Πρωταθλητης στην θεληση......

[STOYBI]

Οτι και να πεις .... Ειναι λιγο....

Απο http: www.enduro.gr

<<< Το επισυναπτόμενο βίντεο νομίζω ότι είναι μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ιστορία του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Είναι μια ιστορία που αποδεικνύει ότι το δυνατότερο όπλο του ανθρώπου είναι η θέληση που δεν γνωρίζει όρια όταν υποκινείται από το αντίστοιχα δυνατό συναίσθημα την αγάπη.

Η αγάπη για έναν άλλο άνθρωπο η αγάπη για τον αθλητισμό και η ιστορία με λίγα λόγια πάει κάπως έτσι. Ένα ζευγάρι αποκτά ένα παιδί που έχει σοβαρή ανατομική αναπηρία. Οι γιατροί τους λένε ότι το παιδί δεν θα έχει νοητική ανάπτυξη και δεν τους δίνουν ελπίδες για το μέλλον του. Ο μπαμπάς του σε πείσμα όλων των αντίθετων απόψεων αποκτά ένα κώδικα επικοινωνίας μαζί του και το παιδί αναπτύσσεται νοητικά κανονικά και πηγαίνει στο σχολείο. Ο μικρός κάποια στιγμή ζητά από τον μπαμπά του να αθληθεί. Ο μπαμπάς δεν έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό και αρχίζει να προπονείται κουβαλώντας τον μικρό του γιο στα χέρια για να έχει κι αυτός την χαρά του αθλητισμού!!!
Το εκπληκτικό. Ο μπαμπάς πλέον έχει τρέξει δεκάδες μαραθώνιους 60 αγώνες τριάθλου και 6 Ιronman πάντοτε μαζί με τον γιου του!!
Το video δείχνει τη συμμετοχή τους σ' ένα ironman. Ο Dick Hoyt κολυμπάει 2,4 μίλια έχοντας δεμένο πάνω του το γιό του Rick σε βάρκα (!), μετά ποδηλατεί 120 μίλια (!) με το γιο του σε ειδική θέση πάνω στο ποδήλατο και τέλος τρέχει 26.6 μίλια μαραθώνιο σπρώχνοντας το αναπηρικό καρότσι του γιου του!!

Μια συγκινητική και απίστευτα δυνατή ιστορία >>>

:rolleyes:

Και εδω το βιντεο...http://www.enduro.gr/index.cfm?Action=Details&cat01=6&CPiD=2560

:wave2:

[trigger]

H δύναμη της θέλησης για ζωή... :a23: :a23: :a23: :a23:

Εδώ όμως θέλω να ρωτήσω κάτι....

αυτοί οι γονείς αποφάσισαν να μην "πετάξουν" μια ζωή και να κρατήσουν αυτό που τους χάρισε ο Θεός θυσιάζοντας τη δική τους ζωή...
όταν κάποια στιγμή φτάσουν σε ηλικία που δε θα μπορούν να του προσφέρουν τίποτα ή πεθάνουν τι θα γίνει αυτός ο άνθρωπος; :sad:
Τελικά είναι καλό να δίνεις ζωή σε τέτοιες περιπτώσεις; :(

[gcrook]

Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger

όταν κάποια στιγμή φτάσουν σε ηλικία που δε θα μπορούν να του προσφέρουν τίποτα ή πεθάνουν τι θα γίνει αυτός ο άνθρωπος; :sad:
Τελικά είναι καλό να δίνεις ζωή σε τέτοιες περιπτώσεις; :(

Ευτυχως οι συγκεκριμενοι γονεις ποτε δεν ρωτησαν τους εαυτους τους κατι τετοιο.

[trigger]

Αρχικά δημιουργήθηκε από gcrook
Ευτυχως οι συγκεκριμενοι γονεις ποτε δεν ρωτησαν τους εαυτους τους κατι τετοιο. Το κακό είναι οτι το "ευτυχώς" θα γίνει "δυστυχώς" αργά ή γρήγορα...:sick:

[gavos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
Το κακό είναι οτι το "ευτυχώς" θα γίνει "δυστυχώς" αργά ή γρήγορα...:sick:

Δυστυχώς ή ευτυχώς όλοι μας κάποια μέρα θα πεθάνουμε (για μένα ευτυχώς), το θέμα είναι τί κάνουμε μέχρι τότε. :wave2:

[Ktm.Prestige]

Wow!!!!!

Τι εκανε ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ?!

:a23: * 1000000

[castoras]

Απο τις λίγες φορές που βουρκώνω με κάτι.....και είμαι στο γραφείο.....
+1000000000 σε αυτούς τους γονείς!!!

[marios8]

:a23: :a23: :a23: :a23: :a23:

[700_Thespieis]

Μπραβο Stoubi,μ φτιαξες τη μερα

[HolyDiver]

:) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :)

[sergiosm]

:a23: :a23: :a23: :a23: :a23: :a23:


και ένα μπράβο και στον stoybi που άνοιξε το thread.
Όχι μόνο να γκρινιάζουμε...

[sergiosm]

Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
Τελικά είναι καλό να δίνεις ζωή σε τέτοιες περιπτώσεις; :(

EINAI

[trigger]

Αρχικά δημιουργήθηκε από sergiosm
EINAI Eπειδή μπορεί να παρεξηγήθηκε αυτό που είπα το ξαναλέω...
συμφωνώ και εγώ και επικροτώ την πράξη τους και τη δύναμή τους αλλά...
όταν αυτοί οι δύο άνθρωποι φύγουν από τη ζωή ποιός θα ενδιαφερθεί για αυτόν; (σε περίπτωση που δεν έχει αδέρφια)

[sergiosm]

Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
Eπειδή μπορεί να παρεξηγήθηκε αυτό που είπα το ξαναλέω...
συμφωνώ και εγώ και επικροτώ την πράξη τους και τη δύναμή τους αλλά...
όταν αυτοί οι δύο άνθρωποι φύγουν από τη ζωή ποιός θα ενδιαφερθεί για αυτόν; (σε περίπτωση που δεν έχει αδέρφια)

μπορεί και κανένας, μπορεί να εγκαταληφθεί και να πεθάνει σε ένα ίδρυμα (ή ακόμα χειρότερα) στο δρόμο.
μπορεί όμως και όχι
το θέμα είναι ότι κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, ούτε τί θα του συμβεί την επόμενη στιγμή.

π.χ. ποιος εγγυάται ότι ένα αντρόγυνο που γεννά σήμερα ένα φυσιολογικό παιδί, θα ζήσει για να το μεγαλώσει;; κανείς
δεν ξέρεις περιπτώσεις που οι γονείς σκοτώνονται σε τροχαίο και το παιδί μένει μόνο του;;

θα μου πεις αυτό δεν έχει ειδικές ανάγκες, άρα και ειδικές απαιτήσεις. Ο.Κ., αλλά αυτό σημαίνει ότι τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες πρέπει να τους σκοτώνουμε (ή να μην τους δίνουμε την ευκαιρία να ζήσουν). Τότε γυρνάμε στη λογική του καιάδα.
Και εν πάσει περιπτώσει, η -υποτίθεται- πολιτισμένη κοινωνία μας κρίνεται (και) από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τέτοιες περιπτώσεις.
Το θεωρώ πολύ σκληρό και άδικο για τον άνθρωπο αυτό να μην του δοθεί η ευκαιρία να ζήσει... με όποιο τρόπο.

:wave2:

[TOLISTOLAROS]

STOYBI μπράβο ρε... :a18: αν και σφίχτηκε η καρδιά μου πάλι μπράβο...


Αρχικά δημιουργήθηκε από trigger
αυτοί οι γονείς αποφάσισαν να μην "πετάξουν" μια ζωή και να κρατήσουν αυτό που τους χάρισε ο Θεός θυσιάζοντας τη δική τους ζωή...
όταν κάποια στιγμή φτάσουν σε ηλικία που δε θα μπορούν να του προσφέρουν τίποτα ή πεθάνουν τι θα γίνει αυτός ο άνθρωπος; :sad:
Τελικά είναι καλό να δίνεις ζωή σε τέτοιες περιπτώσεις; :(
Καταλαβαίνω τί εννοείς και όντως υπάρχει μια πολύ πρακτική δυσκολία όταν οι γονείς γεράσουν...το παιδί θα μείνει ξεκρέμαστο...
Παιδιά είναι πολύ δύσκολο δίλημμα,απ' τη μία δεν γίνεται να μην αγωνιστούμε στη ζωή.Απ'την άλλη να προσπαθείς ξέροντας ότι έχεις ήδη φάει γκολ πριν ο αγώνας ξεκινήσει...
Δεν μπορείς πάντως να κάνεις κάτι επειδή το ατύχημα έγινε με τον ομφάλιο λώρο στη γέννα,δεν είναι περίπτωση όπου λες(και πάλι με βαριά καρδιά) "κάνω έκτρωση και τέλος"....

Για λεπτομέρειες διαβάστε εδώ (http://en.wikipedia.org/wiki/Dick_Hoyt)

[trigger]

Αρχικά δημιουργήθηκε από sergiosm
μπορεί και κανένας, μπορεί να εγκαταληφθεί και να πεθάνει σε ένα ίδρυμα (ή ακόμα χειρότερα) στο δρόμο.
μπορεί όμως και όχι
σίγουρα

Αρχικά δημιουργήθηκε από sergiosm
το θέμα είναι ότι κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, ούτε τί θα του συμβεί την επόμενη στιγμή.όταν όμως ξεκινάς με τέτοια δεδομένα; :(

Αρχικά δημιουργήθηκε από sergiosm

π.χ. ποιος εγγυάται ότι ένα αντρόγυνο που γεννά σήμερα ένα φυσιολογικό παιδί, θα ζήσει για να το μεγαλώσει;; κανείς
δεν ξέρεις περιπτώσεις που οι γονείς σκοτώνονται σε τροχαίο και το παιδί μένει μόνο του;; δυστυχώς ξέρω αρκετά καλά...

Αρχικά δημιουργήθηκε από sergiosm

θα μου πεις αυτό δεν έχει ειδικές ανάγκες, άρα και ειδικές απαιτήσεις. Ο.Κ., αλλά αυτό σημαίνει ότι τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες πρέπει να τους σκοτώνουμε (ή να μην τους δίνουμε την ευκαιρία να ζήσουν). Τότε γυρνάμε στη λογική του καιάδα.
Και εν πάσει περιπτώσει, η -υποτίθεται- πολιτισμένη κοινωνία μας κρίνεται (και) από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τέτοιες περιπτώσεις.
Το θεωρώ πολύ σκληρό και άδικο για τον άνθρωπο αυτό να μην του δοθεί η ευκαιρία να ζήσει... με όποιο τρόπο.
Συμφωνώ μαζί σου απλά έκανα κάποιες σκέψεις. Αφού δεν φθείρει ψυχικά τους γονείς αλλά έχουν τη δύναμη να παλέψουν για αυτό τον άνθρωπο, ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ !!!

[gavos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από TOLISTOLAROS
Απ'την άλλη να προσπαθείς ξέροντας ότι έχεις ήδη φάει γκολ πριν ο αγώνας ξεκινήσει...


Καταλαβαίνω τί λες, αλλά γκολ από τα αποδυτήρια φάγαμε όλοι τη στιγμή που γεννηθήκαμε. Δε μας εγγυάται κανείς ότι θα περάσουμε ευτυχισμένα και όμορφα, και αν θες η ευτυχία μέσα από τον κόπο έρχεται και από το να τα καταφέρνεις. Με τόσο φόβο που υπάρχει από όλους μας γενικότερα, για το αύριο, αμφιβάλλω αν σε περίπτωση που είχαμε τη στοιχειώδη λογική όταν ήμασταν σπερματοζωάρια θα επιλέγαμε να πάρουμε το ρίσκο και μπούμε στο γαμήδι το ωάριο! Να επιλέξουμε να ζήσουμε ρε αδερφέ! Να πάρουμε το ρίσκο, και να απλώσουμε χαμόγελα παρόλη τη σαπίλα που θα συναντήσουμε στο διάβα. Αυτό είναι ο άνθρωπος για μένα. Προσωπικά δε υφίσταται το ερώτημα "και τί θα κάνει αυτό το παιδί μετά;". Δεν είναι λιγότερο άτυχο ή λιγότερο τυχερό από άλλα παιδιά, όπως πχ τα πλουσιόπαιδα που θεωρούνται κατά κόρον τυχερά, με τα διάφορα κλισέ του στυλ "δε θα του λείψει τίποτα". Η ομορφιά της ζωής δεν βλέπεται, δεν νιώθεται, δεν έχει σχέση με την ύλη και ευτυχώς. :beer:

[notakos600]

Τελικά είναι καλό να δίνεις ζωή σε τέτοιες περιπτώσεις; :( [/B][/QUOTE]



Ποιός μας έδωσε αλήθεια την αρμοδιότητα και την εξουσία να χαρίζουμε ή να αφαιρούμε τη ζωή;
Όσα μπράβο και να πούμε στους γονείς και ιδιαίτερα στο πατέρα δεν αρκούν.
Απλά κάποια πράγματα μας σοκάρουν γιατί δεν έχουμε τα balls για να αναλάβουμε αυτό το φορτίο. Ξεγράφεις και σβήνεις όσα ήξερες μέχρι τώρα στη ζωή σου και ακολουθείς τον χωματόδρομο με τα αγκάθια και τις στερήσεις γιατί ένα τέτοιο παιδί, με ειδικές δεξιότητες το νοιώθεις 10 φορές περισσότερο παιδί σου και του αφιερώνεσαι ολοκληρωτικά.

[Road67]

Ο θριαμβος της ζωης οπως λεγανε οι δικοι μου.

Και καπου διαβασα οτι στη ζωη το 10 τοις εκατο ειναι αυτο που συμβαινει και το 90 τοις εκατο η αντιδραση μας.

Χιλια μπραβο :)