ανήθικη ηθική, ή περι ηθικής...

[nimbus]

πάντα πίστευα, ότι το πνεύμα, δεν μπορεί να μπεί σε καλούπι...δεν εγκλωβίζεται. Είναι ελεύθερο να κίτεται στις σκόρπιες εκτάσεις μιας αμφίρροπης πραγματικότητας...
Εκεί κάπου,το πνεύμα, έρχεται αντιμέτωπο με την ηθική. Συναντά την ηθική στους άσημους ατραπούς και ίσταται στην κατεξοχήν χώρα της συνείδησης, να βολοδέρνει με γνώμονα τα προσωπικά βιώματα του καθενός.

Τι είναι η ηθική τελικά?
Κατά καιρούς μαθαίναμε, ότι σύμφωνα με τα ήθη κι έθιμα, ηθική είναι οι κανόνες συμπεριφοράς.
Ο καθωσπρεπισμός που διαμορφώνει τον χαρακτήρα για να μπορεί να επιβιώνει και να είναι αποδεκτός, στην υποτιθέμενη κοινωνία που δημιούργησε ο άνθρωπος.
Επομένως για να μπορέσει να βρεί ο άνθρωπος την ηθική μέσα του, θα πρέπει να απελευθερωθεί από τους ηθικούς κακόνες της κοινωνίας.
Η πραγματική ηθική που αισθανόμαστε, είναι η φωνή της συνείδησης. Αυτή η ηθική, δεν έχει σχέση με δόγματα και δεν αποτελεί την κοινή γνώμη.
Βέβαια, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν συνείδηση. Επομένως ούτε ηθική, εφόσων ισοπεδώνουν σχεδόν τα πάντα. Τότε για πιά ηθική μιλάμε?
Για αυτούς που την έχουν?
Για αυτούς που κάνουν ότι την έχουν?
ή μήπως για αυτούς που δεν την έχουν και το ξέρουν μέσα τους κρυφά και τους βολεύει υποσυνείδητα να συνεχίσουν έτσι, από την στιγμή που τρέφουν τις αρρωστημένες τους φιλοδοξίες να κατακτήσουν οτιδήποτε επιθυμούν. Γιατί το απαγορευμένο είναι το ζητούμενο. Και μην ρίχνουμε την ευθύνη στην Εύα, εφόσων ο ίδιος ο Αδάμ συμμετείχε σε κάτι εξίσου επίφοβο και για τους δυο, όσο για μια ολάκερη ανθρωπότης, που δρασκέλισε τους κανόνες ενός ατέκμαρτου πλανήτη.

Κι επανέρχομαι στην ποιότητα του χαρακτήρα, το οποίο παραβλέπουμε, προκειμένου να βαδίσουμε στην σύγχρονη εποχή μας...αυτό συμβαίνει, επειδή μας βολεύει να αγνόούμε την πνευματική μας ανάπτυξη και δίνουμε εμφαση τα της εποχής, ούτως ώστε να γινόμαστε αποδεκτοί μιας ανύπαρκτης κι αδαής κοινωνίας, που ενίοτε καταφέρνει να παραμυθιάζει τα βλέμματα...

Η αναλήθεια, είναι η ψευδολογία. Η τερατολογία. Η καυχησιά.
Την αναλήθεια χρησιμοποιούν οι άνθρωποι που πλάθουν ένα όραμα, μια σκέψη και κατοικούν σε αυτό. Γιατί έτσι τους βολεύει. Και στην προσπάθεια να πείσουν τον εαυτό τους, νομίζουν ότι πείθουν και τους γυρω τους. Νομίζουν! Στην διαδικασία αυτή, διαδίδουν πράγματα που δεν ισχύουν και σε ανθρώπους που δεν τους αφορά, προκειμένου να αποδείξουν κάτι, για κάποιο λόγο...ο λόγος φυσικά, είναι η πάθησή αυτή, να δηλλητηριάζουν με αναλήθειες και ψεματα. Απλά για να καλύψουν τις αρρωστημένες τους ανασφάλειες κι εγωισμούς. Επειδή λειτουργούν με πυξίδα την εκδίκηση.Και το "γλύψιμο" για να ειναι φυσικά αποδεκτοί και πειστικοί.
Τώρα, υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Ή οι ακροατές να γελούν και να μην πιστεύουν τους αρρωστημένους ψευδολόγους, έπειδή αποτελούν και οι ίδιοι την επιφάνεια και εφαρμόζουν το "πίστευε και μη ερεύνα" ή υπάρχει η αλλη πλευρά των ακροατών, που δεν πιστεύουν, επειδή ο δείκτης νοημοσύνης τους, συλλαμβάνει το αθλιο από το πραγματικό. Το δήθεν από το αληθινό.
Έχετε αναρωτηθεί σε ποιά κατηγορία ανήκετε?
Έχετε σκεφτεί, αν η ηθική σας είναι ανήθικη, επειδή παραμένετε στην δήθεν επιφάνεια που σας κατακλίζει και στο πέρασμα αυτό αδικείτε ανθρώπους που δεν το αξιζαν?

[nimbus]

Τώρα, υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Ή οι ακροατές να γελούν και να μην πιστεύουν τους αρρωστημένους ψευδολόγους, έπειδή ΔΕΝ αποτελούν οι ίδιοι την επιφάνεια και ΔΕΝ εφαρμόζουν το "πίστευε και μη ερεύνα" ή υπάρχει η αλλη πλευρά των ακροατών, που πιστεύουν, επειδή ο δείκτης νοημοσύνης τους, ΔΕΝ συλλαμβάνει το αθλιο από το πραγματικό. Το δήθεν από το αληθινό.
Έχετε αναρωτηθεί σε ποιά κατηγορία ανήκετε?
Έχετε σκεφτεί, αν η ηθική σας είναι ανήθικη, επειδή παραμένετε στην δήθεν επιφάνεια που σας κατακλίζει και στο πέρασμα αυτό αδικείτε ανθρώπους που δεν το αξιζαν?

[free rider]

Ηθική ορίζεται το σύνολο αρχών και αξιών του ανθρώπου.

Η αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων συγχέει και μπλέκει τον όρο ηθική με το τι αισθάνεται κάποιος μέσα του σαν αξίες σαν στάσεις σαν συμπεριφορές που θα αναπτύξει καθώς θα βρεθεί αντιμέτωπος στην ζωή του.

Αν το αναλύσουμε ακόμη πιο πολύ μπορούμε να χωρίσουμε τον άνθρωπο σε δύο κομμάτια , στις αρχές και στις συμπεριφορές, Το πιο εύκολο να κατανοηθεί είναι οι συμπεριφορές.

Αναπτύσσονται στις καθημερινές εκδηλώσεις κάποιου και είναι εύκολα αντιληπτές από εμάς τους τρίτους.

Παράδειγμα είναι η συμπεριφορά που αναπτύσσει κάποιος όταν καπνίζει. Ναι έχει συνήθεια να καπνίζει , μήπως τώρα θα μπλέξουμε την συνήθεια με τις συμπεριφορές, όχι βέβαια , οι συνήθειες είναι συμπεριφορές.

Και τότε στις αρχές τι μένει? Παράδειγμα αρχής , το πιο γνωστό και πιο οφθαλμοφανές για εμάς τους τρίτους είναι η αρχή της αγέλης. Στην προϊστορική εποχή όλα τα ζώα πήγαιναν μαζί , στο κοπάδι , το ένα έτρεχε πίσω από το άλλο.
Ε και ο άνθρωπος το εξελιγμένο αυτό ζώο διατηρεί μέσα στην καταγραφή του DNA του την αρχέγονη αρχή της αγέλης , έχει την τάση να κατευθύνεται προς το κοπάδι προς εκεί που είναι και πάνε οι πολλοί.

Παρατηρήστε την αρχή της αγέλης σε μια πολύ απλή εκδήλωση της πραγματικής μας ζωής.
Όταν βλέπουμε σειρές από μαγαζιά εμπορικά ή σειρές από πάγκους στην λαϊκή αγορά, ή σειρές από εστιατόρια το ένα δίπλα στο άλλο, πως συμπεριφέρεται το πλήθος? Απλά όλοι πηγαίνουν σε εκείνο που είναι μαζεμένοι οι άνθρωποι.

Είναι το πιο λογικό που θα σκεφτεί και θα δούμε ότι όλοι σε τέτοια περίπτωση θα πάνε προς το μέρος που είναι συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι άνθρωποι.
Άσχετο αν στα διπλανά μαγαζιά υπάρχουν προϊόντα που πιθανόν να καλύπτουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις ανάγκες τους.

Εξαντλώντας το θέμα αρχές και συμπεριφορές στο σύγχρονο άνθρωπο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στις συμπεριφορές περιλαμβάνονται όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του ατόμου που είναι πιθανόν μετά από μακροχρόνια παίδευση να διαφοροποιηθούν και να αλλάξουν επηρεάζοντας πρώτα την ζωή του ιδίου και κατόπιν την ζωή των γύρω του.

Ότι όμως εντάσσεται στις αρχές είναι ο πυρήνας του ανθρώπου που πρακτικά είναι αδιαπραγμάτευτος για κάθε έναν και δεν αλλάζει σε καμία περίοδο της ζωής .

Αν επιστρέψουμε στο ζήτημα της ηθικής είναι προφανές ότι ο καθορισμός του τι είναι ηθικό για κάθε άτομο είναι μια μοναδική περίπτωση και έχει να κάνει με τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των αρχών και συμπεριφορών που έχει καθορίσει ο καθένας μέσα του ειδικά όταν έχει περάσει από την φάση διαμόρφωσης χαρακτήρα και αυτό συμβαίνει μετά από το εικοστό πέμπτο χρόνο αναλογικά και με το φύλλο φυσικά,

Έχοντας αποφασίσει για το σύνολο των αξιών του κάποιος τότε έχει την δυνατότητα να καθορίσει τι είναι και τι δεν είναι ηθικό.

Εγώ πάντως έχω να πω ότι η ηθική είναι σαν το σύμπαν σαν ένα μπαλόνι που φουσκώνει και ξεφουσκώνει και σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχουν στενά όρια που προσδιορίζουν την επίδραση της συμπεριφοράς κάποιου μόνο από το πλέγμα της ηθικής που τον σημαδεύει.




ΤΟ ΠΟΣΤ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΟ BIKENET ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑΣ...

[free rider]

ΚΡΙΜΑ ΡΕ ΘΕΩΔΟΡΑ...

ΕΙΧΑΜΕ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΣΤ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΑΓΑΜΕ...

ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥ ...

:beer: :beer: :beer: :beer:

[free rider]

ΕΠΙ ΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ...

ΤΙ ΛΕΣ ΓΙΑ BIKENET???

:wave2: :wave2: :wave2:

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από afrotwin
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: ::lol: :bawl: :lol:

έλα βρε λεωνίδα μην ισοπεδώνεις τα πάντα:nono:
αν δεν έχεις κάτι να πεις, απλά μην γελοιοπιείς τα πόστ:mad:
με εσκασες πάλι:lol:

για πές λεο περι ηθικής:D :confused:

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από free rider
ΕΠΙ ΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ...

ΤΙ ΛΕΣ ΓΙΑ BIKENET???

:wave2: :wave2: :wave2:

λές ε???:confused:

[free rider]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
λές ε???:confused:

εμα ρε Θεωδόρα θέλει και ρώτημα...??

να καθόμαστε να γράφουμε κείμενα που τουλάχιστον σκεφτόμαστε ...
και να έρχεται ο αρχιμαλάκας και να πετάει την μίζερη κακία του ..
ρε αγνοήστε τον δεν αξίζει στο έχω ξαναπεί ..
είναι
πολύ "λίγος"...


λοιπόν μην ασχολείσαι μαζί του...

είναι ανύπαρκτος..
οσες και μαλακίες να σου λέει είναι υποκριτής

αγνόησέ τον..

[Runner Ducati]

Βασικα μια μαλακια ειπα να πω και γω, που δεν ειναι γραμμενη ακριβως απο εμενα, γιατι εχω πιει και 3-4 μπυρες, αλλα μου κανει η συγκρότηση του κειμενου (ασχετα με την εφαρμογη της τελικα απο εμας).... αν και βαριεμαι πολυ αυτου τους ειδους τις συζητησεις μεσα απο γραπτο λογο και ιντερνετ, τις θεωρω λιγο αμπελοφιλοσοφιες αναμεσα σε σχετικα αγνωστους ανθρωπους (μην με παρεξηγητε), μπροστα σε μια οθονη υπολογιστη ........ αφηστε που δεν εχω και πολυ ορεξη για αναλυση απο εδω, απλα την καταθετω για σκεψη (αφορα και τον εαυτο μου μιας και τα λεω για να τα ακουω και εγω, οχι μονο οι αλλοι, και μιας και το μονο που ξερω ειναι οτι δεν ξρω τιποτα, το λεω για να το εμπεδωσω, οχι οτι το νιωθω ολοκληρωτικα)....
-----------------------------------------------------
Αντικειμενικη ηθικη

κατι το οποιο συνηθως παραβλεπουμε στα σχεδια μας για την πνευματικη μας αναπτυξη ειναι το ζητημα της ποιοτητας του χαρακτηρα μας. ενδιαφερομαστε για αποκτηση εμπειριων, γνωσεων, μελετουμε βιβλια και διδασκαλιες, αλλους ανθρωπους και χαρακτηρες, ξεχνουμε ομως τον χαρακτηρα μας . οι διαφορες θρησκειες δινουν μεγαλη σημασια στο θεμα αυτο. στον χωρο ομως του εσωτερισμου η εμφαση δινεται στις εμπειριες, στις γνωσεις και σε ενα ειδος συγκαλυμμενου αισθησιασμου (χαλαρωση, γαληνη, οραματισμοι με μουσικη κ.λ.π. - οχι βεβαια οτι ο αισθησιασμος ειναι κατι το εξ΄ ορισμου κακο, το αντιθετο μαλιστα, σε πεισμα ισως των οργανωμενων θρησκειων...). οπωσδηποτε δεν ειμαστε εναντιων ολων αυτων των ενδιαφεροντων διοτι μπορει να εχουν την σημασια τους, αναλογα με τον χαρακτηρα και τις αναγκες του καθενος απο εμας. το ερωτημα ομως ειναι: ειμαστε τελικα καλοι ανθρωποι, εργαζομαστε για το καλο; η ερωτηση αυτη ακουγεται απλοϊκη στα αυτια μας, ομως εχει τεραστια σημασια για την προοδο μας και η απαντηση σε αυτη δεν ειναι καθολου ευκολη υποθεση, διοτι το ονειροπαρμενο και φιλοδοξο εγω μας, εχει παντοτε την ταση να αποδιδει στον χαρακτηρα μας προτερηματα που ενδεχομενως δεν διαθετουμε (?). έτσι νοιωθουμε σπουδαιοτεροι απο αυτο που στην πραγματικοτητα ειμαστε. τετοιου ειδους αυταπατες στεκονται σαν ενα τεραστιο εμποδιο αναμεσα σε εμας και την πραγματικη μας κατασταση, εμποδιζουν την αυτογνωσια και δεν μας επιτρεπουν να σχηματισουμε την σωστη εικονα για τον εαυτο μας.
τι ειναι αραγε η ηθικη; οι περισσοτεροι απο εμας θα συμφωνουσαμε οτι ειναι κανονες συμπεριφορας (με μεγαλη δοση καθωσπρεπισμου και σεμνοτυφιας) που μας κανουν σωστους ανθρωπους, καλους χαρακτηρες, χρησιμους στην κοινωνια. οι εννοιες ομως αυτες ποικιλουν απο εποχη σε εποχη και απο λαο σε λαο. το να δανεισει κανεις την συζυγο του στον φιλοξενουμενο του για την σεξουαλικη του ικανοποιηση, ειναι θεμιτο και ενδειξη καλης φιλοξενιας σε διαφορες πρωτογονες φυλες, ομως στην δικη μας κοινωνια αυτο μαλλον δεν τυγχανει ευρειας αποδοχης. αυτες ειναι διαφορες εθιμικες καταστασεις που συνεχως τροποποιουνται και καθοριζουν το τι ειναι η κατα τοπους και χρονους ηθικη. συμφωνα με αυτη την αντιληψη η ηθικη καθοριζεται απο τα ηθη και τα εθιμα ενος λαου. ειναι κατι το μεταβλητο, υποκειμενικο και αμφισβητησιμο. υπαρχει ομως αντικειμενικη ηθικη, οπως υπαρχουν αντικειμενικοι φυσικοι νομοι, στους οποιους μπορουμε να βασιστουμε;
κατα την προσωπικη μου παντοτε αποψη υπαρχει αντικειμενικη ηθικη, μη εξαρτωμενη απο ηθη, εθιμα, συνηθειες και κοινωνικες συνθηκες. ειναι ενα ειδος ηθικου νομου, αντιστοιχου με τους φυσικους νομους και την σταθεροτητα τους. κατι που δεν εξαρταται απο τις ορεξεις του καθενος. αυτη η ηθικη εκφραζεται με την λεγομενη φωνη της συνειδησης μας, με την φωνη της καρδιας μας, που θα μας πληροφορησει σαφως, ποτε πραττουμε σωστα και ποτε λαθος. παντοτε ομως με την προϋποθεση οτι το αισθητηριο της καρδιας μας δεν ειναι μολυσμενο, τουλαχιστον σε μεγαλο βαθμο, απο τον εγωισμο και την κακια μας και δεν εχει μπερδευτει η λογικη μας σκεψη απο τις διαφορες αποψεις περι καλου, που κυκλοφορουν στην κοινωνια και απο τα διαφορα, συμπλεγματικα, πρεπει και μη. αν λοιπον αυτο το αισθητηριο οργανο ειναι υγιες, θα μας πληροφορει το τι ειναι καλο και τι κακο, αναλογα με την καθε περισταση. η υποδειξη αυτη θα ειναι παντοτε σαφης.
για να μπορεσει ομως καποιος ανθρωπος να βρει μεσα του αυτη την αισθηση της ηθικης, πρεπει να απελευθερωθει απο τους ηθικους κανονες της κοινωνιας. πρεπει να απορριψει την κοινωνικη, ενδεχομενως και την εκκλησιαστικη ηθικη (αποφευγω να πω θρησκευτικη ηθικη - γιατι αυτη ειναι το πραγματικο ζητουμενο). η αντικειμενικη ηθικη, που την αισθανομαστε σαν μια αισθηση μεσα μας (εφ΄ οσον μπορουμε ασφαλως) δεν εχει καμια σχεση με κανονες. ειναι προσαρμοστικη, αναλογα με τις ιδιομορφιες της καθε περιπτωσης, πραγμα που οι κανονες δεν μπορουν να το πραξουν γιατι ειναι ακαμπτες, δογματικες γενικοτητες. αυτος ο οποιος απορριπτει τους κανονες και επικοινωνει με την φωνη της δικης του συνειδησης, δεν εχει καμια σχεση με δογματα, θεωριες και την λεγομενη κοινη γνωμη. υπακουει στην δικη του εσωτερικη πηγη της ηθικης και εχει, οπως λεμε, ανοιχτο μυαλο. όχι ομως με την εννοια της ευμεταβλητοτητας, η της αποδοχης του κακου, σαν να μην διαφερει σε τιποτε απο το καλο, αλλα με την εννοια της ανταποκρισης σε καθε ιδιαιτερη και ξεχωριστη περιπτωση με τον καταλληλο, μη τυπικο, αλλα ουσιαστικο τροπο. αν κανουμε μια τολμηρη σκεψη θα λεγαμε οτι ο ανθρωπος που λειτουργει ετσι δημιουργει, μαλλον εφευρισκει εναν διαφορετικο ηθικο κανονα για καθε περισταση. όχι ομως αυθαιρετο προκειμενου να βολευτει, αλλα διαισθητικα βασισμενο σε αιωνιους σταθερους πνευματικους νομους, που υπερβαινουν τα δογματα και την διανοητικη κατανοηση και ειναι προσαρμοσμενος στην τρεχουσα πραγματικοτητα, χωρις φαντασιωσεις και ξενες επιρροες.
ένας τετοιος ανθρωπος εχει συμπεριφορα ακατανοητη απο τους πολλους. τετοια ηταν η σταση του ιησου, σε σχεση με τα εθιμα της εποχης του. συγχωρουσε παραπτωματα γυναικων (τοτε δεν τις ειχαν πολυ σε εκτιμηση), τις υπερασπιζοταν μπροστα σε ολους λεγοντας το περιφημο - ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλετω - εδινε ομως και καποιες συμβουλες σε αυτες, δειχνοντας ετσι οτι δεν εγκρινει την συμπεριφορα τους. αυτο εδειχνε ως κατι αρνητικο, η τουλαχιστον αντιφατικο, αν χρησιμοποιησουμε σαν κριτηρια τα ηθη και τα εθιμα της εποχης του. συμφωνα ομως με την δικη του ηθικη ηταν κατι σωστο και η καταλληλοτερη αντιδραση στο προβλημα του ειχε να αντιμετωπισει. αυτος λειτουργουσε εξω απο κανονες. έλεγε οτι το σαββατο εγινε για τον ανθρωπο και οχι ο ανθρωπος για το σαββατο. το πνευμα δεν μπορουμε να το κλεισουμε σε κανονες, δεν υπακουει σε αυτους. ειναι απολυτα προσαρμοσμενο στις αναγκες της πραγματικοτητας.
η ουσιαστικη ηθικη λοιπον ειναι η επαφη με την ιδια την φωνη της συνειδησης μας. αυτο δεν ειναι καθολου ευκολο, διοτι το εσωτερο καρδιακο αισθητηριο μας ειναι επηρεασμενο απο τις τρεχουσες αποψεις, απο τα θρησκευτικα και φιλοσοφικα δογματα, απο την ανατροφη μας, απο την διαθεση μας την καθε στιγμη, απο τις παραξενιες μας και γενικως απο αυτο που μας βολευει. ερευνωντας ομως σταθερα μεσα μας, με ειλικρινεια, με επιμονη και σε συναρτηση παντα με την αμεση πραγματικοτητα, κανοντας ασφαλως πειραματισμους και λαθη, κατορθωνουμε σιγα σιγα να ξεδιαλυνουμε την φωνη της ηθικης μεσα μας και να αφουγκραζομαστε τις υποδειξεις της. θα διαπιστωσουμε οτι εμπεριεχει μεγαλη σοφια, σταθεροτητα, αυστηροτητα και ευσπλαχνια ταυτοχρονα, οχι ομως κατακριση και ενοχες, μεγαλη αγαπη και αποδοχη των αλλων και του εαυτου μας. μια αισθηση ισορροπιας ανιδιοτελειας και πιστης. μια εγγενη ικανοτητα να βαζει κανεις τον εαυτο του στην θεση των αλλων. διαφερει πολυ απο τα καθιερωμενα, τα καθως πρεπει, τις θρησκοληπτικες ενοχικες φοβιες και τα παντοτε υποπτης προελευσης μη.
όποιος κατορθωσει να ξεδιαλυνει την φωνη της πραγματικης του συνειδησης, αναμεσα στις πολλες αλλες ξενες φωνες, θα βρει τον δασκαλο μεσα του. θα εχει μια ασφαλη πυξιδα που θα τον καθοδηγει στις διαφορες περιστασεις της ζωης του. οι κανονες και οι πασης φυσης δεκαλογοι χρειαζονται σε εκεινους που δεν εχουν ζωντανη επικοινωνια με την φωνη της καρδιας τους. μας συγκρατουν απο τον ηθικο κατηφορο, ειναι ομως ακαμπτες δογματικοτητες που πολλες φορες μας οδηγουν σε αδεξιες συμπεριφορες, εκτος πραγματικοτητας και ισως σε φανατισμο. για να ακουσουμε την ζωντανη φωνη της καρδιας μας πρεπει να ξεφυγουμε απο τους δεκαλογους, απο τον ασφυκτικο κλοιο της ανατροφης μας, απο τον αρνητισμο των συναισθηματων μας και απο το βολεμα της αυτοδικαιολογιας. τοτε τα ενδιαφεροντα μας διευρυνονται και μπορουμε να βλεπουμε τα πραγματα σφαιρικα. δηλαδη να μπαινουμε και στην θεση των αλλων πριν τους καταδικασουμε και πριν σταυρωσουμε τους παντες εκτος απο τον εαυτο μας.
δυστυχως συνταγη για την εργασια αυτη δεν υπαρχει. δεν θα μπορουσε αλλωστε να υπαρξει, γιατι μια συνταγη προϋποθετει τυποποιημενες συμπεριφορες και ερμηνειες. όμως αν την εργασια αυτη την θελησουμε και την πιστεψουμε τοτε δεν θα αλλαξει μονο το μεσα μας, αλλα και η εξωτερικη μας ζωη. θα εχουμε μια δημιουργικη επιδραση στο περιβαλλον μας και θα το βοηθησουμε να ξεφυγει απο διαφορους εγκλωβισμους και ηθικα ψευτοδιλημματα. ίσως τελικα να ειναι σωστη η αποψη που ισχυριζεται οτι ενα ηθικο διλημμα δεν ειναι στην πραγματικοτητα παρα ενα κακως τοποθετημενο προβλημα. αν ξεκαθαρισουμε με απλοτητα και αμεσοτητα τις παραμετρους ενος προβληματος, αποφευγοντας τις θεωρητικολογιες και το στενο ατομικο συμφερον, τοτε η λυση παρουσιαζεται μπροστα μας με σαφηνεια και το ηθικο διλημμα αυτοκαταργειται.
--------------------------------------------------

[afrotwin]

file mou se efxaristo pou iparxis
ipes ola osa i8ela na ekfraso gia afto to 8ema
ta ipes me ton kalitero tropo pou mporouse na ta pi kanis
an ine ontos dika sou aspazome ton trpo sou ke tin iperoxi diavgia sou me ekfrases apolita les ke diavases tin skepsi mou osa les ine taftosima me emena me tin apospi mou gia to 8ema
imoun apogoitevmenos nomiza oti kanis den prokite na to katalavi ke na to apodosi etsi
ke omos ekana la8os iparxoun an8ropoi ke edo mesa pou pane pio pera ine poli xarmosino na to es8anome afto

na ise kala
se efxaristo gia ton kopo sou ke tin skepsi sou

me xaropioise pragmatika afto pou diavasa



:wave2: :wave2: :wave2:

[tai]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Runner Ducati

…………………………………….κατα την προσωπικη μου παντοτε αποψη υπαρχει αντικειμενικη ηθικη, μη εξαρτωμενη απο ηθη, εθιμα, συνηθειες και κοινωνικες συνθηκες. ειναι ενα ειδος ηθικου νομου, αντιστοιχου με τους φυσικους νομους και την σταθεροτητα τους. κατι που δεν εξαρταται απο τις ορεξεις του καθενος. αυτη η ηθικη εκφραζεται με την λεγομενη φωνη της συνειδησης μας, με την φωνη της καρδιας μας, που θα μας πληροφορησει σαφως, ποτε πραττουμε σωστα και ποτε λαθος. παντοτε ομως με την προϋποθεση οτι το αισθητηριο της καρδιας μας δεν ειναι μολυσμενο, τουλαχιστον σε μεγαλο βαθμο, απο τον εγωισμο και την κακια μας και δεν εχει μπερδευτει η λογικη μας σκεψη απο τις διαφορες αποψεις περι καλου, που κυκλοφορουν στην κοινωνια και απο τα διαφορα, συμπλεγματικα, πρεπει και μη………………………………………………………………………..οποιος κατορθωσει να ξεδιαλυνει την φωνη της πραγματικης του συνειδησης, αναμεσα στις πολλες αλλες ξενες φωνες, θα βρει τον δασκαλο μεσα του. θα εχει μια ασφαλη πυξιδα που θα τον καθοδηγει στις διαφορες περιστασεις της ζωης του.

--------------------------------------------------

Κατ’αρχάς μου αρέσεις.
Εκτός από το κομμάτι πιο πάνω που δεν είναι στέρεο σε λογική αντιπαράθεση.
Γιατί.
Το τι είναι ηθική το προσδιορίζεις με αυτό. «Η ηθικη καθοριζεται απο τα ηθη και τα εθιμα ενος λαου. ………………………και το στενο ατομικο συμφερον» και θα προσθέσω, από την θρησκευτική κληρονομιά ανά τους αιώνες.
Διότι μαθαίνουμε να ζούμε με βάσει της προτεραιότητες, τα συμφέροντα, ατομικά και συνολικά.
Αυτό που σκεπτόμαστε τώρα, δεν είναι ατομικό, αλλά συνύπαρξη των όσων μας μάθανε, όσων ζήσαμε, και όσων σκεφτήκαμε σε κάθε περίπτωση. Είναι η εμπειρία, η μάθηση και η φαντασία.
Ας τα αναλύσουμε ένα ένα.

1ον Η εμπειρία είναι αυτό που ζούμε. Ζούμε σε κοινωνία όμως που ΈΧΕΙ κανόνες. Άρα έχουμε αντιδράσεις, (στην δράση μας) που εφαρμόζουν κανόνες. Η δικιά μας αντίδραση στην δράση της κοινωνίας, εγκλωβίζεται στους κανόνες της, ανάγκη συνύπαρξης γαρ. Άρα αθέλητα μαθαίνουμε να δρούμε από μικροί, μέσα στους υπάρχοντες κανόνες, του παιχνιδιού της συνύπαρξης. Άρα η εμπειρία μας, είναι κανονισμένη στους νόμους της υπάρχουσας ηθικής. Έχουμε λοιπόν εμπειρία με εγκλωβισμένη την ισχύουσα ηθική.

2ον. Η μάθηση, είναι αυτή που θέλουν οι άλλοι να πάρουμε, και αυτή που επιλέγουμε εμείς. Και στης δύο περιπτώσεις είναι αλλωνών σκέψεις .

3ον.Η φαντασία. Επηρεασμένη από τόσους εξωγενείς παράγοντες, αυτό που θα μας βγει σαν φαντασία εν πολύς, δεν είναι δικό μας.
Η εσωτερική φωνή, η φωνή της συνείδησης, η φωνή της καρδιάς, είναι τελικά η φωνές που μας έχουν βάλει όλοι αυτοί οι παράγοντες στο κεφάλι.

Τελικά το μόνο όριο, είναι αυτό που είπες «προϋποθεση οτι το αισθητηριο της καρδιας μας δεν ειναι μολυσμενο, τουλαχιστον σε μεγαλο βαθμο, απο τον εγωισμο και την κακια»
Αν συνειδητά καταστρέψουμε αυτά τα δύο, τότε ίσως καταφέρουμε να έχουμε την ηθική που αναφέρεις, η οποία θα μας βοηθά να κρίνουμε και να αποφασίζουμε σωστά, μιλώντας μας, και φυσικά ακούγοντάς την.
Αμήν για ένα καλύτερο κόσμο.

:wave2: :wave2:

[monstermind]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Runner Ducati
Βασικα μια μαλακια ειπα να πω και γω, που δεν ειναι γραμμενη ακριβως απο εμενα, γιατι εχω πιει και 3-4 μπυρες,

μόνο μπύρες είχες πιεί?

:lol:


εκλεισες μόνος σου ένα θέμα. Νομίζω πως η μόνη συνέχεια που μπορεί να έχει το συγκεκριμένο ποστ, είναι περαιτέρω ανάλυση, στον δρόμο, που τα λόγια σου και η άποψη σου, όρισαν.



:smokin:

[afrotwin]

Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
Κατ’αρχάς μου αρέσεις.
μας, και φυσικά ακούγοντάς την.
Αμήν για ένα καλύτερο κόσμο.

:wave2: :wave2:

re tai ante ftise ta mpoutia sou ekipera laikofilosofe tou sirmou
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

kane mas tin xari pigene na vris tipota ntalikerides ke kantinatzides na ta pite ke ase mas stin isixia mas
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

ke pou ise opos 8a erxese piase ke ena me apola xoris santigi
:lol: :lol:

[monstermind]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Runner Ducati
ειμαστε τελικα καλοι ανθρωποι, εργαζομαστε για το καλο; η ερωτηση αυτη ακουγεται απλοϊκη στα αυτια μας, ομως εχει τεραστια σημασια για την προοδο μας και η απαντηση σε αυτη δεν ειναι καθολου ευκολη υποθεση, διοτι το ονειροπαρμενο και φιλοδοξο εγω μας, εχει παντοτε την ταση να αποδιδει στον χαρακτηρα μας προτερηματα που ενδεχομενως δεν διαθετουμε (?). έτσι νοιωθουμε σπουδαιοτεροι απο αυτο που στην πραγματικοτητα ειμαστε. τετοιου ειδους αυταπατες στεκονται σαν ενα τεραστιο εμποδιο αναμεσα σε εμας και την πραγματικη μας κατασταση, εμποδιζουν την αυτογνωσια και δεν μας επιτρεπουν να σχηματισουμε την σωστη εικονα για τον εαυτο μας.


Το πλέον ανυπέρβλητο εμπόδιο στο δρόμο τις αρετής…

ίσως φταίει ότι η ερώτηση που κάνουμε είναι εξαρχής λάθος. Ίσως το ζητούμενο θα έπρεπε να ήταν:

είμαστε τελικά ειλικρινείς άνθρωποι; Ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας;

Πώς να μετρήσουμε την ειλικρίνεια μας όμως?

Μπορούμε να κάτσουμε σε ένα δωμάτιο να κρίνουμε την σκέψη μας, ακίνητοι, ψάχνοντας στα πλέον βαθιά στρώματα του εγώ μας για χρόνια ολάκερα μέχρι να βρούμε τις σωστές απαντήσεις μας, κατά τα πρότυπα των μοναχών της ανατολικής φιλοσοφίας. (άντε κάνε το)

Αν δεν κάνουμε αυτό θα πρέπει να κρίνουμε την δράση μας με κριτήριο την απόλυτη ειλικρίνεια. Να κρίνουμε εκ των υστέρων λοιπόν, με σκοπό, να ενισχύσουμε την ικανότητα να μπορούμε να ακούμε την φωνή της καρδιάς μας, εκ των προτέρων.

Η δράση μας όμως βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το περιβάλλον μας, και αποτελεί εξ ορισμού κομμάτι της.

Το λοιπόν πρέπει να κρίνουμε και το περιβάλλον.

Το πρώτο μέλημα μας λοιπόν είναι να μάθουμε την τέχνη της αντίληψης. Ήτοι να διαβάζουμε σωστά τις αισθήσεις μας, να κατηγοριοποιούμε σωστά τα στοιχεία των, και να τα ερμηνεύουμε σωστά. Με άλλα λόγια να καταγράφουμε αμόλυντες τις αισθήσεις μας.

Αυτό ολοκληρωτικά δεν γίνεται…

Οπότε αποχωρούμε ολοκληρωτικά πλέον από την προσπάθεια για ειλικρινή και σωστή κρίση του περιβάλλοντος και ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία των παραπάνω, επαναπροσδιορίζουμε την ερώτηση μας, αφού πλέον ξέρουμε πως δεν μπορούμε να μετρήσουμε επαρκώς την ειλικρίνεια μας.

[…]

Ο παραπάνω συλλογισμός προχωρά στο άπειρο και καταλήγει για κάποιους στο εξής: κράτα πάντα μέσα στο μυαλό σου ότι οδηγός στη ζωή σου, και αμερόληπτος κριτής σου, είναι το ασυνείδητο σου, που εσύ δεν το βλέπεις. Το τσιμπηματάκι που ενίωται νιώθεις στο στέρνο σου, είναι αυτό που διαβάζει και τις έξι σου αισθήσεις, αυτό που δεν θα κατανοήσεις ποτέ γιατί δεν είσαι ούτε Ιησούς, ούτε Βούδας, ούτε Αϊνστάιν. Απλά δέξου την ύπαρξη και σημαντικότητα του για να χαλαρώσεις τα δεσμά του. Αυτό είναι το μόνο σημαντικό, και όλα τα άλλα: κοινωνία, θρησκεία, ήθη και έθιμα κτλ, δεδομένης της ανεπαρκής ανθρώπινης οξυδέρκειας, δεν είναι στην πράξη, παρά εχθροί του.

[Runner Ducati]

Αρχικά δημιουργήθηκε από monstermind
Το πλέον ανυπέρβλητο εμπόδιο στο δρόμο τις αρετής...

ίσως φταίει ότι η ερώτηση που κάνουμε είναι εξαρχής λάθος. Ίσως το ζητούμενο θα έπρεπε να ήταν:

είμαστε τελικά ειλικρινείς άνθρωποι; Ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας;



Για να μπορεσει καποιος να ειναι ειλικρινης με τον εαυτο του πιστευω οτι πρεπει να διαθετει συν των αλλων και το προτερημα της αγαθοσυνης, βασικη προυποθεση μαλιστα κατ'εμε, μια εννοια που περιλαμβανεται στην εννοια της αρετης, και ειναι ανυπερβλητο εμποδιο για τον εγωισμο του σημερινου τουλαχιστον ανθρωπου και την εποχη της "εξυπναδας", του IQ και του εγω......




:beer:

[Nefeli]

Λίγο πολύ όλοι τα ίδια λέμε και τα ίδια εννοούμε
Ηθική, συνείδηση, εγωισμός, αλλοτρίωση, να πάρω να δώσω, να χτυπήσω να χτυπηθώ ……και πάει λέγοντας………………

Ένα χαρμάνι μέσα μας είναι όλα και κάθε φορά διαλέγουμε το υλικό ………

Ποιος είναι αυτός που μπορεί να κάνει για τον εαυτό του αυτά που θέλει χωρίς να ενοχλεί κάποιον άλλο ?
Και ποιος είναι αυτός που ξέρει τι πρέπει να δώσει για να πάρει αυτό που θέλει?

Το παραμύθι είναι του Ευγένιου Τριβιζά και δημοσιεύθηκε πρόσφατα σε Κυριακάτικη εφημερίδα. Είναι αλληγορικό και ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ότι θέλει…….


Η Παυλίνα και ο κύκνος

"Όταν στερέψανε όλες οι λίμνες του κόσμου, ένας μικρός κύκνος πήγαινε από κήπο σε κήπο κι έλεγε στα κορίτσια λυπημένες ιστορίες για να τα κάνει να κλαίνε. Όταν τα δάκρυά τους γίνονταν λιμνούλα, κολυμπούσε λίγο, κι ύστερα έφευγε.
Έφτασε κάποτε στον τελευταίο κήπο, έναν κήπο πνιγμένο στις πιο άγριες τριανταφυλλιές και τα πιο χλωμά χρυσάνθεμα, κι εκεί είδε την Παυλίνα να παίζει με τις μυστικές σκιές των φύλλων.
Μπήκε στον κήπο, πήγε κοντά της και της είπε μια λυπημένη ιστορία.
Αλλά η Παυλίνα δεν έκλαψε.

Της είπε μια ακόμα πιο λυπημένη ιστορία, αλλά η Παυλίνα πάλι δεν έκλαψε.
Της είπε την πιο λυπημένη ιστορία του κόσμου, αλλά ούτε που βούρκωσε η Παυλίνα.

"Τι θέλεις να κάνω τελοσπάντων για να κλάψεις;", ρώτησε ο μικρός κύκνος.

"Να σε δω να πονάς!", απάντησε η Παυλίνα, τόσο χαμηλόφωνα που μόλις την άκουσε.

"Να πονέσω; Πόσο πολύ;", τα 'χασε ο κύκνος.

"Δεν ξέρω. Άρχισε να πονάς και βλέπουμε!".

"Βοήθησέ με!", ψιθύρισε ο μικρός κύκνος.

"Πώς;".

"Πάρε ένα πούπουλο από την κάθε μου φτερούγα".

Κι η Παυλίνα τράβηξε ένα πούπουλο από την κάθε του φτερούγα.
Ο μικρός κύκνος πόνεσε. Δεν έκλαψε όμως το κορίτσι.

"Πάρε τώρα τρία πούπουλα από το μέρος της καρδιάς μου!", είπε ο μικρός κύκνος.

Η Παυλίνα τράβηξε τρία πάλλευκα πούπουλα από το μέρος της καρδιάς του.

Ο μικρός κύκνος πόνεσε πολύ. Ούτε που βούρκωσαν όμως τα μάτια της Παυλίνας.

"Ζωγράφισε ένα κόκκινο γιορντάνι γύρω από τον λαιμό μου!", παρακάλεσε ο μικρός κύκνος.

Κι η Παυλίνα πήρε το πιο κοφτερό αγκάθι από το πιο όμορφο τριαντάφυλλο και ζωγράφισε ένα ολοκόκκινο γιορντάνι γύρω από τον μακρύ λαιμό του.

Έμεινε να το κοιτάζει σιωπηλή. Ώρα πολλή. Κι όταν είδε τις κόκκινες στάλες να γίνονται λίμνη, τότε έκλαψε η Παυλίνα. Έκλαψε για τον μικρό κύκνο που είχε πονέσει πολύ, για τον μικρό κύκνο που δεν θα κολυμπούσε όμως ποτέ στη δική της λίμνη, στη λίμνη με τα δάκρυά της".

:sun:

[monstermind]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Runner Ducati
Για να μπορεσει καποιος να ειναι ειλικρινης με τον εαυτο του πιστευω οτι πρεπει να διαθετει συν των αλλων και το προτερημα της αγαθοσυνης, βασικη προυποθεση μαλιστα κατ'εμε, μια εννοια που περιλαμβανεται στην εννοια της αρετης, και ειναι ανυπερβλητο εμποδιο για τον εγωισμο του σημερινου τουλαχιστον ανθρωπου και την εποχη της "εξυπναδας", του IQ και του εγω......


:beer:

αμα ειναι η αγαθοσύνη βασικό συστατικό τότε...



χέσε μέσα...

:beer:

[afrotwin]

Αρχικά δημιουργήθηκε από free rider
Ηθική ορίζεται το σύνολο αρχών και αξιών του ανθρώπου.

Η

ΤΟ ΠΟΣΤ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΟ BIKENET ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑΣ...


agori mou an ine na se ksoforto8oume plironoume ke metaforika
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

ai sto kalo

[afrotwin]

pedia to 8ema exi eksantli8i pame alo tora....
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[nimbus]

από την στιγμή που έβαλα το συγκεκριμένο ποστ,:D
παρατηρώ την συμπεριφορά όλων σας:winka:
Σας διακατέχει η έντονη ανάγκη, να μπαίνετε με σφήνες ο ένας στην διάθεση του άλλου, απλά για να πραγματοποιείτε τα μικρά σας κι ανούσια ξεσπάσματα:evil:
Η λεκτική επίθεση, είναι το όπλο σας για να δημιουργειτε αντιπαραθέσεις, έτσι για να γουστάρετε:sick:
Είναι ανήθικο αυτό που κάνετε:lol: :lol:
Γαμάτε την κουβέντα και τα "πιστεύω" του άλλου, προκειμένου να επιβάλλεται τις δικές σας ανασφάλειες και τους αντρικούς εγωισμούς σας:hypnotize
Ο σεβασμός, γνωρίζετε τι ακριβώς είναι???:confused:
Έχετε ανοίξει ενίοτε κάποιο λεξικό, για να προσδιορίσετε την έννοια?:D αμφιβάλλω:nono:
Μην το κάνετε, γιατί πάλι δεν θα καταλάβετε Χριστό:rotflmao:
Νοιώθετε ότι σέβεστε?:p :confused:
Νοιώθετε ότι ξέρετε να ακούτε ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε με την γνώμη του άλλου?
Ξέρω να ακούω, σημαίνει περιμένω τι θα μου πει ο άλλος.
Απαντάω όταν ολοκληρώσει την σκέψη του, δίχως να τον προσβάλλω του απαντάω είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ...:winka:
Και προπάντων μάγκες, μην υποτιμάτε την νοημοσύνη των άλλων.

Ή Ρούλα, με την σειρά της, χρησιμοποίησε τον τρόπο εκείνο της αλληγορίας, για να σας περάσει κάποιο μήνυμα

Σας είπα καλησπέρα?

καλησπέρα μάγκες


Υ.Γ. Ρούλα, φιλιά στα μικρά σου. Ελπίζω να είσαι καλά:wave2:

[afrotwin]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
από την στιγμή που έβαλα το συγκεκριμένο ποστ,:D
παρατηρώ την συμπεριφορά όλων σας:winka:
Σας διακατέχει η έντονη ανάγκη, να μπαίνετε με σφήνες ο ένας στην

Υ.Γ. Ρούλα, φιλιά στα μικρά σου. Ελπίζω να είσαι καλά:

kiria kiria na pao sto meros?:sick:

kiria kiria aftos me ipe vlaka:bawl: :bawl: :bawl:

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[Runner Ducati]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus


Σας είπα καλησπέρα?
καλησπέρα μάγκες



Καλησπερα θεοδωρα... μαλλον για καλημερα παμε :rolleyes: ...
:) :beer: