jimbar
01/01/2005, 17:10
Δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Είναι μια καλή ευκαιρία να γράψω ότι έχω σήμερα στα σωθικά μου. Θα προτιμούσα να σας μιλήσω για το σπιτάκι μου, αλλά «άλλα μου βγαίνουν τώρα». Εγώ είμαι μάλλον από άλλον πλανήτη και για να είμαι και ειλικρινής μαζί σας, δεν ξέρω πια που βρίσκεται ο πλανήτης μου. Για ότι και να έγραφα θα έδινα την γνώμη μου αλλά για μία φορά, επιτρέψτε μου να σας μιλήσω απλά, χωρίς να «ζαχαρώσω» κάποιες καταστάσεις, και να είμαι και πάλι εγώ.. δηλαδή ο Τζίμης.
Πρωτοχρονιά και κάθομαι μόνος στην παραλία. Η ώρα πιάνει δώδεκα και εγώ κάπου μετά την βουλιαγμένη και λίγο πριν την Βάρκιζα, χαζεύω τον σκοτεινό ορίζοντα. Βλέπω τον ουρανό να γίνεται πορτοκαλοκόκκινος ενώ τα χρώματά του κρατιούνται με νύχια και με δόντια για να μπορέσουν να περάσουν μέσα από τα μαύρα σύννεφα. Ο ήλιος κλείνει το μάτι στο φεγγάρι, που λαμπερό και ήρεμο μέσα από τα σοκάκια των συννεφών, αντανακλά πάνω στην θάλασσα η οποία αρχίζει και παίρνει ένα χρώμα ασημή. Τουλάχιστόν αυτή είναι η εικόνα που θέλω να δώσω σ’αυτό το μαύρο και συννεφιασμένο θέαμα που βλέπουν όλοι.
Είναι το όνειρο κάθε ρομαντικού ανθρώπου να δει ένα τέτοιο πανέμορφο θέαμα. Κάτι τέτοιες στιγμές, ξαναφέρνω για άλλη μια φορά στο νου μου, όσα είχα ζήσει τότε. Τότε που ήμουν πιο νέος, πιο ατίθασος, πιο ανέμελος. Τότε που είχαμε απλά ένα σάκο με έναν υπνόσακο, φακό, αναπτήρα, τον παρασκευά [για όσους γνωρίζουν] και χαρτί υγείας. Τότε που καθόμασταν ώρες ατελείωτες δίπλα στο κύμα, με θέα τον απέραντο υγρό αυτό μανδύα. Τότε που ανάβαμε φωτιά στην παραλία και που ξαπλώναμε με τους υπνόσακους γύρο της. Που ψήναμε λουκάνικα, μπέικον, αγοραστό χταποδάκι από τους ντόπιους ψαράδες και φέτες ψωμιού. Τότε που το ραδιοκασετοφωνάκι έπαιζε μέχρι να τελειώσουν οι μπαταρίες, και η κόκα κόλα, η Sprite και η 7Up πήγαινε σύννεφο. Τότε που οι Γουαμ, οι Ντουραν Ντουραν, ο Μποη Τζορτζ, η Τινα Ταρνερ, ο Μπρους Σπρινγκστιν, ο Μπραγιαν Ανταμς, ο Πρινς, οι U2, οι Σκορπιονς, και άλλοι τόσοι μας συντρόφευαν ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Τότε που παίζαμε, που γελάγαμε, που χορεύαμε ξυπόλητοι. Πότε μόνοι μας, πότε ζευγαράκια, πότε όλοι μαζί. Τότε που με τρία ζεύγη κάλτσες και ένα σκουφί, παίζαμε βόλεϊ. Το τι γινόταν τότε δεν περιγράφεται. Πώς να σας μεταφέρω αυτά τα συναισθήματα; Μουσική, γέλια, φωνές, τρεχαλητά, αγκαλιές, φιλιά, έρωτες, δάκρυα, τραγούδια, μπάνια, ιστορίες γύρο από την φωτιά, κουβέντες ατελείωτες. Ήταν μια άλλη εποχή. Μια άλλη μυρωδιά, ένα άλλο χρώμα, μια άλλη διάθεση. Τότε που ξεκίναγες την ζωή με ένα όνειρο, έναν ενθουσιασμό. Για θυμηθείτε λίγο. Τότε, όλα ήτανε ωραία. Ο κήπος του σπιτιού, τα πουλιά που κελαηδούσαν κάθε πρωί που ξύπναγες, το παιχνίδι στις γειτονιές, το κρυφτό, ο θερινός κινηματογράφος, η πρώτες μας καφετέριες, η βόλτες, ακόμα και τα ξυρισμένα μας κεφάλια στο σχολειό. Τα θυμόσαστε βρε;;
Τώρα «χώρισα» με αυτά τα πράγματα και μεταξύ μας στεναχωρέθηκα, έκλαψα κι’ όλας, αλλά μέσα μου δεν άλλαξαν. Είναι ακόμα εδώ. Υπάρχουν. Έμεινα μόνος αρκετό καιρό στην ζωή μου, πληγωμένος από εγωισμό και από συναισθήματα. Πληγώθηκα και από το τροχαίο μου, αλλά ευτυχώς που είμαι ζωντανός διότι δεν θα μπορούσα να γνωρίσω την ομορφιά στα μάτια της. Μια απλή, αθώα ματιά, μια ήρεμη κουβέντα και μια απαλή κίνηση και ο κρυφός μου κήπος ξανανθίζει όπως τότε. Τρομερό πράγμα ο Έρωτας!!!
«τώρα που πέρασε ο καιρός» .. τι ωραίο που ακούγεται. Κάθομαι σ’ αυτή την παραλία, ίδια ώρα όπως τότε και υπάρχει μόνο εγώ και το SH μου. Κανένα γέλιο, καμιά φωνή, καμιά φωτιά. Τίποτα. Σιγή. Ούτε καν το βουητό της πόλης. Που να είναι αυτές οι παλιές καλές μέρες και νύχτες; Θα τις ξαναζήσω άραγε; Φυσικά και θα τις ξαναζήσω. Διότι πλέον συναντώ πιο πολύ τον Δημήτρη και τα πάμε κάπως καλύτερα. Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά με τον εαυτό μου, αν δηλαδή ο Δημήτρης μπορέσει να τα βρει με τον Τζίμη, [δηλαδή εγώ με μένα] αλλά ότι και να γίνει πάντα θα με αγαπώ. Καιρός ήτανε να ασχοληθώ και λίγο με μένα. Σαν πολύ με είχα αμελήσει.
Άλλωστε το ζώδιό μου είναι Ιχθύς και προσπαθεί και αυτό να ανακαλύψει τον ωροσκόπο του. Τελικά πρέπει να είναι «οικογενειακό» το να ψαχνόμαστε. Ίσως να μην έχει καμία σχέση. Το πρώτο αντιπροσωπεύει την πλευρά, αυτή που θα ήθελα να μείνει για πάντα στο προσκήνιο. Όσο για τον ωροσκόπο μου, δεν τον γνωρίζω. Έτσι και ο Τζίμης ψάχνει να ανακαλύψει σιγά σιγά τον Δημήτρη. Αυτός ο εγωισμός, αυτή η τελειομανία, αυτή η «δικτατορία» μου έχουν σπάσει τα νεύρα. Θέλω να τα αλλάξω όλα αυτά. Πιστεύω ότι δεν με αντιπροσωπεύουν.
Κάθομαι στην παραλία και ξαφνικά γέλια. «Βρε συ Μήτσο, να που υπάρχουν και άλλοι σαν κι εσένα», σκέπτομαι. Ξαφνικά μια παρέα νέων. Ένας τύπος σπρώχνει μια κοπέλα στην παραλία και η μικρή πέφτει στο νερό. Έχει βραχεί και ο καιρός δεν είναι καθόλου όπως εγώ θα ήθελα να είναι. Κανένας από την παρέα δεν την βοηθά να ξανασηκωθεί. Βάζουν όλοι τα γέλια. Αυτή φωνάζει, βρίζει και φεύγει. Οι άλλοι κοιτάζονται για λίγα δευτερόλεπτα και ξανά σκάνε στα γέλια. Σήμερα δεν βρίσκω κάτι το ενδιαφέρον στα νέα παιδιά [ας με συχωρέσουν οι νέοι του forum]. Πολλές φορές τα παρατηρώ αλλά νόημα δεν βγάζω. Άλλες φορές κατανοώ τις ανάγκες τους και άλλες νιώθω παρείσακτος σ’αυτό το κομμάτι της ζωής.
Και εκεί που προσπαθώ να μαζέψω κομμάτια της ζωής μου, η κολλητή μου, η Πόπη, μου λέει «να βγω και να δαγκώσω την ζωή». Να το «ρίξω έξω» και «να κοιτάξω και λίγο τον Δημήτρη». Βρε δεν έχει καθόλου άδικο .. αλλά τι πρέπει να κάνω; Έχω να φλερτάρω εδώ και σχεδόν οκτώ χρόνια. Να πω τι;;; Και πάνω απ’ όλα πως;;; Εδώ μια Ψυχολόγο γνώρισα στην ζωή μου, που έδινε καταπληκτικά φιλιά και καταπληκτικές αγκαλιές και η γυναίκα με το που «ανακάλυψε τον εσωτερικό μου κόσμο» εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Φαντάσου τι κουβαλάω μέσα μου και δεν το γνωρίζω ο κακομοίρης!!!!!!!
Τελικά είμαι η δεν είμαι μυστήριος άνθρωπος;;;
Την πρώτη Ιούλη χώρισα, την πρώτη Αυγούστου είχα το τροχαίο μου, και στις είκοσι έξη Οκτώβρη έχασα και την μάνα μου. Τι άλλο μου μένει;;; απλά κανά χαρτί από κάποιον γιατρό που να λέει ότι έχω χολέρα, σύφιλη, καρκίνο, aids, και δεν ξέρω και εγώ ακόμα τι .. Ε;; δεν μπορείτε να πείτε τέλεια δεν περνάω;;; Φέτος μου ήρθαν όλα.
Κανά ευχάριστο;;; ΝΑΙ!!!!! Το πόδι μου έδεσε σωστά και δεν θα χρειαστεί να βάλω λάμες. Και άλλο ευχάριστο θέλετε;;; Το μόνο καλό [τώρα είναι όντως καλό αυτό, δεν είναι;;;] αρχίζω και ερωτεύομαι.. Αλλά δεν κολλάει το θέμα. Πουρό εγώ, τριανταπέντε καλοκαιριών, κουκλίτσα εκείνη είκοσι και κάτι μαργαριταριών, πολύ μικρή .. η Χημεία δεν κολλά. Απλά φταίει το ότι δεν διάβασα το ωροσκόπιό μου.. αν και αυτό μου είχε γράψει:
(Η ερωτική σας ζωή φαίνετε να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα και οι κανόνες του «ερωτικού παιχνιδιού» να αλλάζουν υπέρ σας. Σίγουρα θα νιώσετε το θερμόμετρο του ανδρισμού σας να ανεβαίνει από την επιβεβαίωση που θα έχετε γύρο σας. Έτσι λοιπόν, ο Δίας, διερχόμενος από το ζώδιό σας, προσφέρει τις ευκαιρίες να ολοκληρώσετε σκέψεις, στόχους & επιθυμίες.)
Αυτό είχα διαβάσει πριν κάτι μέρες και μπορώ να σας πω ότι έπεσε μέσα. Ένα τυχαίο πέρασμα του μαύρου ματιού μου και ξαφνικά πήρα τα «πάνω» μου. Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει ποτέ να διαβάσετε κάτι και να σας τύχει ακριβώς όπως το διαβάζατε. Εμένα πάντως μου έτυχε.
1ον) η ερωτική μου ζωή, όχι μόνο δεν άλλαξε αλλά και παραλίγο να πάει κατά διαόλου,
2ον) όχι μόνο το θερμόμετρο δεν ανέβηκε, αλλά ούτε την επιβεβαίωση δεν είδα.
και
3ον) ο Δίας -μεγάλη η χάρη του-, μάλλον περαστικός ήτανε και αφού είδε τα χάλια μου, το έβαλε στα πόδια παρά κάθισε να βοηθήσει την κατάσταση. Άλλωστε Θεός είναι, όλο και κάτι καλύτερο από μένα θα είχε να ασχοληθεί. Οι σκέψεις μου –που και που σαν μικρό παιδί έχω και εγώ αναλαμπές-, οι στόχοι μου -ας μην τους πούμε καλύτερα- και οι επιθυμίες μου μείνανε στον πάτο του δικού μου βυθού, χορεύοντας όχι με τους λύκους αλλά με τον ρυθμό των κυμάτων. Όπως σας είπα ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα βρήκε το ωροσκόπιό μου. Καταπληκτικό;
Άντε, ότι και να λένε τα ζώδια εγώ σας εύχομαι υγεία και χαρά.
Πάντως παιδιά, αν μου επιτραπεί, θα σας δώσω μια συμβουλή.
Σκεφτείτε τι κάνετε στην ζωή σας. Το αύριο είναι τόσο κοντά που τελικά η Ανθρώπινη παρουσία δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποια τεχνητή.
Η ζωή είναι ωραία, λέμε, αλλά τα «έχει» με άλλον, γι’ αυτό ΖΗΣΤΕ ΤΗΝ!!!
Ζήστε την σε κάθε ματιά, κάθε δαγκωματιά, σε κάθε χαμόγελο, σε κάθε δάκρυ, σε κάθε... , σε ...
Αλήθεια, εσείς πώς τα περάσατε στις γιορτές;;;
εύχομαι καλύτερα από μένα ..
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΙ!!!!!!
Πρωτοχρονιά και κάθομαι μόνος στην παραλία. Η ώρα πιάνει δώδεκα και εγώ κάπου μετά την βουλιαγμένη και λίγο πριν την Βάρκιζα, χαζεύω τον σκοτεινό ορίζοντα. Βλέπω τον ουρανό να γίνεται πορτοκαλοκόκκινος ενώ τα χρώματά του κρατιούνται με νύχια και με δόντια για να μπορέσουν να περάσουν μέσα από τα μαύρα σύννεφα. Ο ήλιος κλείνει το μάτι στο φεγγάρι, που λαμπερό και ήρεμο μέσα από τα σοκάκια των συννεφών, αντανακλά πάνω στην θάλασσα η οποία αρχίζει και παίρνει ένα χρώμα ασημή. Τουλάχιστόν αυτή είναι η εικόνα που θέλω να δώσω σ’αυτό το μαύρο και συννεφιασμένο θέαμα που βλέπουν όλοι.
Είναι το όνειρο κάθε ρομαντικού ανθρώπου να δει ένα τέτοιο πανέμορφο θέαμα. Κάτι τέτοιες στιγμές, ξαναφέρνω για άλλη μια φορά στο νου μου, όσα είχα ζήσει τότε. Τότε που ήμουν πιο νέος, πιο ατίθασος, πιο ανέμελος. Τότε που είχαμε απλά ένα σάκο με έναν υπνόσακο, φακό, αναπτήρα, τον παρασκευά [για όσους γνωρίζουν] και χαρτί υγείας. Τότε που καθόμασταν ώρες ατελείωτες δίπλα στο κύμα, με θέα τον απέραντο υγρό αυτό μανδύα. Τότε που ανάβαμε φωτιά στην παραλία και που ξαπλώναμε με τους υπνόσακους γύρο της. Που ψήναμε λουκάνικα, μπέικον, αγοραστό χταποδάκι από τους ντόπιους ψαράδες και φέτες ψωμιού. Τότε που το ραδιοκασετοφωνάκι έπαιζε μέχρι να τελειώσουν οι μπαταρίες, και η κόκα κόλα, η Sprite και η 7Up πήγαινε σύννεφο. Τότε που οι Γουαμ, οι Ντουραν Ντουραν, ο Μποη Τζορτζ, η Τινα Ταρνερ, ο Μπρους Σπρινγκστιν, ο Μπραγιαν Ανταμς, ο Πρινς, οι U2, οι Σκορπιονς, και άλλοι τόσοι μας συντρόφευαν ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Τότε που παίζαμε, που γελάγαμε, που χορεύαμε ξυπόλητοι. Πότε μόνοι μας, πότε ζευγαράκια, πότε όλοι μαζί. Τότε που με τρία ζεύγη κάλτσες και ένα σκουφί, παίζαμε βόλεϊ. Το τι γινόταν τότε δεν περιγράφεται. Πώς να σας μεταφέρω αυτά τα συναισθήματα; Μουσική, γέλια, φωνές, τρεχαλητά, αγκαλιές, φιλιά, έρωτες, δάκρυα, τραγούδια, μπάνια, ιστορίες γύρο από την φωτιά, κουβέντες ατελείωτες. Ήταν μια άλλη εποχή. Μια άλλη μυρωδιά, ένα άλλο χρώμα, μια άλλη διάθεση. Τότε που ξεκίναγες την ζωή με ένα όνειρο, έναν ενθουσιασμό. Για θυμηθείτε λίγο. Τότε, όλα ήτανε ωραία. Ο κήπος του σπιτιού, τα πουλιά που κελαηδούσαν κάθε πρωί που ξύπναγες, το παιχνίδι στις γειτονιές, το κρυφτό, ο θερινός κινηματογράφος, η πρώτες μας καφετέριες, η βόλτες, ακόμα και τα ξυρισμένα μας κεφάλια στο σχολειό. Τα θυμόσαστε βρε;;
Τώρα «χώρισα» με αυτά τα πράγματα και μεταξύ μας στεναχωρέθηκα, έκλαψα κι’ όλας, αλλά μέσα μου δεν άλλαξαν. Είναι ακόμα εδώ. Υπάρχουν. Έμεινα μόνος αρκετό καιρό στην ζωή μου, πληγωμένος από εγωισμό και από συναισθήματα. Πληγώθηκα και από το τροχαίο μου, αλλά ευτυχώς που είμαι ζωντανός διότι δεν θα μπορούσα να γνωρίσω την ομορφιά στα μάτια της. Μια απλή, αθώα ματιά, μια ήρεμη κουβέντα και μια απαλή κίνηση και ο κρυφός μου κήπος ξανανθίζει όπως τότε. Τρομερό πράγμα ο Έρωτας!!!
«τώρα που πέρασε ο καιρός» .. τι ωραίο που ακούγεται. Κάθομαι σ’ αυτή την παραλία, ίδια ώρα όπως τότε και υπάρχει μόνο εγώ και το SH μου. Κανένα γέλιο, καμιά φωνή, καμιά φωτιά. Τίποτα. Σιγή. Ούτε καν το βουητό της πόλης. Που να είναι αυτές οι παλιές καλές μέρες και νύχτες; Θα τις ξαναζήσω άραγε; Φυσικά και θα τις ξαναζήσω. Διότι πλέον συναντώ πιο πολύ τον Δημήτρη και τα πάμε κάπως καλύτερα. Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά με τον εαυτό μου, αν δηλαδή ο Δημήτρης μπορέσει να τα βρει με τον Τζίμη, [δηλαδή εγώ με μένα] αλλά ότι και να γίνει πάντα θα με αγαπώ. Καιρός ήτανε να ασχοληθώ και λίγο με μένα. Σαν πολύ με είχα αμελήσει.
Άλλωστε το ζώδιό μου είναι Ιχθύς και προσπαθεί και αυτό να ανακαλύψει τον ωροσκόπο του. Τελικά πρέπει να είναι «οικογενειακό» το να ψαχνόμαστε. Ίσως να μην έχει καμία σχέση. Το πρώτο αντιπροσωπεύει την πλευρά, αυτή που θα ήθελα να μείνει για πάντα στο προσκήνιο. Όσο για τον ωροσκόπο μου, δεν τον γνωρίζω. Έτσι και ο Τζίμης ψάχνει να ανακαλύψει σιγά σιγά τον Δημήτρη. Αυτός ο εγωισμός, αυτή η τελειομανία, αυτή η «δικτατορία» μου έχουν σπάσει τα νεύρα. Θέλω να τα αλλάξω όλα αυτά. Πιστεύω ότι δεν με αντιπροσωπεύουν.
Κάθομαι στην παραλία και ξαφνικά γέλια. «Βρε συ Μήτσο, να που υπάρχουν και άλλοι σαν κι εσένα», σκέπτομαι. Ξαφνικά μια παρέα νέων. Ένας τύπος σπρώχνει μια κοπέλα στην παραλία και η μικρή πέφτει στο νερό. Έχει βραχεί και ο καιρός δεν είναι καθόλου όπως εγώ θα ήθελα να είναι. Κανένας από την παρέα δεν την βοηθά να ξανασηκωθεί. Βάζουν όλοι τα γέλια. Αυτή φωνάζει, βρίζει και φεύγει. Οι άλλοι κοιτάζονται για λίγα δευτερόλεπτα και ξανά σκάνε στα γέλια. Σήμερα δεν βρίσκω κάτι το ενδιαφέρον στα νέα παιδιά [ας με συχωρέσουν οι νέοι του forum]. Πολλές φορές τα παρατηρώ αλλά νόημα δεν βγάζω. Άλλες φορές κατανοώ τις ανάγκες τους και άλλες νιώθω παρείσακτος σ’αυτό το κομμάτι της ζωής.
Και εκεί που προσπαθώ να μαζέψω κομμάτια της ζωής μου, η κολλητή μου, η Πόπη, μου λέει «να βγω και να δαγκώσω την ζωή». Να το «ρίξω έξω» και «να κοιτάξω και λίγο τον Δημήτρη». Βρε δεν έχει καθόλου άδικο .. αλλά τι πρέπει να κάνω; Έχω να φλερτάρω εδώ και σχεδόν οκτώ χρόνια. Να πω τι;;; Και πάνω απ’ όλα πως;;; Εδώ μια Ψυχολόγο γνώρισα στην ζωή μου, που έδινε καταπληκτικά φιλιά και καταπληκτικές αγκαλιές και η γυναίκα με το που «ανακάλυψε τον εσωτερικό μου κόσμο» εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Φαντάσου τι κουβαλάω μέσα μου και δεν το γνωρίζω ο κακομοίρης!!!!!!!
Τελικά είμαι η δεν είμαι μυστήριος άνθρωπος;;;
Την πρώτη Ιούλη χώρισα, την πρώτη Αυγούστου είχα το τροχαίο μου, και στις είκοσι έξη Οκτώβρη έχασα και την μάνα μου. Τι άλλο μου μένει;;; απλά κανά χαρτί από κάποιον γιατρό που να λέει ότι έχω χολέρα, σύφιλη, καρκίνο, aids, και δεν ξέρω και εγώ ακόμα τι .. Ε;; δεν μπορείτε να πείτε τέλεια δεν περνάω;;; Φέτος μου ήρθαν όλα.
Κανά ευχάριστο;;; ΝΑΙ!!!!! Το πόδι μου έδεσε σωστά και δεν θα χρειαστεί να βάλω λάμες. Και άλλο ευχάριστο θέλετε;;; Το μόνο καλό [τώρα είναι όντως καλό αυτό, δεν είναι;;;] αρχίζω και ερωτεύομαι.. Αλλά δεν κολλάει το θέμα. Πουρό εγώ, τριανταπέντε καλοκαιριών, κουκλίτσα εκείνη είκοσι και κάτι μαργαριταριών, πολύ μικρή .. η Χημεία δεν κολλά. Απλά φταίει το ότι δεν διάβασα το ωροσκόπιό μου.. αν και αυτό μου είχε γράψει:
(Η ερωτική σας ζωή φαίνετε να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα και οι κανόνες του «ερωτικού παιχνιδιού» να αλλάζουν υπέρ σας. Σίγουρα θα νιώσετε το θερμόμετρο του ανδρισμού σας να ανεβαίνει από την επιβεβαίωση που θα έχετε γύρο σας. Έτσι λοιπόν, ο Δίας, διερχόμενος από το ζώδιό σας, προσφέρει τις ευκαιρίες να ολοκληρώσετε σκέψεις, στόχους & επιθυμίες.)
Αυτό είχα διαβάσει πριν κάτι μέρες και μπορώ να σας πω ότι έπεσε μέσα. Ένα τυχαίο πέρασμα του μαύρου ματιού μου και ξαφνικά πήρα τα «πάνω» μου. Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει ποτέ να διαβάσετε κάτι και να σας τύχει ακριβώς όπως το διαβάζατε. Εμένα πάντως μου έτυχε.
1ον) η ερωτική μου ζωή, όχι μόνο δεν άλλαξε αλλά και παραλίγο να πάει κατά διαόλου,
2ον) όχι μόνο το θερμόμετρο δεν ανέβηκε, αλλά ούτε την επιβεβαίωση δεν είδα.
και
3ον) ο Δίας -μεγάλη η χάρη του-, μάλλον περαστικός ήτανε και αφού είδε τα χάλια μου, το έβαλε στα πόδια παρά κάθισε να βοηθήσει την κατάσταση. Άλλωστε Θεός είναι, όλο και κάτι καλύτερο από μένα θα είχε να ασχοληθεί. Οι σκέψεις μου –που και που σαν μικρό παιδί έχω και εγώ αναλαμπές-, οι στόχοι μου -ας μην τους πούμε καλύτερα- και οι επιθυμίες μου μείνανε στον πάτο του δικού μου βυθού, χορεύοντας όχι με τους λύκους αλλά με τον ρυθμό των κυμάτων. Όπως σας είπα ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα βρήκε το ωροσκόπιό μου. Καταπληκτικό;
Άντε, ότι και να λένε τα ζώδια εγώ σας εύχομαι υγεία και χαρά.
Πάντως παιδιά, αν μου επιτραπεί, θα σας δώσω μια συμβουλή.
Σκεφτείτε τι κάνετε στην ζωή σας. Το αύριο είναι τόσο κοντά που τελικά η Ανθρώπινη παρουσία δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποια τεχνητή.
Η ζωή είναι ωραία, λέμε, αλλά τα «έχει» με άλλον, γι’ αυτό ΖΗΣΤΕ ΤΗΝ!!!
Ζήστε την σε κάθε ματιά, κάθε δαγκωματιά, σε κάθε χαμόγελο, σε κάθε δάκρυ, σε κάθε... , σε ...
Αλήθεια, εσείς πώς τα περάσατε στις γιορτές;;;
εύχομαι καλύτερα από μένα ..
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΙ!!!!!!