Gandalf dr685sm
12/06/2008, 09:25
Το κείμενο είναι 2-3 χρόνων παλιό , αλλά αξίζει να το βάλω, ειδικά θυμόμενος τέτοιες καταστάσεις αφού το DR πλέον δεν υπάρχει αλλά έρχεται το ΧΤΧ και σίγουρα θα εκτιμήθει απο «κάποιους» στο παρακάτω κείμενο.
Παραθέτω λοιπόν....
===========================================================================
Τελικά το πιο δύσκολο πράγμα είναι να σχολιάσεις και να περιγράψεις τον εαυτό σου. Ειδικά μετά απο ενα ξύπνημα μηχανικό , που το κεφάλι σου μοιάζει με κουδούνι εσωτερικά απο τον πονοκέφαλο και εξωτερικά τόσο πρησμένος σαν να σε έχουν τσιμπήσει δεκάδες μέλισσες . Είναι το πρωινό , κλασσικό κοίταγμα στον καθρέφτη πριν μπείς στο κλασσικό 15λεπτο, πρωινών ενεργειών (βούρτσισμα δοντιών, «κουβά νερό» στο κεφάλι, επιλογή ρούχων ανάλογα με διάθεση κοκ. )
Μπαίνεις στο διπλανό δωμάτιο και κοιτάς, τι θα πάρεις μαζί για το μεσημέρι, να μην σε κόψει το βιολί της πείνας σαν χθες και πάρεις απο το γνωστό μαγαζί που παίρνει όλη η εταιρία και πλέον σας κάνει και εταιρική έκπτωση ( :D ). Ταυτόχρονα μαζεύεις οτι μπορείς απο κινητά, χαρτιά για την σημερινή μέρα, τσάντα με φορητό H/Y, τα κλειδιά σου....ώπ που στο καλό είναι πάλι τα κλειδιά;... είμαι σίγουρος πως όλοι μας, κάποια μέρα της εβδομάδος, το πρώτο και τελευταίο πράγμα που ψάχνουμε πριν φύγουμε για να αρχίσει η μέρα, είναι τα κλειδιά... ψάξιμο απο εδώ, ψάξιμο απο εκεί, τελικά βρέθηκαν στο πιο απίθανο μέρος ώς συνήθως... σήμερα απο την χθεσινή νύστα και απο το οτι το τελευταίο πράγμα που έκανα ήταν να πιώ ενα ποτήρι χυμό , ήταν να τα αφήσω δίπλα στο κουτί του χυμού, μέσα στο ψυγείο... ασχολίαστο παρακαλώ!
Φεύγοντας βάζεις και τον συναγερμό, κλειδώνεις και αποχαιρετάς και τους μούργους στον κήπο , που σε κοιτάνε κοροϊδευτικά απο το πράσινο γκαζόν που έχουν ξαπλώσει κάτω απο τον ζεστό ήλιο. Τελικά έχει σκεφτεί κανείς οτι οι οικόσιτοι σκύλοι είναι τα πιο τυχερά πλάσματα του κόσμου; Τρώνε... κάνουν και το άλλο που έχει σχέση με τον πισινό τους (λογοκρισία εδώ), ... κοιμούνται .. κάνουν βόλτες σε κήπους και αυλές, ενίοτε και έξω απο αυτές και η μόνη ευθύνη τους, είναι να γαυγίζουν που και που τους αγνώστους.... τέλος πάντων, επιστρέφω στην αρχή της μέρας μου.
Ετοιμάζεσαι να φύγεις λοιπόν και ανοίγεις την πόρτα του garaz. Βάζεις το κράνος (σιγά μην πάρω το Ι.Χ. μέσα στο χάος της Αθηναϊκής κίνησης. Ούτε οι ΗΠΑ και η Γαλλία δεν μας συναγωνίζονται στο μποτιλιάρισμα! ), βάζεις εξοπλισμό (γάντια, μπουφανάκι, κτλ. ) και ανεβαίνεις στην μηχανή, γυρνάς το κλειδί και ... ΚΛΑΝΓΚ.... το λουκέτο, γ@!@#!. Παραλίγο να αγοράσεις οικόπεδο μέσα στο οικόπεδο σου! Οι σκύλοι συνεχίζουν και σε κοιτάνε κοροϊδευτικά!
Βγάζεις το λουκέτο και ευτυχώς δεν στράβωσε καμιά ζάντα ή δισκόφρενο. Κουμπώνεις πρώτη, βγαίνεις απο την πόρτα του garaz και ...ΚΛΑΝΓΚ...ε λοιπόν κάθε φορά που θα ακούτε δεύτερο ΚΛΑΝΓΚ καλό είναι να είστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Στην περίπτωση αυτή είχε κολλήσει η γκαραζόπορτα και έπρεπε να κλείσει με το χέρι. Αίντε να σπρώξεις τώρα μια πόρτα μέσα στους 30 βαθμούς κάτω απο τον ήλιο , με αντίσταση του μηχανισμού για να κλείσει... σας το συνιστώ αν θέλετε να έχετε την προσωπική σάουνα σας μέσα στο δερμάτινο μπουφάν της μηχανής.
Αφού με τα πολλά κλείνω την πόρτα, καβαλω και πάλι και αρχίζω να διασχίζω το χωματόδρομο (να δούμε πότε θα το φτιάξουν) μέχρι να βγώ στην άσφαλτο. Ουσιαστικά με μισό γκρίπ γυρισμένο και δεύτερη ταχύτητα στο κιβώτιο το DR , γουργουρίζει και πετάει τις πετρούλες αριστερά δεξία...
Ξαφνικά με την άκρη του ματιού, διαπιστώνω οτι μεγάλος και τριχωτός όγκος , κινείται με την ταχύτητα υπερωκεάνιου, αλλά με φανερές προθέσεις να με διεμβολίσει ή τέλος πάντων να πέσει πάνω μου απο τα δεξία και πάνω του λόφου. Για να σας δώσω μια εικόνα ..... Ο δρόμος είναι πλάτους 2-3 μέτρων περίπου , με αρκετή κροκάλα και χώμα... αριστερά έχεις συρμάτινο φράχτη και δεξιά υψωματάκι λόφο , με τον δρομάκο βέβαια να μην είναι ίσιος αλλά να είναι ανηφορο-κατηφορίτσα. Συνεχίζω λοιπόν... ο τριχωτός όγκος ήταν παρακείμενος ποιμενικός που προφανώς είχε ακούσει την Remus να βαράει και είπε πως είναι ώρα για παιχνίδι ( ;;; ). Με παίρνει στο κατόπι λοιπόν , αλλά καθώς είναι σκύλος όγκου, η απόσταση ήταν λίγο εναντίον του όπως και η ιπποδύναμη του DR. Και εκεί μάγκες που χαίρομαι και γελάω απο μέσα μου, το γέλιο παγώνει.
Η επόμενη εικόνα δείχνει εμένα πάνω στο DR , να είναι στον χωματόδρομο αυτό που κάνει αριστερή στροφούλα , λίγο τυφλή και 50 μέτρα πιο μπροστά , είναι άλλος ποιμενικός που με κοιτάει απο πάνω απο άλλο λοφίσκο , προφανώς έτοιμος να έρθει καταπάνω μου, αφού είχε σηκωθεί και με κοίταζε σαν ξερολούκουμο (ετσι μου φάνηκε)... σας ορκίζομαι οτι με την άκρη του ματιού βλέπω απο τον καθρέφτη τον άλλο σκύλο να με πλησιάζει σιγά –σιγά (αφού ενστικτωδώς είχα κόψει κάπως). Μάλιστα νομίζω οτι πρέπει να «χαμογέλαγε» και αυτός, και να είχε μάλλον στο μυαλό του εικόνα δική μου κάτω να με κάνει μια χαψιά και να καθαρίζει τα δόντια του μετά με την μπότα μου , ώς χρήση οδοντογλυφίδας. Σκόνη γύρω γύρω φυσικά και τα μάτια τα δικά μου σε εκείνα τα δευτερόλεπτα να έχουν παγώσει... η αντίδραση άμεση...
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΑΠΟ ΕΝΗΛΙΚΟ....:D
Χουφτώνω το γκάζι και το DR αγριεύει με την Remus να «γουρουνιάζει»... οι σκύλοι αγριεύουν πιο πολύ και επιταχύνουν προς εμένα. Στην κρίσιμη καμπή, λοιπόν , πατάω κόρνα , και αλαλάζω «ΠΙΣΩ ΡΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ ΜΗΝ ΣΑΣ Γ#$@!$#!@$#@#---ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ--$#@$#@$@#!!!»... To DR παίρνει κλίση προς αριστερά για να στρίψη και εγώ αλά joe bar , προσπαθώντας να κρατηθώ μόνο απο το τιμόνι, με πεταγμένα τα μάτια μέσα απο το ΜΧ κράνος γουρλωμένα, σηκώνω τα πόδια , με αποτέλεσμα ο μπροστινός σκύλος ίσα που να «χαϊδεύει» την μπότα με το δόντι του, και ο πίσω περίλυπος να βλέπει την λεία του να απομακρύνεται , είμαι σίγουρος οτι μου την φυλάει ακόμα και σήμερα....
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;... Όταν έχεις ξυπνήσει απο ξενύχτι και είσαι «κουδούνι», όλα πάνε στραβά και ανάποδα... Νόμος του Μέρφυ λέμε... έχει και συνέχεια βέβαια η ιστορία, αλλά χωράει μόνο σε βιβλίο και οχι σε ενα απλό κείμενο της στιγμής. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως πως απο εδώ και πέρα , οι ποιμενικοί θα μου την έχουν στημένη και σίγουρα θα με περιμένουν να μου «εξοφλήσουν» τα δικά τους γραμμάτια , πάνω στην μπότα μου ή μασουλώντας το λάστιχο του DR σαν επιδόρπιο...
Αίντε καλημέρα μας και προσοχή εκεί έξω...
Gandalf
Παραθέτω λοιπόν....
===========================================================================
Τελικά το πιο δύσκολο πράγμα είναι να σχολιάσεις και να περιγράψεις τον εαυτό σου. Ειδικά μετά απο ενα ξύπνημα μηχανικό , που το κεφάλι σου μοιάζει με κουδούνι εσωτερικά απο τον πονοκέφαλο και εξωτερικά τόσο πρησμένος σαν να σε έχουν τσιμπήσει δεκάδες μέλισσες . Είναι το πρωινό , κλασσικό κοίταγμα στον καθρέφτη πριν μπείς στο κλασσικό 15λεπτο, πρωινών ενεργειών (βούρτσισμα δοντιών, «κουβά νερό» στο κεφάλι, επιλογή ρούχων ανάλογα με διάθεση κοκ. )
Μπαίνεις στο διπλανό δωμάτιο και κοιτάς, τι θα πάρεις μαζί για το μεσημέρι, να μην σε κόψει το βιολί της πείνας σαν χθες και πάρεις απο το γνωστό μαγαζί που παίρνει όλη η εταιρία και πλέον σας κάνει και εταιρική έκπτωση ( :D ). Ταυτόχρονα μαζεύεις οτι μπορείς απο κινητά, χαρτιά για την σημερινή μέρα, τσάντα με φορητό H/Y, τα κλειδιά σου....ώπ που στο καλό είναι πάλι τα κλειδιά;... είμαι σίγουρος πως όλοι μας, κάποια μέρα της εβδομάδος, το πρώτο και τελευταίο πράγμα που ψάχνουμε πριν φύγουμε για να αρχίσει η μέρα, είναι τα κλειδιά... ψάξιμο απο εδώ, ψάξιμο απο εκεί, τελικά βρέθηκαν στο πιο απίθανο μέρος ώς συνήθως... σήμερα απο την χθεσινή νύστα και απο το οτι το τελευταίο πράγμα που έκανα ήταν να πιώ ενα ποτήρι χυμό , ήταν να τα αφήσω δίπλα στο κουτί του χυμού, μέσα στο ψυγείο... ασχολίαστο παρακαλώ!
Φεύγοντας βάζεις και τον συναγερμό, κλειδώνεις και αποχαιρετάς και τους μούργους στον κήπο , που σε κοιτάνε κοροϊδευτικά απο το πράσινο γκαζόν που έχουν ξαπλώσει κάτω απο τον ζεστό ήλιο. Τελικά έχει σκεφτεί κανείς οτι οι οικόσιτοι σκύλοι είναι τα πιο τυχερά πλάσματα του κόσμου; Τρώνε... κάνουν και το άλλο που έχει σχέση με τον πισινό τους (λογοκρισία εδώ), ... κοιμούνται .. κάνουν βόλτες σε κήπους και αυλές, ενίοτε και έξω απο αυτές και η μόνη ευθύνη τους, είναι να γαυγίζουν που και που τους αγνώστους.... τέλος πάντων, επιστρέφω στην αρχή της μέρας μου.
Ετοιμάζεσαι να φύγεις λοιπόν και ανοίγεις την πόρτα του garaz. Βάζεις το κράνος (σιγά μην πάρω το Ι.Χ. μέσα στο χάος της Αθηναϊκής κίνησης. Ούτε οι ΗΠΑ και η Γαλλία δεν μας συναγωνίζονται στο μποτιλιάρισμα! ), βάζεις εξοπλισμό (γάντια, μπουφανάκι, κτλ. ) και ανεβαίνεις στην μηχανή, γυρνάς το κλειδί και ... ΚΛΑΝΓΚ.... το λουκέτο, γ@!@#!. Παραλίγο να αγοράσεις οικόπεδο μέσα στο οικόπεδο σου! Οι σκύλοι συνεχίζουν και σε κοιτάνε κοροϊδευτικά!
Βγάζεις το λουκέτο και ευτυχώς δεν στράβωσε καμιά ζάντα ή δισκόφρενο. Κουμπώνεις πρώτη, βγαίνεις απο την πόρτα του garaz και ...ΚΛΑΝΓΚ...ε λοιπόν κάθε φορά που θα ακούτε δεύτερο ΚΛΑΝΓΚ καλό είναι να είστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Στην περίπτωση αυτή είχε κολλήσει η γκαραζόπορτα και έπρεπε να κλείσει με το χέρι. Αίντε να σπρώξεις τώρα μια πόρτα μέσα στους 30 βαθμούς κάτω απο τον ήλιο , με αντίσταση του μηχανισμού για να κλείσει... σας το συνιστώ αν θέλετε να έχετε την προσωπική σάουνα σας μέσα στο δερμάτινο μπουφάν της μηχανής.
Αφού με τα πολλά κλείνω την πόρτα, καβαλω και πάλι και αρχίζω να διασχίζω το χωματόδρομο (να δούμε πότε θα το φτιάξουν) μέχρι να βγώ στην άσφαλτο. Ουσιαστικά με μισό γκρίπ γυρισμένο και δεύτερη ταχύτητα στο κιβώτιο το DR , γουργουρίζει και πετάει τις πετρούλες αριστερά δεξία...
Ξαφνικά με την άκρη του ματιού, διαπιστώνω οτι μεγάλος και τριχωτός όγκος , κινείται με την ταχύτητα υπερωκεάνιου, αλλά με φανερές προθέσεις να με διεμβολίσει ή τέλος πάντων να πέσει πάνω μου απο τα δεξία και πάνω του λόφου. Για να σας δώσω μια εικόνα ..... Ο δρόμος είναι πλάτους 2-3 μέτρων περίπου , με αρκετή κροκάλα και χώμα... αριστερά έχεις συρμάτινο φράχτη και δεξιά υψωματάκι λόφο , με τον δρομάκο βέβαια να μην είναι ίσιος αλλά να είναι ανηφορο-κατηφορίτσα. Συνεχίζω λοιπόν... ο τριχωτός όγκος ήταν παρακείμενος ποιμενικός που προφανώς είχε ακούσει την Remus να βαράει και είπε πως είναι ώρα για παιχνίδι ( ;;; ). Με παίρνει στο κατόπι λοιπόν , αλλά καθώς είναι σκύλος όγκου, η απόσταση ήταν λίγο εναντίον του όπως και η ιπποδύναμη του DR. Και εκεί μάγκες που χαίρομαι και γελάω απο μέσα μου, το γέλιο παγώνει.
Η επόμενη εικόνα δείχνει εμένα πάνω στο DR , να είναι στον χωματόδρομο αυτό που κάνει αριστερή στροφούλα , λίγο τυφλή και 50 μέτρα πιο μπροστά , είναι άλλος ποιμενικός που με κοιτάει απο πάνω απο άλλο λοφίσκο , προφανώς έτοιμος να έρθει καταπάνω μου, αφού είχε σηκωθεί και με κοίταζε σαν ξερολούκουμο (ετσι μου φάνηκε)... σας ορκίζομαι οτι με την άκρη του ματιού βλέπω απο τον καθρέφτη τον άλλο σκύλο να με πλησιάζει σιγά –σιγά (αφού ενστικτωδώς είχα κόψει κάπως). Μάλιστα νομίζω οτι πρέπει να «χαμογέλαγε» και αυτός, και να είχε μάλλον στο μυαλό του εικόνα δική μου κάτω να με κάνει μια χαψιά και να καθαρίζει τα δόντια του μετά με την μπότα μου , ώς χρήση οδοντογλυφίδας. Σκόνη γύρω γύρω φυσικά και τα μάτια τα δικά μου σε εκείνα τα δευτερόλεπτα να έχουν παγώσει... η αντίδραση άμεση...
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΑΠΟ ΕΝΗΛΙΚΟ....:D
Χουφτώνω το γκάζι και το DR αγριεύει με την Remus να «γουρουνιάζει»... οι σκύλοι αγριεύουν πιο πολύ και επιταχύνουν προς εμένα. Στην κρίσιμη καμπή, λοιπόν , πατάω κόρνα , και αλαλάζω «ΠΙΣΩ ΡΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ ΜΗΝ ΣΑΣ Γ#$@!$#!@$#@#---ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ--$#@$#@$@#!!!»... To DR παίρνει κλίση προς αριστερά για να στρίψη και εγώ αλά joe bar , προσπαθώντας να κρατηθώ μόνο απο το τιμόνι, με πεταγμένα τα μάτια μέσα απο το ΜΧ κράνος γουρλωμένα, σηκώνω τα πόδια , με αποτέλεσμα ο μπροστινός σκύλος ίσα που να «χαϊδεύει» την μπότα με το δόντι του, και ο πίσω περίλυπος να βλέπει την λεία του να απομακρύνεται , είμαι σίγουρος οτι μου την φυλάει ακόμα και σήμερα....
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;... Όταν έχεις ξυπνήσει απο ξενύχτι και είσαι «κουδούνι», όλα πάνε στραβά και ανάποδα... Νόμος του Μέρφυ λέμε... έχει και συνέχεια βέβαια η ιστορία, αλλά χωράει μόνο σε βιβλίο και οχι σε ενα απλό κείμενο της στιγμής. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως πως απο εδώ και πέρα , οι ποιμενικοί θα μου την έχουν στημένη και σίγουρα θα με περιμένουν να μου «εξοφλήσουν» τα δικά τους γραμμάτια , πάνω στην μπότα μου ή μασουλώντας το λάστιχο του DR σαν επιδόρπιο...
Αίντε καλημέρα μας και προσοχή εκεί έξω...
Gandalf