kreator
29/12/2008, 19:28
- Χαρακτηρίζουν τον μοτοσυκλετιστή με επίθετα μυθικά και τραγικά όπως: καμικάζι, μαύρος άγγελος, εκδικητής , στρατηγός Κολοκοτρώνης , Άη-Γιώργης, δαίμονας, ιππότης του μεσαίωνα....
- Ακούγονται πολύ συχνά φράσεις που κατατάσσουν τη μοτοσυκλέτα στο θηλυκό γένος. Πολλοί κάτοχοι μοτοσυκλέτας βαφτίζουν με ένα όνομα , κατά κανόνα γυναικείο, τη μοτοσυκλέτα τους, άλλοι την αποκαλούν
« γκόμενα ». Η μοτοσυκλέτα είναι μάλλον ουδετέρου γένους. Ή , καλύτερα , ερμαφρόδιτη με την έννοια του θηλυκού και του αρσενικού ταυτόχρονα.
- Ναρκωτικά και μοτοσυκλέτα. Συνώνυμα , αντίθετα ή απλώς ανόμοια; Το ναρκωτικό σε φέρνει σε έναν κόσμο ονείρου , σε μια άλλη ζωή. Με το ναρκωτικό «φεύγεις». Η ηδονή που γνωρίζεις έχει έναν πολύ στενό φίλο: το θάνατο, που είναι δίπλα της , σε λίγα χιλιοστόγραμμα παραπάνω. Και με τη μοτοσυκλέτα ζεις στιγμές όμορφες , ονειρικές. Κι η μοτοσυκλέτα είναι μέσον φυγής. Κι ο θάνατος είναι κοντά. Σε μια στροφή με λάδια . Αν κάποιος αναζητεί υποκατάστατα και τρόπους φυγής από την καθημερινότητα , θα βρεί πολλούς δρόμους ανοιχτούς και στη στροφή κάποιου από αυτούς θα τον περιμένει ίσως και μια μοτοσυκλέτα. Με τη μοτοσυκλέτα δεν φεύγεις από την πραγματικότητα. Με τη πράξη της φυγής , της βόλτας, ζεις μιαν όμορφη πραγματικότητα.
- Ο μοτοσυκλετιστής πάνω στη μοτοσυκλέτα του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο άνθρωπος περιβάλλει το όχημα. Ειδοποιός διαφορά με το αυτοκίνητο. Εκεί, το όχημα περιβάλλει , ο οδηγός είναι εντός. Εδώ, ο αναβάτης περιβάλλει, το όχημα είναι εντός. Το γεγονός αυτό προκαλεί δύο σκέψεις . Η πρώτη : Κάποιος που θέλει να πρωταγωνιστεί , να φαίνεται, θα προτιμήσει τη μοτοσυκλέτα. Η δεύτερη: Πρώτα πέφτουν τα τείχη και μετά η πόλη. Σε μια σύγκρουση , το σώμα του μοτοσυκλετιστή θα συγκρουστεί με το «σώμα» του αυτοκινήτου. Η σάρκα με το μέταλλο. Σε μια πτώση , ο μοτοσυκλετιστής θα γευτεί άμεσα και όλη τη σκληρότητα του εδάφους. Αυτή ακριβώς η ιδιαιτερότητα της μοτοσυκλέτας σαν όχημα τροφοδοτεί τη φιλολογία του θανάτου. Η αμεσότητα του μοτοσυκλετιστή με το περιβάλλον.
- Μια στροφή. Η μοτοσυκλέτα που θα τη διέλθει με χαμηλή ταχύτητα δεν συναρπάζει. Όταν όμως η ταχύτητα είναι μεγάλη , τότε όχι μόνο συναρπάζει αλλά και μεθάει. Η μέθη , όχι με την έννοια της απώλειας του ελέγχου των κινήσεων-κάθε άλλο. Οι αισθήσεις σε συναγερμό. Ο μοτοσυκλετιστής ζει μια υπερένταση , κρεμασμένος στο πλάι της μοτοσυκλέτας, στο κρίσιμο όριο. Φυγόκεντρος -κεντρομόλος. Θάνατος-ζωή. Ο μοτοσυκλετιστής γέρνει , αφήνει ένα χάδι στην άσφαλτο, το θάνατο, ορθώνει το σώμα του στην έξοδο της στροφής και χάνεται μέσα στον αέρα, τη ζωή. Στο χάδι του θανάτου βρίσκεται το μεγαλείο της μοτοσυκλέτας. Στο αγκάλιασμα του βρίσκεται η τραγωδία του μοτοσυκλετιστή.
- Ο μοτοσυκλετιστής δεν είναι πάντα μόνος του. Κάποια χέρια τυλίγονται στη μέση του, κάποια ανάσα θερμαίνει το σβέρκο του. Ο μοτοσυκλετιστής δεν βλέπει τον συνεπιβάτη, όμως καταλαβαίνει. Ο μοτοσυκλετιστής κατατάσσει γιατί διαβάζει τις κινήσεις των χεριών , του κεφαλιού , του σώματος. Χέρια που τον πιάνουν από τη μέση δείχνουν άνεση, χέρια που τυλίγονται γύρω του και δένουν μπροστά στην κοιλιά του , σημαίνουν φόβο ή αγάπη. Πιο σπάνια σημαίνουν γνώση , η μοτοσυκλέτα δεν ανέχεται δυο ανεξάρτητα σώματα πάνω της , πολλά κέντρα βάρους σημαίνουν αστάθεια και η μοτοσυκλέτα λατρεύει την ισορροπία.
Ο μοτοσυκλετιστής είναι ποιητής, με την έννοια ότι βιώνει την ομορφιά και την τρέλα. Μπορεί και συνομιλεί με τον αέρα, του φουντώνει τα στήθια μια κραυγή κι ένα πάθος που πρέπει να βγει. Και βγαίνει είτε με το πλάγιασμα στη στροφή, είτε με την περήφανη στάση της σούζας δίπλα στα μέταλλα των αυτοκινήτων. Οι ποιητές , για τους πολλούς , είναι τρελοί. Κι ο μοτοσυκλετιστής , για τους πολλούς , τρελός είναι. Ο μοτοσυκλετιστής είναι φετιχιστής . Λατρεύει το σώμα της μηχανής του. Ντύνεται τελετουργικά τα άμφιά του. Το πέτσινο μπουφάν , τα γάντια , το κράνος ή τα γυαλιά, τις μπότες. Ο μοτοσυκλετιστής λατρεύει τα αντικείμενα. Ο μοτοσυκλετιστής είναι ιδεολόγος με την έννοια πως θα θέλει να υπερασπιστεί τη σχέση του με κάτι. Που πρέπει να πείσει και να ανασκευάσει μύθους που πλέκονται γύρω του και εις βάρος του. Οι μοτοσυκλετιστές αναβοσβήνουν τους προβολείς σε ένδειξη χαιρετισμού σε όλους τους εθνικούς δρόμους , σε όλο τον κόσμο, όταν διασταυρώνονται. Όμως , δεν υπάρχει κόμμα μοτοσυκλετιστών. Υπάρχει πάθος μοτοσυκλετιστικό.
Εσείς πως αισθάνεστε...?
Περισσότερα στο: http://artasport.gr/content/view/1027/56/lang,el/
- Ακούγονται πολύ συχνά φράσεις που κατατάσσουν τη μοτοσυκλέτα στο θηλυκό γένος. Πολλοί κάτοχοι μοτοσυκλέτας βαφτίζουν με ένα όνομα , κατά κανόνα γυναικείο, τη μοτοσυκλέτα τους, άλλοι την αποκαλούν
« γκόμενα ». Η μοτοσυκλέτα είναι μάλλον ουδετέρου γένους. Ή , καλύτερα , ερμαφρόδιτη με την έννοια του θηλυκού και του αρσενικού ταυτόχρονα.
- Ναρκωτικά και μοτοσυκλέτα. Συνώνυμα , αντίθετα ή απλώς ανόμοια; Το ναρκωτικό σε φέρνει σε έναν κόσμο ονείρου , σε μια άλλη ζωή. Με το ναρκωτικό «φεύγεις». Η ηδονή που γνωρίζεις έχει έναν πολύ στενό φίλο: το θάνατο, που είναι δίπλα της , σε λίγα χιλιοστόγραμμα παραπάνω. Και με τη μοτοσυκλέτα ζεις στιγμές όμορφες , ονειρικές. Κι η μοτοσυκλέτα είναι μέσον φυγής. Κι ο θάνατος είναι κοντά. Σε μια στροφή με λάδια . Αν κάποιος αναζητεί υποκατάστατα και τρόπους φυγής από την καθημερινότητα , θα βρεί πολλούς δρόμους ανοιχτούς και στη στροφή κάποιου από αυτούς θα τον περιμένει ίσως και μια μοτοσυκλέτα. Με τη μοτοσυκλέτα δεν φεύγεις από την πραγματικότητα. Με τη πράξη της φυγής , της βόλτας, ζεις μιαν όμορφη πραγματικότητα.
- Ο μοτοσυκλετιστής πάνω στη μοτοσυκλέτα του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο άνθρωπος περιβάλλει το όχημα. Ειδοποιός διαφορά με το αυτοκίνητο. Εκεί, το όχημα περιβάλλει , ο οδηγός είναι εντός. Εδώ, ο αναβάτης περιβάλλει, το όχημα είναι εντός. Το γεγονός αυτό προκαλεί δύο σκέψεις . Η πρώτη : Κάποιος που θέλει να πρωταγωνιστεί , να φαίνεται, θα προτιμήσει τη μοτοσυκλέτα. Η δεύτερη: Πρώτα πέφτουν τα τείχη και μετά η πόλη. Σε μια σύγκρουση , το σώμα του μοτοσυκλετιστή θα συγκρουστεί με το «σώμα» του αυτοκινήτου. Η σάρκα με το μέταλλο. Σε μια πτώση , ο μοτοσυκλετιστής θα γευτεί άμεσα και όλη τη σκληρότητα του εδάφους. Αυτή ακριβώς η ιδιαιτερότητα της μοτοσυκλέτας σαν όχημα τροφοδοτεί τη φιλολογία του θανάτου. Η αμεσότητα του μοτοσυκλετιστή με το περιβάλλον.
- Μια στροφή. Η μοτοσυκλέτα που θα τη διέλθει με χαμηλή ταχύτητα δεν συναρπάζει. Όταν όμως η ταχύτητα είναι μεγάλη , τότε όχι μόνο συναρπάζει αλλά και μεθάει. Η μέθη , όχι με την έννοια της απώλειας του ελέγχου των κινήσεων-κάθε άλλο. Οι αισθήσεις σε συναγερμό. Ο μοτοσυκλετιστής ζει μια υπερένταση , κρεμασμένος στο πλάι της μοτοσυκλέτας, στο κρίσιμο όριο. Φυγόκεντρος -κεντρομόλος. Θάνατος-ζωή. Ο μοτοσυκλετιστής γέρνει , αφήνει ένα χάδι στην άσφαλτο, το θάνατο, ορθώνει το σώμα του στην έξοδο της στροφής και χάνεται μέσα στον αέρα, τη ζωή. Στο χάδι του θανάτου βρίσκεται το μεγαλείο της μοτοσυκλέτας. Στο αγκάλιασμα του βρίσκεται η τραγωδία του μοτοσυκλετιστή.
- Ο μοτοσυκλετιστής δεν είναι πάντα μόνος του. Κάποια χέρια τυλίγονται στη μέση του, κάποια ανάσα θερμαίνει το σβέρκο του. Ο μοτοσυκλετιστής δεν βλέπει τον συνεπιβάτη, όμως καταλαβαίνει. Ο μοτοσυκλετιστής κατατάσσει γιατί διαβάζει τις κινήσεις των χεριών , του κεφαλιού , του σώματος. Χέρια που τον πιάνουν από τη μέση δείχνουν άνεση, χέρια που τυλίγονται γύρω του και δένουν μπροστά στην κοιλιά του , σημαίνουν φόβο ή αγάπη. Πιο σπάνια σημαίνουν γνώση , η μοτοσυκλέτα δεν ανέχεται δυο ανεξάρτητα σώματα πάνω της , πολλά κέντρα βάρους σημαίνουν αστάθεια και η μοτοσυκλέτα λατρεύει την ισορροπία.
Ο μοτοσυκλετιστής είναι ποιητής, με την έννοια ότι βιώνει την ομορφιά και την τρέλα. Μπορεί και συνομιλεί με τον αέρα, του φουντώνει τα στήθια μια κραυγή κι ένα πάθος που πρέπει να βγει. Και βγαίνει είτε με το πλάγιασμα στη στροφή, είτε με την περήφανη στάση της σούζας δίπλα στα μέταλλα των αυτοκινήτων. Οι ποιητές , για τους πολλούς , είναι τρελοί. Κι ο μοτοσυκλετιστής , για τους πολλούς , τρελός είναι. Ο μοτοσυκλετιστής είναι φετιχιστής . Λατρεύει το σώμα της μηχανής του. Ντύνεται τελετουργικά τα άμφιά του. Το πέτσινο μπουφάν , τα γάντια , το κράνος ή τα γυαλιά, τις μπότες. Ο μοτοσυκλετιστής λατρεύει τα αντικείμενα. Ο μοτοσυκλετιστής είναι ιδεολόγος με την έννοια πως θα θέλει να υπερασπιστεί τη σχέση του με κάτι. Που πρέπει να πείσει και να ανασκευάσει μύθους που πλέκονται γύρω του και εις βάρος του. Οι μοτοσυκλετιστές αναβοσβήνουν τους προβολείς σε ένδειξη χαιρετισμού σε όλους τους εθνικούς δρόμους , σε όλο τον κόσμο, όταν διασταυρώνονται. Όμως , δεν υπάρχει κόμμα μοτοσυκλετιστών. Υπάρχει πάθος μοτοσυκλετιστικό.
Εσείς πως αισθάνεστε...?
Περισσότερα στο: http://artasport.gr/content/view/1027/56/lang,el/