PDA

View Full Version : Ταξιδιωτικό με καλή παρέα και αυτοκίνητο



Gandalf dr685sm
30/03/2005, 11:29
Έχουμε συνιθίσει να διηγόμαστε ιστορίες που συνήθως έχουμε περάσει με μοτοσυκλέτες…. Νομίζω όμως ότι αυτή με το αυτοκίνητο με μια παρέα φίλων , αξίζει τον κόπο να την μοιραστώ μαζί σας….

Προορισμός κάπου βόρεια στην Ελλάδα μας….

Μέσο…. Ένα Peugeot 306…Παρέα …..στο σύνολο 5 άτομα , διαστάσεων …εχμμμ…. Μεγάλων….

Η όλη ιστορία ξεκίνησε με ένα τηλεφώνημα με ένα φίλο που έριξε την ιδέα της εκδρομής για τριήμερο και φυσικά κανείς δεν είπε όχι… Η αναχώρηση αποφασίστηκε για Πέμπτη βράδυ …και όταν λέμε βραδυ , μιλάμε για κατά τις 01.00 για να αποφύγουμε τα δρομολόγια από φορτηγά και άλλα στα Τέμπη και στον Μαλιακό….

Μαζευόμαστε λοιπόν Πέμπτη βράδυ στην Πλατεία της Δροσιάς , που είναι πιο κοντά στην Εθνική και στο σπίτι μου. Βρίσκει δικαιολογία ο ένας από αυτούς , (να σημειώσω ότι έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο φαγητό…. Που το βάζει όμως ο άτιμος;….δεν του φαίνεται) και αφού έχει φάει από το πρωί , ότι είχε η καντίνα κοντά στην δουλειά , τρώει και ένα σουβλάκι από τα πικάντικα της γειτονιάς, υπο τις απειλές της παρέας ότι αν τον πιάσει κανά «κόψιμο» θα τον υποχρεώσουμε να τα κάνει εν κινήσει , μέσα από το ανοιχτό παράθυρο….

Το ξεκίνημα μας βρίσκει στην διαδρομή , λίγο σαρδελοποιημένους καθώς 3 άτομα του 1.80+ στο πίσω κάθισμα του Peugeot δεν είναι και η καλύτερη λύση… Σαφώς και υπήρξε όμως απεριόριστο γέλιο και πάλι απειλές , ότι αν υπάρξουν «κενώσεις», κοινώς κλάσιμο, θα τον υποχρεώσουμε όποιον είναι να κάτσει δεμένος στο καπό του αυτοκίνητου με χταπόδια στους -2 οπου είχε έξω…. Βλέπεις λίγο πριν τα Χριστούγεννα είναι ακόμα χειμώνας και στην Ε.Ο. το κρύο είναι διπλάσιο από ότι στα αστικά κέντρα….

Οι ιστορίες και τα ανέκδοτα έδιναν και έπαιρναν μέσα στο αμάξι… Το ευχάριστο ήταν ότι όλη η διαδρομή ήταν άδεια , μιας και η ώρα ήταν πλέον πολύ περασμένη. Μιλάμε για απίστευτο γέλιο… Γνωρίζετε πως είναι όταν 5 κολλητοί , κάνουν πλάκα , υπό συνθήκες «κονσερβοποιήσης» μέσα σε ένα μικρό όχημα…. Απίστευτα πειράγματα και εκεί που γινόταν αυτό…τσουπ… να σου ο άλλος με ένα κουτί μπισκότα για να του κόψουν την όρεξη όπως είπε…. Μα τι στο διάολο… ταινία έχει αυτό το παιδί;…

Πρώτη στάση στην Λαμία, όπου πήραμε λίγο νερό και κανά καφέ , καθώς το ταξίδι ακόμα ήταν μακρύ και σίγουρα το να κοιμηθεις σε κάτι τέτοιο , θα αφαιρούσε την μισή χαρά του ταξιδιού… αυτή ήταν η επίσημη δικαιολογία , καθώς γνωρίζαμε ότι όποιος έκανε το λάθος να κοιμηθεί , θα γινόταν πειραματόζωο των υπολοίπων στο αυτοκίνητο….όπως και έγινε…

Λίγο πριν τα Τέμπη , «συνελήφθη» ο ένας , υπό κράτος ύπνου… το τι ψίχουλα του βάλαμε στο αυτί…. Τι νερό να στάζει πάνω στο πρόσωπο του…. Νομίζω ότι ακόμα μας την φυλάει για το επόμενο ταξίδι…Και εκεί που το διασκεδάζαμε …να σου και το μπλόκο… μας κάνουν νόημα να σταματήσουμε , μιας και είναι σίγουρο ότι έτσι όπως μας είδαν , αξύριστους με φόρμες , στριμωγμένους μέσα στο λευκό όχημα με τα φιμέ τζάμια, μόνο για λαθρομετανάστες κάναμε ή για τίποτα τύπους όπως στις ταινίες , που ανοίγει η πόρτα του αυτοκινήτου και από τον καπνό , «μυρωδάτων χορταρικών» , νομίζεις ότι είναι η Χαλυβουργική μέσα…. Αφού διεπίστωσαν ότι είμαστε απλά , μια παρέα με σπαστική κολλίτιδα από τα γέλια, μας αφήνουν να φύγουμε….Να σημειώσω ότι κατά την διάρκεια του ελέγχου, ο φίλος μας με την δικαιολογία του άγχους , καταβρόχθισε ένα σετάκι από τυρόπιτες που είχε πάρει από την Λαμία…. Υπό απειλές του οδηγού , οι αν του το γεμίσει με «τυρόπιτες» το αυτοκίνητο, δεν θα σταματήσει πουθενά μετά για να πάρει και άλλη τροφοδοσία….

Λίγο πριν την Θεσσαλονίκη…. Ομίχλη… θα μου πείτε οι βόρειοι τώρα…σιγά το φαινόμενο… ναι καλά….ρε παιδιά μιλάμε να μην βλέπουμε 20cm μπροστά…. Τίποτα…πως λέμε «φώς στο τούνελ»… εδώ ήταν «τοπίο στην Ομίχλη»…λες και είχε χαρμανιάσει ο τόπος και άρχισαν να κάνουν «λουλά» όλοι μαζί…. Εντωμεταξύ να περνάνε αυτοκίνητα από δίπλα μας με τα χίλια…. Όπου πετάγεται το …. «Α ρε Δαρβίνε… είχες μιλήσει για εξέλιξη αλλά ότι κάποιοι θα είχαν αναπτύξει και ικανότητες νυχτερίδας με sonar δεν μπορούσες να το βρείς»…. Πραγματικά ρε παιδιά… μιλάμε εμείς είμασταν με 30-40 και δεύτερη ταχύτητα, και από δίπλα μας να περνάνε με 60-70 τουλάχιστον….
Αφού λοιπόν για μια ώρα περίπου νιώσαμε σαν ανιχνευτές σε ζούγκλα κάτω από ομίχλη, και αφού έπεσαν και μερικές προτάσεις , του στυλ να βγεί κάποιος στο καπό του αυτοκινήτου με ένα φακό ομίχλης που είχαμε για να κάνει τον φάρο , μπας και προσπαθήσει να πέσει πάνω μας κανά «πλοίο της ασφάλτου»..(δεν μιλάω για ΧΧ αλλά για νταλίκες) , κατορθώσμα και μπήκαμε στην είσοδο της Θεσσαλονίκης, που τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα….

Παρκάρουμε στην παραλία… μην ρωτήσετε πως βρήκαμε το parking …μην ξεχνάτε ότι ήταν γύρω στις 4.30 , 5 παρά… άδεια ήταν …. Και αφού με γρύλλους και λοιπά άλλα εργαλεία , γίναμε και πάλι Homo Erectus από τα τελικά σίγμα που είχαμε γίνει μέσα στο αυτοκίνητο, ξεκίνησαμε για να πάρουμε τον δεύτερο καφέ και … «Κάτι να φάμε ρε παιδιά»…από ποιόν άλλο;….
Εικόνα ….
Πέντε τύποι περπατούν , μάλλον σέρνουν τα πόδια τους , ξημερώματα , εντελώς ατημέλητοι… με αθλητικά και καπελάκια , και δεν συμμαζεύεται , με φασαρία και πειράγματα…. Το επόμενο ήταν να μας σταματήσουν για έλεγχο λίγο πιο κάτω… Τίποτα το ανυσηχητικό…. Προχωράμε… φτάνουμε στο Everest , όπου οι σκύλοι , μάλλον μας φοβήθηκαν ,μιας και όταν φτάσαμε , την «κοπάνησαν» και οι τρείς…
Αναστήριξη ηθικού λοιπόν και σώματος, με τον φίλο μας , να θέλει να βρεί τσουρέκι με σοκολάτα στις 05.00 το πρωί.. βέβαια από μια άποψη τον καταλαβαίνω , μιας και όλος ο τόπος μύριζε από αυτό το πράγμα…

Gandalf dr685sm
30/03/2005, 11:30
Η κίνηση είχε αρχίσει να δείχνει τα σημάδια της και για αυτό και εμείς ξεκινήσαμε να φύγουμε , για να μη μπλοκαριστούμε εκεί…
Αποφασίσαμε ότι το καλύτερο για να πάμε Χαλκιδική ήταν να πάμε από τον κάτω δρόμο , μιας και ήταν και ο μοναδικός δρόμος που ξέραμε για τον προορισμό μας… Έλα όμως που η φύση είχε τον δικό της λόγο τελευταίο…. Με το που φτάνουμε λίγο μετά την Θεσσαλονίκη , μας σταματάει ταξιτζής και μας προτρέπει να γυρίσουμε πίσω, καθώς λέει η ομίχλη είναι πολύ πυκνή (φαντάσου να στο λέει τοπικός αυτό…ούτε έξω από το παρμπρίζ δεν θα έβλεπε) και είχαν γίνει και μερικά ατυχήματα….
Επιστροφή λοιπόν και μετά από μια ταλαιπωράι 30-40 λεπτών στην είσοδο της Θεσσαλονίκης , στρίβουμε προς Εγνατία από το αερόδρομιο και ξεκίνησαμε να κάνουμε τον κύκλο….
Το θέμα όμως είναι ότι ούτε τον δρόμο γνωρίζαμε και ούτε πως και που θα στρίβμαε για τον προορισμό μας… Βασιζόμασταν στις πινακίδες που φυσικά, όταν τις ψάχνεις , δεν πρόκειται να τις δείς ποτέ… Αθάνατο Ελληνικό κράτος… Κάθε πινακίδα εξόδου ήταν τοποθετημένη πάν στην έξοδο ή μερικά μέτρα πριν…Ακόμα και έτσι όμως δεν μπορούσαμε να βρούμε άκρη , οπότε θελήσαμε να σταματήσουμε σε ένα βενζινάδικο να πάρουμε πληροφορίες και ανεφοδιασμό ταυτόχρονα…. Προς μεγάλη λύπη του φίλου μας μόνο για βενζίνη…

Μπαίνουμε σε ένα βενζινάδικο λοιπόν και αφού κάνουμε και πάλι μια «ηρωική έξοδο» για να ισιώσουμε από τον «τεθλασμό» που είχαμε υποστεί στο αυτοκίνητο, μπαίνουμε μέσα στο μαγαζι που ήταν μόνο ενας πιτσιρικάς υπάλληλος… Προς λύπη μας , δεν ήταν Έλληνας αλλά ενας …ενας…δεν ξέρω ρε παιδιά… μάλλον Τουρκαλβανός ήταν , γαιτί ότι και να του λέγαμε ήταν … «μου…αααα….εεεεε» τονισμένα με τον καραβλάχικο τρόπο… κάποια στιγμή λοιπόν των ρωτάμε αν έχει κάποιο χάρτη…. Απάντηση… «εεεεεε….Pirelli …10,10,10”….» Κοιτάμε πίσω μας και είχε μια ντάνα ελαστικών στοιβαγμένα… «όχι ρε φίλε λάστιχα,χάρτη….Map..you know….γαμώ την Αλβανία μου γαμώ»……πάλι η ίδια απάντηση «εεεεε….Pirelli….10,10,10» ..Με τα πολλά καταλάβαμε ότι είχε χάρτη της Pirelli με 10 euro( ;;;;;; τι στο διάολο, ο άτλας ήταν;;;; )..
Αφού παίρνουμε τον χάρτη συνεχίζουμε… την παραπάνω παρατήρηση την θυμάστε με την σήμανση;….χεχεχεχε……ακόμα λοιπόν και αν έχεις χάρτη αν ο δρόμος δεν έχει καμία πινακίδα , είναι λογικό να χάσεις και τον δρόμο ξανά…
Οπότε σε κάποια στιγμή , μπαίνουμε σε μια κοινότητα και φτάνουμε στην πλατεία….. Ξανά ερώτηση σε μια γιαγιά που πέρναγε…. «Γιαγιά..ξέρεις που είναι το χωρίο Αγ.Νεκτάριος;»…. φαίνεται η κακομοίρα δεν άκουγε καλά και μας λέει «..παιδιά μου εδώ μόνο η ‘κλησσιά του Αγ.Φανουρίου είναι»…μάλιστα… πάμε μερικά μέτρα πιο κάτω και βλέπουμε ένα φορτηγάκι κοινότητας…του Πούστη… αυτός θα ξέρει… σταματάμε δίπλα του και ευτυχώς είναι Έλληνας… ρωτάμε…. Έχετε λοιπόν μιλήσει με κάποιον που πάσχει ελαφρώς από αίσθημα συντονισμού κινήσεων και ομιλίας;… κάτι τέτοιο πρέπει να έγινε… «Θα πάτε δεξιά» και κάνει κίνηση με το αριστερό του χέρι , γύρω από το λαιμό του , δείχνοντας προς τα πίσω… «θα περάσετε κάτω από την γέφυρα» δείχνοντας ευθεία… «και μετά θα γυρίσετε πίσω»… όπου φυσικά με το δεξί του χέρι έδειξε δεξιά… Μάλιστα… αποσυντονιστήκαμε πλήρως και αρχίσαμε και πάλι το ψάξιμο..ευτυχώς που είδαμε την γέφυρα από μακριά…. Για επιβεβαίωση σταματάμε και πάλι , να ρωτήσουμε κάποιον που έδειχνε να είχε βγάλει βόλτα το λυκόσκυλο του…
Μια από τα ίδια με το βενζινάδικο… «εεε…αααα…ουυυυ»… με το πρόσθετο , του ότι το σκυλί , μάλλον του είχε αρέσει η παρέα μας, ή είχε μυρίσει κάποιο κρυμμένο φαγητό από τον φίλο μας, γιατί προσπαθούσε να μπεί από την χαραμάδα, του ανοιχτού παράθυρου….
Ακουγεται λοιπον από έναν από την παρέα αφού με τα πολλά βρίσκουμε τον δρόμο μας…. «παραλίγο και θα μας έβαζαν στις ειδήσεις»….. «μα τι λες τώρα»…και συνεχίζει
« Θα έλεγαν στο δελτίο ότι ειδεχθές έγκλημα διεπράχθη , καθώς βρέθηκε αλλοδαπός υπάλληλος βενζινάδικου , μπλοκαρισμένος σε μια στοίβα ελαστικών με ένα χάρτη , τυλιγμένο σε χωνί , κακοποιημένος παρα φύσιν….. μάλιστα πρέπει να συνδέεται με έγκλημα στο χωριό τάδε , όπου βρέθηκε άλλος αλλοδαπός με τον σκύλο του κακοποιημένοι με τον ίδιο τρόπο , μάλιστα με κομμάτια του ίδιου χάρτη …….α μισό λεπτό έχουμε και μάρτυρα..» θα πλησιάζουν το φορτηγάκι της κοινότητας που είδαμε και θα ρωτούν τον τύπο λεπτομέρειες… «Τι είδατε;… Είδα ένα λευκό αυτοκίνητο που πήγε εκεί και από εκεί και έκανε αυτό»…φυσικά κινώντας με τον τρόπο που έκανε τα χέρια του για να τους κατατοπίσει….
Περιττό να πω βέβαια το τι επακολούθησε μέσα στο αυτοκίνητο….

Με τα πολλά πάντως και αφού περάσαμε λαγκάδια, βουνά και πεδιάδες… μείναμε για λίγο ακόμη καθηλωμένοι στο αυτοκίνητο και κατά το μεσημέρι της Παρασκευής φτάσαμε στο χωριό , προς πολύ μεγάλη ευχαρίστηση του φίλου μας , καθώς ήταν πλέον ώρα φαγητού….


Gandalf