ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ [Αρχείο]

View Full Version : ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ

blackrose

07/02/2009, 13:15

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985...

"H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν
υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες,
παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για...
τα παιδιά.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας
αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια
κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.
Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν
γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.
Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα
κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει
τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλαθεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το
ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή
οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες
στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99, τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί
τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο
δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα
μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.

Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι
ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων
και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές
όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ
για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα
καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα
στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα
κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»...
συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

(Α.ΚΟΤΖΑΚΑΡΗ)
Τον ευχαριστούμε για το ταξίδι..."

troktiko.blogspot.com/2008/10/1985.html

AUFGEBRACHT

07/02/2009, 14:05

...Το συγκεκριμένο κείμενο μου το έχουν στείλει ΑΠΕΙΡΕΣ φορές με mail και έχω φτάσει στο σημείο κορεσμού που λέγαμε και στα οικονομικά.Νοσταλγικό,δε λέω,αλλά...μελό ρε παιδί μου...και σε μερικά σημεία υπερβολικό...όπως εκεί που λέει :Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα
καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Λες και όλα τα παιδιά από το 1985 και μετά μεγάλωσαν με τένις και ιστιοπλοΐα...:rotflmao: :rotflmao: Το δε τέλος,ότι αν έχεις κάνει όλα αυτά μεγάλωσες σαν παιδί...Δηλ οι μεταγενέστεροι σαν τι μεγάλωσαν; Σαν Ελοχίμ; Βάσει αυτής της λογικής ο Όλιβερ Τουίστ που δεν έίχε ούτε μπάλα ποδοσφαίρου,ούτε φιατάκι να ταξιδέψει ώρες έζησε ακόμα καλύτερα από κάποιον που γεννήθηκε το 1976 ας πούμε...Η κοινωνία εξελίσσεται...Εγώ γεννήθηκα το 1976,αλλά βλέπω παιδιά φίλων και τα χαίρομαι...Και ποδόσφαιρο θα παίξουν και Playstation και είναι μια χαρά παιδιά ευτυχισμένα και ώριμα...Κι αυτά σαν παιδιά μεγαλώνουν...Απλά η δική μου ταπεινή άποψη...:wave2:

spyro

07/02/2009, 14:07

και όμως τα καταφέραμε......

φοβερό κειμενάκι :beer:

integrale

07/02/2009, 14:17

Τι μου θύμησες τώρα?Παιδιά που μεγάλωσαν κυρίως σ'επαρχία θα πρέπει να τα έχουν ...βιογραφικό τους αυτές τις αναμνήσεις!:a23: :a23: :a09:
Πλέον τι υπάρχει απόλα αυτά?:sick: :sick:
Τι προσωπικότητα διαμορφώνουν σήμερα τα παιδιά αλλά και τι ζητούν πλέον και οι γονείς απο αυτά?
Αλάνες άδειες ('οπου ακόμα υπάρχουν) και παιδιά με λυπημένα προσωπεία να τριγυρίζουν με μια τσάντα απροσδιορίστων κιλών γεμάτη βιβλία,για να εξυπηρετήσουν γονικές προσδοκίες (..και επιθυμίες που αυτοί δεν εκπλήρωσαν)και να βγούν... στην κοινωνία των 600-700 ευρώ,στην καλύτερη τον περιπτώσεων!! :( :(
Τα νετ καφέ "πλούτισαν",οι οθόνες των Pc έγιναν παράθυρα για τον έξω κόσμο και αντικατέστησαν την..γειτονιά.Τα κινητά αντικατέστησαν το..σφύριγμα κάτω από το παράθυρο και οι αλάνες όταν δεν χορταριάζουν, γίνονται ..πάρκινγκ (πχ Κυψέλη).

nobody

07/02/2009, 14:33

μου τοχουν ξαναστειλει αυτο το κειμενο και οντως με πηγε πισω αρκετα χρονια,καθως κι εγω γεννηθηκα πριν το 1985...
ωραιο,ρεαλιστικο ως ενα βαθμο,συγκινητικο μα τεινω να συμφωνησω με τον aufgebracht.
καταρχην,με την ιδια λογικη και οσοι γεννηθηκαν πριν το 1965 εζησαν ακομα καλυτερα και νιωσαν πιο πολυ σαν παιδια ενω αναγκαστικα οσοι γεννηθουν μετα το 2010 δεν θα ειναι ποτε παιδια και παει λεγοντας...
κατα δευτερον, δηλαδη καλα λεει,ολοι οσοι γεννηθηκαν μετα το '85 παιζανε τενις,γκολφ η σκουος??η μηπως δεν υπαρχουν ακομη και σημερα,ειδικα στην επαρχια,παιδια που καβαλανε ποδηλατα χωρις κρανη και μηχανακια χωρις διπλωμα?
κατα τριτον,δε συμφωνω με ολα οσα καναμε τοτε ως παιδια,οσο ωραια και να ηταν.για παραδειγμα,θελετε να μου πειτε οτι εγκρινουμε ως μοτοσυκλετιστες να οδηγουνε παιδια μηχανακια χωρις διπλωμα??χωρις κρανος??ολα οσα λεμε τοτε εδω μεσα κατα καιρους για εξοπλισμο,πανε στραφι...η για παραδειγμα,κατι που δεν αναφερθηκε,ο δασκαλος-μπαμπουλας,να σου δινει ξυλιες οποτε γουστραει,να σε αποβαλλει για μακρια μαλλια,να σε ειρωνευεται γιατι δεν εχει ξεπερασει τα κομπλεξ του.ολα αυτα δεν ηταν και τοσο θετικα αν τα σκεφτουμε...
οπως και ναχει,σε γενικες γραμμες τα παιδικα μας χρονια ηταν πιο αγνα και ανεμελα,απλα μερικες βλετιωσεις τις χρειαζονταν...

dxeavy

07/02/2009, 14:37

Πρώτη φορά το διάβασα το κείμενο και με έχει εντυπωσιάσει το πόσο αληθινό και ειλικρινές είναι.

Μπράβο !

:beer:

dodos 900

07/02/2009, 15:39

Τι στόκο είχανε φάει οι γάτες απο τα φυσοκάλαμα!:lol:

spyro

07/02/2009, 15:46

Αρχικά δημιουργήθηκε από dodos 900
Τι στόκο είχανε φάει οι γάτες απο τα φυσοκάλαμα!:lol:

αν και δεν βαραγα ποτε ζωα...... να σε ρωτησω κατι ....... μπιρμπιλονια η χαρτοβελακια?

μια μερα είχαμε φτιάξει ολοκληρα καστρα απο κατι τελαρα ενος μαναβη και ειμασταν 10 ατομα απο τη μια και 10 απο την αλλη :a015:

SVX

07/02/2009, 15:47

ποσες αληθειες λεει.... εχουμε "αποστειρωσει" ολα τα χειροπιαστα...

συσκευασαμε και τις εμπειριες... σκοτωσαμε και την ανεμελια...

:sad: :sad: αλλα ευτυχως τα παιδακια δεν μπορουν να στερηθουν αυτα που δεν εχουν γνωρισει... απλα αν τους κοψεις το CounterStrike θα αρχισουν να κλαιν και να χτυπιουνται :sick:

Dr Luv

07/02/2009, 15:47

dodos 900

07/02/2009, 15:54

Αρχικά δημιουργήθηκε από spyro
αν και δεν βαραγε ποτε ζωα...... να σε ρωτησω κατι ....... μπιρμπιλονια η χαρτοβελακια?

μια μερα είχαμε φτιάξει ολοκληρα καστρα απο κατι τελαρα ενος μαναβη και ειμασταν 10 ατομα απο τη μια και 10 απο την αλλη :a015:

εεεε τώρα μπερδεύτηκα.:lol: Λέω για πλαστικά καλάμια(το όπλο)και στόκο(πολεμοφόδιο)που παίρναμε απο το τζαμάδικο της γειτονιάς,τον πλάθαμε να έχει σφαιρικό σχήμα και "φσούουουουτ"!!!:a016:

spyro

07/02/2009, 16:00

Αρχικά δημιουργήθηκε από Dr Luv
Μπιρμπιλόνια!!!! Που τα θυμήθηκες ρε φίλε.... :a012:

:rotflmao: ειχαμε τρελαθει σου λεω, αστα .... με τα καλαμια να δεις τι εφευρέσεις καναμε ....

τα περναγαμε με μονοτικη ταινια διαφορων χρωματων και καρφωναμε και χειρολαβες στα πλάγια της κεντρικης δοκου που στηριζόταν το καλαμι και αντε γεια .... οπλοπολυβα νομιζαμε οτι ειχαμε :D

τι counter strike και π@π@ριες........... μιλάμε για τρελη αδρεναλινη

dodos 900

07/02/2009, 16:02

Αρχικά δημιουργήθηκε από spyro
:rotflmao: ειχαμε τρελαθει σου λεω, αστα .... με τα καλαμια να δεις τι εφευρέσεις καναμε ....

τα περναγαμε με μονοτικη ταινια διαφορων χρωματων και καρφωναμε και χειρολαβες στα πλάγια της κεντρικης δοκου που στηριζόταν το καλαμι και αντε γεια .... οπλοπολυβα νομιζαμε οτι ειχαμε :D

τι counter strike και π@π@ριες........... μιλάμε για τρελη αδρεναλινη

:a013: :a013: :a013:

dodos 900

07/02/2009, 16:12

Μου λείπουνε τα "ουφάδικα".Η παρέα που μαζευόμασταν για σπαταλήσουμε τα κέρματά μας,οι φωνές του μαγαζάτορα όταν έφευγε καμια μπάλα απο το μπιλιάρδο και κατέβαινε απο τις σκάλες,η κλωτσιές που τρώγανε τα μηχανήματα και γράφανε TILT!:lol:
Ήτανε στέκια,χωρίς να πάρεις κανένα τηλέφωνο ήξερες οτι άν περάσεις όλο και κάποιον θα βρείς.:)

spyro

07/02/2009, 16:45

Αρχικά δημιουργήθηκε από dodos 900
Μου λείπουνε τα "ουφάδικα".Η παρέα που μαζευόμασταν για σπαταλήσουμε τα κέρματά μας,οι φωνές του μαγαζάτορα όταν έφευγε καμια μπάλα απο το μπιλιάρδο και κατέβαινε απο τις σκάλες,η κλωτσιές που τρώγανε τα μηχανήματα και γράφανε TILT!:lol:
Ήτανε στέκια,χωρίς να πάρεις κανένα τηλέφωνο ήξερες οτι άν περάσεις όλο και κάποιον θα βρείς.:)

αντε μωρε τα ρημάδια .... εχουν μεγάλη ευθηνη για τη ολη κατασταση με τα pc games τωρα (οχι οτι εγω δεν ημουν θυμα για πολυ καιρο)

dodos 900

07/02/2009, 16:57

Αρχικά δημιουργήθηκε από spyro
αντε μωρε τα ρημάδια .... εχουν μεγάλη ευθηνη για τη ολη κατασταση με τα pc games τωρα (οχι οτι εγω δεν ημουν θυμα για πολυ καιρο)

Τώρα η κατάσταση έχει ξεφύγει.Τότε πηγαίναμε για την παρέα πιο πολύ,τώρα πάνε για να κατακτήσουνε διαδικτυακά τον κόσμο.:sick:

gregorgeous89

08/02/2009, 13:55

Καλά...κάθε γενιά τα ίδια δεν το έχετε πάρει χαμπάρι ?
Εμείς τότε και μπλα-μπλα-μπλα.
Μια χαρά μεγαλώνουν και τα παιδιά σήμερα και επειδή δουλεύω με εφήβους σας λέω ότι και ψαγμένα είναι και σε καλύτερες συνθήκες ζούνε.
Το κείμενο είναι γεμάτο νοσταλγικές γενικότητες.

project.breeze

08/02/2009, 14:10

Θα ξεχάσω τα Καλοκαίρια στην Αθήνα,στο Καματερό στο σπίτι του παππού μου;Πού όλοι οι φίλοι μου στην Λάρισα πηγαίναν για μπάνιο στις θάλασσες τα καλοκαίρια κι εγω περίμενα πως και πως να πάω στην Αθήνα,στους φίλους μου;Που είχαμε φτιάξει στο απέναντι οικόπεδο σπιτάκι με κόντρα πλακέ και είχαμε μαζέψει μέσα ό,τι σαβούρα βρίσκαμε;Που καπνίσαμε τα πρώτα μας αυτοσχέδια τσιγάρα τα οποία για τσιγαρόχαρτο είχανε τετράγωνα χαρτάκια post-it και για καπνό οτιδήποτε ξερό χόρτο βρίσκαμε μπροστά μας;Που κατεβαίναμε την τεράστια χωμάτινη τότε κατηφόρα του Γεροβουνού (όποιος ζει στην περιοχή καταλαβαίνει) με τα ποδήλατα και μετρούσαμε ποιός θα κάνει το μεγαλύτερο παντιλίκι πατώντας το πίσω φρένο;Τα μάτια μας που ήταν κατακόκκινα από το παιχνίδι όλη μέρα μέσα στην σκόνη;Τα σκισμένα γόνατά μας;Τις ατελείωτες ώρες πολέμου με φυσοκάλαμα (ναι και εμείς εκείνα τα πράσινα μπαλάκια από κάτι δέντρα βάζαμε μεσα)...Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς;Ωραία περάσαμε,άλλη εποχή τότε άλλη τώρα.Και τώρα τα παιδιά καλά περνάνε,γιατί αν είσαι παιδί πρέπει να περνάς καλά...:beer:

menos

08/02/2009, 15:11

Αρχικά δημιουργήθηκε από gregorgeous89
Καλά...κάθε γενιά τα ίδια δεν το έχετε πάρει χαμπάρι ?
Εμείς τότε και μπλα-μπλα-μπλα.
Μια χαρά μεγαλώνουν και τα παιδιά σήμερα και επειδή δουλεύω με εφήβους σας λέω ότι και ψαγμένα είναι και σε καλύτερες συνθήκες ζούνε.
Το κείμενο είναι γεμάτο νοσταλγικές γενικότητες.

Πράγματι, σήμερα τα παιδιά παίζουνε κάθε μέρα μπάλα στις γειτονιές!!
Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε παιδιά στις σημερινές γειτονιές των πόλεων να παίζουν μπάλα; Πόσα χρόνια είχατε να ακούσετε την έκφραση "Δεν πλέει" οταν περνούσε αυτοκίνητο η μηχανάκι απο την γειτονιά σας;
Μόλις χθές (τρόπος του λέγειν) πού περνούσα απο μια γειτονιά άκουγα τα παιδικά τους ουρλιαχτά σε ενα νέτ καφέ ακολουθούμενα απο βρισιές που αν εμείς αναφέραμε τρώγαμε 1 κουτάλι πιπέρι!!
Εμείς ματώναμε γόνατα και αγκώνες παίζοντας ποδόσφαιρο!
Τρέχαμε ξυπόλυτοι στους δρόμους και χρησιμοποιούσαμε την φαντασία μας με όποιο αντικείμενο (ξύλο, πέτρα) βρίσκαμε μπροστά μας!
Δεν σπαταλούσαμε την ενέργεια και την δημιουργικότητα μας σε στρατηγικές του Counter Strike!
Βρισκόμασταν πρωινά με τους φίλους μας για να παίξουμε και τέτοιες φιλίες μένουν για πάντα!!!
Τα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν μπροστά σε ενα μόνιτορ που τους παρουσιάζει κατα 90% Βία, μίσος, εκδίκηση!!!
Οι φιλίες πλέον στηρίζονται σε Διαδικτυακές ομάδες που δημιουργούνται σε war games!
Τότε ο χρόνος παιχνιδιού που είχαμε ήταν ο ήλιος που έδυε μέχρι που δεν βλέπαμε πλέον για να παίξουμε και ανταλλάζαμε κουβέντες φιλίας μέχρι να μας φωνάξουν οι γονείς μας σπίτι.
Πλέον σήμερα βασίζεται στον χρόνο που έχεις αγοράσει να μπουνταλιάζεις στα μόνιτορ του κάθε νέτ καφέ!
Αν ανατέλει ο ήλιος η δύει δεν σ'απασχολεί πλέον, ουτε αν δεν έχεις ενα φίλο να κάνετε μια κόντρα στο τρέξιμο!
Πλέον αυτό που έχει σημασία ειναι το upgrade των όπλων σου και ο χρόνος που σου έχει απομείνει στο παιχνίδι πρίν σε φωνάξει ο υπεύθυνος του μαγαζιού.
Ναι, σήμερα τα παιδιά ζούνε σε καλύτερες συνθήκες, δεν κρυώνουν, δεν χτυπάνε το γονατό τους να ματώσει και περνάνε τα παιδικά τους χρόνια στους 4 τοίχους του κάθε μαγαζιού κατεβάζοντας οτι σκατοπατατάκια και σάντουιτς βρούνε μπροστά τους, και φυσικά ειναι πλέον ψαγμένα, σε τέτοιες συνθήκες διαβίωσης περικικλωμένα απο τόννους πληροφόρησης και οτι άλλο βρώμικο μπορεί να εμφανίζεται στα ΑΘΩΑ μάτια τους!
-Τι έκανες σήμερα γιόκα μου;
-Upgrade!!
Να χαιρόμαστε τα χάλια μας!! :sad:

p@nos

08/02/2009, 15:21

ρε παιδια, αν και οριακα προλαβα αλανες και μπαλα σε χωματα,κρυφτο, κινηγητο και αγαλματακια ακουνητα , αλλα τι να κανουμε, οι εποχες αλλαζουν, αλλη ασχολια εχουν τα σημερινα παιδια, αλλη η προηγουμενη...

και πριν 100 χρονια, δεν υπηρχε ποδοσφαιρο, τι εκαναν τα παιδια τοτε?
και σκεφτητε πως εβλεπαν οι δικοι σας γονεις την παιδικη σας ηλικια, προφανως εντελως διαφορετικα...

κατοχες, πεινες κλπ...

αλλα οι καιροι αλλαζουν, και ευτυχως προς το καλυτερο...

ARISPEED1

08/02/2009, 15:37

madox

08/02/2009, 17:20

Αρχικά δημιουργήθηκε από blackrose
Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985...

"H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε

(ουτε και εγω και ισως δεν θα επρεπε να επιβιωσουμε αφου καναμε το Ελληνικο κρατος σκατα). Ήμαστε μια(ακομα ειμαστε δηλαδη?)

γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε
(ενω τωρα αναγκαζουμε τα παιδια μας να κολυμπησουν με το ζορι αφου πρωτα τα εχουμε ταισει τον αμπακο)
, δύο ώρες
μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές

(τωρα τις Κυριακες τα βαζουμε να τσαπισουν τον κηπο ,να καθαρισουν το σπιτι κτλ)

έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε
(αυτο μας μαρανε γιαυτο και η γνωστη σκατοκατασταση σημερα) .

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή
(δεν πηγαιναμε ποτε στο γιατρο γιατι ειμασταν υγιεστατοι και οποια αρρωστια περνουσε με προσευχη ) .

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί

(επιβιωσαμε απο κανενα πυρηνικο ολεθρο και δεν το πηρα χαμπαρι?).

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους

(ειναι καλο δηλαδη αυτο?εδω και δεκαετιες εχουμε τα σκιπτρα στα τροχαια.Ασε μεγαλε αλλου αυτα)
.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν
υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης»
(ελα τωρα μεγαλα παιδια ειμαστε ποσοι ειχαμε εστω και φιατακι στα 10 ή μηπως μπερδεψες κατι βουρτσες).
Δεν είχαμε πόρτες,
παράθυρα,(να υποθεσω οτι μεγαλωσες σε σταυλο) ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για...(φαρμακα ασφαλειας λεμε τα ναρκωτικα τωρα?)

τα παιδιά(σε ποιες γενιες αναφερεσαι γιατι απο παιδια μας εκανες οικογενειαρχες σε μια δεκαετια)

Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά
(αν δεν κανω το παιδι μου robocop δεν το αφηνω να καβαλησει ποδηλατο), κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα
(ναι κυκλοφορουσαν και πολλες τοτε.Αλλα βλεπω το συνδρομο της βουρτσας καλα κρατει).
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες
(ξεχασες να αναφερεις και τα ξυραφακια που βαζαν οι γονεις μας κατω απο το στρωμα καθως και τα χασαπομαχαιρα που μας εδιναν να παιζουμε).

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια
(ο "εξορκιστης" σου αφησε βαθια τραυματα).

Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας
αυτοσχέδια αυτοκίνητα(και ο "macgayver") για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια
κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα(τωρα εξηγουνται ολα.Η κολονα που στουκαρες υπαρχει ακομα?).

Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν
γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους
(υπηρχαν και φωτα? γιατι νομισα για μια στιγμη οτι αναφεροσουν στην τουρκοκρατια).

Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα
κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει
τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.

(να υποθεσω οτι μετα απο τοσα σπασμενα κοκκαλα δοντια και κεφαλια οτι ειμαι αφθαρτος ή πρεπει να με αναλαβει η επιστημη)

Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλαθεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.(οχι ειχα εμβαθυνει στους αρχαιους φιλοσοφους απο τα πεντε)
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το
ξεπερνάμε.(τι κανει το γνωθι σ αυτον)

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι(ας οψεται η τοτε φτωχεια ). Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο(το οτι ηταν ο περιγελος της ταξης περναει στο ντουκου).

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή
οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα(κατι χολερες ηπατιτιδες και ελονοσιες που θεριζαν τοτε τις κανουμε γαργαρα). Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες
στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι

(μαλλον ειμαι παιδι θαυμα που μεγαλωσα χωρις ψειρες).

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99, τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet
(τα οποια δεν χρησιμποποιεις ποτε.Να υποθεσω οτι αυτο το μυνημα το εγραψες σε παπυρο και το εστειλες με περιστερι).

Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί
τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο
δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,\

( Αθηνα μια τεραστια αλλανα με δεκα σπιτακια πριν 25 χρονια)
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα
μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας

(με τοσο τρεξιμο απορω πως δεν σαρωσαμε τα μεταλλια στους ολυμπιακους).

Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.(υπηρχε σε αφθονια στις ζουγκλες της Αθηνας)

Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση(να υποθεσω οτι τωρα παμε και πινουμε απο το ποταμι..),
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή(τα ανακοντα τα ξεχασες?), παρά το ότι
ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!(εσυ επρεπε να γραψεις οδηγο επιβιωσης με τοσα που περασες)

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων
και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το!(ΕΛΑ) Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
(ειπαμε το bronx και οι συνοικιες της αθηνας το ενα και αυτο)

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση(ενω τα σημερινα παιδια αυτοκτονουν χωρις δευτερη σκεψη). Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές
όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ
για να περάσουν όλοι(με τοσα τεστ προσωπικοτητας ,ψυχομετρικα και κοινωνοιολογικα απορω πως τα βγαζουν περα τα σημερινα παιδακια).

Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα
καλοκαίρια (ειχες εξοχικο τυχερε ή ο γερος σου ηταν δασκαλος δεν εξηγειται αλλιως)και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ

(αν δεν κανω το παιδι μου pit sampras θα εχω αποτυχει).

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα
στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα
κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι(απο μικρος φαινοσουν μεγαλο καμακι), όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε(το οτι η Ελλαδα ειναι σκατα σημερα οφειλεται στην ωριμανση λογω της υπεροχης παιδικης ηλικιας που περασαμε). Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»...(δεν τον προλαβα τον T-REX)
συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

(Α.ΚΟΤΖΑΚΑΡΗ)
Τον ευχαριστούμε για το ταξίδι..."(ψυχοφαρμακα να υποθεσω?)

troktiko.blogspot.com/2008/10/1985.html

spyro

08/02/2009, 18:28

αν και δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να γινει και αυτο το ποστ τροπος για διαμάχη :D ελεος πια ορισμένοι....... εγω ενα ξέρω παντως--> στον δευτερο οροφο της πολυκατοικίας μου, φιλος λιγα χρονια μεγαλύτερος μου, εχει 2 αγορακια σε ενα σπιτι ουτε 70 τετραγωνικα. Τα αγορακια είναι στην ηληκια που το καθενα απο αυτά θέλει 10 στρέμματα ελεύθερο χωρο να αφεθεί.

Δεν φαντάζεσται τι χαμος γινεται καθε μερα σε αυτο το σπιτι. Ο φιλος φυσικα ουτε που σκέπτεται να αφησει τα παιδια στο δρομο να παιξουν σε μια περιοχη που βρίσκεται παντα στις ειδησεις (Κολωνος). Και αυτα τα αμοιρα πέρα το γεγονός οτι αρρωσταίνουν μερα με την μερα εχουν τρελανει και το αντρογύνο....

εγω στην ηληκια τους ξεκιναγα το πρωι και καποια στιγμη και στις 10-11 το βραδυ τα καλοκαίρια ακουγόταν μια φωνη απο το υπερπεραν να τελειώνω πια με το παιχνιδι για σημερα..... ουτε φαι ουτε τιποτα. Ορθοπεταλια. Ξεραμένος έπεφτα για 10 ωρες υπνου.

ειλικρινα αδυνατω να εντοπισω το λογο που καποιος θεωρει οτι εκεινη η κατασταση ηταν χειροτερη. :rolleyes:

menos

08/02/2009, 19:13

Αρχικά δημιουργήθηκε από p@nos
ρε παιδια, αν και οριακα προλαβα αλανες και μπαλα σε χωματα,κρυφτο, κινηγητο και αγαλματακια ακουνητα

Εισαι του '89, γι'αυτο :o

Dr Luv

08/02/2009, 20:55

Velamos τσόπερ, με μακριά σέλα και ψηλό κάγκελο πίσω, χαρτονάκι με μανταλάκι στη ρόδα και φυσικά κόντρα - όχι φρένα και μαλακίες.

Καληνύχτα σας. :a024:

JAD

09/02/2009, 02:57

Αρχικά δημιουργήθηκε από project.breeze
Θα ξεχάσω τα Καλοκαίρια στην Αθήνα,στο Καματερό στο σπίτι του παππού μου;Πού όλοι οι φίλοι μου στην Λάρισα πηγαίναν για μπάνιο στις θάλασσες τα καλοκαίρια κι εγω περίμενα πως και πως να πάω στην Αθήνα,στους φίλους μου;Που είχαμε φτιάξει στο απέναντι οικόπεδο σπιτάκι με κόντρα πλακέ και είχαμε μαζέψει μέσα ό,τι σαβούρα βρίσκαμε;Που καπνίσαμε τα πρώτα μας αυτοσχέδια τσιγάρα τα οποία για τσιγαρόχαρτο είχανε τετράγωνα χαρτάκια post-it και για καπνό οτιδήποτε ξερό χόρτο βρίσκαμε μπροστά μας;Που κατεβαίναμε την τεράστια χωμάτινη τότε κατηφόρα του Γεροβουνού (όποιος ζει στην περιοχή καταλαβαίνει) με τα ποδήλατα και μετρούσαμε ποιός θα κάνει το μεγαλύτερο παντιλίκι πατώντας το πίσω φρένο;Τα μάτια μας που ήταν κατακόκκινα από το παιχνίδι όλη μέρα μέσα στην σκόνη;Τα σκισμένα γόνατά μας;Τις ατελείωτες ώρες πολέμου με φυσοκάλαμα (ναι και εμείς εκείνα τα πράσινα μπαλάκια από κάτι δέντρα βάζαμε μεσα)...Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς;Ωραία περάσαμε,άλλη εποχή τότε άλλη τώρα.Και τώρα τα παιδιά καλά περνάνε,γιατί αν είσαι παιδί πρέπει να περνάς καλά...:beer:

Τι μου θύμισες......πηγαίναμε στο Καματερό (από Περιστέρι/Πετρούπολη) και νομίζαμε ότι κάναμε διηπειρωτικό ταξίδι!!!!
BMX Velamos με κόντρα παρακαλώ, χωρίς φρένα και βουρ για την κατηφόρα....ακόμα έχω σημάδι στο αριστερό γόνατο....
:beer: :beer:

Xrider

09/02/2009, 04:41

Να προσθεσω για οσους ειναι απο Αθηνα

-Προλαβα τον Γκαλη οταν ο Αρης στο μπασκετ γμσε και εδερνε για να καταλαβαινουμε εποχες! ;)
-Ρολλερς στην Κηφισια
-Μπιλιαρδο στο 39 (ναι,το υπογειο)
----------------------------------------------------
Αυτα τα 2 οπως και τα μπιλιαρδα Ρεγγινα ειναι και στις ταινιες ροδα τσαντα και κοπανα οπως και παπασουζας και κατι αλλες καλτ ταινιες του 80

-Καφε στην Φωκιονος (μολις ειχαν φταχτει τα γκουντις)
-Καφε στο Μοταον στα Πατησια
-Αποκριες στην Πλακα με ροπαλα γεμισμενα χαρτι και κανενας βλακας εβαζε και παξιμαδια
-Βολτες με τα κοριτσακια στου Φιλοπαπου ;)
-Γηπεδο στην σκεπαστη της Ν.Φ
-Μουντιαλιτο το καλοκαιρι στην αυλη του 8ου
-Γυρος της Αθηνας με ποδηλατο χ2 και ποδαρατος χ3

p@nos

09/02/2009, 05:06

παντως θυμαμαι ρε παιδια τουμπες που ειχα φαει με το ποδηλατο(και ολες οσο ημουν κατω απο 10 χρονων) και αν εβλεπα ενα παιδακι η οποιονδηποτε να τις τρωει σημερα θα με εκοβε κρυος ιδρωτας!

κατι μεγαλες κατηφορες που κατεβαιναμε με 1000 και ολο καποια μαλακια γινοταν και φερναμε 40 κωλοτουμπες σστο τελος:lol:

αλλα θυμαμαι οτι μολλες φορες γονατα και αγκονες ηταν μεσα στα αιματα, και καμια φορα γυρναγα(οχι παντα:D ), εκανα ενα γρηγορο πιτ στοπ στον εαυτο μου με 2 τσιροτα(ειχαμε πολλα ευτυχως, επεφτε μεγαλη καταναλωση:rotflmao: )και εξω μετα παλι...

ARISPEED1

09/02/2009, 13:11

Mercier ,Molvedo,Peugeot ολη την μέρα κ νύχτα ! Τι να μας πούν οι νεώτεροι ? Εasy riders !