mhtsorodas
06/07/2008, 19:23
Τελειώνοντας ένα 10ημερο ταξίδι στην Ευρώπη(αν με πιάσει η όρεξη θα αναφερθώ σε αυτό σε άλλο tread) μετά από όμορφες εμπειρίες και πολλά και καλά χιλιόμετρα(πάνω απ’όλα ασφαλή) η τελευταία μέρα έμελε να γίνει για μια φορά ακόμη ύμνος στην ελληνική ανευθυνότητα-ασυνέπεια-γαϊδουριά(το άτυχο ζώο δεν φταίει σε τίποτα εννοείται)-σταρχιδισμο-ωχαδερφισμό-…-…+++.
Η τελευταία στάση του ταξιδιού μας ήταν για μια ακόμη φορά η Βενετία και το λιμάνι της.Σκοπος μας να πάρουμε το καράβι με προορισμό την Ηγουμενίτσα και από εκεί στο σπίτι μας στα Γιάννενα.
Ξεκινώντας την προτελευταία μερα,που την είχαμε περάσει στην Ljubljana της Σλοβενίας είχαμε το άγχος να φτάσουμε νωρίς στο λιμάνι γιατί το καράβι αναχωρούσε 12 το μεσημερι.Αφου φτάσαμε(εγώ και η γυναικά μου) μετά από 2 με 2μιση ώρες ακατουρητοι και ατσιγαροι κατά τις 10 το καράβι δεν είχε φτάσει ακόμη στο λιμάνι.
Περιμένοντας και εμείς με τον υπόλοιπο, διαφορών εθνικοτήτων, κόσμο είχαμε την ελπίδα ότι από στιγμή σε στιγμή θα σκάσει μύτη θα φορτώσει και θα πάμε στην ευχή του θεού και στα σπίτια μας.
Για να μην τα πολυλογώ το καράβι ηρθε κατά τις 1 .Όσες ερωτήσεις και αν κάναμε στους «υπευθύνους» απάντηση της προκοπης,εστω να μας ρίξουν στάχτη στα ματια,δεν λάβαμε.
Αφού πάρκαρα την μηχανή στον πάτο του πλοίου, εγώ και κάποιοι άλλοι συνταλαιποροι, ανέβηκα στην καμπίνα οπού έριξα έναν υπνάκο και λέω(με το φτωχό μυαλό μου)ότι ξυπνώντας θα είμαστε τουλάχιστον έξω από την Βενετια.Ναι καλά!!!!
Το καράβι, είχε πάει 6 το απόγευμα και τότε έλυνε τους κάβους αφού φόρτωσε και το τελευταίο ποδήλατο.
Οι συνθήκες στο καράβι ήταν οι γνωστές στους περισσοτέρους από εμάς.Τουρίστες ξαπλωμένοι παντού, νταλικέρηδες αραχτοι και «κάπως» στα σαλόνια του πλοίου και μην ξεχνάμε τις γνωστές «καραβίσιες»τιμές στα προϊόντα και τις υπηρεσίες(πχ ένα ποτηράκι φυσικό χυμό πορτοκαλι στο πρωινό κόστιζε 3,50 ευρα).
Μετά από πολύ υπομονή φτάσαμε στην Κέρκυρα και αφού ξεφορτώσαμε αρκετό κόσμο,βουρ για Ηγουμενιτσα.Καθήμενος στην καμπίνα ακούω από τα μεγάφωνα :ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΓΙΑ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΝΑ ΜΕΤΑΒΟΥΝ ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ.
Φοράμε κορντουρες και μπουφαν,παιρνουμε τις βαλίτσες μας και μετά από χίλια ζόρια φτάνουμε στο πιο υπόγειο γκαραζ του πλοίου με +50 βαθμούς θερμοκρασία και με προβολείς ομίχλης αναμμένους για το νέφος από τα καυσαέρια των φορτηγών-ψυγείων.
Φόρτωσα την μηχανή και εμφανίζεται ένας υπάλληλος της εταιρίας και μας λέει το ωραίο ότι έγινε λάθος ανακοίνωση και ότι το καράβι θέλει ακόμα μια ώρα να δέσει Ηγουμενίτσα.
Τα νεύρα τσίτα…
Τουλάχιστον ας ανεβούμε πάνω του λέω γιατί η ζεστη εδώ κάτω δεν αντέχεται.
Αυτό δεν γίνεται μου απαντά γιατί το ασανσέρ που σας κατέβασε είναι υπηρεσιακό και δεν είναι για να κουβαλάει κόσμο πάνω-κάτω στο γκαράζ!
Βράσαμε στο ζουμί μας 1 ώρα γεμάτη και όταν ήρθε η ώρα για φευγα περιμέναμε όπως πάντα τον αργοπορημένο Έλληνα που έπινε το φραπεδακι του,να πάρει το αυτοκίνητο του που όπως πάντα είναι αυτό που είναι πρώτο και έχει κλείσει οοολα τα υπόλοιπα οχήματα.
Βγαίνοντας από το καράβι και ύστερα από ταλαιπωρία 33 ωρών ρίξαμε ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ ΦΑΣΚΕΛΟ εις διπλούν,στοχεύοντας τα ελληνικά ήθη και έθιμα που κάποτε πρέπει να εξαφανιστούν.
Όλα αυτά έλαβαν χωρά την Κυριακή 29 Ιουνίου και το δρομολόγιο ήταν με καράβι της ΆΝΕK.
Προσωπικά αν με το καλό ξαναπάρω ποτέ στην Ευρώπη το καράβι και δη της συγκεκριμένης εταιρίας θα είναι η τελευταία επιλογή μου.Προτιμώ να «φάω» τον δρόμο από Σκοπιά-Σερβία που είναι μια χαρά, παρά αυτό το χάλι. Στην πραγματικοτητα τα έξοδα των εισιτηρίων και της διαμονής στο καράβι δεν υπάρχει περίπτωση να τα φας στο δρομο.Με 200 ευροπουλα που κοστίζει η καμπίνα το άτομο διανυκτερεύω στο κατατοπους ΧΙΛΤΟΝ!
Ξέρω ότι με τα γραφόμενα δεν αλλάζει τίποτα ούτε ιδρώνει λοβός αυτιού, ίσως με έκανε η αγανάκτηση μου και μονο.Διορθώσεις και σχόλια παντός είδους είναι ευπρόσδεκτα,άλλωστε γιαυτό τα αράδιασα όλα αυτά εδώ!
Το νου σας.
Η τελευταία στάση του ταξιδιού μας ήταν για μια ακόμη φορά η Βενετία και το λιμάνι της.Σκοπος μας να πάρουμε το καράβι με προορισμό την Ηγουμενίτσα και από εκεί στο σπίτι μας στα Γιάννενα.
Ξεκινώντας την προτελευταία μερα,που την είχαμε περάσει στην Ljubljana της Σλοβενίας είχαμε το άγχος να φτάσουμε νωρίς στο λιμάνι γιατί το καράβι αναχωρούσε 12 το μεσημερι.Αφου φτάσαμε(εγώ και η γυναικά μου) μετά από 2 με 2μιση ώρες ακατουρητοι και ατσιγαροι κατά τις 10 το καράβι δεν είχε φτάσει ακόμη στο λιμάνι.
Περιμένοντας και εμείς με τον υπόλοιπο, διαφορών εθνικοτήτων, κόσμο είχαμε την ελπίδα ότι από στιγμή σε στιγμή θα σκάσει μύτη θα φορτώσει και θα πάμε στην ευχή του θεού και στα σπίτια μας.
Για να μην τα πολυλογώ το καράβι ηρθε κατά τις 1 .Όσες ερωτήσεις και αν κάναμε στους «υπευθύνους» απάντηση της προκοπης,εστω να μας ρίξουν στάχτη στα ματια,δεν λάβαμε.
Αφού πάρκαρα την μηχανή στον πάτο του πλοίου, εγώ και κάποιοι άλλοι συνταλαιποροι, ανέβηκα στην καμπίνα οπού έριξα έναν υπνάκο και λέω(με το φτωχό μυαλό μου)ότι ξυπνώντας θα είμαστε τουλάχιστον έξω από την Βενετια.Ναι καλά!!!!
Το καράβι, είχε πάει 6 το απόγευμα και τότε έλυνε τους κάβους αφού φόρτωσε και το τελευταίο ποδήλατο.
Οι συνθήκες στο καράβι ήταν οι γνωστές στους περισσοτέρους από εμάς.Τουρίστες ξαπλωμένοι παντού, νταλικέρηδες αραχτοι και «κάπως» στα σαλόνια του πλοίου και μην ξεχνάμε τις γνωστές «καραβίσιες»τιμές στα προϊόντα και τις υπηρεσίες(πχ ένα ποτηράκι φυσικό χυμό πορτοκαλι στο πρωινό κόστιζε 3,50 ευρα).
Μετά από πολύ υπομονή φτάσαμε στην Κέρκυρα και αφού ξεφορτώσαμε αρκετό κόσμο,βουρ για Ηγουμενιτσα.Καθήμενος στην καμπίνα ακούω από τα μεγάφωνα :ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΓΙΑ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΝΑ ΜΕΤΑΒΟΥΝ ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ.
Φοράμε κορντουρες και μπουφαν,παιρνουμε τις βαλίτσες μας και μετά από χίλια ζόρια φτάνουμε στο πιο υπόγειο γκαραζ του πλοίου με +50 βαθμούς θερμοκρασία και με προβολείς ομίχλης αναμμένους για το νέφος από τα καυσαέρια των φορτηγών-ψυγείων.
Φόρτωσα την μηχανή και εμφανίζεται ένας υπάλληλος της εταιρίας και μας λέει το ωραίο ότι έγινε λάθος ανακοίνωση και ότι το καράβι θέλει ακόμα μια ώρα να δέσει Ηγουμενίτσα.
Τα νεύρα τσίτα…
Τουλάχιστον ας ανεβούμε πάνω του λέω γιατί η ζεστη εδώ κάτω δεν αντέχεται.
Αυτό δεν γίνεται μου απαντά γιατί το ασανσέρ που σας κατέβασε είναι υπηρεσιακό και δεν είναι για να κουβαλάει κόσμο πάνω-κάτω στο γκαράζ!
Βράσαμε στο ζουμί μας 1 ώρα γεμάτη και όταν ήρθε η ώρα για φευγα περιμέναμε όπως πάντα τον αργοπορημένο Έλληνα που έπινε το φραπεδακι του,να πάρει το αυτοκίνητο του που όπως πάντα είναι αυτό που είναι πρώτο και έχει κλείσει οοολα τα υπόλοιπα οχήματα.
Βγαίνοντας από το καράβι και ύστερα από ταλαιπωρία 33 ωρών ρίξαμε ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ ΦΑΣΚΕΛΟ εις διπλούν,στοχεύοντας τα ελληνικά ήθη και έθιμα που κάποτε πρέπει να εξαφανιστούν.
Όλα αυτά έλαβαν χωρά την Κυριακή 29 Ιουνίου και το δρομολόγιο ήταν με καράβι της ΆΝΕK.
Προσωπικά αν με το καλό ξαναπάρω ποτέ στην Ευρώπη το καράβι και δη της συγκεκριμένης εταιρίας θα είναι η τελευταία επιλογή μου.Προτιμώ να «φάω» τον δρόμο από Σκοπιά-Σερβία που είναι μια χαρά, παρά αυτό το χάλι. Στην πραγματικοτητα τα έξοδα των εισιτηρίων και της διαμονής στο καράβι δεν υπάρχει περίπτωση να τα φας στο δρομο.Με 200 ευροπουλα που κοστίζει η καμπίνα το άτομο διανυκτερεύω στο κατατοπους ΧΙΛΤΟΝ!
Ξέρω ότι με τα γραφόμενα δεν αλλάζει τίποτα ούτε ιδρώνει λοβός αυτιού, ίσως με έκανε η αγανάκτηση μου και μονο.Διορθώσεις και σχόλια παντός είδους είναι ευπρόσδεκτα,άλλωστε γιαυτό τα αράδιασα όλα αυτά εδώ!
Το νου σας.