ΓΙΑΓΙΑ ΑΡΚΟΥΔΑ
20/04/2009, 10:52
Το δικό μου 36ωρο….17-18/4/2009
Επ ευκαιρίας των αργιών της μεγάλης εβδομάδας και όπως ξέρετε μια που τα παιδιά μας είναι μεγάλα και θα βγαίναμε με τους φίλους τους και τα κορίτσια τους ,είπαμε με την Κατερίνα να κάνουμε την διαδρομή που κάναμε στο 36 ωρο του 2008. είχαμε περάσει από φανταστικά μέρει και αν και ταλαιπωρηθήκαμε με την απεργία των βενζινάδικων και την βροχή μου είχαν κολλήσει στο μυαλό να πάω να τα ξαναδώ.
Όπως ξέρετε κάθε εξόρμηση που κάνουμε με την Κατερίνα έχει προγραμματισμό και μελέτη πολλών ήμερων και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια στο σχεδιασμό της εξόρμησης . έτσι και έγινε. Το σκηνικό ήταν ως έξεις.
Μεγάλης πέμπτη μεσημέρι. ..
Κατερίνα τι κάνουμε παρασκευή Σάββατο έχεις καμία ιδέα?
Κατερίνα….Δεν πάμε κάνουμε καμία βόλτα μέσα σαν τους γέρους θα την βγάλουμε?
Εγώ.. πάμε να κάνουμε την διαδρομή του 36ωρου?
Κατερίνα… μέσα με τι θα πάμε ? γιατί η bmw είναι στο συνεργείο ακόμα.
Εγώ … αν δεν την έχουν ετοιμάσει πάμε με το αμάξι. Θα κατεβάσω την διαδρομή από τα φόρουμ αν τυπώσω και φύγαμε.
Μ παρασκευή πρωί μετά από αυτόν τον πολύ σοβαρό προγραμματισμό και την επιμελή μελέτη της εξόρμησης ήμασταν στο αυτοκίνητο με ένα σακβουαγιάζ με τα απαραίτητα.
8 το πρωί και μπαίνουμε αττική οδό . λίγη κίνηση από κόσμο που πήγαινε στα χώρια του.
Μπαίνουμε παλιά εθνική οδό και κατευθυνόμαστε προς Θήβα Λεβαδιά . στην
Πανέμορφη Αμφίκλεια λέμε για να καθίσουμε για καφέ έχει πάει 10 η ώρα . με το που σταματώ βλέπω αναπάντητη στο τηλέφωνο μου. Είναι ο Χρήστος ο φρι ραιντερ. Ακολουθη ο παρακάτω ευγενικός διάλογος..
Εγώ… χρόνια πολλά φιλέ τι κάνεις που είσαι?
Χ… εδώ στο δαδί (Αμφίκλεια )και έχουν αράξει στο μπαλκόνι και πίνω το καφεδάκι μου , εσύ που είσαι ρε?
Ε… και εγώ δαδί (Αμφίκλεια) είμαι στην πλατεία ξεκαλούπωνε μωρη σαβούρα και κατέβα στην πλατεία να πιούμε καφέ κάτω από τα δεντράκια….
Χ … δεν παίρνεις τα πόδια σου κολογερε να έρθεις σπίτι να πιούμε εδω τον καφέ στο μπαλκόνι ? γιατί η κυρά Λήδα κάνεις κάτι σπανακόπιτες και δεν μπορεί αν τα αφήσει στην μεσημέρι….
εδο αμφιταλαντεύτηκα δεδομένου ότι η Λήδα κάνεις καταπληκτικές πίτες … και δεδομένου ότι έχει κάτι απίστευτα σπιτικά γλυκάκια (κάστανο , καρυδάκι,…κλπ) δεν ζοριστήκαμε να πάρουμε την απόφαση.
Σε 1 λεπτομέρεια ήμασταν εκεί και καθισμένη στο μπαλκόνι ακούγοντας τα πουλιά και προσπαθώντας να γεμίσουμε τα πνευμονια μας με της μυρουδιά της φύσης ..(και του φρέσκου ελληνικού καφέ…) και αγναντεύοντας τον καταπράσινο Παρνασσό…
11 η ώρα ήμασταν στο αμάξι. Κατεύθυνση προς μπραλο . αν και έχοντας πάρει αγκαζέ το πακέτο με τα χαρτομάντιλα από τα φτερνίσματα που προκαλεί η γύρη , κάθε σκέψη να κλίσουν τα παράθυρα και να βάλουμε κλιματισμό απορριπτόταν πριν μπει στο μυαλό μας έστω και σαν ίχνος ιδέας.
Στον Λαμία μέσα η κίνηση ήταν περισσότερη και από την ομονια όταν πήρε το πανευρωπαϊκό η Ελλάδα…
Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το βουνό φτάσαμε στην λίμνη με το κιόσκι που βγάλαμε την πρώτη Φώτο στο 36 ωρο και συνεχίσαμε προς λίμνη πλαστήρα.
Ο νέος δρόμος που άνοιγαν περιση δίπλα στην λίμνη είχε φτιαχτεί και βλέποντας από μακριά την νέα άσφαλτο χαρήκαμε που θα πατούσαμε σε δρόμο χωρείς λακκούβες. Μέχρι που φτάσαμε κοντά…
Ο δρόμος πριν συμπληρώσει χρόνο έχει καταρρεύσει στα περισσότερα του σημεία είναι μεν ανοικτός αλλά είναι επικίνδυνος να καταρρεύσει την ώρα που περνά κάποιο μεγάλο όχημα όπως πούλμαν με εκδρομείς, παρ όλα αυτά το οικονομικό συμφέρον στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο από την αξία που έχουν οι ζωές κάποιων από εμάς .
Πριν τα καλύβια πεζούλας καθίσαμε για φαγητό .
2 αναψυκτικά 1 μερίδα χόρτα 1 μερίδα καλαμαράκια 1 μερίδα πατάτες και λίγο ψωμί 22 ευρώ. Όχι και άσχημα αν εξαιρέσεις ότι μέχρι το βράδυ υποφέραμε με από το στομάχι μας και έβραζε λες και είχαμε φάει καζάνι με ατμό.
Συνεχίσαμε όπως έλεγε το οδοιπορικό προς πύλη μεσοχωρα .
Πριν το φράγμα μπήκαμε στ έναν χωματόδρομο αναγκαστικά όπως και την άλλη φορά με της μηχανές . στο φράγμα δεν μπορέσαμε να κατεβούμε να βγάλουμε Φώτο γιατί τώρα πια δούλευε και είχε μαζέψει νερό και μας έστελε πάνω από το φράγμα. Στην συνέχεια ο δρόμος που κάναμε από τις κροκάλες δεν γινόταν μια που ΝΑΙ είχαν δοθεί τα τούνελ. Υπολειτουργούσαν με χώματα μπάζα κλπ αλλά δεν πήγαινες από τον κατσικόδρομο που είχαμε κάνει υποφέραμε βροχή στο 36ωρο…..
Παντού κατολισθήσεις και κάτι τα βράχια κάτι το φανταστικό τοπίο δεν είδαμε την ταμπέλα να στρίψουμε δεξιά για άγναντα και συνεχίζαμε για Άρτα. Λίγο πριν φτάσουμε Άρτα καταλαβαίνω ότι έχουμε πάρει λάθος δρόμο όποτε μια ματιά στον χάρτη μας λέει ότι καμία 20ρια χιλιόμετρα πίσω έχει έναν δρόμο αριστερά που πάει προς πλάκα άγναντα. Στροφή επί τόπου μια που δεν θέλαμε να πάμε Γιάννενα από εθνική αλλά όπως είχαμε πάει με το 36 ωρο. Στην διασταύρωση αριστερά και μετά από λίγο έχει μια διχάλα που δεν είναι στον χάρτη.
Αριστερά ένας δρόμος με πολλές λακκούβες σε κακό χάλι και δεξιά είναι με καινούρια άσφαλτο και γράφει προς χώρια ναζεοι.. ο άλλος δρόμος δεν γράφει τίποτε . σκεπτόμαστε ότι εδω στην ερημιά του θεού μόλον ο παλιός δρόμος έχει καταρρεύσει και έχουν κάνει παράκαμψη. Ο χάρτης μας δεν αναφέρει το χωριό κάνεις από τους 2 που έχουμε μαζί μας.
Πάμε προς ναζεους , σε ένα σπίτι είναι ένας άνθρωπος ρωτάμε πως πάμε για πλάκα αγναντα. Από τον τρόπο που είπε το αγνααααντααααα???? Καταλάβαμε ότι την κάτσαμε την βάρκα…
Πηγαίνετε ευθεία και στην πλατεία λοξός δεξιά . ρωτήστε θα σας πουν .
Πάμε στην πλατεία ίδια αντιμετώπιση.. αγναααανταααα????? και κουνούσαν το κεφάλι τους…
Πάρτε αυτόν τον δρόμο προσεκτικά είναι χώμα πιο κάτω θα κάνετε αριστερά ένα δρομάκι και το ακολουθητέε μέχρι το γεφύρι που βλέπετε εκεί.(και μας δείχνει ένα γεφύρι κάτω μέσα στην ρεματιά ΙΣΑ που διακρίνετε από την πάχνη και την απόσταση. Είναι ένα ποτάμι ? ρυάκι? Δεν μπορώ να δω τόσο μακριά χωρείς κιάλια και τόσο κάτω . ) μετά το γεφύρι κάνετε δεξιά προς σκούπα και όπως πάει ο δρόμος…
Ο δρόμος που μας έδειξαν να πάμε το οκταβια μόλις και μα τα βίας χωρούσε από τα κλαδιά και τα δεντράκια .προσεκτικά αρχίσαμε να κατηφορίζουμε και η μεγάλη κλίση που είχε ο δρόμος το αμάξι γλιστρούσε αναρωτώμενοι αν έρχεται κάνεις από την άλλη τι θα κάνουμε ? γιατί όπισθεν δεν υπήρχε περίπτωση να κάνεις αλώστε τα κλαδιά σκέπαζαν την ορατότητα στους πλαϊνούς καθρέπτες. Και δεν είχε και σημείο να κάνει κάποιος στην άκρη να πέραση ο άλλος. Παρ όλα αυτά 5 -6 φορές σταματήσαμε να χαζέψουμε το δάσος με την πανδαισία χρωμάτων (την τρέλα μας ολε!!!)και αν σας πολλών ότι θα ξαναπήγαινα από εκεί να απολαυσο την φύση θα μας λεγάτε τρελούς….(την έχουμε την δάση μας δεν γίνετε…)
Ο δρόμος με το κοντέρ ήταν λίγο περισσότερο από 12 χιλιόμετρα με ταχύτητα …σημιοτων ….τελικά εμφανίστηκε το γεφύρι που αν και από ψιλά μας φαινόταν μικρό ήταν ένα μεγάλο ποτάμι και το ίδιο μεγάλο το γεφύρι. Συνεχίσαμε προς Γιάννενα και φτάσαμε ότι είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Βρήκαμε ένα ξενοδοχείο και ετοιμαστήκαμε να πάμε στην περιφορά του επιτάφιου. τα στομάχια μας ήταν ακόμα το κακό τους χάλι πήγαμε σε ένα φαρμακείο και μας έδωσε κάποια χάπια για να ηρεμίσουμε. Περάσαμε ένα δύσκολο βράδυ από τα στομάχια μας και το πρωί ήμασταν βεβαία καλύτερα αλλά δεν είχαμε κουράγια να πάμε προς παπινγγο άλλωστε είχαμε πάει πολλές φορές και είπαμε να μην πάμε. Μπήκαμε στην μισοτελειωμένη Εγνατία με κατεύθυνση προς Ηγουμενίτσα και συνεχίσαμε παραλιακά προς τα σιββοτα και συνέχεια προς Πάργα. Εκτός από το λιμανάκι τις Πάργας που είναι πανέμορφο όσες φόρες έχουν πάει στην Πάργα ο συνωστισμός η φασαρία και η κίνηση με αποτρέπουν από το να καθίσουμε και έτσι φύγαμε, Σταματήσαμε για καφέ και τυρόπιτα στην Πρέβεζα . βόλτα στην παραλία να μαζέψουμε ήλιο και να ξεμουδιάσουμε, και σαν ερωτευμένα παιδάκια (δεν θέλω σχόλια για το παιδάκια…) που είμαστε να περπατήσουμε ρεμβάζοντας.
Περάσαμε το Ακτίο και πάντα παραλιακά όπου μπορούσαμε κατηφορίζαμε . πριν το Αγρίνιο ένα σοβαρό ατύχημα πάνω σε μια μεγάλη γέφυρα (είδαμε γερανούς ασθενοφόρα πυροσβεστικά οχήματα) είχε κλήση την <<εθνική οδό>> και μας έστελλαν από τα βουνά. Προσωπικά όσο αφόρα την παράκαμψη δεν μας χάλασε μια που είχαμε την ευκαιρίας να δούμε και αλλά μέρη.
Η επιστροφή έγινε από το Ρίο προς Αθήνα αποφεύγοντας να κάνουμε την Πελοπόννησο και φτάσαμε το απόγευμα της παρασκευής στις 7 + σπίτι .
Τελικός απολογισμός…..
Όλα ήταν υπέροχα και το κατάευχαριστιθηκαμε …..
Ευχαρίστως θα το ξανάκανα με την πρώτη ευκαιρία….
Επ ευκαιρίας των αργιών της μεγάλης εβδομάδας και όπως ξέρετε μια που τα παιδιά μας είναι μεγάλα και θα βγαίναμε με τους φίλους τους και τα κορίτσια τους ,είπαμε με την Κατερίνα να κάνουμε την διαδρομή που κάναμε στο 36 ωρο του 2008. είχαμε περάσει από φανταστικά μέρει και αν και ταλαιπωρηθήκαμε με την απεργία των βενζινάδικων και την βροχή μου είχαν κολλήσει στο μυαλό να πάω να τα ξαναδώ.
Όπως ξέρετε κάθε εξόρμηση που κάνουμε με την Κατερίνα έχει προγραμματισμό και μελέτη πολλών ήμερων και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια στο σχεδιασμό της εξόρμησης . έτσι και έγινε. Το σκηνικό ήταν ως έξεις.
Μεγάλης πέμπτη μεσημέρι. ..
Κατερίνα τι κάνουμε παρασκευή Σάββατο έχεις καμία ιδέα?
Κατερίνα….Δεν πάμε κάνουμε καμία βόλτα μέσα σαν τους γέρους θα την βγάλουμε?
Εγώ.. πάμε να κάνουμε την διαδρομή του 36ωρου?
Κατερίνα… μέσα με τι θα πάμε ? γιατί η bmw είναι στο συνεργείο ακόμα.
Εγώ … αν δεν την έχουν ετοιμάσει πάμε με το αμάξι. Θα κατεβάσω την διαδρομή από τα φόρουμ αν τυπώσω και φύγαμε.
Μ παρασκευή πρωί μετά από αυτόν τον πολύ σοβαρό προγραμματισμό και την επιμελή μελέτη της εξόρμησης ήμασταν στο αυτοκίνητο με ένα σακβουαγιάζ με τα απαραίτητα.
8 το πρωί και μπαίνουμε αττική οδό . λίγη κίνηση από κόσμο που πήγαινε στα χώρια του.
Μπαίνουμε παλιά εθνική οδό και κατευθυνόμαστε προς Θήβα Λεβαδιά . στην
Πανέμορφη Αμφίκλεια λέμε για να καθίσουμε για καφέ έχει πάει 10 η ώρα . με το που σταματώ βλέπω αναπάντητη στο τηλέφωνο μου. Είναι ο Χρήστος ο φρι ραιντερ. Ακολουθη ο παρακάτω ευγενικός διάλογος..
Εγώ… χρόνια πολλά φιλέ τι κάνεις που είσαι?
Χ… εδώ στο δαδί (Αμφίκλεια )και έχουν αράξει στο μπαλκόνι και πίνω το καφεδάκι μου , εσύ που είσαι ρε?
Ε… και εγώ δαδί (Αμφίκλεια) είμαι στην πλατεία ξεκαλούπωνε μωρη σαβούρα και κατέβα στην πλατεία να πιούμε καφέ κάτω από τα δεντράκια….
Χ … δεν παίρνεις τα πόδια σου κολογερε να έρθεις σπίτι να πιούμε εδω τον καφέ στο μπαλκόνι ? γιατί η κυρά Λήδα κάνεις κάτι σπανακόπιτες και δεν μπορεί αν τα αφήσει στην μεσημέρι….
εδο αμφιταλαντεύτηκα δεδομένου ότι η Λήδα κάνεις καταπληκτικές πίτες … και δεδομένου ότι έχει κάτι απίστευτα σπιτικά γλυκάκια (κάστανο , καρυδάκι,…κλπ) δεν ζοριστήκαμε να πάρουμε την απόφαση.
Σε 1 λεπτομέρεια ήμασταν εκεί και καθισμένη στο μπαλκόνι ακούγοντας τα πουλιά και προσπαθώντας να γεμίσουμε τα πνευμονια μας με της μυρουδιά της φύσης ..(και του φρέσκου ελληνικού καφέ…) και αγναντεύοντας τον καταπράσινο Παρνασσό…
11 η ώρα ήμασταν στο αμάξι. Κατεύθυνση προς μπραλο . αν και έχοντας πάρει αγκαζέ το πακέτο με τα χαρτομάντιλα από τα φτερνίσματα που προκαλεί η γύρη , κάθε σκέψη να κλίσουν τα παράθυρα και να βάλουμε κλιματισμό απορριπτόταν πριν μπει στο μυαλό μας έστω και σαν ίχνος ιδέας.
Στον Λαμία μέσα η κίνηση ήταν περισσότερη και από την ομονια όταν πήρε το πανευρωπαϊκό η Ελλάδα…
Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το βουνό φτάσαμε στην λίμνη με το κιόσκι που βγάλαμε την πρώτη Φώτο στο 36 ωρο και συνεχίσαμε προς λίμνη πλαστήρα.
Ο νέος δρόμος που άνοιγαν περιση δίπλα στην λίμνη είχε φτιαχτεί και βλέποντας από μακριά την νέα άσφαλτο χαρήκαμε που θα πατούσαμε σε δρόμο χωρείς λακκούβες. Μέχρι που φτάσαμε κοντά…
Ο δρόμος πριν συμπληρώσει χρόνο έχει καταρρεύσει στα περισσότερα του σημεία είναι μεν ανοικτός αλλά είναι επικίνδυνος να καταρρεύσει την ώρα που περνά κάποιο μεγάλο όχημα όπως πούλμαν με εκδρομείς, παρ όλα αυτά το οικονομικό συμφέρον στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο από την αξία που έχουν οι ζωές κάποιων από εμάς .
Πριν τα καλύβια πεζούλας καθίσαμε για φαγητό .
2 αναψυκτικά 1 μερίδα χόρτα 1 μερίδα καλαμαράκια 1 μερίδα πατάτες και λίγο ψωμί 22 ευρώ. Όχι και άσχημα αν εξαιρέσεις ότι μέχρι το βράδυ υποφέραμε με από το στομάχι μας και έβραζε λες και είχαμε φάει καζάνι με ατμό.
Συνεχίσαμε όπως έλεγε το οδοιπορικό προς πύλη μεσοχωρα .
Πριν το φράγμα μπήκαμε στ έναν χωματόδρομο αναγκαστικά όπως και την άλλη φορά με της μηχανές . στο φράγμα δεν μπορέσαμε να κατεβούμε να βγάλουμε Φώτο γιατί τώρα πια δούλευε και είχε μαζέψει νερό και μας έστελε πάνω από το φράγμα. Στην συνέχεια ο δρόμος που κάναμε από τις κροκάλες δεν γινόταν μια που ΝΑΙ είχαν δοθεί τα τούνελ. Υπολειτουργούσαν με χώματα μπάζα κλπ αλλά δεν πήγαινες από τον κατσικόδρομο που είχαμε κάνει υποφέραμε βροχή στο 36ωρο…..
Παντού κατολισθήσεις και κάτι τα βράχια κάτι το φανταστικό τοπίο δεν είδαμε την ταμπέλα να στρίψουμε δεξιά για άγναντα και συνεχίζαμε για Άρτα. Λίγο πριν φτάσουμε Άρτα καταλαβαίνω ότι έχουμε πάρει λάθος δρόμο όποτε μια ματιά στον χάρτη μας λέει ότι καμία 20ρια χιλιόμετρα πίσω έχει έναν δρόμο αριστερά που πάει προς πλάκα άγναντα. Στροφή επί τόπου μια που δεν θέλαμε να πάμε Γιάννενα από εθνική αλλά όπως είχαμε πάει με το 36 ωρο. Στην διασταύρωση αριστερά και μετά από λίγο έχει μια διχάλα που δεν είναι στον χάρτη.
Αριστερά ένας δρόμος με πολλές λακκούβες σε κακό χάλι και δεξιά είναι με καινούρια άσφαλτο και γράφει προς χώρια ναζεοι.. ο άλλος δρόμος δεν γράφει τίποτε . σκεπτόμαστε ότι εδω στην ερημιά του θεού μόλον ο παλιός δρόμος έχει καταρρεύσει και έχουν κάνει παράκαμψη. Ο χάρτης μας δεν αναφέρει το χωριό κάνεις από τους 2 που έχουμε μαζί μας.
Πάμε προς ναζεους , σε ένα σπίτι είναι ένας άνθρωπος ρωτάμε πως πάμε για πλάκα αγναντα. Από τον τρόπο που είπε το αγνααααντααααα???? Καταλάβαμε ότι την κάτσαμε την βάρκα…
Πηγαίνετε ευθεία και στην πλατεία λοξός δεξιά . ρωτήστε θα σας πουν .
Πάμε στην πλατεία ίδια αντιμετώπιση.. αγναααανταααα????? και κουνούσαν το κεφάλι τους…
Πάρτε αυτόν τον δρόμο προσεκτικά είναι χώμα πιο κάτω θα κάνετε αριστερά ένα δρομάκι και το ακολουθητέε μέχρι το γεφύρι που βλέπετε εκεί.(και μας δείχνει ένα γεφύρι κάτω μέσα στην ρεματιά ΙΣΑ που διακρίνετε από την πάχνη και την απόσταση. Είναι ένα ποτάμι ? ρυάκι? Δεν μπορώ να δω τόσο μακριά χωρείς κιάλια και τόσο κάτω . ) μετά το γεφύρι κάνετε δεξιά προς σκούπα και όπως πάει ο δρόμος…
Ο δρόμος που μας έδειξαν να πάμε το οκταβια μόλις και μα τα βίας χωρούσε από τα κλαδιά και τα δεντράκια .προσεκτικά αρχίσαμε να κατηφορίζουμε και η μεγάλη κλίση που είχε ο δρόμος το αμάξι γλιστρούσε αναρωτώμενοι αν έρχεται κάνεις από την άλλη τι θα κάνουμε ? γιατί όπισθεν δεν υπήρχε περίπτωση να κάνεις αλώστε τα κλαδιά σκέπαζαν την ορατότητα στους πλαϊνούς καθρέπτες. Και δεν είχε και σημείο να κάνει κάποιος στην άκρη να πέραση ο άλλος. Παρ όλα αυτά 5 -6 φορές σταματήσαμε να χαζέψουμε το δάσος με την πανδαισία χρωμάτων (την τρέλα μας ολε!!!)και αν σας πολλών ότι θα ξαναπήγαινα από εκεί να απολαυσο την φύση θα μας λεγάτε τρελούς….(την έχουμε την δάση μας δεν γίνετε…)
Ο δρόμος με το κοντέρ ήταν λίγο περισσότερο από 12 χιλιόμετρα με ταχύτητα …σημιοτων ….τελικά εμφανίστηκε το γεφύρι που αν και από ψιλά μας φαινόταν μικρό ήταν ένα μεγάλο ποτάμι και το ίδιο μεγάλο το γεφύρι. Συνεχίσαμε προς Γιάννενα και φτάσαμε ότι είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Βρήκαμε ένα ξενοδοχείο και ετοιμαστήκαμε να πάμε στην περιφορά του επιτάφιου. τα στομάχια μας ήταν ακόμα το κακό τους χάλι πήγαμε σε ένα φαρμακείο και μας έδωσε κάποια χάπια για να ηρεμίσουμε. Περάσαμε ένα δύσκολο βράδυ από τα στομάχια μας και το πρωί ήμασταν βεβαία καλύτερα αλλά δεν είχαμε κουράγια να πάμε προς παπινγγο άλλωστε είχαμε πάει πολλές φορές και είπαμε να μην πάμε. Μπήκαμε στην μισοτελειωμένη Εγνατία με κατεύθυνση προς Ηγουμενίτσα και συνεχίσαμε παραλιακά προς τα σιββοτα και συνέχεια προς Πάργα. Εκτός από το λιμανάκι τις Πάργας που είναι πανέμορφο όσες φόρες έχουν πάει στην Πάργα ο συνωστισμός η φασαρία και η κίνηση με αποτρέπουν από το να καθίσουμε και έτσι φύγαμε, Σταματήσαμε για καφέ και τυρόπιτα στην Πρέβεζα . βόλτα στην παραλία να μαζέψουμε ήλιο και να ξεμουδιάσουμε, και σαν ερωτευμένα παιδάκια (δεν θέλω σχόλια για το παιδάκια…) που είμαστε να περπατήσουμε ρεμβάζοντας.
Περάσαμε το Ακτίο και πάντα παραλιακά όπου μπορούσαμε κατηφορίζαμε . πριν το Αγρίνιο ένα σοβαρό ατύχημα πάνω σε μια μεγάλη γέφυρα (είδαμε γερανούς ασθενοφόρα πυροσβεστικά οχήματα) είχε κλήση την <<εθνική οδό>> και μας έστελλαν από τα βουνά. Προσωπικά όσο αφόρα την παράκαμψη δεν μας χάλασε μια που είχαμε την ευκαιρίας να δούμε και αλλά μέρη.
Η επιστροφή έγινε από το Ρίο προς Αθήνα αποφεύγοντας να κάνουμε την Πελοπόννησο και φτάσαμε το απόγευμα της παρασκευής στις 7 + σπίτι .
Τελικός απολογισμός…..
Όλα ήταν υπέροχα και το κατάευχαριστιθηκαμε …..
Ευχαρίστως θα το ξανάκανα με την πρώτη ευκαιρία….