tai
06/02/2005, 13:46
Ποιος διασύρεται;
Είναι τάχα μου ηλίθιος ο λαός; δεν ξέρει να διαβάζει λίστες; να ξεχωρίζει την ήρα απ' το στάρι;
Στο φως καίγονται μονάχα τα βαμπίρ! Και στο φως της δημοσιότητος οι λαθρεπιβάτες της υπόληψής μας (σας). Ενας-ένας θα καούν,
αργά και σταθερά, θα καούν. Κι όσοι τη γλιτώσουν, είναι καμένοι μέσα τους. Νεκροζώντανοι στο κύτταρό τους...
Τι έγινε ξαφνικά!;
Τι συνέβη και βγήκαν αίφνης οι Εκπληκτοι στους δρόμους κατάπληκτοι μ' όσα συμβαίνουν; Γιατί σκίζουν τα ιμάτιά τους στους ναούς και χαλάνε με στάχτες τις ωραίες τους κομμώσεις οι Φιλήσυχοι και οι Φιλισταίοι;
Απεκαλύφθη αίφνης ο τρόμος του Αίσχους και της Αθλιότητος της Δημοκρατίας;
Επίορκοι δικαστές, λέει! Ντροπιασμένα ράσα! Αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, διαπλεκόμενοι, κυκλώματα διαφθοράς, σάπιο ποδόσφαιρο, λίστες του Μάριου και του Σύλλα, της Σκύλλας και της Χάρυβδης, του Σκοινιού και του Παλουκιού...
...ποιος τα έβγαλε όλα αυτά στον αφρό και γέμισαν οι οθόνες μας αφρόκρεμα;
Μην τα 'βγαλε η κυβέρνηση, για να δημιουργήσει νοσηρό κλίμα κι ύστερα να φωνάξει κήνσορες, κυαίστορες, τιμητές και κεντυρίωνες να (μας) βάλουν σε τάξη;
Μη μας έριξαν αέρια γκέι οι Αμερικάνοι και γίναμε όλοι, διάκονοι και παλικάρια, μαλλιά κουβάρια;
Μήπως φταρνίστηκαν αι σκοτειναί δυνάμεις, σχόλασε το φαγοπότι και ξαφνικά γέμισε η Αγορά αναξιοπαθούντες ρουφιάνους, αγγελικά πλασμένους ιησουίτες, άλαλα παπαγαλάκια και συκοφαντημένους συκοφάντες;
Εν τοιαύτη περιπτώσει τις παρθένες, Σαβίνοι μου
να σώσουμε τις παρθένες μας.
***
Εκπληττόμεθα λοιπόν τώρα!
Τόσα χρόνια που το σκατό έχτιζε παλάτια; Τώρα που βγαίνει στον αφρό μάς ενοχλεί; Τόσα χρόνια που το σύστημα δούλευε παράγοντας κόπρον; Τώρα απορούμε; Οταν παραδέχθηκαν ταγοί και σμπίροι ότι ο μόνος τρόπος για να δουλέψει το σύστημα ήταν να παράγει σκατό, ήταν βολικό να το αποδεχθούμε; Τώρα φρίττουμε;
Τώρα βλέπουμε, οι πιο διορατικοί (!) δημοκρατικοί (!) από μας, τον κίνδυνο της παλινόρθωσης των συντηρητικών αξιών του Κράσσου;
Οταν κλέβαμε κότες απ' το κοτέτσι, την παλινόρθωση του Κράσσου δεν ετοιμάζαμε; Τώρα τρίζει τα δόντια του ο πειρασμός του αυταρχισμού κι οπλίζει τις λεγεώνες του ή από τότε που γλυκά-γλυκά γλιστράγαμε στο «δεν-είν'-κακό-ένα-δωράκι-και-για-τον εαυτόν μας»;
Οταν αποδεχθήκαμε τον κυνισμό για ειλικρίνεια και τον αμοραλισμό για χρήσιμο κακό, τι δρόμο ανοίγαμε;
Οταν βλέπαμε τον διπλανό μας στην αρχή να ακκίζεται, μετά να κολακεύεται, ύστερα να μπαίνει στο κόλπο και μετά να μας καβαλάει στο σβέρκο;
Του κόψαμε τα πόδια ή ψάξαμε για πλησίον σβέρκο να καβαλήσουμε και μεις;
Οταν η πλάγια οδός, το ρουσφετάκι, οι κλαδικές, το κολλητιλίκι, η πελατεία, η μεταθεσούλα στην υπηρεσία, η μεταγραφούλα στα ΑΕΙ, η ελάχιστη προσπάθεια παντού, το φακελλάκι, το γρηγορόσημο, το λάδωμα, οι κοριοί, οι κασέτες
μπήκαν στη ζωή μας, κυριάρχησαν, την καθόρισαν,
όταν διαμόρφωσαν τύπο ανθρώπου και πολίτη
επί εικοσαετίαν
όταν βυθιστήκαμε στις επικοινωνιακές παρλαπίπες, τις αυταπάτες για εθνικές νίκες και ισχυρή Ελλάδα, ήταν καλά και τώρα απορούμε με το σκατό που βγήκε στον αφρό;
Και μάλιστα συνεχίζουμε να λέμε μπούρδες σαν αυτές που μόνον ο Γιωργάκης μπορεί να πει, ότι δηλαδή «η Ν.Δ. επιχειρεί να χειραγωγήσει ενημέρωση, Εκκλησία, Δικαιοσύνη, δημοσιογράφους».
Μωρ' τι μου λες;
Εν μιά νυκτί ή επί μίαν εικοσαετία φτιάχθηκαν τα νέα τζάκια, απεμύζησαν τη χώρα οι Δυνατοί, διαμόρφωσαν ήθος ραγιά στον λαό τα παπαγαλάκια κι έφεραν την κοινωνία σε λειτουργικό αδιέξοδο οι αμόρφωτοι, οι γκλαμουριαραίοι, οι πονηροί, οι τριπλοθεσίτες, τα άθλια λαμόγια, τα τσατσόνια που πρώτους-πρώτους επρόδωσαν τους Πασόκους...
Αυτοί δεν περιθωριοποιούσαν ως γραφικόν και μίζερο πάντα αντιλέγοντα;
Αυτοί δεν έφτιαξαν τον μύθο του «νοικοκύρη» για τον Πιπίνο τον Λουράκια. Επί Ανδρέα και Πιπίνου δεν δημιουργήθηκε η Ελλάδα που προσέφερε εαυτήν στον Κόκκαλη (και κάθε Κόκκαλη), στα ριάλιτυ, την κατινιά, τις μίζες, τα μαύρα και τις οφσόρ;
Αυτή η Ελλάδα δεν περιφέρεται τώρα αγράμματη, από φάπα σε καρπαζιά μέσα στην Ενωση, με δέκα πιλότους να φυλάνε Θερμοπύλες στο Αιγαίο, τους θεληματάρηδες να καγχάζουν και να κονομάνε, τους διανοουμένους να λείπουν στο Πρυτανείο (ή στον κόσμο τους) για δουλειές και
τους πιτσιρικάδες να μας κοιτάνε με κάτι μάτια να και να μην πιστεύουν στα μάτια τους;
......................................................
Με δανεικά κι αγύριστα δεν γίνεται δοβλέτι, όλα εδώ πληρώνονται. Να πληρώσουμε λοιπόν τώρα, να ξεχρεώσουμε, να ξαναμπούμε σε λογαριασμό.
Γίνεται;
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 3.ΙΙ.2005 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/02/2005
:mad: :mad: :mad:
Είναι τάχα μου ηλίθιος ο λαός; δεν ξέρει να διαβάζει λίστες; να ξεχωρίζει την ήρα απ' το στάρι;
Στο φως καίγονται μονάχα τα βαμπίρ! Και στο φως της δημοσιότητος οι λαθρεπιβάτες της υπόληψής μας (σας). Ενας-ένας θα καούν,
αργά και σταθερά, θα καούν. Κι όσοι τη γλιτώσουν, είναι καμένοι μέσα τους. Νεκροζώντανοι στο κύτταρό τους...
Τι έγινε ξαφνικά!;
Τι συνέβη και βγήκαν αίφνης οι Εκπληκτοι στους δρόμους κατάπληκτοι μ' όσα συμβαίνουν; Γιατί σκίζουν τα ιμάτιά τους στους ναούς και χαλάνε με στάχτες τις ωραίες τους κομμώσεις οι Φιλήσυχοι και οι Φιλισταίοι;
Απεκαλύφθη αίφνης ο τρόμος του Αίσχους και της Αθλιότητος της Δημοκρατίας;
Επίορκοι δικαστές, λέει! Ντροπιασμένα ράσα! Αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, διαπλεκόμενοι, κυκλώματα διαφθοράς, σάπιο ποδόσφαιρο, λίστες του Μάριου και του Σύλλα, της Σκύλλας και της Χάρυβδης, του Σκοινιού και του Παλουκιού...
...ποιος τα έβγαλε όλα αυτά στον αφρό και γέμισαν οι οθόνες μας αφρόκρεμα;
Μην τα 'βγαλε η κυβέρνηση, για να δημιουργήσει νοσηρό κλίμα κι ύστερα να φωνάξει κήνσορες, κυαίστορες, τιμητές και κεντυρίωνες να (μας) βάλουν σε τάξη;
Μη μας έριξαν αέρια γκέι οι Αμερικάνοι και γίναμε όλοι, διάκονοι και παλικάρια, μαλλιά κουβάρια;
Μήπως φταρνίστηκαν αι σκοτειναί δυνάμεις, σχόλασε το φαγοπότι και ξαφνικά γέμισε η Αγορά αναξιοπαθούντες ρουφιάνους, αγγελικά πλασμένους ιησουίτες, άλαλα παπαγαλάκια και συκοφαντημένους συκοφάντες;
Εν τοιαύτη περιπτώσει τις παρθένες, Σαβίνοι μου
να σώσουμε τις παρθένες μας.
***
Εκπληττόμεθα λοιπόν τώρα!
Τόσα χρόνια που το σκατό έχτιζε παλάτια; Τώρα που βγαίνει στον αφρό μάς ενοχλεί; Τόσα χρόνια που το σύστημα δούλευε παράγοντας κόπρον; Τώρα απορούμε; Οταν παραδέχθηκαν ταγοί και σμπίροι ότι ο μόνος τρόπος για να δουλέψει το σύστημα ήταν να παράγει σκατό, ήταν βολικό να το αποδεχθούμε; Τώρα φρίττουμε;
Τώρα βλέπουμε, οι πιο διορατικοί (!) δημοκρατικοί (!) από μας, τον κίνδυνο της παλινόρθωσης των συντηρητικών αξιών του Κράσσου;
Οταν κλέβαμε κότες απ' το κοτέτσι, την παλινόρθωση του Κράσσου δεν ετοιμάζαμε; Τώρα τρίζει τα δόντια του ο πειρασμός του αυταρχισμού κι οπλίζει τις λεγεώνες του ή από τότε που γλυκά-γλυκά γλιστράγαμε στο «δεν-είν'-κακό-ένα-δωράκι-και-για-τον εαυτόν μας»;
Οταν αποδεχθήκαμε τον κυνισμό για ειλικρίνεια και τον αμοραλισμό για χρήσιμο κακό, τι δρόμο ανοίγαμε;
Οταν βλέπαμε τον διπλανό μας στην αρχή να ακκίζεται, μετά να κολακεύεται, ύστερα να μπαίνει στο κόλπο και μετά να μας καβαλάει στο σβέρκο;
Του κόψαμε τα πόδια ή ψάξαμε για πλησίον σβέρκο να καβαλήσουμε και μεις;
Οταν η πλάγια οδός, το ρουσφετάκι, οι κλαδικές, το κολλητιλίκι, η πελατεία, η μεταθεσούλα στην υπηρεσία, η μεταγραφούλα στα ΑΕΙ, η ελάχιστη προσπάθεια παντού, το φακελλάκι, το γρηγορόσημο, το λάδωμα, οι κοριοί, οι κασέτες
μπήκαν στη ζωή μας, κυριάρχησαν, την καθόρισαν,
όταν διαμόρφωσαν τύπο ανθρώπου και πολίτη
επί εικοσαετίαν
όταν βυθιστήκαμε στις επικοινωνιακές παρλαπίπες, τις αυταπάτες για εθνικές νίκες και ισχυρή Ελλάδα, ήταν καλά και τώρα απορούμε με το σκατό που βγήκε στον αφρό;
Και μάλιστα συνεχίζουμε να λέμε μπούρδες σαν αυτές που μόνον ο Γιωργάκης μπορεί να πει, ότι δηλαδή «η Ν.Δ. επιχειρεί να χειραγωγήσει ενημέρωση, Εκκλησία, Δικαιοσύνη, δημοσιογράφους».
Μωρ' τι μου λες;
Εν μιά νυκτί ή επί μίαν εικοσαετία φτιάχθηκαν τα νέα τζάκια, απεμύζησαν τη χώρα οι Δυνατοί, διαμόρφωσαν ήθος ραγιά στον λαό τα παπαγαλάκια κι έφεραν την κοινωνία σε λειτουργικό αδιέξοδο οι αμόρφωτοι, οι γκλαμουριαραίοι, οι πονηροί, οι τριπλοθεσίτες, τα άθλια λαμόγια, τα τσατσόνια που πρώτους-πρώτους επρόδωσαν τους Πασόκους...
Αυτοί δεν περιθωριοποιούσαν ως γραφικόν και μίζερο πάντα αντιλέγοντα;
Αυτοί δεν έφτιαξαν τον μύθο του «νοικοκύρη» για τον Πιπίνο τον Λουράκια. Επί Ανδρέα και Πιπίνου δεν δημιουργήθηκε η Ελλάδα που προσέφερε εαυτήν στον Κόκκαλη (και κάθε Κόκκαλη), στα ριάλιτυ, την κατινιά, τις μίζες, τα μαύρα και τις οφσόρ;
Αυτή η Ελλάδα δεν περιφέρεται τώρα αγράμματη, από φάπα σε καρπαζιά μέσα στην Ενωση, με δέκα πιλότους να φυλάνε Θερμοπύλες στο Αιγαίο, τους θεληματάρηδες να καγχάζουν και να κονομάνε, τους διανοουμένους να λείπουν στο Πρυτανείο (ή στον κόσμο τους) για δουλειές και
τους πιτσιρικάδες να μας κοιτάνε με κάτι μάτια να και να μην πιστεύουν στα μάτια τους;
......................................................
Με δανεικά κι αγύριστα δεν γίνεται δοβλέτι, όλα εδώ πληρώνονται. Να πληρώσουμε λοιπόν τώρα, να ξεχρεώσουμε, να ξαναμπούμε σε λογαριασμό.
Γίνεται;
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 3.ΙΙ.2005 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/02/2005
:mad: :mad: :mad: