panagiotis dim
25/11/2008, 22:02
Μ ε τον γέρο γνωριστήκαμε μεσω ενος φίλου. Χρονια στην αμερική αποφασισε να γυρίσει στην πατρίδα κουρασμενος απο την δουλεια στα ξένα.
Ηταν περήφανος ο γέρος και η γριά του διπλα του χρονια πολλα τον αγαπούσε ακόμα.
Το χρυσό ρολοι ενθύμιον της ξενιτιάς χτυπούσε στο τσεπακι του και το εβγαζε το βράδυ για κούρδισμα μόνο .Είχαν μιά ευγένεια εμφυτη και οι δυό τους που σε παραξένευε αμέσως που τους γνώριζες.
Μας κάλεσαν μέσα και φτοιάξανε καφέ. Ηταν μια βαριά ατμόσφαιρα που την βάραινε περισσότερο ο λόγος που πήγαμε να τους δούμε.
Μια ΒSA τους είχε ακολουθήσει με το βαπόρι της επιστροφής.Μια αγάπη που χτίστηκε μια μέρα σε ενα μαγαζί στην Νεα Υόρκη εκεί που ζούσε το ζευγάρι.
Μιά αγάπη που ζούσε μαζί τους και τους ανέμιζε στους κρύους δρόμους του BROOKLYN. Ηταν το παιδί τους μιάς και δεν στάθηκαν τυχεροί τότε.Μετά πέρασε ο καιρός και το ξέχασαν η πιστεψαν οτι το ξέχασαν .
Είχαν ομως το καμάρι τους , και αυτό τους γέμιζε τότε.Δύσκολο να τρέχεις με μηχανή τότε στην αμερική ολοι είχαν τα τρόκια τους η τεραστιες κοντινενταλ τους τις βιουικ τους και τις σεβρολετ τους. Οι γέροι ομως κολλημένοι με την τεράστια BSA τους . Η γριά το σιγομουρμούριζε σε καθε της λέξη... Ηταν ο αντρας μου τότε ιδιος ο james din. Aρχισανε τις ιστορίες και το μυαλό μου αρχισε να γυρίζει στα τότε και να με συνεπαίρνει ο μύθος που οι δυό τους χτίζανε μαζί στα ξένα.
Είπανε πως αν πεινάμε να βάλουνε τραπέζι . Βιάζομαστε , είμαστε νέοι και θέλαμε να τελειώνουμε. Ο λόγος που πήγαμε ήταν η αγάπη τους . Η ανεξαρτησία τους . Το δέσιμο τους. Ο καυμός της ξενιτιάς . Αυτή που δεν τους αφησε μόνους οταν είπαν να γυρίσουν .Αυτή που τους παρακάλεσε να την πάρουν μαζί . Αυτή που τώρα επρεπε να τελειώνει απο κεί και να την παραλάβουν αλλα χέρια.
Ο φίλος μου ανυπομονούσε ,............ ΠΑΜΕ παππού κατω στο υπόγειο να την δούμε . Παίρνει μπροστά ??/ Ο γέρος αστραψε στα μάτια του !!!!! Κάθε μία φορά την εβδομάδα την βάζω να ανασάνει ΄αναστέναξε.... κοιτώντας την γριά του ... Ούτε στον μάστορα θέλει να πάει . Είναι προσεκτικά συντηρημένη . Βιάζόμαστε ....οι γέροι οχι....Σηκώθηκε αργά σαν να ήθελε να μην ερχοταν η ώρα .. πρεπει να την δώσουμε γιατί καλυτερα θα περάσει κοντά σου του είπε και ΄κοίταξε πάλι την γριά σαν να ήθελε να τον αποτρέψει εστω και με μία αδιόρατη κίνηση της , κίνηση που δεν ερχότανε ομως.
Κατεβήκαμε στο υπόγειο ανοιξε την πόρτα και πλημμυρήσαμε εικόνα .Ελαμπε σαν καινούργια . Ο φίλος μου ανοιξε το πορτοφόλι και μέτρησε τα λεφτα . Ο γέρος μαζί με την γριά δεν τα μέτρησαν . Την σπρωξαμε στην αυλή και ανέβηκε πάνω της . Πήρε μπροστα αμέσως . Μην ανησυχείς θα την προσέχουμε σαν τα μάτια μας του είπε... Είχε αρχίσει να πέφτει ο ΄΄ηλιος και η BSA επαιρνε περίεργα χρώματα !!!
Σας χαρετάμε φωναξε ανοίγοντας κάπου κάπου το γκάζι . ο γέρος με την γριά αρχισαν να ξεμακραίνουν καθώς μας κούναγαν το χερι ... Να την προσέχετε...... εζησε χρόνια μαζί μας .... γύρισα να τους κοιτάξω .... σαν να μου φάνηκε πως τα λόγια τους βγήκαν δύσκολα ......σαν να μου ΄φανηκε πως ένα δάκρυ κύλησε και γύρισα μπροστα να μου καθαρίσει ο αγέρας και τα δικά μου ..... Γεια σου γέρο , γειά σου γρια ......
Ηταν περήφανος ο γέρος και η γριά του διπλα του χρονια πολλα τον αγαπούσε ακόμα.
Το χρυσό ρολοι ενθύμιον της ξενιτιάς χτυπούσε στο τσεπακι του και το εβγαζε το βράδυ για κούρδισμα μόνο .Είχαν μιά ευγένεια εμφυτη και οι δυό τους που σε παραξένευε αμέσως που τους γνώριζες.
Μας κάλεσαν μέσα και φτοιάξανε καφέ. Ηταν μια βαριά ατμόσφαιρα που την βάραινε περισσότερο ο λόγος που πήγαμε να τους δούμε.
Μια ΒSA τους είχε ακολουθήσει με το βαπόρι της επιστροφής.Μια αγάπη που χτίστηκε μια μέρα σε ενα μαγαζί στην Νεα Υόρκη εκεί που ζούσε το ζευγάρι.
Μιά αγάπη που ζούσε μαζί τους και τους ανέμιζε στους κρύους δρόμους του BROOKLYN. Ηταν το παιδί τους μιάς και δεν στάθηκαν τυχεροί τότε.Μετά πέρασε ο καιρός και το ξέχασαν η πιστεψαν οτι το ξέχασαν .
Είχαν ομως το καμάρι τους , και αυτό τους γέμιζε τότε.Δύσκολο να τρέχεις με μηχανή τότε στην αμερική ολοι είχαν τα τρόκια τους η τεραστιες κοντινενταλ τους τις βιουικ τους και τις σεβρολετ τους. Οι γέροι ομως κολλημένοι με την τεράστια BSA τους . Η γριά το σιγομουρμούριζε σε καθε της λέξη... Ηταν ο αντρας μου τότε ιδιος ο james din. Aρχισανε τις ιστορίες και το μυαλό μου αρχισε να γυρίζει στα τότε και να με συνεπαίρνει ο μύθος που οι δυό τους χτίζανε μαζί στα ξένα.
Είπανε πως αν πεινάμε να βάλουνε τραπέζι . Βιάζομαστε , είμαστε νέοι και θέλαμε να τελειώνουμε. Ο λόγος που πήγαμε ήταν η αγάπη τους . Η ανεξαρτησία τους . Το δέσιμο τους. Ο καυμός της ξενιτιάς . Αυτή που δεν τους αφησε μόνους οταν είπαν να γυρίσουν .Αυτή που τους παρακάλεσε να την πάρουν μαζί . Αυτή που τώρα επρεπε να τελειώνει απο κεί και να την παραλάβουν αλλα χέρια.
Ο φίλος μου ανυπομονούσε ,............ ΠΑΜΕ παππού κατω στο υπόγειο να την δούμε . Παίρνει μπροστά ??/ Ο γέρος αστραψε στα μάτια του !!!!! Κάθε μία φορά την εβδομάδα την βάζω να ανασάνει ΄αναστέναξε.... κοιτώντας την γριά του ... Ούτε στον μάστορα θέλει να πάει . Είναι προσεκτικά συντηρημένη . Βιάζόμαστε ....οι γέροι οχι....Σηκώθηκε αργά σαν να ήθελε να μην ερχοταν η ώρα .. πρεπει να την δώσουμε γιατί καλυτερα θα περάσει κοντά σου του είπε και ΄κοίταξε πάλι την γριά σαν να ήθελε να τον αποτρέψει εστω και με μία αδιόρατη κίνηση της , κίνηση που δεν ερχότανε ομως.
Κατεβήκαμε στο υπόγειο ανοιξε την πόρτα και πλημμυρήσαμε εικόνα .Ελαμπε σαν καινούργια . Ο φίλος μου ανοιξε το πορτοφόλι και μέτρησε τα λεφτα . Ο γέρος μαζί με την γριά δεν τα μέτρησαν . Την σπρωξαμε στην αυλή και ανέβηκε πάνω της . Πήρε μπροστα αμέσως . Μην ανησυχείς θα την προσέχουμε σαν τα μάτια μας του είπε... Είχε αρχίσει να πέφτει ο ΄΄ηλιος και η BSA επαιρνε περίεργα χρώματα !!!
Σας χαρετάμε φωναξε ανοίγοντας κάπου κάπου το γκάζι . ο γέρος με την γριά αρχισαν να ξεμακραίνουν καθώς μας κούναγαν το χερι ... Να την προσέχετε...... εζησε χρόνια μαζί μας .... γύρισα να τους κοιτάξω .... σαν να μου φάνηκε πως τα λόγια τους βγήκαν δύσκολα ......σαν να μου ΄φανηκε πως ένα δάκρυ κύλησε και γύρισα μπροστα να μου καθαρίσει ο αγέρας και τα δικά μου ..... Γεια σου γέρο , γειά σου γρια ......