαλύτερο ποσοστό του αποτελείτε από νερό, τότε ευχαρίστως να έπαιρνα την γκαρσόνα και ένα καλαμάκι. Μα καλά τι έχω πάθει; Μήπως τελικά έχω γίνει πορνόγερος; Καλά για γέρος το γνωρίζω αλλά για πορνό; Τέλος πάντων. Η «ζωή είναι τελικά ωραία και ας τα έχει με άλλον».
Μετά από διάφορες κουβεντούλες, συζητήσεις και γέλια, ήρθε η ώρα να φύγουμε και στο ραντεβού μας, απροσκάλεστη, είναι και η βροχή. Μερικοί βιάζονται να φτάσουν σπίτια τους, άλλοι ψιλογκρινιάζουν διότι θα βραχούν και εγώ είμαι τελικά ο μόνος, μαζί με τον Gibernau που μας αρέσει η οδήγηση κάτω από τις στάλες του παντοδύναμου, μεγάλη η χάρη του !!!.
Η νύχτα θα ήτανε μεγάλη μιας και το σπίτι με «είδε» στις οκτώ το πρωί. Όλη νύχτα έκανα βόλτες στην παραλιακή, κοιτάζοντας την θάλασσα σε κάποια παραλία. Μόλις ξύπνησα και είπα, πίνοντας ένα ζεστό καφέ, να γράψω και εγώ δυο λεξούλες για την χθεσινή μας καθιερωμένη πλέον σύσκεψη.
Πολλά φιλιά σε όλες & όλους και καλή Πρωτοχρονιά.
Τζίμης
P.S:
δάσκαλε περημένω τις φωτό ...